Επισκέπτης Δημοσ. 15 Σεπτεμβρίου 2007 Δημοσ. 15 Σεπτεμβρίου 2007 Παιδιά, θα σας γράψω μια ιστορία, ένα παραμύθι, όπως θέλετε πέστε το. Εγώ πάντως έχω τόση ένταση, που δεν μπορώ να κοιμηθώ. Σας υπόσχομαι ότι τα παρακάτω είναι αλήθεια. Δεν έχω παρακολουθήσει το eurobasket μέχρι τα τώρα. Το παρακολούθησα πρόπερσι, παρακολούθησα και το μουντομπάσκετ, αλλά η αγάπη μου είναι το ποδόσφαιρο, δεν καίγομαι για το μπάσκετ. Αυτό τον καιρό περνάω χρόνο με την κοπέλα μου και δεν είχα πολύ όρεξη για μπάσκετ. Όπως σχεδόν κάθε βράδυ, έτσι και σήμερα, είμαστε στο σπίτι της, εγώ αυτή και οι γονείς της. Ο πατέρας της βλέπει τον αγώνα. Εμείς είμαστε στην κουζίνα και συζητάμε. Κάποια στιγμή ακούω φωνές απογοήτευσης, κοντοστέκομαι. Θεωρούσα βλέπετε πως το παιχνίδι θα το κερδίσουμε εύκολα (ίσως γι' αυτό δεν ασχολήθηκα κιόλας να το δω). Μπαίνει μέσα, και ακολουθεί διάλογος -Τι έγινε; -Χάσαμε -Τι;! Τέλειωσε;!! -Ε, χάνουμε με 16 πόντους και μένουν 6 λεπτά -Ε, εντάξει, δε χάσαμε ακόμα. Γυρίζει το παιχνίδι. Μην ανησυχείτε. Η κοπελιά μου με κοιτάει σαν να έχει απέναντι της έναν ηλίθιο. Την κοιτάω και εγώ. "Δε με πιστεύεις;", την κάνω. Με ξανακοιτάει σαν να κοιτάει εντελώς ηλίθιο. Της λέω "σε πάω στοίχημα, ότι αν πάμε μέσα τώρα και δω τον αγώνα εγώ, θα κερδίσουμε. Θα τους κάνω τους παίχτες να κερδίσουνε." Με κοιτάει εκνευρισμένη, γιατί συχνά λέω πόσο πολύ επηρεάζω τους παίχτες της ΑΕΛ στο ποδόσφαιρο και πόσο πολύ θέλω να τους βλέπω για να νιώθω ασφαλής ότι θα κερδίσουνε, ενώ όταν δεν πάω στο γήπεδο, πιστεύω ότι εγώ φταίω που χάνουμε. Παραδείγματα από φέτος, 1) είχα προβλέψει το κύπελλο 2) όταν παίζαμε την παραμονή μας είχα μάθημα και όταν βγήκα χάναμε 1-0, με το που βγαίνω και ανοίγω το ραδιόφωνο κερδίζουμε πέναλτι, με το που φτάνω σπίτι βάζουμε και δεύτερο και σωζόμαστε 3) κερδίζαμε τον ΠΑΟΚ 1-0 στο Αλκαζάρ και αναγκάζομαι να φύγω από το γήπεδο για πρώτη φορά στη ζωή μου (επειδή είχαν γίνει οι φασαρίες και είχε καθυστερήσει ο αγώνας, οπότε είχα κανονίσει δουλειά μετά), χάνουμε 1-2, και άλλα τέτοια πολλά. Α, επίσης όταν άρχισα να βλέπω ποδόσφαιρο, 25 μέρες μετά πήραμε το euro Σκέφτομαι λοιπόν εγώ, ότι μου δίνεται μια πρώτης τάξεως ευκαιρία, να βάλω σε υπερβολικά δύσκολη δοκιμασία ένα υποτιθέμενο χάρισμα που κατά καιρούς για πλάκα διέδιδα ότι διαθέτω. Φυσικά δεν πολυπίστευα σε τέτοια πράγματα, αλλά είμαι και λίγο παραμυθάς και ονειροπαρμένος και πιστεύω ότι υπάρχουν τόσα που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε