πτυχια & ανάγκες αγοράς

[random]

from TA NEA ( <A HREF="http://ta-nea.dolnet.gr" TARGET=_blank>http://ta-nea.dolnet.gr</A> )<P>ΔΥΣΚΑΜΨΙΑ ΤΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ, ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΔΙΑΡΘΡΩΤΙΚΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ, ΔΗΛΑΔΗ ΣΤΟ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ ΘΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΥΣΙΑ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΝΑ ΤΙΣ ΚΑΛΥΨΟΥΝ <P><B>Αναντιστοιχία πτυχιούχων με τις ανάγκες της αγοράς <P>ΝΙΚΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ <P>Στους 100 Έλληνες ανέργους σήμερα, οι 24 είναι πτυχιούχοι Πανεπιστημίων και ΤΕΙ. Και όμως. Πριν από 3 χρόνια, η αγορά εργασίας ζητούσε 17.833 πτυχιούχους, ενώ μόνο 11.372 υπήρχαν σε αναζήτηση εργασίας, δηλαδή περίσσευαν 6.461 θέσεις. Η αγορά ζητούσε άλλου είδους ανέργους από αυτούς που προσφέρονταν. Ζήτησε, π.χ., 510 αποφοίτους Πληροφορικής και βρήκε... οκτώ. Ζήτησε 20 παιδαγωγούς και ενδιαφέρθηκαν... 583! </B><BR> <BR> <BR> Πώς συμβαίνει αυτό το παράδοξο; Πώς γίνεται η αγορά να έχει κενές θέσεις κι όμως οι πτυχιούχοι να αντιμετωπίζουν οξύ πρόβλημα απασχόλησης, όπως προκύπτει από τα προηγούμενα στοιχεία του Εθνικού Ινστιτούτου Εργασίας; Πόσο "αξίζει" τελικά το πτυχίο; Είναι καλύτερο μήπως ένα πτυχίο από το εξωτερικό; Κατά πόσο τα Πανεπιστήμια παρακολουθούν τις μεταβαλλόμενες ανάγκες της αγοράς; Ποιες ειδικότητες αντιμετωπίζουν το φάσμα ανεργίας-ετεροαπασχόλησης και ποιες έχουν μεγάλη ζήτηση; Ποια Ιδρύματα εγγυώνται καλύτερη επαγγελματική αποκατάσταση; Γιατί ολοένα και περισσότεροι προχωρούν σε μεταπτυχιακές σπουδές, πληρώνοντας συχνά εκατομμύρια από την τσέπη τους; Αυτά τα θέματα επιχειρεί να ανιχνεύσει η έρευνα που ξεκινά από σήμερα. <P>Είναι αξιοσημείωτο, ότι η ανεργία των πτυχιούχων τα τελευταία 5 χρόνια στην Ελλάδα αυξήθηκε κατά περίπου... 50% και είναι συχνό πλέον το φαινόμενο του ταξιτζή ή μπάρμαν πτυχιούχου. Μια αιτία, η μεγάλη αύξηση του αριθμού πτυχιούχων, που από περίπου 760.000 το 1991 αναμένεται να υπερβούν το 1 εκατομμύριο φέτος! Το στοιχείο αυτό οδηγεί πανεπιστημιακούς, όπως τον πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου κ. Αν. Κιντή, να υποστηρίζουν ευλόγως ότι το πτυχίο σήμερα έχει ανάλογη αξία με αυτή που είχε το απολυτήριο Λυκείου του '50...