GiorGhino Δημοσ. 12 Φεβρουαρίου 2009 Μέλος Δημοσ. 12 Φεβρουαρίου 2009 Εγω έχω την Creative X-fi Music των 100 ευρώ και ηχεία Creative Τ7900 (τα 7.1) εντάξυ είναι για να καταλαβαίνω? (άσχετο)
freedubus Δημοσ. 12 Φεβρουαρίου 2009 Δημοσ. 12 Φεβρουαρίου 2009 Tζωρτζίνο 2 σελίδες τώρα δεν έχω καταλάβει τι θέλεις να κάνεις. Ο nikoskon τα είπε όλα σε 1 γραμμή. Το γεγονός οτι ΜΟΝΟΣ σου παρατήρησες την (τεράστια ομολογουμένως) διαφορά μεταξύ 96 και 320kbps δείχνει οτι έκανες ένα βήμα παραπάνω από το στάδιο του "όλα το ίδιο μου φαίνονται" . Που να ακούσεις και lossless ή ορίτζιναλ cd σε σχέση με mp3 320kbps, θα μείνεις μαλάκας. Π.χ. στα δικά μου αυτιά, είναι τόσο ξεκάθαρη η διαφορά συμπίεσης στο κομμάτι που έχεις ανεβάσει, σα να έχεις πάρει ένα κοστούμι αρμάνι και να του έχεις κάνει μπαλώματα με κουρέλια. Κάποτε, η μουσική μου συλλογή ήταν κασέτες με κομμάτια γραμμένα απ' το ράδιο, και audio cd γραμμένα από mp3 96-128kbps, κι όμως μου φαινόταν όλα το ίδιο. Πλέον, αφού έχω ακούσει και συνεχίζω να ακούω τα άπειρα, κατέληξα οτι δε μπορώ να ακούσω τίποτα λιγότερο απο lossless, άντε συμπιεσμένα 320kbps όταν υπάρχει πρόβλημα χώρητικότητας. Μη βιάζεσαι λοιπόν. Η καλλιέργεια και η εξέλιξη στην ακρόαση της μουσικής, όπως και σε όοολους τους τομείς, είναι αποτέλεσμα μακροχρόνιου προσωπικού αγώνα. Το θέμα είναι στα αυτιά σου και μόνο, εξάσκησε τα, άκου και προβληματίσου, μην περιμένεις από αλλους να σου πούνε πώς να ακούς. Φυσικά, παίζουν ρόλο και τα μηχανήματα, εννοείται, αλλά αν δεν έχεις δουλέψει εσύ το αυτί σου, είτε ακούς από την onboard κάρτα ήχου και τα ηχειακια των 5 ευρώ, είτε ακούς από Βurmester των 30000 ευρώ, δε θα είσαι σε θέση να εντοπίσεις τη διαφορά. Υ.Γ. Πάντως, για να μη σπαταλάς χρόνο και χώρο, καλό είναι στα mp3 (είτε κατεβάζεις είτε συμπιέζεις εσύ) να επιλέγεις bitrate τουλάχιστον 192kbps. Μπορεί γενικά το mp3 (και γενικά η συμπίεση του ήχου) να είναι απαράδεκτο, αλλά τουλάχιστον απο 192kbps και πάνω μπορείς να ακούσεις υποφερτά. Οτιδήποτε κατώτερο είναι απλά σαβούρα, θα το καταλάβεις με τον καιρό άλλωστε και είναι κρίμα να ανακαλύπτεις μετά από 2-3 χρόνια οτι τα κομμάτια που μάζευες όλα αυτά τα χρόνια είναι για πέταμα. (Μιλάω εκ πείρας)
GiorGhino Δημοσ. 12 Φεβρουαρίου 2009 Μέλος Δημοσ. 12 Φεβρουαρίου 2009 Δεν κατάλαβες. Εγω ειδα την διαφορά. Αλλα έφτιαξα αυτό το αρχείο για να την δουν και όσοι δεν την είχαν παρατηρήσει.
freedubus Δημοσ. 12 Φεβρουαρίου 2009 Δημοσ. 12 Φεβρουαρίου 2009 Μαλακία, έπρεπε να μείνω στην πρώτη πρόταση τότε.
