Συλλογικές αυταπάτες ή αλήθεια;Ο ιστορικός Ιησούς

[tacticalcube138]

Τις διδαχές της Χρηστιανικής Παράδοσης; Φυσικά και Όχι.

 

Όμως κάποιοι τυγχάνει έχουν μελετήσει τις διδαχές τις χριστιανικής παράδοσης και την ανύπαρκτη πνευματικότητα που αυτή ευαγγελίζεται.

Επίσης προσωπικά απαντάω σε όσα μπορώ από αυτά που γράφεις, μέχρι τώρα εσύ δεν απάντησες σε απολύτως τίποτα δικό μου, απλά αλλάζεις θέμα.

Σε τελική ανάλυση δεν είσαι το κέντρο του κόσμου. Ελεύθερη αγορά ιδεών έχουμε, όλα κρίνονται και το κυριώτερο όλα συγκρίνονται. Δεν υποστηρίζω ότι π.χ. ο βουδισμός είναι τέλειος.

Και όπως έχω γράψει ο παράνομος άθεος είναι το ίδιο παράνομος με τον παράνομο πιστό αρκεί να μην υπάρχει θεοκρατία.

 

Σε ποιά αν επιτρέπεται;

 

Α δεν ξέρω, κάποιος παπάς είχε βγει και τα έλεγε.

[freedubus]

Α δεν ξέρω, κάποιος παπάς είχε βγει και τα έλεγε.

Οκ, νόμιζα οτι το υποστήριζες.

[tacticalcube138]

Οκ, νόμιζα οτι το υποστήριζες.

 

.....

[washcloud]

nick[;2679551']Και ποιος είπε ότι οι άνθρωποι είναι πάντα ( ή θα έπρεπε να είναι) 'λογικά' όντα?

Και θα συμφωνησω με το dark στο κομμάτι ότι άλλο θρησκευτικότητα άλλο παπαδαριό.

...α γειά σου.

Έχομε λοιπόν λογιώ-λογιώ αθρώποι.

Ευτούνους που πίνουν το νερά-κοιτάνε και τον ουρανό , κι ευτούνους που εκεί που κοιτάνε κολλάνε και λίγο και σκέφτονται και κατιτίς άμα λάχει.

 

Όσο για το "αν θα έπρεπε", τί να σε πω πασάκαμ'.

Καλό θα ήταν να έπρεπε, γιατί μπορντέλλο γίναμε.

 

..περί δε θρησκευτικότητας, απλά τα πράμματα - μη μπζάχνεις θάματα :

Μια ματιά να ρίξεις στις κενωνίες προ Χριστού(λη), όπου άνθρωπος και θρησκεία.

Κι οι ιερείς κτλ, φορείς (τρελλά στεγνής) εξουσίας.

Το "θρησκευτικό συναίσθημα" είναι μια έμφυτη ανάγκη στον ενήλικο, όπως είναι στον έφηβο το γιουπόρν. Ε αυτή την έμφυτη ανάγκη, τον φόβο του αγνώστου, το αίσθημα της μοναξιάς, της ανισορροπίας, του μη-σκοπού, του τί σκατά δουλεύω εγώ μια ζωή άμα είναι να πσοφήσω και πάπαλα, την εκμεταλλεύτηκαν προ αρχαιοτάτων χρόνων.

Οι όσοι ιερείς της όποιας κοινωνίας, προφασιζόντουσαν θεούς και δαίμονες και πουλούσαν μούρη ανέκαθεν. Ήταν και λίγο μάγοι με βοτάνια και μαντζούνια, γι' αυτό κι ότε ζητάγανε περθένες για να πάει καλά η σοδιά, τις δίνανε με ευχαρίστηση. Δε χρειάζεσαι "λινκ" για ολ' αυτά-τα ξέρεις και μονάχος σου, isn't it ;

 

...Τώρα από 'κει και πέρα, κάποια στιγμή κάποιοι ήταν πιο καπάτσοι, και όλο το βελτιώνανε το κόνσεπτ. Και σήμερις υπάρχονε μουσλιμάνοι, χριστομάνοι, βουσμάνοι, και όλοι πιστεύουνε σε κάτι, για το οποίο και τη ζωή τους δίνουνε - και ενίοτε τους το ζητάνε, έστω και έμμεσα. Όταν έβγαινε πχ ο Μπους-της-Αμερικής και τους πόρωνε για το Ιράκ, έχωνε και ένα Γκοντ μέσα.

Μπορεί οι ανά τους αιώνες ιερείς, να μην είχανε ούτε τ' αρχίδια των στρατιωτικών, ούτε εσχάτως των πολιτικών, αλλά στο γήπεδό τους παίζανε πάντα καλή μπάλλα - και παίζουνε ακόμα.

