Προς το περιεχόμενο

Διλημα: Τι να σπουδασω?


Hellaslover

Προτεινόμενες αναρτήσεις

Δημοσ.
Αν αναλογιστώ το πόσα χρόνια έχω φάει στα θρανία, πόσα χρόνια έχω φάει σε σπουδές, πόσα χρόνια έχω ξενιτευτεί και έχω φάει στομάχια και μαλλιά θα σου πω τα εξής. Αν έρθεις στην Ελλάδα φρόντισε να μην σπουδάσεις, φρόντισε να μάθεις μια τέχνη (αν πιάνουν τα χέρια σου ακόμα καλύτερα). Οι σπουδές στην Ελλάδα είναι μια ψευδαίσθηση, ίσα για να λες ότι δουλεύεις σε γραφείο εκτός και αν κομπλεξάρεσαι να λερώσεις τα χέρια σου και να φοράς φόρμα εργασίας. Προσωπικά αν ξαναγύριζα στα 19 μου δεν θα σπούδαζα θα ασχολούμουν με κάποιο πιο τεχνικό επάγγελμα (μιας και πιάνουν αρκετά τα χέρια μου). Το ζήτημα δεν είναι να ζεις με την ψευδαίσθηση ότι είσαι μορφωμένος και κυριλέ και κατά τα άλλα να δεκαρομετράς γιατί δεν βγάζεις το μήνα. Οι περισσότεροι όταν σπουδάζαμε (το ίδιο και οι γονείς μας) νομίζαμε ότι θα μας περίμενε ένα πιο άνετο μέλλον, με καλύτερη ποιότητα ζωής, οικονομική άνεση κλπ. Πίστεψε με ότι όσα και πτυχία να έχεις θα παίρνεις το 1/4 αυτών που θα μπορούσες να βγάζεις σαν ένας μάστορας/τεχνικός. Στην Ελλάδα πληρώνουμε το τίμημα του κόμπλεξ του να είσαι μουντζούρης - θέλαμε όλοι γραβάτες και γραφεία. Άσχετα αν είμαστε στην πλειονότητα κυριλέ μπατίρηδες. Εκτός λοιπόν αν έχεις σπίτια για νοίκιασμα, λεφτά του μπαμπά, κτήματα, ξεπλένεις μαύρο χρήμα, είσαι "επιχειρηματίας", προαγωγός, έμπορος λευκής σαρκός και σκόνης, φρόντισε να μάθεις μια τέχνη γιατί αλλιώς μια ζωή θα παλεύεις να τα βγάλεις πέρα.

 

Μορφωμένος δεν είναι αυτός που έχει πάρει 3 πτυχία, αυτός απλά είναι εξειδικευμένος. Μόρφωση μπορείς να αποκτήσεις αν στην ζωή σου αναζητάς, διαβάζεις, έχεις αξιοπρέπεια, ΖΕΙΣ και έχεις ανοιχτό μυαλό. Έχω γνωρίσει αρκετούς απίστευτα βαρετούς και κοινωνικά ηλίθιους "σπουδασμένους" με 3 πτυχία και έχω γνωρίσει και απίστευτα ενδιαφέροντες και εκπληκτικά ευφυείς "αμόρφωτους" ανθρώπους. Επίσης θεώρησε σαν bonus το γεγονός ότι αν γίνεις μάστορας/τεχνίτης αποφεύγεις μια ζωή πίσω από ένα γραφείο, να αναπνέεις αέρα κλιματιστικού, να ζεις με τεχνητό φως, να θρέφεις κώλους και να σαπίζεις ακίνητος σε μια καρέκλα την μισή σου μέρα. Υπάρχει ελπίδα να την βγάλεις πάντως αν εκτός της δουλειάς που κέρδισες με 10 χρόνια σπουδών, κάνεις στην απ' έξω άλλες δουλίτσες/εξυπηρετήσεις, ενίοτε κοροϊδεύοντας κάνα ανθρωπάκο, κάνεις καμιά αρπαχτή κλπ και φυσικά παραμερίσεις ιδανικά, φιλότιμο και αξιοπρέπεια. Αλλιώς κάποιος άλλος φουκαράς θα τα έχει παραμερίσει πριν από σένα για να επιβιώσει.

 

Αν μείνεις στην Αμερική (που σου το εύχομαι) τα πράγματα αλλάζουν απλά επειδή ξέρω πως νιώθεις για την πατρίδα και τον ξενιτεμό να ξέρεις ότι η πατρίδα δεν είναι τόσο ιδανική όσο σου έχει μείνει ως ανάμνηση. Ο Χάρη Κλην είχε πει μια ατάκα που νομίζω εκφράζει απόλυτα την κατάσταση στην Ελλάδα και βαλτην καλά στο μυαλό σου "Αλαλούμ, τουρλουμπούκι και χαβαλές και όποιον πάρει ο Χαρος".

 

Ελλάδα είναι tzatziki, soyvlaki, mpouzouki, ouzo και feta καλή.

