Ποια Ταινία Μόλις Είδατε;

[thanocaster]

True Romance [σκηνοθεσία Q. Tarantino]

 

Κατηγορία: Περιπέτεια

Βαθμολογία: 8/10

 

Έρωτας, ναρκωτικά, λεφτά, πραγματική αγάπη, εταίρες, θάνατος και υπόκοσμος. Όλα αυτά ανακατεμένα από τον Ταραντίνο σε άλλη μια ταινία που φωνάζει από χιλιόμετρα ποιος είναι ο δημιουργός της. Σε όποιον αρέσει ο Ταραντίνο πιστεύω ότι θα την ξεχωρίσει.

[gsarig]

Straight Story [σκηνοθεσία DAVID LYNCH]

 

Κατηγορία: Κοινωνικό

Βαθμολογία = 9/10

 

Υπόθεση: Όσο αστείο κι αν ακούγεται, ένας 70χρονος διασχίζει 700χιλιόμετρα με ένα χορτοκοπτικό μηχάνημα για να δει τον αδερφό του που έχει να τον δει 15 (αν θυμάμαι καλά) χρόνια.

 

Μια από τις καλύτερες ταινίες που έχω δει την τελευταία 5ετία.

 

Όντως είναι όμορφη ταινία. Καμία σχέση με τις άλλες δουλειές του Lynch. Αν και δεν είναι μέσα στις αγαπημένες μου, ίσως όμως είναι η μόνη ταινία που μπορούν άνετα να δουν ακόμη κι αυτοί που αντιπαθούν τον συγκεκριμένο σκηνοθέτη.

 

True Romance [σκηνοθεσία Q. Tarantino]

 

Κατηγορία: Περιπέτεια

Βαθμολογία: 8/10

 

Έρωτας, ναρκωτικά, λεφτά, πραγματική αγάπη, εταίρες, θάνατος και υπόκοσμος. Όλα αυτά ανακατεμένα από τον Ταραντίνο σε άλλη μια ταινία που φωνάζει από χιλιόμετρα ποιος είναι ο δημιουργός της. Σε όποιον αρέσει ο Ταραντίνο πιστεύω ότι θα την ξεχωρίσει.

 

Νομίζω πως σκηνοθέτης της ταινίας είναι ο Τόνι Σκοτ και το σενάριο μόνο είναι του Ταραντίνο (που πρέπει να περιέχει και αρκετά αυτοβιογραφικά στοιχεία). Ενδιαφέρουσα - με μια ωραία και χαρακτηριστική σκηνή μεταξύ Ντένις Χόπερ και Κρίστοφερ Γουόκεν.

[thanocaster]

Νομίζω πως σκηνοθέτης της ταινίας είναι ο Τόνι Σκοτ και το σενάριο μόνο είναι του Ταραντίνο (που πρέπει να περιέχει και αρκετά αυτοβιογραφικά στοιχεία). Ενδιαφέρουσα - με μια ωραία και χαρακτηριστική σκηνή μεταξύ Ντένις Χόπερ και Κρίστοφερ Γουόκεν.

 

Δίκιο. Εγώ άδικο! (Ήμουν σίγουρος ότι ήταν σκηνοθεσία ταραντίνο :rolleyes:).

[punky]

Τίτλος: Vulgar

Είδος: Έλα ντε;

Βαθμολογία: 1/10

Υπόθεση/Σχόλιο: Ένας γοητευτικός 30άρης (που δείχνει για 20άρης), αφού έχει κάνει πάνω από 28 χιλιόμετρα ποδήλατο, γυρίζει σπίτι κατά τις 01:00 το βράδυ. Και πάλι όμως δεν μπορεί να κοιμηθεί. Έτσι αποφασίζει να διαλέξει μία από τις 90+ ταινίες (not counting porn) που έχει στο δίσκο του, για να περάσει η ώρα μπας και νυστάξει. Μετά από κάνα βασανιστικό τρίλεπτο, όπου το roll του mouse έκανε το παράθυρο να ανεβοκατεβαίνει αναποφάσιστα, η μπίλια σταμάτησε στο Vulgar. Η ταινία αποφασίστηκε να είναι η επιλογή της βραδιάς, μιας και στο βασικό ρόλο παίζει ο πρωταγωνιστής του Clerks, οπότε είχε ένα μικρό συν.

 

Αυτή η ταινία (μαζί με κάτι 12ώρες σκοπιές στη Στυλίδα ή το chatting με τον Lucifer), συγκαταλέγεται πανηγυρικά στο κεφάλαιο Χαμένος Χρόνος Της Ζωής Μου.