Βγαίνουν βέβαια στριμωγμένοι κατά καιρούς (είναι πολύ τρέντι τα τελε χρόνια επί παγκόσμιου χωριού), και λένε (κυρίως οι "πεφωτισμένοι" χριστιανοί) , ένας είναι ο θεός, δεν είναι τόσο η θρησκεία, και οι αλλόθρησκοι στον έναν αυτόν πιστεύουνε, άσχετα που αυτοί ήταν μαστουρωμένοι όταν τους εμφανίστηκε και τα 'χουν μπερδέψει λίγο.

Γενικώς όμως, αν είναι κανείς να τους την πέσει "όχι εσείς κάνετε λάθος", θα πέσουν να τον φάνε ζωντανό, χωρίς πολλές αγάπες.

Τελικώς, μιλάς για τη "θρησκεία", διαχωρίζοντάς την απ' το ιερατείο, αδυνατώντας όπως προείπα να καταννοήσεις ότι η κότα είναι ο άνθρωπος, και η θρησκεία το αυγό.

Έχουμε κάθε χρόνο επαναλήψεις του Ιησού από τη Ναζαρέτ, without a shread of evidence that this mama even ever existed. Πώς λέμε urban myth; Global one.

Kατά τ' άλλα, ο Κύριος είναι πολύ μπαγλαμάς, όλο σε ιστορίες θέλει να μας μπλέκει, και λες και θήτευσε κοντά στον Χίτσκοκ, όλα στην απέξω τα κάνει, και δεν εμφανίζεται πουθενά - παρ' ολ' αυτά πρέπει να δεχτεί κάποιος που εκτός της δικής του προσωπικής ψυχοσύνθεσης, του πιπιλάν εμμέσως ή αμέσως από μικράκι τ' αυτιά, ότι η ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ εκδοχή, είναι και η πραγματική.

Χμμμ. Ευκολάκι μου κάνει.

[tacticalcube138]

"Οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες που ήταν Άθεοι ή Παναγιστές ή που λάτρευαν ότι έπεφτε πρόχειρο ήταν καλύτεροι;"

 

Ε ας λάτρευαν και τις πέτρες.

Τώρα το άλλαξες πάλι. Ο ελληνοχριστιανισμός δεν έφερε τα πολυπόθητα αποτελέσματα, οπότε ας το ρίξουμε στις αλληλοσφαγές των αρχαίων. Κούτσου-κούτσου εκεί το πας.

Μάλιστα υπάρχει καταγεγραμμένη μαρτυρία σε μία πόλη-κράτος είχαν κάψει ζωντανό φιλόσοφο διότι ήταν άθεος. Ε λοιπόν μάντεψε, είναι 100% καταδικαστέο. Σκοταδισμός υπήρχε και θα υπάρχει, για αυτό είμαστε εδώ, να μην τον αφήσουμε να ανασάνει.

Επίσης το να μειώνεις κάποιον δεν αναιρεί όσα λέει, στον Τσακαλία αναφέρομαι.

[@@sos@@]

ptolemy

εν είναι τυχαίο οτι ο άνθρωπος δημιουργούσε,στο θέατρο(τραγωδία),στη μουσική, στη φιλοσοφία(Παρμενίδης,Ηράκλειτος,Πλάτωνας), στην επιστήμη(Δημόκριτος,Ιπποκράτης) κλπ, οσο ένιωθε ελεύθερος μια και οι θεοί των αρχαίων ουτε τον κόσμο έλεγαν οτι δημιούργησαν, ούτε μετά θάνατο ζωή έταζαν( ενάρετοι και μη ενάρετοι στον Αδη).

 

Αρα τα λίγα χρόνια που θα ζούσαν σε αυτόν τον κόσμο είχαν μοναδική αξία, και απόλυτη ελευθερία έκφρασης και γνώμης, περιοριζόμενοι μόνο απο τους νόμους που οι ίδιοι δημιούργησαν και δεν τους υπαγόρευσε κανένας θεός.

