Προς το περιεχόμενο

Προτεινόμενες αναρτήσεις

  • Απαντ. 3,8k
  • Δημ.
  • Τελ. απάντηση

Συχνή συμμετοχή στο θέμα

Συχνή συμμετοχή στο θέμα

Δημοσιευμένες Εικόνες

Δημοσ.

The Messenger

 

Καλες ερμηνειες,συμπαθητικη σκηνοθεσια αλλα μεχρι εκει.Γενικα αργη και σε αρκετα σημεια βαρετη ταινια.

 

5/10

Δημοσ.

Μερες που ειναι ειδα ξανα το Ενας προφητης μα τι προφητης .Πολυ γελιο. :-D

 

 

Και γω την βλεπω καθε μεγαλη Παρασκευη τιμης ενεκεν... :-D

 

 

 

Das weiße Band - Με κούρασε και δεν κατάφερα να την τελειώσω.

 

Απο τις μεγαλυτερες ταινιες που εχουν γινει τα τελευταια χρονια. Ξαναπροσπαθησε να την δεις καποια στιγμη.

Δημοσ.

Η Περουβιανη υποψηφιοτητα για Οσκαρ 2010.Το Undertow.Δυνατες ερμηνειες,ωραια φωτογραφια, μονταζ κ αψεγαδιαστη σκηνοθεσια.Ενας παντρεμενος αντρας που σε λιγο θα γινει πατερας κ πως γεφυρωνει την σχεση του με τον εραστη του με την μικρη κοινωνια που ζει..κ πολλα αλλα.Σε πρωτη φαση φαινεται γκει ενδιαφεροντος,ομως δεν μενει εκει.Δυνατη ταινια.

 

http://www.youtube.com/watch?v=gm1-tDY-esU

Δημοσ.

Λοιπόν, μόλις είδα μια ταινία-φάρσα που μου ήρθε στο μυαλό η ιδέα να κάνω καλή κριτική μπας και πείσω κανέναν να την δει! Αλλά μετά το μετάνιωσα και σκέφτηκα "άσε μωρέ, ας μη φάω τις ώρες της ζωής κάποιου". Εκτός αν έχετε χιούμορ (όπως εγώ καλή ώρα), οπότε θα γελάσετε με την ψυχή σας στο τέλος.

 

Η ταινία λέγεται "Exam"

 

Η υπόθεση έχει ως εξής: είναι 8 άνθρωποι σε ένα δωμάτιο που διαγωνίζονται για μια θέση σε μια μεγάλη εταιρία. Όλη η ταινία είναι η εξέταση που τους κάνουν.

 

Η ταινία έχει καλή ατμόσφαιρα, μέτριες (μάλλον προς κακές) ερμηνείες), πολύ καλή μουσική και γενικά σε κρατάει. Αλλά όλο αυτό το ωραίο κλίμα κορυφώνεται με έναν υπέροχο τρόπο που είτε θα σπάσετε το μέσο που προβάλλει την ταινία, είτε θα γελάσετε, είτε (έχω ακούσει από κάποιους) θα νιώσετε πως το σενάριο είναι πολύ έξυπνο. Αν σας συμβεί το τελευταίο, δεν είστε με τα καλά σας.

 

Από εδώ και έπειτα, σιγά σιγά, θα αρχίσω να αποκαλύπτω πράγματα σε επίπεδα spoiler, πριν το μεγάλο spoiler που θα το κρύψω μέσα σε ειδικό σημαδεμένο spoiler. Διαβάστε υπ' ευθύνη σας. Η βαθμολογία μου για όσους ενδιαφέρονται (ως γνωστόν δε είμαι άνθρωπος των βαθμολογιών, δεν νομίζω ότι έχω ξαναβάλει βαθμό, αλλά για τη συγκεκριμένη ταινία θα βάλω, γιατί ούτε η ίδια παίρνει τον εαυτό της στα σοβαρά) είναι 4/10.

