Ερώτηση κρίσεως

[aledjo]

με 1000 συμφωνω να πας στην επαρχια ακομα και αν ειχες μεγαλωσει στην αθηνα....

 

δες το σαν εμπειρια, αφου υπαρχει σπιτι εκει τοτε δε σε κραταει τιποτα εδω, πες οτι φευγεις και διακοπες μεγαλης διαρκειας!

αν δε σ'αρεσει ή βαρεθεις εκει τοτε ξαναγυρνα πισω...

[Freakster]

Πασχαλιά εγώ θα πήγαινα επαρχία, με την πρώτη ευκαιρία, αν έχει και σπίτι εκεί, εντάξει τι να πω, ότι καλύτερο.

[AFANIS_]

λοιπόν...εγώ είμαι περίπου στα ίδια...δλδ...όλη μου την ζωή λόγω επαγγέλματος γονιών (βλ. δημ υπάλληλοι) αλλά και σπουδών και στρατού...έχω μείνει σε διαφορες πόλεις... (Μακεδονια , Αιγαίο , Θράκη , Θεσσαλία , Αθήνα κα.).

 

Απο Σεπτέμβρη πήρα την απόφαση να ξαναπάω Αθήνα...γιατί βρήκα πως υπάρχουν κάποιες ευκαιρίες...όμως ακόμα και σε αυτήν την περίπτωση ξεκινάω με αρχικό πλάνο ενός έτους...και βλέπουμε...Σε αυτήν την ζωή άλλωστε λίγα πράγματα μένουν σταθερά...

 

Προσωπική μου άποψη στο θέμα λοιπόν είναι , να πάρεις το ρίσκο...αλλά να είσαι πάντα έτοιμη για τα πάντα..μπορεί να σου βγεί μπορεί και όχι...απο εκεί και περα υπάρχει και η αρχαία έκφραση των Αζτέκων...." όπου γης και πατρίς"....(και όπου δουλεια...θα συμπλήρωνα εγώ)...

 

ότι και αν κάνεις πάντως απο εμενα ευχες για καλή τύχη....

[kx5]

Κοίταξε πασχαλιά, από τη στιγμή που δε περιγράφεις σε τι ακριβώς μέρος θα πας δε μπορώ να εκφέρω γνώμη.

 

Επαρχία είναι το χωριουδάκι στη μέση του πουθενά, αλλά και η κωμόπολη λίγα χιλιόμετρα έξω από μια μεγάλη πόλη ή να έχεις σπίτι στα προάστια μιας μικρής πόλης. Τι απ' όλα αυτά ισχύει? Για να λες ότι δεν έχει adsl υποδομή θα πρόκειται για κανένα χωριό ή σπίτι μακριά από κέντρο.

 

Δεύτερον μεταφορικό μέσο θα έχεις? Αν δεν υπάρχει πως θα την παλέψεις?

 

Ωραίος είναι ο καθαρός αέρας, το πράσινο, τα φυτοφάρμακα-λιπάσματα αλλά η πολύ ερημιά μου προκαλεί μελαγχολία.

[paschalia]

Παιδιά , το θέμα δεν είναι εγώ τι κάνω ή τι δεν κάνω , ούτε αν κάνω καλά ή κακά με την μόνιμη μετακόμιση μου στην επαρχία .

 

Εσάς ρωτάω αν θα κάνατε το μεγάλο βήμα (που αν το δεις απο την μεριά που το θέτει ο Αιγέας είναι λίγο φανταστική ερώτηση) ή αν το έχετε κάνει .

 

Κχ5 πολλά τα + κ - αλλά είναι όνειρο ζωής κ εφ'όσον μπόρεσα να το πραγματοποιήσω , δεν έχουν κ τόση σημασία .

[agpr]

Οκ, Πασχαλιά, να σου πω τη δική μου περίπτωση, αν και είναι ελαφρώς διαφορετική.