εσύ

Ptolemy: Αν οι αρχαίοι Έλληνες δεν πίστευαν στην επιβράβευση ή τιμωρία στη μετά θάνατον ζωή τότε να υποθέσω ότι τα Υλησία Πεδία (πρέπει να το σκότωσα ορθογράφικα αυτό) είναι απλά ένας απο τους δρόμους που οδηγεί στην Αψίδα του Θριάμβου στο Παρίσι και ο Σίσυφος κωλόμπαρο έξω απο το Μελιγαλά Μεσσηνίας. Ε;

Και αν έχεις δίκιο στην υποθεση σου για το τι οδήγησε στην ανάπτυξη του Πνεύματος στην Αρχαία Ελλάδα μήπως μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί χοντρικά το 90% του φιλοσοφικού/πνευματικού μπουμ έλαβε χώρα στην Αθήνα; Γιατί όχι στη Θήβα, στην Κόρινθο, στην Σπάρτη ή στη Μακεδονία; Ίδια θρησκεία δεν είχαν και εκεί;

εγώ

Δηλαδή για να το καταλάβω , πιστεύεις ότι υπάρχει θετικός συσχετισμός μεταξύ του θρησκευτικού συναισθήματος και των φιλοσοφιών (ή της πνευματικής " υγείας ") ;

 

και απαντάς

Όχι. Πιστεύω ότι ο φανατισμός είναι αντίστροφα συσχετισμένος με την οποιαδήποτε μορφή πνευματικής ανάπτυξης. Πρόσεξε όμως. Ο φανατισμός!

 

Πιστεύω ότι δεν υπάρχει καμία απολύτως σχέση μεταξύ αμιγούς θρησκευτικού συναισθήματος και ύπαρξης ή όχι προόδου. Να κατηγορήσουμε το θρησκευτικό φανατισμό; Να τον κατηγορήσουμε. Τις διδαχές της Χρηστιανικής Παράδοσης; Φυσικά και Όχι.

 

Νομίζω ότι σου απάντησα ξεκάθαρα. Αλλά μιας και έκανες quote την ερωτηση μου τώρα θα μπορούσες εσύ να μου την απαντήσεις αν θες;

ή δεν απάντησες ξεκάθαρα όπως λές ή δεν κατάλαβες την ερώτηση...

 

 

@ washcloud το έκανες ευκολάκι .+1000

 

 

Από μια πρόσφατη έρευνα : σε χώρες όπου υπάρχει έντονη θρησκευτικότητα, υπάρχουν και έντονα φαινόμενα ηθικής δυσλειτουργικότητας, δηλαδή φόνοι, αυτοκτονίες, υψηλή παιδική θνησιμότητα, αφροδίσια νοσήματα, αμβλώσεις σε νεαρές κοπέλες κ.λπ. (η έκθεση που δημοσιεύεται στο επιστημονικό περιοδικό «Journal of Religion and Society» έχει τον τίτλο «Cross-National Correlations of Quantifiable Societal Health with Popular Religiosity and Secularism in the Prosperous Democrasies» http://moses. creighton.edu/JRS/2005/2005-11.html).[...]

 

Ενα από τα ευρήματα της έρευνας είναι η ύπαρξη υψηλού συσχετισμού μεταξύ των φόνων σε μια κοινωνία και της θρησκευτικότητας του πληθυσμού. Στις δύο πρώτες θέσεις βρίσκονται οι ΗΠΑ και η Πορτογαλία, δηλαδή χώρες όπου το θρησκευτικό συναίσθημα είναι ιδιαίτερα ισχυρό. Αντίθετα, σε χώρες όπως η Γερμανία, η Σουηδία ή η Ιαπωνία και η Νορβηγία, όπου το ποσοστό των άθεων και των μη εκκλησιαζομένων είναι πολύ υψηλό, οι φόνοι είναι πολύ λιγότεροι .

 

Φυσικά «υψηλός συσχετισμός» δεν σημαίνει αιτιακή σχέση. Το μεγάλο ποσοστό θρησκευομένων σε μια κοινωνία δεν είναι κατ’ ανάγκη η «αιτία» του μεγαλύτερου αριθμού φόνων. Μπορεί να ισχύει και το αντίστροφο: Επειδή υπάρχουν πολλοί φόνοι υπάρχουν πολλοί θρησκευόμενοι.

ΠΗΓΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 21/11/2006

[tacticalcube138]

Δεν πα να είναι και όλοι θρησκευόμενοι;

Σημασία έχει οι θρησκείες να κάθονται στα αυγά τους.

Δείτε τις θεοκρατίες της μέσης ανατολής, εκεί να δεις προβατοποίηση, ή είσαι μαζί μας ή εναντίον μας. Τρέχα γύρευε.

[tacticalcube138]

Μάλλον δεν ξέρεις ακόμα τί εστί ελληνοχριστιανισμός.

Καιρός να εμπλουτίσεις το οπλοστάσιό σου..

 

Είναι και θέμα χριστιανισμού: εσχατολογία, αποκάλυψη, τελολογία και η σκεπτομορφή του γιαχβέ που απαιτεί την αποκλειστικότητα της ιδεόσφαιρας του πλανήτη.

