Αμερικανιες και αλλες ιστοριες....

[twistovios]

Μπορεί να κάνεις πλάκα, απλά μην μπερδεύεις τον ίδιο με αυτούς που τον περιβάλλουν και αυτούς που μιλάν για αυτόν.

 

Ο άνθρωπος είναι απλά κάποιος ο οποίος γράφει πολυ light μουσική, πολύ εμπορικά κομμάτια, με πολύ πιασάρικο ρυθμό και ακόμα πιο εύκολους στίχους. Είναι απλά μουσική που σε ανεβάζει.

 

Ο ίδιος το ξέρει αυτό και ποτέ δεν είπε κάτι υπερβολικό για το εαυτό του, ούτε βγήκε να το παίξει αρχηγός και καλά. Ξέρει ποιος είναι, τι κάνει, και είναι καλός σε αυτό που κάνει.

 

Τον τροτιμώ 1000 φορές από κάτι άλλους παλιάτσους που το παίζουν υπερασπιστές της έντεχνης σκηνής, της καλής μουσικής, και λέγοντας καλή μουσική, εννοούν αυτά που γράφουν αυτοί.

 

American Pie μαμάει και δέρνει. Κάτσε δες εσύ κωμωδίες τύπου Η συμμορία των πέντε και O brother where art though...

[twistovios]

slipknot, εμένα δεν μου αρέσει η ιδέα του πάω να δω μια ταινία να προβλήματιστώ...

 

Μου αρκεί η ζωή για να προβληματιστώ και να ασχοληθώ πραγματικά με αυτούς τους προβληματισμούς μου. Και υπάρζουν πάρα πολλές αξιόλογες εκπομπές στην ελληνική τηλεόραση που υπερακούν για να μας προβληματίσουν και να μας ενημερώσουν.

 

Αν θες να προβληματιστείς, ψάξε, διάβασε, μάθε, και μην πας να μου δεις μια ταινία που ο καθένας βάζει μέσα ότι του κατέβει.

 

Σκέψου να πηγαίνουν οι αμερικάνοι να δουν Τροία και Αλέξανδρο για να μάθουν...

 

Εσύ πόσοι από αυτούς που πάνε σινεμά πιστεύεις πως προβλήματίζονται πραγματικά??

 

Εκτός κι αν δεχτούμε πως έχουμε μετατρέψει το σινεμά σε fastfoodάδικο προβληματισμών... Πάμε, βλέπουμε, προβληματιζόμαστε, συνεχίζουμε. Τουλάχιστον υποκριτικό.

 

Μια ταινία σαν το Irreversible ας πούμε, τί λόγο ύπαρξης έχει? Αποκόμισες κάτι? Διασκέδασες? Τι? Δεν μπορώ να καταλάβω...

[twistovios]

Μια κοινωνική ταινία,δεν σε "ρίχνει" ψυχολογικά πάντα.Απλά καλό είναι να βλέπεις που και που και τέτοιες ταινίες,να σε ξυπνάνε.

 

Συμφωνώ εν μέρει.

 

Για παράδειγμα, Τελευταία Έξοδος και από πιο πρόσφατα το American Beauty.

 

Και οι δύο μου άρεσαν πάρα πολύ. Δεν με ξύπνησαν σε τίποτα όμως. Σαν μυθιστορήματα επί οθόνης. Διασκέδαση ήταν για εμένα πάλι.

 

Το 21 γραμμάρια ήταν βλακεία πρώτου βαθμού για εμένα. Βαρετό, νωχελικό, αργό, έπαιζε με την υπομονή μου. Με κούρασε και δεν μου έδειχνε και τίποτα ενδιαφέρον. Ενώ το Mystic River μου άρεσε.

[slipknot]

slipknot, εμένα δεν μου αρέσει η ιδέα του πάω να δω μια ταινία να προβλήματιστώ...

 

Μου αρκεί η ζωή για να προβληματιστώ και να ασχοληθώ πραγματικά με αυτούς τους προβληματισμούς μου.

 

Σύμφωνοι,αλλά τέτοιου είδους ταινίες συνήθως έχουν να κάνουν με καθημερινά προβλήματα.Τα σενάρια είναι πολύ πιο αληθινά από την κάθε περιπέτεια/ταινία δράσης.

