οι άντρες του σήμερα

[MiltoZ]

....

Δυστυχώς οι καιροί έχουν αλλάξει. Και λέω δυστυχώς γιατί φαίνεται ότι με την πίεση που αντιμετωπίζει ο άντρας και η γυναίκα για το τι μέλλει γενέσθαι, έχει φέρει και τα δύο φύλα πολύ εκτός των ορίων-ρόλων που κατείχαν κάποτε.

Μια γυναίκα επιφορτωμένη με πολλαπλούς ρόλους και συγκεκριμένα σε μια κοινωνία που ακόμα δεν έχει καταφέρει να την αποδεχτεί με τα οράματά της , προσπαθεί μέρα με την ημέρα να εκπληρώσει το ρόλο της τέλειας γυναίκας.. Έχει πλεον αυτοεκτίμηση, δυναμισμό και τόλμη σε αντίθεση με το ρόλο που είχε σε άλλες εποχές και σε μια περίοδο που ο ρομαντισμός τείνει να εκλείψει έχει ξεχάσει τα παλιότερα ''σχήματα προσέγγισης-φλερτ'' και κάνει το πρώτο βήμα προς το άλλο φύλο σε μια έσχατη προσπάθεια ανεύρεσης του ιδανικού συντρόφου...

Ο άντρας? Νομίζω είναι πλέον μπερδεμένος και ίσως τρομαγμένος από τη ''νέα μορφή ανθρώπου'' που έχει συναντήσει... Και κυρίως ο έλληνας άντρας. Αυτός που μεγάλωσε σε μια οικογένεια ,όπου η μητέρα αναλάμβανε κυρίως το σπίτι και τις εντός οικογενείας σχέσεις και ο πατέρας στις περισσότερες περιπτώσεις τουλάχιστον ήταν ο ''κουβαλητής''. Πρέπει να εξελιχθεί όμως και αυτός βλέποντας τις τωρινές ανάγκες της σύγχρονης γυναίκας.. Πρέπει να ξεπεράσει τις βαθιά εγκατεστημένες αντιλήψεις του για το παλιο της ρόλο και να τη γνωρίσει, φλερτάρει, ερωτευτεί και τέλος αγαπήσει χωρίς ίχνος φόβου ... Μπορεί το εξωτερικό της περίβλημα να έχει αλλάξει αλλά δε παύει να είναι μια γυναίκα με ανάγκη να αγαπηθεί ανιδιοτελώς και αιωνίως...

...

 

Δεν πιστεύω ότι ο άντρας είναι περισσότερο μπερδεμένος από την γυναίκα. Αυτή είναι που έχει αλλάξει περισσότερο και η έμφυτη ανασφάλεια της έρχεται πολλές φορές σε σύγκρουση με τα νέα δεδομένα. Το όποιο πρόβλημα των ανδρών δεν έγγειται στο να δεχθούν τα νέα δεδομένα ως προς την ανεξαρτησία της γυναίκας αλλά ως προς την επιλεκτική χρήση ή κατάχρηση αυτής, κατά περίσταση και ανάλογα με το συμφέρον. Το πραγματικό πρόβλημα ξεκινάει όταν η γυναίκα αρχίσει να το θεωρεί αυτό δεδομένο.

[imr]

Και εγω οντας υπερβολικα ντροπαλος, δεν κανω κινηση εαν δεν εχω δει καποιο ''σημαδι''

Ειναι και ο εγωισμος που παιζει τεραστιο ρολο '' αν δεν θες εσυ σιγα μην κατσω να σε παρακαλαω για να μου κατσεις''

 

 

 

Παντως το φαρμακο για την ντροπαλοτητα υπαρχει εδω και παρα πολλα χρονια και σε εμενα τουλαχιστον κανει θαυματα

Μισο μπουκαλακι και γινεσαι αμεσως αλλος ανθρωπος (η ποσοτητα διαφερει ανα ατομο, πρεπει να βρειτε την χρυση τομη ωστε να μην γινεται τελειως γκολ )

[stavi]

γράφτηκαν πιστεύω κάποια πολύ σωστά πράγματα...