Σαν γενική ιδέα έχεις δίκιο, αλλά κάνεις ένα δικαιολογημένο λάθος. Στην εποχή μας δεν υπάρχει ο διαχωρισμός πανεπιστήμιο ή χειρωνάκτης. Και εξηγούμαι:

Στην εποχή μας για να πας μπροστά πρέπει να είσαι ικανός στην πιάτσα, να ξέρεις να μιλάς, να ξέρεις να συμπεριφέρεσαι, να γνωρίζεις οικονομία ώστε να διαχειρίζεσαι την περιουσία σου ,από γιότ μέχρι απλό μισθό που πρέπει να επενδύσεις σε ένα κόσμο με αρνητικά επιτόκια. Πρέπει να έχεις ικανότητα Management χρόνου, ανθρώπων και να πουλάς τον εαυτό σου. Πρέπει να αισθάνεσαι ότι είσαι εξοπλισμένος γνωστικά κσι πνευματικά να αντιμετωπίσεις τον καθένα.

 

Δε λέω ότι όλα αυτά τα παίρνεις στο πανεπιστήμιο, αλλά αυτά τα 5 χρόνια μέσα εκεί διανύεις ίσως τη σημαντικότερη περίοδο της ζωής σου, την τελική ωρίμανση. Σε μια σοβαρή σχολή τα πράγματα που θα μάθεις θα σου δώσουν όπλα για το μέλλον. Δεν είναι πχ τα μαθηματικά που θα σε κάνουν έτσι, απλά με τη διαδικασία του να τα μάθεις, καταλαβαίνεις περισσότερο τον κόσμο, αφού σου ανοίγουν νέες διόδους στον εγκέφαλό σου.

Εγώ τελείωσα μια σχολή που μου ταίριαζε, δεν έχει σημασία ποια, γιατί για τον καθένα διαφέρει. Τώρα κάνω δουλειά σχετική μετις σπουδές μου, αλλά αυτό είναι τυχαίο. Μέσα στη σχολή, με τα μαθήματα που έκανα, έμαθα να σκέφτομαι καλύτερα, μα μυρίζω τον αέρα και να αισθάνομαι το μέλλον. Όποια δυσκολία αντιμετωπίσω στη ζωή μου, πρακτική ή συναισθηματική, έχω μέσα μου τη μεθοδολογία νατην ξεπεράσω. Έχω την αυτοπεποίθηση ότι αν ασχοληθώ με το πρόβλημα, θα το αντιμετωπίσω.

Πηγαίνω στην τράπεζα και βάζω στη θέση του τον καθε υπάλληλο που μου λέει μπάλες, διεκδικώ τα δικαιώματά μου. Κάνω αναζήτηση στο σύνταγμα και με μια επιστολή αναγκάζω πρέσβη να ανακαλέσει διαδικασία πρεσβείας, έχω 4 πιστωτικές και κάθε τράπεζα σίγουρα θα με έχει στον αντιτιρεσία.

Δε λέω ότι είμαι ο τέλειος, απλά αισθάνομαι την αυτοπεποίθηση ότι ελέγχω τα πάντα γύρω μου. Ότι αν θέλω αύριο να κάνω μια δουλειά, πχ ενοικιαζόμενα ή σούπερ μάρκετ, ξέρω πως να ξεκινήσω ένα bussiness plan.

Αυτό προς θεού δε σημαίνει ότι όποιος έχει περάσει μια σχολή τα έχει όλα αυτά ή το αντίστροφο, αλλά σίγουρα η ανώτατη εκπαίδευση σε παιδεύει καλύτερα. Δηλαδή αν θες να γίνεις χειρωνάκτης για να βγάζεις πιο πολλά λεφτά, πήγαινε πρώτα και βγάλε μια σχολή που σου αρέσει και μετά γίνε χειρωνάκτης. Μην υποτιμάς όμως τη σημασία της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης. Τα όπλα που σου δίνει είναι πολύτιμα αφού σου μαθαίνει καλύτερα τον κόσμο, όχι από την πλευρά των ανθρωπίνων σχέσεων. Αλλά και εσύ πρέπει να απλώσεις τα χέρια σου και να πάρεις αυτήν την εμπειρία-γνώση αλλιώς θα καταλήξεις σαν κάτι φυτά λελέδες με 10 μέσο όρο, που αν πάνε σε ένα συνέδριο θα κατουρηθούν απάνω τους.

  • Απαντ. 51
  • Δημ.
  • Τελ. απάντηση
Δημοσ.
όχι από την πλευρά των ανθρωπίνων σχέσεων.

 

Ίσα ίσα, έχεις την ευκαιρία να αποκτήσεις εμπειρίες όσον αφορά τις διαπροσωπικές σχέσεις, και να αναπτύξεις την κοινωνικότητά σου (μαθαίνεις να αντιμετωπίζεις και κανά Πασπίτη ή Δαπίτη που σε πρήζει άμα λάχει:P) , εκτός από τη γνώση που αποκομίζεις. Και έτσι διαμορφώνεις μια στάση ζωής (με αυτοπεποίθηση όπως λες κι εσύ) απέναντι στα όποια προβλήματα συναντήσεις στη δουλειά σου αλλά και στην προσωπική σου ζωή...