 

Και υπάρζουν πάρα πολλές αξιόλογες εκπομπές στην ελληνική τηλεόραση που υπερακούν για να μας προβληματίσουν και να μας ενημερώσουν.

 

Αυτό δεν πιστεύω να το εννοείς,έτσι ? Ποιες είναι αυτές οι εκπομπές ? Της Δρούζα ? Της Τατιάνας ? Ποιες ?

 

Αν θες να προβληματιστείς, ψάξε, διάβασε, μάθε, και μην πας να μου δεις μια ταινία που ο καθένας βάζει μέσα ότι του κατέβει.

 

Σκέψου να πηγαίνουν οι αμερικάνοι να δουν Τροία και Αλέξανδρο για να μάθουν...

 

Πέρα από το ψάξιμο,το διάβασμα κλπ μπορείς να δεις και μια ταινία.Μέσα απ' αυτή μαθαίνεις επίσης.Αλλά μην κολλάς στο μήνυμα,τέτοιες ταινίες δεν είναι μόνο το μήνυμα...είναι και το μήνυμα.Δεν βάζουν ότι τους κατέβει.Άνθρωποι είναι κι αυτοί,με ανάλογους προβληματισμούς και απλά τος εκφράζουν μέσα από αυτού του είδους την τέχνη.Δεν είναι κακό,δεν σου επιβάλουν τη γνώμη τους με το ζόρι,απλά σου προσφέρουν τη δική τους ματιά πάνω σ' ένα θέμα.Το πως και αν θα τη δεχτείς είναι άλλο θέμα.

 

Αναφέρεις όμως την Τροία και τον Αλέξανδρο,οι οποίες θεωρούνται αυτό ακριβώς,"αμερικανιές" και τις συγκρίνεις με κοινωνικές.

 

Εσύ πόσοι από αυτούς που πάνε σινεμά πιστεύεις πως προβλήματίζονται πραγματικά??

 

Εκτός κι αν δεχτούμε πως έχουμε μετατρέψει το σινεμά σε fastfoodάδικο προβληματισμών... Πάμε, βλέπουμε, προβληματιζόμαστε, συνεχίζουμε. Τουλάχιστον υποκριτικό.

 

Μια ταινία σαν το Irreversible ας πούμε, τί λόγο ύπαρξης έχει? Αποκόμισες κάτι? Διασκέδασες? Τι? Δεν μπορώ να καταλάβω...

 

Εγώ προσωπικά τέτοιες ταινίες τις βλέπω σπίτι.Το σινεμά το προτιμώ για άλλου είδους ταινίες,πιο ανάλαφρες για να σπάει και η μονοτονία.Είναι πιο πολύ για παρέα.Έτσι κι αλλιώς,κακά τα ψέματα.Πιο "ψαγμένες" ταινίες ή δεν θα βρεις σε κανένα σινεμά ή θα βρεις σε κάποια μικρά σινεμαδάκια,μεμονωμένα.Αυτό δείχνει το τι προτιμά το κοινό.

[KaizerSoze]

Προσωπικά θέλω να θεωρώ τόσο τη μουσική όσο και τον κινηματογράφο-θέατρο πρωτίστως ως ένα είδος διασκέδασης και ψυχαγωγίας'

Moνος σου το λες, διασκεδαση και ψυχαγωγια

 

Ψυχαγωγια=Αγωγη της Ψυχης, ψυχικη εκπαιδευση

Διασκεδαση=Εκ του Διασκεδανυμη(το σκοτωσα ορθογραφικα, Σκυλε για βοηθα που τα κατεχεις) που σημαινει διασκορπιζομαι, αυτο που λεμε "γινομαι κομματια"

 

Πολυ σωστα τα λες, ο κινηματογραφος ειναι και τα δυο, ειναι και αγωγη της ψυχης (πχ ο Πολιτης Κεην, η αληθινη/παραφρασμενη ιστορια του Χερστ, ενος ανθρωπου που απο το ναδιρ βρεθηκε στο ζενιθ μονο και μονο για να καταλαβει οτι αυτος στο ζενιθ ηταν καποιος αλλος) και διασκορπισμος του εαυτου μας(The First Blood κιετς, God didn't make Rambo, I did και ολα αυτα τα πανεμορφα)

