ΗΠΑ: Συνέδριο με θέμα τις Πατέντες Λογισμικού

[nske]

του Jonathan Corbet, LWN.net

(το αμετάφραστο άρθρο εδώ)

 

Κάποιες φορές, ακόμη και η καλύτερη δουλειά μπορεί να απαιτήσει εξαιρετικές θυσίες. Μην πει κάποιος ότι ο συντάκτης σας δεν είναι πρόθυμος να αναλάβει μια τέτοια για τους αναγνώστες του· Για ποιον άλλο λόγο θα επέλεγε να περάσει τέσσερις (4) ώρες παρέα με γύρω στους 100 δικηγόρους οι οποίοι είχαν συγκεντρωθεί για να συζητήσουν σχετικά με το θέμα των πατεντών λογισμικού; Αυτό το συνέδριο, με τίτλο "Αξιολογώντας τις πατέντες λογισμικού", πραγματοποιήθηκε στις 19 Μαρτίου στο πανεπιστήμιο του Colorado. Αν και σε αρκετά σημεία η συζήτηση ήταν ανιαρή, δίνει μια ενδιαφέρουσα εικόνα του πώς αντιμετωπίζεται από την δικηγορική κοινότητα η σημερινή κατάσταση σχετικά με τις πατέντες στις ΗΠΑ.

Ακολουθεί μια σύνοψη των σημαντικότερων σημείων της ημερίδας.

 

 

Πρέπει να υπάρχουν πατέντες λογισμικού;

 

Δεν αποτελεί έκπληξη ότι σε ένα συνέδριο στο οποίο συμμετείχαν κυρίως δικηγόροι με ειδίκευση στης πατέντες, η επικρατούσα αντίληψη ήταν υπέρ της ύπαρξης πατεντών λογισμικού. Από όλους τους ομιλητές, μόνο ο Jason Mendelson ήταν αρνητικός στο πατεντάρισμα λογισμικού, αλλά ακόμη και αυτός δεν έφθασε στο σημείο να πει ότι δεν θα έπρεπε να υπάρχει καθόλου. Ο πρώτος ομιλητής, ωστόσο, ήταν ο John Duffy, ο οποίος παρέθεσε ένα απόσπασμα από τον νομικό κώδικα περί πατεντών -σε αναθεώρηση του 1952-: "μια διεργασία η οποία μπορεί να πατενταριστεί, συμπεριλαμβάνει και νέες χρήσεις των παλιών μηχανισμών (που καλύπτει)". Αυτή η διατύπωση, υποστηρίζει, ταιριάζει απόλυτα στο λογισμικό, οπότε δεν υπάρχει βάση στην άποψη ότι οι πατέντες λογισμικού δεν προβλέπονται από την υπάρχουσα νομοθεσία περί πατεντών.

 

Πέρα από αυτό, αναφέρει, οι μακρόχρονες προσπάθειες να εμποδιστεί το πατεντάρισμα του λογισμικού, έχουν προκαλέσει σημαντική ζημιά. Με το να κρατηθεί σε απόσταση από το λογισμικό το Γραφείο Ευρεσιτεχνίας, απετράπη η συγκέντρωση ικανού αριθμού προηγούμενων υποθέσεων, οδηγώντας στη σημερινή κατάσταση, του να έχουν εγκριθεί πολλές ακατάλληλες πατέντες. Βέβαια, παραδέχεται, το λογισμικό έχει την ιδιαιτερότητα ότι προστατεύεται και από τη νομοθεσία περί πνευματικής ιδιοκτησίας, οπότε θα ήταν ίσως δικαιολογημένο να είναι πιο αυστηρά τα κριτήρια για την κατοχύρωση πατεντών λογισμικού, αλλά σίγουρα όχι να πάψουν να υπάρχουν πατέντες λογισμικού.