 

Άλμα πίστης: χάιντε Χάιντι..

[-nick-]

...α γειά σου.

Έχομε λοιπόν λογιώ-λογιώ αθρώποι.

Ευτούνους που πίνουν το νερά-κοιτάνε και τον ουρανό , κι ευτούνους που εκεί που κοιτάνε κολλάνε και λίγο και σκέφτονται και κατιτίς άμα λάχει.

 

Όσο για το "αν θα έπρεπε", τί να σε πω πασάκαμ'.

Καλό θα ήταν να έπρεπε, γιατί μπορντέλλο γίναμε.

 

..περί δε θρησκευτικότητας, απλά τα πράμματα - μη μπζάχνεις θάματα :

Μια ματιά να ρίξεις στις κενωνίες προ Χριστού(λη), όπου άνθρωπος και θρησκεία.

Κι οι ιερείς κτλ, φορείς (τρελλά στεγνής) εξουσίας.

Το "θρησκευτικό συναίσθημα" είναι μια έμφυτη ανάγκη στον ενήλικο, όπως είναι στον έφηβο το γιουπόρν. Ε αυτή την έμφυτη ανάγκη, τον φόβο του αγνώστου, το αίσθημα της μοναξιάς, της ανισορροπίας, του μη-σκοπού, του τί σκατά δουλεύω εγώ μια ζωή άμα είναι να πσοφήσω και πάπαλα, την εκμεταλλεύτηκαν προ αρχαιοτάτων χρόνων.

Οι όσοι ιερείς της όποιας κοινωνίας, προφασιζόντουσαν θεούς και δαίμονες και πουλούσαν μούρη ανέκαθεν. Ήταν και λίγο μάγοι με βοτάνια και μαντζούνια, γι' αυτό κι ότε ζητάγανε περθένες για να πάει καλά η σοδιά, τις δίνανε με ευχαρίστηση. Δε χρειάζεσαι "λινκ" για ολ' αυτά-τα ξέρεις και μονάχος σου, isn't it ;

 

...Τώρα από 'κει και πέρα, κάποια στιγμή κάποιοι ήταν πιο καπάτσοι, και όλο το βελτιώνανε το κόνσεπτ. Και σήμερις υπάρχονε μουσλιμάνοι, χριστομάνοι, βουσμάνοι, και όλοι πιστεύουνε σε κάτι, για το οποίο και τη ζωή τους δίνουνε - και ενίοτε τους το ζητάνε, έστω και έμμεσα. Όταν έβγαινε πχ ο Μπους-της-Αμερικής και τους πόρωνε για το Ιράκ, έχωνε και ένα Γκοντ μέσα.

Μπορεί οι ανά τους αιώνες ιερείς, να μην είχανε ούτε τ' αρχίδια των στρατιωτικών, ούτε εσχάτως των πολιτικών, αλλά στο γήπεδό τους παίζανε πάντα καλή μπάλλα - και παίζουνε ακόμα.

Βγαίνουν βέβαια στριμωγμένοι κατά καιρούς (είναι πολύ τρέντι τα τελε χρόνια επί παγκόσμιου χωριού), και λένε (κυρίως οι "πεφωτισμένοι" χριστιανοί) , ένας είναι ο θεός, δεν είναι τόσο η θρησκεία, και οι αλλόθρησκοι στον έναν αυτόν πιστεύουνε, άσχετα που αυτοί ήταν μαστουρωμένοι όταν τους εμφανίστηκε και τα 'χουν μπερδέψει λίγο.

Γενικώς όμως, αν είναι κανείς να τους την πέσει "όχι εσείς κάνετε λάθος", θα πέσουν να τον φάνε ζωντανό, χωρίς πολλές αγάπες.

Τελικώς, μιλάς για τη "θρησκεία", διαχωρίζοντάς την απ' το ιερατείο, αδυνατώντας όπως προείπα να καταννοήσεις ότι η κότα είναι ο άνθρωπος, και η θρησκεία το αυγό.

Έχουμε κάθε χρόνο επαναλήψεις του Ιησού από τη Ναζαρέτ, without a shread of evidence that this mama even ever existed. Πώς λέμε urban myth; Global one.

Kατά τ' άλλα, ο Κύριος είναι πολύ μπαγλαμάς, όλο σε ιστορίες θέλει να μας μπλέκει, και λες και θήτευσε κοντά στον Χίτσκοκ, όλα στην απέξω τα κάνει, και δεν εμφανίζεται πουθενά - παρ' ολ' αυτά πρέπει να δεχτεί κάποιος που εκτός της δικής του προσωπικής ψυχοσύνθεσης, του πιπιλάν εμμέσως ή αμέσως από μικράκι τ' αυτιά, ότι η ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ εκδοχή, είναι και η πραγματική.

