Παρουσίαση: Medal of Honor: Airborne

privateer · 8 Οκτωβρίου 2007

Όταν το 1998 κυκλοφόρησε στις κινηματογραφικές αίθουσες η ταινία Saving Private Ryan κανείς δεν περίμενε πόσο μεγάλο αντίκτυπο θα είχε στα video games με θεματολογία τον WWII. O Spielberg είχε καταφέρει να σε κάνει να αισθάνεσαι πως παίρνεις μέρος στην ταινία του και δεν είσαι ένας απλός θεατής. Αυτός ήταν λοιπόν ο στόχος της ΕΑ όταν κυκλοφόρησε το Medal of Honor: Allied Assault και το πέτυχε απόλυτα μιας ακόμη και σήμερα παραμένει το benchmark για όλα τα υπόλοιπα WWII FPS. Από τότε βέβαια πολλά άλλαξαν. Παρόλο που η ομάδα που ανέπτυξε το ΜοΗΑΑ έφυγε για άλλες πολιτείες (Call of Duty) η ΕΑ συνέχισε την σειρά με αρκετά expansions άλλα και full games τόσο για το pc όσο και για τις κονσόλες.

Στο νέο μέλος λοιπόν της σειράς ΜοΗ παίρνεις μέρος ως Boyd Traver. Αλεξιπτωτιστής της 82ης Αερομεταφερόμενης Μονάδας με στόχο τι άλλο, από το να σκοτώσεις όσους περισσότερους Ναζί, παίρνοντας παράλληλα μέρος σε μερικές από τις πιο σημαντικές μάχες του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, όπως την επιχείρηση Market Garden.

Αυτό που ξεχωρίζει το Airborne από τα υπόλοιπα WWII FPS είναι το γεγονός πως μπορείς πηδώντας από το αεροπλάνο να διαλέξεις εσύ που ακριβώς θες να προσγειωθείς στην πίστα. Καθώς πέφτεις προς το έδαφος έχεις την δυνατότητα είτε να κατευθυνθείς προς τα σημεία με πράσινο καπνό τα οποία είναι ασφαλή, είτε να ριψοκινδυνέψεις και να πέσεις κοντά στο objective σου. Το τελευταίο βέβαια δεν είναι ότι το καλύτερο μιας και τις περισσότερες φορές καταλήγεις νεκρός.

Στο έδαφος λοιπόν έχεις διάφορες αποστολές (οι οποίες φαίνονται στο radar σου) να εκτελέσεις χωρίς κάποια συγκεκριμένη σειρά. Τα objectives σε κάθε πίστα είναι πολλά και με αρκετή ποικιλία, με αποτέλεσμα κάθε μια από τις 6 πίστες του παιχνιδιού να έχει μεγάλη διάρκεια.

Ένα 2ο στοιχείο που κάνει ξεχωριστό το Airborne είναι το σύστημα κάλυψης του. Όταν είσαι σκυφτός, πατώντας παράλληλα το left trigger, μπορείς με το left stick να ελέγχεις τον χαρακτήρα σου να κοιτάει δεξιά, αριστερά, πάνω από την κάλυψη η και να σκύψει ακόμη περισσότερο όταν τα πράγματα γίνουν δύσκολα. Παράλληλα πιέζοντας το left stick μπορείς να μετακινείσαι.

Στην διάθεσή μας υπάρχουν όλα τα κλασικά όπλα του WWII αλλά με μια σημαντική διαφορά στο ότι παίρνουν 3 αναβαθμίσεις. Σε κάθε όπλο που χειρίζεσαι όσο περισσότερα kills κάνεις με αυτό, τόσο αυξάνεται to kill meter του (φαίνεται κάτω δεξιά στο HUD). Όταν γεμίσει λοιπόν παίρνεις το ανάλογο upgrade. Έτσι πχ το SG44 ενώ αρχικά είχε μεγάλη ανάκρουση, με τα upgrades όχι μόνο βελτιώνεται σε αυτό τον τομέα αλλά και στο 3ο upgrade παίρνεις διόπτρα.

