Προς το περιεχόμενο

Προτεινόμενες αναρτήσεις

Δημοσ. (επεξεργασμένο)

Θα στοιχιματιζα οτι 1000% γραφεται ημιόροφος .Ευτυχως δεν το εκανα.

 

Εδωσα ομως ενα γραμμα για να το γραψει συναδελφισσα στο word, γραμμενο χειρογραφα ετσι αλλα ο ... Βασιλακης ειχε αντιθετη γνωμη.

 

Ημιώροφς εβγαλε το word.

 

Λεω οτι θα ηταν μια συνηθισμενη αλλωστε μ@λ@κια αλλα δεν......

 

Και στο Μειζον ελληνικο λεξικο (Τεγοπουλου - Φυτρακη) ημιώροφος γραφεται !!!!!

 

Οποιος ορθογραφος εδω ας δωσει εξηγηση γιατι γραφεται ετσι.

Επεξ/σία από Γιάννης Platano
Δημοσ.

το google παντως ρωταει αν εννοω ημιοροφος και οχι ημιωροφος

 

παντως και εγω απορω πως γινεται να γραφεται ημιωροφος τη στιγμη που η λέξη προερχεται απο το ημι και το οροφος

 

παντως και στο ματι δεν μου καθεται καλα το ημιωροφος

Δημοσ.

To google εμένα μου απάντησε πάντως:

 

Ο ημιώροφος του Βακερνάγκελ

 

http://www.sarantakos.com/language/hmiorofos.html

 

Σε μια λίστα με ρώτησαν να πρέπει να γράφουμε ημιόροφος ή ημιώροφος.

 

Ο ημιώροφος είναι πονεμένη ιστορία. Ενώ είναι νεότερη λέξη, και θα περίμενε κανείς να γράφεται με όμικρον, ημιόροφος, όπως και τα άλλα σύνθετα (πολυόροφος, διόροφος, τριόροφος, και τώρα με τις προόδους της στατικής και της ματαιοδοξίας ο κατάλογος των συνθέτων παραείναι μακρύς), ωστόσο

 

υπακούει (λένε τα κιτάπια) σε έναν κανόνα της αρχαίας ελληνικής, τον λεγόμενο Νόμο του Βακερνάγκελ (θαρρώ έτσι λέγεται ο Γερμανός φιλόλογος που τον διατύπωσε), το νόμο της «έκτασης εν συνθέσει».

 

Στα αρχαία, όταν μια λέξη άρχιζε από φωνήεν, στις σύνθετες λέξεις της (όπου ήταν βʼ συνθετικό) το αρχικό της φωνήεν πάθαινε έκταση, δηλ. το βραχύ α ή το ε γινόταν μακρό η και το ο γινόταν ω. Ακούω, αλλά ανήκουστος, υπήκοος, ευήκοος. Οδύνη αλλά επώδυνος. Έλεος αλλά ανηλεής. Ορυχείο αλλά χρυσωρυχείο. Ομαλός αλλά ανώμαλος. Μια πασίγνωστη και πολυμελής ομάδα συνθέτων, σαν τα ανώνυμος, ψευδώνυμος, επώνυμος, συνώνυμος κτλ. προέρχεται από τον διαλεκτικό αρχαίο τύπο όνυμα (αντί του όνομα). Βέβαια, οι λαϊκές λέξεις κρατάνε το δικό τους τρόπο σύνθεσης γιʼ αυτό και έχουμε βαριακούω αλλά βαρήκοος, ανελέητος αλλά ανηλεής.

 

Έτσι, αν και όροφος, οι αρχαίοι έγραφαν διώροφος, τριώροφος (παραδίδονται στα αρχαία αυτές οι λέξεις). Το θέμα είναι (και εδώ αρχίζει το πρόβλημα) ότι η ορθογραφία η αρχαία παρασέρνει και τους νεότερους λόγιους σχηματισμούς, σαν τον ημιώροφο, έτσι κανονικά πρέπει να γράφεται με ωμέγα.

  • Like 1
Δημοσ.
Θα στοιχιματιζα οτι 1000% γραφεται ημιόροφς .Ευτυχως δεν το εκανα.

 

Εδωσα ομως ενα γραμμα για να το γραψει συναδελφισσα στο word, γραμμενο χειρογραφα ετσι αλλα ο ... Βασιλακης ειχε αντιθετη γνωμη.