σ' αυτόν τον κόσμο, που ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται. Από την άλλη λοιπόν, έχω απέναντι μου την κοπελιά μου, που με κοιτάει με τέτοια δυσπιστία και με ενοχλεί τόσο πολύ που δεν πιστεύει στα θαύματα, που φτάνω μέχρι τα άκρα και την προκαλώ απίστευτα. "Τι με κοιτάς έτσι; Σου λέω θα κερδίσουμε έτσι και πάμε μέσα. Σοβαρά σου μιλάω". Δε μιλάει καθόλου, σηκώνεται πάνω όλο νεύρα (χαριτωμένα νεύρα ) και πηγαίνει στο σαλόνι (έχει διαφημίσεις εκείνη την ώρα). Μας ακολουθούν οι δύο γονείς, έτσι για το χαβαλέ (ο πατέρας της δεν είχα σκοπό να δει τον υπόλοιπο αγώνα). Καθόμαστε λοιπόν, συνδεόμαστε με το παιχνίδι, και είναι όλοι, παίχτες, φίλαθλοι και εκφωνητής μέσα στην απογοήτευση. Τους κοιτάω και αρχίζω "μη μασάτε ρε, αφού θα κερδίσουμε στο τέλος" και τέτοια. Η κοπελιά μου με κοιτάει με το γνωστό λογικό της βλέμμα του "θαύματα δε γίνονται και κόψε τις χαζομάρες" και μου λέει "δε σ' ακούνε, μη φωνάζεις". Εγώ να λέω "μ' ακούνε και με παρακούνε. Πρέπει να τους μιλήσω αλλιώς δεν κερδίζουμε". Λοιπόν, η συνέχεια όπως τη ζήσατε. Καταλάβατε το κλίμα. Η μπάλα είναι δικιά τους, την κλέβουμε, πρώτο καλάθι. "Αρχίσαμε!" λέω εγώ. Περιφρονητικές ματιές από τους υπόλοιπους. Ξανακλέβουμε, αστοχούμε. "Δεν πειράζει εγώ", γέλια οι άλλοι. Πάλι τίποτα αυτοί, ξανά καλάθι εμείς. "12 πόντοι!" εγώ. "Βλέπετε τι γίνεται; Το συνειδητοποιείται ότι συμβαίνει θαύμα αυτή τη στιγμή μπροστά στα μάτια σας;". Καμία αντίδραση ακόμα. Συνεχίζουμε, φτάνουμε τους 9, εγώ πανηγυρίζω και λέω "θα κερδίσουμε, το νιώθετε;". Η κοπελιά μου "πώς μωρέ; 4 λεπτά μένουν και είναι 9 πόντους πίσω". Τρίποντο αυτοί. "Ορίστε" η κοπελιά μου. "Υπομονή κάνε. Θα κερδίσουμε σου λέω, είμαι σίγουρος." Καλάθια, λάθη, στους 7 πόντους και μένει 1 και μισό λεπτό. "Παιδιά το γυρίζουμε. Χαρείτε το, είναι θαύμα και θα συμβεί, σας το λέω!" εγώ. "Δεν προλαβαίνουμε βρε παιδάκι μου, είναι στους 7 πόντους η διαφορά και μένει 1 και μισό λεπτό" η κοπελιά μου, με τσατισμένο τόνο αλλά και μια ανησυχία στη φωνή της. Ο πατέρας της έχει αρχίσει να μουρμουράει κάτι "δεν το πιστεύω αυτό που συμβαίνει" σιγά σιγά. Η δικιά μου ακλόνητη. "Τι είναι μωρέ 7 πόντοι;" Της κάνω. "Δύο τρίποντα και καθαρίσαμε". Κάπου εκεί και η μητέρα της που δεν ασχολούνταν με τον αγώνα αρχίζει και κοιτάει. Στο τρίποντο όπου η διαφορά πήγε από τους 4 πόντους στον 1, έμειναν όλοι κάγκελο και με κοιτούσαν. Εγώ χοροπηδούσα φωνάζοντας "σας τα 'λεγα! Ήμουν σίγουρος!". Η