 

Ο Damien Geradin υποστήριξε ότι δεν υπάρχει λόγος οι πατέντες λογισμικού να διαφέρουν από οποιεσδήποτε άλλες πατέντες. "Ο μόνος λόγος για τον οποίο γίνεται φασαρία για αυτές", λέει, "είναι επειδή υπάρχει η κοινότητα Ανοικτού Λογισμικού· Από αυτήν πηγάζει όλη η αντίδραση". Όμως δεν έδειξε να κατανοεί τους λόγους για τους οποίους υπάρχει αυτή η αντίδραση· "Δεν υπάρχουν", καταλήγει, "πραγματικοί λόγοι για τους οποίους οι πατέντες λογισμικού θα έπρεπε να εξαιρεθούν".

 

Ο Kevin Luo, όντας δικηγόρος της Microsoft, δε θα μπορούσε φυσικά να τοποθετηθεί ενάντια στις πατέντες λογισμικού. Μίλησε εκτενώς για το κόστος που έχει για τη Microsoft η έρευνα και η ανάπτυξη και τόνισε ιδιαίτερα την εξάπλωση του λογισμικού σε διάφορα ήδη συσκευών. Σύμφωνα με τον κ. Luo, το να κάνει κάποιος διάκριση ανάμεσα σε υλικό (hardware) και λογισμικό (software), δεν έχει πολύ νόημα.

 

Πέρα από την νομοθετική θεμελίωσή τους, οι πατέντες πρέπει, σύμφωνα με το σύνταγμα των ΗΠΑ, να ενθαρρύνουν την εφευρετικότητα σε κάθε πεδίο. Λειτουργούν όμως οι πατέντες λογισμικού με αυτόν τον τρόπο;

 

Εδώ υπήρξαν οι σημαντικότερες διαφωνίες, με, ακόμη και τους φανατικότερους υποστηρικτές των πατεντών, να δυσκολεύονται να απαριθμήσουν παραδείγματα. Ένα παράδειγμα έδωσε ο Kevin Luo· "Χωρίς τις πατέντες", είπε, "η εταιρία RSA Security δε θα μπορούσε να εκμεταλλευθεί εμπορικά το Public Key Encryption". Το αν όμως η συγκεκριμένη τεχνολογία θα είχε εφευρεθεί χωρίς την προστασία πατεντών, δε συζητήθηκε.

 

Ο κ. Geradin παρατήρησε ότι συχνά οι πατέντες λογισμικού χρησιμοποιούνται για να τοποθετηθούν εκτός συναγωνισμού οι μικροί εφευρέτες, το οποίο φαίνεται αντίθετο με τον δηλωμένο στόχο τους. "Όμως", λέει, "μπορεί επίσης και να χρησιμεύσουν σε αυτούς τους ανθρώπους, δίνοντάς τους έναν τρόπο να εξαργυρώσουν τις ιδέες τους. Χωρίς πατέντες, οι εφευρέτες μπορεί να βρεθούν με τίποτα για να πουλήσουν".

 

Ο Jason Haislmaier, απεναντίας, υποστήριξε ότι οι πατέντες λογισμικού δεν αποτελούν στην πραγματικότητα κίνητρο, οι άνθρωποι εφευρίσκουν επειδή αυτό τους αρέσει να κάνουν. Και επισήμανε ότι οι πατέντες λογισμικού είναι ιδιαίτερα άχρηστες για τις νέες εταιρίες, αφού χρειάζονται γύρω στα 7 χρόνια για να κατοχυρώσουν μια πατέντα· Μέχρι τότε η εταιρία το πιθανότερο είναι να έχει εξαγοραστεί ή χρεοκοπήσει και οι εφευρέτες να έχουν χαθεί προ πολλού.

 

Ο Jason Mendelson, ο οποίος έχει ασχοληθεί αρκετά με το επιχειρηματικό κεφάλαιο, είχε ακόμα ισχυρότερη άποψη επ' αυτού, χρησιμοποιώντας χαρακτηρισμούς όπως "τιποτένιες" και "καθαρά αρνητικές". Υποστήριξε ότι οι καινούριες εταιρίες συχνά μηνύονται για παραβίαση πατεντών απλά και μόνο για να κλείσουν.

