Προς το περιεχόμενο

Loreena McKennitt : An Ancient Muse


mrFrodo

Προτεινόμενες αναρτήσεις

  • 3 εβδομάδες αργότερα...
Δημοσ.

Τελικα αρχισε να μου αρεσει περισσοτερο, απλα δεν εχει τις κολλητικες μελωδιες που ειχαν παλαιοτερα της. Εχω την εντυπωση οτι προσπαθησε να επικεντρωθει στην φωνη της.

  • 3 εβδομάδες αργότερα...
Δημοσ.
Αρκετά καλο album οντως.

btw το 7 κομματι Sacred Shabbat απο ποιο ελληνικο κομματι εχει παρει το sampler ?

 

Η Ελληνική εκδοχή έχει τον τίτλο «Από Ξένο Τόπο». Έχω την εντύπωση πως είναι πιο γνωστό από τη Γλυκερία, αλλά δεν παίρνω κι όρκο.

Εμένα μου είναι πιο γνωστό από χορωδίες.

Τους στίχους μπορείς να τους βρεις εδώ. blink.gif

 

Το έχει ερμηνεύσει και η Μαρίζα Κωχ καθώς και η Καίτη Γκρέη αν και είναι αρκετά τροποποιημένο και με πιο λαϊκό ύφος.

Θεωρείται παραδοσιακό τραγούδι της Σμύρνης, αλλά την προέλευσή του τη διεκδικούν αρκετοί λαοί, όπως Αλβανοί, Σέρβοι, Σκοπιανοί, Βόσνιοι, Βούλγαροι, Τούρκοι, Έλληνες. Σχεδόν όλα τα Βαλκάνια δηλαδή... Και όλοι υποστηρίζουν πως οι άλλοι το πήραν από αυτούς... tongue.gif

 

 

Σχετικά με το album, δεν το έχω ακούσει πάνω από μια φορά, εκτός από το «Sacred Sabbat» που μου άρεσε πάρα πολύ η μελωδία, έτσι κι αλλιώς, από τα παιδικάτα μου, όπως και το «Kecharitomene» (και αυτό πρέπει να έχει Ελληνική εκδοχή και ο τίτλος του με υποψιάζει ακόμα πιο πολύ).

Mε αυτό το μοναδικό άκουσμα δεν μπορώ να πω πως με ενθουσίασε.

Έχω την εντύπωση όμως πως πιο πολύ ευθύνεται η στιγμή που το άκουσα παρά το album.

Δεν ξέρω αν είναι τυχαίο που και τα 2 που μου έμειναν είναι ορχηστρικά...

 

Θα το ξανακούσω σε κάποια άλλη στιγμή που θα είμαι σε ανάλογο mood γιατί καλλιτέχνες σαν την Loreena αξίζουν προσοχής. blink.gif

Δημοσ.

Η Μουσική της McKennit είναι πολύ υποβλητική.

 

Πριν από λίγο έκανα μια βόλτα έξω με το αυτοκίνητο. Δουλεύω λίγο παραπάνω αυτές τις ημέρες (λόγω αδειών) και ήθελα να πάρω λίγο φρέσκο αέρα να αδειάσει το μυαλό μου ακούγοντας το "Night Ride Across the Caucasus".

 

Ζω σε έναν οικισμό σε ένα νησί και πολύ γρήγορα βγήκα στο δρόμο με το αμάξι. Ο καιρός εδώ είναι καλός, λίγα συννεφάκια σκεπάζουν πότε πότε την πανσέληνο. Έχει ένα ολόγιομο λαμπερό φεγγάρι και πεντακάθαρη ατμόσφαιρα.

 

Ο δρόμος ίσιος, ανηφορικός ή κατηφορικός αλλά με μεγάλες ευθείες και σπάνιες αλλά απότομες στροφές. Στο πλάι το τοπίο γυμνό, λιγοστά γυμνά δέντρα και καλαμιές στο κράσπεδο. Πού και πού ένα εικονοστάσι κι ίσα ίσα ένα κίτρινο καντηλάκι. χτιστό στη μνήμη κάποιου που χάθηκε στο δρόμο. Δεν υπάρχουν κολώνες, όλα θα ήταν μαύρα χωρίς το απλωμένο από ψηλά χλωμό αχνό φως.

 

Δε βλέπεις τη θάλασσα παρά από κάποια απόσταση και μεσολαβεί κάμπος και λόφοι πράσινοι. Η θάλασσα παρά το κρύο βοριαδάκι είναι ήρεμη. Όλα αυτά όμως στο φεγγαρόφωτο και με μουσικό υπόβαθρο τη McKennit αποκτούν ένα μυστηριακό χαρακτήρα. Θέλω να συνεχίσω τη βόλτα μου, με μαγεύει το τοπίο.