GiorGhino Δημοσ. 12 Φεβρουαρίου 2009 Μέλος Δημοσ. 12 Φεβρουαρίου 2009 Αυτο ήταν, να πουν τι νομίζουν αυτοι. Αλίμονο όμως για κάποιο λόγο δε θέλουν να το κατεβάσουν
million_voices Δημοσ. 12 Φεβρουαρίου 2009 Δημοσ. 12 Φεβρουαρίου 2009 δεν γουσταρουμε την μαπα σου ρε φιλε:-D
nikoskon Δημοσ. 12 Φεβρουαρίου 2009 Δημοσ. 12 Φεβρουαρίου 2009 Δώσε κι επιχειρήματα για να σου απαντήσω Αν εσώ γουστάρεις να κυκλοφορείς με "portable turntable" τότε ΟΚ... Ξέρεις μία τσάντα για τη δουλειά στο δεξί ώμο και άλλη μια στον αριστερό με το πικάπ,τα βινύλια,τον επαναφορτιζόμενο προενισχυτή/ενισχυτή/τροφοδοτικό. Super portable δηλ... Και επειδή φαντάζομαι που το πας, απλά να ενημερώσω πως στην εποχή των computer studio και της ψυχοακουστικής, το βινύλιο απλά δεν υπάρχει.
Nightstalker Δημοσ. 12 Φεβρουαρίου 2009 Δημοσ. 12 Φεβρουαρίου 2009 απλά να ενημέρωσω πως στην εποχή των computer studio και της ψυχοακουστικής,το βινύλιο απλά δεν υπάρχει. Μη το λες αυτό, ίσα ίσα που τα τελευταία 2-3 χρόνια το βινύλιο ανεβαίνει με πολύ γρήγορους ρυθμούς. Μπορεί να έχει 1002 αρνητικά, όπως το θέμα φορητότητας, όγκου, αντοχής στο χρόνο (γρατζουνιές, σκόνη κτλ), αλλά σαν ήχος είναι πιο "γεμάτος", πιο "ζεστός". Μπορεί επίσης να μην έχει την τόσο ακριβή αναπαραγωγή που προσφέρει το cd, να προσθέτει παραμόρφωση και να "χρωματίζει" αρκετά τον ήχο (και γι αυτό το λόγο να απορρίπτεται από πολλούς hi-end-ιστές), αλλά στα αυτιά μας ακούγεται πιο ευχάριστα (τουλάχιστον στα δικά μου), κατά τον ίδιο τρόπο που και οι αναλογικοί (πόσο μάλλον οι λαμπάτοι) ενισχυτές ακούγονται πιο "μουσικοί" από τους ψηφιακούς πολυκάναλους. Κι ας βγάζουν στο εργαστήριο χειρότερο S/N και χειρότερους δείκτες γενικότερα από τους ψηφιακούς, όπως και το βινύλιο από cd, sacd, DVD-Audio κτλ. Ξεφύγαμε από το θέμα αρκετά όμως.
nikoskon Δημοσ. 12 Φεβρουαρίου 2009 Δημοσ. 12 Φεβρουαρίου 2009 Μη το λες αυτό, ίσα ίσα που τα τελευταία 2-3 χρόνια το βινύλιο ανεβαίνει με πολύ γρήγορους ρυθμούς. Μπορεί να έχει 1002 αρνητικά, όπως το θέμα φορητότητας, όγκου, αντοχής στο χρόνο (γρατζουνιές, σκόνη κτλ), αλλά σαν ήχος είναι πιο "γεμάτος", πιο "ζεστός". Μπορεί επίσης να μην έχει την τόσο ακριβή αναπαραγωγή που προσφέρει το cd, να προσθέτει παραμόρφωση και να "χρωματίζει" αρκετά τον ήχο (και γι αυτό το λόγο να απορρίπτεται από πολλούς hi-end-ιστές), αλλά στα αυτιά μας ακούγεται πιο ευχάριστα (τουλάχιστον στα δικά μου), κατά τον ίδιο τρόπο που και οι αναλογικοί (πόσο μάλλον οι λαμπάτοι) ενισχυτές ακούγονται πιο "μουσικοί" από τους ψηφιακούς πολυκάναλους. Κι ας βγάζουν στο εργαστήριο χειρότερο S/N και χειρότερους δείκτες γενικότερα από τους ψηφιακούς, όπως και το βινύλιο από cd, sacd, DVD-Audio κτλ. Ξέρεις πόσα πράγματα χαρκτηρίζουν έναν ήχο; Και δεν μιλάω μόνο για το στάδιο παραγωγής. Η έννοια γεμάτος δε μου λέει κάτι γιατί με τη λογική αυτή ένα multimedia ηχείο είναι καλύτερο από ένα studio monitor ηχείο. Όντως ξεφεύγουμε αλλά δε μπορώ να ακούω πάλι για Deutche Grammophon και τα σχετικά.