 

Το στόρυ αφορά έναν αποτυχημένο κλόουν που μια μέρα έχει τη ρηξικέλευθη (!) ιδέα να πάει ως έκπληξη σε ένα bachelor party, μιας και τα παιδικά πάρτυ γνωρίζουν μια ύφεση στην Αμερική (όπως γνωρίζουμε όλοι άλλωστε για αυτό το μεγάλο θέμα).

 

Τελικά το bachelor party, δεν είναι τίποτε άλλο από 3 σαδιστές άντρες (ένας πατέρας και 2 γιοι) που για να περάσει η ώρα, κοπανάνε, βιντεσκοπούν και σοδομίζουν (συμπαθάτε με, δεν θυμάμαι αν αυτή ήταν η σωστή σειρά) τον κλόουν.

 

Μετά από λίγο καιρό, ο κλόουν σώζει ένα κοριτσάκι από τα χέρια του πατέρα της που το κρατάει όμηρο μέσα στο σπίτι του. Απλά, καθημερινά πράγματα δηλαδή. Κι έτσι (μιας και ζει στη χώρα της ευκαιρίας) του δίνουν δική του εκπομπή στην τηλεόραση. Κι εκεί που όλα πια είναι τέλεια στη ζωή του (το καταλαβαίνουμε αυτό γιατί ο σκηνοθέτης μας δείχνει τον πρωταγωνιστή λουσμένο και χτενισμένο), ο γέρος σοδομιστής ανακαλύπτει ότι το θύμα του είναι πια διάσημο και αποφασίζει να το εκβιάσει.

 

Η ταινία είναι για τον λούτσο καβάλα. Οι ερμηνείες είναι άθλιες. Το στόρυ για κλάματα. Και δεν έχει καν τη δικαιολογία της low budget παραγωγής, που είναι. Αξίζει μόνο να τη δει κανείς για τη σκηνή των πυροβολισμών, για να τη συγκρίνει με τους πυροβολισμούς που πέφτουν στα ελληνικά σήριαλ, και να αποφασίσει ποιοι είναι οι πιο αστείοι.

[konnak]

Ωωωωωωωωωωωωωωωωω...

 

Ποιος γαμεί την ταινία, punky is back!

 

Σε είχαν απαγάγει οι εξωγήινοι;

 

ΥΓ: Άντε, σειρά έχει ο Kandisky

[punky]

Thanx bro :oops: (μα τι μαλακίες emoticons έχει αυτό το ινσομνια)

Έψαχνα την αιώνια λιακάδα του καθαρού μυαλού μου.

 

Τίτλος: Turistas

Είδος: "Ήταν μια φορά ένας Άγγλος, ένας Γερμανός και πέφτουν στη ζούγκλα" Θρίλλερ

Βαθμολογία: 2/10 (δείχνει μερικούς βραζιλιάνικους κώλους)

Υπόθεση/Σχόλιο: Ο γοητευτικός 30άρης έχει αρχίσει να μοιάζει με 50άρη πορτιέρη σε επαρχιακό κωλάδικο τώρα, αφού η ώρα είναι 3 και πάλι δε μπορεί να κοιμηθεί. Τότε βλέπει αυτό από τις διακοπές του στη Βαρκελώνη:

 

 

Και θυμάται πως στο δίσκο του έχει μία ομώνυμη ταινία.

Η ιστορία (στα γρήγορα) μας δείχνει ένα ΚΤΕΛ (κλασσικά ΓΤΠ) σε ένα κωλόδρομο κάπου στα βάθη της Βραζιλίας, όπου πέρα από τους στραβωμένους locals και τον κλασσικά κακομούτσουνο οδηγό, επιβαίνουν και μερικοί γαμώ-τα-παιδιά τουρίστες (κλασσικά φωτομοντέλα).

Όλοι ξέρουμε πως οι οδηγοί των ΚΤΕΛ όξω από την όμορφη και ασφαλή Αμερική, είναι κάτι ιδρωμένοι μελαμψοί τύποι με αμάνικο φανελάκι Μινέρβα, που σίγουρα θα ρίξουν το ΚΤΕΛ στο γκρεμό γιατί οδηγάνε σαν τρελοί.

 

Ο σκηνοθέτης δεν μας απογοητεύει κι έτσι γίνεται.

 

Ευτυχώς όμως όλοι καταφέρνουν να πηδήξουν, πριν το λεωφορείο πέσει στο γκρεμό. Οι καημένοι οι τουρίστες δεν ξέρουν τι να κάνουν, κι έτσι κατηφορίζουν σε μια παραλία. Καμία έκπληξη δεν μας προκαλεί το γεγονός, ότι εκεί στην ερημιά στη μέση του πουθενά, αυτή η παραλία έχει ένα beach bar που το δουλεύουν κάτι ξέκωλα που εμάς περίμεναν. Έτσι είναι στις χώρες του τρίτου κόσμου.