Ζούσα στη Χαλκίδα και πραγματικά περνούσα πάρα πολύ καλά. Τα μπάνια μου, τους περιπάτους μου και τις παρέες μου, όλα τα είχα. Μάλλον σχεδόν όλα. Έλειπε το σπίτι. Μέναμε στο ενοίκιο, ένα όμορφο τριαράκι σε διώροφη κατοικία, με δική μας θέση πάρκιν, πολύ καλούς συγκατοίκους και ακόμα καλύτερους σπιτονοικοκυραίους. Όπως και να το έβλεπα, πάλι ενοίκιο ήταν. Η εργασία μου τότε δε μου έδινε ένα εισόδημα τέτοιο ώστε να καλύπτω τα έξοδα του σπιτιού. Στην πραγματικότητα, αν κατεβαίναμε στο Ηράκλειο, ακόμα και τις μισές ώρες εργασίας να είχα, οικονομικά θα είμαστε κερδισμένοι. Έτσι άφησα τη Χαλκίδα μου και ήρθαμε στο Ηράκλειο. Ακόμα υπάρχουν στιγμές που μου τη δίνει, το κυκλοφοριακό, οι στενοί δρόμοι, οι άχρηστοι οδηγοί, η γμμν υγρασία, η άθλια νοοτροπία τους, χίλια-δυο. Ωστόσο γρήγορα συνέρχομαι. Η γυναίκα μου είναι πλάι μου και βρίσκουμε σιγά-σιγά τους ρυθμούς μας. Αγνοώ (δηλαδή προσπαθώ) ό,τι με πνίγει και φτιάχνω τη ζωή μου.

Λίγο πριν ξεκινήσουμε τη μετακόμιση, βγήκαν τα αποτελέσματα του ΑΣΕΠ. Είμαι ανάμεσα στους διοριστέους. Έπρεπε να επιλέξω περιοχή διορισμού. Πρώτες δύο επιλογές είναι δυσπρόσιτα σχολεία. Θα ζοριστώ δύο χρόνια, αλλά θα τα καταφέρω.

Εγώ πιστεύω πως όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά, πρέπει να προσπαθώ να τα αλλάξω. Το βήμα το έκανα δύο φορές μέσα σε ένα χρόνο. Στην πραγματικότητα το έχω κάνει και άλλες φορές στο παρελθόν, αλλά δε θέλω να επεκταθώ περισσότερο. Καμμία φορά δε μετάνιωσα. Ποτέ δεν ήταν εύκολο, αλλά πάντα άξιζε τον κόπο.

Μην επιτρέψεις στον εαυτό σου να μιζεριάσει.

[leftermann]

Εγώ θα το έκανα χωρίς δεύτερη σκέψη, με τις εξείς προυποθέσεις:

 

1. μια δουλειά ικανή να μου δώσει τα απαραίτητα (δεν θέλω να ζώ πλούσια, αλλά στοιχειωδώς άνετα),

2. σε μια μικρή κωμόπολη, των 5 - 10 χιλιάδων κατοίκων, που να μπορεί να μου προσφέρει κάποια πράγματα (σχολεία για τα παιδιά, φροντηστήρια, ίσως κανένα γυμναστήριο, και εμπορική αγορά με τα στοιχειώδη, να μην τρέχω στην πόλη για το παραμικρό). Δεν πολυκαίγομαι για θέατρα, σινεμά, 20 ταβέρνες και 30 club για να διαλέγω...

3. σε απόσταση λογική από μεγάλη πόλη, πχ μια ώρα με το αυτοκίνητο.

 

Στα 18 μου, δεν το συζητούσα ούτε για πλάκα, γιατί έμαθα στην βρωμόπολη. Αν είχα μάθει σε χωριό, δεν θα το συζητούσα να έρθω στην πόλη. Και προτιμώ τα παιδιά μου να μαθουν και να συνηθίσουν το χωριό, και να μην θέλουν να έρθουν στην πόλη, παρά το αντίθετο.

Στην πόλη πλέον πνίγομαι. Θέλω να φύγω. Θέλω να ο γείτονάς μου να μένει στο διπλανό οικόπεδο 20 μέτρα μακριά, και όχι πάνω από το κεφάλι μου, να τον ακούω όταν κάνει τα τσίσα του και αυτός εμένα. Δεν θέλω να μαλώνω με κανέναν για το γαμημένο πετρέλαιο της οικοδομής, για την θέση πάρκιν, για τα σκουπίδια στον διάδρομο. Θέλω ο μπομπιράκος μου να βγαίνει στην αυλή και να κυλιέται στο χώμα, και όχι να χτυπάει από ντουβάρι σε ντουβάρι, και να περιμένει την κυριακή για μια βολτούλα στο πάρκο, σαν τα σκυλιά.