 



Τι κάνει λάθος το σύστημα;

 

Γενικά, ακόμη και οι ομιλητές που ήταν οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές των πατεντών λογισμικού δεν είχαν πολλά θετικά να πουν για τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί σήμερα το σύστημα στις ΗΠΑ.

 

Για παράδειγμα, ο Michael Meurer, συνδημιουργός του βιβλίου "Patent Failure", αν και δεν απορρίπτει την ιδέα των πατεντών, υποστηρίζει ότι δεν λειτουργούν με τη σημερινή τους μορφή. Οι πατέντες συνολικά υποτίθεται ότι πρέπει να αποτελούν έννομη ιδιοκτησία, αλλά αυτή τη στιγμή έχουν ελάχιστη χρησιμότητα ως τέτοια, με τις πατέντες λογισμικού να είναι ιδιαίτερα προβληματική περίπτωση. Γι' αυτό, λέει, οι προγραμματιστές τείνουν να τις αντιπαθούν, κάτι που τους διαχωρίζει από σχεδόν όλους τους υπόλοιπους επαγγελματίες. Οι πατέντες μαστίζονται από αόριστες διατυπώσεις και ακαθόριστα όρια, τα οποία κάνουν αδύνατο κάποιος να γνωρίζει τι καλύπτεται στην πράξη, οπότε δεν αποφέρουν κάποιο κέρδος στους εφευρέτες.

 

Ο κ. Meurer επίσης σημείωσε ότι το λογισμικό αυτή τη στιγμή συγκεντρώνει περίπου το 25% όλων των αιτήσεων για πατέντες, υψηλότερο ποσοστό από εκείνο που είχαν άλλες ριζοσπαστικές τεχνολογίες -όπως η ατμομηχανή και οι ηλεκτροκινητήρες- στο ζενίθ τους.

 

Ο Mark Lemley μίλησε λίγο για τις επιπτώσεις των πατεντών λογισμικού στο ελεύθερο λογισμικό. Κατά τη γνώμη του, οι πατέντες είναι ένα είδος εξοπλιστικού ανταγωνισμού και η απελευθέρωση του κώδικα ως Ανοικτό Λογισμικό είναι, κατά λέξη, "αμοιβαίος αφοπλισμός". Μίλησε για την άμυνα του Ανοικτού Λογισμικού χάριν της εικόνας του "λευκού ιππότη" -αναφερόμενος σε οργανισμούς όπως το Open Invention Network και σε εταιρίες όπως η IBM. Επίσης παρατήρησε ότι οι πατέντες έχουν μεγάλη υπονομευτική αξία (FUD) για αυτούς που είναι ενάντια στο Ανοιχτό Λογισμικό.

 

Ένα σχετικό θέμα, το οποίο ήρθε στην επιφάνεια αρκετές φορές, είναι η "ακούσια καταπάτηση", δηλαδή τι συμβαίνει αν κάποιος καταπατήσει μια πατέντα χωρίς να γνωρίζει καν ότι υπάρχει -κάνοντας ο ίδιος, ανεξάρτητα, την εφεύρεση-. Ο John Duffy είπε ότι η ποσότητα των ακούσιων καταπατήσεων είναι ένας αντιπροσωπευτικός δείκτης για το πόσο υγιές είναι το σύστημα πατεντών γενικά. Σε ένα περιβάλλον όπου δεν παραχωρούνται πατέντες για προφανής ιδέες, οι ακούσιες εφευρέσεις θα πρέπει να είναι σχετικά σπάνιες. Και σε κάποια πεδία (π.χ. βιοτεχνολογίας και φαρμακευτικής), πράγματι, συνήθως δεν αποτελεί πρόβλημα. Στη σφαίρα του λογισμικού, όμως, οι ακούσιες καταπατήσεις είναι μεγάλο πρόβλημα. Ο Mark Lemley επισήμανε επανειλημμένα ότι οι κατηγορίες για αντιγραφή μιας πατενταρισμένης τεχνολογίες αντιπροσωπεύουν μόνο ένα ελάχιστο ποσοστό των σχετικών αγωγών, οπότε οι περισσότερες δίκες γίνονται για ακούσιες καταπατήσεις. Ο Michael Meurer πρόσθεσε ότι υπάρχει άμεση σχέση ανάμεσα στο ποσό των χρημάτων που μια εταιρία ξοδεύει για έρευνα και ανάπτυξη και στην πιθανότητα να δεχθεί αγωγή για καταπάτηση κάποιας πατέντας. Στα περισσότερα πεδία, υπογραμμίζει, η πειρατεία των πατεντών χρησιμοποιείται ως υποκατάστατο της έρευνας και της ανάπτυξης, συνεπώς οι περισσότερες αγωγές γίνονται κατά εταιριών οι οποίες παρασιτούν, χωρίς να πραγματοποιούν δική τους έρευνα και ανάπτυξη. Στο λογισμικό όμως, οι εταιρίες οι οποίες πράγματι καινοτομούν, είναι αυτές που μηνύονται.

