punky Δημοσ. 4 Σεπτεμβρίου 2007 Δημοσ. 4 Σεπτεμβρίου 2007 Και για τη δεύτερη παράγραφο θέλω κάτι πιο δύσκολο, θέλω ένα απτό, υπαρκτό, καθημερινό παράδειγμα ενός συμβάντος ή γεγονότος του οποίου τη σημασία για εμάς δε μπορούμε να κατανοήσουμε. Τι έγινε το τελευταίο 24ωρο εξ' αιτίας σου το οποίο δεν ξέρεις γιατί έγινε; Υποψιάζομαι πως ο helm αναφέρεται στη μη-κατανόηση του τι μας κινεί πραγματικά σαν όντα στο να δρούμε, να υπάρχουμε. Όχι ότι σήμερα δεν κατάλαβε το ότι πάτησε το κουμπί του ασανσέρ για να ανέβει στον 3ο όροφο. Επειδή το να καταλαβαίνεις σημαίνει ασφάλεια. Τι ακριβώς δεν σου κάθεται εδώ; Κατανόηση = έρχεται κάτι στα μέτρα της αντίληψής μου = ανάλυση του προβλήματος = σχηματισμός και υλοποίηση της λύσης του = επιβίωση αισθάνεσαι ασφαλής όταν κατανοείς τα πράγματα γιατί μπορείς να τα αντιμετωπίσεις.
Lucifer Δημοσ. 4 Σεπτεμβρίου 2007 Δημοσ. 4 Σεπτεμβρίου 2007 Δεν μας κινεί κάτι για να υπάρχουμε. 9 μήνες προεργασίας και ένστικτο αυτοδιατήρησης το οποίο εντείνεται από ορμονικές διεργασίες όπως ελπίδα, έρωτας, εκδίκηση και πείσμα. Θα περιμένω να απαντήσει και ο ίδιος όμως γτ παρ' όλο που σίγουρα εννοούσε και αυτό, πέταξε το γαϊτανάκι των "γιατί" μέσα. Και το 2ο κουότ πάει με το 2ο αδερφάκι του πακέτο. Θέλει να πει (σκύβω στο αυτί) πως ασφάλεια ο καθένας νοιώθει με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, και ο χελμ προφανώς με το να ΜΗ καταλαβαίνει. Δε θέλω να εικάσω πως έχει να κάνει με τις ευθύνες που η κατανόηση φέρνει γτ φαίνεται καλό παιδί, αλλά το σκέφτηκα. (απομακρύνομαι από το αυτί). Εμένα με κάνει να αισθάνομαι ασφαλής ο ήχους του σκουπιδιάρικου. Επίσης μου δημιουργεί απίστευτο αίσθημα ασφάλειας το κίτρινο φως. Γενικά, δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα όσο μια αλληλουχία πρόβλημα-λογική διεργασία-λύση. Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως είναι και ανεξήγητα ε. Η δική σου θέση ποια είναι;
Physics_Rulez Δημοσ. 4 Σεπτεμβρίου 2007 Δημοσ. 4 Σεπτεμβρίου 2007 Και για τη δεύτερη παράγραφο θέλω κάτι πιο δύσκολο, θέλω ένα απτό, υπαρκτό, καθημερινό παράδειγμα ενός συμβάντος ή γεγονότος του οποίου τη σημασία για εμάς δε μπορούμε να κατανοήσουμε. Τι έγινε το τελευταίο 24ωρο εξ' αιτίας σου το οποίο δεν ξέρεις γιατί έγινε; Αυτό ακριβώς θα ρωτούσα κι εγώ. Για απάντησε συγκεκριμένα
