Let the Right one in

[freedubus]

Κάτσε, αν ο Λίντς ήταν π.χ. Δανός και τον έλεγαν φον Τρίερ (ή ζωγράφος και τον έλεγαν Μονέ ή συνθέτης και τον έλεγαν Ντεμπισί - τυχαία παραδείγματα) ή οτιδήποτε άλλο, δε θα προσπαθούσες να μπείς στο σκεπτικό του πριν εκφέρεις γνώμη για ένα έργο του;

[Lucifer]

Ναι, τις πρώτες φορές. Μα τείνω να θεωρώ πως η πηγαία μετάδοση του νοήματος είναι η ιδιότητα που κάνει ένα έργο μεγάλο: αν χρειάζεται προσπάθεια, μπορώ να πω μόνο "καλή ιδέα".

[freedubus]

Χμ, μα πάντα δε χρειάζεται μια προσπάθεια; Μήπως ταυτίζεις λίγο χρονικά τη στιγμή της έκφρασης (δηλ. της συγκίνησης που προκαλεί το έργο) η οποία εκδηλώνεται στιγμιαία, με τη στιγμή της πρόσληψης του νοήματος (δηλ. των συγκινησιακών βιωμάτων ή των εσωτερικών διαθέσεων του δημιουργού) που εκδηλώνεται λίγο αργότερα, αφού έχει προηγηθεί μια προσπάθεια κατανόησης από το θεατή (ή ακροατή ή αναγνώστη);

[Lucifer]

Μπορεί! Αλλά δεν έχει νόημα, ένας από τους 2 μας, η ταινία ή εγώ, απέτυχε.

Τσέκαρε το Reconstruction. Δανέζικον, ωραίο.

[teo64x]

Βρε ανεκδιήγητε, εσύ δε μου έλεγες ότι είναι καλή και ρομαντική και τα σχετικά;

[Lucifer]

Ως αρνητικά!

[Absinthe]

τείνω να θεωρώ πως η πηγαία μετάδοση του νοήματος είναι η ιδιότητα που κάνει ένα έργο μεγάλο

 

Σωστα ειπας.

 

Φριντουμπας, εγω παλι δεν μπορω να καταλαβω γιατι το νοημα μιας ταινιας και συνεπακολουθα η αλλαγη της διανοησης μας, επιβαλλεται στις "καλες" ταινιες να προερχεται δυσκολα και ως εκ τουτου, για λιγους.

 

Γενικα, στη ζωη μου ειμαι λατρης της λιτοτητας και του ανεπιτηδευτου.

[Dreamcatcher]

Η δεύτερη πιο υπερεκτιμημένη ταινία της χρονιάς.

 

Πρώτη ήταν το dark knight

[antreas18]

Υπερεκτιμημενη λες τον Τρωγλοδυτη των 8 οσκαρς (ντοινγκ)...οχι αυτη...την ταινια δλδ που παιζεται σε 3 αιθουσες σε ολη την αττικη...

[KaizerSoze]

freedbus το λαθος σου ειναι οτι προσπαθεις να μαθεις τρόπους σε ενα γουρουνι. Δεν θα τα καταφέρεις ποτέ και κουράζεις και το γουρούνι.

 

Η ταινια δεν ειναι υπερεκτιμημενη και δεν ειναι ΚΑΝ δυσκολη σε αυτά που θέλει να πει, απλα μαλλον δεν το πιάσατε. Δηλαδή αν βλεπατε το Σολαρις ή την Οδυσσεια τι θα λεγετε, οτι φυγατε στο 10λεπτο?

 

Αν σας φανηκε ΑΥΤΟ υπερεκτιμημενη ταινια τοτε αφηστε για μας το Ltroi, το Gran Torino και το Frost/Nixon και δοξα τω θεω υπάρχουν μπολικα "μη υπερεκτιμημενα" οπως τα twilight, slumdog, Benjamin button εκει εξω για να δειτε

[Lucifer]

Σε βρίσκω συζητήσιμο, μη δογματικό και δίκαιο.

[freedubus]

Πάντως, γενικά και εκτός θέματος, διαφωνώ με την τελείως επίπεδη και ξερή κριτική του στύλ "μου άρεσε" ή "δεν μου άρεσε" , σε όλους τους τομείς, είτε είναι ταινίες, είτε μουσική, είτε γλυπτική με σπιρτόξυλα. Αν είναι έτσι, δε χρειάζεται να γράφουμε σε φόρουμ, μπορεί απλά ο καθένας να μπαίνει στο Imdb και σε παρόμοια σάιτ και να βαθμολογεί. Λίγη συζήτηση είναι το ζητούμενο, και όχι απλά να πετάξουμε τη γνώμη μας. Δε λέω ντε και καλά να γράφουν όλοι κατεβατά όπως ο Κάιζερ στο πρώτο πόστ του, αλλά να, σε φόρουμ είσαι, γράφεις που γράφεις, μπές στον κόπο ρε αδερφέ και γράψε 2-3 καλά και κακά κι ένα ρεζουμέ στο τέλος, πέτα ένα μπαλάκι για συζήτηση, να γίνει λίγος τζερτζελές, να ανταλλάξουμε απόψεις, μην πετάς πυροτεχνήματα.

