Πυξ Λαξ

[giolefpatceid]

Αυτό το thread δημιουργήθηκε προς τιμήν του (κατά τη γνώμη μου πάντα,μη δημιουργηθούν παρεξηγήσεις) καλύτερου ελληνικού συγκροτήματος (που τώρα πια δεν υπάρχει) : τους Πυξ Λαξ (Φίλιππος Πλιάτσικας, Μπάμπης Στόκας, Μάνος Ξυδούς). Θα παρακαλούσα όλους εσάς που είτε έχετε ακούσει ένα τραγούδι τους, είτε ακούτε χρόνια και είχατε πάει και σε συναυλίες τους να καταθέσετε τη γνώμη σας γι' αυτό το πραγματικά μεγάλο συγκρότημα....

[Harkon]

όπως το είπες είναι και για μένα..

το (συνολικά) καλύτερο ελληνικό συγκρότημα που δημιούργησε δικό του μουσικό ρεύμα.

τα τραγούδια τους θα μας συντροφεύουν για πολλά χρόνια ακόμα..

"γιατί ΔΕΝ έπαψαν Αγάπη να θυμίζουν"

[activex]

prosopika theorw ena apo ta kalitera komatia kai fisika agapimeno ton "pinaka"

einai pragmatika pinakas..

[giolefpatceid]

Ωραίος...!Harkon έχεις πάει σε καμια συναυλία τους?

[yannis27gr]

Ένα μεγάλο respect κι από μένα.

 

Φαν τους από τον 2ο τους δίσκο, με ώθησαν να μάθω κιθάρα για να παίζω τα τραγούδια τους (αυτοί και οι Nirvana). Έχω πάει σε πολλές συναυλίες τους, πάντοτε ήταν εκπληκτικοί (σε μία απ' αυτές έπαιξε support ο Φάμελος με τους Ποδηλάτες και έτσι μάθαμε κι αυτό τον κύριο όταν ήταν εντελώς άγνωστος, κάπου το '96 αν θυμάμαι καλά).

 

Κορυφαίος δίσκο το "Ο μπαμπούλας τραγουδάει μόνος τις νύχτες", ειδικά η τελευταία πεντάδα κομματιών (από 10-16 χωρίς το 15) με κράτησε παρέα πολλά βράδια.

 

Δε θα έλεγα ότι είναι το κορυφαίο ever, είναι όμως ενα συγκρότημα που άφησε εποχή.

[Harkon]

Ωραίος...!Harkon έχεις πάει σε καμια συναυλία τους?

 

σε πολλές

πρώτη φορά τους είδα στο rockwave 1996-7? στην Φρεατίδα.

μιά άλλη όταν έιχαν έρθει οι REM και σε πολλές άλλες.

κάποιες ήταν εκπληκτικές ενώ σε μερικές έδειχναν σημεία κούρασης και "μπουχτήσματος". από αυτή την άποψη καλά έκαναν και σταμάτησαν ίσως μπορούσαν να το κάνουν 1-2 χρόνια πριν.

πέρα από τον Φίλλιπο τον Μπάμπη και τον Μάνο,

μορφές ήταν ο ντράμερ, ο μπασίστας και η Δήμητρα στα πλήκτρα.

όσες φορές τους είδα μαζί όλους ήταν πολύ καλοί. τις άλλες φορές σαν κάτι να έλειπε

[giolefpatceid]

Ειδικά το "Στα Καμίνια" και το "Όλο μ' αφήνεις να σ' αφήνω" από 10-16 στον μπαμπούλα που λες yannis27gr για μένα είναι κορυφαία...Επίσης και το "Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο"....Τι τσιγάρο έχει πέσει με το συγκεκριμένο....

 

Ναι και ο ντράμερ, ο Σάκης ο Κουνούπης ήταν πολύ στυλ ο άνθρωπος...!Κρίμα που διαλύθηκαν...Η μεγαλύτερη ειρωνεία είναι ότι έχω αγαπήσει τόσο πολύ αυτό το συγκρότημα,αλλά ξεκίνησα να ακούω όταν βγήκε το live στο Λυκαβηττό:"ΤΕΛΟΣ"...

[blueviper]

Μέχρι ένα σημείο, οι εγγενείς τους αδυναμίες στη σύνθεση μου ήταν συμπαθείς. Αξιοποίησαν στο έπακρο τις μουσικές συγκυρίες της εποχής και απευθύνθηκαν στο κοινό μέσα από απλές μελωδίες κι άμεσους στίχους (συνήθως για ερωτοχτυπημένους). Από ένα σημείο κι έπειτα κι ειδικά στη μετά Στίλβη εποχή, κατάντησαν το συνώνυμο της μανιέρας και της κοινοτοπίας. Αποτέλεσαν την αφορμή δημιουργίας μιας σειράς συγκροτημάτων που δεν κατόρθωσαν ποτέ να ξεπεράσουν την επιρροή τους: Domenica, Όναρ, Κίτρινα Ποδήλατα, Σύννεφα Με Παντελόνια.

 

Σε γενικές γραμμές τους ακολούθησα μέχρι τα 17-18 μου (και πολύ ήταν). Κάπου εκεί αποφάσισα να κάνω εγώ το επόμενο βήμα, μια κι οι ίδιοι, είτε αδυνατούσαν, είτε δεν ήθελαν και ξεπέρασα το εφηβικό σύνδρομο. Έκτοτε ανακάλυψα πολύ αξιολογότερα σχήματα και καλλιτέχνες, για να συνεχίσω να κοιτάζω με λαγνία το πόστερ τους πάνω από το προσκεφάλι μου.

[giolefpatceid]

Αν μπορούσατε να ξεχωρίσετε ένα ή δύο από τα τόσα καταπληκτικά τραγούδια τους,ποια θα ήταν αυτά?

[mert]

α, εννοεις οτι εχουν και παραπανω απο ενα?

[Harkon]

ναι έχουν παραπάνω από ένα

[Vagos_46]

αν και ελληνικη μουσικη δεν ακουω, οι πυξ-λαξ αποτελουν εξαιρεση! τους ειχα ακουσει και live οταν ειχανε ερθει λαρισα και ηταν πολυ καλοι.αγαπημενο τραγουδι (ποιο αλλο) μοναξια μου ολα!

[nikoskon]

Είναι/ήταν ζωντανό κομμάτι της ελληνικής μουσικής.

Απλά σεβασμός στο έργο τους.

Κάποτε ήταν οι Κατσιμίχα,

αργότερα οι Πυξ Λαξ,

αύριο δεν ξέρω αν θα υπάρξει κάτι.

Τα media βλέπετε...

[blueviper]

Δεν είμαι βέβαιος πως θα προτιμούσα να επαναληφθούν φαινόμενα Πυξ Λαξ στο μέλλον. Προτιμώ χίλιες φορές τους λιγότερο αναγνωρισμένους και "γαλαζοαίματους" Ονειροπαγίδα φερ' ειπείν, όπως και τους σιωπηλούς Ροδάμα, παρά τη γιγάντωση ενός συγκροτήματος που έχει λίγα να πει κι απλώς αναπαράγει το ίδιο κομμάτι μέχρι εξαντλήσεως. Προσωπικά με κούρασαν ολοκληρωτικά.

 

Αν είχα να διαλέξω, θα μου αρκούσε κι ένα κομμάτι από ορισμένους συναδέλφους τους, έναντι ολόκληρης της δισκογραφίας τους. Γούστα βλέπεις.

[Rising1980]

Έλα ρε Nikoskon, πάντα υπάρχει κάτι.

 

EDIT: Ο blueviper με καλύπτει απολύτως.