NBA Topic

[nzeppos]

Τώρα το είδα. Πάμε:

 

1. Είναι περίπου παράδοση να φεύγουν οι φίλαθλοι όταν ο αγώνας έχει πρακτικά κριθεί, είτε κερδίζει η ομάδα τους είτε χάνει. Όσοι είχαν δει τον πρώτο τελικό Bulls-Blazers το '92 στο Σικάγο (αυτόν με τα... πολλά τρίποντα του Τζορνταντέλη) θα θυμούνται ενδεχομένως ότι οι κερκίδες είχαν αρχίσει να αδειάζουν τουλάχιστον 5 λεπτά πριν τη λήξη. Νομίζω πως ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα κάτι τέτοιο. Όλοι θέλουν να προλάβουν την κίνηση.

 

Η συντριπτική πλειοψηφία των φιλάθλων είναι προφανώς κάτοχοι διαρκείας και βλέπουν 40-55 αγώνες το χρόνο, για συνεχόμενες σεζόν (ή... δεκαετίες). Λογικό είναι κάποια στιγμή να φύγουν αν το παιχνίδι δεν έχει νόημα, αν φοβούνται την κίνηση γιατί μένουν στα προάστια και έχει πάει ήδη 11.30 το βράδυ. Ειδικά όταν και οι ομάδες μπαίνουν σχεδόν αμέσως στα αποδυτήρια και δεν κάνουν "όλε", γύρους θριάμβου και άλλα ωραία ευρωπαϊκά.

 

Φυσικά στα μέρη μας το τέλος ενός αγώνα μπορεί πάντα να γίνει εξαιρετικά ενδιαφέρον (συχνά πιο ενδιαφέρον από τον ίδιο τον αγώνα) και να μας κρατήσει σε αμείωτη αγωνία, αφού ποτέ δεν ξέρεις αν μετά τη λήξη θα αρχίσει να βρέχει κροτίδες, μπουκάλια, σιφόνια, ή αν θα αρχίσει ο ένας πρόεδρος να πετάει πενηντάρικα στους "αλήτες, στημένους και ηλίθιους" διαιτητές ή αν οι άλλοι πρόεδροι θα αρχίσουν να αποκαλούν "άρρωστο" τον... κομισάριο της Σούπερ Λίγδας ή αν θα πέσει ωραίο κοπάνι στη φυσούνα μεταξύ αντιπάλων μασέρ και μεταφραστών.

 

2. Το πρώτο ημίχρονο ήταν σεμινάριο για μπάσκετ. Και ναι, το ποσοστό των Σπερς στις 2 πρώτες περιόδους (76%) ήταν το μεγαλύτερο στην ιστορία του ΝΒΑ σε τελικούς. Σκεφτείτε ότι οι Λεπροί είχαν κοντά 60%, παρ' ολ' αυτά έχαναν με 20+ πόντους. Αλλά υποδειγματικός ήταν και ο τρόπος που αντέδρασαν οι Σπερς όταν μειώθηκε η διαφορά και δεν την άφησαν ποτέ να πέσει κάτω από τους 10 (νομίζω).

 

Επίσης με την εκτός έδρας νίκη των Σπερς έσπασε το σχετικό ρεκόρ των playoff (38 away wins σε μια σεζόν, το προηγούμενο ήταν 37 από το 2005). Ο δε γεροΝτάνκαν έμεινε στο 14-6 και δεν έσπασε το ρεκόρ double-double του Magic σε playoff. Φαντάζομαι την Πέμπτη δεν του γλυτώνει (όχι ότι τον ενδιαφέρει κιόλας). Ο Λεπρός κόντεψε να κάνει... quintuple double με 22-5-7, συν 5 κλεψίματα και 7 λάθη. Ισάριθμα κλεψίματα έκανε και ο Green, οπότε αμφότεροι πλησίασαν το ρεκόρ τελικών (7).

 

3. Τι να πούμε για τους Σπερς. Μιλάμε για μια ομάδα που παίρνει τεράστια βοήθεια από τον πάγκο της (ο πιο αποδοτικός σε όλο το ΝΒΑ) και έχει στη σύνθεσή της δύο Γάλλους, ένα Ιταλό, ένα Αργεντίνο, ένα Βραζιλιάνο, ένα Αυστραλό, ένα Νεοζηλανδό και ένα Καναδό. Πόσο μεγάλος coach είναι ο Πόποβιτς. Ελπίζω να είδατε προς το τέλος στο Wired, τον τρόπο με τον οποιο μιλούσε στον Πάρκερ.