 

 

 

Η εξέταση περιλαμβάνει τα εξής: έναν τύπο που βγαίνει στα πρώτα λεπτά της ταινίας και τους λέει πως θα κάνουν ένα απλό τεστ με μια μόλις ερώτηση, όπου απαγορεύεται:

 

-να χαλάσουν το γραπτό τους

-να επικοινωνήσουν μαζί του (ή με το φρουρό)

-να βγούνε από την αίθουσα

 

Υπάρχει κάποια απορία; Όχι. Προχωράμε λοιπόν.

 

 

Το θέμα είναι πως τα χαρτιά που τους έδωσαν, είναι άδεια! ΓΚΑΓΚΑΝ! Τώρα τι θα κάνουν; Αρχίζουν λοιπόν να συζητάνε μεταξύ τους. Αρχικά αρχίζουν με κάτι λογικές ιδέες του τύπου "μήπως είναι αόρατο μελάνι; Μήπως πρέπει να βρέξουμε το χαρτί;" και όσο περνάει η ταινία...

 

 

 

...οι χαρακτήρες αρχίζουν τις παράλογες σκέψεις, του τύπου "μήπως να σκοτώσουμε έναν από εμάς για να δούμε τι θα γίνει;" Κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Αρχίζουν λοιπόν να αλληλοσφάζονται προσπαθώντας σε στυλ χάιλαντερ "there could be only one" να μείνει ένας. Αγωνία εντωμεταξύ, "ποια είναι η ερώτηση; Τι σημαίνει; Ποιο το βαθύτερο φιλοσοφικό της μήνυμα;" και δώσε συζητήσεις.

 

Και τελικά, στο τέλος της ταινίας:

ΠΡΟΣΟΧΗ Major Spoiler (ανοίξτε να γελάσετε όσοι δε σκοπεύετε να δείτε την ταινία)

 

 

Αποκαλύπτεται ότι η μεγάλη ερώτηση ήταν...

 

 

...ήταν...

 

 

...η ερώτηση "υπάρχει κάποια απορία;" που έγινε στο τέλος της διάλεξης όπου τους εξηγούσαν το τεστ.

 

ΝΑΙ κύριες και κύριοι! Όλο αυτό που βλέπατε τόση ώρα, ήταν μια φάρσα πάνω σε μια ερώτηση του τύπου "πόσα ζώα πήρε μαζί του στην κιβωτό ο Μωυσής" και η απάντηση είναι το γνωστό παιδιάστικο "χαχα, σου την έσκασα, η κιβωτός ήταν του Νώε". ΑΥΤΗ ήταν η ταινία!

 

Όποιος δεν το πιστεύει, ας την δει. Εμένα με έπιασαν απίστευτα νευρικά γέλια πάντως και ακόμα δεν μπορώ να σταματήσω όποτε το σκέφτομαι. Το μπαγάσα το σκηνοθέτη. Τι γέλιο! Και μόνο γι' αυτό, πήρε 4/10.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

εκατσα και την ειδα απο περιεργια,μεχρι και 10-15 λεπτα πριν το τελος ελεγα "μα αυτη ειναι πολυ καλη ταινια,γιατι τις εβαλε μονο 4/10?" Μετα καταλαβα οτι ο σεναριογραφος ηθελε να μας κανει να χασουμε τον χρονο μας και να μας κανει πληγη στον εγκεφαλο.

Δημοσ.

@Sellers το Das weiße Band ειναι μια καλη ταινια, αλλα ανηκει σ' αυτες που θελουν υπομονη και ξεκουραση για να τις δεις, αν εισαι εξουθενωμενος απ' ο,τι/αρρωστος/εχεις δει 2 αλλες ταινιες λιγα λεπτα πριν, δε θα πετυχει.

 

===============================================================================================================

 

Dog Pound

 

Αγγλοφωνη Αγγλικη-Γαλλικη-Καναδικη παραγωγη, με θεμα τη ζωη στις φυλακες ανηλικων (πραγματικων ανηλικων, οχι σαν αυτων στην ομωνυμη ελληνικη ταινια..). Ρεαλιστικη documentary style σκηνοθεσια, καλερμηνευμενο (κι εκτος αυτου οι πρωταγωνιστες ειναι χαρμα οφθαλμων), ακρως ενδιαφερον αν και οχι καταπληκτικο. Λογω θεματος και σκηνοθεσιας θα ορκιζομουν οτι ειναι φτιαγμενο απο τον Larry Clark, παρολαυτα ανηκει στον "Kim Chapiron".