Χμμμ. Ευκολάκι μου κάνει.

 

Δεν διαφωνώ στo ότι υπάρχει καπήλευση του θρησκευτικού συναισθήματος από τις οργανωμένες θρησκείες. Για αυτό και θεωρώ "καλό" σαν πρώτη αντίδραση την αμφισβήτηση και την άρνηση της θρησκείας και της πίστης από ένα παιδί-έφηβο-νέο. Δεν είναι απαραίτητο να μείνει κάποιος εκεί όμως. Εγώ την έχω δει κάπως αγνωστικιστής, αν είναι με το ζόρι να με κατατάξεις κάπου. Όταν βλέπω νευρώσεις στους άθεους υπερασπίζομαι την θρησκευτικότητα και όταν βλέπω νευρώσεις ή αντιφάσεις σε θρήσκους παίρνω τις κόβω με την λεπίδα του Οκκάμ.

 

Περι κότας και αυγού: Τι εμφανίστηκε πρώτα? Η πίστη,η μυστικιστική εμπειρία,η θρησκευτικότητα ή οι κληρικοί και η οργανωμένη θρησκεία?

 

Υ.Γ. Κατανοόντας τι σημαίνει αναλογία και μεταφορά, και με μια ποιητική τάση, religion makes more sense.

[tacticalcube138]

nick[;2680615'']Περι κότας και αυγού: Τι εμφανίστηκε πρώτα? Η πίστη,η μυστικιστική εμπειρία,η θρησκευτικότητα ή οι κληρικοί και η οργανωμένη θρησκεία?

 

Τί σημασία έχει τί εμφανίστηκε πρώτα;

[freedubus]

Πρώτα εμφανίστηκε ο φόβος.

[tacticalcube138]

@ @@sos@@

Απλά ΛΟΛ.

Ο Ptolemy δίνει σαν πειστήριο του γεγονότος της πνευματικης πρόοδου των αρχαίων Ελλήνων την έλλειψη πίστης στη μεταθάνατο ζωή και επιβράβευση. Δίνω λοιπόν απάντηση με δυο σκέλη για να καταδείξω την ανυπαρξία αρνητικής ή θετικής συσχέτισης μεταξύ προόδου και θρησκευτικότητας:

Αρχικά λοιπόν λέω ότι βάσει της Ελληνικής Μυθολογίας που, καλά να είναι ο Ι.Θ. Κακρίδης, είμαι αρκετά καλός της γνώστης, οι Έλληνες πίστευαν στη μετα θάνατο ζωή και επιβράβευση. Καταρρίπτω λοιπόν την αρχαιοελληνική κοινωνία όπως μας την περιγράφει ο φίλος.

Επιπλέον πιάνω το θέμα και απο μια άλλη οπτική γωνία και αναφέρω το εξής απλό. Για σταθείτε ρε μάγκες. Ένας περίδρομος πόλεις κράτη που (κατα τον Ptolemi και το κείμενο που παρέθεσε) ήταν τίγκα στους "ότι φάμε και ότι πιούμε σήμερα μάγκες, όταν πεθάνουμε όλοι τάλε κουάλε θα είμαστε" γιατί μόνο ελάχιστες παρουσιάσαν πρόοδο; Εφόσον η θρησκευτική αντίληψη των αρχαίων Ελλήνων ήταν περίπου η ίδια σε όλες τις πόλεις κράτη προς τι η διαφοροποίηση; Προφανώς(νόμιζα αλλά φευ) για να καταδείξω ότι ο Χρυσός Αιώνας συντελέστηκε για άλλους λόγους άσχετους με την ύπαρξη θρησκείας.

Που είναι το πισωγύρισμα; Εσείς λέτε ότι η Χριστιανική Παράδοση ήταν τροχοπέδη, Τι λέω εγώ σε όλα μου τα μυνήματα; Άσχετο το ένα με το άλλο.

Ακριβώς επειδή ξέρω θα ήθελα να τον απομονώσεις σε κάποια μου φράση. Έλα μη φοβάσαι. Τι μια φορά να πιαστείς κουτός, τι δυο, τι τρεις. Τσάμπα είναι.

