Stormrise (PS3, Xbox 360, PC)

[GameWorld]

Stormrise

 

Είδος: Real-Time Strategy/Action

Format: PS3 (review), Xbox 360, PC

Εκδότης: Sega

Ανάπτυξη: Creative Assembly

Διάθεση: Zegetron (210-6856000)

Παίκτες: 1-8

Απαιτήσεις: 1GB RAM, Επεξεργαστής Dual Core 2.8Ghz, Κάρτα γραφικών 256ΜΒ, HD 9GB, Windows Vista SP1

Επίσημο Site: http://www.stormrisegame.com

Κυκλοφορία: 27/3/2009

 

 

Η Creative Assembly έχει δημιουργήσει μία σεβαστή παράδοση στα strategy με τη σειρά Total War. Αυτή τη φορά η Sega την κάλεσε να βγει έξω από τα νερά της σε ένα concept που έχει δοκιμαστεί κι έχει γνωρίσει την αποτυχία ισάριθμες φορές. Strategy σε κονσόλα! To Stomrise είναι ένα παιχνίδι στρατηγικής ειδικά σχεδιασμένο για κονσόλα, γι’ αυτό άλλωστε διαθέτει και στοιχεία Action game. Ασφαλώς κυκλοφορεί και για PC, μόνο που τρέχει σε DirectX10, χρειάζεται οπωσδήποτε Windows Vista και απαιτεί διπύρηνο επεξεργαστή στα 2.8Ghz και 1GB RAM (κατά προτίμηση 2GB). Οπότε…δεν πα να βρέχει!

 

 

Σενάριο

Βρισκόμαστε στο μέλλον, όπου η γη δέχεται μια σειρά καταστροφών από καταιγίδα φωτιάς (firestorm). Ότι υπάρχει στον πλανήτη έχει καταστραφεί, το έδαφος έχει αλλοιωθεί και οι επιζήσαντες είναι απειροελάχιστοι, κυρίως στρατιωτικοί. Ένας από αυτούς είστε κι εσείς. Ονομάζεστε Geary κι είστε ένας από τους εναπομείναντες διοικητές της στρατιάς των Echelon. Μετά δυσκολίας, οι συνάδελφοί σας καταφέρνουν να σας συνεφέρουν ύστερα από την μαζική καταστροφή του πλανήτη κι ενώ όλοι σας είχατε πέσει σε χειμερία νάρκη για να γλιτώσετε από την καταιγίδα. Εκείνη τη στιγμή δέχεστε επίθεση από τους Sai, μια περίεργη φυλή μεταλλαγμένων οι οποίοι αποίκησαν τον πλανήτη ύστερα από αυτή την τεράστια καταστροφή.

 

Gameplay

Το παιχνίδι ξεκινάει κατευθείαν με το Story mode για να μπορέσετε να εξοικειωθείτε με τον χειρισμό του μέσω ενός σύντομου tutorial. Οι εντολές δίνονται απλά στοχεύοντας με το αριστερό αναλογικό stick στο μέρος που θέλετε να μεταβείτε και πατώντας το X. Το ίδιο ισχύει και σε περίπτωση που θέλετε να στοχεύσετε έναν εχθρό. Θα πρέπει να πατήσετε το X ακριβώς πάνω στο σημάδι που βρίσκεται πάνω από το κεφάλι του. Το σημάδι αυτό βρίσκεται πάνω από όλες τις μονάδες. Για τις δικές σας μονάδες παίζει σημαντικό ρόλο ώστε να μπορείτε να τις ελέγξετε. Πως όμως ελέγχετε μία άλλη μονάδα; Πολύ απλά δείχνοντας με το δεξί αναλογικό stick την μονάδα αυτή! Αυτό είναι το σημαντικότερο πρόβλημα του παιχνιδιού για τους εξής λόγους. Πρώτον δεν υπάρχει zoom out για να μπορέσετε να δείτε τις μονάδες με την ησυχία σας, δεύτερον θα πρέπει να έχετε κρύο αίμα για να στοχεύσετε ακριβώς την μονάδα που θέλετε να ελέγξετε και τρίτον φανταστείτε να έχετε περίπου 15-20 μονάδες και να θέλετε να ελέγξετε μία η οποία βρίσκεται στην άλλη άκρη της οθόνης. Έχετε πιο πολλές πιθανότητες να πιάσετε το τζόκερ παρά να πετύχετε την μονάδα αυτή.