μπάλα χάνεται, το καλάθι πετυχαίνετε. Κερδίζουμε. Το παιχνίδι τελειώνει και έχουν μείνει όλοι με το στόμα ανοιχτό να με κοιτάνε. Ένιωσα πραγματικά σαν να ήμουν μάγος εκείνη την ώρα. Βέβαια, με το που τελείωσε το παιχνίδι και συνειδητοποίησα τι είχε συμβεί, είχα αρχίσει και εγώ να τα χάνω, γιατί βέβαια όλη αυτή την ώρα ήμουν λίγο στην κοσμάρα μου, δηλαδή τα πίστευα πραγματικά αυτά που έλεγα. Ένιωθα μέσα μου ότι ήξερα πως θα κερδίσουμε. Παιδιά δε βρίσκω άλλα λόγια να περιγράψω αυτό που συνέβη. Ήταν ένα πολύ βαθύ συναίσθημα που δεν περιγράφεται. Ο πατέρας της για μισή ώρα μετά ήταν σε κατάσταση "δεν το πιστεύω, δεν το πιστεύω, πώς το έκανες;" κτλ. Η κοπελιά μου δεν είχε πια επιχειρήματα, αλλά εξακολουθεί να μην πιστεύει τίποτα απ' όλα αυτά, ότι δηλαδή μπορεί με κάποιον τρόπο η θέληση μου να κερδίσουμε να επηρέασε τον αγώνα ή ότι ίσως είχα προβλέψει το αποτέλεσμα. Προσωπικά, το χάρηκα όσο τίποτα. Ήταν η πρώτη φορά που προκάλεσα τις δυνάμεις της φύσης, και με άκουσαν με το παραπάνω. Κάπου στο μυαλό μου γύριζαν οι λέξεις από τον Αλχημιστή "όταν κάποιος θέλει κάτι πάρα πολύ, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το καταφέρει". Και εγώ εξακολουθώ να έχω τη λογική μου σκέψη και να είμαι γενικά ορθολογιστής, οπότε μου είναι δύσκολο να πιστέψω σ' όλα αυτά, αλλά μετά ΚΑΙ από αυτό και από τόσα άλλα που μου έχουν συμβεί κατά καιρούς (γιατί είμαι φύσει αισιόδοξος βέβαια), έχω αρχίσει πραγματικά όμως να έχω αμφιβολίες. Μη με παίρνετε στα σοβαρά αν θέλετε. Ίσως όμως υπάρχει κάτι για να κερδίσει ο καθένας μέσα από αυτή την ιστορία. Το πιο όμορφο πιστεύω της βραδιάς, ήταν ότι έβαλα 3 ανθρώπους που είχαν καιρό να πιστέψουν στα θαύματα, σε αμφιβολίες για τη φύση του κόσμου και το μυστήριο του ανθρώπου. Μ' αρέσει να σκέφτονται οι άνθρωποι τη ζωή σαν θαύμα. Όπως είπε και ο Αϊνστάιν, υπάρχουν δύο τρόποι να βλέπεις τον κόσμο: είτε όλα είναι θαύμα, είτε τίποτα δεν είναι θαύμα.
Panahs Δημοσ. 15 Σεπτεμβρίου 2007 Δημοσ. 15 Σεπτεμβρίου 2007 Το καλό που σου θέλω αύριο να βλέπεις το ματς!!! Αλλιώς θα εισηγηθούμε όλα τα μέλη του insomnia να φας μόνιμο ban από το forum! Μη σου πω ότι θα σε βρούμε και θα σε πλακώσουμε κιόλας! Παρακαλώ τον Παρεδωσιανό Σκύλο να τοποθετηθεί επί του θέματος!!
chill Δημοσ. 15 Σεπτεμβρίου 2007 Δημοσ. 15 Σεπτεμβρίου 2007 Ελπίζω αύριο να κάτσεις και να τον δεις τον αγώνα, έτσι? Μην τυχών και ξεπορτίσεις γιατί βλέπω σε περίπτωση στραβής οι insomniacs να κάνουν ντου στην Λάρισα !!!!
