Εύκολη απαλλαγή από Θρησκευτικά

[Stinkfist]

Φοβούνται το ότι υπάρχουν κολλημένοι καθηγητές. Μπαίνουν στο μάτι, κακά τα ψέματα. Τουλάχιστον εγώ αυτό βλέπω σήμερα που είμαι μαθήτρια.

[orck]

αν εισαι μαθητρια η γνωμη σου εχει μεγαλυτερη βαρυτητα απο την δικια μου καθως εγω εχω τελειωσει απο λυκεια κλπ πανω απο 12 χρονια

ειλικρινα δεν θυμαμαι κανενα στιγματισμο τοτε στα δικα μου χρονια και περασα ολα τα σχολικα μου χρονια σε φτωχογειτονιες που εχουν μια ταση να ελπιζουν στην θρησκεια περισσοτερο

 

 

Φοβούνται το ότι υπάρχουν κολλημένοι καθηγητές. Μπαίνουν στο μάτι, κακά τα ψέματα. Τουλάχιστον εγώ αυτό βλέπω σήμερα που είμαι μαθήτρια.

[alexiou92]

2)Γυφτιά υπάρχει αλλά μέχρι εκεί που πρέπει να κράξουμε για να διορθωθούν κάποια πράγματα. Τέλος πάντων αν έχεις υπόψιν σου άλλο πολιτισμό που κατάφερε να ανέβει χωρίς να πέσει, πες μου ποιος είναι. Προς στιγμής ο έλληνικός πολιτισμός με τη συμμετοχή άλλων λαών και τις προεκτάσεις του συνεχίζει να εξελίσεται και να φτάνει στον Άρη.

 

Αυτό είναι και το πρόβλημά μας!!!!

Αντί να κοιτάμε τα χάλια μας, νομίζουμε ότι είμαστε θεοί επειδή κάποτε....

Σήμερα οι Έλληνες και ο Ελληνισμός ενώ θα μπορούσαν να κάνουν θαύματα (δουλεύοντας και όχι πίνοντας μονάχα φραπέ),

δεν κάνουν ΤΙΠΟΤΑ!!!!

 

Κλαίνε συνεχώς τι μοίρα τους (πίνοντας καφέ) και ελπίζουν να τους σώσει το ένδοξο παρελθόν και για να έχουν περισσότερες ελπίδες προσεύχονται που και που και στο "θεό" (με τον φραπέ στα χέρια)!!!!:lol::lol:

 

Α ρε Ελλάδα!!!!

Με τους Ελληνάρες σου και το μεγαλείο τους!!!!:lol::lol:

 

Και τον εθνικό τους ήρωα τον Άνθιμο μαζί με την παρέα του!!!!

[lak10]

Παιδια εγω τωρα θα παω γ λυκειου πιστευω οτι τα θρησκευτικα ειναι καλα μεχρι το γυμνασιο. Στο λυκειο εμεις 2 χρονια τωρα αναμασαμε τα ιδια πραγματα. Εμεις στα θρησκευτικα κουβεντιαζουμε περισσοτερο πολλες φορες και εκτος πλαισιου του μαθηματος. Πιστευω οτι τουλαχιστον στο λυκειο πρεπει να κοπυν αρχιζουν και γινονται κουραστικα. Και κυριως στην τριτη λυκειου κανεις δεν δινει σημασια το βλεπουν σ;αν μαθημα που δινει ευκολα βαθμους.

[alexiou92]

Σας παραθέτω ένα άρθρο που διάβασα στο blog "χώρα του ποτέ ποτέ"

 

Είναι πολύ καλό και λέει την αλήθεια!!!!

Προσπαθώντας να είμαι άθρησκη στην Ελλάδα του σήμερα

 

Βγαίνεις από τη μήτρα βλέποντας ένα λευκό φως. Είναι η αρχή της ζωής σου μα δεν το θυμάσαι. Ανασαίνεις πρώτη φορά και κλαις. Είναι από το φόβο της αλλαγής γιατί εκεί μέσα ένιωθες προστατευμένη. Τώρα θα πρέπει να μάθεις να τρέφεσαι μόνη σου, να αποφασίζεις για ό,τι σε αφορά, να επικοινωνείς. Δύσκολη η ζωή, βουνό.

