The [Old] Official Off Topic Thread

[washcloud]

λολ παρθενος οργανισμος

ναι σαν το ΙΚΑ

[evabb]

Ναι δεν έχω κάνει σεξ, τι σχέση έχει με το ντεπόν;

Ουφ τέλος το οφφτόπικειν πάω να πλύνω κανά δόντι να φύγει η μερέντα.

 

οργανισμος ειπα οχι αντρας. (μηπως εισαι γυναικα

[Höfdingadrapa]

Εγώ σου είπα. Μετά μη ζητάς τα ρέστα από τη γκαρνέλε.

[teo64x]

Ένα από τα είδη συζήτησης που δε θα κουραστώ ποτέ να παρακολουθώ.

[evabb]

γτ βρε τεο;

[Höfdingadrapa]

Παιδιά σας παρακαλώ, μείνετε ον τόπικ. =ρ

[Garnele]

Οι ψυχικές διαταραχές είναι μέσα στις παρενέργειες. Πρεζόνια του ντεπόν.

[teo64x]

Κάθε φορά που μπαίνω στο e-mail μου (σπάνια) και βλέπω στα εισερχόμενα μια νέα "Ανακοίνωση της Φιλελεύθερης Συμμαχίας", γίνεται μια επική μάχη μέσα μου μεταξύ του αν θα πάω στο επόμενο μήνυμα ή αν θα απαντήσω "Χ*στηκα".

[andreapaog328]

 

...ήταν μια φορά ένας andreapaog328, σ' ένα λεωφορείο με μια φίλη του.

Το λεωφορείο καθυστερούσε, καθυστερούσε πολύ, σταματούσε σε κάθε στάση, κόσμος ανέβαινε, κόσμος κατέβαινε, το λεωφορείο ξεκινούσε, αλλά μετά από λίγο σταματούσε στην επόμενη στάση, κόσμος κατέβαινε, κόσμος ανέβαινε.

Κι ο andreapaog328 όλο ξεφυσούσε, γκρίνιαζε, παραπονιόταν, έριχνε εσωτερικές χριστοπαναγίτσες και γαμηδοσταύρουδα, εσωτερικά κι αυτά. Φαινόταν όμως στο πρόσωπό του, ότι αυτή η μεγάλη πόλη τον είχε κουράσει αφάνταστα, με τα αργά λεωφορεία της, με τον πολύ τον κόσμο της - κι έχανε κι ο βάζελος. Σε κάποια φάση, ένα από 'κεινα τα εσωτερικά γαμοσταυρούδια, σκαρφάλωσε στον φάρυγγά του, και περίμενε τον andreapaog328 ν' αναπνεύσει.

...Με το που άνοιξε το στόμα ο andreapaog328, αυτό πήδηξε έξω - κατευθείαν μέσα στο αυτί της φίλης του andreapaog328. Αυτή, ενοχλημένη (διότι ως γνωστό αι γκόμεναι δεν έχουσιν υπομονήν), γύρισε στον andreapaog328 και του είπε :

"...ντάξει, μεγάλε, άμα δε σ' αρέσει και ζορίζεσαι, γιατί δεν πας με τα πόδια;"

Τότε ο andreapaog328 που δεν περίμενε την απρόσμενη αυτή εξέλιξη του μικρού δράματος των μέσων μαζικής μεταφοράς που ζούσε, έσφιξε την χειρολαβή, και της απάντησε "χα, κοίτα να δεις, σε πάω ένα στοιχηματάκι, ότι στη στάση του σουβλατζίδικου προλαβαίνω να κατέβω, να πάρω ένα με απ' όλα και κρεμμύδι, να συνεχίσω να περπατάω τρώγοντάς το, και στην επόμενη στάση να ανέβω κύριος στο λεωφορείο". "Μέσα" είπε η φίλη του, "θα μου κάνεις τα ψώνια του σούπερμάρκετ για ένα μήνα άμα χάσεις". "Πήγε - κι εσύ θα μου μαγειρεύεις κάθε βράδυ" είπε ο andreapaog328. "ΟΚ" είπε η φίλη του και ανασήκωσε την τσάντα της στον ώμο.