 

Τέλος πάντων, οι πρωταγωνιστές μας περνάνε μια γαμάτη μέρα, όπου κολυμπάνε, χαμουρεύονται ή απλά ρεύονται (τις μπύρες που πίνουν). Και το βράδυ ξεσαλώνουν σε ένα φοβερό πάρτυ.

Την άλλη μέρα ξυπνάνε, και το beach bar είναι κλειστό. οι ξελογιάστρες locals λείπουν. Και μαζί με αυτές λείπουν και όλα τα τουριστικά υπάρχοντα. Μέχρι και τα παπούτσια τους.

Η συνέχεια είναι τόσο προβλέψιμη, όσο και η θέση που θα πάρει ο ποδοσφαιρικός βάζελος του χρόνου.

Τους παρασύρουν τους καημένους σε ένα μέρος όπου κάποιος παρανοϊκός θέλει να τους σκοτώσει και να τους κλέψει τα ζωτικά όργανα. Μέχρι να γίνει όμως αυτό, πρέπει ο σκηνοθέτης να μας εκπλήξει, περνώντας την παλιοπαρέα πρώτα μέσα από ένα χωριό όπου όλοι οι ντόπιοι είναι ύποπτοι, κακοί και τέλος πάντων you get the point.

Στο τέλος δεν μας απογοητεύει επίσης, αφού πράγματι σώνονται μόνο όσοι είχαμε καταλάβει από την πρώτη σκηνή πως θα σωθούνε. Όλοι οι άλλοι οι αναλώσιμοι, ψοφάνε.

 

Βάλτε καλύτερα μια τσόντα. Ή δείτε αποσπάσματα του Τσουκαλά στο YouTube.

[paredwse]

Όπως πάντα απολαυστικός ο πάνκυς!

Welcome home, bro. (α-ραπ κι έτσ')

 

[punky]

Yo dawg, thanx !

Εξίσου σημαντικό να γνωρίζουν τα κορίτσια, είναι ότι είναι και single ο πάνκυς αυτό τον καιρό.

Αν το βράδυ μείνω σπίτι, προγραμματίζω να δω το Σπιρτόκουτο και να γράψω εντυπώσεις.

Πάω να ποστάρω τώρα στο tread με τις φωτό για να εκνευρίσω την kattist.

[Επισκέπτης]

Ε, άμα είναι single ο άνθρωπος, σπιρτόκουτο βλέπει (jesus)...

[punky]

Στην αρχή πήγα κάτι να σου απαντήσω.

Αλλά μετά σκέφτηκα πως το να ζεις καλοκαίρι στη Λάρισα, είναι τιμωρία αρκετή.

 

Τι να δω δηλαδή ρε όντας single; To Blacks On Blondes ?

[Επισκέπτης]

Αλλά μετά σκέφτηκα πως το να ζεις καλοκαίρι στη Λάρισα, είναι τιμωρία αρκετή.

 

Επειδή ισχύει αυτό, δεν απαντώ.

[punky]

Τίτλος: Den Brysomme Mannen (The Bothersome Man)

Είδος: Νορβηγική κουλτούρα

Βαθμολογία: 6/10

Υπόθεση/Σχόλιο: Επιτέλους γαμώ την τύχη μου, και μια καλή ταινία.

Όχι από αυτές που θα θες να δεις με παρέα. Ή που θα σου φτιάξουν τη διάθεση (ή έστω, θα στην αφήσουν ίδια).

 

Ένα λεωφορείο σταματάει σε ένα παλιό βενζινάδικο. Στη μέση του πουθενά.

Ένας ταλαιπωρημένος άντρας κατεβαίνει. Κάποιος τον υποδέχεται. Τον πάει στην πόλη. Του δίνει κλειδιά για ένα διαμέρισμα. Του λέει πως αύριο τον περιμένουν στην καινούρια του δουλειά. Ο πρωταγωνιστής δείχνει να μη θυμάται ή να μη ξέρει τίποτα για όλα αυτά.

 

Και η νέα του ζωή αρχίζει.

Σε μια εταιρεία που όλοι του χαμογελάνε και του λένε καλημέρα, αλλά σαν κάτι να λείπει. Είναι φιλικοί αλλά όχι εγκάρδιοι. Οι γυναίκες ανταποκρίνονται στις προτάσεις του για ραντεβού. Εύκολα, πολύ εύκολα. Αλλά και χωρίς ενθουσιασμό. Όλα είναι πολύ καθαρά. Στυλιζαρισμένα. Τακτοποιημένα.