 

Ημιώροφς εβγαλε το word.

 

Λεω οτι θα ηταν μια συνηθισμενη αλλωστε μ@λ@κια αλλα δεν......

 

Και στο Μειζον ελληνικο λεξικο (Τεγοπουλου - Φυτρακη) ημιώροφος γραφεται !!!!!

 

Οποιος ορθογραφος εδω ας δωσει εξηγηση γιατι γραφεται ετσι.

Ωραιο το word...

Του βαζεις ημιοροφς και του φταιει το 'ο' και το κανει ημιωροφς.

Σωστο...

Δημοσ.
Ωραιο το word...

Του βαζεις ημιοροφς και του φταιει το 'ο' και το κανει ημιωροφς.

Σωστο...

 

Αυτο (ημιοροφς) μου το εκανε το πληκτρολογιο εδω που μαλλον θελει αλλαγμα.

Δημοσ.

Λέω και γω. Αφού απο την Καλαμάτα είναι ο Γιάννης άντε να γράφει το πολυ πολύ κανα λιιιι και νιιιιιι παραπάνω. Το να τρώει φωνήεντα απο το τέλος των λέξεων απαντάται σα φαινόμενο πάνω απο το αυλάκι :P

Δημοσ.
Λέω και γω. Αφού απο την Καλαμάτα είναι ο Γιάννης άντε να γράφει το πολυ πολύ κανα λιιιι και νιιιιιι παραπάνω. Το να τρώει φωνήεντα απο το τέλος των λέξεων απαντάται σα φαινόμενο πάνω απο το αυλάκι :P

 

 

Γεια σου ρε Πατριδα και ας εισαι στην καρδια της γυναικαρας !!!!:-D:-D

Δημοσ.
Σε μια λίστα με ρώτησαν να πρέπει να γράφουμε ημιόροφος ή ημιώροφος.

 

Ο ημιώροφος είναι πονεμένη ιστορία. Ενώ είναι νεότερη λέξη, και θα περίμενε κανείς να γράφεται με όμικρον, ημιόροφος, όπως και τα άλλα σύνθετα (πολυόροφος, διόροφος, τριόροφος, και τώρα με τις προόδους της στατικής και της ματαιοδοξίας ο κατάλογος των συνθέτων παραείναι μακρύς), ωστόσο υπακούει (λένε τα κιτάπια) σε έναν κανόνα της αρχαίας ελληνικής, τον λεγόμενο Νόμο του Βακερνάγκελ (θαρρώ έτσι λέγεται ο Γερμανός φιλόλογος που τον διατύπωσε), το νόμο της «έκτασης εν συνθέσει».

 

Στα αρχαία, όταν μια λέξη άρχιζε από φωνήεν, στις σύνθετες λέξεις της (όπου ήταν βʼ συνθετικό) το αρχικό της φωνήεν πάθαινε έκταση, δηλ. το βραχύ α ή το ε γινόταν μακρό η και το ο γινόταν ω. Ακούω, αλλά ανήκουστος, υπήκοος, ευήκοος. Οδύνη αλλά επώδυνος. Έλεος αλλά ανηλεής. Ορυχείο αλλά χρυσωρυχείο. Ομαλός αλλά ανώμαλος. Μια πασίγνωστη και πολυμελής ομάδα συνθέτων, σαν τα ανώνυμος, ψευδώνυμος, επώνυμος, συνώνυμος κτλ. προέρχεται από τον διαλεκτικό αρχαίο τύπο όνυμα (αντί του όνομα). Βέβαια, οι λαϊκές λέξεις κρατάνε το δικό τους τρόπο σύνθεσης γιʼ αυτό και έχουμε βαριακούω αλλά βαρήκοος, ανελέητος αλλά ανηλεής.

 

Έτσι, αν και όροφος, οι αρχαίοι έγραφαν διώροφος, τριώροφος (παραδίδονται στα αρχαία αυτές οι λέξεις). Το θέμα είναι (και εδώ αρχίζει το πρόβλημα) ότι η ορθογραφία η αρχαία παρασέρνει και τους νεότερους λόγιους σχηματισμούς, σαν τον ημιώροφο, έτσι κανονικά πρέπει να γράφεται με ωμέγα.

 

Και αυτό είναι το σωστό :-)

  • 4 χρόνια αργότερα...
Δημοσ.

Καλή χρονιά (αν και μας ήρθε Τρίτη το 13...)