Οποτε μην υποτιμας ποτε την δυναμικη προβληματισμου του κινηματογραφου. ΕΙΔΙΚΑ του κινηματογραφου. Ειναι τεραστια, σαφως ανωτερη τοσο του θεατρου οσο και της λογοτεχνιας ως αφορα το φασμα απηχησης τους.(αν και θεωρω πως εφοσον διαλεξεις λογοτεχνια τοτε σαφως λογω του media που χρησιμοποιει ειναι ανωτερη διοτι ειναι σαν πλαστελινη, την φτιαχνεις οπως θες, οποτε θες,για οσο θες, σε αντιθεση με το σινεμα που ειναι αυτο που ειναι και εχει συγκεκριμενη διαρκεια και υπαρχει σε κβαντα[εκτος αν ανηκεις στους λιγους που καταλαβαινουν μια ταινια με 10 λεπτα εδω και 10 λεπτα εκει]).

Αν θελω να σε κανω να φας φακες επειδη εχουν σιδερο και σου κανουν καλο τις προτιμας σκετες ή να εχω και λιγη φετα και καμια σαρδελα διπλα?

[twistovios]

Σύμφωνοι,αλλά τέτοιου είδους ταινίες συνήθως έχουν να κάνουν με καθημερινά προβλήματα.Τα σενάρια είναι πολύ πιο αληθινά από την κάθε περιπέτεια/ταινία δράσης.

 

Εγώ εκεί διαχωρίζω τις επιλογές μου. Τέτοιες ταινίες δεν θέλω να βλέπω. Κι όταν λέω δεν θέλω να τις βλέπω, εννοώ πως δεν θέλω να τις βλέπω για να προβληματίζομαι. Αν μια τέτοια ταινία έχει μια ευχάριστη πλοκή, καλογραμμένο σενάριο, έξυπνη μουσική, καλούς ηθοποιούς, θα την δω. Όπως το American Beauty που ανέφερα. Το είδα, μου άρεσε, τέλος. Τίποτα περισσότερο.

 

 

 

Αυτό δεν πιστεύω να το εννοείς,έτσι ? Ποιες είναι αυτές οι εκπομπές ? Της Δρούζα ? Της Τατιάνας ? Ποιες ?

 

Αυτό εννοώ. Όταν μου λέει κάποιος αυτή την ατάκα, κάτι με πιάνει. Ενδεικτικά, αναφέρω κάποιες προηγούμενων τηλεοπτικών season και κάποιες σύγχρονες. Εξάντας, Η μηχανή του χρόνου, Πρωταγωνιστές, Ρεπορτάζ χωρίς σύνορα, Εμπόλεμη ζώνη, Focus, Ριμέικ, Φάκελοι, Έρευνα.

 

Και το 'Εικόνες' ακόμα, πέρα από ταξιδιωτική εκπομπή, είναι και ενημερωτικό ντοκιμαντέρ κατά ένα τρόπο.

 

Πέρα από αυτές τις εκπομπές, τις πρωτοκλασσάτες, τα κρατικά κανάλια προβάλουν έναν αξιόλογο αριθμό ντοκιμαντέρ, οδοιπορικών, αυτοτελών εκπομπών, πολιτισμικών και πολιτιστικών διαρομών-αναδρομών.

 

Αν θες να δεις, έχει. Πάντα είχε. Φτάνει πια αυτή η καραμέλα με το χαμηλό επίπεδο της ελληνικής TV. Αν εσύ και οποιοσδήποτε θέλει να δει αξιόλογη εκπομπή μεσημεριάτικα, ατύχησε. Τι να κάνουμε? Δεν γίνεται ένα κανάλι να προβάλει τέτοιες εκπομπές σε ώρες 'αιχμής'. Εμείς οι ίδιοι δεν το επιτρέπουμε. Θα κλείσει το κανάλι και δεν θα βλέπουμε αυτές τις εκπομπές καθόλου.

 

Και αν θες να βλέπεις όλη τη μέρα, βάλε και ένα discovery channel.

 

 

 

Πέρα από το ψάξιμο,το διάβασμα κλπ μπορείς να δεις και μια ταινία.Μέσα απ' αυτή μαθαίνεις επίσης.Αλλά μην κολλάς στο μήνυμα,τέτοιες ταινίες δεν είναι μόνο το μήνυμα...είναι και το μήνυμα.Δεν βάζουν ότι τους κατέβει.Άνθρωποι είναι κι αυτοί,με ανάλογους προβληματισμούς και απλά τος εκφράζουν μέσα από αυτού του είδους την τέχνη.Δεν είναι κακό,δεν σου επιβάλουν τη γνώμη τους με το ζόρι,απλά σου προσφέρουν τη δική τους ματιά πάνω σ' ένα θέμα.Το πως και αν θα τη δεχτείς είναι άλλο θέμα.