Πάλι επιμένεις να μην συνυπολογίζεις σημαντικούς παράγοντες: την ιώνια φιλοσοφία και τους σοφιστές (τους συκοφάντησε ο Πλάτωνας) που έβαλαν χέρι στην αριστοκρατία και στο τότε ιερατείο, τους προσωκρατικούς φιλοσόφους (Ηράκλειτος, Δημόκριτος κ.ά.), σοφιστές όπως ο Πρωταγόρας δάσκαλος του Περικλή, τον Επίκουρο και τη φιλοσοφία του, την σημαντικότατη πτώση στην πίστη στους αρχαίους θεούς μετά την νίκη εναντίον των περσών, τότε που το μαντείο τους έλεγε τρεχάτε να φύγετε (το άλλαξε λίγο αργότερα), την πολυθεϊστική μορφή της τότε θρησκείας και την έλλειψη κεντρικής οργάνωσης, θεόπνευστων κειμένων, δογμάτων και αιρέσεων κ.ά.

Βασικά δεν αναμένω να τα συνυπολογίσεις όλα αυτά, απλά δεν τα γνωρίζεις.

Η αρχή πάντως έγινε με την ιώνια φιλοσοφία (κυρίως προσωκρατικοί, μερίδα σοφιστών).

[washcloud]

Ban.ShortTrader :

 

Δεν έγραψα για να ακυρώσω την πίστη σου.

Με γειά σου με χαρά σου να πιστεύεις ό,που γουστάρεις κι αγαπάς.

Τα ζητήματά μου εμένα όμως είναι τα εξής :

Μπορεί ΕΣΥ να μην έχεις καμμιά σχέση "με το παπαδαριό", μπορεί για την παρτάρα σου χωρίς να έχεις παρά ψυχικά ωφέλη απλά να γουστάρεις ρε παιδί μου αυτό το παραμύθι, όπως γουστάρεις τον βάζελο, τον γαύρο, δεν ξέρω ποιόν, όμως στο thread πάμε να...βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους (αλλίμονό μας ), κι όχι λόγω φθόνου, χολής και άλλα τέτοια, να σε κάνουμε αντίχριστο.

Συγκεκριμένα, μιας και η ΟΥΣΙΑ των ποστ σου, όπως τα παρακολούθησα, όσο τα παρακολούθησα, έγγειται στην αγάπη του πλησίονος. Μια ωφελιμιστική δηλαδή προσέγγιση, και -μάλλον- ουχί για να ευλογηθούν απλά τα γένεια ενός εγωιστή δημιουργού. Είπες δε "για να αποδεχτώ αυτά που αναφέρει", και φαντάζομαι αυτό εμπεριέχει "τα καλά της θρησκείας" - αν και μάλλον το είπες γενικά για την "αποδοχή του θειου".

Να πιαστώ από την ευκαιρία λοιπόν, κι απλά να πω ότι κακώς τονίζεται για 'μενα, αυτό το "παρεπόμενο" της θρησκείας.

Και ξέρεις γιατί; Διότι καβατζώνει τον ρόλο που θα έπρεπε να έχει η παιδεία και η πολιτεία (το πολιτεία δε σημαίνει το κράτος), και δυστυχώς το χρησιμοποιεί ως επιχείρημα για να στηρίξει την υπόστασή της. Με λίγα λόγια, "χωρίς θεό", ο άνθρωπος είναι ζώο, είναι έρμαιο της φύσης του. Αντιλαμβάνεσαι το πόσο νταβατζιλίκι είναι αυτό, το πόσο μειώνει τον άνθρωπο, πόσο τον αποχαυνώνει από τη δική του ευθύνη για την φύση του καιι τις πράξεις του, πόσο δυναμικά τον σεχτοποιεί;

Δεν έχω νιώσει ποτέ μου "θεό", και δε νομίζω ούτε πώς θα νιώσω, ούτε πώς υπάρχει με την κλασσική θρησκευτική έννοια αλλά μ' έχει φτυσμένο, ούτε πώς "α έχει το σχέδιό του για 'σενα".

Ο άνθρωπος δεν ξέρει τίποτε, κι αντί απλά να έρθει σε ισορροπία με ΑΥΤΗΝ την γνώση, να αποδεχτεί την τύφλα του, αλλά να βαδίσει σε στέρεα βήματα για να πάει παρακάτω, σε καλή μάλιστα γειτονία με τον πλησίον του, είτε εφευρίσκει θεούς να σηκώσουν το βάρος της άγνοιάς του, είτε για να να χειραγωγήσει τον πλησίον που λέγαμε.

In other words, όχι μόνο δε θα 'πρεπε να χρειάζεται "θεός" για να συνδράμει κανείς τον πλησίον του, αλλά το όλο σκηνικό καταλήγει να χρησιμοποιείται για να του βγάζει το μάτι.