 

4. Πολλά φάουλ ρε παιδιά. Τα μισά από αυτά ήταν καθαρά... ευρωπαϊκά και δεν πολυσφυρίζονται στο ΝΒΑ. Ορισμένα ήταν αρκετά τραβηγμένα, αλλά γενικά ήταν 50-50 και φυσικά σε καμία περίπτωση δεν επηρέασαν το παιχνίδι. Καλά θα ήταν όμως να ρίξουμε αύριο μια ματιά και στον "Πρωταθλητή των Πράσινων Σπορ" του Μαϊάμι, γιατί το πρωτοσέλιδο μπορεί να μας καταπλήξει ("Δεν τράβαγε η ομάδα αλλά τη χαριστική βολή την έδωσαν οι -πάντα σε εντεταλμένη υπηρεσία- γκρίζοι λύκοι, δώστε τέλος στην παράγκα του ανδρείκελου Σίλβερ" κλπ).

 

5. Ο Λεπρός το πάλεψε όσο μπορούσε, αλλά παραήταν μόνος του. Πριν την έναρξη του αγώνα, οι Σίμονς και Κόλινς είχαν τονίσει το πόσο πολύ πονάει τους Λεπρούς η εξαφάνιση (κυριολεκτικά) του Chalmers (0/5 χθες) αλλά και η μεγάλη πτώση του Wade. Ο τελευταίος χθες έβαλε μεν περισσότερους από το μέσο όρο των 18ppg, αλλά κυρίως σε στιγμές που το παιχνίδι είχε κριθεί ενώ στο πρώτο ημίχρονο ήταν άφαντος (6π νομίζω). Από την άλλη στο pregame έπεφτε αρκετό κράξιμο στο Λεονάρδο αλλά μέχρι να... στεγνώσει το μελάνι είχε ήδη προλάβει να βάλει καμια 15αριά για πλάκα, χωρίς να χάσει σουτ.

 

6. Με τον πέμπτο τελικό να είναι στο Σαν Αντόνιο, ο αγώνας της Πέμπτης* έχει πραγματικά χαρακτήρα ζωής και θανάτου για τους Λεπρούς. Πιστεύω ότι κάτι θα σκεφτούν πάλι και θα ανακάμψουν.

 

ps:

 

 

 

 

pps: * της Παρασκευής απόγευμα δηλαδή (ο νοών νοείτω), αφού στις 10μμ παίζει και Ισπανία-Ολλανδία.

Επεξ/σία 12 Ιουνίου 2014 από nzeppos

[~mxls~]

2. Το πρώτο ημίχρονο ήταν σεμινάριο για μπάσκετ. Και ναι, το ποσοστό των Σπερς στις 2 πρώτες περιόδους (76%) ήταν το μεγαλύτερο στην ιστορία του ΝΒΑ σε τελικούς. Σκεφτείτε ότι οι Λεπροί είχαν κοντά 60%, παρ' ολ' αυτά έχαναν με 20+ πόντους....

 

The way it's meant to be played...

[nzeppos]

(Μικρή σφήνα)

 

Ακριβώς το αντίθετο από αυτό που έβλεπα το πρωί δηλαδή. Κάθε φορά που βλέπω streetball και αυτά τα χαζοπαιχνίδια (Horse, αμερικάνικη 21) κλπ, πραγματικά μου έρχεται να τα βγάλω.

[gas83]

https://www.youtube.com/watch?v=q9lbAH9ttS4

 

game of zones part 2 

[patrickdrd]

2. δεν την άφησαν ποτέ να πέσει κάτω από τους 10 (νομίζω).

 

επεσε στους 7 στην 3η περιοδο που μπηκε δυνατα η χιτ, αλλα λιγο μετα πηγε ξανα 13

[Chrisxxx]

https://www.youtube.com/watch?v=q9lbAH9ttS4

 

game of zones part 2 

 

Ο Wade cersei, δεν υπάρχει αυτό!