 

 

Όταν καταφέρετε να κρατήσετε το δεξί αναλογικό stick στην σωστή μονάδα και να το αφήσετε, τότε η οπτική θα αλλάξει και η κάμερα θα μεταφερθεί άμεσα ακριβώς πάνω από την μονάδα αυτή ώστε να μπορέσετε να δώσετε την εντολή σας. Χωρίς την ύπαρξη zoom out όμως, είναι εξαιρετικά δύσκολο να καταλάβετε κάθε φορά που βρίσκεστε και να μπορέσετε να δώσετε σωστή εντολή για μια μονάδα στο να ανέβει σε ένα ύψωμα ή σε ένα κτίριο. Πραγματικά είναι πολύ κουραστικό το να προσπαθείτε να ελέγξετε μία προς μία τις μονάδες σας όταν σχεδόν σε όλα τα strategy της αγοράς υπάρχουν μαζικές εντολές μετακίνησης του στρατού. Η κάμερα είναι κι αυτή με τη σειρά της ένα από τα μεγαλύτερα μειονεκτήματα του παιχνιδιού αφού εξαιτίας της χάνετε μονίμως τον προσανατολισμό σας. Η μόνη επιρροή σας πάνω της είναι η περιστροφή γύρω από την μονάδα σας για να έχετε όσο το δυνατόν καλύτερη οπτική και τίποτε παραπάνω.

 

Στο Stormrise δεν υπάρχει κάποιο χτίσιμο βάσης. Υπάρχει μόνο η δυνατότητα του να δημιουργήσετε μονάδες και να καταλάβετε φλεγόμενα ενεργειακά ανοίγματα, τα λεγόμενα nodes. Τα σημεία αυτά καταλαμβάνονται αν τα πλησιάσει μία μονάδα σας (εδάφους ή αέρος) για λίγα δευτερόλεπτα. Αφού ολοκληρωθεί η κατάληψή τους τότε μπορείτε να δημιουργήσετε turret, refinery και shield με όποια σειρά επιθυμείτε. Το turret απλά προστατεύει το σημείο από εχθρούς, το refinery αυξάνει τα resources σας ώστε να χτίζετε πιο γρήγορα τις μονάδες σας και το shield προσφέρει επιπλέον προστασία στο κτίριό σας. Τα τρία αυτά οικοδομήματα μπορείτε να τα αναβαθμίσετε και στο level 2. Καλό είναι να χτίζετε και τα έξι αυτά upgrades ώστε να μην χρειαστεί να παρέχετε μεγάλη δύναμη φύλαξης σε κάθε node. Αν το χάσετε και το καταλάβει ο εχθρός τότε θα είναι η σειρά του να χρησιμοποιήσει τα συγκεκριμένα πλεονεκτήματα.

 

Καταιγίδα ξαφνική, στο PS3, στο Xbox και στο PC!