 

και να θα συμφωνήσω ότι μέσω της φιλίας είναι ο σωστοτερος τρόπος να προσεγγίσεις κάποιον άσχετα απο το αν είναι ντροπαλός ή όχι... το ζήτημα είναι ΠΟΙΑΣ ΦΙΛΙΑΣ?!!!

Δεν είμαστε αιώνιοι φοιτητές να γυρνάμε στα κουτούκια...με την παλιοπαρέα μια ζωή, να την αράζουμε σε σπίτια και να πίνουμε μπύρες αγκαλιά...

 

Τον άλλον τον βλέπεις στο γυμναστήριο για λίγο, και πριν καλά καλά προλάβεις να βρείς ένα θέμα να του μιλήσεις σου έχει πεί ένα γρήγορο γεια και έχει χαμηλώσει το κεφάλι απο την ντροπή.

 

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι.... είναι άδικο, ειναι άδικο, είναι άδικο, γιατι και αυτός που τελικά καταφέρνει να κάνει την κίνηση και αυτός αισθάνεται απαίσια και μέχρι να σε πλησιάσει η καρδιά του χτυπάει σαν τρελή και αυτος φοβάται την απόρριψη και όταν την έχει αισθάνεται σαν να τον πάτησε αεροπλάνο, και αυτούνου ιδρώνουν τα χέρια και οσο και να γελάει και να δείχνει άνετος/ άνετη νιώθει αμήχανα (ακόμα και αν το έχει κάνει 10 φορές να πλησιάσει καποιον).

 

Να ξερετε λοιπόν ότι και οι κοπέλες που καταφέρνουν να σας πλησιάσουν δυσκολευονται και αυτές όσο δυσκολευόσαστε κι εσεις να πλησιάσετε κάποια.

Και θα θελα να ρωτήσει ο καθένας απο εσας τον εαυτό του, "πότε ήταν η τελευταια φορά που πλησιάσα μια κοπέλα?" δεν χρειάζεται να μας το αποκαλύψετε απλά πιστευω ότι οι άντρες δεν πλησιάζουν αρκετά τις κοπέλες. Δεν τις φλερτάρουν, περιμένουν τα πάντα απο αυτές.

 

Έχω στραβώσει και με τον τύπο που είπε ότι δεν γουστάρει την απόρριψη γιαυτο δεν κάνει ποτέ τίποτα αν η άλλη δεν του δειξει ότι τον θέλει...έχω στραβώσει γιατι...

γιατί υπάρχουν τόσα άλλα πράματα στη ζωή που μας φοβίζουν, αυτό θα επρεπε να ανοικει στο παιχνίδι της ζωής, να την κάνει πιο πικάντικη, εδώ θα πρεπε ολοι να ποντάρουμε να ρισκάρουμε.. όμως όχι οι άντρες, ποτε!!!

[imr]

Να σε ρωτησω, κρινεις αυτους που λες οτι φοβουνται την αποριψη.

 

Εχεις δοκιμασει ποτε να κανεις κινηση σε καποιον αντρα και να εφαγες χυλοπιτα?

Ναι ωραια αυτα που λες, αλλα νομιζω οτι τα λες ''εκ του ασφαλους''

 

Οι γυναικες ειναι αυτες που απλα περιμενουν καποιον να τους την πεσει και να επιλεξουν τον καλυτερο, ελαχιστες εχουν ερθει στην θεση να κανουν αυτες την πρωτη κινηση και να αντιμετωπισουν την απορριψη

[Pablo_Hasan]