[Lucifer]

Νομίζω όμως πως το "μου άρεσε" είναι πιο γόνιμο από το "δε μου άρεσε": στο πρώτο εξηγείς τις αιτίες που σου έκανε αίσθηση κάτι, στο δεύτερο τι; Δεν μπορείς να πεις πολλές φορές "έλειπε το τάδε στοιχείο" γιατί στο τέλος θα προκύψει πως απλώς ήθελες να δεις κάτι με 10 παραμέτρους που εσύ γουστάρεις, κάτι πολύ κοντά στην προκατάληψη.

 

Τη συγκεκριμένη ταινία την είδα αρκετά ανοιχτά και χωρίς να περιμένω τίποτα συγκεκριμένο, θεωρώντας απλώς πως θα είναι πολύ καλή επειδή ο κάηζερ γενικά ξέρει από μπάλα και ο φρηντάμπας φαίνεται ψαγμένος, ξύπνιος και με ωραίο κωλαράκι. Ε, εν τέλει, αναγνώρισα (σε όποιο βαθμό το κατάφερα έστω) το υπόβαθρο και την ενδοδερμίδα της ταινίας, αλλά σε κάποια φάση άρχισα να κουράζομαι που έπρεπε να προσπαθώ να τα υπενθυμίζω στον εαυτό μου ώστε να μου κάνουν αίσθηση. Να το θέσω ως εξής, η ατμόσφαιρα και ο τρόπος εκτέλεσης, εμένα μου θύμιζε υβρίδιο ταινίας-ντοκυμαντέρ. Δεν ένοιωσα ποτέ κάτι, πέραν από λίγες σκηνές, μόνο καταλάβαινα. Ταινίες όπως το Die Welle ας πούμε που ήταν πολύ πιο απλοϊκές δομικά, μετέφεραν το εξίσου "απλό" θέμα μιας ταινίας με υπέροχο τρόπο και ντύσιμο. Το LTROI αντιθέτως, ενώ θα μπορούσε να είναι ύμνος ατμόσφαιρας (και δεν εννοώ απαραίτητα θριλερικής) μου φάνηκε πως το παρακάνε με το "στα δείχνω όπως θα τα έβλεπες από κοντά, κάτσε φαντάσου τι παίζει από πίσω".

 

Θεμιτό, αλλά το κάνω κάθε μέρα όποτε πάω στο σουπερμάρκετ αυτό.

[freedubus]

το παρακάνε με το "στα δείχνω όπως θα τα έβλεπες από κοντά, κάτσε φαντάσου τι παίζει από πίσω".

 

Πιστεύω το ίδιο ακριβώς, και μάλιστα το κατατάσσω στα μεγάλα αρνητικά στοιχεία της ταινίας. Το γεγονός μάλιστα οτι βασίστηκε σε ένα βιβλίο, το οποίο αν το έχεις διαβάσει βλέπεις πραγματικά με άλλο μάτι την ταινία, και αν όχι τη βλέπεις "επιφανειακά" και χάνεις τα βαθύτερα νοήματα, αποτελεί σοβαρό σκηνοθετικό σφάλμα. Σε σημείο να χαντακώνεται ολόκληρη η ταινία, αφού σχεδόν κανείς δεν πρόκειται να κάτσει να φανταστεί τι θέλει να πεί ο σκηνοθέτης, πόσο μάλλον ο συγγραφέας του βιβλίου από πίσω. Ενδεικτικά θα αναφέρω, (επειδή διάβασα εντωμεταξύ το βιβλίο), οτι, συζητώντας με μερικά άτομα που είδαν την ταινία και τους φάνηκε μέτρια, βαρετή, τίποτα το ιδιαίτερο κλπ., και δίνοντάς τους 2-3 υποδείξεις από το βιβλίο (όπως στην αρχή εδώ), την είδαν αλλιώς, σε στύλ "αααα έτσι ε; τότε αλλάζει το πράγμα". Ομως αυτό δε στο δίνει η ταινία όπως θα έπρεπε, κυρ Αλφρεντσον.

[Lucifer]

Αυτά τα hints στις αρχές του thread τα θυμόμουν όσο την έβλεπα και "περίμενα" να δω τι λέγανε τα spoilers. Ισχύει πως προσθέτουν ασύλληπτα πολύ στη βαρύτητα -σκέψου να διαβάσω και το βιβλίο.