 

Οι μονάδες του παιχνιδιού είναι μόλις 9 για κάθε στρατό. Αν αφήσουμε στην άκρη τις μικρές μονάδες πεζικού τότε οι σημαντικότερες μονάδες για κάθε φυλή είναι οι εξής. Οι Echelon έχουν κατά κύριο λόγο το Stalker, ένα ρομπότ εδάφους με πολύ καλό armor και μεγάλη δύναμη πυρός και το Hunter, ένα ελικόπτερο το οποίο εκτοξεύει ρουκέτες. Επίσης υπάρχει το Seeker, ένα ιπτάμενο ανιχνευτικό drone και δύο ακόμη μικρά οχήματα, το Arc Hammer (mini tank) και το Prowler, ένα μικρό και γρήγορο όχημα. Οι Sai διαθέτουν τα ελικόπτερα Locust, το Rift Worm (γιγάντιο σκουλήκι αέρος), το Matriarch (οπλισμένο μεταλλαγμένο ρομπότ), το Scoprion (τζιπάκι) και το Beast, ένα οπλισμένο τέρας. Διοικητής των Sai είναι η Siren, μία ιπτάμενη στρατιωτίνα με πολύ καλό armor αλλά και attack, αντίστοιχο με αυτό του διοικητή των Echelon. Σε γενικές γραμμές υπάρχει ισορροπία μεταξύ των μονάδων των δύο φυλών τόσο ώστε όλες να μοιάζουν αρκετά μεταξύ τους και να διαφέρουν μόνο εμφανισιακά. Ένα ακόμη μειονέκτημα είναι ότι τα ονόματα των παραπάνω μονάδων αναφέρονται μόνο στη βάση κατασκευής τους και δεν εμφανίζονται όταν τις επιλέγετε. Γενικά στο θέμα των ενδείξεων η Creative Assembly απέτυχε παταγωδώς.

 

 

Το A.I. όλων των μονάδων, τόσο των δικών σας όσο και των εχθρικών, είναι μετριότατο. Αρκετές φορές οι μονάδες σας αργούν να καταλάβουν τις εντολές σας ή «κολλάνε» πάνω σε εμπόδια και δεν προχωράνε στα σημεία που τους έχετε δώσει εντολή. Επιπλέον, δεν στοχεύουν πάντοτε στο σημείο που θα τους πείτε. Το πρόβλημα αυτό το έχουν ειδικά οι μονάδες αέρος. Θεωρητικά βέβαια το πυρ είναι αυτόματο (το tutorial δεν το διευκρινίζει και το αφήνει να πλανάται σαν ερώτημα) οπότε όπως αποδεικνύεται στην πράξη είναι καλύτερα μερικές φορές να αφήνετε τα πράγματα…στην τύχη τους.

 

Ο χάρτης κάθε αποστολής βρίσκεται πάνω δεξιά αλλά αποτελεί αμελητέα ποσότητα ακριβώς επειδή δεν έχει σαφή στοιχεία για το που βρίσκονται οι πλησιέστερες μονάδες και τα κτίρια. Πατώντας το Select θα μεταβείτε στο Tactical Overview όπου βλέπετε και τα Objectives. Αν και 3D, ούτε αυτό βοηθάει στην κατανόηση των γύρω σημείων. Αντιθέτως μας θυμίζει τα πρώτα τραγικά πολυγωνικά games της δεκαετίας του ’80.

 

 

Το Story mode έχει διαρκώς κάποιους διαλόγους που προσπαθούν να κρατήσουν ζωντανό το ενδιαφέρον σας αλλά μάταια. Τα objectives είναι βαρετά κι επαναλαμβανόμενα χωρίς να προσφέρουν κάτι το ουσιώδες. Κύριος στόχος σας είναι σχεδόν πάντοτε να καταστρέψετε τον εχθρό, με καμιά ενδιάμεση παραλλαγή δήθεν μετάβασης σε συγκεκριμένο σημείο. Επιπλέον, αν χαθεί ένας από τους διοικητές σας σε αποστολή του campaign τότε αναγκαστικά θα πρέπει να επαναλάβετε την αποστολή.

