Προς το περιεχόμενο

Oι 20 πιο δακρύβεχτες στιγμές - οι δικές σου;


Em_Zed

Προτεινόμενες αναρτήσεις

Επισκέπτης
Δημοσ.

Ε εντάξει τώρα δε κλαίω με το lion king είναι η αλήθεια, αλλά τώρα ξέρω κ τι θα γίνει. Εσύ είσαι λοιπόν το πειραμοτόζωο που θα μας πει αν ένας 20+ χρονών θα έκλαιγε με το lion king.

  • Απαντ. 213
  • Δημ.
  • Τελ. απάντηση
Δημοσ.

Euxaristw polu Em_Zed...kalws sas vrika....

xehasa na prosthesw kai to 'h zwh einai wraia'(la vita est belle-an to grafw swsta)...kai ekei polu klama....eidika h skhnh pou ton pane na ton ektelesoun kai ton vlepei o gios tou....

Δημοσ.

Πρώτη φορά έτυχε να κλάψω σε σειρά. Κι αυτό γιατί είδα το τέλος των friends.Πρώτη φορά έκλαιγα και γέλαγα μαζί. Πολύ συγκινητικά -και ναι, λιγότερο αστεία- τα τελευταία επεισόδια..

 

Εχτές το βράδυ είδα μια ταινία που ήθελα πολύ καιρό να δω, άγνωστο για ποιο λόγο. Και χτες ένιωσα μια ακατανίκητη επιθυμία να την δω. Είναι τα Ταξιδιάρικα Πουλιά, μια ταινία σαν ντοκυμαντέρ που δείχνει την αποδημία πουλιών. Από τα πρώτα λεπτά ένιωθα μια γλυκιά μελαγχολία που σιγά σιγά γινόταν κάτι πιο βαθύ.. Η ταινία έχει υπέροχη μουσική, Καταπληκτική φωτογραφία (δεν είναι τυχαίο το κεφαλαίο κάππα), είναι αστεία σε ένα δυο σημεία, και γεμάτη αισθήματα. Όσο παράξενο κι αν ακούγεται, η ταινία είναι μια απο τις καλύτερες που έχω δει και την συστήνω ανεπιφύλακτα.

Επισκέπτης
Δημοσ.

Και εγώ έκλαιγα στο τέλος των Friends. Είχα δει όλα τα επεισόδια κ μου είχε φανεί πολύ βαρύ που τελείωνε.

 

---------SPOILER------------

---------SPOILER------------

---------SPOILER------------

---------SPOILER------------

 

Πιο πολύ νομίζω ότι στεναχωρέθηκα, γιατί πίστευα ότι το τέλος, θα τους άφηνε όλους μαζί, να συνεχίζουν τη ζωή τους. Δηλαδή, θα ήταν κάτι του τύπου "Αυτοί ζήσαν καλά κ μείναν ενωμένοι μέχρι το τέλος κ μεις καλύτερα κ απλά δεν θα σας ΔΕΙΞΟΥΜΕ τι έγινε παρακάτω". Αλλά δυστυχώς το τέλος δεν κρατάει ενωμένη την παρέα. Οι Μόνικα κ Τσάντλερ φεύγουν, ο Τζόι (όπως μαθαίνουμε κ από τη νέα σειρά) μετακομίζει στο L.A. και γενικά το κλίμα είναι ότι αυτή η παρέα διαλύθηκε. Δηλαδή δεν είναι ότι πια δεν βλέπουμε τις ιστορίες της παρέας. Δεν υπάρχει κάτι για να δούμε. Αυτά τα 10 χρόνια ήταν όλα κ όλα ούτως ή άλλως.

 

---------SPOILER------------

---------SPOILER------------

---------SPOILER------------

---------SPOILER------------

 

Τέλος με το spoiler. Ενώ τα πιο πολλά επεισόδια τα έχω δει πάνω από 5 (10; ) φόρες, το τελευταίο το έχω δει 2 μόνο, που κ τις δύο φορές είχα βάλει κάτι κλάματα σαν παιδάκι. Νομίζω ότι είναι το μοναδικό επεισόδιο που δεν θα δω πολλές φορές.

Δημοσ.

Λοιπόν, ας μην ανοίξουμε τέτοιο θέμα γιατί αφενός δεν κολλάει και αφετέρου γιατί θα κολλήσουμε κι εμείς και βλέπω να μας παίρνουν τα ζουμιά ομαδικώς εδώ μέσα.

 

Aντ αυτού, θα ήθελα να αναφερθώ σε μια ταινία που είχα δει πριν πολλά πολλά χρόνια, που ακριβώς δεν θυμάμαι. Tην λένε home for the holidays, είναι του 1995 και η σκηνοθεσία είναι της Jodie Foster. Eίναι βασικά μια οικογενειακή ταινία, που ασχολείται με μια οικογένεια που μαζεύεται για να γιορτάσει την γιορτή των Eυχαριστιών και γίνεται O χαμός. Δεν θυμάμαι τώρα σκηνές και λόγια, αλλά θυμάμαι οτι με είχε συγκινήσει και μου είχε αφήσει μια αίσθηση γλυκιάς μελαγχολίας.. Πολύ ανθρώπινη ταινία, ζεστή και γλυκιά και αστεία... Tο tag της ήταν "On the fourth Thursday in November, 84 million American families will gather together... And wonder why." :)

 

Μήπως κατά τύχη την έχει πετύχει κανείς από σας;

Εννοείται οτι την συνιστώ ανεπιφύλακτα. Μετά τα ταξιδιάρικα πουλιά φυσικά... :)

  • 10 μήνες μετά...
Δημοσ.

Τα τελευταία 20 λεπτά του Glory Daze με συγκινήσαν απίστευτα...Τέλεια ταινία...

 

Επίσης στο 21 Gramms βούρκωσα στο τέλος...

 

Ντρέπομαι να πώ άλλα...(Πλάκα κάνω απλά δεν μου έρχονται)

  • Moderators
Δημοσ.

Taegukgi hwinalrimyeo (2004) a.k.a. Brotherhood of war. Εξαιρετική αντιπολεμική ταινία (κορεάτικης παραγωγής), κλάσεις ανώτερη απο το Prvt Ryan (imo). Γενικά η ταινία είναι συγκινητική, αλλά από κάποια στιγμή που τα πράγματα πάνε εντελώς ανάποδα και σίγουρα στο τέλος μιλάμε για πολύ σπαραγμο...

Δημοσ.
dancing in the dark..agapimenh bjork!!!

 

To χριστουγεννιάτικο δώρο στον εαυτό μου περιελάμβανε και αυτή την ταινία. Ήξερα οτι δεν θα είναι ευχάριστο να την ξαναδώ, αλλά είχα καιρό να την δω. Είναι απ'τις ταινίες που σε κουρδίζουν, σε κουρδίζουν, όλο πας να κλάψεις και κρατιέσαι, όπου έρχεται το τέλος και εκεί πια δεν κρατιέσαι με τίποτα.

 

Η δεύτερη ταινία που αποτελούσε το δώρο μου, ήταν το love actually. Μπορώ να πω με σιγουριά, ότι είναι η πιο γλυκιά, η πιο μελαγχολική, η πιο feelgood ταινία ever, μετά το αμελί, έτσι; Και πολύ συγκινητική επίσης. Την είδα εκτός xmas seasοn και πάλι με έπιασε.

Αρχειοθετημένο

Αυτό το θέμα έχει αρχειοθετηθεί και είναι κλειστό για περαιτέρω απαντήσεις.

  • Δημιουργία νέου...