Βαφτίζεσαι. Δεν ξέρεις τι ακριβώς συμβαίνει αλλά όλοι σε κοιτάνε και σου κάνουν δώρα. Ίσως και να μην είναι τόσο άσχημο τελικά. Μαθαίνεις τον κόσμο. Η παιδική σου ηλικία είναι ένα μεγάλο ερωτηματικό: γιατί; Οι γονείς σου σε παίρνουν από το χέρι και σου εξηγούν. Σου εξηγούν τον κόσμο όπως σε μαθαίνουν να στηρίζεσαι στα πόδια σου. Και εκεί σιγά σιγά κάνεις την τρίτη έξοδο, την έξοδο από τη μητρική αγκαλιά.

Από μικρή ηλικία σε πιάνουν στο σχολείο και σου λένε ότι έχασες τον παράδεισο για ένα μήλο. Ότι κουβαλάς τις αμαρτίες όλου του κόσμου. Ότι η ψυχή σου είναι βρώμικη. Για να την ξεπλύνεις όσο μπορείς σε πηγαίνουν τακτικά στην εκκλησία. Σε βάζουν ακόμα και να εξομολογηθείς σε έναν παπά που στα δώδεκά σου σε ρωτάει αν έχεις αμαρτήσει σωματικά, την ίδια στιγμή δεν ξέρεις καν το σώμα σου. Επί εννέα συναπτά έτη σου πιπιλάνε το μυαλό με κατήχηση χωρίς να έχεις τη δυνατότητα να αντισταθείς. Σε κάθε δυσκολία ζητάς χάρες από το «δημιουργό» σου, ξεχνώντας τον όταν όλα πάνε καλά. Δε μιλάς με το διπλανό σου Και όλα αυτά για να κερδίσεις μια αιώνια ζωή, να ξεπεράσεις το θάνατο. Όλα για να ξεπεραστεί ο θάνατος.

Σε μάθανε να κάνεις το σταυρό όταν περνάς από εκκλησία, να φιλάς το χέρι του παπά που βλέπεις στο δρόμο, να φοράς χρυσό σταυρουδάκι, να πηγαίνεις κόλλυβα το ψυχοσάββατο. Σου φτιάξανε ένα σκηνικό ζωής που τα πάντα αφορούν την ορθόδοξη πίστη. Πλατείες, οδοί, περιοχές ολόκληρες παίρνουν το όνομα κάποιου άγιου. Μέρος αυτών που πληρώνεις στο κράτος τα παίρνουν οι ιερωμένοι, λες και η εκκλησία δεν έχει περιουσία. Ζεις στη δική τους αλήθεια και είσαι σίγουρη ότι αν γεννιόσουν σε άλλο μέρος θα ζούσες σε μια άλλη, παρόμοια αλήθεια.

Οι Αλήθειες στηρίζονται σε θεμέλια σαθρά, σε ανθρώπινα κατασκευάσματα για να ικανοποιήσουν την έμφυτη τάση του ανθρώπου να πιστεύει σε κάτι ανώτερο. Είτε αυτό λέγεται Θεός, είτε Αλλάχ είτε οτιδήποτε άλλο. Άνθρωποι έφτιαξαν την Αγία γραφή, το Κοράνι, το Ταλμούδ. Και είναι το ίδιο ατελή με την ίδια την ανθρώπινη φύση, γεμάτα μίσος. Οι αλήθειες τους είναι πολιτικές, ένα μέσο χειραγώγησης που δε θέλεις να παίρνεις μέρος.