Το "ορθόν" θα ήταν η θρησκεία να παραμένει στην προσωπική πνευματικότητα του καθ' ενός, στις προσωπικές του αναζητήσεις, εθελοτυφλούσες ή μη, κι όχι να αναλαμβάνει ρόλους.

Κι όταν 8 στους 10 μου λένε "θα σε κάψει ο θεός", δεν θέλει πολύ για να καταλάβω ότι οι καμμένοι είναι ήδη αυτοί, και πώς η κότα το 'κανε τ' αυγό.

Κι από κότες,,,,,δόξα τω θεώ.

 

Εγώ πάντως, αυτά βλέπω.

 

 

 

 

 

* ]nick[ :

Εν αρχή φίλε μου, μιας και ρωτάς, ην ο άνθρωπος.

Αυτός είναι η κότα.

[@@sos@@]

@ @@sos@@

Απλά ΛΟΛ.

Ο Ptolemy δίνει σαν πειστήριο του γεγονότος της πνευματικης πρόοδου των αρχαίων Ελλήνων την έλλειψη πίστης στη μεταθάνατο ζωή και επιβράβευση. Δίνω λοιπόν απάντηση με δυο σκέλη για να καταδείξω την ανυπαρξία αρνητικής ή θετικής συσχέτισης μεταξύ προόδου και θρησκευτικότητας

Αν εννοείς την θρησκευτικότητα όπως ο Αϊνστάιν :

"Ήταν, βέβαια, ψέμα αυτό που διαβάσατε σχετικά με τις θρησκευτικές μου πεποιθήσεις, ένα ψέμα που επαναλαμβάνεται συστηματικά. Δεν πιστεύω σε έναν προσωπικό Θεό, και ποτέ δεν το αρνήθηκα αυτό, αλλά τις έχω εκφράσει με σαφήνεια. Αν υπάρχει κάτι μέσα μου που μπορεί να χαρακτηριστεί θρησκευτικό, αυτό είναι ο απεριόριστος θαυμασμός για τη δομή του κόσμου, στο βαθμό που μπορεί η επιστήμη να την αποκαλύψει.

 

Αυτό που βλέπω στη Φύση είναι μια εξαίσια δομή που μόνο μερικώς μπορούμε να κατανοήσουμε, και αυτό θα πρέπει να γεμίζει κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο με ένα αίσθημα ταπεινότητας. Αυτό είναι ένα συναίσθημα αυθεντικά θρησκευτικό, και δεν έχει καμιά σχέση με τον μυστικισμό.

 

Δεν θα βρείτε ούτε ένα από τα σημαντικότερα επιστημονικά μυαλά που να μην έχει κάποιο δικό του θρησκευτικό συναίσθημα. Αλλά αυτό είναι κάτι διαφορετικό από τη θρησκευτικότητα του απλού ανθρώπου. Ο απλός άνθρωπος βλέπει το Θεό σαν ένα ον του οποίου την φροντίδα ελπίζει να κερδίσει, και του οποίου την τιμωρία πρέπει να φοβάται , αυτό είναι ένα αίσθημα παρόμοιο με το αίσθημα που έχει ένα παιδί για τον πατέρα του, δηλαδή για ένα ον με το οποίο έχει μια προσωπική σχέση, όσο δέος κι αν περιλαμβάνει. Αλλά ο επιστήμονας είναι πλημμυρισμένος από την αίσθηση της παγκόσμιας αιτιότητας… Δεν υπάρχει τίποτε θείο στην ηθική· είναι μια καθαρά ανθρώπινη υπόθεση. Το θρησκευτικό αίσθημα του επιστήμονα παίρνει τη μορφή μιας εκστατικής έκπληξης μπροστά στην αρμονία του φυσικού νόμου, ο οποίος αποκαλύπτει μια διάνοια τέτοιας υπεροχής που, σε σύγκριση, ολόκληρη η συστηματική σκέψη και δράση των ανθρώπων μοιάζει μια εντελώς ασήμαντη αντανάκλαση...

Το θρησκευτικό αίσθημα που δημιουργεί η εμπειρία της λογικής κατανόησης θεμελιωδών συσχετισμών είναι διαφορετικού είδους από το αίσθημα που συνήθως ονομάζει κανείς θρησκευτικό. Είναι περισσότερο ένα αίσθημα δέους μπροστά στο σχέδιο που φανερώνεται μέσα στο υλικό σύμπαν. Δεν μας οδηγεί στο να κατασκευάσουμε ένα θεϊκό ον κατ’ εικόνα μας – ένα πρόσωπο που έχει αιτήματα από εμάς και που ασχολείται με εμάς ως άτομα. Δεν υπάρχει σ’ αυτό το αίσθημα ούτε βούληση ούτε στόχος, αλλά απλά και μόνο ύπαρξη. Γι’ αυτό το λόγο, οι άνθρωποι σαν κι εμάς βλέπουν την ηθική ως μια καθαρά ανθρώπινη υπόθεση, και μάλιστα τη σημαντικότερη στη σφαίρα των ανθρωπίνων υποθέσεων."

