Αποζημίωση εμπορικής πελατείας ή αλλιώς ''αέρας'' καταστήματων

[paschalia]

Έχω ανοίξει μια συζήτηση σχετικά με τον λεγόμενο ''αέρα'' καταστημάτων .

 

Είναι νόμιμος στο να ζητιέται από τον ιδιοκτήτη σε οποιονδήποτε θέλει να νοικιάσει το μαγαζί του ή υπάρχουν περιορισμοί σχετικά με την δραστηριότητα πρώην κ κατοπινού ενοικιαστή ?

[Petza]

χωρίς να γνωρίζω αν είναι νόμιμη τέτοια αξίωση

Αλλά απ' όσο ξέρω αέρα ζητάει ο ιδιοκτήτης της εταιρίας αν ο νέος συνεχίσει το ίδιο και όχι ο ιδιοκτήτης ακινήτου

 

Δηλαδή αν ο προηγούμενος είχε καφενείο και εγώ θέλω να ανοίξω μηχανουργείο τι αέρα να δώσω ????

[kallair]

εχω την εντύπωση ότι τα λεφτά του αέρα είναι κάτω απ το τραπέζι. επίσης έχω δει άνθρωπο να παίρνει λέφτά από άλλο παρόμοιο μαγαζί(συγκεκριμενα μανάβικο) ώστε να μην το πουλήσει σαν ίδια επιχείρηση(ο άλλος είναι 50 μέτρα πιο κάτω).

[titikos46]

εχω την εντύπωση ότι τα λεφτά του αέρα είναι κάτω απ το τραπέζι. επίσης έχω δει άνθρωπο να παίρνει λέφτά από άλλο παρόμοιο μαγαζί(συγκεκριμενα μανάβικο) ώστε να μην το πουλήσει σαν ίδια επιχείρηση(ο άλλος είναι 50 μέτρα πιο κάτω).

 

Και εαν τα παρει και απο τους 2 τι θα του κανει?Για να καταλαβω ντα.

[Harkon]

προσωπικά πέρυσι, για μαγαζί που ήταν 'παπουτσάδικο'΄και θέλαμε να το κάνουμε net-kafe μας ζήτησαν 60.000 ευρά..

απλά ξεφτίλα..

[Fidelio]

Αυτό με τον άερα και εγώ δεν το έχω καταλάβει ακριβώς

.. μπορεί "κάποιος". . . να μας πει δυό πράγματα για την νομική πλευρά αυτου του ζήτηματος; Υφίσταται το δικαίωμα να πουλάς "αερα" κτλ είναι νόμιμο ? δηλαδή στο συμβόλαιο αναγράφεται κάτι τέτοιο ?

[punky]

Ο αέρας ή αλλιώς η άυλος αξία, δεν έχει να κάνει με την προηγούμενη δραστηριότητα. Το να πουλάει κανείς την επιχείρησή του και το πελατολόγιο του είναι άλλη ιστορία.

Στην περίπτωση του ακινήτου, αέρας δικαιολογείται λόγω της εμπορικής θέσης του ίδιου του ακινήτου. Αν στην Ερμού πχ (που αποτελεί έναν από τους πιο εμπορικούς δρόμους), ο προηγούμενος μισθωτής πουλούσε σιδερόπροκες δεν έχει καμία σημασία. Ο επόμενος που θέλει να πουλήσει γυναικεία εσώρουχα, δε στοχεύει στην πελατεία του προηγούμενου (hopefully) αλλά στην πλεονεκτική εμπορική θέση του καταστήματος, σε ένα δρόμο που περνάνε δεκάδες χιλιάδες καταναλωτές.

Ο ιδιοκτήτης του ακινήτου θα μπορούσε να μη ζητήσει "αέρα" αλλά ένα σημαντικά υψηλότερο ενοίκιο. Συνηθίζεται όμως να ζητάει έναν συνδυασμό αέρα και ενοικίου. Ο αέρας δηλαδή είναι κάτι σαν μια αποπληθωρισμένη σημερινή πληρωμή, μελλοντικών εισροών.

[paredwse]

Ο αέρας ή αλλιώς η άυλος αξία, δεν έχει να κάνει με την προηγούμενη δραστηριότητα. Το να πουλάει κανείς την επιχείρησή του και το πελατολόγιο του είναι άλλη ιστορία.