 

Η ταινία αργεί λίγο να σε βάλει στο νόημα, αν δεν έχεις διαβάσει την υπόθεση πρώτα (όπως εγώ). Αλλά καλύτερα έτσι.

Παρουσιάζει μια πόλη, μια ζωή όπου όλα κυλάνε απροβλημάτιστα μεν. Αλλά χωρίς γεύση, χωρίς πάθος, χωρίς εξάρσεις. Το φαγητό, το σεξ, το καλό σπίτι, οι σχέσεις. Όλα είναι εύκολα να τα βρεις. Αλλά δεν έχουν ένταση και χρώμα. Κι ο μόνος που δείχνει να μην το αντέχει αυτό είναι ο πρωταγωνιστής.

 

Πέρα από την πολύ όμορφη μουσική και τη φωτογραφία της ταινίας (αν και σε αποχρώσεις του γκρι), ξεχώρισα δυο σκηνές. Η πρώτη δείχνει κάποιον που πιθανόν έχει αυτοκτονήσει, πηδώντας από το παράθυρο του γραφείου του. Κι έχει καρφωθεί στα κάγκελα κάτω στο δρόμο. Και το συνεργείο του δήμου, προσπαθεί να τον ξεκαρφώσει από τα κάγκελα με μια απάθεια (λάθος ούτε απάθεια θα το έλεγα), λες και αλλάζουν αφίσα σε διαφημιστικό πλακάτ.

 

Η άλλη είναι μια σκηνή διαλόγου με το αφεντικό του πρωταγωνιστή.

 

- Όλα εντάξει;

- Φαίνεσαι ανήσυχος. Πολλή δουλειά;

- Μου λείπουν πολλά πράγματα, Hevard.

- Τα νέα φωτιστικά ήρθαν.

- Μου λείπει το να βλέπω παιδιά.

 

Πέρα από τη μουσική, τη φωτογραφία αλλά και το ίδιο το σενάριο, ξεχώρισα τις ερμηνείες όλων. Ισορροπούσαν εξαιρετικά οι συμπεριφορές που επιδείκνυαν, ανάμεσα σε κάτι που είναι ψυχρό και απόμακρο αλλά ταυτόχρονα φιλικό. Ότι ακριβώς φαντάζομαι ήθελε να περάσει ο σκηνοθέτης.

 

Σόρρυ για το μακροσκελές ποστ. Αλλά τα λόγια δε φτάνουν για να μεταδώσουν τη δύναμη που είχε η εικόνα. Και ξέρω πως δεν σας έχω μπάσει καν σε αυτό που πραγματεύεται η ταινία. Αλλά τότε θα πρέπει να γράψω ακόμη πιο πολλά.

 

Δεν λέω πως θα ενθουσιαστεί όποιος τη δει.

Μα αξίζει να βλέπει κανείς και κάτι διαφορετικό, που καμιά φορά απαιτεί κάτι παραπάνω από εμάς στην παρακολούθησή του.

 

Όπως ήταν και το Tideland που είδα πριν κάνα δίμηνο. Που δεν κάθομαι να γράψω λέξη για αυτό. Η ταινία γαμάει, σε ταξιδέψει, σε θλίβει και σε συνθλίβει. Και το κοριτσάκι που σηκώνει ΟΛΟ το βάρος της ταινίας επάνω της, δίνει πραγματικό ρεσιτάλ ηθοποιίας.

 

Ουφ, θέλω να ανάψω τσιγάρο...

[gsarig]

Ωραίος... το νορβηγικό ακούγεται πολύ ενδιαφέρον και μπήκε ήδη στην "ουρά" για κατέβασμα...

Καλά που μου θύμισες και το Tideland. Αν και γενικά μου αρέσει ο Gilliam, τη συγκεκριμένη ταινία δεν την έχω δει ακόμα...

[paredwse]

[...].

Καλά που μου θύμισες και το Tideland. Αν και γενικά μου αρέσει ο Gilliam, τη συγκεκριμένη ταινία δεν την έχω δει ακόμα...

 

Ναι ρε γαμώτο, ούτε εγώ.

Βλακώδης παράλειψή μου, θα φροντίσω να επανορθώσω το Σαββατοκύριακο.

[fireflies]

Δεν μου άρεσε το Tideland. Με ενόχλησε για 3-4 διαφορετικούς λόγους και δεν ξέρω από πού να αρχίσω.

Όμως η Τζελάιζα - Ρόουζ είναι από τους πιο υπέροχους χαρακτήρες που έχω δει τελευταία σε ταινία.

 

ΥΓ Νορβηγικό σινεμά rulz the earth.