 

Το θέμα αυτό έγινε αφορμή για να εγγραφώ στο φόρουμ, επειδή τα όσα έχουν δεί τα μάτια μου με τις μοντέρνες επεμβάσεις στη πολύπαθη γλώσσα μας δεν έχουν τελειωμό.

 

Η γνώμη μου είναι ότι πολλοί υποτίθεται ακαδημαϊκοί, έλληνες και ξένοι, έχουν προβάλλει αυθαιρεσίες ακόμα και σε επίσημο, εγκυκλοπαιδικό επίπεδο, έχοντας έτσι σοβαρότατη ευθύνη για το απίστευτο αλαλούμ που επικρατεί στα γλωσσικά ζητήματα. Δεν γνωρίζω αν σε άλλη γλώσσα συμβαίνει τόσο έντονο το φαινόμενο της ανορθογραφίας και του συχνού "πώς γράφεται το...;". Λέγαμε οτι με την εισαγωγή της δημοτικής θα αντιμετωπιστεί το φαινόμενο της διγλωσίας ώς αίτιο του πιοπάνω φαινομένου, αλλά φτάσαμε πάλι στην ίδια κατάσταση με το να υιοθετούνται αδόκιμα πράγματα. Λές και υπάρχει μια διαρκής και αφανής προσπάθεια απαξίωσης της γλώσσας. 

 

Έχω πολλές ενστάσεις για λεξικά και βικιπαίδειες αλλά για να μη μακρυγορήσω, θα πώ τη γνώμη μου στο προκείμενο θέμα. Τα πάθη των φωνηέντων είναι γνωστά και καθορισμένα. Συνίζηση, Συναίρεση, Έκθλιψη, Αφαίρεση, Συγκοπή, Αποκοπή. Πουθενά δεν υπάρχει παραδεκτός όρος "έκτασης εν συνθέσει" ( και μάλιστα σε άπταιστη μικτή!).

 

Αυτό που συμβαίνει σε πολλές σύνθετες λέξεις από τις οποίες το πρώτο συνθετικό τελειώνει σε φωνήεν και το δεύτερο αρχίζει επίσης με φωνήεν είναι συναίρεση. Αλλά δεν συμβαίνει αυτό πάντοτε: Μόνον όπου πρέπει να αποφευχθεί η χασμωδία:

 

Η σύνθετη λέξη ημι + όροφος δεν προκαλεί χασμωδία, δεν υπάρχει κανενός είδους πάθος φωνηέντων και η σωστή γραφή είναι ημιόροφος.

 

Η σύνθετη λέξη δύο + όροφος με τα δύο βραχέα ο θα προκαλούσε χασμωδία. Γι' αυτό τα δύο βραχέα ο συναιρούνται σε ένα μακρό ω και η σωστή γραφή είναι δυώροφος. (Όχι διόροφος που σημαίνει ανάμεσα στους ορόφους).

 

Όσοι βέβαια εξακολουθούν να ακολουθούν την γραφή "ημιώροφος" θα πρέπει να μας εξηγήσουν γιατί γράφουμε ημιορεινός και ημίονος αντί για το κατά πως τα λένε ημιωρεινός και ημίωνος, οι οποίες στο κάτω κάτω είναι και παλαιότερες, οπότε θα ήταν ίσως πιό δικαιολογημένο να ακολουθούν κανόνες της καθαρεύουσας και όχι νεολογισμοί όπως η λέξη ημιόροφος.

  • Like 11
  • Thanks 2
Δημοσ.

Άργησες λίγο (το θέμα είναι από το 2008) αλλά η απάντηση σου είναι άψογη. Έχουμε υπερτιμήσει κάπως τον ρόλο 2-3 φιλολόγων. Κοιτάνε όλοι τι έχει γράψει ο Μπαμπινιώτης για να κρίνουν τι είναι σωστό και τι λάθος και γενικά υπάρχει στην Ελλάδα ένα μεγάλο μπέρδεμα με την δημοτική.

 

Επίσης το διαδίκτυο στην Ελλάδα πάσχει όσον αφορά την γραμματική ορολογία και το λεξιλόγιο. Δεν υπάρχουν σοβαρές πηγές για να ανατρέξει κάποιος.

  • Like 1
Επισκέπτης
Αυτό το θέμα είναι πλέον κλειστό για περαιτέρω απαντήσεις.
  • Δημιουργία νέου...