punky Δημοσ. 4 Σεπτεμβρίου 2007 Δημοσ. 4 Σεπτεμβρίου 2007 Δεν μας κινεί κάτι για να υπάρχουμε. 9 μήνες προεργασίας και ένστικτο αυτοδιατήρησης το οποίο εντείνεται από ορμονικές διεργασίες όπως ελπίδα, έρωτας, εκδίκηση και πείσμα. Θα περιμένω να απαντήσει και ο ίδιος όμως γτ παρ' όλο που σίγουρα εννοούσε και αυτό, πέταξε το γαϊτανάκι των "γιατί" μέσα. Ναι ρε παιδί μου, αλλά όλα αυτά τα "ελπίδα, έρωτας, εκδίκηση και πείσμα" είναι micromanagement για να καλύψεις μια ανάγκη, την επιβίωση. Άντε και τη χλιδάτη επιβίωση (ηδονή). Για αυτό και αναφέρθηκα νωρίτερα στην πυραμίδα του Maslow. Οι πράξεις σου εξηγούνται, έχοντας ως κίνητρο την επιβίωση. Αλλά μέχρι εκεί. Το τι σε "πειθαναγκάζει" πίσω από την επιβίωση να τη θες, δεν απαντάται. Αυτό λέω. Θέλει να πει (σκύβω στο αυτί) πως ασφάλεια ο καθένας νοιώθει με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, και ο χελμ προφανώς με το να ΜΗ καταλαβαίνει. Δε θέλω να εικάσω πως έχει να κάνει με τις ευθύνες που η κατανόηση φέρνει γτ φαίνεται καλό παιδί, αλλά το σκέφτηκα. Είσαι μεγάλη κουφάλα. Αλλά νομίζω υπερβάλλεις. Ναι μεν η άγνοια είναι ευτυχία, αλλά το βίτσιο ενός διερευνητικού μυαλό, δεν αφήνει το άτομο να χαλαρώσει μέσα στην άγνοια. Και μου φαίνεται βιτσιόζικο αγόρι. Η δική σου θέση ποια είναι; Η δικιά μου θέση είναι (surprise, surprise) πως υπάρχουν παραισθησιογόνες στιγμές που μου σκάνε μέσα στο μυαλό ξεκάθαρες και κρυστάλλινες οι απαντήσεις για τα πράγματα και τα γιατί πίσω από αυτά. Αλλά όλο και κάποιος μαλάκας από την παρέα θα μου πιάσει την κουβέντα, χαχανίζοντας για κάτι λιγότερο σημαντικό, διακόπτοντάς μου τον ειρμό. Και το πρωί τα έχω ξεχάσει όλα.
marmegap Δημοσ. 4 Σεπτεμβρίου 2007 Δημοσ. 4 Σεπτεμβρίου 2007 ...Αλλά όλο και κάποιος μαλάκας από την παρέα θα μου πιάσει την κουβέντα, χαχανίζοντας για κάτι λιγότερο σημαντικό, διακόπτοντάς μου τον ειρμό. Και το πρωί τα έχω ξεχάσει όλα. Dr Alzheimer,maybe;