yiah Δημοσ. 17 Φεβρουαρίου 2009 Δημοσ. 17 Φεβρουαρίου 2009 "Το MP3 είναι ένας απωλεστικός αλγόριθμος συμπίεσης [..]Απωλεστικός αλγόριθμος συμπίεσης είναι αυτός ο οποίος κατά τη διαδικασία της συμπίεσης χάνει για πάντα κάποιο μέρος της πληροφορίας" Οικονόμου Γ. (2000), Στο Ρυθμο του MP3,περιοδικό Ram, τεύχος 138, 1/7/2000 Στη συγκεκριμένη περίπτωση ήχους. Η επιλογή για το ποιους ήχους θα κρατήσουμε και ποιους όχι γίνετε σύμφωνα με τις αρχές της αντιληπτικής ηχητικής κωδικοποίησης και της ανθρώπινης αντίληψης για τον ήχο. Πιο συγκεκριμένα ο αλγόριθμος αξιοποιεί τα φαινόμενα της ακουστικής σκίασης και της μεταβολής του ελάχιστου σημείου ακουστικότητας του ανθρώπου, τα οποία είναι γνωστά ως ψυχοακουστικό μοντέλο. Tο ανθρώπινο αυτί του μέσου ανθρώπου είναι ικανό να ακούσει συχνότητες μεταξύ 20 Hz ως 20000Hz. Η ευαισθησία του όμως είναι μεγαλύτερη στις συχνότητες γύρω από τα 4kHz δηλαδή στις συχνότητες 2,5 με 5 kHz, τις συχνότητες της ανθρώπινης φωνής. Επίσης η αντίληψη που έχουμε για το πόσο δυνατά ακούμε έναν ήχο εξαρτάται και από τη συχνότητά του αφού δύο τόνοι ίσης δύναμης αλλa διαφορετικής συχνότητας δεν ακούγονται το ίδιο δυνατά. Η ένταση του ήχου που φτάνει στα αφτιά μας μετριέται σε db SPL (Decibel Sound Pressure Level). Έχουμε δημιουργήσει μια κλίμακα έντασης ήχων, στην οποία ως 0 έχουμε βάλει τον πιο αδύναμο ήχο που μπορεί να ακούσει ένα φυσιολογικό αφτί στη συχνότητα του 1KHz. Αυτό είναι το κατώφλι ακουστότητας για τη συγκεκριμένη συχνότητα. Ακουστική σκίαση έχουμε όταν ένας ήχος «σκεπάζετε» από έναν άλλο και είναι αδύνατο να τον ακούσουμε. Η σκίαση γίνεται ισχυρότερη όσο οι ήχοι έρχονται πιο κοντά τόσο χρονικά όσο και στις συχνότητες. Η αλλιώς η δυναμική μεταβολή του κατωφλιού ακουστότητας της ακοής μας ανάλογα με το συχνοτικό περιεχόμενο του ήχου που ακούγεται. ετσι πχ για να ακούσουμε έναν ήχο συχνότητας 2kHz η ένταση που χρειάζεται είναι σχεδόν 0 db SPL, όταν ένας ήχος 1kHz της έντασης των 60 db SPL κάνει την εμφάνισή του, το κατώφλι ακουστικότητας για τη συχνότητα των 2kHz από 0 db SPL γίνετε σχεδόν 20 db SPL. Το γεγονός αυτό εκμεταλλεύεται και ο αλγόριθμος συμπίεσης του MP3 και «πετάει» τους ήχους που βρίσκονται κάτω από το κατώφλι ακουστότητας για κάθε περιοχή τη δεδομένη στιγμή. ετσι αν 1 κομματι εχει 1 συχνοτητα 1kHz έντασης των 60 db SPL και μια συχνοτητα 2kHz 0 db SPL σε μια ηχογραφιση οταν γινει ΜP3 η συχνοτητα των 2kHz παει περιπατο..