Το θέμα είναι, αν δεν έχεις ΚΑΘΟΛΟΥ εμπειρίες, όοοταν συναντήσεις ένα άτομο που σου ταιριάζει και πραγματικά σε ελκύει, τι θα κάνεις; Πόσες είναι οι πιθανότητες αυτό το άτομο α) να σε βρίσκει ελκυστικό, παρά το γεγονός ότι εσύ κρύβεσαι μες το καβούκι σου β) να καταλάβει πως ενδιαφέρεσαι, παρά το γεγονός ότι εσύ την απομακρύνεις με τη συμπεριφορά σου γ) να σε προσεγγίσει δ) να επιμείνει όταν εσύ θα την απορρίψεις ε) να επιμείνει όταν εσύ θα συνεχίσεις να την απορρίπτεις; Κι όλα αυτά στα 30; Τείνει στο μηδέν νομίζω... Φυσικά αν δεν γίνει τίποτα από τα παραπάνω και χρειαστεί να την κυνηγήσεις εσύ (γιατί είναι ντροπαλή κι αυτή, γιατί δεν είχε την ευκαιρία να σε γνωρίσει), μάλλον δε θα γίνει ποτέ.

+1

 

imho, ακομα και οταν ειναι καποιος μεσα σε μια σχεση χρειαζεται να εχει καποια παραδειγματα, που να ειναι μεσα απο δικες του εμπειριες, για να μπορεσει να ανταπεξελθει στα προβληματα/δυσκολιες.

Να ξερετε λοιπόν ότι και οι κοπέλες που καταφέρνουν να σας πλησιάσουν δυσκολευονται και αυτές όσο δυσκολευόσαστε κι εσεις να πλησιάσετε κάποια.

συνηθως ομως ενα χαμογελο/βλεμμα αρκει.

[million_voices]

πολυ μπλα μπλα, αναλυσεις, κοντρα αναλυσεις ενω αυτα τα "πραγματα" οσο περισσοτερο εκλογικευονται τοσο ξεθωριαζουν και χανουν και την λιγη μαγεια που τους εχει απομεινει στις μερες μας

 

αν σου αρεσει καποιος δοκιμαζεις and you see how deep the rabbit hole goes

[stavi]

αν κρίνω απο τις φίλες μου όντως κάπως έτσι λειτουργούν περιμένουν να τις πλησιάσουν οι άντρες..

 

αλλά εγώ έχω φάει χυλόπιτα, ναι,

χυλοπιτα, μπιστόλα, όπως θες πές το, όπως και να χει είναι χάλια, το χειρότερο όμως είναι ότι δεν την έφαγα επειδη δεν με ήθελε, αλλά γιατί ήταν πολυ ντροπαλός, εξου και το τοπικ.

[million_voices]

αν κρίνω απο τις φίλες μου όντως κάπως έτσι λειτουργούν περιμένουν να τις πλησιάσουν οι άντρες..

 

αλλά εγώ έχω φάει χυλόπιτα, ναι,

χυλοπιτα, μπιστόλα, όπως θες πές το, όπως και να χει είναι χάλια, το χειρότερο όμως είναι ότι δεν την έφαγα επειδη δεν με ήθελε, αλλά γιατί ήταν πολυ ντροπαλός, εξου και το τοπικ.

 

να επιμεινεις

[Pablo_Hasan]

το χειρότερο όμως είναι ότι δεν την έφαγα επειδη δεν με ήθελε, αλλά γιατί ήταν πολυ ντροπαλός,

και αυτο πως το ξερεις;

[stavi]

by the way, να ρωτήσω και κάτι ακόμα?

παίζει ότι εσείς οι άντρες ενω τρελαινεστε να εξιστορείται τα κατορθώματα σας στους κολλητούς, δεν μοιράζεστε τις αποτυχίες σας όμως το ίδιο ευχάριστα εως καθόλου?

 

να τους πεις βρε αδερφέ "ρε φιλάρα, δε ξέρω γιατί αλλά χτές με την πετρούλα δε μου έκανε κουκου"...

 

ο έρωτας και τα λεφτά δεν κρύβονται.. και ο βήχας

[imr]

by the way, να ρωτήσω και κάτι ακόμα?

παίζει ότι εσείς οι άντρες ενω τρελαινεστε να εξιστορείται τα κατορθώματα σας στους κολλητούς, δεν μοιράζεστε τις αποτυχίες σας όμως το ίδιο ευχάριστα εως καθόλου?

 

να τους πεις βρε αδερφέ "ρε φιλάρα, δε ξέρω γιατί αλλά χτές με την πετρούλα δε μου έκανε κουκου"...