Lucifer Δημοσ. 4 Σεπτεμβρίου 2007 Δημοσ. 4 Σεπτεμβρίου 2007 Ναι ρε παιδί μου, αλλά όλα αυτά τα "ελπίδα, έρωτας, εκδίκηση και πείσμα" είναι micromanagement για να καλύψεις μια ανάγκη, την επιβίωση. Άντε και τη χλιδάτη επιβίωση (ηδονή). Για αυτό και αναφέρθηκα νωρίτερα στην πυραμίδα του Maslow.Οι πράξεις σου εξηγούνται, έχοντας ως κίνητρο την επιβίωση. Αλλά μέχρι εκεί. Το τι σε "πειθαναγκάζει" πίσω από την επιβίωση να τη θες, δεν απαντάται. Αυτό λέω. Micromanagement;! Αγόρι μου, από το Λεωνίδα και τα γκομενάκια στο Ζάλογγο μέχρι τους Καμικάζι και τους Ταλιμπάν, η επιβίωση είναι ένα τίποτα. Το κίνητρο είναι πάντα κάτι που ΔΕΝ έχεις, όχι κάτι που θες να διατηρήσεις. Ο φτωχός δεν αυτοκτονεί γτ ελπίζει πως κάποτε δε θα είναι φτωχός, όχι επειδή γουστάρει τη φάση του και θέλει να συνεχίσει έτσι, ο ταλιμπάν γράφει στα @@ του την επιβίωση γτ θέλει τα μ00νιά και τα πιλάφια και πάει λέγοντας. Λυπάμαι που στο λέω, αλλά ανήκεις στη μόνη ομάδα ζώων που έχουν λόγους και για να πεθάνουν! Είσαι μεγάλη κουφάλα.Αλλά νομίζω υπερβάλλεις. Ναι μεν η άγνοια είναι ευτυχία, αλλά το βίτσιο ενός διερευνητικού μυαλό, δεν αφήνει το άτομο να χαλαρώσει μέσα στην άγνοια. Και μου φαίνεται βιτσιόζικο αγόρι. Πράγματι, διερευνητικού μυαλού -αλλά που κάπου, σε κάποιο σημείο αρκείται. Τέσπα, δε μου αρέσει να μιλάω για κόσμο που δεν ξέρω, πόσο μάλλον όταν είναι παρόντες. Ας πούμε πως αυτά δεν θα είχα πρόβλημα να τα εικάσω και μεταξύ των 2 μας και ας το αφήσουμε εδώ γτ πολύ ψυχολόγοι την είδαμε. Η δικιά μου θέση είναι (surprise, surprise) πως υπάρχουν παραισθησιογόνες στιγμές που μου σκάνε μέσα στο μυαλό ξεκάθαρες και κρυστάλλινες οι απαντήσεις για τα πράγματα και τα γιατί πίσω από αυτά. Αλλά όλο και κάποιος μαλάκας από την παρέα θα μου πιάσει την κουβέντα, χαχανίζοντας για κάτι λιγότερο σημαντικό, διακόπτοντάς μου τον ειρμό. Και το πρωί τα έχω ξεχάσει όλα. Βεβαιότατα. Ειδικά ο 2ος κατά σειρά οργασμός και εκείνη η στιγμή που περνάς από το "κεφάλι" στο "λιάρδα". Αν καταφέρεις δε και να τα συγχρονίσεις κάπου, κάποτε, στην 32η διάσταση, είσαι ο θεός.
punky Δημοσ. 4 Σεπτεμβρίου 2007 Δημοσ. 4 Σεπτεμβρίου 2007 Ε, όχι και Alzheimer σε ένα τριαντάχρονο μπουμπούκι.
Lucifer Δημοσ. 4 Σεπτεμβρίου 2007 Δημοσ. 4 Σεπτεμβρίου 2007 εδώ. μέσα. δε. θα σπαμάρετε. δε θα μου γαμήσετε εμένα την πρώτη ενδιαφέρουσα συζήτηση από τότε που χάθηκε το δίδυμο θεομπάμπης-εποτέ.
marmegap Δημοσ. 4 Σεπτεμβρίου 2007 Δημοσ. 4 Σεπτεμβρίου 2007 Ε, όχι και Alzheimer σε ένα τριαντάχρονο μπουμπούκι. Εξαρτάται την καταπόνηση που υπέστης στα μικράτα σου.Btw,εγώ απ' τα 35 προσπαθούσα να καταλάβω γενικά.