[nzeppos]

επεσε στους 7 στην 3η περιοδο που μπηκε δυνατα η χιτ, αλλα λιγο μετα πηγε ξανα 13

 

Μπράβο, ήταν το σημείο που οι Heat άρχισαν να παίζουν ξύλο στην άμυνα και τους έκατσαν και απανωτά τρίποντα. Αλλά φαινόταν ότι δεν θα μπορούσαν να συνεχίσουν έτσι, παρά μόνο αν οι Σπερς έχαναν τα αυγά και τα πασχάλια. Γι' αυτό είπα ότι η αντίδρασή τους ήταν υποδειγματική και αμέσως κατάφεραν να ανακάμψουν (σε συνδυασμό και με τα 2-3 άστοχα τρίποντα του Μαϊάμι). Αργότερα έπεσε ξανά στους 10 (νομίζω 84-94) αλλά μέχρι εκεί. 

[PostHelper]

http://nba.sport24.gr/article/2216867/to-flu-game-itan-dilitiriasi

ΤΟ "FLU GAME" ΗΤΑΝ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΗ

 

Πολλά έχουν ακουστεί για το περίφημο "flu game" του Michael Jordan στον 5ο τελικο του 1997. Ο προσωπικός του γυμναστής, όμως, ο Tim Grover, τόνισε με στόμφο ότι ο "Air" λύγισε από μια πίτσα που εφαγε το προηγούμενο βραδυ.

 

Οι τελικοί της σεζον 1996-1997 ανάμεσα στους Bulls και τους Jazz ήταν σπουδαίοι. Ακόμη πιο σπουδαία ήταν η παράσταση του Michael Jordan στο πέμπτο ματς της σειράς, ίσως το πιο κρίσιμο όλων, καθώς η ομάδα της Utah προερχόταν από δυο σερί νίκες και έδειχνε να έχει το momentum για να φτάσει στην κατάκτηση του τίτλου. Ο "Air" σκόραρε 38 πόντους στο Delta Center, οι "Ταύροι" επικράτησαν με 87-90 και ο καταπονημένος ηγέτης τους "έλιωσε" στα χέρια του Scottie Pippen που τον κουβάλησε μέχρι τα αποδυτήρια του γηπέδου.

 

Δυο μέρες πριν τον αγώνα, ο Jordan ένιωσε μια... ακαταμάχητη επιθυμία να φάει πίτσα. Έκανε την παραγγελία του, δεν άκουσε τον προσωπικό του γυμναστή που του εξήγησε ότι δεν είχε καλό προαίσθημα, ήταν ο μοναδικός που έφαγε και λίγες ώρες αργότερα δεν μπορούσε να σηκωθεί από το κρεβάτι. Ο Tim Grover κάλεσε τους γιατρούς της ομάδας, οι οποίοι είπαν στον απόλυτο σταρ των Bulls πως δεν υπάρχει περίπτωση να αγωνιστεί στον πέμπτο τελικό και του συνέστησαν να μείνει στο κρεβάτι χωρίς να κάνει περιττές κινήσεις. Όπως ήταν λογικό ο Jordan δεν πήγε στις προπονήσεις, άπαντες θεώρησαν ότι θα δει το ματς από την τηλεόραση, όμως το ανταγωνιστικό του πνεύμα δεν του επέτρεπε να καθίσει με δεμένα χέρια. Γι' αυτό και τρεις ώρες πριν το τζάμπολ στάθηκε στα πόδια του, ντύθηκε και ξεκίνησε για το Delta Center.

 

"Έτσι όπως τον έβλεπα, ήμουν σίγουρος ότι δεν θα μπορέσει καν να βάλει την φόρμα του. Δεν τον είχα ξαναδεί έτσι ποτέ στη ζωή μου. Φαινόταν χάλια. Εννοώ, φαινόταν πραγματικά πολύ χάλια" είχε δηλώσει ο Scottie Pippen, που είδε τον συμπαίκτη του να παίζει 44 λεπτά (!) για να σκοράρει 38 πόντους σε μια από τις πιο επικές εμφανίσεις στην ιστορία του παγκόσμιου μπάσκετ. "Είναι ο κορυφαίος όλων, ο καλύτερος. Σας το απέδειξε απόψε" είπε μετά το τέλος εκείνου του ματς ο "Ινδιάνος" και μάλλον είχε δίκιο.