Προς το παρόν ψάχνεις τη δική σου αλήθεια. Μια αλήθεια που βγαίνει από τη ζωή όπως την ζεις εσύ. Η αλήθεια σου θα είναι υποκειμενική, όπως είναι όλες οι αλήθειες. Τα μάτια των ανθρώπων δε βλέπουν τα ίδια χρώματα στο ίδιο τοπίο, γιατί οι αλήθειες μας να είναι ίδιες; Είναι θέμα εμπειριών και ιδίας αντίληψης. Ψάχνεις βαθειά μέσα σου και παντού γύρω σου. Υπάρχει κάτι ανώτερο από εσένα, το ξέρεις, αλλά δε θέλεις να το βάλεις σε καλούπι. Δε θες να το ονοματίσεις γιατί αν το ονοματίσεις αμέσως θα το φέρεις στα μέτρα σου. Και αυτό είναι κάτι που σε ξεπερνά. Το βλέπεις παντού γύρω σου μέσα στην αρμονία του κόσμου. Ακόμα και αν είσαι αποτέλεσμα μιας σειράς συμπτώσεων, αυτή η σειρά μπορεί να ονομαστεί δημιουργός σου. Δε χρειάζεσαι κανόνες για να είσαι καλός, βγαίνει από την αγάπη σου για τη ζωή. Και η αγάπη είναι θεός.

 

Δε χρειάζομαι οδηγό για την αλήθεια μου. Θα την βρω, αργά ή γρήγορα. Σημασία έχει το ταξίδι που θα κάνω και οι δυσκολίες που θα συναντήσω. Κι αν ακόμα πέσω χάμω, θα σηκωθώ πιο δυνατή έχοντας φτάσει λίγο πιο κοντά. Κι αν πεθάνω, δε φοβάμαι, θα είναι και αυτό μια εμπειρία.

 

Είναι δύσκολο να είσαι άθρησκη στην ελλάδα του σήμερα κυρίως γιατί συνεχώς πρέπει να αποδεικνύεις ότι δε χρειάζεσαι καμία θρησκεία για να είσαι καλά με τον εαυτό σου.

[Lucifer]

Τι ζόρια τραβάει και αυτή η κακόμοιρη.

[ellilili]

Σας παραθέτω ένα άρθρο που διάβασα στο blog "χώρα του ποτέ ποτέ"

 

Είναι πολύ καλό και λέει την αλήθεια!!!!

Προσπαθώντας να είμαι άθρησκη στην Ελλάδα του σήμερα

 

Βγαίνεις από τη μήτρα βλέποντας ένα λευκό φως. Είναι η αρχή της ζωής σου μα δεν το θυμάσαι. Ανασαίνεις πρώτη φορά και κλαις. Είναι από το φόβο της αλλαγής γιατί εκεί μέσα ένιωθες προστατευμένη. Τώρα θα πρέπει να μάθεις να τρέφεσαι μόνη σου, να αποφασίζεις για ό,τι σε αφορά, να επικοινωνείς. Δύσκολη η ζωή, βουνό.

Βαφτίζεσαι. Δεν ξέρεις τι ακριβώς συμβαίνει αλλά όλοι σε κοιτάνε και σου κάνουν δώρα. Ίσως και να μην είναι τόσο άσχημο τελικά. Μαθαίνεις τον κόσμο. Η παιδική σου ηλικία είναι ένα μεγάλο ερωτηματικό: γιατί; Οι γονείς σου σε παίρνουν από το χέρι και σου εξηγούν. Σου εξηγούν τον κόσμο όπως σε μαθαίνουν να στηρίζεσαι στα πόδια σου. Και εκεί σιγά σιγά κάνεις την τρίτη έξοδο, την έξοδο από τη μητρική αγκαλιά.

Από μικρή ηλικία σε πιάνουν στο σχολείο και σου λένε ότι έχασες τον παράδεισο για ένα μήλο. Ότι κουβαλάς τις αμαρτίες όλου του κόσμου. Ότι η ψυχή σου είναι βρώμικη. Για να την ξεπλύνεις όσο μπορείς σε πηγαίνουν τακτικά στην εκκλησία. Σε βάζουν ακόμα και να εξομολογηθείς σε έναν παπά που στα δώδεκά σου σε ρωτάει αν έχεις αμαρτήσει σωματικά, την ίδια στιγμή δεν ξέρεις καν το σώμα σου. Επί εννέα συναπτά έτη σου πιπιλάνε το μυαλό με κατήχηση χωρίς να έχεις τη δυνατότητα να αντισταθείς. Σε κάθε δυσκολία ζητάς χάρες από το «δημιουργό» σου, ξεχνώντας τον όταν όλα πάνε καλά. Δε μιλάς με το διπλανό σου Και όλα αυτά για να κερδίσεις μια αιώνια ζωή, να ξεπεράσεις το θάνατο. Όλα για να ξεπεραστεί ο θάνατος.