 

Skirmish και Multiplayer

Σε αντίθεση με το Story mode, το Skirmish παρουσιάζει λίγο μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Εδώ μπορείτε να παίξετε με τους κανόνες που θα θέσετε οι ίδιοι. Μπορείτε να επιλέξετε την φυλή που θέλετε (διαλέγετε και τους Sai), να ορίσετε πόσους εχθρούς θα αντιμετωπίσετε, το επίπεδο των εχθρών (Εύκολο, Κανονικό ή Δύσκολο), αν θα υπάρχει όριο χρόνου και με πόση ενέργεια θα ξεκινάτε κάθε φορά.

 

Για το Skirmish και το Multiplayer υπάρχουν 10 διαφορετικά Maps. Τα περισσότερα είναι σκοτεινά και δυσκολεύουν την οπτική σας. Σε γενικές γραμμές όλες οι πίστες είναι σκέτη ταλαιπωρία στην πλοήγηση μιας και έχουν πολλά στενά μονοπάτια. Για να φτάσετε από την μία άκρη στην άλλη, ακόμα και με γρήγορες μονάδες, χρειάζεστε τουλάχιστον κανένα δεκάλεπτο.

 

 

Το Multiplayer υποστηρίζει 2-8 παίκτες και μπορεί να παιχτεί είτε Online, είτε σε Lan ενώ διαθέτει και επιμέρους modes. Μπορείτε να συνεργαστείτε με έναν άλλο χρήστη σε Co-Op match, να παίξετε Quick Match, Ranked Match ή Custom Match (ότι και να παίξετε μία από τα ίδια είναι) ή να στήσετε Private Match με φίλο σας. Σε αντίθεση με το Story mode, στο Skirmish και στο Multiplayer η μάχη δεν διακόπτεται σε περίπτωση θανάτου του commander σας αλλά μπορείτε να δημιουργήσετε όποτε θέλετε έναν νέο διοικητή. Για να χάσει μια ομάδα χρηστών θα πρέπει να καταστραφεί η βάση της και να καταληφθεί από τον αντίπαλο. Αυτό δεν είναι κάτι το εύκολο διότι απ’ τη στιγμή που τα resources συλλέγονται μέσω της κεντρικής βάσης και μέσω των Nodes, ένας χρήστης ο οποίος έχει καταλάβει 1-2 nodes και τα έχει οχυρώσει σωστά θα χρειαστεί πολλές συγχρονισμένες επιθέσεις για να καμφθεί. Κι επειδή οι μονάδες δυστυχώς επιλέγονται μόνο μία προς μία, η άμυνα στο Stormrise φαίνεται πως είναι η καλύτερη επίθεση. Το multiplayer είναι σε γενικές γραμμές ευχάριστο αλλά και ταυτόχρονα κουραστικό γιατί θα πρέπει κάθε φορά να κάνετε τα ίδια ακριβώς πράγματα.

 

Οι παίκτες που συμμετέχουν είναι κατά βάση μικρής ηλικίας καθότι οι πιο…σοβαροί strategάδες έχουν βρει καταφύγιο αλλού εδώ και χρόνια. Οπότε να είστε έτοιμοι να ακούσετε πολλές παιδικές φωνές στην ενδοεπικοινωνία! Στο θέμα της ταχύτητας δεν υπάρχει ιδιαίτερο lag. Το frame rate ενδέχεται να πέσει όταν αρχίσουν να μαζεύονται τουλάχιστον 5-6 παίκτες αλλά δεν θα ενοχλήσει ιδιαίτερα το gameplay σας. Το αρνητικό είναι ότι σε ένα παιχνίδι μπορούν να μπουν και να βγουν όσοι χρήστες θέλουν. Ακόμα κι αν ξεκινήσετε ένας εναντίον ενός, αν δεν έχετε φροντίσει να παίξετε σε Private Game τότε μπορεί να καταλήξετε σε 2 εναντίον 4 και να στηθείτε με την πλάτη στον τοίχο! Για να αποφευχθεί το γέμισμα ενός χάρτη με μονάδες, κάθε μονάδα μπορεί να δημιουργηθεί μόνο ορισμένες φορές (population limit) ενώ αν έχετε πολλές ίδιες μονάδες στο χάρτη τότε αυξάνεται επίτηδες και το κόστος κατασκευής νέων.