 

Βέβαια σε καμία περίπτωση δεν θα συμβούλευα κανέναν "φύγε" ή "μην φεύγεις". Περι ορέξεως κολοκυθόπιτα. Πολλοί γουστάρουν τα τσιμέντα, ας τα έχουν. Αν με ρωτούσαν όμως "θα έφευγες" η απάντηση θα ήταν "τρέχοντας".

 

 

p.s. παρεπιπτόντως, εγώ το παλεύω να φύγω. Όχι ακριβώς σε χωριό, αλλά έξω (αρκετά) από την πόλη... Και θα το κάνω, πριν πάει ο μικρός σχολείο, αν όλα μου παν καλά...

[aledjo]

ολα αυτα που ζητας leftermann γινονται στα προαστια οπου υπαρχουν πολλες μονοκατοικιες!

εγω μενω σε μονοκατοικια και ειμαι ευτυχισμενος! περνω το ηλεκτρικο και παω κεντρο σε 15 λεπτα αμα λαχει!

ολα αυτα τα "κακα" τα εχει το κεντρο της πολης (Αθηνα)!

πιο εξω ειναι πολυ χαλαρα και ωραια!

 

πχ ενα απο τα καλυτερα μερη ειναι οι θρακομακεδονες!

φυσικα θελει και τα αντιστοιχα χρηματα αλλα αν ψαξεις καλα βρισκεις και μονοκατοικιες οσο στοιχιζουν και στην επαρχια.

[leftermann]

sorry, δεν είμαι αθήνα, είμαι θεσσαλονίκη... Τα δικά μας "προάστια" είναι πνιγμένα στο μπετόν. Εκτός κι αν τραβηχτείς παραέξω, οπότε θα θέλεις 1 ώρα δρομο για να πάς κάθε μέρα στην δουλειά σου... Γιατί δεν παίζει ούτε προαστειακός, ούτε μετρό...

Και φυσικά δεν συγκρίνεται η ζωή σε ένα προάστειο, πανε-έλα κάθε μέρα κλπ, με την ζωή καθαρά έξω από την πόλη...

[aledjo]

μα η ζωη εξω απο τη πολη δε σημαινει οτι σιγουρα θα βρει δουλεια εκει!

γι'αυτο γεμιζουν οι πολεις!

σκεφτεται καποιος, σημερα εχω δουλεια, αυριο? που θα βρω? στη πολη ομως εχεις πιο πολλες επιλογες για το τι δουλεια μπορεις να βρεις....

 

και κακα τα ψεματα, τωρα με το μετρο, ηλεκτρικο, προαστειακο και τρενο, μπορεις να πας οπου θες σε λιγοτερο χρονο απ'οτι χρειαζεσαι απο προαστιο της θεσσαλονικης μεχρι το κεντρο!

 

αρα ή μενεις μεσα στο κεντρο (θεσσαλονικη) ή μετακομιζεις σε προαστιο της Αθηνας.

 

ειναι αναλογος και τη δουλεια κανεις βεβαια...

[Επισκέπτης]