Στην στάση του σουβλατζίδικου, ο andreapaog328 άφησε τα δάχτυλα να γλιστρίσουν από τη χειρολαβή, και με μερικές αποφασιστικές δρασκελιές βρέθηκε μπροστά στον υπάλληλο και του παρήγγελνε ένα σουβλάκι με γύρο με απ' όλα και κρεμμύδι.

...

Το πιτόγυρο ήταν υπέροχο, φουλ στις βιταμίνες και τα μεταλλικά άλατα, κυρίως στα μεταλλικά άλατα, και ο andreapaog328 πετούσε την μουσκεμένη χαρτοπετσέτα στον κάδο αριστερά του στο πεζοδρόμιο, όταν πρόσεξε ότι στην επόμενη στάση βρισκόταν μόνο μια γιαγιά, η οποία με ένα θεαματικό σάλτο βρέθηκε εντός του λεωφορείου του οποίου οι πόρτες αγκάλιασαν την είσοδό της, και αυτό ξαναξεκίνησε.

Κι ο andreapaog328 βάλθηκε να τρέχει, γιατί η επόμενη στάση βρισκόταν στα 500 μέτρα.

Το πιτόγυρο, ανακατεμένο με μπινελίκια, όλο κι ανέβαινε στον λαιμό του andreapaog328, αλλά δε μπορούσε να κάνει κι αλλιώς, γι' αυτό και ο andreapaog328 συνέχισε να τρέχει.

...500 μέτρα πιο κάτω, η γιαγιά πήδηξε έξω απ' το λεωφορείο με την ίδια χάρη με την οποία είχε επιβιβαστεί, και συνέχισε την πορεία της προς ένα στενό δρομάκι, με το χαρακτηριστικό εκείνο αργόσυρτο γεροντικό βήμα.

Ξεθεωμένος ο andreapaog328, σύρθηκε σχεδόν μέσα στο λεωφορείο μετά την αποβίβαση της γιαγιάς, και πλησίασε τη φίλη του η οποία κοίταζε προς το μέρος του με ένα βλέμμα όπως αυτό που έχει κάποιος που μόλις έμαθε ότι διορίστηκε καθηγητής στο δημόσιο.

Ο andreapaog328 έπιασε τη χειρολαβή καθώς το λεωφορείο ξαναξεκίνησε, και μετά από 2 λεπτά απόλυτης σιωπής, γύρισε και κοίταξε στο πρόσωπο τη φίλη του :

"-...ένα φιλάκι τουλάχιστον;"

"-όχι, γιατί έχεις φάει κρεμμύδι - και να ξέρεις ότι σερβιέτες θα μου παίρνεις έξτρα slim. Πρόσεξε, όχι slim - έξτρα slim".

 

 

edit : ...απ' ότι μόλις είδα, δεν είχα μόνο εγώ κέφια για γράψιμο απόψε.....

 

 

τα bold αντιπροσωπούν την καθημερινότητα μου...

 

η ιστορία εχει και συνέχεια σημερινή...

ακολουθεί σεντονάκι

 

 

 

ώρα 1 το μεσημέρι βρίσκομαι πάτρα, φίλος έχει γεμέθλια, κερνάει φαγητό...

μετά απο μισό κιλό κρασί, δυο τσίπουρα και μια τεντούρα καθώς και φαγητό μέχρι σκασμού παίρνω τον δρόμο προς τα συνηθισμένα κτελ...

 

ανεβαίνω, κάθομαι ακριβώς πίσω απο τον οδηγό και στην διπλα δυάδα μια γιαγιά (ίσως είναι και αυτή του wash:lol:). Τέλος πάντων ξεκινάμε...έχουμε έναν οδηγό που σε όλη την διαδρομή παίζει να έπαθε καρκινο απο το πόσο χρόνο μίλησε στο κινητό (πρωτα για κάτι ανταλλακτικά για το όχημα, μετά κανονισε καφε, μετά πήρε τον οδηγό του άλλου λεωφορείου που συνάντησε κατά την διαδρομή...) χειρότερα και απο την γραμματέα του πρωθυπουργου ξέρω γώ...δίπλα μου πάντα η γιαγιά με την οπρέλα της (wtf 30 βαθμούς είχε σήμερα) σαν και αυτές που όταν τις ανοίγεις είναι μεγαλύτερες απο τον τρούλο της Αγίας Σοφίας, ένα κουτί γλυκά και μια άλλη τσάντα...