 

Εδώ συμφωνώ. Πες μου εσύ τώρα όμως, πόσοι από όλους όσους πήγαν να δουν το Ματωμένο διαμάντι, μπήκαν στον κόπο μετά να ενημερωθούν περαιτέρω επί του θέματος, πόσοι μπήκαν στον κόπο να κάνουν κάτι παραπάνω και πόσοι συγκλονίστηκαν τόσο πολύ που είπαν 'Εγώ δεν ξαναγοράζω διαμάντια'??

 

Ελάχιστοι. Εκεί είμαι αντίθετος εγώ. Έχουμε φτάσει στο σημείο σήμερα να σνομπάρουμε μια ταινία όπως το Mission Impossible 3 επειδή είναι μια αμερικανιά που δεν έχει να μας πει τίποτα, αλλά μας άρεσε πάρα πολύ το 21 γραμμάρια, το οποίο είχε κάτι να μας πει, αλλά στην τελική κανείς δεν ακούει.

 

Απλά το παίζουμε τάχα μου ψαγμένοι και προβληματισμένοι. Δεν βγάζω τον εαυτό μου απ'εξω. Έβλεπα πολλές τέτοιες ταινίες, απέφευγα τις αμερικανιές(σιγά μην πάω να δω αυτές τις βλακείες...), μέχρι που άρχισα να καταλαβαίνω σιγά σιγά, πως και τις άλλες ταινίες, τις ποιοτιτκές, που πήγαινα κι έβλεπα, ο προβληματισμός μου και η ενημέρωσή μου σταματούσαν και τελείωναν στην έξοδό μου από την αίθουσα.

 

Αν ήμασταν όμως τόσο ψαγμένοι και με τέτοια τάση προς τον προβληματισμό και την πραγματική ενημέρωση εδώ στην Ελλάδα, τότε όλες οι προαναφερθέντες εκπομπές θα είχαν καλυτερη τύχη και περισσότερη τηλεθέαση. Δεν έχουν όμως. Και αυτό αποτελεί την πραγματικότητα.

 

'Αναφέρεις όμως την Τροία και τον Αλέξανδρο,οι οποίες θεωρούνται αυτό ακριβώς,"αμερικανιές" και τις συγκρίνεις με κοινωνικές.

 

Μην είσαι σίγουρος πως οι Αμερικάνοι τοποθετούν τον Αλέξανδρο στην ίδια κατηγορία με το Μονομάχο. Είναι και ιστορική ταινία για αυτούς. Εμείς την απορρίπτουμε, ο υπόλοιπος κόσμος πιστεύεις πως το βλέπει σαν αμερικανιά??

 

Αυτό που θέλω να πω είναι πως η ενημέρωση σχετικά με ένα θέμα μέσα από μια ταινία, είναι συνήθως ανακριβής και προσαρμοσμένη στις απαιτήσεις του σύγχρονου κινηματογράφου.

 

Προτιμώ λοιπό να πάω να δω το Die Hard 4, όπου ξέρω πως όλα είναι ψέματα και να ξεφύγω από την καθημερινότητα για 2 ώρες.

 

 

 

Εγώ προσωπικά τέτοιες ταινίες τις βλέπω σπίτι.Το σινεμά το προτιμώ για άλλου είδους ταινίες,πιο ανάλαφρες για να σπάει και η μονοτονία.Είναι πιο πολύ για παρέα.Έτσι κι αλλιώς,κακά τα ψέματα.Πιο "ψαγμένες" ταινίες ή δεν θα βρεις σε κανένα σινεμά ή θα βρεις σε κάποια μικρά σινεμαδάκια,μεμονωμένα.Αυτό δείχνει το τι προτιμά το κοινό.

 

Σύμφωνώ, και την ψαγμένη ταινία, την κοινωνική, θα κάτσω πλέον να τη δω για να προβληματιστώ, μόνο αν το θέμα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ με αγγίζει. Αλλιώς, ή δεν θα δω, ή θα την δω σαν μυθιστόρημα.

[twistovios]

Οποτε μην υποτιμας ποτε την δυναμικη προβληματισμου του κινηματογραφου.

