NoNuclearPower Δημοσ. 20 Φεβρουαρίου 2007 Δημοσ. 20 Φεβρουαρίου 2007 Το «Μόνο για εκείνη μη μου λες» προηγείται του «Requiem» κατά 3 χρόνια. Λες να τους αντιγράψαν τελικά; Μοιάζουν πάρα πολύ πάντως Σκέφτηκες πως υπάρχει και το ενδεχόμενο να του αρέσει, αλλά για να μην διαφωνεί μαζί σου να σου λέει πως δεν του αρέσει; ? Χριστινάκι διάβασα αυτή την πρόταση 10 φορές και ακόμα να καταλάβω.. Αφού ο Leite33 γουστάρει ΠυξΛαξ. Πλάκα μας κάνεις; :twisted:
blueviper Δημοσ. 20 Φεβρουαρίου 2007 Δημοσ. 20 Φεβρουαρίου 2007 Ηρεμησε!!! Πραγματικα απορω όμως γιατί ασχολείσαι με το συγκεκριμένο site-post αφου οι συγκεκριμένοι κύριοι σε αηδιάζουν και τους βαρίεσαι και γω δεν ξέρω τι αλλο!!!!! Για τον ίδιο λόγο που κάποιος μπορεί να συζητά για τους ναζί, χωρίς να είναι απαραίτητα κι οπαδός τους.
Cristina Δημοσ. 20 Φεβρουαρίου 2007 Δημοσ. 20 Φεβρουαρίου 2007 Λες να τους αντιγράψαν τελικά;Μοιάζουν πάρα πολύ πάντως ? Ιδέα δεν έχω. Μπορεί να τους αντέγραψαν, μπορεί να είναι τυχαίο, μπορεί και οι 2 να αντέγραψαν ή να επηρεάστικαν από κάποιον άλλον που εμείς δεν ξέρουμε. Μπορεί να είναι και συνεργασία... Το θέμα της «αντιγραφής» των τραγουδιών είναι άλλο μεγάλο θέμα... Χριστινάκι διάβασα αυτή την πρόταση 10 φορές και ακόμα να καταλάβω.. Αφού ο Leite33 γουστάρει ΠυξΛαξ. Πλάκα μας κάνεις; :twisted: Και χρειάστηκε να το διαβάσεις 10 φορές για να το καταλάβεις; Αν και είπε κάποιος, δηλαδή μίλησε γενικά. Ε, κι εγώ γενικά απάντησα, δεν αναφέρθηκα στον Leite33. Πάντως, κι εγώ ακούω πράγματα και ας μη μου αρέσουν, για να μπορώ να έχω άποψη. Για να μπορώ να έχω επιχειρήματα γιατί δεν μου αρέσουν. Πρόσεξε. Όχι ότι δεν είναι καλό κάποιο group. Ότι δεν αρέσει σε μένα. Υπάρχει μεγάλη διαφορά σε αυτό. Το αν κάποιο συγκρότημα δεν είναι καλό ή όχι, νομίζω πως θα το έλεγα μόνο σε κάτι πολύ ακραίο, αλλά και πάλι θα ήταν πολύ υποκειμενικό. Για να σου πως παράδειγμα. Δεν μπορώ να ακούω Tool. Όπως επίσης και Slipknot. Δεν ρε παιδί μου... Με τίποτα. Το προσπάθησα και με χαλάνε (εκτός ίσως από 1-2 κομμάτια). Και να σκεφτείς πως το αυτί μου είναι εξοικειωμένο σε γενικές γραμμές. Έτσι νομίζω τουλάχιστον. Ε, δεν μπορώ τη μουσική τους. Δεν μου πάει. Αλλά έχω ακούσει και 15 τραγούδια από το κάθε συγκρότημα για να μπορώ να λέω πως δεν μου πάνε (Μπορεί να έρθει στιγμή που να μπορώ να τους ακούω και να με εκφράζουν. Δεν αποκλείω τίποτα). Αυτό όμως δεν τους κάνει ελεϊνούς και άθλιους μουσικούς ή ότι αυτοί που τους ακούνε και την βρίσκουν με αυτήν τη μουσική όσο εγώ τη βρίσκω με Zbigniew Preisner και Opeth, δεν ξέρουν από μουσική και δεν έχουν γούστο (υποκειμενικό). Αρκεί όμως να τους ακούνε συνειδητά. Να μην είναι fan επειδή είναι της μόδας. Επειδή τους ακούνε στην παρεά ή νομίζουν πως θα κάνουν εντύπωση στους άλλους για την WOW μουσική που ακούνε. Με πιάνιεις;
Harkon Δημοσ. 20 Φεβρουαρίου 2007 Δημοσ. 20 Φεβρουαρίου 2007 Cristina, Respect +1 και από μένα σε ότι είπες
Creation Δημοσ. 23 Φεβρουαρίου 2007 Δημοσ. 23 Φεβρουαρίου 2007 Respect δεν λες τπτ! +1 και από μένα! Ρε τα κορίτσια του forum γράφουν λέμε!