<BR> Έτσι, η εξειδίκευση των μεταπτυχιακών τείνει να γίνει αναγκαία όσο παλιότερα το πτυχίο. Η δίψα της οικογένειας για πτυχία δεν έχει μόνο θετικές πλευρές, λοιπόν. ʼλλη αιτία, η αδυναμία του εκπαιδευτικού συστήματος να δει έγκαιρα τις νέες εργασιακές ανάγκες, γεγονός που οδηγεί στο φαινόμενο της διαρθρωτικής ανεργίας, δηλαδή στο πλεόνασμα θέσεων και την απουσία κατάλληλων πτυχιούχων. <P>Σύμφωνα με το Πανεπιστήμιο Πειραιά, σε μελέτη του κ. Θ. Κατσανέβα, ο βασικός πυρήνας της ανεργίας στην Ελλάδα οφείλεται ακριβώς "στην αναντιστοιχία του εκπαιδευτικού συστήματος προς τις ανάγκες και τις προοπτικές της αγοράς εργασίας". <P>Έτσι, κάποια Ιδρύματα, όπως το Πολυτεχνείο, εγγυώνται ακόμα την επαγγελματική αποκατάσταση σχεδόν για το σύνολο των αποφοίτων τους, ενώ άλλα διατηρούν πολύ κόσμο σε ειδικότητες που αντιμετωπίζουν αυξημένη ανεργία. Θα αναρωτηθεί βέβαια κάποιος: Η αξία της γνώσης αποτιμάται μόνο οικονομικά; Μια μέρα, ο Ευκλείδης, ολοκληρώνοντας τη διδασκαλία ενός θεωρήματος, άκουσε μαθητή του να ρωτά τι όφελος θα είχε από αυτό. "Δώσε του 3 οβολούς", διέταξε έναν υπηρέτη, "αφού πρέπει οπωσδήποτε να έχει κάποια ωφέλεια από αυτό που έμαθε". Από τότε έχουν περάσει πολλά χρόνια και τέτοιοι δάσκαλοι σπανίζουν ­ ενώ τέτοιοι μαθητές αφθονούν. <P><BR>ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ <BR>Υψηλή απορροφητικότητα και αμοιβές <BR> <BR> <BR> Μόνο όσοι περιμένουν να καταταγούν στον Στρατό κι όσες περιμένουν παιδί είναι οι απόφοιτοι του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου που δεν εργάζονται ­ κι αυτοί επειδή δεν ήθελαν! Την ίδια ώρα, το 96,3% των αποφοίτων μπαίνει δυναμικά στην αγορά εργασίας, κι έτσι το Πολυτεχνείο εμφανίζει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά απορροφητικότητας στη χώρα. <P>Όπως προκύπτει από την έρευνα αγοράς του Γραφείου Διασύνδεσης του ΕΜΠ, το ποσοστό ανεργίας του Πανεπιστημίου διαμορφώνεται μόλις στο 2,2% (και 1,5% που δεν επιθυμούν να εργαστούν) ενώ οι νέοι απόφοιτοι ενσωματώνονται στην αγορά εργασίας με μεγάλη ταχύτητα. <P>Σ' αυτό βοηθάει το γεγονός ότι σε πολλές ειδικότητες αιχμής, σύμφωνα με τον πρύτανη του ΕΜΠ Θεμιστοκλή Ξανθόπουλο, οι σπουδές στο ΕΜΠ έχουν πενταετή διάρκεια και το Πτυχίο Προχωρημένων Σπουδών, όπως ονομάζεται, ισοδυναμεί ­ ατύπως ­ με μάστερ. <P>Συγκεκριμένα, στην πλειονότητά τους οι απόφοιτοι (σε ποσοστό που φτάνει το 56,8%) βρήκαν δουλειά μέσα σε δύο μήνες από την αποφοίτησή τους ενώ ένα επίσης μεγάλο ποσοστό (21,5%) βρήκε δουλειά μέσα σε διάστημα τεσσάρων μηνών. Την ίδια ώρα, μόλις το 10,7% των πτυχιούχων αποκαταστάθηκε επαγγελματικά ύστερα από έξι μήνες και το 11% σε χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των έξι μηνών. <P>Οι απόφοιτοι του ΕΜΠ δεν έχουν μόνο μεγάλη απορροφητικότητα, αλλά και καλές αμοιβές. Το ετήσιο εισόδημα των νέων αποφοίτων από την άσκηση του επαγγέλματός τους κυμαίνεται για το μεγαλύτερο ποσοστό αυτών (36,4%) μεταξύ τεσσάρων και έξι εκατομμυρίων δραχμών. Ωστόσο, διαπιστώνεται η ύπαρξη σημαντικών εισοδηματικών ανισοτήτων ήδη από την αρχή της καριέρας των αποφοίτων: το 6,9% βρέθηκε το 1998 να έχει εισόδημα κάτω από δύο εκατομμύρια δραχμές ενώ το 11,8% κέρδιζε περισσότερα από οχτώ εκατομμύρια δραχμές. <P>Ενδεικτικά, το μέσο εισόδημα των νέων αποφοίτων του ΕΜΠ το 1998 ήταν 2,7 φορές μεγαλύτερο του εισοδήματος του εργαζομένου που αμειβόταν τότε με τον κατώτατο μισθό. Παρόμοια είναι η αναλογία που παρατηρείται και στους νέους μηχανικούς της Γαλλίας, οι οποίοι θεωρείται ότι αμείβονται καλύτερα από τους άλλους αποφοίτους της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. <P>Ανισότητες, όμως, εντοπίζονται ανά ειδικότητα. Οι ηλεκτρολόγοι και οι ναυπηγοί μηχανικοί έχουν τα υψηλότερα εισοδήματα (5,2 και 5,1 εκατομμύρια ετησίως) ενώ οι αρχιτέκτονες μηχανικοί τα χαμηλότερα (3,6 εκατομμύρια ετησίως). Σημαντικές είναι οι εισοδηματικές διαφορές και ανάμεσα σε αρχιτέκτονες και πολιτικούς μηχανικούς. Παρά το γεγονός ότι οι δύο ειδικότητες έχουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά, οι δεύτεροι έχουν μεγαλύτερα εισοδήματα (4,8 εκατομμύρια ετησίως) από τους πρώτους. <P>Οι διαφορές εισοδήματος μεταξύ πτυχιούχων και κατόχων μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών οδηγούν στο συμπέρασμα ότι το μεταπτυχιακό, κατά μέσο όρο, έχει άμεσες θετικές επιπτώσεις στο εισόδημα των νέων αποφοίτων του ΕΜΠ. Ένας στους δύο νέους πτυχιούχους μηχανικούς κερδίζει πάνω από 4,4 εκατομμύρια ετησίως (1998) ενώ το ποσό αυτό για όσους είναι κάτοχοι μεταπτυχιακού διπλώματος ήταν πέντε εκατομμύρια δραχμές την ίδια χρονιά. Αντίθετα, το ποσοστό μειώνεται ελαφρά για τους μηχανικούς με διδακτορικό δίπλωμα, όπου ένας στους δύο μηχανικούς κέρδιζε το 1998 4,9 εκατομμύρια δραχμές. <P>Σύμφωνα με τα στοιχεία που δείχνουν τις θέσεις όπου εργάζονται οι απόφοιτοι, το 9% αυτών ήδη διοικεί επιχειρηματικές μονάδες με προσωπικό ενώ διπλάσιο ποσοστό (18%) αποτελούν οι μεμονωμένοι ελεύθεροι επαγγελματίες. Ένα σημαντικό ποσοστό (27,3%) ανήκει σε μια σχετικά νέα κατηγορία εργαζομένων, τους ελεύθερους επαγγελματίες με εργοδότη, δηλαδή τους «οιονεί μισθωτούς», ενώ μόνο το 5,7% είναι μισθωτοί με σύμβαση ορισμένου χρόνου και το 5,5% μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι.<P><BR>ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ <BR>Ζήτηση για μηχανικούς ­ Πρόβλημα με παιδαγωγούς <BR>Σε πολύ χαμηλά επίπεδα ­ μόλις 2% ­ κινούνται τα ποσοστά ανεργίας στα τμήματα Μηχανικών Χωροταξίας και Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΜΧΠΑ) και Μηχανολόγων Μηχανικών Βιομηχανίας, σύμφωνα με έρευνα από το Γραφείο Διασύνδεσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. <P>Το ίδιο ΑΕΙ είναι το μόνο που έχει κάνει ολοκληρωμένη έρευνα απορροφητικότητας για το σύνολο των ελληνικών Πανεπιστημίων το 2000 με ευθύνη των κ.κ. Δ. Οικονόμου και Παν. Πλαγερά. Έως και πέρυσι, τα ελληνικά Πανεπιστήμια ελάχιστα ενδιαφέρονταν να μάθουν κατά πόσον οι απόφοιτοί τους έβρισκαν δουλειά. Χαρακτηριστικό είναι ότι από τα 196 τμήματα που περιλαμβάνει η έρευνα, μόλις 34 είχαν κάνει σχετικές μελέτες... Αντίστοιχες έρευνες και για τα 8 από τα υπόλοιπα 13 τμήματα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας βρίσκονται στο στάδιο της ολοκλήρωσης. Πάντως, σύμφωνα με τον κ. Π. Πλαγερά, αναπληρωτή επιστημονικό υπεύθυνο του γραφείου, «υψηλά είναι τα ποσοστά απορροφητικότητας στους πολιτικούς μηχανικούς και στους γεωπόνους (80%), ενώ χαμηλή απορρόφηση (30%-40%) παρουσιάζεται, όπως συμβαίνει συνήθως, στα παιδαγωγικά τμήματα». <P>Οκτώ στους δέκα αποφοίτους του τμήματος ΜΧΠΑ εργάζονται και μάλιστα στο αντικείμενο των σπουδών τους. Περισσότεροι από τους μισούς (60%) δουλεύουν παράλληλα με την παρακολούθηση των μαθημάτων του μεταπτυχιακού. <P>Από το σύνολο των εργαζόμενων μηχανικών το 50% απασχολούνται ως ελεύθεροι επαγγελματίες, ενώ το 19,2% δουλεύει στο Δημόσιο. <P><BR>ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ <BR>Σε...πρώτη ζήτηση οι ηλεκτρονικοί μηχανικοί <BR> <BR> <BR> Οι μηχανικοί παραγωγής και διοίκησης και οι ηλεκτρονικοί μηχανικοί και μηχανικοί ηλεκτρονικών υπολογιστών είναι οι δύο ειδικότητες του Πολυτεχνείου Κρήτης που βρίσκονται στην κορυφή της ζήτησης στην αγορά εργασίας. Όπως λέει στα «ΝΕΑ» ο πρύτανης του Πολυτεχνείου κ. Γιάννης Φίλης, «αυτές είναι οι ειδικότητες για τις οποίες γνωρίζουμε ότι τα ποσοστά ανεργίας είναι ελάχιστα». <P>Πάντως, ιδιαίτερα χαμηλά είναι μέχρι στιγμής τα ποσοστά απορροφητικότητας των αποφοίτων του Τμήματος Ορυκτών Πόρων. Την ίδια ώρα, το Γραφείο Διασύνδεσης του Ιδρύματος δέχεται κατά μέσον όρο εννέα επισκέψεις την ημέρα, ενώ η πλειοψηφία (47%) όσων απευθύνονται σ' αυτό είναι πτυχιούχοι