Kαλά είναι στο χωριό όπου με έφερε η γυναίκα μου αρχικά με το ζόρι (ήταν στα μόνιμα "θα" κι αυτό), μόνο που δεν είχα φανταστεί πόσο θα με πείραζαν μετέπειτα οι επισκέψεις μου στην Αθήνα, και οι επισκέψεις των άλλων στο χωριό. Η ηρεμία είναι γλυκιά. Μου πήρε βέβαια χρόνο για να κάμψω την σταθερή πεποίθηση των χωρικών ότι θα έπαιρναν από το στόμα μου έστω και ένα στοιχείο της προσωπικής μου ζωής, μέχρι που μου έκοψαν την καλημέρα στο τέλος και το καταχάρηκα, ασχέτως αν έχω το άγχος ότι θα έρθουν κανένα βράδυ με πυρσούς ντυμένοι κου-κλουξ-κλαν, αλλά δόξα τον Θεό ευτυχώς έχουν ακόμη τηλεοράσεις. Μπορούνε να κουτσομπολεύονται και μεταξύ τους χωρίς να συμμετέχω και ελπίζω να μην έχουμε ποτέ κανένα παρατεταμένο blackout. Από την άλλη δεν αισθάνονται και οι ίδιοι ωραία να κάνουν παρέα με έναν 32άρη που κάνει... ποδήλατο τα πρωινά, δεν θέλουν και πολύ για να μου κρεμάσουν κουδούνια γι' αυτό αποφάσισα να μετατρέψω την ησυχία σε απόλυτη απομόνωση χωρίς να βγαίνω χαμένος. Χαίρομαι που βγαίνω με την μηχανάρα μου και τα τατουάζ μου στην κωλο-πλατεία τους και τους χαλάω την γαλήνη και το οπτικό πεδίο, έτσι κι αλλιώς οι ίδιοι οι συγγενείς τους κάποτε έκαναν το ίδιο και στην δική μου γειτονιά όταν ήρθαν απρόσκλητοι κι έτσι δεν έχω τύψεις. Εχθρικότητα μου μυρίζει ο αέρας όταν είναι μαζεμένοι, αλλά ποιός χέστηκε; Έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει ούτε ένας που θα ήταν ικανός (και ταυτόχρονα τόσο τρελός) να έρθει να μου πει οτιδήποτε. Και όταν με γλυκοκοιτάζουν τα λιγοστά κοριτσάκια την ώρα που ψωνίζω από το περίπτερο που κλείνει από τις 6 το απόγευμα, βλέπω το μίσος στο καραμπινώδες βλέμμα των πατεράδων τους, τόσο που αυτός ο άτυπος ανταγωνισμός είναι σίγουρο πως θα τους σπρώξει να πηδήξουν συντομότερα τις κόρες τους, πράγμα που θα έκαναν παραδοσιακά έτσι κι αλλιώς ακόμη κι αν δεν υπήρχα εγώ. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα από την στιγμή που αποφάσισα να μην έχω σχέση με κανέναν, η μόνη σοβαρή σκέψη που μπορεί να έχω στην πλατεία είναι πως να ανοίξω περίπτερο και να βάλω μέσα Αλβανό υπάλληλο 24ώρες το 24ωρο, καθώς το μυαλό του μέσου αστού μπορεί να τον πλουτίσει γρήγορα σε τέτοιες περιοχές, είναι σαν να είσαι μετανάστης στο Ζιμπάμπουε, το επιχειρηματικό πνεύμα ακόμη κι αν κοιμόταν χρόνια βρίσκει πρόσφορο έδαφος και ξεπηδάει! Στα θετικά της υποθέσεως είναι η -ανύπαρκτη- γραφειοκρατία στις δημόσιες υπηρεσίες την ώρα που οι καρεκλοκένταυροι των πόλεων σου ζητάνε ένα σωρό αριθμούς και τυπικότητες, εδώ καθαρίζεις ότι δουλειά θες στο πιτς-φυτίλι, είτε πρόκειται για πληρωμή είτε για πιστοποιητικό θανάτου. Μπανάκι κάθε μέρα στη θάλασσα, καθαρός αέρας, γυμναστικούλα, μέχρι και adsl μου φέρανε με τα πολλά οι κερατάδες και είμαι σίγουρος πως είμαι ο μοναδικός στο χωριό που ξέρει τι είναι αυτό το πράγμα. Εδώ ζεις σαν άνθρωπος, όχι σαν κατσαρίδα. Άμα θέλω club ξέρω που να το αναζητήσω, πάντως όχι στην πλατεία. Κάτι βράδια με πιάνει και η μαστορο-τρέλα μου και χαίρομαι πολύ που μπορώ να παίζω με τρυπάνια και σφυριά στις 3 το ξημέρωμα χωρίς να ενοχλώ κανέναν. Καμιά φορά ξεχνάω και να ντυθώ ώρες ολόκληρες, γυρίζω στην αυλή Ροβινσώνας Κρούσος. Μια χαρά είναι το χωριό. Αρκεί να έχεις δουλειά. Αλλά σίγουρα δουλεύεις για να ζεις, δεν ζεις για να δουλεύεις.

[paschalia]

Αιγέα ξέδωσες πραγματικά ε ?

(Χείμαρρος σωστός) .

 

Αgpr αυτό λέω να κρατήσω -το οποίο πιστεύω οτι είναι κ η ουσία στην τελική .

 

Ποτέ δεν ήταν εύκολο, αλλά πάντα άξιζε τον κόπο.