 

7+/10

 

The Dilemma

 

Αναμφιβολα αποτυχημενη κωμωδια, κυριως λογω σεναριου μα και των wanna be αστειων πρωταγωνιστων (ειδικα του Vince Vaughn, που παιζει να ναι διαδοχος του Sandler). Δεν ειναι απαισια, δηλαδη με υπομονη βλεπεται (εγω μια ωρα ειδα), αλλα δεν παυει να ναι μια κωμικη αποτυχια.

 

5/10

 

The way back

 

Απο τον ικανοτατο Peter Weir, που μας εχει χαρισει τα αριστουργηματα Truman Show και Dead Poet's Society. Καλοφτιαγμενη ταινια με χαρακτηρα που δε θυμιζει Χολιγουντ, ικανοποιητικη ηθοποιια (εκπληξη ο βελτιωμενος, ως και μεταμορφωμενος Colin Farrell), δραμα και μπολικη περιπετεια. Θα χαρει το ματι σας τοπια, απο δαση, μεχρι ερημους, μεχρι το σινικο τειχος. Κραταει 133 λεπτα χωρις να κουραζει, παροτι η ροη ειναι καπως φλου. Στο τελος ειναι και συγκινητικη.

 

7/10

 

Uncle Boonme recals his past lives

 

Δεν ηταν κακη ταινια, απλα καταφερε να εξαντλησει την υπομονη μου. Ειδα, με το ζορι, 80 λεπτα. Ειχε σιγουρα κομματια που μου αρεσαν, αλλα σε γενικες γραμμες δυστυχως δε μου αρεσε.

Συμφωνω απολυτα με την παρακατω κριτικη:

This was a hard film to rate. It pains me not to have fallen in love with it. Here, then, are some scattered thoughts of my failed romance.

 

5/10

 

It started with a very sour first date. It also ended there.

 

I went in looking to see a film that won the Golden Palm at Cannes 2010. Knowing this fact, and having seen the trailer, I went to the theater expecting to see an art house piece with Oriental metaphysical overtones. What I saw was, to be sure, a decisively original and at times hauntingly beautiful film, but one that I found an absolute bore: a film that, to me, seemed a tiresome, dysfunctional, inchoate potpourri of disjunct elements that never quite flowed together.

 

Perhaps false expectations can ruin a movie. Or, perhaps, let me hazard the unlikely suggestion, there is nothing here to salvage? For let me be clear: I wanted to like this film, I really did. It is important to reward originality and craftsmanship, always. And I respect the film (or at least its intentions). But the fact remains (here comes the unavoidable, brutal, decisive fact), I didn't like it. I only liked a few scenes here and there. Some parts I hated, absolutely loathed. Despite a few glimmerings of genius - and an undoubted air of originality - it seems to be that Uncle Boonmee is a needlessly difficult, slow-paced and ultimately unsuccessful film... despite the fact that it gets to a great start and carries a lot of potential all the time. Perhaps the "elusive" quality mentioned by the high-praise reviewers is a mask behind which there is no greater coherence to be found. Perhaps the inchoate structure and the belaboured pacing are not marks of genius but amateurish vices committed in the name of some grand vision that shall forever remain out of our material reach. I fault this film not because of its weird themes or its occasional dream logic. On the contrary, I think that it may even be that the film wasn't weird enough or dreamy enough; perhaps this film's use of "magic realism" is a kind of materialistic trap that forces the movie into long, never-ending sequences of absolutely no consequence. The main vice of the film is its unadventurous reliance on fixed camera frames and boring, dragging shots. Editing between the scenes is tortuously snail-paced and almost morphine-mimicking in its soporific entailments.