Panahs Δημοσ. 15 Σεπτεμβρίου 2007 Δημοσ. 15 Σεπτεμβρίου 2007 Μόνο οι insomniacs?? Εγώ θα φέρω και φίλους!!! :mrgreen:
saxon Δημοσ. 15 Σεπτεμβρίου 2007 Δημοσ. 15 Σεπτεμβρίου 2007 Ωραία η ιστορία αλλά αν ρωτήσεις 10 εκκατομύρια Ελληνες θα σου πουν και μια ανάλογη που έζησαν τις μέρες του Ευρο2004. Κι εγώ είχα ένα "γούρι" εκείνες τις μέρες και είχα φτάσει σε σημείο να πιστεύω απόλυτα οτι αυτό ευθυνόταν για όλες τις νίκες. Δεν υπάρχουν θαύματα αλλά μπορώ να πω οτι απόλαυσα την ιστοριούλα
Επισκέπτης Δημοσ. 15 Σεπτεμβρίου 2007 Δημοσ. 15 Σεπτεμβρίου 2007 saxon, ξέρεις ποιο είναι το συναίσθημα; Πιστεύω ότι το πέτυχες. Είναι περίπου αυτό που είπαν 10εκ Έλληνες στον ημιτελικό του euro με την Τσεχία, όταν κερδίσαμε το κόρνερ στα τελευταία δευτερόλεπτα. Όλοι τότε σκέφτηκαν αυτό ακριβώς που είπε ο εκφωνητής. "Γκολ και φύγαμε για τελικό", σταύρωσαν τα χέρια τους και περίμεναν. Όταν μπήκε, φαντάζομαι ότι όλοι θα φώναξαν "Το 'ξερα!", όπως άλλωστε και εγώ. Ε, αυτό είναι το συναίσθημα, αλλά πολλαπλασιασμένο! Γιατί άλλο είναι να πιστεύεις πως θα γυρίσει ένα παιχνίδι που όλοι θεωρούν εντελώς χαμένο και άλλο αυτό. Αντίστοιχη ιστορία θα μπορούσε να υπάρξει στο euro μόνο αν είχαμε παιχνίδι όπου έπρεπε να πετύχουμε 2 γκολ μέσα σε 15 λεπτά ας πούμε για να περάσουμε (που πιστεύω ότι είναι αντίστοιχης αξίας "θαύμα"). Όσο τα σκορ έμεναν στο 0-0, ήταν σίγουρα χιλιάδες αυτοί που πίστευαν. Στην περίπτωση με τα 2 γκολ όμως, πόσοι θα πίστευαν ότι θα νικήσουμε σε τέτοιο βαθμό να προκαλούν τους άλλους με θράσος όσο κι αν σε κοιτάνε σαν ονειροπαρμένο ηλίθιο, και όχι απλά να λες "υπάρχουν ελπίδες και ας χάνουμε με 2 γκολ". Τέλος πάντων, κυρίως ως χαριτωμένη ιστορία την έγραψα κι εγώ, μη νομίζεις ότι διεκδικώ κανένα τίτλο (ξέρεις, και από αύριο θα έχει στην υπογραφή μου "τηλεφωνήστε στο μέντιουμ manuel, στο 090-", χεχεχε) Παιδιά, αύριο βράδυ δεν ξέρω τι θα κάνω , αλλά και τον τελικό του μουντομπάσκετ που είδα, δεν νικήσαμε. Βέβαια εκεί ήταν η πρώτη φορά που πίστεψα ότι βλέπω αγώνα που είμαι με το φαβορί, μια που συνήθως υποστηρίζω τις μικρές ομάδες (ίσως γιατί γουστάρω τα "θαύματα"). Τώρα έχω καταλάβει πλέον ότι μας δυσκολεύει πολύ το μπάσκετ των Ισπανών, οπότε θα είναι αλλιώς αν το δω. Είδομεν
vlachaquito Δημοσ. 15 Σεπτεμβρίου 2007 Δημοσ. 15 Σεπτεμβρίου 2007 Μια και σου αρεσουν τα δυσκολα, κανα νουμερακι του λοττο εχουμε?? pvt please, μην το ξεφτυλισουμε κιολλας :D