Μην επιτρέψεις στον εαυτό σου να μιζεριάσει.

[Επισκέπτης]

Το βασικότερο πρόβλημα σε μία τέτοια ενέργεια paschalia είναι οι άνθρωποι, ειδικά αν πρέπει να κάνεις μαζί τους γιατί εγώ ευτυχώς έχω δουλειά άσχετη. Αν εξαρτάσαι από αυτούς μάλλον την έχεις βάψει.

 

Οι άνθρωποι με τα κουναβίσια μάτια δεν είναι ούτε φιλικοί, ούτε ανοιχτόμυαλοι, ούτε και πρόθυμοι για το οτιδήποτε. Άσε που οι μισοί ούτε καν δουλεύουν, η ΕΟΚ τους θρέφει, με 4 ώρες κανονικής δουλειά ο καθένας αρχίζουν τα "αχ του πουδάριμ". Αυτό το ξέρω γιατί καμιά φορά αναγκάζονται να έρθουν μέχρι τα εργοστάσια και είναι τραυματική εμπειρία γι' αυτούς που νομίζουν ότι -τάχα- δουλεύουν στα χωράφια. Να πηδάς την γίδα δεν είναι δουλειά, είναι τρόπος ζωής. Όλα αυτά αλλάζουν βέβαια με την κάθοδό τους στο Γαλάτσι (στην Αθήνα δηλαδή) όπου συνήθως γίνονται τα καλύτερα πρεζάκια.

[chiderboy]

Kαλά είναι στο χωριό όπου με έφερε η γυναίκα μου αρχικά με το ζόρι (ήταν στα μόνιμα "θα" κι αυτό), μόνο που δεν είχα φανταστεί πόσο θα με πείραζαν μετέπειτα οι επισκέψεις μου στην Αθήνα, και οι επισκέψεις των άλλων στο χωριό. Η ηρεμία είναι γλυκιά. Μου πήρε βέβαια χρόνο για να κάμψω την σταθερή πεποίθηση των χωρικών ότι θα έπαιρναν από το στόμα μου έστω και ένα στοιχείο της προσωπικής μου ζωής, μέχρι που μου έκοψαν την καλημέρα στο τέλος και το καταχάρηκα, ασχέτως αν έχω το άγχος ότι θα έρθουν κανένα βράδυ με πυρσούς ντυμένοι κου-κλουξ-κλαν, αλλά δόξα τον Θεό ευτυχώς έχουν ακόμη τηλεοράσεις. Μπορούνε να κουτσομπολεύονται και μεταξύ τους χωρίς να συμμετέχω και ελπίζω να μην έχουμε ποτέ κανένα παρατεταμένο blackout. Από την άλλη δεν αισθάνονται και οι ίδιοι ωραία να κάνουν παρέα με έναν 32άρη που κάνει... ποδήλατο τα πρωινά, δεν θέλουν και πολύ για να μου κρεμάσουν κουδούνια γι' αυτό αποφάσισα να μετατρέψω την ησυχία σε απόλυτη απομόνωση χωρίς να βγαίνω χαμένος. Χαίρομαι που βγαίνω με την μηχανάρα μου και τα τατουάζ μου στην κωλο-πλατεία τους και τους χαλάω την γαλήνη και το οπτικό πεδίο, έτσι κι αλλιώς οι ίδιοι οι συγγενείς τους κάποτε έκαναν το ίδιο και στην δική μου γειτονιά όταν ήρθαν απρόσκλητοι κι έτσι δεν έχω τύψεις. Εχθρικότητα μου μυρίζει ο αέρας όταν είναι μαζεμένοι, αλλά ποιός χέστηκε; Έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει ούτε ένας που θα ήταν ικανός (και ταυτόχρονα τόσο τρελός) να έρθει να μου πει οτιδήποτε. Και όταν με γλυκοκοιτάζουν τα λιγοστά κοριτσάκια την ώρα που ψωνίζω από το περίπτερο που κλείνει από τις 6 το απόγευμα, βλέπω το μίσος στο καραμπινώδες βλέμμα των πατεράδων τους, τόσο που αυτός ο άτυπος ανταγωνισμός είναι σίγουρο πως θα τους σπρώξει να πηδήξουν συντομότερα τις κόρες τους, πράγμα που θα έκαναν παραδοσιακά έτσι κι αλλιώς ακόμη κι αν δεν υπήρχα εγώ. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα από την στιγμή που αποφάσισα να μην έχω σχέση με κανέναν, η μόνη σοβαρή σκέψη που μπορεί να έχω στην πλατεία είναι πως να ανοίξω περίπτερο και να βάλω μέσα Αλβανό υπάλληλο 24ώρες το 24ωρο, καθώς το μυαλό του μέσου αστού μπορεί να τον πλουτίσει γρήγορα σε τέτοιες περιοχές, είναι σαν να είσαι μετανάστης στο Ζιμπάμπουε, το επιχειρηματικό πνεύμα ακόμη κι αν κοιμόταν χρόνια βρίσκει πρόσφορο έδαφος και ξεπηδάει! Στα θετικά της υποθέσεως είναι η -ανύπαρκτη- γραφειοκρατία στις δημόσιες υπηρεσίες την ώρα που οι καρεκλοκένταυροι των πόλεων σου ζητάνε ένα σωρό αριθμούς και τυπικότητες, εδώ καθαρίζεις ότι δουλειά θες στο πιτς-φυτίλι, είτε πρόκειται για πληρωμή είτε για πιστοποιητικό θανάτου. Μπανάκι κάθε μέρα στη θάλασσα, καθαρός αέρας, γυμναστικούλα, μέχρι και adsl μου φέρανε με τα πολλά οι κερατάδες και είμαι σίγουρος πως είμαι ο μοναδικός στο χωριό που ξέρει τι είναι αυτό το πράγμα. Εδώ ζεις σαν άνθρωπος, όχι σαν κατσαρίδα. Άμα θέλω club ξέρω που να το αναζητήσω, πάντως όχι στην πλατεία. Κάτι βράδια με πιάνει και η μαστορο-τρέλα μου και χαίρομαι πολύ που μπορώ να παίζω με τρυπάνια και σφυριά στις 3 το ξημέρωμα χωρίς να ενοχλώ κανέναν. Καμιά φορά ξεχνάω και να ντυθώ ώρες ολόκληρες, γυρίζω στην αυλή Ροβινσώνας Κρούσος. Μια χαρά είναι το χωριό. Αρκεί να έχεις δουλειά. Αλλά σίγουρα δουλεύεις για να ζεις, δεν ζεις για να δουλεύεις.

