gatoulis Δημοσ. 6 Μαΐου 2008 Δημοσ. 6 Μαΐου 2008 πραγματικά αντρίχιασα,είχε η γιαγιά μου άνοια και ξέρω πως είναι..και μόνο στην ιδέα ότι μπορέι να χάσεις εναν δικό σου τρέμω.. Συλλυπητήρια και ο Θεός να σου δίνει δύναμη..
The_player Δημοσ. 6 Μαΐου 2008 Δημοσ. 6 Μαΐου 2008 Καλη δύναμη φίλε μου.Εχώ χάσει και τους 2 μου γονεις και εγώ και σε καταλαβαίνω.Ξέρω τι πέρασες γιατί και εγώ είχα την μητέρα μου περίπου 2 χρόνια με οξυγόνο μέχρι που μας αποχαιρέτησε ένα πρωί.Το χειρότερο πέρα από τον χαμό είναι ότι νοιώθεις ότι δεν έκανες ότι ΕΠΡΕΠΕ για να βοηθήσεις , να σώσεις και να στηρίξεις τους γονείς σου...Ότι μάλωνες για ανούσια πράγματα γιατί εσύ ήσουν μικρός και τα έβλεπες διαφορετικά ...Όμως να ξέρεις οτι αυτοί ήθελαν πάντα το καλό σου ...Πάντα. Εύχομαι να βρεις την δύναμη να το ξεπεράσεις....Και επειδή γενικά αυτοί οι "παλιοί" είχαν περισσότερη δύναμη, περισσότερες αξίες και πέρασαν πιο δύσκολα απο εμάς ...εύχομαι να πάρεις όλα τα καλά τους ...Έστω και τα μισά θα είναι αρκετά για σένα....σε αυτή την ζωή που ζούμε. Και επειδή ο αγαπημενός μου στίχος είναι αυτός :"Dont know what you ve got till its gone" απο τους Cinderella ....σε όλους εσάς που έχετε του γονείς σας ...να τους αγαπάτε και να τους το δείχνετε....
gtso Δημοσ. 6 Μαΐου 2008 Δημοσ. 6 Μαΐου 2008 Συλλυπητήρια, φίλε μου και καλό κουράγιο... Είναι όντως οδυνηρό να χάνεις κάποιον απ'τους γονείς σου ή και κάποιο μέλος της οικογενείας σου (έχασα τον πατέρα μου πρίν 4 μήνες και έχω χάσει τον αδερφό μου πρό 17ετίας). Οπως έλεγε ο πατέρας μου όμως, δεν υπάρχει μεγαλύτερος πόνος απ'αυτόν που βιώνει ο γονιός όταν χάσει το παιδί του. Η μόνη σκέψη που μπορεί να απαλύνει τον πόνο είναι πως η ζωή που ζούμε είναι ο προθάλαμος για την αιώνια, την μετα θάνατον ζωή. Ελπίζουμε πως οι ψυχές των αποθανόντων είναι κάπου ψηλά, μαζί με άλλα αγαπημένα πρόσωπα που έφυγαν για το ταξίδι χωρίς επιστροφή... Και παλι συλλυπητηρια φίλε μου...
tolis_01 Δημοσ. 6 Μαΐου 2008 Δημοσ. 6 Μαΐου 2008 Συλληπητήρια κι από μένα. Δεν τα παω καλά με κάτι τέτοια οπότε δεν θα πω κάτι άλλο
ιονας Δημοσ. 6 Μαΐου 2008 Δημοσ. 6 Μαΐου 2008 τα θερμα μου συλληπητηρια. ολοι φιλε μου χρωσταμε ενα θανατο δυστηχως!
ellilili Δημοσ. 6 Μαΐου 2008 Δημοσ. 6 Μαΐου 2008 Συλλυπητηρια Φιλε.... Πραγματικα θαυμαζω τη δυναμη σου. Εγω δεν θελω ουτε να σκεφτομαι οτι μια μερα θα χασω καποιον απ'τους δυο. Αλλα σκεψου ποσο βασανιστηκε... Οσο πονο και να προξενει για εκεινη ειναι καλυτερα.
ioanna_b Δημοσ. 6 Μαΐου 2008 Δημοσ. 6 Μαΐου 2008 Περιττό να πω πως αισθάνομαι..έχω χάσει κ εγώ τον πατέρα μου και το βίωσα και εγώ κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες και ξέρω πως είναι κ τι σκέφτεσαι και σε τι περιέργα ''τρυπάκια'' μπορεις να μπεις..προσπάθησε να μείνεις στη σκέψη - όσο και αν είναι δύσκολο τώρα - ότι ηρέμησε η ψυχή της και άκου όλα όσα είπαν κ τα υπόλοιπα παιδιά, για να μην επαναλαμβάνομαι..ήδη έχεις ανακαλύψει πόσα πολλά - και ανεξάντλητα- αποθέματα αντοχής και απίστευτης δύναμης έχει ένας ανθρωπος..έχεις και έναν πατέρα..δεν θα είναι καθόλου εύκολο αλλά κάνε την προσπάθεια, βρες διεξόδους, στηρίξου σε αγαπημένα πρόσωπα, σε ότι πιστευεις εσύ ότι θα σε βοηθήσει..ο χρόνος είναι τελικά ο καλύτερος γιατρός, καλά λένε, σου απαλύνει τον πόνο..να θυμάσαι οτι η μητέρα σου θα είναι πάντα μαζί σου, στη καρδιά και στη σκέψη σου, όπως και να πορευτείς στη ζωή σου.. μια αθόρυβη δυνατή αγκαλιά από εμένα - και ας μην σε ξέρω-.. καλό κουράγιο και καλή δύναμη..