Στην περίπτωση του ακινήτου, αέρας δικαιολογείται λόγω της εμπορικής θέσης του ίδιου του ακινήτου. Αν στην Ερμού πχ (που αποτελεί έναν από τους πιο εμπορικούς δρόμους), ο προηγούμενος μισθωτής πουλούσε σιδερόπροκες δεν έχει καμία σημασία. Ο επόμενος που θέλει να πουλήσει γυναικεία εσώρουχα, δε στοχεύει στην πελατεία του προηγούμενου (hopefully) αλλά στην πλεονεκτική εμπορική θέση του καταστήματος, σε ένα δρόμο που περνάνε δεκάδες χιλιάδες καταναλωτές.

Ο ιδιοκτήτης του ακινήτου θα μπορούσε να μη ζητήσει "αέρα" αλλά ένα σημαντικά υψηλότερο ενοίκιο. Συνηθίζεται όμως να ζητάει έναν συνδυασμό αέρα και ενοικίου. Ο αέρας δηλαδή είναι κάτι σαν μια αποπληθωρισμένη σημερινή πληρωμή, μελλοντικών εισροών.

Στα παραπάνω προσθέτω ότι ο 'αέρας' είναι απολύτως νόμιμο να ζητείται. Πολλές φορές ζητείται ως 'μαύρο χρήμα' αλλά και σ'αυτή την περίπτωση δεν είναι καθ'εαυτό παράνομο - ας πούμε ότι είναι παράνομο μόνο από φορολογικής απόψεως.

 

Επισημαίνω δε ότι στον καπιταλισμό ισχύει η ελευθερία των συναλλαγών, που σημαίνει ζητάω όσο γουστάρω - αν δεν σ'αρέσει μην πάρεις.

[paschalia]

Ευχαριστώ τους δυο αποπάνω για την αναλυτικότατη εξήγηση τους .

 

(Παρέδωσε το περίφημο ''laisser fair - laisser passez'' ? / ή ''laissez fair - laissez passer ?/ ή κάπως έτσι .

Αν μη τι άλλο έχει μείνει κάτι από την τριτόδεσμίτικη ιστορία)

[paredwse]

Ευχαριστώ τους δυο αποπάνω για την αναλυτικότατη εξήγηση τους .

 

(Παρέδωσε το περίφημο ''laisser fair - laisser passez'' ? / ή ''laissez fair - laissez passer ?/ ή κάπως έτσι .

Αν μη τι άλλο έχει μείνει κάτι από την τριτόδεσμίτικη ιστορία)

 

Καλά θυμάσαι, το laissez faire, laissez passer (γαλλικά, σε μετάφραση σημαίνει "αφήστε να κάνουν, αφήστε να περάσουν") ουσιαστικά σηματοδοτεί το δόγμα για μη κρατικό παρεμβατισμό στην οικονομία.

 

Η ουσία είναι η εξής: στη διαμόρφωση ενοικίων/τιμών κλπ, πολλές φορές η αγορά βάζει τα όρια, δεν χρειάζεται κάποια νομοθετική εξουσία να επεμβαίνει και να στερεί από την αγορά την πρωτοβουλία κινήσεων. Αν ζητάω πολλά δεν θα νοικιάσω/πουλήσω το ακίνητό μου. Δεν μπορείς να ζητάς αέρα 1.000.000 ευρώ για κατάστημα στην Ερμού* όταν ο διπλανός σου ζήτησε 100.000 για παρόμοιο κατάστημα. Θα αναγκαστείς να υποχωρήσεις αλλιώς δεν θα πάρεις τα χρήματα αυτά.

 

 

* βολική οδός καθώς υπάρχει και στην Αθήνα και στην Θεσσαλονίκη και είναι εμπορικότατος δρόμος και στις δύο πόλεις

[Fidelio]

Για την επαρχία απο την οποία κατάγομαι και μεγάλωσα , έχω παρατηρήσει το εξής. Παλιότερα δεν υπήρχαν αυτά τα απίστευτα ποσά για τον "άερα" κτλ αναλογικά για τους εμπορικούς δρόμους υπήρχε μια λογική επιβάρυνση στο ενοίκιο.