 

Πολλά έχουν γραφτεί για την αιτία της αδιαθεσίας του Jordan, ακόμη περισσότερα έχουν ειπωθεί. 16 χρόνια μετά από εκείνο το ματς, ο Tim Grover μίλησε σε εκπομπή του ESPN. "Είμαι 100% σίγουρος ότι τον δηλητηρίασαν" σχολίασε ο διάσημος γυμναστής και πρόσθεσε πως: "Όλοι το ξέρουν σαν το "flu game", όμως ήμουν εκεί, ήμασταν στο ίδιο δωμάτιο. Βρισκόμασταν σε ένα ξενοδοχείο στην Utah και το room service σταμάτησε στις 9 το βράδυ. Ξαφνικά πείνασε και δεν μπορούσαμε να βρούμε ένα μέρος για φαγητό. Το μόνο πράγμα που υπήρχε, ήταν οι πιτσαρίες. Οπότε είπαμε "ok, ας παραγγείλουμε πίτσα". Τότε δεν υπήρχαν πολλά ξενοδοχεία στην περιοχή, όλοι γνώριζαν που μέναμε. Όταν ήρθε η πίτσα, τους εξήγησα ότι είχα ένα κακό προαίσθημα. Από όλους όσοι βρίσκονταν στο δωμάτιο, μόνο ο Michael έφαγε τελικά. Κανείς από εμάς δεν δοκίμασε. Και ξαφνικά, στις 2 τα ξημερώματα, χτύπησε το τηλέφωνο στο δωμάτιό μου. "Έλα εδώ" μου είπε. Είχε μαζευτεί σε εμβρυακή στάση. Φωνάξαμε τον γιατρό της ομάδας. Του είπα από την πρώτη στιγμή ότι επρόκειται για δηλητηρίαση".

 

Αφού ήταν εκτός τόπου και χρόνου στην πρώτη περίοδο και αφού οι Jazz έχτισαν μια διαφορά 16 πόντων, ο Jordan γύρισε τον διακόπτη. Σκόραρε 17 πόντους στο δεύτερο δωδεκάλεπτο και μετά το τέλος της αναμέτρησης εξήγησε πως "ήταν όλα θέμα διάθεσης και επιθυμίας. Κάπως, με κάποιον τρόπο βρήκα την ενέργεια που χρειαζόμουν για να μείνω δυνατός". Αυτό έκανε πάντα, κάθε φορά που "ζοριζόταν" πραγματικά.

 

Όταν τελείωσε το πρώτο ημίχρονο, με το ζόρι έφτασε στην είσοδο των αποδυτηρίων. Εκεί οι άνθρωποι της ομάδας τον σήκωσαν στα χέρια και τον τοποθέτησαν στην άκρη της αίθουσας. Του έδωσαν να πιει αρκετά υγρά για να μην αφυδατωθεί εκ νέου, του τοποθέτησαν κρύες πετσέτες στο κεφάλι, όμως το πρόβλημα ήταν σοβαρό. Κατά την διάρκεια της τρίτης περιόδου ο "Air" δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί, αισθανόταν ναυτία, αλλά όταν οι Jazz προηγήθηκαν με 8 πόντους (77-69), ηγήθηκε ενός σερί 10-0 που έβαλε τους Bulls μπροστά στο σκορ. Το ένστικτο της επιβίωσης είχε δουλέψει. Πέτυχε το καλάθι με το οποίο έγινε το 85-88 και στο τέλος του αγώνα, άδειος πλέον από δυνάμεις, έπεσε στα χέρια του Pippen που χαμογελαστός τον κουβάλησε μέχρι τα αποδυτήρια.

 

"Αυτό ήταν ό,τι δυσκολότερο έχω κάνει στην καριέρα μου" υποστήριξε μετά το τέλος της βασανιστικής του περιπέτειας και συνέχισε λέγοντας ότι: "Ουσιαστικά πάλεψα με τον εαυτό μου για να μην λιποθυμήσω, ώστε να κερδίσω σε έναν αγώνα μπάσκετ. Αν είχαμε χάσει, θα ήμουν συντετριμμένος αυτή τη στιγμή".