Σε μάθανε να κάνεις το σταυρό όταν περνάς από εκκλησία, να φιλάς το χέρι του παπά που βλέπεις στο δρόμο, να φοράς χρυσό σταυρουδάκι, να πηγαίνεις κόλλυβα το ψυχοσάββατο. Σου φτιάξανε ένα σκηνικό ζωής που τα πάντα αφορούν την ορθόδοξη πίστη. Πλατείες, οδοί, περιοχές ολόκληρες παίρνουν το όνομα κάποιου άγιου. Μέρος αυτών που πληρώνεις στο κράτος τα παίρνουν οι ιερωμένοι, λες και η εκκλησία δεν έχει περιουσία. Ζεις στη δική τους αλήθεια και είσαι σίγουρη ότι αν γεννιόσουν σε άλλο μέρος θα ζούσες σε μια άλλη, παρόμοια αλήθεια.

Οι Αλήθειες στηρίζονται σε θεμέλια σαθρά, σε ανθρώπινα κατασκευάσματα για να ικανοποιήσουν την έμφυτη τάση του ανθρώπου να πιστεύει σε κάτι ανώτερο. Είτε αυτό λέγεται Θεός, είτε Αλλάχ είτε οτιδήποτε άλλο. Άνθρωποι έφτιαξαν την Αγία γραφή, το Κοράνι, το Ταλμούδ. Και είναι το ίδιο ατελή με την ίδια την ανθρώπινη φύση, γεμάτα μίσος. Οι αλήθειες τους είναι πολιτικές, ένα μέσο χειραγώγησης που δε θέλεις να παίρνεις μέρος.

Προς το παρόν ψάχνεις τη δική σου αλήθεια. Μια αλήθεια που βγαίνει από τη ζωή όπως την ζεις εσύ. Η αλήθεια σου θα είναι υποκειμενική, όπως είναι όλες οι αλήθειες. Τα μάτια των ανθρώπων δε βλέπουν τα ίδια χρώματα στο ίδιο τοπίο, γιατί οι αλήθειες μας να είναι ίδιες; Είναι θέμα εμπειριών και ιδίας αντίληψης. Ψάχνεις βαθειά μέσα σου και παντού γύρω σου. Υπάρχει κάτι ανώτερο από εσένα, το ξέρεις, αλλά δε θέλεις να το βάλεις σε καλούπι. Δε θες να το ονοματίσεις γιατί αν το ονοματίσεις αμέσως θα το φέρεις στα μέτρα σου. Και αυτό είναι κάτι που σε ξεπερνά. Το βλέπεις παντού γύρω σου μέσα στην αρμονία του κόσμου. Ακόμα και αν είσαι αποτέλεσμα μιας σειράς συμπτώσεων, αυτή η σειρά μπορεί να ονομαστεί δημιουργός σου. Δε χρειάζεσαι κανόνες για να είσαι καλός, βγαίνει από την αγάπη σου για τη ζωή. Και η αγάπη είναι θεός.

 

Δε χρειάζομαι οδηγό για την αλήθεια μου. Θα την βρω, αργά ή γρήγορα. Σημασία έχει το ταξίδι που θα κάνω και οι δυσκολίες που θα συναντήσω. Κι αν ακόμα πέσω χάμω, θα σηκωθώ πιο δυνατή έχοντας φτάσει λίγο πιο κοντά. Κι αν πεθάνω, δε φοβάμαι, θα είναι και αυτό μια εμπειρία.

 

Είναι δύσκολο να είσαι άθρησκη στην ελλάδα του σήμερα κυρίως γιατί συνεχώς πρέπει να αποδεικνύεις ότι δε χρειάζεσαι καμία θρησκεία για να είσαι καλά με τον εαυτό σου.

 

+10000000000000000000000000000000000000

Μαζί σου!