 

Σε μία φάση ο οδηγός στο τηλέφωνο κλασσικά, του λένε κάτι, δεν ξέρω τί, και ρίχνει ένα γέλιο, όπως όταν γελάς απο ένα καμμένο/καθυστερημένο ανέκδοτο ή όπως όταν βγάζεις κάποιες απελπισμένες κραυγές απο την μύτη, έχοντας κλειστό το στόμα, όταν ο άλλος σου γαργαλάει την μασχάλη...

 

Λίγο τα κρασιά, λίγο η μαλάκινση που έδερνε εκείνη την ώρα τον οδηγό, λίγο η γιαγιά που την είχε πέσει...με πιάνει ένα νευρικότατο γέλιο και δεν μπορώ να σταματήσω για κανένα λόγω...να πείς καθότανε κανας άλλος δίπλα μου...οκ γελάει με τον άλλον. αλλά όχι, ηλεκτριζόμουν μόνος μου...ο οδηγός έριχνε κλεφτές ματιές στον καθρέφτη μπας και καταλάβει γιατί είχα πάθει κρίση, αλλά μάταια.

 

Συνέρχομαι μετά απο κανά δεκάλεπτο καταλαβαίνοντας ότι αν το συνέχιζα θα τα έκανα πάνω μου, ο οδηγός με το ένα χέρι το κινητό με το άλλο αλλάζει ταχυτητα και με το γόνατο κρατάει το τιμόνι...παίρνει λίγο γρήγορα (παίζει να πήγαινε και με 120) μια στροφή και τσααααααφ...η ομπρέλα της γιαγιάς απογειώνεται πρός τον οδηγό (δεν ξέρω πως δεν τον πήρε στο κεφάλι εκείνη η μύτη που έχει που μοιάζει με αλεξικέυραυνο) και στέκεται δίπλα στον λεβιέ των ταχυτήτων...Ο οδηγός φανερά ενοχλημένος, όχι γιατί οδήγαγε αλλά μάλλον επειδή απόσπασε την προσοχή του απο το τηλέφωνο, με μια βιαστική κίνηση, την οποία δεν κατάλαβα με ποιό χέρι έκτέλεσε, πετάει την ομπρέλα πίσω στον διάδρομο. Σκύβω και πιάνω την ομπρέλα και την δίνω στην γιαγιά που μου λέει ένα ευχαριστώ, δίνοντας την εντύπωση ότι μετά απο αυτό μπορούσε να παιθάνει κιόλας.

...

Ετοιμάζεται λοιπόν να κατέβει η γιαγιά, παίρνει την ομπρέλα και τα υπόλοιπα πράγματα, γυρναει προς το μέρος μου και μου λέει: ευχαριστώ νεαρέ, καλοτάξιδο. wtf λέω απο μέσα μου...

 

Στην επόμενη στάση κατεβαίνω...δρόμος, χωράφι, οικοδομή και είμαι σπίτι μου.

 

 

καθημερινές ιστορίες και κέφι για γράψιμο πάντα υπάρχουν...

[MsquitoPrincess]

 

Το πόσταρα και στα βίντεο αλλα είναι πραγματικά κρίμα να μην έχετε δεί τουλάχιστον το πρώτο...

Εξωφρενικά γαμάτη και όμορφη γκόμενα...

Χρησιμοποιεί φανταστικά τα χέρια της...

Τα υπόλοιπα θα τα δείτε στο βίντεο.

Τέλειο Klain, τέλειο.

[washcloud]

 

 

 

 

η ιστορία εχει και συνέχεια σημερινή...

ακολουθεί σεντονάκι

 

 

 

ώρα 1 το μεσημέρι βρίσκομαι πάτρα, φίλος έχει γεμέθλια, κερνάει φαγητό...

μετά απο μισό κιλό κρασί, δυο τσίπουρα και μια τεντούρα καθώς και φαγητό μέχρι σκασμού παίρνω τον δρόμο προς τα συνηθισμένα κτελ...