 

μόνον τότε τα λές , κατά την άποψη μου καλώς.

 

edit ΟΦΦΤΟΠΙΚ οι κάποιοι καληνυχτούν

[-nick-]

Αν εννοείς την θρησκευτικότητα όπως ο Αϊνστάιν :

"Ήταν, βέβαια, ψέμα αυτό που διαβάσατε σχετικά με τις θρησκευτικές μου πεποιθήσεις, ένα ψέμα που επαναλαμβάνεται συστηματικά. Δεν πιστεύω σε έναν προσωπικό Θεό, και ποτέ δεν το αρνήθηκα αυτό, αλλά τις έχω εκφράσει με σαφήνεια. Αν υπάρχει κάτι μέσα μου που μπορεί να χαρακτηριστεί θρησκευτικό, αυτό είναι ο απεριόριστος θαυμασμός για τη δομή του κόσμου, στο βαθμό που μπορεί η επιστήμη να την αποκαλύψει.

 

Αυτό που βλέπω στη Φύση είναι μια εξαίσια δομή που μόνο μερικώς μπορούμε να κατανοήσουμε, και αυτό θα πρέπει να γεμίζει κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο με ένα αίσθημα ταπεινότητας. Αυτό είναι ένα συναίσθημα αυθεντικά θρησκευτικό, και δεν έχει καμιά σχέση με τον μυστικισμό.

 

Δεν θα βρείτε ούτε ένα από τα σημαντικότερα επιστημονικά μυαλά που να μην έχει κάποιο δικό του θρησκευτικό συναίσθημα. Αλλά αυτό είναι κάτι διαφορετικό από τη θρησκευτικότητα του απλού ανθρώπου. Ο απλός άνθρωπος βλέπει το Θεό σαν ένα ον του οποίου την φροντίδα ελπίζει να κερδίσει, και του οποίου την τιμωρία πρέπει να φοβάται , αυτό είναι ένα αίσθημα παρόμοιο με το αίσθημα που έχει ένα παιδί για τον πατέρα του, δηλαδή για ένα ον με το οποίο έχει μια προσωπική σχέση, όσο δέος κι αν περιλαμβάνει. Αλλά ο επιστήμονας είναι πλημμυρισμένος από την αίσθηση της παγκόσμιας αιτιότητας… Δεν υπάρχει τίποτε θείο στην ηθική· είναι μια καθαρά ανθρώπινη υπόθεση. Το θρησκευτικό αίσθημα του επιστήμονα παίρνει τη μορφή μιας εκστατικής έκπληξης μπροστά στην αρμονία του φυσικού νόμου, ο οποίος αποκαλύπτει μια διάνοια τέτοιας υπεροχής που, σε σύγκριση, ολόκληρη η συστηματική σκέψη και δράση των ανθρώπων μοιάζει μια εντελώς ασήμαντη αντανάκλαση...

Το θρησκευτικό αίσθημα που δημιουργεί η εμπειρία της λογικής κατανόησης θεμελιωδών συσχετισμών είναι διαφορετικού είδους από το αίσθημα που συνήθως ονομάζει κανείς θρησκευτικό. Είναι περισσότερο ένα αίσθημα δέους μπροστά στο σχέδιο που φανερώνεται μέσα στο υλικό σύμπαν. Δεν μας οδηγεί στο να κατασκευάσουμε ένα θεϊκό ον κατ’ εικόνα μας – ένα πρόσωπο που έχει αιτήματα από εμάς και που ασχολείται με εμάς ως άτομα. Δεν υπάρχει σ’ αυτό το αίσθημα ούτε βούληση ούτε στόχος, αλλά απλά και μόνο ύπαρξη. Γι’ αυτό το λόγο, οι άνθρωποι σαν κι εμάς βλέπουν την ηθική ως μια καθαρά ανθρώπινη υπόθεση, και μάλιστα τη σημαντικότερη στη σφαίρα των ανθρωπίνων υποθέσεων."

 

μόνον τότε τα λές , κατά την άποψη μου καλώς.

 

edit ΟΦΦΤΟΠΙΚ οι κάποιοι καληνυχτούν

 

Με το παραπάνω θα συμφωνήσω πλήρως.