 

Το βασικότερο πρόβλημα σε μία τέτοια ενέργεια paschalia είναι οι άνθρωποι, ειδικά αν πρέπει να κάνεις μαζί τους γιατί εγώ ευτυχώς έχω δουλειά άσχετη. Αν εξαρτάσαι από αυτούς μάλλον την έχεις βάψει.

 

Οι άνθρωποι με τα κουναβίσια μάτια δεν είναι ούτε φιλικοί, ούτε ανοιχτόμυαλοι, ούτε και πρόθυμοι για το οτιδήποτε. Άσε που οι μισοί ούτε καν δουλεύουν, η ΕΟΚ τους θρέφει, με 4 ώρες κανονικής δουλειά ο καθένας αρχίζουν τα "αχ του πουδάριμ". Αυτό το ξέρω γιατί καμιά φορά αναγκάζονται να έρθουν μέχρι τα εργοστάσια και είναι τραυματική εμπειρία γι' αυτούς που νομίζουν ότι -τάχα- δουλεύουν στα χωράφια. Να πηδάς την γίδα δεν είναι δουλειά, είναι τρόπος ζωής. Όλα αυτά αλλάζουν βέβαια με την κάθοδό τους στο Γαλάτσι (στην Αθήνα δηλαδή) όπου συνήθως γίνονται τα καλύτερα πρεζάκια.

Bullshit!

 

Σε καμια περίπτωση στην επαρχια δεν είναι όπως τα λες εκτος αν πήγες και εγκαταστάθηκες στο πιο μ$*%&^λο χωριό της Ελλάδας. Και σε χωριό έχω ζήσει και σε πολή για αρκετά χρόνια. Μπορεί στις περισσότερες περιπτώσεις τα μυαλά αυτών που ζούν στα χωριά να είναι λίγο πίσω και οι άνθρωποι πιο άβγαλτοι και κλειστόμυαλοι αλλα σε καμια περίπτωση δεν ισχύουν όσα λές και απο άποψη ηθικής τα πράματα είναι πολύ πολύ καλύτερα απο ότι στις πόλεις.