 

ανεβαίνω, κάθομαι ακριβώς πίσω απο τον οδηγό και στην διπλα δυάδα μια γιαγιά (ίσως είναι και αυτή του wash:lol:). Τέλος πάντων ξεκινάμε...έχουμε έναν οδηγό που σε όλη την διαδρομή παίζει να έπαθε καρκινο απο το πόσο χρόνο μίλησε στο κινητό (πρωτα για κάτι ανταλλακτικά για το όχημα, μετά κανονισε καφε, μετά πήρε τον οδηγό του άλλου λεωφορείου που συνάντησε κατά την διαδρομή...) χειρότερα και απο την γραμματέα του πρωθυπουργου ξέρω γώ...δίπλα μου πάντα η γιαγιά με την οπρέλα της (wtf 30 βαθμούς είχε σήμερα) σαν και αυτές που όταν τις ανοίγεις είναι μεγαλύτερες απο τον τρούλο της Αγίας Σοφίας, ένα κουτί γλυκά και μια άλλη τσάντα...

 

Σε μία φάση ο οδηγός στο τηλέφωνο κλασσικά, του λένε κάτι, δεν ξέρω τί, και ρίχνει ένα γέλιο, όπως όταν γελάς απο ένα καμμένο/καθυστερημένο ανέκδοτο ή όπως όταν βγάζεις κάποιες απελπισμένες κραυγές απο την μύτη, έχοντας κλειστό το στόμα, όταν ο άλλος σου γαργαλάει την μασχάλη...

 

Λίγο τα κρασιά, λίγο η μαλάκινση που έδερνε εκείνη την ώρα τον οδηγό, λίγο η γιαγιά που την είχε πέσει...με πιάνει ένα νευρικότατο γέλιο και δεν μπορώ να σταματήσω για κανένα λόγω...να πείς καθότανε κανας άλλος δίπλα μου...οκ γελάει με τον άλλον. αλλά όχι, ηλεκτριζόμουν μόνος μου...ο οδηγός έριχνε κλεφτές ματιές στον καθρέφτη μπας και καταλάβει γιατί είχα πάθει κρίση, αλλά μάταια.

 

Συνέρχομαι μετά απο κανά δεκάλεπτο καταλαβαίνοντας ότι αν το συνέχιζα θα τα έκανα πάνω μου, ο οδηγός με το ένα χέρι το κινητό με το άλλο αλλάζει ταχυτητα και με το γόνατο κρατάει το τιμόνι...παίρνει λίγο γρήγορα (παίζει να πήγαινε και με 120) μια στροφή και τσααααααφ...η ομπρέλα της γιαγιάς απογειώνεται πρός τον οδηγό (δεν ξέρω πως δεν τον πήρε στο κεφάλι εκείνη η μύτη που έχει που μοιάζει με αλεξικέυραυνο) και στέκεται δίπλα στον λεβιέ των ταχυτήτων...Ο οδηγός φανερά ενοχλημένος, όχι γιατί οδήγαγε αλλά μάλλον επειδή απόσπασε την προσοχή του απο το τηλέφωνο, με μια βιαστική κίνηση, την οποία δεν κατάλαβα με ποιό χέρι έκτέλεσε, πετάει την ομπρέλα πίσω στον διάδρομο. Σκύβω και πιάνω την ομπρέλα και την δίνω στην γιαγιά που μου λέει ένα ευχαριστώ, δίνοντας την εντύπωση ότι μετά απο αυτό μπορούσε να παιθάνει κιόλας.

...

Ετοιμάζεται λοιπόν να κατέβει η γιαγιά, παίρνει την ομπρέλα και τα υπόλοιπα πράγματα, γυρναει προς το μέρος μου και μου λέει: ευχαριστώ νεαρέ, καλοτάξιδο. wtf λέω απο μέσα μου...

 

Στην επόμενη στάση κατεβαίνω...δρόμος, χωράφι, οικοδομή και είμαι σπίτι μου.

 

 

καθημερινές ιστορίες και κέφι για γράψιμο πάντα υπάρχουν...

life immitating art...

[Achilles]

Είσαι ποιητής wash, το είπαμε.

 

Same goes to you andreapaog328.

[ANHLIKOS]

Κουμπάρε!!! καλώς τον!!

[Achilles]

Τι κάνεις βρε ανήλικε; Όλα καλά;

 

Ενηλικιώθηκες όσο έλειπα, ή ακόμα κοκοπίκος είσαι;

[ANHLIKOS]

Δεν θα μεγαλώσω ποτε! Κοκοπίκος για ΠΑΝΤΑ!!!