Leite33 Δημοσ. 26 Φεβρουαρίου 2007 Δημοσ. 26 Φεβρουαρίου 2007 Ρε συ χριστίνα γιατί να ακούς κάτι που δε σου αρέσει για να έχεις άποψη;; Περίεργο μου ακούγεται! Καλύτερα δε θα ήταν να περνας την ώρα σου με κάτι που σου αρέσει;;
sotoserres Δημοσ. 26 Φεβρουαρίου 2007 Δημοσ. 26 Φεβρουαρίου 2007 ΠΥΞ ΛΑΞ ʽΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΙΓΚΙΠΕΣ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΟΧΘΗΣʼ “ Βρήκα την πόρτα ανοιχτή και μπήκα. Έξω έκανε κρύο. Έτριψα τα χέρια μου πάνω από την φωτιά. Ξυπόλυτες επαναστάσεις έτρεχαν πλάι σε μαραμένια ποτάμια. Έρωτες που πέταξαν λευκή πετσέτα και χάθηκαν με αξιοπρέπεια. Κοιτάζω το πρόσωπο της γυναίκας, στην Στάση, που περιμένει το πρωινό λεωφορείο. Κάτι θέλω να πω αλλά η διαταγή είναι σαφής. «Μην βγάλεις τσιμουδιά! Η Ευρώπη είναι από πάνω σου».” ΠΥΞ ΛΑΞ 1994. Ο δίσκος αυτός αφιερώνετε σε όλους εκείνους που πάντα ήταν ευχαριστημένοι με τα λίγα, και η αξιοπρέπεια τους δεν τους έκανε να ¨ζητιανεύουν¨ τα πολλά. Για τους πραγματικούς πρίγκιπες της «Δυτικής Όχθης». εγώ γεννήθηκα το '89.. και τους ακούω απο το '94.. ναι από τα 5.. αισθάνομαι τυχερός που ο θείος μου μου τους γνώρισε.. ευχαριστώ και αυτόν και αυτούς
Cristina Δημοσ. 26 Φεβρουαρίου 2007 Δημοσ. 26 Φεβρουαρίου 2007 Ρε συ χριστίνα γιατί να ακούς κάτι που δε σου αρέσει για να έχεις άποψη;; Περίεργο μου ακούγεται! Καλύτερα δε θα ήταν να περνας την ώρα σου με κάτι που σου αρέσει;; Να σου πω την αλήθεια και μένα μου ακούγεται περίεργο να απορρίπτεις κάτι χωρίς να το έχεις ακούσει αρκετά ώστε να έχεις άποψη. Πέραν αυτού, όταν ακούω μουσική δεν περνώ την ώρα μου. Μάλλον αυτή είναι και η διαφορά μας. Δηλαδή η προσέγγιση του τρόπου ακρόασης. Για τον καθένα μας η μουσική μπορεί να σημαίνει και κάτι άλλο.
ΜΑΝΟΛΗΣ Δημοσ. 26 Φεβρουαρίου 2007 Δημοσ. 26 Φεβρουαρίου 2007 Συμφωνώ και εγω απόλυτα οπως ανέλυσε το θέμα η Christina . Οσο για την απορία που εκφράσανε μερικοί ( κατανοητό βέβαια ) πως μπορώ να απορίψω κατ ΄ ευθείαν κάτι που δεν εχω ακούσει καθόλου . Εγώ για παράδειγμα ξεκίνησα να ακούω rock music απο τα εννέα μου και ειχα πάρει τον πρώτο μου δίσκο ( βινύλιο ) .Τώρα πλέον έχω στην δισκογραφία μου φυσικά όλα τα ειδη ( rock - hard - heavy - thrash ) . Αλλα επειδή μ αρέσει να ψάχνομαι γενικά με την μουσική εχω μεχρι και κλασσική μουσική και ακούω πάρα πολυ τώρα τελευταία . Ενοείται φυσικά οτι τα ακούω ολα γιατί μ αρεσουν και οχι για να ειμαι στην μόδα και αλλες βλακείες ετσι ? Καθε τι που σε αγγίζει συναισθηματικά , ψυχικά η οτιδήποτε άλλο σίγουρα σε κάνει καλό .
Leite33 Δημοσ. 27 Φεβρουαρίου 2007 Δημοσ. 27 Φεβρουαρίου 2007 Ok Χριστινα πάω πασο! Ωραιος Μανόλη και Sotoserres.... Εγω πάντως ακούω ότι μου αρεσει με αγγιζει και περναώ ευχαριστα την ώρα μου και όχι ότι με αηδιάζει απλώς και μόνο για να έχω απόψη...