 

Για το αν οι άνθρωποι είναι φιλικοί και πρόθυμοι ίσως θα ήταν καλύτερα να ψάξεις κατα πόσο φταίς εσύ σε αυτό. Και αν τους βλέπεις έτσι πολύ καλά κάνουν και είναι εχθρικοί απέναντι σου. Το ότι έιναι διαφορετικοί απο σένα δεν πάει να πεί πως είναι και χειρότεροι σου οι λιγότεροι. Για το αν κάνουν δουλειά πάνε άρμεγε 200 προβατίνες 2 φορές τη μέρα χειμώνα καλοκαίρι με ότι άλλο προσθετο συνεπάγεται και μετά μίλα. Νεοί αγρότες τα παίρνουν κυρίως απο την ΕΟΚ που πολλές φορές είναι πρωτευουσιάνοι που επιστρέφουν στο χωριό ειδικά για αυτό το σκοπο. Επίσης έχει και κει γυναίκες για να πηδ@νε οπότε δεν νομίζω να έχουν ανάγκη τις κατσίκες. Φαινόμενα αιμομιξίας πάλι είναι πολύ σπάνια και μεμονωμένα και σίγουρα πολύ λιγότερα απο ότι στη μεγαλούπολη.

 

Εκτός όπως είπα και πρίν έπεσες σε τόσο μπ$##$χώρι

 

 

@paschalia

Απο κεί και πέρα σαφώς και είναι πιο κλειστη κοινωνία και λιγότερο απευλευθερωμένα τα πράματα στο χωρίο ενώ μην περιμένεις να αποδέχτούν τις συνήθειες και όλα αυτά που θα φέρεις απο την πόλη. Οτιδήποτε παραξενο και πέρα απο αυτα που έχουν μάθει κάνεις είναι μικρή κοινωνία και θα συζητηθεί. Σχεδόν όλα μαθαίνονται, ούτε προσωπική ζωή έχεις ούτε τίποτα. Απο μέρη για να διασκεδάσει καποιος επίσης και άλλες παροχές αν δεν έχει πόλη κοντα τα πράματα είναι πολύ περιορισμένα. Οι άνθρωποι είναι επίσης εκεί λιγότερο μορφωμενοι (αλλιώς δε θα τα αγροτες) και πολύ πιο κλειστόμυαλοι έτσι ετοιμάσου να ακούς ειδών ειδών κουλα. Αυτα όμως φαντα΄ζομαι πως είναι πράματα που ήδη ξερεις

[Επισκέπτης]

Φίλε chiderboy δεν θέλω να το επεκτείνω πολύ, απλώς να σου αναφέρω πως στις 10 το πρωί κατέβηκα να πάρω ψωμί και έπαιζαν άπαντες πρέφα στο καφενείο. Δεν θα έλεγα ότι είναι το μοναδικό χωριό, λόγω του ότι γενικώς είμαι ταξιδιώτης με δίκυκλο ή χωρίς τότε θα έλεγα πως αυτή είναι μία τυπική εικόνα χωριού. Το ότι με μαθηματική βεβαιότητα θα αρχίσουν σε λίγο καιρό να πεθαίνουν της πείνας, είναι ένα άλλο ζήτημα. Απλώς θα πρέπει να βρούνε κανονικές δουλειές και να ξεχάσουν την ΕΕ για πάντα. Τα κορόιδα δεν μπορούν να υπάρχουν αιωνίως.

 

 

 

Υ.Γ

Στο χωριό που βρίσκεσαι το "ποιανού είσαι 'σύ;" δεν το ρωτάνε ε;

 

Βασικά δεν με ενοχλεί η ηθική τους, ποιός χέζεται γι' αυτήν άλλωστε; Και όλοι μαζί μεταξύ τους να αγαπιούνται με αφήνει παγερά αδιάφορο.

Με ενοχλεί αφάνταστα όμως που θέλουν να χώνουν τις μυτάρες τους στις ξένες δουλειές. Αν αφήσεις έναν να μπει στο σπίτι, είναι σαν να αφήνεις -συνειδητά- έναν ποντικό. Μόνο επιζήμιος μπορεί να είναι.