 

ο έρωτας και τα λεφτά δεν κρύβονται.. και ο βήχας

 

 

Αυτο πιστευω οτι ειναι απλα μυθος

 

Εγω προσωπικα πιο πολυ θα μιλησω για καποια απουχια (ειδικα αν ειναι ψιλοσοβαρο και σηκωνει ποτο > εκει χρειαζεσαι τους φιλους σου, οχι για να τους πεις ''ρε μ'.... χτες πετυχα ενα γκομενακι απιστευτο'' )

[pournaras]

by the way, να ρωτήσω και κάτι ακόμα?

παίζει ότι εσείς οι άντρες ενω τρελαινεστε να εξιστορείται τα κατορθώματα σας στους κολλητούς, δεν μοιράζεστε τις αποτυχίες σας όμως το ίδιο ευχάριστα εως καθόλου?

 

να τους πεις βρε αδερφέ "ρε φιλάρα, δε ξέρω γιατί αλλά χτές με την πετρούλα δε μου έκανε κουκου"...

 

ο έρωτας και τα λεφτά δεν κρύβονται.. και ο βήχας

 

Γενικοτερα (τουλαχιστον στον δικο μου περιγυρο), παιζει να μην μοιραζομαστε ουτε τις επιτυχιες μας, τουλαχιστον με τον τροπο που πιστευετε (η που ισως να χρησιμοποιειτε εσεις για εμας).

Οι πιο πολλοι αντρες θα εξαντλησουν την κουβεντα λεγοντας μονο ενα "ναι μωρε καλη ειναι" σε ερωτηση κολλητων, ωστε να μην πεσει κι ο εγωισμος μας οτι τρελαθηκαμε απο τη χαρα μας. Απο την αλλη πολλες φορες εχει ακουστει το "το χασαμε το κορμι πατριωτη" ως πολυ φυσιολογικη κατασταση.

Γενικοτερα, εκτος ειδικων περιπτωσεων που οταν καθεσαι μαζι τους πρεπει να εισαι με την πλατη στον τοιχο, μιας κι εχουν πηδηξει τη μιση Αθηνα και ξερουν ολες τις στασεις του Καμα Σουτρα, οι πιο πολλοι αντρες εχουν μια πολυ low profile σταση απεναντι στην εξιστορηση ερωτικων συνευρεσεων.

 

Edit: Κι οπως εγραψε κι ο imr απο πανω, αν η αποτυχια ειναι σοβαρη, εκει ειναι που θα ειπωθει, και πολλες φορες μαλιστα κατα τη διαρκεια της νυχτας, οπου ο johnnie εχει γινει ο απαραιτητος συνοδος

[john2gr]

Οι αποτυχίες είναι οι καλύτερες εξιστορήσεις ρε. Πεθαίνεις στο γέλιο όταν τις λες κι εσύ κι η παρέα σου

[Lomar]

κάπως έτσι πιστεύω οτι είναι γενικότερα η φάση με τις ανθρώπινες σχέσεις (όχι μόνο ερωτικές, εξού και ο φόβος για απόρριψη, παρερμήνευσης, κτλ)

 

[tomasss]

Όσο για τις σφαλιάρες, δεν θα ξεχάσω ποτε όταν ήμουνα 22 χρονών που εμπλεξα με μια 16χρονη η οποια ουτε φανταζομουνα οτι ηξερε τι ειναι το γεννητικο οργανο και αφου μου ειπε επι λεξη "κοιτα, τι θελω τη σφαλιαρα μου", ακολουθησε ταινια πορνο. Ποιο? Το 16χρονο σκατό.

Καλα που υπαρχουν και αυτες για όταν χωρίζεις

 

Ρε φίλε τί μου θύμισες τώρα? Και εγώ (23 ετών) τα είχα πριν 1 εβδομάδα με μία 15αρα

Οι μικρές πλέον είναι άπαιχτες. Τα είδα όλα και κράτησε και 4 μήνες η όλη ιστορία.

Δύσκολα τώρα θα ξανακοιτάξω κοπέλα της ηλικίας μου.