 

Whatever the reason, the film feels too much jumbled together, like some heavy stone stuck in a spiritual limbo, or a unicorn eating a burger, or some such nonsense. Ironically, the main stumbling block for the film, if you ask me, is not its "artsiness", but its clumsy down-to-Earthness. The film seems to be grasping for some supreme realism and materialism underneath its spiritual, religious and metaphysical surface. But the result is a kind of Ken Loach of Buddhism: a boring materialism under the guise of animistic spiritualism. Just plain realism without a purpose: people doing boring stuff for boring reasons.

 

Or perhaps all this is wrong; perhaps all this analysis is useless. Perhaps we are back to false expectations again: I expected one thing and saw another. But who cares WHY I didn't like it? Surely all this is uninteresting? Well, perhaps, but let me say that my personal dilemma - how I wanted to love this film so much but ended up almost hating it - is an interesting story to tell, because this film has the potential to divide audiences totally, into "haters" and "praisers" - and very few lukewarm receivers in between. I definitely recommend this film to be seen, but I am not going to play the art house card, the usual cop-out: "I'm sure it's a masterpiece, I just didn't get it", and then give it a score of 8 or 9 despite having hated it myself, out of some duty-bound, deranged, depersonalized sense of professional duty or peer pressure to agree with everybody else, or - worse yet - pretend to love the film because of some unhealthy respect for the jury at Cannes or the snidely snobbish world film press. No, this would be a scandalous road to take. One must stand by one's convictions, and it is my personal conviction, based on one viewing, that here we have an ultimately pretty bad film: a failed exercise at grafting something sublime. Despite its undoubtedly pure and original intentions and beginnings, this film remains an overrated (soon to be over-venerated), perplexing, highly original turd - interesting but ultimately vacuous, like some of Buñuel's lesser works, or like Andy Warhol's art.

 

Whether I change my opinion after a second, or third, viewing remains to be seen. So, despite my dislike of the film's overall structure, I feel that this is an important film, and I can easily recommend it to all movie lovers. Everyone remotely interested in film should go and see, form their OWN opinion, of such a remarkable cinematic piece: a film that, despite its flaws and vices, is undoubtedly a creation of unique character and visionary qualities. Weerasethakul's directorial voice is loud and persistent, and its echo will surely be heard for many years to come across the lands - and cinema screens - the world over.

 

Now, let him only refine his voice a bit and convince us skeptics.

 

Whether my love for this film will grow, who knows. I'm preparing for the inevitable "second date" - the future second attempt at falling in love - with a strange expectation of more melancholy moods.

Δημοσ.

Thor

 

Δεν ξέρω για τους fan, εμένα πάντως σαν ταινία με απογοήτευσε.

Ερμηνείες, ο κάθε ένας σου έδινε την αίσθηση ότι παίζει σε διαφορετική ταινία. Άλλοι την είχαν πάρει σοβαρά (Hopkins), άλλοι σε σημείο υπερβολής (Loki), άλλοι έβγαζαν κάτι από την ταινία Dungeons n Dragons. (κάνει μπαμ η άκυρη "τετράδα" απορώ το casting) Ο Thor γενικά στεκόταν καλά αν και το κείμενο δε τον βοηθούσε σε σημεία. Η Portman αδιάφορη.

 

Το CGI καθώς και τα σκηνικά τα βρήκα over the top και καθόλου αληθοφανή ενώ στο

 

Ελαφρώς spoiler.

 

 

According to Kenneth Branagh, the film's biggest challenge was connecting the worlds of Asgard and 20th century Earth.

 

 

 

μπορώ να πω ότι απέτυχε.

 

Επίσης σε σημεία μου φάνηκε σκοτεινή (κυριολεκτικά στον φωτισμό, δεν ξέρω αν έφταιγε το σινεμά) στις σκηνές με

 

Ελαφρώς spoiler.

 

 

τους Ice Giants

 

 

 

ενώ σκηνοθετικά κλασικά το εκνευριστικό γρήγορο γύρισμα στις μάχες.

Σεναριακά την βρήκα πολύ χαλαρή.

 

6/10.