 

Σήμερα (πάγια έξοδα ενός απλού μαγαζιού 3-4 χιλ +50/60 τον αέρα ) με τις πεζοδρομήσεις στο κέντρο και διάφορες άλλες αλλαγές , έχει δημιουργηθεί ένα κανονικό γκέτο συγκεκριμένων εμπόρων και ιδιοκτητών καταστημάτων όπου κρατάνε την αγορά στα χέρια τους, καφετέριες , ρούχα , φαγητό. Το χαρακτηρίζω ως γκέτο γιατί η νοοτροπία , τουλάχιστον για την πόλη (μου) , είναι οτι ΑΜΑ δεν ανοίξεις μαγαζί στο κέντρο δεν έχεις ελπίδα να πετύχεις και το έχουμε δει στην πράξη χρόνια τώρα. Λοιπόν στην συγκεκριμένη πόλη αυτό συμβαίνει όχι γιατί δεν βολεύει τον επαρχιώτη να αναζητήσει τα παραπάνω αγαθά του στην περιφέρεια της πόλης του , αλλά γιατί είναι μέσα στα πλαίσια της τοπικής γκλαμουριάς να ψωνίσει στος πεζόδρομους και να πιεί μετά τον καφέ του πάνω στο πεζόδρομο (καφετέρια = ασυδοσία στην εκμετάλλευση του κοινόχρηστου χώρου)

 

Ο αέρας λοιπον αυτών των καταστημάτων σαν άυλη αξία δρα αμφίδρομα για την διατήρηση αυτής της νοοτροπίας, κατα την γνώμη μου είναι λιγο δύσκολο να το διακρινει κανείς γιατί ειναι πολυπαραγοντικο. Ετσι όπως το βλέπω ο άερας καθώς προσδίδει λανθασμένες εντυπώσεις για την ποιοτική αγορά , είναι μέρος ενός βλακώδους παιχνιδιού στο εμπόριο , που μόνο μπροστά δεν το πάει. Θα έπρεπε να προβλέπεται νομικά κάποιος περιορισμός αν σκεφτείς πόσο δύσκολο είναι σήμερα να ανοίξεις ένα μαγαζί από μηδενική βάση. Πιστεύω οτι αυτό μαζί φυσικά και με πολλούς άλλους παράγοντες έχουν καταντήσει το κέντρο της πόλης (μου ) σε μια άθλια εμποροπανήγυρη...

[paschalia]

Μμ ναι .

Κ εδώ πέφτει το ερώτημα ''Πόσο κυμαίνεται ο αέρας σε διάφορες περιοχές της Αθήνας ?'' .

Γιατί βλέπω κάτι τρελλά ποσά ..

[BIAP]

Για την επαρχία απο την οποία κατάγομαι και μεγάλωσα , έχω παρατηρήσει το εξής. Παλιότερα δεν υπήρχαν αυτά τα απίστευτα ποσά για τον "άερα" κτλ αναλογικά για τους εμπορικούς δρόμους υπήρχε μια λογική επιβάρυνση στο ενοίκιο.

 

Σήμερα (πάγια έξοδα ενός απλού μαγαζιού 3-4 χιλ +50/60 τον αέρα ) με τις πεζοδρομήσεις στο κέντρο και διάφορες άλλες αλλαγές , έχει δημιουργηθεί ένα κανονικό γκέτο συγκεκριμένων εμπόρων και ιδιοκτητών καταστημάτων όπου κρατάνε την αγορά στα χέρια τους, καφετέριες , ρούχα , φαγητό. Το χαρακτηρίζω ως γκέτο γιατί η νοοτροπία , τουλάχιστον για την πόλη (μου) , είναι οτι ΑΜΑ δεν ανοίξεις μαγαζί στο κέντρο δεν έχεις ελπίδα να πετύχεις και το έχουμε δει στην πράξη χρόνια τώρα. Λοιπόν στην συγκεκριμένη πόλη αυτό συμβαίνει όχι γιατί δεν βολεύει τον επαρχιώτη να αναζητήσει τα παραπάνω αγαθά του στην περιφέρεια της πόλης του , αλλά γιατί είναι μέσα στα πλαίσια της τοπικής γκλαμουριάς να ψωνίσει στος πεζόδρομους και να πιεί μετά τον καφέ του πάνω στο πεζόδρομο (καφετέρια = ασυδοσία στην εκμετάλλευση του κοινόχρηστου χώρου)

 

Ο αέρας λοιπον αυτών των καταστημάτων σαν άυλη αξία δρα αμφίδρομα για την διατήρηση αυτής της νοοτροπίας, κατα την γνώμη μου είναι λιγο δύσκολο να το διακρινει κανείς γιατί ειναι πολυπαραγοντικο. Ετσι όπως το βλέπω ο άερας καθώς προσδίδει λανθασμένες εντυπώσεις για την ποιοτική αγορά , είναι μέρος ενός βλακώδους παιχνιδιού στο εμπόριο , που μόνο μπροστά δεν το πάει. Θα έπρεπε να προβλέπεται νομικά κάποιος περιορισμός αν σκεφτείς πόσο δύσκολο είναι σήμερα να ανοίξεις ένα μαγαζί από μηδενική βάση. Πιστεύω οτι αυτό μαζί φυσικά και με πολλούς άλλους παράγοντες έχουν καταντήσει το κέντρο της πόλης (μου ) σε μια άθλια εμποροπανήγυρη...