 

Ο Phil Jackson, από την πλευρά του, δεν μπορούσε παρά να αποθεώσει τον ηγέτη της ομάδας του: "Αν σκεφτούμε τις συγκυρίες και το πόσο σημαντικό ήταν για εμάς αυτό το παιχνίδι, τότε ναι... Θα πω ότι αυτή ήταν η κορυφαία εμφάνιση στην καριέρα του Michael Jordan. Και μόνο που στεκόταν, αισθανόταν ναυτία. Ήταν μια ηρωική προσπάθεια, μια από αυτές που θα προσθέσει για να χτίσει τον θρύλο του". Ο ίδιος ο Jordan συμφωνεί με τα λεγόμενα του Grover, ο οποίος μιλάει για δηλητηρίαση, ξέρει ότι κάτι είχε τοποθετηθεί στο φαγητό του και μάλλον από εκείνη τη μέρα είναι πιο προσεκτικός όταν αισθάνεται την ίδια επιθυμία να φάει πίτσα...

 

[patrickdrd]

μην ξεχνατε οτι η παπαρια το nba κραταει τουλ 2,5 ωρες με τα timeouts κ τις παπαριες τους, πιανεται ο λοκος τους στις καρεκλες, οπου φυγει φυγει, δεν ειναι μονο η κινηση

[PostHelper]

http://nba.sport24.gr/article/2839350/i-mini-tainia-tou-tritou-telikou

 

Για το επομενο παιχνιδι, οι "betατζηδες" μην ξεχνατε το στατιστικο που ανεφερα προχθες οτι στα πλειοφ οι Χιτ, απο την αφιξη του Λεμπρον, εχουν 13 στις 13 νικες μετα απο χαμενο παιχνιδι. Δηλαδη και τις 13 φορες που εχασαν καποιο παιχνιδι στα πλειοφ(μαζι με τελικους) το επομενο παιχνιδι το κερδισαν! Εντυπωσιακο επιτευγμα.

Θα σπασει αραγε τωρα?

[~mxls~]

Συνολικά 47 ματς π.ο χωρις σερι ήττες.

Δείγμα εκτός της δεδομένης ποιότητας, και του χαρακτήρα της ομάδας.

Πολύ κοντα να σπάσουν τα ρεκορ που διατηρούν 2 απ'τα καλύτερα σύνολα στην ιστορία του αθλήματος:

• 54, Boston Celtics (1962-66)
• 52, Chicago Bulls (1990-93)
• 47, Miami Heat (2012-14)

 

 

Αλλα αν υπάρχει μια ομάδα αυτη τη στιγμή που δείχνει ικανή να βάλει τέλος, είναι οι Σπερς φυσικά.

[Anubis13]

Περσι γλυτωσαν το ρεκορ στο 6ο παιχνιδι ολοι ξερουμε πως..Φετος μια απο τα ιδια στο 2ο παιχνιδι. Ε σημερα τριτη και φαρμακερη. Νικη Σπερς @3.

[nzeppos]

Game 3 minimovie:

 

[Tilemaxx]

Η ιστορία αυτή με τον Τζόρνταν έχει βγεί εδώ και 1-2 χρόνια στην επιφάνεια. Πολύ απλά αποδεικνύει το μεγαλείο αυτού του αθλητή. Εδώ ο Λεμπόν έκανε θέμα το ότι ήταν κλειστό το A/C, σιγά μην έπαιζε αν βρισκόταν στην κατάσταση του Τζόρνταν.

[nzeppos]

 

Ο ίδιος ο Jordan συμφωνεί με τα λεγόμενα του Grover, ο οποίος μιλάει για δηλητηρίαση, ξέρει ότι κάτι είχε τοποθετηθεί στο φαγητό του και μάλλον από εκείνη τη μέρα είναι πιο προσεκτικός όταν αισθάνεται την ίδια επιθυμία να φάει πίτσα...

 

Ποιος έριξε το ποντικοφάρμακο στην πίτσα; Αυτός που είχε βάλει και φαμπουλόζο στα νερά της CSKA; Εγώ προσωπικά κρατάω μικρό καλάθι, ακριβώς επειδή το λέει ο ίδιος ο Τζορντανέλης.

 

Η εμφάνιση που έκανε μετά ήταν επική βέβαια, δεν το συζητάω. Ίσως στην ιστορία του παγκόσμιου μπάσκετ 3-4 παίκτες θα μπορούσαν να κάνουν τέτοιο πράγμα (και πάλι όχι τόσο καλά), ίσως ο Πουλής, ο Ράσελ, άντε και κανας Κόμπε στα καλά του. Και φυσικά ο Τάρπλεΐ, αφού αυτός ούτως ή άλλως έπαιζε συνήθως με ναυτίες και χωρίς να ξέρει που ακριβώς βρίσκεται (από τα καφάσια μπύρες).