 

Το άλλο μεγάλο πρόβλημα με το σύστημα πατεντών είναι η χρήση του ως επιθετικό όπλο κατά των αδύναμων ανταγωνιστών. Αντί να στηρίζει την εφευρετικότητα, το σύστημα πατεντών την καταπιέζει δραστικά. Η συνήγορος σε θέματα πατεντών Natalie Hanlon-Leh επεσήμανε ότι τυπικά κοστίζει τουλάχιστον ένα (1) εκατομμύριο δολάρια για να εκδικαστεί μια υπόθεση πατεντών. Ο John Posthumus πρόσθεσε ότι εταιρίες με ετήσια έσοδα μικρότερα από πενήντα (50) εκ. δολάρια δε μπορούν πολεμήσουν μια αγωγή για πατέντες· Οι μικρότερες εταιρίες απλά θα καταστραφούν από το κόστος του δικαστικού αγώνα. Οι δικηγόροι πατεντών το γνωρίζουν αυτό, οπότε εφαρμόζουν κάθε τέχνασμα που ξέρουν για να παρατείνουν τη διάρκεια της εκδίκασης, κάνοντάς τις υποθέσεις όσο το δυνατόν πιο πολυέξοδες. Η διαφορετική αντιμετώπιση που υπάρχει από δικαστήριο σε δικαστήριο είναι ένα άλλο θέμα, οδηγώντας στο γνωστό πρόβλημα του οι δικηγόροι των κατηγόρων να επιλέγουν να εκδικάσουν τις υποθέσεις στα δικαστήρια που είναι πιθανότερο να ετυμηγορήσουν σύμφωνα με τη θέλησή τους, τοποθετώντας τους κατηγορουμένους σε μια εκ των πραγμάτων μειονεκτική θέση. Αυτός είναι ο λόγος που πάρα πολλές αγωγές γίνονται στο Ανατολικό Texas.

 



Τι μπορεί να γίνει γι' αυτό;

 

Ο Michael Muerer διατύπωσε την άποψη ότι σχεδόν κάθε βιομηχανικός κλάδος στις ΗΠΑ θα επωφελούνταν αν το σύστημα πατεντών καταργούταν· Με άλλα λόγια οι πατέντες συνολικά επιβαρύνουν τη βιομηχανία. Όμως, όντας δικηγόρος πατεντών, δε θέλει να καταργηθεί το σύστημα· Αντί αυτού προτιμάει να γίνουν αναμορφώσεις. Οι αλλαγές που προτείνει αφορούν κυρίως τη επιβολή πιο αυστηρών προτύπων στις σχετικές διατυπώσεις ώστε να απαλλαχθούν από αοριστίες και να μειωθεί το εύρος τους. Θα ήθελε επίσης να δει να γίνεται κάπως πιο ακριβή η διαδικασία απόκτησης μιας πατέντας, ώστε οι αιτούντες να δυσκολεύονται περισσότερο για να αποδείξουν ότι δικαιούνται αυτά που διεκδικούν.