 

Δεν την υποτιμώ. Αλλά δεν την προτιμώ. Την θεωρώ ημιτελή, και υποκριτική όταν η ισχύς της σταματά στην έξοδο από την αίθουσα.

 

Αν θελω να σε κανω να φας φακες επειδη εχουν σιδερο και σου κανουν καλο τις προτιμας σκετες ή να εχω και λιγη φετα και καμια σαρδελα διπλα?

 

Χα χα. Σωστά. Έτσι είναι. Δεν μπορώ όμως αυτούς που τρώνε φακές εξαιτίας της φέτας και τη σαρδέλας, και μετά λένε δεξιά και αριστερά πως τους αρέσουν οι φακές και σνομπάρουν τα γυράδικα....

[slipknot]

Εγώ εκεί διαχωρίζω τις επιλογές μου. Τέτοιες ταινίες δεν θέλω να βλέπω. Κι όταν λέω δεν θέλω να τις βλέπω, εννοώ πως δεν θέλω να τις βλέπω για να προβληματίζομαι. Αν μια τέτοια ταινία έχει μια ευχάριστη πλοκή, καλογραμμένο σενάριο, έξυπνη μουσική, καλούς ηθοποιούς, θα την δω. Όπως το American Beauty που ανέφερα. Το είδα, μου άρεσε, τέλος. Τίποτα περισσότερο.

 

Ναι,αλλά γιατί να πρέπει να τις βλέπεις και να προβληματίζεσαι οπωσδήποτε ? Δικαίωμα σου είναι βέβαια να βλέπεις ότι εσύ θες,αλλά δεν μπορούν να είναι όλα ρόδινα,ωραία και καλά.Πρέπει να φαίνεται και λίγο η πραγματικότητα και καλώς ή κακώς αυτή είναι που προβληματίζει.

 

Αυτό εννοώ. Όταν μου λέει κάποιος αυτή την ατάκα, κάτι με πιάνει. Ενδεικτικά, αναφέρω κάποιες προηγούμενων τηλεοπτικών season και κάποιες σύγχρονες. Εξάντας, Η μηχανή του χρόνου, Πρωταγωνιστές, Ρεπορτάζ χωρίς σύνορα, Εμπόλεμη ζώνη, Focus, Ριμέικ, Φάκελοι, Έρευνα.

 

Και το 'Εικόνες' ακόμα, πέρα από ταξιδιωτική εκπομπή, είναι και ενημερωτικό ντοκιμαντέρ κατά ένα τρόπο.

 

Πέρα από αυτές τις εκπομπές, τις πρωτοκλασσάτες, τα κρατικά κανάλια προβάλουν έναν αξιόλογο αριθμό ντοκιμαντέρ, οδοιπορικών, αυτοτελών εκπομπών, πολιτισμικών και πολιτιστικών διαρομών-αναδρομών.

 

Αν θες να δεις, έχει. Πάντα είχε. Φτάνει πια αυτή η καραμέλα με το χαμηλό επίπεδο της ελληνικής TV. Αν εσύ και οποιοσδήποτε θέλει να δει αξιόλογη εκπομπή μεσημεριάτικα, ατύχησε. Τι να κάνουμε? Δεν γίνεται ένα κανάλι να προβάλει τέτοιες εκπομπές σε ώρες 'αιχμής'. Εμείς οι ίδιοι δεν το επιτρέπουμε. Θα κλείσει το κανάλι και δεν θα βλέπουμε αυτές τις εκπομπές καθόλου.

 

Και αν θες να βλέπεις όλη τη μέρα, βάλε και ένα discovery channel.

 

Άμα είναι έτσι,τότε λάθος κατάλαβα πριν.Για να σε ενημερώσουν,φτάνουν.Για να σε προβληματίσουν δεν νομίζω και τόσο.Τουλάχιστον όχι με τον τρόπο που το εννοώ σ' αυτό εδώ το topic.Είναι ένα πράμα σαν τον Ευαγγελάτο,μόνο προβληματισμό δεν προκαλεί.

 

Εδώ συμφωνώ. Πες μου εσύ τώρα όμως, πόσοι από όλους όσους πήγαν να δουν το Ματωμένο διαμάντι, μπήκαν στον κόπο μετά να ενημερωθούν περαιτέρω επί του θέματος, πόσοι μπήκαν στον κόπο να κάνουν κάτι παραπάνω και πόσοι συγκλονίστηκαν τόσο πολύ που είπαν 'Εγώ δεν ξαναγοράζω διαμάντια'??