Το σύστημα ενέργειας είναι ίδιο με αυτό που υπάρχει στο Resistance: Fall of Man. Υπάρχει μια health bar χωρισμένη σε 4 κομμάτια. Κάθε φορά που σε χτυπάνε μειώνεται ένα από τα τέσσερα κομμάτια της και αν δεν μπορέσεις να αποφύγεις τις σφαίρες, έτσι ώστε να ανανεωθεί αυτόματα, χάνεται εντελώς. Για να ανανεώσεις τα κομμάτια της health bar πρέπει να βρίσκεις health packs που βρίσκονται διάσπαρτα σε κάθε πίστα.

Το ΑΙ τόσο των συμμάχων σου όσο και των Ναζί κυμαίνεται σε καλά επίπεδα. Ιδίως οι τελευταίοι όχι μόνο χρησιμοποιούν συχνά τα διάφορα σημεία κάλυψης που υπάρχουν στην πίστα αλλά και αλλάζουν θέσεις όταν προσπαθείς να τους πλευρίσεις η να τους ρίξεις χειρομβοβίδες. Το πρόβλημα όμως με το ΑΙ είναι ότι πολλές φορές παραείναι καλό σε αυτό που έχει προγραμματιστεί να κάνει (ιδίως σε expert mode), πράγμα που οφείλεται, όχι τόσο στο ότι χρησιμοποιεί εντυπωσιακές τακτικές αλλά γιατί έχει μια απίστευτη "ευστοχία" να σε πετυχαίνει ακόμη και από μεγάλες αποστάσεις. Επίσης αρνητικό είναι ότι χρειάζονται 3 και 4 βολές για να σκοτώσεις ένα εχθρό. Φανταστείτε τώρα τι γίνεται όταν έχεις 10+ να αντιμετωπίσεις ταυτόχρονα. Σίγουρα όχι ένα ευχάριστο θέαμα.

Ένα άλλο αρνητικό σημείο του παιχνιδιού είναι το σύστημα με τα checkpoints. Κάθε φορά που ολοκληρώνεις ένα objective, το παιχνίδι σώζει αυτόματα την πρόοδο σου. Όμως εάν σκοτωθείς, στην συνέχεια ξαναπέφτεις από το αεροπλάνο και προς έκπληξη σου παρατηρείς πως οι Γερμανοί βρίσκονται πάλι στα σημεία που είχες καθαρίσει μέχρι εκείνη την στιγμή. Ευτυχώς ότι objective τελειώνεις δεν χρειάζεται να το ξανακάνεις. Όπως και να έχει είναι εκνευριστικό λίγο πριν πετύχεις μια αποστολή σου, να σκοτώνεσαι και να πρέπει να ξαναπαίξεις όλο το σημείο πάλι από την αρχή.

Τα γραφικά και ο ήχος κυμαίνονται σε πολύ υψηλά επίπεδα. Το Airborne χρησιμοποιεί άψογα την Unreal Engine 3. Λεπτομερείς πίστες, εντυπωσιακό draw distance, ωραία effects (ιδίως ο καπνός) και σταθερό frame rate συνθέτουν ένα άριστο οπτικό αποτέλεσμα. Ιδίως η Der Flakturm είναι ίσως η πιο εντυπωσιακή πίστα σε WWII παιχνίδι.

Το online μέρος του Airborne επιτρέπει παιχνίδια μέχρι 12 άτομα. Υπάρχουν τα κλασικά Team Deathmatch (με μια παραλλαγή ακόμη όπου οι Σύμμαχοι πέφτουν με αλεξίπτωτα στην πίστα) αλλά και ένα Objective mode σε στιλ Capture The Flag.

Αν και με εμφανείς αδυναμίες (κυρίως λόγω της μικρής διάρκειας του campaign) συνολικά μπορούμε να πούμε πως το Airborne είναι ότι καλύτερο έχει βγει από την σειρά Medal of Honor μετά το Allied Assault και σίγουρα θα ικανοποιήσει τους fans των FPS.