Ο κ. Muerer πήγε ένα βήμα παραπέρα και προσδιόρισε την ομάδα πίεσης των ανεξάρτητων εφευρετών ως το μεγαλύτερο τροχοπέδη στην αναμόρφωση του συστήματος πατεντών των ΗΠΑ. Συγκεκριμένα, οι προσπάθειές τους να εμποδίσουν τη μετάβαση από το σύστημα προτεραιότητας πρώτης-εφεύρεσης σε πρώτης-κατοχύρωσης (όπως είναι στο μεγαλύτερο μέρος του υπόλοιπου κόσμου) καθυστέρησε τα πράγματα για χρόνια. Αυτό που η ομάδα δεν συνειδητοποιεί, λέει, είναι ότι αν το σύστημα πατεντών λειτουργεί καλύτερα για τους "μεγάλους", τότε θα είναι με τη σειρά τους διατεθημένοι να πληρώσουν περισσότερα τους "μικρούς" για την εξαγορά μιας πατέντας. Αυτή η θεωρία, όμως, δεν βρήκε σύμφωνο οποιονδήποτε άλλο από τους υπόλοιπους ομιλητές.

 

Μέρος του προβλήματος είναι ότι το Γραφείο Ευρεσιτεχνίας και Εμπορικών Σημάτων είναι κατακλυσμένο από περισσότερες του 1 εκατομμυρίου εκκρεμούσες αιτήσεις για πατέντες. Οπότε οι νέες αιτήσεις καθυστερούν επ' αόριστον και ο ποιοτικός έλεγχος δεν είναι ο καλύτερος δυνατός. Κάποιοι ομιλητές πρότειναν την χρηματοδότηση του γραφείου σε υψηλότερο επίπεδο, όμως αυτό είναι μάλλον απίθανο να συμβεί: ο αριθμός των αιτήσεων έχει μειωθεί τελευταία και υπάρχει η περίπτωση μέρος των εσόδων των αιτήσεων να δρομολογηθεί στον γενικό ταμείο, ώστε να βοηθήσει στην κάλυψη τραπεζικών επιδομάτων και άλλων σημαντικών στόχων. Το ταμείο είναι πιο πιθανό να έχει λιγότερα χρήματα στη διάθεσή του στο μέλλον.

Και, εν πάσι περιπτώσει, έχει νόημα να δοθούν περισσότερα χρήματα για το Γραφείο; Ο Mark Lemley είναι αντίθετος στην ιδέα, υποστηρίζοντας ότι τα λεφτά απλά θα πήγαιναν χαμένα. Οι περισσότερες πατέντες μένουν αδρανείς μετά την κατοχύρωσή τους· Οτιδήποτε για τη βελτίωση της ποιότητάς του θα ήταν σπατάλη. Από την άλλη, φαίνεται -όπως και άλλοι- να τάσσεται υπέρ της ιδέας να δημιουργηθούν "πατέντες πολυτελείας". Αυτό συνδέεται και με ένα άλλο θέμα: το γεγονός ότι, στα δικαστήρια των ΗΠΑ, οι πατέντες έχουν αυτόματα ισχύ τεκμηρίου. Αυτό μπορεί να διευκολύνει τους κατηγόρους, όμως, με δεδομένη την (κακή) ποιότητα πολλών σημαντικών πατεντών, πολλοί θεωρούν ότι αυτή η ισχύς θα έπρεπε να επανεξεταστεί και, ενδεχομένως, αφαιρεθεί. Οι αιτούντες που θεωρούν ότι κατοχυρώνουν μια ιδιαίτερα ισχυρή πατέντα, θα προτιμούν την έκδοση πολυτελείας. Αυτή θα κοστίζει πολύ περισσότερο και θα εξετάζεται πολύ πιο εξονυχιστικά πριν εγκριθεί. Το σχέδιο είναι οι πατέντες πολυτελείας να έχουν ισχύ τεκμηρίου, ενώ οι υπόλοιπες όχι.

