Προς το περιεχόμενο

Ελληνική μουσική τότε και σήμερα.


egalps

Προτεινόμενες αναρτήσεις

Δημοσ.

Για το συγκεκριμένο θέμα έχω συζητήσει άμέτρητες φορές με πάρα πολλόυς ανθρώπους.Σκέφτηκα λοιπόν να το γράψω στο forum για να διαβάσω και τις δικές σας απόψεις.Το θέμα έχει να κάνει με την ελληνική μουσική τότε και σήμερα.Η για να γίνω πιο σαφής με τη σύγκριση των ελληνικών τραγουδιών-καλλιτεχνών τότε και τώρα.Στ αλήθεια εκνευρίζομαι ν ακούω οτι τα παλιά ελληνικά τραγούδια είναι αθάνατα και οτι τραγουδιούνται ακόμα και σήμερα ενώ τα σημερινά ξεχνιούνται μέσα σε μία μέρα και ότι δεν αξίζουν μία.Εκνευρίζομαι οταν κάποιοι υποστηρίζουν οτι καλλιτέχνες όπως ο στέλιος καζαντζίδης η τραγούδια όπως του γίαννη πουλόπουλου και γενικά αυτής της γενιάς δε πρόκειται να ξαναβγάλει η σύγχρονη ελληνική δισκογραφία.Το χάσμα των γενεών θα μου πείτε αλλά αυτή τη θεωρία την υποστηρίζουν και άνθρωποι της νέας γενίας.Εντάξει καταλαβαίνω ότι τα πράγματα είναι διαφορετικά στη σημερινή εποχή.Υπάρχουν πάρα πολλοί τραγουδιστές που δε θα έπρεπε να είναι τραγουδιστές ή ακόμα υπάρχουν τραγούδια τα οποία δε θα έπρεπε να έχουν γραφτεί ποτέ .Επίσης καταλαβαίνω ότι υπάρχουν πάρα μα πάρα πολλοί καλλιτέχνες σήμερα και ο κόσμος δε ξέρει τι να πρωτοακούσει ενώ τότε οι επιλογες ήταν πιο περιορισμένες οπότε ήταν και ευκολότερο το ενδιαφέρον του κόσμου να πέσει πάνω σε κάποιον καλλιτέχνη.Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν καλοί τραγουδιστές και καλά τραγούδια σήμερα.Είναι δηλαδή σα να λένε κάποιοι ότι ο Θεός είπε οτι καλούς τραγουδιστές θα βγάλω μέχρι το 60 ή το 70 και μετά τέλος.Δηλαδή δε μπορεί να συγκριθεί σε φωνή ο Αντώνης Ρεμος με τους τότε καλλιτέχνες η γιατί είναι διαχρονικό τραγούδι το "άγαλμα" του γιάννη πουλόπουλου και δεν είναι κομματάρα το "νόημα" της πέγκυ ζήνα ή το "δε τελείωσαμε"του ρέμου (εντάξει ρε παιδί μου έχω μια αδυναμία στο Γιώργο Θεοφάνους, τί να κάνουμε...)Περιμένω να διαβάσω απόψεις...

Δημοσ.
...και δεν είναι κομματάρα το "νόημα" της πέγκυ ζήνα ή το "δε τελείωσαμε"του ρέμου (εντάξει ρε παιδί μου έχω μια αδυναμία στο Γιώργο Θεοφάνους, τί να κάνουμε...)

 

 

careygag1ev9.gif

 

Δημοσ.

Οπωσδήποτε η δύναμη της ανάμνησης και της αναπόλησης εξακοντίζει και αυξάνει τα συναισθήματα είτε πρόκειται για ένα μουσικό δημιούργημα είτε για οτιδήποτε άλλο.

Προσθέτει δηλαδή έναν υποκειμενισμό που υποβιβάζει το παρόν τις περισσότερες φορές...

 

Τώρα να κάτσουμε να κρίνουμε τον καραγκιοζοθεοφάνους τον μουρλοκαρβέλα ή τον υπερ-προβεβλημένο

αρχιαντιγραφέα Φοίβο,είναι σαν να ληστεύουμε εκκλησίες.

Δημοσ.

οι τεχνικες ρετουσαρισματος της φωνης εχουν εξελιχθει απο το παρελθον. αρα οι πιο παλιες φωνες ηταν πιο αληθινες.

Αρχειοθετημένο

Αυτό το θέμα έχει αρχειοθετηθεί και είναι κλειστό για περαιτέρω απαντήσεις.

  • Δημιουργία νέου...