Είναι το μόνο καλό που έχει γίνει για την εκπαίδευση εδώ και πάααααααααααααααααααααρα πολλά χρόνια.Γιατί να καθόμαστε στην 3η Λυκείου ας πούμε να διαβάσουμε θρησκευτικά για να μην μας βάλει το στραβόξυλο ο καθηγητής 14 και μας χαλάσει το μέσο όρο;Και να πείς οτι είναι κατι χρήσιμο;Αναμασάνε τα ίδια και τα ίδια και ξανά τα ίδια.Γιατί να μην είναι στα μαθήματα επιλογής.Εγώ ας πούμε βρίσκω 100.000.000 φορές πιο ενδιαφέρουσα την αστρονομία που κάναμε στη 2α Λυκείου απο τα θρησκευτικά.Και αν πάρεις απαλλαγή;Σε κοιτάνε οι "καλλιεργημένοι" ,"μορφωμένοι" και "καλοί Χριστιανοί" καθηγητές σου με μισό μάτι...Γιατί να δηλώσεις το λόγο που δεν θές να παρακολουθήσεις το """""μαθημα""""" των θρησκευτικών;Γιατί να δηλώσεις αλλόθρησκος π.χ.; Τα πιστεύω και οι ιδεολογίες του καθένα ειναι καθαρά προσωπικά δεδομένα.Θεωρώ οτι το να δηλώσεις το λόγο της απαλλαγής ειναι καθαρό φακέλωμα.

[Thresh]

Και αν πάρεις απαλλαγή;Σε κοιτάνε οι "καλλιεργημένοι" ,"μορφωμένοι" και "καλοί Χριστιανοί" καθηγητές σου με μισό μάτι...

 

μετά από μερικά χρόνια θα το σκέφτεσαι αυτό και θα λες ότι θα έπρεπε να τους έχεις γράψει εκεί που δεν πιάνει μελάνι...(aka ΜΠΑΛΑΡΕΣ)

[ellilili]

Δηλαδή αυτό θα εφαρμοστει απο φέτος;Τι κάνω για να πάρω απαλλαγή;

[Thresh]

ότι θες θα κάνεις και να μην σε νοιάζει τι πιστεύουν οι άλλοι ειδικά αν δεν είναι πραγματικοί σου φίλοι..

[antonl]

Δηλαδή αυτό θα εφαρμοστει απο φέτος;Τι κάνω για να πάρω απαλλαγή;

Αν θυμάμαι καλά αρκεί μια έγγραφη βεβαίωση του κηδεμόνα σου ότι δεν επιθυμεί να παρακολουθήσεις το μάθημα των θρησκευτικών.

[Thresh]

μου φαίνεται ότι κατάλαβα λάθος την ερώτηση...owned...

[ellilili]

Αυτό πάλι με τη βαβαίωση του κηδεμόνα που το πάς.Ένα άτομο στα 17 είναι αρκετά ώριμο ώστε να έχει τις δικές του πεποιθήσεις.

[antonl]

Αυτό πάλι με τη βαβαίωση του κηδεμόνα που το πάς.Ένα άτομο στα 17 είναι αρκετά ώριμο ώστε να έχει τις δικές του πεποιθήσεις.

Ναι αλλά είναι ανήλικο σύμφωνα με τη νομοθεσία (απ όσο ξέρω).

Προσωπικά, στα 17 μου, αν ήταν στο χέρι μου να κάνω μόνο 3-4 μαθήματα στο σχολείο θα το έκανα. Και πιστεύω πως δε θα ήταν και το καλύτερο ούτε πως ήμουν ο μόνος μ αυτά τα μυαλά.

Κι αυτό που αναφέρεις για την ωριμότητα, είναι μάλλον σχετικό.

[jimarass]

Σας παραθέτω ένα άρθρο που διάβασα στο blog "χώρα του ποτέ ποτέ"

 

Είναι πολύ καλό και λέει την αλήθεια!!!!

Προσπαθώντας να είμαι άθρησκη στην Ελλάδα του σήμερα

 

Βγαίνεις από τη μήτρα βλέποντας ένα λευκό φως. Είναι η αρχή της ζωής σου μα δεν το θυμάσαι. Ανασαίνεις πρώτη φορά και κλαις. Είναι από το φόβο της αλλαγής γιατί εκεί μέσα ένιωθες προστατευμένη. Τώρα θα πρέπει να μάθεις να τρέφεσαι μόνη σου, να αποφασίζεις για ό,τι σε αφορά, να επικοινωνείς. Δύσκολη η ζωή, βουνό.