 

Άλλοι διαφωνούν με αυτή την ιδέα. Οι πατέντες πολυτελείας θα συνέφεραν μόνο τις εταιρίες που θα διέθεταν τα χρήματα για να τις αποκτήσουν, όλοι οι άλλοι θα ήταν πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Οποιοσδήποτε ήθελε να είναι σοβαρά καλυμμένος θα έπρεπε να τις έχει, οπότε θα ήταν στην πραγματικότητα μια έμμεση αύξηση στο κόστος.

 

Υπήρξε αρκετή συζήτηση για την αναμόρφωση της νομοθεσίας πατεντών από το Κογκρέσο, αλλά λίγη αισιοδοξία. Σημειώθηκε ότι αυτή η αναμόρφωση έχει καθυστερήσει αρκετά χρόνια, χωρίς να διακρίνεται αλλαγή τοπίου στον ορίζοντα. Υπήρξε διαφωνία για το ποιος φταίει -ο Mark Lamley κατηγόρησε τη φαρμακευτική βιομηχανία-, αλλά δεν φαίνεται να έχει σημασία. Ο John Duffy επισήμανε ότι η νομοθετική ιστορία σχετικά με την πνευματική ιδιοκτησία είναι αποτρόπαια· Αποκάλεσε την αντίληψη ότι η νομοθεσία των πατεντών θα μπορούσε να βελτιστοποιηθεί μια "φαντασία". Ο Mark Lemley συμφώνησε, σημειώνοντας ότι η νομοθεσία πνευματικής ιδιοκτησίας πλέον μοιάζει με τον περιβόητο αμερικάνικό φορολογικό κώδικα, πολλούς συγκεκριμένους κανόνες προσαρμοσμένους στη βιομηχανία. Το να επιχειρείται όμως η προσαρμογή της -αναγκαστικά πιο αργής- νομοθεσίας σε μια τόσο γρήγορα εξελισσόμενη βιομηχανία, όπως όπως αυτή του λογισμικού, φαίνεται απίθανο να λειτουργήσει.

 

Αυτό που προτείνει ο Mark Lemley είναι η συνολική αναμόρφωση του νόμου μέσα από τη νομολογία των δικαστηρίων. Πράγματι, λέει, αυτό συμβαίνει ήδη. Οι πρόσφατες αποφάσεις έχουν καταστήσει πολύ πιο δύσκολη τη λήψη ασφαλιστικών μέτρων, έχουν ανεβάσει τον πήχη ως προς το τι θεωρείται προφανές, έχουν περιορίσει το πατεντάρισμα επιχειρηματικών μοντέλων, κ.α. Τα περισσότερα παράπονα έχουν ήδη ικανοποιηθεί, λέει.

 

Ο John Duffy, από την άλλη, θα ήθελε να σταματήσει το μονοπώλιο πατενταρίσματος, δηλαδή η αποκλειστικότητα που έχει το γραφείο ευρεσιτεχνίας στην κατοχύρωση πατεντών. Όπως έχει αποδειχθεί, υπάρχουν τρόποι για να αποκτήσει κάποιος μια αναγνωρισμένη πατέντα από διάφορα γραφεία ευρεσιτεχνίας του εξωτερικού, πολύ πιο γρήγορα. Επίσης συμφωνεί με την ιδέα ο έλεγχος των πατεντών να γίνεται από ιδιωτικές εταιρίες· Αυτό το προνόμιο θα συνοδευόταν από ποινές για την καταχώριση πατεντών οι οποίες αργότερα κρίνονται ακατάλληλες. Τελικά, λέει, θα μπορούσαμε να έχουμε μια ευρεία γκάμα εξουσιοδοτημένων γραφείων ευρεσιτεχνίας ανά βιομηχανικό κλάδο, τα οποία θα πραγματοποιούσαν μια πολύ καλύτερη δουλειά από αυτή που γίνεται σήμερα.