 

Ελάχιστοι. Εκεί είμαι αντίθετος εγώ. Έχουμε φτάσει στο σημείο σήμερα να σνομπάρουμε μια ταινία όπως το Mission Impossible 3 επειδή είναι μια αμερικανιά που δεν έχει να μας πει τίποτα, αλλά μας άρεσε πάρα πολύ το 21 γραμμάρια, το οποίο είχε κάτι να μας πει, αλλά στην τελική κανείς δεν ακούει.

 

Απλά το παίζουμε τάχα μου ψαγμένοι και προβληματισμένοι. Δεν βγάζω τον εαυτό μου απ'εξω. Έβλεπα πολλές τέτοιες ταινίες, απέφευγα τις αμερικανιές(σιγά μην πάω να δω αυτές τις βλακείες...), μέχρι που άρχισα να καταλαβαίνω σιγά σιγά, πως και τις άλλες ταινίες, τις ποιοτιτκές, που πήγαινα κι έβλεπα, ο προβληματισμός μου και η ενημέρωσή μου σταματούσαν και τελείωναν στην έξοδό μου από την αίθουσα.

 

Αν ήμασταν όμως τόσο ψαγμένοι και με τέτοια τάση προς τον προβληματισμό και την πραγματική ενημέρωση εδώ στην Ελλάδα, τότε όλες οι προαναφερθέντες εκπομπές θα είχαν καλυτερη τύχη και περισσότερη τηλεθέαση. Δεν έχουν όμως. Και αυτό αποτελεί την πραγματικότητα.

 

Εδώ συμφωνώ εν μέρει.Σίγουρα υπάρχουν άτομα τα οποία βλέπουν και καλά πιο ψαγμένες ταινίες και απαξιώνουν τις λεγόμενες "αμερικανιές".Σίγουρα ο προβληματισμός τους πάνω σε κάποιο θέμα κρατάει μέχρι να βγουν από την αίθουσα του σινεμα ή μέχρι να κλείσουν την τηλεόραση,άντε το πολύ καμια βδομάδα παραπάνω..Αλλά γι αυτό δεν φταίνε οι ταινίες,οι ίδιοι οι άνθρωποι φταίνε.Αλλά το παράδειγμα με το "Ματωμένο Διαμάντι" που δίνεις,δεν μου φαντάζει και τόσο απίθανο,ίσα ίσα που λογικό μου φαίνεται.Είναι σαν να μου λες ότι κάποιος που είδε μια ταινία ή ένα ντοκιμαντέρ με τριτοκοσμικές χώρες και παιδάκια που πεθαίνουν απ' την πείνα,δεν σταμάτησε να απολαμβάνει το φαγητό του οπότε δεν είχε νόημα η όλη ιστορία.Έτσι είναι οι ρυθμοί τις ζωής,η καθημερινότητα.Δεν είναι πάντα εύκολο να προχωρήσεις σε πράξεις,το γεγονός όμως ότι κάποιος προβληματίζεται,πραγματικά όμως,όχι για επίδειξη μου φτάνει.Πόσοι ας πούμε μαθητές λυκείου,προβληματίζονται πάνω σε κάτι πέρα από το πότε θα βρουν γκόμενα ή τι ρούχα θα αγοράσουν.Προσωπικά θέλω να πιστεύω ότι υπάρχουν και άτομα που βλέπουν ταινίες και προβληματίζονται όχι για επίδειξη αλλά επειδή έτσι νοιώθουν.

 

Μην είσαι σίγουρος πως οι Αμερικάνοι τοποθετούν τον Αλέξανδρο στην ίδια κατηγορία με το Μονομάχο. Είναι και ιστορική ταινία για αυτούς. Εμείς την απορρίπτουμε, ο υπόλοιπος κόσμος πιστεύεις πως το βλέπει σαν αμερικανιά??

 

Αυτό που θέλω να πω είναι πως η ενημέρωση σχετικά με ένα θέμα μέσα από μια ταινία, είναι συνήθως ανακριβής και προσαρμοσμένη στις απαιτήσεις του σύγχρονου κινηματογράφου.