Βαφτίζεσαι. Δεν ξέρεις τι ακριβώς συμβαίνει αλλά όλοι σε κοιτάνε και σου κάνουν δώρα. Ίσως και να μην είναι τόσο άσχημο τελικά. Μαθαίνεις τον κόσμο. Η παιδική σου ηλικία είναι ένα μεγάλο ερωτηματικό: γιατί; Οι γονείς σου σε παίρνουν από το χέρι και σου εξηγούν. Σου εξηγούν τον κόσμο όπως σε μαθαίνουν να στηρίζεσαι στα πόδια σου. Και εκεί σιγά σιγά κάνεις την τρίτη έξοδο, την έξοδο από τη μητρική αγκαλιά.

Από μικρή ηλικία σε πιάνουν στο σχολείο και σου λένε ότι έχασες τον παράδεισο για ένα μήλο. Ότι κουβαλάς τις αμαρτίες όλου του κόσμου. Ότι η ψυχή σου είναι βρώμικη. Για να την ξεπλύνεις όσο μπορείς σε πηγαίνουν τακτικά στην εκκλησία. Σε βάζουν ακόμα και να εξομολογηθείς σε έναν παπά που στα δώδεκά σου σε ρωτάει αν έχεις αμαρτήσει σωματικά, την ίδια στιγμή δεν ξέρεις καν το σώμα σου. Επί εννέα συναπτά έτη σου πιπιλάνε το μυαλό με κατήχηση χωρίς να έχεις τη δυνατότητα να αντισταθείς. Σε κάθε δυσκολία ζητάς χάρες από το «δημιουργό» σου, ξεχνώντας τον όταν όλα πάνε καλά. Δε μιλάς με το διπλανό σου Και όλα αυτά για να κερδίσεις μια αιώνια ζωή, να ξεπεράσεις το θάνατο. Όλα για να ξεπεραστεί ο θάνατος.

Σε μάθανε να κάνεις το σταυρό όταν περνάς από εκκλησία, να φιλάς το χέρι του παπά που βλέπεις στο δρόμο, να φοράς χρυσό σταυρουδάκι, να πηγαίνεις κόλλυβα το ψυχοσάββατο. Σου φτιάξανε ένα σκηνικό ζωής που τα πάντα αφορούν την ορθόδοξη πίστη. Πλατείες, οδοί, περιοχές ολόκληρες παίρνουν το όνομα κάποιου άγιου. Μέρος αυτών που πληρώνεις στο κράτος τα παίρνουν οι ιερωμένοι, λες και η εκκλησία δεν έχει περιουσία. Ζεις στη δική τους αλήθεια και είσαι σίγουρη ότι αν γεννιόσουν σε άλλο μέρος θα ζούσες σε μια άλλη, παρόμοια αλήθεια.

Οι Αλήθειες στηρίζονται σε θεμέλια σαθρά, σε ανθρώπινα κατασκευάσματα για να ικανοποιήσουν την έμφυτη τάση του ανθρώπου να πιστεύει σε κάτι ανώτερο. Είτε αυτό λέγεται Θεός, είτε Αλλάχ είτε οτιδήποτε άλλο. Άνθρωποι έφτιαξαν την Αγία γραφή, το Κοράνι, το Ταλμούδ. Και είναι το ίδιο ατελή με την ίδια την ανθρώπινη φύση, γεμάτα μίσος. Οι αλήθειες τους είναι πολιτικές, ένα μέσο χειραγώγησης που δε θέλεις να παίρνεις μέρος.

Προς το παρόν ψάχνεις τη δική σου αλήθεια. Μια αλήθεια που βγαίνει από τη ζωή όπως την ζεις εσύ. Η αλήθεια σου θα είναι υποκειμενική, όπως είναι όλες οι αλήθειες. Τα μάτια των ανθρώπων δε βλέπουν τα ίδια χρώματα στο ίδιο τοπίο, γιατί οι αλήθειες μας να είναι ίδιες; Είναι θέμα εμπειριών και ιδίας αντίληψης. Ψάχνεις βαθειά μέσα σου και παντού γύρω σου. Υπάρχει κάτι ανώτερο από εσένα, το ξέρεις, αλλά δε θέλεις να το βάλεις σε καλούπι. Δε θες να το ονοματίσεις γιατί αν το ονοματίσεις αμέσως θα το φέρεις στα μέτρα σου. Και αυτό είναι κάτι που σε ξεπερνά. Το βλέπεις παντού γύρω σου μέσα στην αρμονία του κόσμου. Ακόμα και αν είσαι αποτέλεσμα μιας σειράς συμπτώσεων, αυτή η σειρά μπορεί να ονομαστεί δημιουργός σου. Δε χρειάζεσαι κανόνες για να είσαι καλός, βγαίνει από την αγάπη σου για τη ζωή. Και η αγάπη είναι θεός.