bibibo Δημοσ. 6 Μαΐου 2008 Δημοσ. 6 Μαΐου 2008 ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός.... σίγουρα σου λείπει αλλά εκεί που είναι είμαι πεπεισμένη πλέον ότι είναι καλύτερα απο δώ.... οπότε όσο και να σου λείπει να νιώθεις ανακούφιση με αυτήν την σκέψη
alexb_10 Δημοσ. 7 Μαΐου 2008 Δημοσ. 7 Μαΐου 2008 Δυστυχως οι νομοι της φυσης αν ολα εξελιχθουν ομαλα (κατι που ειναι δυσκολο σημερα) λενε οτι ο μεγαλυτερος πεθαινει και ο μικροτερος ακολουθει. Έτσι ειναι απολυτως φυσιολογικο να χασει ενα παιδι τον γονεα του ακομα και αν αυτος ειναι σε σχετικα μικρη ηλικια. Εάν λοιπον συμβει κατι τετοιο και επειδει όπως ειπα ειναι ψιλονομος της φυσης, το παιδι βρισκει συνηθως δυναμη ή ακομα και πεισμα και η ζωη τον κερδιζει. Όταν όμως γίνεται το αντίθετο, δυστηχως τα αποτελεσματα ειναι συνηθως καταστροφικα. Ο γονεας δεν μπορει με τιποτα να χωνεψει το θανατο του παιδιου του και "παραιτειται" απο τη ζωή. Το εργο αυτο δυστυχως το εχω δει στις οικογενειες κολλητων μου που εχουν σκοτωθει σε δυστυχηματα κτλ. Ξαφνικα αρχιζουν και παρουσιαζουν τη μια ασθενεια μετα την αλλη. Ακριβώς. Είναι η φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων. Γι'αυτό και τα παιδιά που έχουν χάσει τους γονείς τους λέγονται ορφανά οι Σύζυγοι που έχουν χάσει τον\την σύζυγό τους λέγονται χήροι - χήρες Οι γονείς που έχουν χάσει τα παιδιά τους???? Είναι ότι χειρότερο μπορεί να συμβεί. Οικογενειακοί φίλοι χάσανε το ένα τους παιδί σε τρακάρισμα, και απο τότε εξαφανίστηκαν απο τα πάντα. Απλά ζούσαν
JohnnyDragon Δημοσ. 7 Μαΐου 2008 Δημοσ. 7 Μαΐου 2008 Τα Συλλυπητήρια Μου Φίλε...Είναι το μόνο πράγμα που δεν θα άντεχα να χάσω τους γονείς μου...
xmperop1 Δημοσ. 7 Μαΐου 2008 Δημοσ. 7 Μαΐου 2008 Τα θερμά μου συλλυπητήρια ειλικρινά. Δεν θα πώ ότι ξέρω τι περνάς γιατί ακόμα δεν μου έτυχε. Ενα να κρατήσεις, ότι ίσως όλα αυτά έγιναν για να βγείς από αυτό δυνατότερη και καλύτερη. Και σίγουρα η μητέρα σου είναι καλύτερα πια εκεί που βρίσκεται. Δεν είμαι και καλός σε αυτά. Κουράγιο.
SupaCoopa Δημοσ. 7 Μαΐου 2008 Δημοσ. 7 Μαΐου 2008 Καλη της ξεκουραση, εκει ψηλα. Και καλη δυναμη σε σενα...
thanos-buzzzzy Δημοσ. 7 Μαΐου 2008 Δημοσ. 7 Μαΐου 2008 προσφατα ενας πολυ καλος φιλος μου εχασε τον πατερα του... Πολυ δυσκολα... Θελει κουραγιο... Να ξερεις,εκανες το καλυτερο... Και προφτασες να της πεις "σε αγαπω" πριν φυγει... Πολυ μεγαλη υποθεση... Ο χρονος θα γιατρεψει τον πονο... Η μητερα σου αναπαυτηκε... Αυτο να σκεφτεσαι... Τωρα ειναι καλυτερα για εκεινη... Και οτι οπως ειπαν και αλλα παιδια, σε θελει ευτυχισμενο...
Προτεινόμενες αναρτήσεις
Αρχειοθετημένο
Αυτό το θέμα έχει αρχειοθετηθεί και είναι κλειστό για περαιτέρω απαντήσεις.