 

Κατευθύνομαι προς ένα ξωκλήσσι σε ένα ακρωτήρι. Στο δρόμο υπάρχει ένα χωριό. Μένει μια παλιά αγάπη εκεί και τη σκεφτόμουν. Στα αριστερά μου μια κοιλάδα με φωτάκια να λαμπυρίζουν από τα στολίδια στα σπιτάκια του χωριού και από επάνω να λούζει με φως η πανσέληνος.

 

Η μουσική της McKennit φτάνει σε μια κορύφωση. Τα όργανα πλυμμηρίζουν τα αυτιά μου. Κοιτάζω κλεφτά δεξιά και αντικρύζω ένα χρυσό καπνό και φωτιά να καίει -- θαρρούσα βγήκαν καλλικάντζαροι και χόρευαν σε πύρινο κύκλο απολαμβάνοντας την τελευταία τους νύχτα στη Γη πριν από τα Θεοφάνεια! Επανέρχομαι, αγρότες καίνε τα σπαρτά. Οι καμπύλες από τα πύρινα μέτωπα μεταφέρουν την λάμψη τους στον καπνό που υψώνεται και παρασύρεται προς το νοτιά.

 

Κάτω από την Πανσέληνο αυτή του Γενάρη, σπάνιο να είναι τόσο καθαρή που μόλις δυο πουπουλένια βιαστικά σύννεφα να κρύβουν το δίσκο της, ήθελα πολύ να φωτογραφήσω τη φωτιά μπροστά από το φεγγάρι. Κρίμα όμως δεν ήξερα από πού να πάω να βρω το χωματόδρομο και ήμουν ακριβώς ανάμεσα τους. Δεξιά μου η φωτιά και αριστερά ο ζωγραφισμένος ουρανός. Τράβηξα ό,τι μπορούσα.

 

Με μια ενοχή λες κι έκανα κάτι πονηρό, συνεχίζω στην πορεία μου.

 

Η μυστηριακή φωνή της McKennit με συνόδευε μέχρι το ακρωτήρι με το εκκλησάκι που ήταν ο αποψινός προορισμός μου. Το βουνό έκρυβε πίσω μου τη φωτιά και το χρυσό καπνό. Τα πέτρινα, ξεχασμένα σπιτάκια του τελευταίου χωριού πριν το τέλος, φωτισμένα από τον προβολέα μου έχαναν την δύναμή τους να με στοιχειώσουν. Άλλωστε κάποιοι παππούδες στον καφενέ και λίγα χριστουγεννιάτικα στολίδια με έκαναν να νιώσω καλύτερα.

 

Δυο πλοία στο βάθος της θάλασσας με τα φωτάκια τους θα καθησύχαζαν το φωτογραφικό μου δαιμόνιο, αν βρίσκονταν σε ευθεία με το φεγγάρι (και αν είχα καλύτερη μηχανή!). Στο κάδρο μου δυστυχώς το φεγγάρι μόνη παρέα ήθελε το συννεφάκι του. Στο εκκλησάκι δε μπαίνω να ανάψω κερί. Θα ήταν σχεδόν βλάσφημο με τόσο φως.

 

Επιστροφή. Παρατήρησα ότι τα ξωκλήσσια κοντά στο δρόμο είναι πιο πολλά, φωσφόριζε λευκό το ασβεστωμένο ιερό τους. Πάντα ακούγοντας σε επανάληψη το ίδιο τραγούδι. Αλλά πλέον το μυστήριο λυνόταν. Στάθηκα καμιά-δυο φορές να τραβήξω το φεγγάρι και τη θαλάσσια αντανάκλασή του εκεί μακριά, αλλά τέτοια έχω ξαναδεί. Θα ήθελα να ήταν δίπλα στη φωτιά.

 

Τη φωτιά που άφησα επιτηρούσαν οι πυροσβέστες και δεν είχε πια την ίδια μαγεία. Ανηφορίζω και στην κορυφή του λόφου αντικρύζω τη θέα στο μεγάλο κόλπο του νησιού. Κλείνω τη μουσική και γυρνώ με ταχύτητα σπίτι.

 

Όλα αυτά έγιναν στ' αλήθεια. Πριν λίγο, μια ώρα, μια στιγμή μαγείας. Η πανσέληνος, ο καθαρός αέρας, ο άνεμος, η φωτιά, το γυμνό τοπίο, συστατικά που έδεσαν με το κομμάτι αυτό.

 

Ευχαριστώ πολύ. Μακάρι να είχα καλύτερες νυχτερινές λήψεις. Μα τουλάχιστον με το τραγούδι θα έχω να θυμάμαι.

Αρχειοθετημένο

Αυτό το θέμα έχει αρχειοθετηθεί και είναι κλειστό για περαιτέρω απαντήσεις.

  • Δημιουργία νέου...