 

Δε χρειάζομαι οδηγό για την αλήθεια μου. Θα την βρω, αργά ή γρήγορα. Σημασία έχει το ταξίδι που θα κάνω και οι δυσκολίες που θα συναντήσω. Κι αν ακόμα πέσω χάμω, θα σηκωθώ πιο δυνατή έχοντας φτάσει λίγο πιο κοντά. Κι αν πεθάνω, δε φοβάμαι, θα είναι και αυτό μια εμπειρία.

 

Είναι δύσκολο να είσαι άθρησκη στην ελλάδα του σήμερα κυρίως γιατί συνεχώς πρέπει να αποδεικνύεις ότι δε χρειάζεσαι καμία θρησκεία για να είσαι καλά με τον εαυτό σου.

Στην αρχή καλά το πήγες μέχρι το σημείο που προσπέρασες όμορφα: Το σημείο όπου εσύ πρέπει να αλλάξεις τον κόσμο. Να ξέρεις ότι πάντα αυτοί που αλλάζανε τον κόσμο ήταν η μειοψηφία και ένοιωθε όπως εσύ, μόνο που έκαναν το παραπάνω από το κλάμα του απροστάτευτου μωρού και έβαλαν το δικό τους πετραδάκι στην ιστορία.

Όσο για τη θρησκεία των λαών, η αντιμετώπισή σου απέναντι στο θέμαείναι τελείως λάθος. Δεν είναι αυτός ο τρόπος να κατακρίνεις κάτι. Σύμφωνα με τη λογική σου, αν πάρω ένα διαμάντι και το βουτίξω στα σκατά και στο δώσω, θα το πετάξεις γιατί οσυ μοιρίζει, και φυσικά στο τέλος θα σου μείνει ο βόθρος και ένα χαμένο διαμάντι που ίσως θα σου άλλαζε τη ζωή. Φιλοσοφικά τη ζωή την έχεις πιάσει λάθος. Στη ζωή, επειδή ακριβώς δε ξέρουμε αν αυτό που κληρονομούμε είναι σωστό, λάθος ή απλά βουτιγμένο στα σκατά, πρέπει να ψαχνόμαστε και να λαμβάνουμε υπόψιν τις εμπειρίες λαών. Η λογική της βιτρίνας, δηλαδή μου αρέσει το παίρνω ,δε μου αρέσει είναι αχρηστο δεν ισχύει σε τέτοια πράγματα. Μου θυμίζεις μια γνωστή μου που ήταν πολύ πιστή/οργανωμένη χριστιανή και επειδή χώρισαν οι γονείς της απογοητεύτηκε α;πό τον κόσμο, ένοιωσε και καλά προδωμένη από το Χριστό και το γύρισε σε Εβραία. Ότι νά ναι δηλαδή.

Γίνε αυτό που θες, πίστεψε αυτό που θες, αλλά απόδειξε στον εαυτό σου ότι ο δρόμος που σε οδήγησε στην προσωπική αλήθεια είναι ο σωστός και όχι απλά ο βολικός ή ο λάθος.

Η φιλοσοφία είναι κάτι πολύ δύσκολο, ίσως η δυσκολότερη λειτουργία της ανθρώπινης νόησης, διότι πρέπει να κάνεις στον εγκέφαλό σου ένα simulation, να έχεις θέσει σωστά όλες τις αρχικές συνθήκες (επιστημονικές ή πνευματικές) και να έχεις υπόψιν και όλα τα πιθανά αποτελέσματα. Κάτι παρόμοιο πχ που κάνουν και οι κοσμολόγοι.