 

Περιγραφεις με χαρακτηριστικη ανεση την κατασταση και στην δικη μου πολη.

Εδω, συνεβαλε και η αναρχη πεζοδρομηση του κεντρου, που υποβαθμισε τις κατοικιες καποιων περιοχων γυρω απο κεντρικες πλατειες και τους πεζοδρομους των, μετετρεψε τους χωρους σε αθλια εμποροπανηρυγη με καρεκλοποζεροποδαρα αναρχα πεταμενα απο εδω και απο εκει, και φυσικα τον αερα στα υψη.

[punky]

Μμ ναι .

Κ εδώ πέφτει το ερώτημα ''Πόσο κυμαίνεται ο αέρας σε διάφορες περιοχές της Αθήνας ?'' .

Γιατί βλέπω κάτι τρελλά ποσά ..

 

Αυτό δεν μπορεί να απαντηθεί με ένα νούμερο. Γιατί εξαρτάται από την περιοχή και από τη θέση του ακινήτου. Και από τα χαρακτηριστικά του ακινήτου, τα οποία, σε αντίθεση με σχεδόν οτιδήποτε άλλο, δεν είναι ομογενή. Ακόμη και δύο ακίνητα που γειτνιάζουν, δεν έχουν την ίδια τιμή. Γιατί (αν μιλάμε για εμπορικά) μπορεί το ένα να έχει σωστές αναλογίες βιτρίνας και βάθους, και το άλλο να έχει ίδια τετραγωνικά αλλά με πρόσοψη 2 μέτρα αντί για 6.

Επίσης, το πιο αξιόπιστο νούμερο για μια περιοχή, ΔΕΝ είναι αυτό που ακούγεται ή ζητείται στις αγγελίες, αλλά αυτό που έκλεισε η τελευταία συμφωνία. Και πάλι με όλες τις προηγούμενες αιρέσεις.

BIAP & Fidelio

Είναι εντελώς άστοχο να μιλάει κανείς για νομικούς περιορισμούς στις τιμές των ακινήτων. Αυτό δεν πρόκειται να "προστατέψει" τις περιοχές από το να γεμίζουν τραπεζάκια και καρέκλες, αλλά η σωστή τήρηση των κανόνων από τους Δήμους.

Ακόμη και στο σενάριο επιστημονικής φαντασίας, το ταβάνι στις τιμές των ακινήτων έτσι κι αλλιώς δεν πρόκεται να νικήσει τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς. Τρανό παράδειγμα, η ύπαρξη μαύρης αγοράς σε ένα σωρό καταναλωτικά αγαθά που η ζήτηση ξεπερνάει την προσφορά και οι τιμές είναι προκαθορισμένες. Πχ εισιτήρια στον τελικό του Champions League.

 

Μόνος σου λες ότι στην πόλη σου, αν δεν ανοίξεις κατάστημα στο εμπορικό της κομμάτι, δεν πρόκειται να τσουλήσει.

Παλαιότερα υπήρχε μια φάλτσα θεωρία που έλεγε ότι αν θες να ανοίξεις κατάστημα υποδημάτων πχ έπρεπε να πας μακριά από τον ανταγωνισμό, για να μη σου φάει τον πελάτη, ο παραδίπλα μαγαζάτορας. Η πραγματικότητα όμως είναι εντελώς διαφορετική, αφού ο καταναλωτής σίγουρα θα προτιμήσει ένα δρόμο με 10 μαγαζιά υποδημάτων ώστε να μπορεί να τα βρει όλα συγκεντρωμένα. Αυτό δημιουργεί τις πιάτσες.