και ένα 15% φοιτητές του πέμπτου έτους που βρίσκονται στο πτυχίο. Η πλειοψηφία των φοιτητών (55%) ζητεί πληροφορίες για τα μεταπτυχιακά κι ένα 36% για εργασία. <P>Όσον αφορά την αξία του πτυχίου σήμερα, ο κ. Φίλης πιστεύει ότι «σε θέματα μηχανικών το πτυχίο αποτελεί βασική προϋπόθεση. <P>Η πλειοψηφία των αποφοίτων βρίσκουν δουλειά κι έχουν καλό επίπεδο σπουδών, αφού οι ελληνικές πολυτεχνικές σχολές με τις πενταετείς σπουδές προσφέρουν βάθος και εύρος γνώσεων». Για τα υψηλά ποσοστά απορροφητικότητας των ΤΕΙ, επισημαίνει ότι «τα ΤΕΙ έχουν καλή απορρόφηση και μπράβο τους. Εκπροσωπούν μια ενδιάμεση βαθμίδα εκπαίδευσης που είναι απαραίτητη κι εκεί πρέπει να μείνουν».<P><BR>«Απαραίτητο το μεταπτυχιακό» <BR> <BR>Ο 27χρονος δικηγόρος Ηλίας Μανιάτης <BR> <P>Φοιτητής στα τελευταία έτη της Νομικής στη Θράκη, ο 27χρονος σήμερα Ηλίας Μανιάτης είχε από νωρίς αποφασίσει ότι θα έκανε μεταπτυχιακό, «για να έχω ποιότητα ως δικηγόρος και να είμαι ανταγωνιστικός στην αγορά εργασίας» όπως λέει. <P>Τελείωσε πριν από τρία χρόνια το Μεταπτυχιακό Τμήμα Διεθνούς Δικαίου στη Νομική Σχολή Αθηνών και έπιασε αμέσως δουλειά σε δικηγορικό γραφείο. Τρία χρόνια στον επαγγελματικό στίβο ο Ηλίας γνωρίζει ότι «το μεταπτυχιακό είναι μεν απαραίτητο από τη στιγμή που αποφασίζει κανείς να κάνει ελεύθερο επάγγελμα, αλλά μόνος του ένας τίτλος δεν λέει τίποτα. Έχει μεγάλη σημασία τι είδους μεταπτυχιακό επιλέγει κανείς και πού το κάνει».<P><BR>ΓΕΡΜΑΝΙΑ <BR>Έμφαση στην ανταγωνιστικότητα <BR>Οι μεταρρυθμίσεις στη γερμανική ανώτερη εκπαίδευση συνοψίζονται, σύμφωνα με τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας Πρυτάνεων και της Ένωσης Ανώτερων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων Γερμανίας κ. Κλάους Λάντφριντ, στη λέξη «ανταγωνιστικότητα». <P>Προσφέρει μάλιστα το παράδειγμα των γερμανικών Πανεπιστημίων, τα οποία ύστερα από πολλά χρόνια συζητήσεων έθεσαν σε εφαρμογή ένα διπολικό σύστημα πτυχίου και μάστερ, καθώς και τα Fachhochschulen, τα Πανεπιστήμια Εφαρμοσμένων Επιστημών, τα οποία χαρακτηρίζονται «διαφορετικά, αλλά ισότιμα». <P>ΤΑ ΝΕΑ , 12-03-2001 , Σελ.: N20 <BR>Κωδικός άρθρου: A16990N201 <P> <BR>

[Enedra]

Asta na pane file,<BR>eimai tetartoeths foithths sthn ASOEE kai <BR>kserw poly kala oti mono me to ptyxio ths ASOEE den tha exw polles prooptikes.<P>To metaptyxiako krinetai aparaithto kai gia eykoloterh eyresh ergasia alla kai gia kalytero mistho, afoy mporeis na xtyphseis kalyteres theseis.<P>Exoyme katanthsei sth dia vioy paideia!!!