 

Προτιμώ λοιπό να πάω να δω το Die Hard 4, όπου ξέρω πως όλα είναι ψέματα και να ξεφύγω από την καθημερινότητα για 2 ώρες.

 

Σε αυτό συμφωνώ.Υπάρχουν πολλές ανακρίβειες σε ταινίες,με ιστορικό περιεχόμενο κυρίως.Αλλά εκεί φαίνεται ο καλός ο θεατής.Αν δέχεται ότι του πασάρουν ή αν ψάχνεται.

[twistovios]

Ναι,αλλά γιατί να πρέπει να τις βλέπεις και να προβληματίζεσαι οπωσδήποτε ?

 

Πρέπει να φαίνεται και λίγο η πραγματικότητα και καλώς ή κακώς αυτή είναι που προβληματίζει.

 

Ναι, αλλα ποια πραγματικότητα? Πρέπει να δω ταινία για ναρκωτικά για να προβληματιστώ? Ή μήπως για το AIDS και την φτώχεια?? Δεν γνωρίζουμε δηλαδή για την ύπαρξη τους εκεί έξω?? Αν πάω να τα δω σε ταινία, αισθάνομαι σαν να κλείνω ραντεβού με τον προβληματισμό...

 

 

Άμα είναι έτσι,τότε λάθος κατάλαβα πριν.Για να σε ενημερώσουν,φτάνουν.Για να σε προβληματίσουν δεν νομίζω και τόσο.Τουλάχιστον όχι με τον τρόπο που το εννοώ σ' αυτό εδώ το topic.Είναι ένα πράμα σαν τον Ευαγγελάτο,μόνο προβληματισμό δεν προκαλεί.

 

Διαφωνώ. Υπάρχουν εκπομπές που σου δίνουν το έναυσμα. Από εκεί και πέρα η συνέχεια δικιά σου.

 

 

Αλλά το παράδειγμα με το "Ματωμένο Διαμάντι" που δίνεις,δεν μου φαντάζει και τόσο απίθανο,ίσα ίσα που λογικό μου φαίνεται.Είναι σαν να μου λες ότι κάποιος που είδε μια ταινία ή ένα ντοκιμαντέρ με τριτοκοσμικές χώρες και παιδάκια που πεθαίνουν απ' την πείνα,δεν σταμάτησε να απολαμβάνει το φαγητό του οπότε δεν είχε νόημα η όλη ιστορία.Έτσι είναι οι ρυθμοί τις ζωής,η καθημερινότητα.

 

Ε, τότε ποιο το νόημα του προβληματισμού?? Δηλαδή αν στην πράξη δεν αλλάζει τίποτα, τότε δεν είναι υποκριτικό το όλο θέμα?

 

Δεν είναι πάντα εύκολο να προχωρήσεις σε πράξεις,το γεγονός όμως ότι κάποιος προβληματίζεται,πραγματικά όμως,όχι για επίδειξη μου φτάνει.Πόσοι ας πούμε μαθητές λυκείου,προβληματίζονται πάνω σε κάτι πέρα από το πότε θα βρουν γκόμενα ή τι ρούχα θα αγοράσουν.Προσωπικά θέλω να πιστεύω ότι υπάρχουν και άτομα που βλέπουν ταινίες και προβληματίζονται όχι για επίδειξη αλλά επειδή έτσι νοιώθουν.

 

Σωστά, και για αυτό λέω αυτό που λέω. Από το να πάω και τάχα μου να προβληματιστώ, καλύτερα να δω Die Hard. Να πάω να δω μια ταινία για την πείνα στην Αφρική, και μετά να πάω να χλαπακιάσω 2 πιτόγυρα, είναι κάπως... Ελάχιστοι είναι αυτοι που πραγματικά προβληματίζονται. Ο προβληματισμός όλως των άλλων περιορίζεται στο 'Βρε τους καημένους, κοίτα να δεις τι γίνεται εκεί, μια χαρά ήμαστε εμείς...) Αν πρέπει να πάω να το δω στο σινεμα πως είμαι μια χαρά, τότε μάλλον κάτι δεν πάει καλά μαζί μου...

[livewire]

Επίσης το reply με πολλαπλά quotes είναι φριχτή Americanιά.

[slipknot]

Επίσης το reply με πολλαπλά quotes είναι φριχτή Americanιά.

 

Και το να λες κάτι αμερικανιά,είναι ακόμη μεγαλύτερη αμερικανιά.