Δημοσ.
Ίσα ίσα, έχεις την ευκαιρία να αποκτήσεις εμπειρίες όσον αφορά τις διαπροσωπικές σχέσεις, και να αναπτύξεις την κοινωνικότητά σου (μαθαίνεις να αντιμετωπίζεις και κανά Πασπίτη ή Δαπίτη που σε πρήζει άμα λάχει:P) , εκτός από τη γνώση που αποκομίζεις. Και έτσι διαμορφώνεις μια στάση ζωής (με αυτοπεποίθηση όπως λες κι εσύ) απέναντι στα όποια προβλήματα συναντήσεις στη δουλειά σου αλλά και στην προσωπική σου ζωή...

Ειδικά αυτά τα άτομα τα απέφευγα. Είναι η καταστροφή του πανεπιστημίου. Πόσες φορές έχω παίξει ξύλο ειδικά με κουμούνια....Αλλά πίστεψέ με στις διαπροσωπικές σχέσεις παίρνεις πτυχείο από τη ζωή , όχι από το πανεπιστήμιο. ΄Βέβαια μιλάω για Αθήνα εγώ. Στην επαρχία η σχολή έχει άλλη επίδραση, αφού υπάρχει πιο οργανωμένη κοινωνία φοιτητών.

Στην εποχή μας ένας άνθρωπος που δεν έχει πτυχίο και δεν ξέρει μια κανονική χρήση υπολογιστή (όχι να σημαδεύει τα πλήκτρα με το δάχτυλο) είναι πραγματικά αγράμματος. Στην εποχή μας ο "μορφωμένος" είναι αυτός που έχει 2-3 μάστερ και ίσως κανένα PHD. Τα 4 χρόνια σχολής είναι απλά, δεδομένα....

Ειδικά στο θέμα των υπολογιστών, κινδυνεύουμε να αποκτήσουμε μια νέα γεννιά αγράμματων, αφού πάντα οι Έλληνες σνόμπαραν το pc προς χάριν της άμεσης ανθρώπινης επαφής. Σε κάποιο σημείο έχουν δίκιο αλλά πια ο κόσμος κινείται μέσω αυτού. Το pc πια δεν είναι μια οθόνη με προγράμματα και games, αλλά ένας κόσμος πληροφορίας για οτιδήποτε. Το χρειάζεσαι παντού, στη δουλειά σου, στις συναλλαγές σου, στην ενημέρωσή σου. Το συζητούσα με τον πατέρα μου, και όντως τον προβλημάτισα. Τώρα θέλει να του αγοράσω ένα φθηνό laptop για να "μπει" και αυτός στα βασικά....

Δημοσ.

τελικα αποφασισα να σπουδασω μαρκετινγ. Συγκεκριμενα θελω να γινω art director (σορυ δε ξερω πως λεγετε στα ελληνικα), με λιγα λογια να διευθηνω τη παραγωγη μιας διαφημισης. Φενεται πως ειναι η δουλεια που φανταζομουν και εχει τρελα λεφτα...θελω να μου πειτε αν ξερετε καποια διαφημιστικη εταιρια στην ελλαδα (ποσταρετε λινκς, τηλεφωνα η οτιδηποτε) για να επικοινωνησω και να ρωτησω μερικα πραγματα. Εχω ψαξει παντου και δεν βρηκα τιποτα. Η αν καποιος απο εσας ξερει τιποτα επι του θεματος να με διαφωτισει. thanks

Δημοσ.

Το μάρκετινγκ είναι πολύ δύσκολο σαν κατεύθυνση στην Ελλάδα μια και τώρα πια αναγνωρισμένο πτυχίο μάρκετινγκ έχουν οι μισοί που θα βγουν από οικονομική σχολή (είναι πολύ μουράτη κατεύθυνση είναι η αλήθεια). Οπότε αν δεν πας κάπου μιλημένος ή δεν έχεις το κάτι διαφορετικό ετοιμάσου για πολύυυυ τρέξιμο και τρελό χώσιμο στην αρχή μέχρι να κάνεις αυτό που γουστάρεις και να μπορείς να βγάζεις και τρελά λεφτά από αυτό.

 

Στην θέση σου θα έμενα Αμερική να δουλέψω σε καμιά εταιρία πρώτα να μαζέψω προϋπηρεσία και χαρτούρα (τυπικά προσόντα) και μετά θα ερχόμουν εδώ σε καμία μεγάλη εταιρία, γιατί αν απλά τελειώσεις και έρθεις σώθηκες...

Αρχειοθετημένο

Αυτό το θέμα έχει αρχειοθετηθεί και είναι κλειστό για περαιτέρω απαντήσεις.

  • Δημιουργία νέου...