punky Δημοσ. 4 Σεπτεμβρίου 2007 Δημοσ. 4 Σεπτεμβρίου 2007 Micromanagement;! Αγόρι μου, από το Λεωνίδα και τα γκομενάκια στο Ζάλογγο μέχρι τους Καμικάζι και τους Ταλιμπάν, η επιβίωση είναι ένα τίποτα. Το κίνητρο είναι πάντα κάτι που ΔΕΝ έχεις, όχι κάτι που θες να διατηρήσεις. Ο φτωχός δεν αυτοκτονεί γτ ελπίζει πως κάποτε δε θα είναι φτωχός, όχι επειδή γουστάρει τη φάση του και θέλει να συνεχίσει έτσι, ο ταλιμπάν γράφει στα @@ του την επιβίωση γτ θέλει τα μ00νιά και τα πιλάφια και πάει λέγοντας. Λυπάμαι που στο λέω, αλλά ανήκεις στη μόνη ομάδα ζώων που έχουν λόγους και για να πεθάνουν! Αγόρι σου δεν είμαι, και ούτε και θα γίνω. Σταμάτα να μου στέλνεις λουλούδια και τρυφερά pm λοιπόν Χμ, για κάτσε να σκεφτούμε: Λεωνίδας, Ζάλογγο, Καμικάζι, Ταλιμπάν. Μμμμ, τι κοινό άραγες να έχουν; Μήπως την αιώνια επιβίωση, μικρέ παπάρα; Οι θρήσκοι την αιώνια ζωή στον παράδεισο; Οι ήρωες την αιώνια ζωή στην υστεροφημία; Ναι, προφανώς οι άνθρωποι δεν είναι σαν τους μπακαλιάρους. Αντιλαμβάνονται την επιβίωση καμιά φορά και ως κάτι πέρα από τον να μην τους φάει ο καρχαρίας. Και η υστεροφημία είναι μία μορφή "επιβίωσης" που κρατάει και πέρα από τα λίγα χρόνια ζωής. Μήπως ακριβώς αυτό το κομμάτι του ψυχολογικού εγωισμού, δεν έθιγε και ο Καζαντζάκης στον Τελευταίο Πειρασμό, όταν ο Χριστός αμφιταλαντευόταν ανάμεσα στο να ζήσει ως ένας ακόμη μαραγκός με τη γκόμενά του ή να πεθάνει ως υιός του Θεού;
Lucifer Δημοσ. 4 Σεπτεμβρίου 2007 Δημοσ. 4 Σεπτεμβρίου 2007 Αγόρι σου δεν είμαι, και ούτε και θα γίνω. Σταμάτα να μου στέλνεις λουλούδια και τρυφερά pm λοιπόν Χμ, για κάτσε να σκεφτούμε: Λεωνίδας, Ζάλογγο, Καμικάζι, Ταλιμπάν. Μμμμ, τι κοινό άραγες να έχουν; Μήπως την αιώνια επιβίωση, μικρέ παπάρα; Οι θρήσκοι την αιώνια ζωή στον παράδεισο; Οι ήρωες την αιώνια ζωή στην υστεροφημία; Ναι, προφανώς οι άνθρωποι δεν είναι σαν τους μπακαλιάρους. Αντιλαμβάνονται την επιβίωση καμιά φορά και ως κάτι πέρα από τον να μην τους φάει ο καρχαρίας. Και η υστεροφημία είναι μία μορφή "επιβίωσης" που κρατάει και πέρα από τα λίγα χρόνια ζωής. Μήπως ακριβώς αυτό το κομμάτι του ψυχολογικού εγωισμού, δεν έθιγε και ο Καζαντζάκης στον Τελευταίο Πειρασμό, όταν ο Χριστός αμφιταλαντευόταν ανάμεσα στο να ζήσει ως ένας ακόμη μαραγκός με τη γκόμενά του ή να πεθάνει ως υιός του Θεού; την έννοια της αλλαγής και βελτίωσης που έθεσα, στα γέρικα και ζαρωμένα σου ε;
marmegap Δημοσ. 4 Σεπτεμβρίου 2007 Δημοσ. 4 Σεπτεμβρίου 2007 εδώ. μέσα. δε. θα σπαμάρετε.δε θα μου γαμήσετε εμένα την πρώτη ενδιαφέρουσα συζήτηση από τότε που χάθηκε το δίδυμο θεομπάμπης-εποτέ. Προσυπογράφω και με τα 4 που λέει κι ο περαδώθενες
Lucifer Δημοσ. 4 Σεπτεμβρίου 2007 Δημοσ. 4 Σεπτεμβρίου 2007 Προσυπογράφω και με τα 4 που λέει κι ο περαδώθενες καρφώνεσαι τίγκα, το ξέρεις ε; =ρ
Προτεινόμενες αναρτήσεις
Αρχειοθετημένο
Αυτό το θέμα έχει αρχειοθετηθεί και είναι κλειστό για περαιτέρω απαντήσεις.