Δημοσ.

marantoni βγες και λίγο απο το σπίτι ρε συ :P

lol

 

1. 4 ταινιες σε μια ολοκληρη εβδομαδα, σιγα το μεγαλο λιωσιμο.

2. Ασε που ανεφερα οτι τις μισες απο αυτες δεν τις ειδα ολοκληρες.

3. Εισαι φαουλ γιατι εβαλες και το Ντασ-βάισε μπαντ, που το δα περυσι.

 

ΥΓ. Παρε αλλη μια τωρα, για να μαθεις :devil:

 

The Human Centipede (First Sequence)

 

Πολυ καλυτερη απ' οτι θα την περιμενα διαβαζοντας τις κριτικες. Σιγουρα καθολου ρεαλιστικη, αλλα ποιος χεστηκε. Γελασα αρκετα, το κονσεπτ ηταν αρκετα αρρωστημενο και ασυνηθιστο, η ατμοσφαιρα, αν και φτηνοδουλεια, ειχε την φαση της. Με χαλασαν τα σημεια που γινεται ενα απλο-κοινοτυπο survival horror, σε καποιες στιγμες εγινε ψιλοβαρετο. Βεβαια ειναι αθλιο, με την καλη εννοια, οπως και το "Gurotesuku" (που το γουσταρα πιο πολυ).

 

6/10

Δημοσ.

Aσχετο...ποσο καιρο εχουμε να δουμε νεα ταινια που να κανει ντορο και να αξιζει ρε γαμωτο?

Δηλαδη θυμαμαι παλια πχ το Memento το περναν πρεφα 10 ατομα πριν γινει θεμα γιατι ειχε αλλες 10 ταινιες στον μηνα (ειτε blockbuster είτε όχι).

Τωρα, αν βγει ταινια επιπεδου Memento (που ειναι απο τις αγαπημενες μου βεβαια) θα γινει σουσουρο τρελο απο την 1η στιγμη

Δημοσ.

The Assassin Next Door

 

Ψιλοσκοτεινή, δραματική ταινία με λιγότερη δράση απ' όση περίμενα. Αρκετά καλή εκτέλεση από το πρωταγωνιστικό δίδυμο Olga Kurylenko και Ninette Tayeb (:wub:)με καλή ατμόσφαιρα με αρκετή ψυχολογική ένταση κατά διαστήματα, χωρίς να λείπουν όμως οι υπερβολές, οι κακές ερμηνίες στους δεύτερους ρόλους και να γίνεται κουραστική σε κάποια σημεία.

Γενικά μου άρεσε αρκετά. Δεν ξεχωρίζει σε κάτι, ούτε έχει κάτι άξιο αναφοράς, αλλά μου άρεσαν ο δραματικός χαρακτήρας του έργου και το θίξιμο κοινωνικών θεμάτων (και οι πρωταγωνίστριες). 7/10

Δημοσ.

Απο το inception έχει να γίνει αυτό. (αν και δεν βγήκε κάτι παρόμοιο στα κοντά τότενες.)

Ενα ψιλοσουσουρο σηκωσε και ο Μαυρος Κυκνος θα ελεγα

Σε καθε περιπτωση, εχω αρκετο καιρο να δω ταινια και να θελω να αγορασω το DVD (απολυτο κριτηριο για μενα)

Δημοσ.

Με προλαβες, και με το Black Swan εγινε καποιος ντορος και τον αξιζε, σε αντιθεση, κατα την ταπεινη μου -λεμε τωρα- γνωμη, με το Inception.

Δημοσ.

Έκανα ένα δυνατό flashback μέσα στο τετραήμερο του πάσχα και είδα:

 

Alien

Aliens

Alien 3

Alien: Resurrection

Aliens VS Predator

 

 

Σε blueray όλες οι ταινίες στις οποίες η επεξεργασία που έχει γίνει είναι top. Ειδικά το Alien, ταινία του 1979 δεν φαίνεται καθόλου για ταινία τέτοιας χρονολογιας.

Επισκέπτης
Αυτό το θέμα είναι πλέον κλειστό για περαιτέρω απαντήσεις.

  • Δημιουργία νέου...