aledjo Δημοσ. 17 Φεβρουαρίου 2009 Δημοσ. 17 Φεβρουαρίου 2009 το κυριοτερο ειναι ο τροπος που γινεται rip ενα τραγουδι. υπαρχουν mp3 στα 128 που εχουν καλυτερο ηχο απο ενα ολοιδιο τραγουδι στα 320! φυσικα αυτο δε σημαινει οτι το 128 ειναι καλυτερο απο το 320 αλλα εχει σημασια ο τροπος που εγινε το rip. απο κει και περα αν υποθεσουμε οτι ενα τραγουδι το κανουν ριπ με το σωστο τροπο 2 φορες, μια στα 128 και μια στα 320, μετα εχει σημασια απο που θα τα ακουσουμε και την ενταση. αν τα ακουσουμε με μικρα ιχεια του υπολογιστα, τα φτηνιαρικα δηλαδη των 10 ευρω, δε θα καταλαβουμε την διαφορα. ΑΝ το ακουσουμε ομως σε μεγαλα ηχεια και με μεγαλο ενισχυτη, τοτε θα ακουσουμε οτι υπαρχει διαφορα. οσο πιο πολυ ανοιγουμε την ενταση σε ενα 128 τραγουδι, ακουμε το μπασο να πνιγεται! σε 160-192 ειναι μια καλη ποιοτητα ηχου. σε 320 ειναι ακομα καλυτερη ΑΛΛΑ δεν υπαρχει κανενα ηχειο και ενισχυτης που μπορει να προδωσει το χασιμο της ποιοτητας απο 192 ως τα 320. ομως στη πραξη ρε παιδια, θα εχετε παει σε clubs και θα εχετε ακουσει το ηχο.... GTP ειναι τα ηχεια απο μονα τους! ειτε βαλουμε 128 ειτε βαλουμε 320, η ποιοτητα απο τα "σκατα" ηχεια και ενισχυτες που εχουν εκει, δε καταλαβενουμε τη διαφορα.... οσο αφορα τα ροκ-μεταλ τραγουδια, εκει το θεμα ειναι κλαματα! για να ακουσεις τον ηχο που θελουν βγαλουν απο τα studio, πρεπει να το ακουσεις μονο live! αλλιως χανεται αμεσως η ποιοτητα με το που γραφεται σε οποιοδηποτε μεσο...
De@th L0rd Δημοσ. 17 Φεβρουαρίου 2009 Δημοσ. 17 Φεβρουαρίου 2009 Εγώ προτιμάω αυθεντικό CD (κατα προτίμηση γερμανικής κατασκευής) κατά πολύ περισσότερο από το παρωχημένο βινύλιο.Η καραμέλα του "ζεστού" ήχου κυκλοφορεί εδώ κ 20 χρόνια.Αν ο δίσκος είχε την δυνατότητα ίδια ακριβώς αναπαραγωγής όπως την 1η φορά που θα παίξει θα έλεγα "Εντάξει ναι,είναι πιο ευχάριστο." Αλλά από την στιγμή που η κεφαλή και ο δίσκος δεν είναι ποτέ στην ίδια κατάσταση και μετά από κανα 2 παιξίματα αρχίζει να τηγανίζει πατάτες και να ακούγονται χτύποι "ντουπ νταπ" επειδή έκατσε ένα μόριο σκόνης μέσα στο αυλάκι,κάθε άλλο παρά ποιότικό μπορώ να το χαρακτηρίσω.Είμαι της ίδιας άποψης και για οτιδήποτε "λαμπάτο".Κλασσικό ναι,ρετρό ναι,όμορφο και καλαίσθητό ναι αλλά όχι πιο ποιοτικό!Ούτε κατα διάνοια...
giorgosa5 Δημοσ. 17 Φεβρουαρίου 2009 Δημοσ. 17 Φεβρουαρίου 2009 Εγώ προτιμάω αυθεντικό CD (κατα προτίμηση γερμανικής κατασκευής) κατά πολύ περισσότερο από το παρωχημένο βινύλιο.Η καραμέλα του "ζεστού" ήχου κυκλοφορεί εδώ κ 20 χρόνια.Αν ο δίσκος είχε την δυνατότητα ίδια ακριβώς αναπαραγωγής όπως την 1η φορά που θα παίξει θα έλεγα "Εντάξει ναι,είναι πιο ευχάριστο." Αλλά από την στιγμή που η κεφαλή και ο δίσκος δεν είναι ποτέ στην ίδια κατάσταση και μετά από κανα 2 παιξίματα αρχίζει να τηγανίζει πατάτες και να ακούγονται χτύποι "ντουπ νταπ" επειδή έκατσε ένα μόριο σκόνης μέσα στο αυλάκι,κάθε άλλο παρά ποιότικό μπορώ να το χαρακτηρίσω.Είμαι της ίδιας άποψης και για οτιδήποτε "λαμπάτο".Κλασσικό ναι,ρετρό ναι,όμορφο και καλαίσθητό ναι αλλά όχι πιο ποιοτικό!Ούτε κατα διάνοια... φιλαρακο τα ειπες ολα. μαζι σου.
Προτεινόμενες αναρτήσεις
Αρχειοθετημένο
Αυτό το θέμα έχει αρχειοθετηθεί και είναι κλειστό για περαιτέρω απαντήσεις.