[vatraxos]

Την διαρθρωτική ανεργία δεν την δημιουργεί το πανεπιστήμιο που "αδυνατεί να προσαρμοστεί στις ανάγκες της αγοράς". Την δημιουργεί το μοντέλο οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης μίας χώρας. <BR>Αλοίμονο, εαν τα πανεπιστήμια έπρεπε να προσαρμόζονται στις εκάστοτε ανάγκες της αγοράς! Δεν θα παρείχαν εκπαίδευση, αλλά κατάρτιση! Για την υπερπληθώρα πχ των παιδαγωγών, και την έλλειψη πληροφορικάριων, δε φταίει το εκπαιδευτικό σύστημα! Και τους μεν και τους δε τους παράγει. Οι ίδιοι οι σπουδαστές επιλέγουν επαγγέλματα που είναι υπερκορεσμένα. Επομένως, το πρόβλημα εστιάζεται κατά τη γνώμη μου στην κακή επαγγελματική αγωγή που λαμβάνουμε στην Ελλάδα.<P>Πέρα από αυτό όμως, σκεφτείτε πχ τί συμβαίνει στα σχολεία. Οι ελλείψεις σε εκπαιδευτικό προσωπικό είναι τεράστιες. Αν είχαμε σωστό εκπαιδευτικό σύστημα, η ανεργία σε αυτό τον κλάδο θα ήταν σίγουρα τουλάχιστον περιορισμένη σε σχέση με σήμερα.<P>Ρωτάω όμως: Σπουδάζουμε για να ανοίξει το μυαλό μας και να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, ή απλώς για να κάνουμε μία καλύτερη ζωή? Μάλλον μόνο το δεύτερο. Δεν είναι όμως αυτος (μόνο) ο σκοπός της εκπαίδευσης. Κι αν αναλογιστούμε για πόσα προβλήματα που μας απασχολούν όλους, η λύση πάντα καταλήγει στην καλυτέρευση της παιδείας μας, τότε βλέπουμε πόσο σημαντικό είναι να παιρνουμε ΠΑΙΔΕΙΑ κι όχι μόνο εκπαίδευση-κατάρτηση.<P>Από την άλλη, τί θα πει "ανάγκες της αγοράς"?. <B>Ο άνθρωπος θα υπηρετεί την αγορά ή η αγορά τον άνθρωπο??? </B> <P>Δυστυχώς, προς το παρόν συμβαίνει το πρώτο και με μεγάλη μου λύπη βλέπω πως αυτό το μοντέλο βρίσκει υποστηρικτές ακόμα και μέσα στις σχολές από σπουδαστές, καθηγητές και παρατάξεις. Εξάλλου, αυτές οι περιβόητες ανάγκες είναι εκπληκτικά ευμετάβλητες! Σήμερα ζητάει το ένα, αύριο ζητάει κάτι άλλο.<P>Ποιά είναι η λύση? Η παραγωγή ανθρωποεξαρτημάτων μίας χρήσης (λέγε με κατάρτιση) ή μήπως η δημιουργία ολοκληρωμένων επιστημόνων με βαθιά γνώση του επιστημονικού τους αντικειμένου, ικανών να ΠΡΟΣΑΡΜΟΖΟΝΤΑΙ στις ανάγκες της αγοράς ΧΩΡΙΣ ΕΠΑΝΑΚΑΤΑΡΤΗΣΕΙΣ. Για πάρτε για παράδειγμα τον απόφοιτο του ΜΙΤ και τον απόφοιτο του ΙΕΚ Ξυνή. Ποιός χρειάζεται επανακατάρτιση?? Φυσικά ο δεύτερος. Ποιος δε θα μείνει ποτέ άνεργος λόγω επιστημονικής ανεπάρκειας που οδηγεί στην αδυναμία προσαρμογής στις τεχνολογικές εξελίξεις? Φυσικά ο απόφοιτος του ΜΙΤ!! <P>Ας κοιτάξουμε λοιπόν να διεκδικήσουμε ποιοτικές σπουδές και κράτος που να βάζει σαν γνώμονα τις ανάγκες της κοινωνίας και όχι κράτος που απλώς "διευρύνει την τριτοβάθμια εκπαίδευση" διπλασιάζοντας τους εισακτέους χωρίς αντίστοιχα έργα υποδομής.<P>Κάτι τελευταίο. Όλοι λένε πως το πτυχίο είναι κάτι σαν το απολυτήριο λυκείου πια. Με την διακύρηξη της Μπολώνια που υπέγραψε και ο δικός μας υπουργός παιδείας, οι προπτυχιακές σπουδές θα είναι προσβάσιμες σε πολλούς, οι μεταπτυχιακές όμως σπουδές (που τώρα είναι ό,τι πριν λίγα χρόνια το πτυχίο από πλευράς αξίας) θα είναι για λίγους κι εκλεκτούς που θα έχουν τα φράγκα να σπουδάσουν (call me δίδακτρα). Τότε να δείτε ανεργία....<P>Φιλικά<P>Δημήτρης