Καταθλιπτικά βιβλία;

[evabb]

το κοκκινο και το μαυρο δεν ειμαι σιγουρη αν ειναι καθλιπτικο αλλα βαρετο ειναι σιγουρα. το παρατησα στις εισαγωγη πιασε και μια απο σταφυλια της οργης και μια πανουκλα και εκλεισες

[Επισκέπτης]

το κοκκινο και το μαυρο δεν ειμαι σιγουρη αν ειναι καθλιπτικο αλλα βαρετο ειναι σιγουρα.

 

Eίναι ένα από τα μεγαλουργήματα της τέχνης της γραφής, δεν καταπίνεται εύκολα και μάλιστα μόνο με την εισαγωγή. Αλλά μετά από κάμποσο κόπο να συνηθίσεις τον μεγαλειώδη εγκέφαλο του Σταντάλ, το έργο καταπίνεται ολόκληρο σε μορφή εξάρτησης. Μετά δεν βρίσκεις άλλο βιβλίο ίδιο και ξενερώνεις. Πάντως δεν θα έλεγα ότι είναι και τόσο καταθλιπτικό, έχει μέσα και κάμποση αδρεναλίνη. Πως θα μπορούσε εξάλλου ένας έφηβος να μην έχει ορμόνες;

 

Υ.Γ

Ο Καμύ στην συγκεκριμένη περίπτωση συνιστάται ως θεραπεία για να μπορέσει κάποιος να ξεπεράσει τις πελώριες προτάσεις του Σταντάλ.

[Anna O!]

De profundis - Oscar Wilde, απίστευτη κατάθλιψη και σε θεατρικό έργο σχεδόν οτιδήποτε από Tennessy Williams.

[Teaser]

Θέλεις κάτι καταθλιπτικό?

 

Πάρε το "Πνίξον κύριε τον λαόν σου"

 

Όταν το τελειώσεις και συγκρίνοντας τα συναισθήματα που είχες κατά τη διάρκεια του διαβάσματος, με αυτά που θα έχεις αμέσως μετά, είμαι σίγουρος ότι μια καταθλιψάρα την έχεις τσιμπήσει.

[Pablo_Hasan]

+

Ο,τιδήποτε (σχεδόν) από Jack Kerouac, όπως

 

 

On the Road

αυτον τον καιρο διαβαζω το on the road και δεν μου φαινεται καθολου καταθλιπτικό. ισα ισα...

 

ontopic: Το ημερολογιο της Αννα Φρανκ

[zenso]

αυτον τον καιρο διαβαζω το on the road και δεν μου φαινεται καθολου καταθλιπτικό. ισα ισα...

 

Well,εγώ το βρήκα ιδιαίτερα θλιμμένο,και διασκεδαστικό.

 

Το τόπικ αφορά μόνο το πρώτο,but still,θεωρώ πως ταιριάζει εδώ καθώς το ύφος είναι έντονα μελαγχολικό τόσο σε απλές περιγραφές χαρακτήρων/καταστάσεων όσο -και περισσότερο- σε φιλοσοφικό aproach. At least to me =/

 

Δεν υποστηρίζω πως φτάνει στα σκοτάδια του Υπογείου ή της Πείνας του Hamsun αλλά νομίζω πως απέχει αρκετά από ένα χαρούμενο,αισιόδοξο έργο.

[michalis2610]

"Ο Ξένος" του Camus είναι και από μένα ένα υπέροχο διήγημα. Σίγουρα όχι καταθλιπτικό αν και δεν είναι νομίζω ότι τέτοιο είναι κανένα βιβλίο αλλά σίγουρα σε αφήνει με "βαρυά" διάθεση.

 

Θα κοίταγα επίσης την ουσιαστικά τριλογία του Ernesto Sabato ξεκινώντας από "Το Τούνελ" στο "Περί Ηρώων και Τάφων" καταλήγοντας στο "Αββαδών ο εξολοθρευτής".

 

Κλασσικό ανάγνωσμα είναι και το "Κάτω από το Ηφαίστιο" του Malcolm Lowry...αλλά μην την πέσουμε στο μεσκάλ μετά...

 

Καλή διασκέδαση...ότι και να διαβάσεις απο όσα βιβλία έχουν αναφερθεί ως τώρα κερδισμένη θα βγεις.

[magoufisa]

παιδια ευχαριστω πολυ!!!

[Lucifer]

H ζωή είναι μινάρας.

 

 

 

Ναι βέβαια. Ειδικά "Ο Ξένος", για τον οποίο ο Καμί είπε οτι "απεικονίζει τη γύμνια του ανθρώπου απέναντι στον παραλογισμό της ζωής". Η υπαρξιστική ματαιοτητα σε όλο της το μεγαλείο. Και γενικά ο υπαρξισμός σα φιλοσοφικό κυρίως αλλά και λογοτεχνικό ρεύμα δεν ειναι καθόλου ευχάριστος.

 

Δοκίμασε "Ευτυχισμένο Θάνατο". Προσχέδιο του Ξένου αλλά για κάποιο λόγο πολύ μεγαλύτερο από τον ίδιο τον ξένο.

[freedubus]

Αχά, θενξ για το τίπ. Μλκία και το έιχε στην πολιτεία, αν το ήξερα θα το έπαιρνα την προηγούμενη εβδομάδα. Τώρα έπιασα Σάρτρ, τη "Ναυτία" και "Το είναι και το μηδέν", και άντε να τον τελειώσω (1000 σελίδες πρέπει ναναι μόνο το δεύτερο). Ετσι για αποτοξίνωση από την εξεταστική.

[kage]

k magoufisa κ θες να διαβασεις καταθλιπτικά βιβλια?

θες να γινεις emo?

[freedubus]

Αρκετά καταθλιπτικά είναι όλα τα έργα του Λάβκραφτ, στον τομέα της φανταστικής λογοτεχνίας. Δείχνουν την απόλυτη αδυναμία και κατωτερώτητα του ανθρωπινου γένους μπροστά στους παντοδύναμους, ακατανόμαστους και αιώνιους μεγάλους παλαιούς. ΙΑ ΣΑΜΠ ΝΙΓΚΟΥΡΑΘ! ΙΑ ΙΑ ΧΑΣΤΟΥΡ! ΚΘΟΥΛΟΥ ΦΤΑΓΚΝ!

 

Επίσης τα καλτ βιβλιαράκια από τις εκδόσεις ΩΡΟΡΑ έχουν πολλές καταθλιπτικές φανταστικές ιστορίες. Δε θυμάμαι συγκεκριμένα όμως γιατί πάνε χρόνια που τα διάβαζα και τώρα είναι στο πατάρι.