vastravoud Δημοσ. 15 Σεπτεμβρίου 2007 Δημοσ. 15 Σεπτεμβρίου 2007 Τι ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ατάκα είπε ο Παπαλουκάς; Χε, χε, εξαιρετικό! Εν τω μεταξύ ακους τους παίκτες του μπάσκετ να μιλάνε και γενικά αθρώνουν συγκροτημένο λόγο. Ακους μετά και τον αντιστοιχο ποδοσφαιριστή και τρέχεις να καλυφθείς από τα τούβλα! :-P Πάντως ορισμένοι χαρισματικοί παίκτες στυλ Τεό, ΔΔ, κλπ, έχουν το χάρισμα να μπαίνουν για κάποια 2/3 λεπτά "in the zone" όπου πιάνουν ΤΑ ΠΑΝΤΑ, σε επίθεση και άμυνα
FilipposMD Δημοσ. 15 Σεπτεμβρίου 2007 Δημοσ. 15 Σεπτεμβρίου 2007 Αν κάποτε διοργανωθεί τουρνουά... rapid, όπως στο σκάκι, με διάρκεια παιχνιδιού 5 λεπτά, το χρυσό το έχουμε στο τσεπάκι! Στο μπάσκετ όντως, μιλάνε απείρως καλύτερα και νομίζω ότι λένε και λιγότερες κοινοτυπίες. Ακούς τους παίκτες της εθνικής να μιλάνε και σου φαίνονται ενδιαφέροντες άνθρωποι. Ακούς ποδοσφαιριστές και λένε συνέχεια τα ίδια και τα ίδια βαρετά.
DaEmOnIcUs Δημοσ. 15 Σεπτεμβρίου 2007 Δημοσ. 15 Σεπτεμβρίου 2007 Παιδιά το κορυφαίο το πανό το είδατε????Ήταν ενας τύπος στην εξέδρα που είχε ενα μεγάλο χαρτόνι που έγραφε "Greeks have BASKET...BALLS" Απλώς θεϊκο....
DIMITRISG Δημοσ. 15 Σεπτεμβρίου 2007 Δημοσ. 15 Σεπτεμβρίου 2007 ....Πάει πάει το "βάλτο αγόρι μου" πλέον θα ξεχαστεί.... Τώρα δεν λέει " βάλτο αγόρι μου " αλλα : "Κλέψε - κλέψε Βασιλόπουλε "
magoufisa Δημοσ. 15 Σεπτεμβρίου 2007 Δημοσ. 15 Σεπτεμβρίου 2007 θεοι απλα θεοιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιειναι παικταραδεσ τι να λεμε τωρα. αλλα ειναι κ ελληναρεσ.παντα τη τελευταια στιγμη.οπωσ κ χτεσ εβαλαν 16 ποντουσ σε 5 λεπτα.
Panathinaikara Δημοσ. 15 Σεπτεμβρίου 2007 Δημοσ. 15 Σεπτεμβρίου 2007 αυτή τη φορά οι Ισπανοί θα εκπλαγούν δυσάρεστα.
velissarios Δημοσ. 15 Σεπτεμβρίου 2007 Δημοσ. 15 Σεπτεμβρίου 2007 Τι κάναν πάλι τα παλικάρια!! http://www.dailymotion.com/relevance/search/greece+slovenia/video/x2z8pf_incredible-greece-wins-slovenia-636_sport Η 7η φορά τα τελευταία 2 χρόνια!
NikosFE Δημοσ. 15 Σεπτεμβρίου 2007 Δημοσ. 15 Σεπτεμβρίου 2007 Ανοιξτε και τα δυο βιντεο ταυτοχρονος!! http://www.youtube.com/watch?v=4Kklly88V1g Στο τραγουδι δυναμωστε στο διπλασιο την ενταση του ηχου! Μετα απο αυτο πρεπει να καταχωρηθει και στην Εθνικη αυτο το τραγουδι και οχι μονο στα Rocky!!! Αυτη η ομαδα ειναι γεννημενη για τετοιες νικες. Ειναι ο Rocky του basket δεν νικαει με 10 η 20 ποντους διαφορα αλλα με 1 ποντο και με τροπο οπως στα Rocky. Για να μας θυμιζει ποσο ωραιο ειναι το αθλημα του μπασκετ!
Προτεινόμενες αναρτήσεις
Αρχειοθετημένο
Αυτό το θέμα έχει αρχειοθετηθεί και είναι κλειστό για περαιτέρω απαντήσεις.