 

Τονίζω ξανά, πως το κάθε ακίνητο είναι πραγματικά μοναδικό, υπό την έννοια ότι δεν υπάρχει δεύτερο ΑΚΡΙΒΩΣ ίδιο, όπως πχ συμβαίνει στα καταναλωτικά αγαθά (πχ το laptop μου, ή το αυτοκίνητό μου). Αυτό σημαίνει συνεπώς ότι αν κάποιος θέλει για οποιοδήποτε λόγο, ένα συγκεκριμένο ακίνητο, θα το παλέψει μέχρι εκεί που φτάνει η τσέπη του. Για παράδειγμα, εάν είσαι η "Γρηγόρης Μικρογεύματα", είσαι υποχρεωμένος να χτυπήσεις τις απέναντι γωνίες από αυτές που στεγάζονται τα Everest. Αν ήσουν ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού στη γωνία της Σωτήρος στον Πειραιά, απέναντι από τα Everest, θα τον έσκιζες τον Γρηγόρη στη διαπραγμάτευση. Και επειδή οι εμπορικές συμφωνίες είναι 12ετής, είναι πολύ σύνηθες το φαινόμενο να δίνεται αέρας που τον μοιράζεται ο ιδιοκτήτης με τον νυν μισθωτή, ώστε να σπάσει το συμβόλαιο του δεύτερου. Άσε που ο αέρας, είναι και μια εξασφάλιση για τον ιδιοκτήτη ότι ακόμη και σε κακόπιστο μισθωτή να πέσει, ένα μέρος των προσδοκούμενων μισθωμάτων θα το έχει προεισπράξει.

 

Το ποστ αυτό δεν υποστηρίζει καμία θέση. Απλά εξηγεί (με πολύ συνοπτικό τρόπο) την πραγματικότητα στην αγορά της ακίνητης περιουσίας.

[Fidelio]

Δεν μπορώ να φανταστώ πως θα μπορούσε να νομοθετηθεί ένας τέτοιος περιορισμός θα πρέπει να ικανοποιεί/προστατεύει και τους δύο ιδιοκτήτη - ενοικιαστή , και κατεπέκταση την υπόλοιπη αγορά πιάτσα να της δώσει έναν άλλο χαρακτήρα και χρώμα απο αυτόν που έχει σήμερα. Από την άλλη το πώς εμπλέκεται ο δήμος κυρίως με τις καφετέριες των πεζόδρομων έχει να κάνει με όλο αυτό το σύστημα της αγοράς , ο δήμος ουδέποτε περιόρισε την ασυδοσία αυτή για τους προφανείς λόγους και ούτε θα το κάνει για θα τους καταστρέψει όχι όμως οτι τους λυπάται κυρίως για το ρουσφέτι. Ελλας!

 

Εδώ που είμαι υπάρχουν σημεία με άλση και ανοιχτούς χώρους στους οποίους η αγορά υπολειτουργεί και μιλάμε ότι είναι ακριβώς δίπλα στα εμπορικότερα σημεία , αυτό ποτέ δεν το κατάλαβα και αντικειμενικά είναι πολύ πιο όμορφα για να πιείς το καφέ σου ή χτυπήσεις τα καραφάκια σου ξέρω γω. Αν τώρα ανοίξεις μαγαζί με ρούχα στην γωνία του εμπορικού τετραγώνου για το οποίο μιλάω , δεν το συζητάμε πιο έξω, για έναν παράξενο λόγο περιθωριοποίησε και μιλάμε τώρα και για 200 -300 μέτρα !

 

Μοιάζει ουτοπικό να παρέμβεις στους κανόνες της ελεύθερης αγοράς προς όφελος όλων, το καλύτερο που έχει να κάνει κάποιος είναι να μάθει να παίζει καλά με αυτούς τους κανόνες και να πει . . δεν γαμιέται θα μπω στο λουκι και εγώ. Έτσι και αλλιώς όλοι για τις τράπεζες δουλεύουν . . .

 

Από την άλλη οσοι επωφελήθηκαν από αυτήν την "εξέλιξη" ήταν αυτοί που κατά τύχη βρέθηκαν στην σωστή θέση τον σωστό χρόνο και σήμερα έχουν γίνει οι μάγκες της αγοράς (μια τρύπα μόνο έχουν και σου ζητάνε αερα 70χιλ ,εεεεϊ ωπ ! ) . Για παράδειγμα εκεί που σήμερα είναι οι πεζόδρομοι και τα ακίνητα είναι στο θεό , παλιότερα μπορούσε και η κουτσή μαρία να ανοίξει ένα μαγαζάκι να ξελαμπηκάρει την ζωή της.

 

ΒΙΑΡ , μπας και είμαστε από την ίδια πόλη ή τα ίδια παντού . .