Cristina Δημοσ. 27 Φεβρουαρίου 2007 Δημοσ. 27 Φεβρουαρίου 2007 Ok Χριστινα πάω πασο! Ωραιος Μανόλη και Sotoserres.... Εγω πάντως ακούω ότι μου αρεσει με αγγιζει και περναώ ευχαριστα την ώρα μου και όχι ότι με αηδιάζει απλώς και μόνο για να έχω απόψη... Μα κι εγώ το κάνω... Αυτό έλειπε να μην ακούω αυτά που με αγγίζουν... Όμως πως θα βρεις τί σε αγγίζει αν δεν το ακούσεις πρώτα; Και άντε και το ακούς τελικά... Και λες «Αυτό δεν μου αρέσει!», δεν σου έχει συμβεί ποτέ να μην σου αρέσει κάτι μια δεδομένη στιγμή και μια άλλη να κολλήσεις; Ε, εμένα αυτό μου έχει τύχει άπειρες φορές και μάλιστα τραγούδια που σήμερα είναι από τα πλέον αγαπημένα μου, στο παρελθόν είτε δεν μου άρεσαν, είτε είχαν περάσει αδιάφορα. Και όμως... Κάποια στιγμή όταν τους έδωσα ακόμη μία ευκαιρία, βρήκα κάτι, με άγγιξε κάτι σε αυτά που την 1η φορά μου ήταν αδιάφορο, ίσως και απεχθές. Κάποτε δεν μπορούσα με τίποτα να ακούσω SOAD. Μα με τίποτα όμως... Απορούσα τί στο καλό τους βρίσκουν. Είχα ακούσει 2-3 τραγούδια τους και είχαν μπει στη μαύρη λίστα για χρόνια, μέχρι που κάποια στιγμή άκουσα 2-3 άλλα τραγούδια τους και ανακάλυψα κάτι στον ήχο τους που την 1η φορά δεν είχα βρει... Μπήκα στη διαδικασία να ακούσω ένα album τους ολόκληρο, αρκετά διστακτικά... Ε πλέον μπορώ να είμαι σίγουρη τί μου αρέσει σε αυτούς και τί όχι και μάλιστα ΓΙΑΤΙ. Βρήκα τί με χαλάει και γιατί τους είχα απορρίψει. Και χαίρομαι πολύ που τους έδωσα κι άλλη ευκαιρία γιατί σήμερα μέσα στα πιο αγαπημένα μου τραγούδια είναι και δικά τους. Παρόμοια λειτούργησα και με την metal. Μέχρι και πριν από 6 χρόνια αν ερχόταν κάποιος να μου πει πως το 2002 θα άκουγα 20 ώρες τη μέρα metal, θα τον περνούσα για τρελλό. Αν τότε μου έλεγε κάποιος πως θα περνούσαν μήνες χωρίς να ακούσω beatια, θα του έλεγα πως δεν ξέρει τι του γίνεται. Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις... Για να μπορέσεις να βρεις αυτό που σε αγγίζει, πρέπει πρώτα να το γνωρίσεις, να το ανακαλύψεις και μετά να πεις αν σου κάνει ή όχι, αλλά ακόμη και τότε, νομίζω πως είναι καλό (για μας! όχι για τους άλλους!) να αφήνουμε μια χαραμάδρα... Γιατί ποτέ δεν ξέρεις... Γιατί μπορεί να ήσουν σε άλλο mood, γιατί μπορεί να μην είχες ωριμάσει αρκετά (μουσικά) για να το εκτιμήσεις, γιατί πολύ απλά δεν ήσουν έτοιμος να πάρεις αυτό που σου έδινε η μουσική που απέρριψες... Για να μπορείς τελικά να έχεις εναλλακτικές λύσεις στο τι θα αγγίξει την ψυχή σου... Αυτό δεν είναι τελικά που κάνει η μουσική;
sotoserres Δημοσ. 28 Φεβρουαρίου 2007 Δημοσ. 28 Φεβρουαρίου 2007 ωραία η χριστινούλα... ολοί εχούν περασεί (έτσι πιστεύω τουλάχιστον) από το στάδιο της ανακάλυψης, της εξερεύνησης των μουσικών οριζόντων... Όλοι ακουσαν τραγούδια που "μίσησαν" αργότερα, απογοητεύτηκαν απο καλλιτέχνες και σχήματα, άλλαξαν απόψεις και πολλά άλλα... Πριν μερικά χρόνια πέρασα αυτό το στάδιο.. Άκουσα και ραπ και χιπ χοπ και μέταλ και πολλά πολλά άλλα.. κατέληξα όμως στη ροκ-έντεχνη μουσική ελληνική και ξένη.. και κάπου εδώ μπαίνει η έννοια του "mood".. υπάρχουν λοιπόν ώρες που και τα beat θα ακούσω και το ραπ και το μέταλ και γυφτολαϊκά θα βάλω.. με αυτό το παράδειγμα επαληθεύω την χριστινα..
Προτεινόμενες αναρτήσεις
Αρχειοθετημένο
Αυτό το θέμα έχει αρχειοθετηθεί και είναι κλειστό για περαιτέρω απαντήσεις.