 

 

Συμπέρασμα

 

Υπήρξε μια σύντομη συζήτηση για την πρακτική του να μην κάνει κάποια εταιρία έρευνα για υπάρχουσες πατέντες, με την ελπίδα να αποφύγει την κατηγορία της εκούσιας καταπάτησης. Οι συμμετέχοντες συμφώνησαν ότι αυτή είναι μια επικίνδυνη πρακτική η οποία θα γυρίσει μπούμεραγκ στους εφαρμοστές της· Το να αποδειχθεί η άγνοια σε ένα δικαστήριο μπορεί να γίνει δύσκολη υπόθεση. Όμως αναφέρθηκε επίσης ότι δεν είναι ρεαλιστικά δυνατό να κάνει κάποιος μια πλήρη αναζήτηση για πατέντες οι οποίες ενδεχομένως να καταπατώνται από κάποιο συγκεκριμένο πρόγραμμα σε οποιαδήποτε περίπτωση.

 

Τελικά ήταν ένα πιο ενδιαφέρον απόγευμα απ' ό,τι θα περίμενε κάποιος. Η συζήτηση για τις πατέντες λογισμικού στην κοινότητα του Ελεύθερου Λογισμικού συνήθως ακολουθεί τα γνωστά μονοπάτια· Οι συμμετέχοντες σε αυτό το συνέδριο βλέπουν το ζήτημα διαφορετικά. Καλώς ή κακώς, οι απόψεις τους είναι πολύ σχετικές με το πώς πρόκειται να εξελιχθούν τα νομοθετικά πράγματα. Θα υπάρξουν κάποιες αλλαγές στο σύστημα, σε μια προσπάθεια να αποτραπούν οι χειρότερες καταχρήσεις -τουλάχιστον όπως τις αντιλαμβάνονται κάποιες ομάδες της βιομηχανίας- αλλά συνολική αναμόρφωση του συστήματος δεν είναι στο πρόγραμμα. Οι πατέντες λογισμικού θα μας κρατούν παρέα (στις ΗΠΑ) για το ορατό μέλλον, και θα συνεχίσουν να εξαπλώνονται στον υπόλοιπο κόσμο. Θα ήταν καλή συμβουλή να είμαστε σε επιφυλακή.

[gtroza]

ενδιαφέροντα όλα αυτά nske

ευχαριστούμε πολύ !

 

κάτι σχετικό, με αφορμή την έκβαση της υπόθεσης Tom Tom

 

Bruce Perens: Microsoft and TomTom Settle, Justice and Linux Lose

http://itmanagement.earthweb.com/osrc/article.php/12068_3812891_1/Bruce-Perens-Microsoft-and-TomTom-Settle-Justice-and-Linux-Lose.htm

τελευταία παράγραφος !

One critical issue is that the U.S. currently has a one-size-fits-all patent system. You get the same patent for pharmaceuticals as for software, and the pharmaceutical companies have the best government they could buy. Decoupling the issue of software patenting from that of medicine will be critical to winning this effort.

.

[lef50]

Ευχαριστω nske για την μεταφραση και να σταθω σε αυτο

Οι μικρότερες εταιρίες απλά θα καταστραφούν από το κόστος του δικαστικού αγώνα. Οι δικηγόροι πατεντών το γνωρίζουν αυτό, οπότε εφαρμόζουν κάθε τέχνασμα που ξέρουν για να παρατείνουν τη διάρκεια της εκδίκασης, κάνοντάς τις υποθέσεις όσο το δυνατόν πιο πολυέξοδες.

ειναι προφανες οτι η ms χρησιμοποιησε αυτο το οπλο στην περιπτωση της tom tom και σιγουρα δεν θα σταματηση εδω διαβασα σε ενα ποστ οτι σειρα εχει η αρκετα χρεωμενη mandriva ο λυκος λοιπον ξεμοναχιαζει τους αδυναμους.