Kain Origin Δημοσ. 23 Αυγούστου 2006 Δημοσ. 23 Αυγούστου 2006 i aplistia twn gamers h i aplistia twn etaireiwn pou xrewnoun ta mallia tis kefalis mas gia paixnidia pou tis perisoteres fores einai anetoima gia tin agora....E?!?!? Το ένα φέρνει το άλλο σε έναν τρελό φαύλο κύκλο από τον οποίο πιθανότατα δεν θα ξεφύγουμε ποτέ, εκτός και αν η μια πλευρά αποφασίσει να υποχωρήσει προς όφελος της άλλης! Loom for EVAH!!!
john2gr Δημοσ. 24 Αυγούστου 2006 Δημοσ. 24 Αυγούστου 2006 Συμφωνώ με όσα λέτε αλλά να έχετε στο μυαλό σας ότι μεγαλώσαμε και εμείς. Και τώρα αν βάλεις ένα πιτσιρίκι 7-8 χρόνων να παίξει ένα οποιοδήποτε παιχνίδι θα μπορεί να ασχολείται με αυτό για βδομάδες χωρίς να το βαριέται. Όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος τόσο περισσότερες απαιτήσεις έχει και τόσο πιο εύκολα βαριέται τα παιχνίδια. Όταν ήμασταν μικροί τα παιχνίδια μας πρόσφεραν λίγα και τα υπόλοιπα τα έπλαθε η φαντασία μας. Τώρα που μεγαλώσαμε πρέπει τα παιχνίδια να είναι σχεδόν "αληθινά" (γραφικά, AI ) για να ασχοληθούμε μαζί τους Συμφωνώ κι εγώ. Σήμερα είχα βάλει έναν emulator (Game Gear) στο PSP κι η αίσθηση είναι ακριβώς η ίδια που είχα τότε που πρωτοπήρα το Game Gear. Σε αυτό βοηθάει το γεγονός ότι το PSP είναι φορητή μηχανή,έχει κουμπιά παρόμοια με το Game Gear και "φέρνει" κάπως στο Game Gear (με λίγη φαντασιούλα). Έκατσα και έπαιξα όλα τα αγαπημένα μου παιχνίδια με τα οποία είχα κολλήσει. Δυστυχώς όμως έπιανα τον εαυτό μου (μετά τον ενθουσιασμό και τις αναμνήσεις) να βαριέται σε παιχνίδια όπως το Sonic 1 (μακράν το Sonic & Tails 2,γνωστό κι ως Sonic Triple Trouble,ήταν το καλύτερο Sonic στο Game Gear). Τέλος τότε,εποχή NES δεν θυμάμαι κανένα videoclub από το οποίο να νοίκιαζες παιχνίδια,η μόνη λύση ήταν είτε ανταλλαγή με φίλους,είτε αγορά ενώ αν όχι όλοι,οι περισσότεροι τίτλοι ήταν άγνωστοι σε όλους μας (ούτε καν GamePro δεν υπήρχε τότε). Στο άγνωστο κάναμε τις αγορές μας,ποντάραμε στο εκάστοτε παιχνίδι και θέλαμε να το τελειώσουμε επειδή όπως και να έχει,είτε ήταν καλό είτε κακό,το επιλέξαμε και το αγοράσαμε. Ακόμα όμως και με τις ενοικιάσεις,δεν υπήρχε τρόπος να γράψεις ένα catridge με αποτέλεσμα να κάθεσαι να ξεζουμίζεις το παιχνίδι επειδή πολύ απλά.....το νοίκιασες. Πολύ απλά,ήμασταν παιδιά τότε. Τώρα αν κάνουμε μια κακή αγορά θα βρίσουμε τους developers,θα πετάξουμε τις αγίες μας,θα μουτσώσουμε τους εαυτούς μας,θα πούμε <<Δεν γίνεται να πέφτει τέτοια κοροϊδία,τα λεφτά μας παίρνετε ρε. Πως την είδατε;>> και θα πετάξουμε το παιχνίδι με την φράση <<Δεν μαμιέσαι ρε μπουρdέλο,θα κατεβάσω/αντιγράψω ένα κάρο παιχνίδια και δεν πρόκειται να ασχοληθώ μαζί σου. Και δεν ξαναγοράζω γνήσια>>. Εκτός από αυτό υπάρχουν τόσα sites/magazines με reviews με αποτέλεσμα να χάνεται η έκπληξη για το αν ένα παιχνίδι είναι καλό ή όχι (για να μην πω για το παράνομο κατέβασμα των παιχνιδιών). Θυμάμαι σαν χθες το σοκ που είχα πάθει όταν είχα δει το NFS3 για PC στα μαγαζιά με υποστήριξη 3DFX. Κοίταξα τις εικόνες στο κουτί και μου έπεσε το σαγόνι (ακόμα και τότε δεν αγόραζα περιοδικά). Η ικανοποίηση δε ήταν ακόμα μεγαλύτερη όταν το είδα να τρέχει στην Monster 3D μου. Από τις ομορφότερες gaming στιγμές μου ήταν αυτή,γιατί ήταν μια τέλεια έκπληξη. Για να μην μιλήσω για το Unreal που ήταν σαν να νιώθω τα νερά του καταράκτη που έπεφταν.... Κι αυτό δυστυχώς λείπει στις μέρες μας μιας και ο καθένας περιμένει το παιχνίδια του μέλλοντος ελπίζοντας ότι θα είναι τέλεια (που έχει δει στο net) αντί να απολαμβάνει τα παιχνίδια του παρόντος τα οποία λογοκρίνει για καθετί. Κι όταν τα παιχνίδια του μέλλοντος έρχονται,εμφανίζονται νέα παιχνίδια τα οποία τα αντικαθιστούν κι ο κύκλος συνεχίζεται.
Προτεινόμενες αναρτήσεις
Αρχειοθετημένο
Αυτό το θέμα έχει αρχειοθετηθεί και είναι κλειστό για περαιτέρω απαντήσεις.