 

 

Γραφικά

Το μόνο που μας άρεσε οπτικά στο παιχνίδι είναι τα physics των μονάδων πεζικού. Η κίνηση των οχημάτων είναι αρκετά μηχανική και το περιβάλλον διαθέτει χοντροκομμένα textures στα περισσότερα σημεία του. Τα κτίρια αλλά κυρίως το έδαφος παρουσιάζουν αισθητικές ατέλειες. Άλλες πίστες είναι ελάχιστα προσεγμένες κι άλλες σχεδόν καθόλου. Τα εφέ των καιρικών φαινομένων στο campaign είναι μέτρια ενώ τα όπλα έχουν μια υποτυπώδη παρουσία.

 

Ήχος

Το σπικάζ είναι μέτριο. Στο story mode μόνο ο ηθοποιός που χειρίζεται τον χαρακτήρα σας και κάνα δυο άτομα ακόμη έχουν σχετικά καλούς ρόλους. Την ώρα της μάχης όλες οι μονάδες επαναλαμβάνουν διαρκώς τις ίδιες φράσεις. Υπάρχουν μονάδες που έχουν μόλις 2-3 ατάκες οπότε θα τις ακούτε να παίζουν σαν κασετόφωνα τις ίδιες προτάσεις διαρκώς! Στα όπλα υπάρχουν επίσης πολλοί κοινοί ήχοι κι αυτό σε μία μαζική σύρραξη καταντάει κουραστικό. Η μόνη σχετικά καλή παρουσία ήχου είναι η φωνή που ανακοινώνει τα upgrades και τις απώλειες μονάδων. Για να σας δώσουμε ένα παράδειγμα απερισκεψίας των προγραμματιστών απλά θα σας αναφέρουμε ότι ο ήχος των ελικοπτέρων των Sai διακόπτεται κάθε δυόμιση δευτερόλεπτα, δείγμα του ότι υπήρξε μια απόπειρα δημιουργίας ενός loop η οποία τελικά έπεσε στο κενό.

 

Η μουσική στο παιχνίδι παίζει τον ρόλο του κομπάρσου. Είναι μονίμως τελείως πεσμένη και ξαφνικά γίνεται δυναμική στα δευτερόλεπτα κατά τα οποία θα πυροβολήσετε κάποιον αντίπαλο.

 

Επίλογος

Το Stormrise είναι ένα παράδειγμα προς αποφυγή. Είναι η απόδειξη του πως μια εταιρεία με παράδοση στα strategy μπορεί να δημιουργήσει ένα δύσχρηστο παιχνίδι. Η μόνη ευχαρίστηση που προσφέρει το Stormrise είναι λίγες ώρες διασκέδασης στο Multiplayer με άλλους χρήστες και τίποτε παραπάνω.

Θετικά:

- Ευχάριστο multiplayer

 

Αρνητικά:

- Δύσχρηστο σύστημα εντολών

- Η κάμερα και ο χάρτης αντί να σας βοηθούν σας δυσκολεύουν αφάνταστα

- Το A.I. των μονάδων είναι ένα από τα χειρότερα που έχουμε δει

- Ανούσιο σενάριο

- Ελάχιστο ενδιαφέρον για το campaign

- Οι υπερβολικά υψηλές απαιτήσεις για ένα τέτοιο strategy

 

Βαθμολογία

Γραφικά: 6.5

Ήχος: 6

Gameplay: 4.5

Αντοχή: 6

Γενικά: 5.5

 

Ένα strategy κάτω του μετρίου το οποίο θα σας ταλαιπωρήσει αφάνταστα με τον χειρισμό του.

 

Μάνος Γρυπάρης

 

Πηγή: GameWorld.gr