Εθνική Ελλάδος

[YourTrueLegend]

Tσαμπα σεντονι, εχω ηδη πει οτι για καθε εναν απο τα ονοματα που αναφερετε υπαρχει αλλο ενα που αποδεικνυει την αναποδη θεωρια, ηδη μιλησα περι Φωτση και Πριντεζη κι αμα βαλω σκοπο να κανω αναλογο σεντονακι σιγουρα θα τα παω καλα. Αλλα φανταζομαι οτι ως ενηλικες ανθρωποι, καταλαβαινουμε οτι να μετραμε τις...λιστες με ονοματα για να βρουμε ποιος την εχει μεγαλυτερη, δεν σημαινει τιποτα. Το αυτο ισχυει και σε αλλα σπορ αλλα και στη ζωη γενικοτερα, οχι μονο στο μπασκετ.

Θα πρεπει λοιπον να καταλαβετε οτι οι μπασκετμπολιστες ειναι ανθρωποι κι οχι ρομποτακια κι αυτο σημαινει οτι λειτουργουν και αναπτυσσονται διαφορετικα ο ενας απο τον αλλον.

 

Αλλος ανατπυσσεται σε ενα περιβαλλον μεγαλης ομαδας με ελαχιστο-λιγο χρονο αρχικα που αυξανεται προοδευτικα διοτι κανει trigger ο ανταγωνισμος μεσα του αρα του κανει καλο να περιτρυγυριζεται απο παιχτες-ανταγωνιστες πλην ομως κορυφαιους στο ειδος τους, κι αλλος με πρωταγωνιστικο ρολο σε μικρες ομαδες επειδη χρειαζεται αυτοπεποιθηση αρα τον βοηθα να ειναι πρωτο βιολι σε μια ομαδα με κατσαπλιαδες πριν κανει το step up.

Αλλος με τιποτα απο τα δυο, μπορει πχ να του αρκει η σκληρη δουλεια και το κομματι της ψυχολογιας να το διαχειριζεται αριστα χωρις κανενος ειδους παρεμβαση "για να παρει τα πανω του".

 

Σωνει και καλα να ισοπεδωσετε και να γενικευσετε οτι ολοι αναπτυσσονται με τον ιδιο τροπο, δηλαδη να δωθουν σε κατσαπλιαδικες ομαδες για "να στρωσουν". Μα σωνει και ντε, ψυχολογησατε ολο τον αθλητικο πλανητη και ανακαλυψατε το μυστικο της εξελιξης των αθλητων.

 

Σας ειπαν την γνωστη εληνικη cultιλα "αμα μπαζωσεις δε θα χτισεις" και το δεσατε σχοινι κορδονι οτι ολος ο πλανητης αναπτυσσεται με αυτον τροπο σε ολα τα επιπεδα.

[washcloud]

"αν ΔΕΝ μπαζώσεις, δεν θα χτίσεις", αδερφέ

[YourTrueLegend]

typo μωρε.

[washcloud]

Όκέικ, type

 

....πάντως, παίδες, πρέπει να καταλάβουμε ότι είμαστε μπασκετοκατσαπλιάδες (εθνικά) : ένα καλό γύρισμα κάναμε και πιάσαμε στον ύπνο τους Γάλλους το '05, με τον βαλταγόρη κερασάκι (και τελικό με τον Ντιρκ μοναχούλη) και πιστέψαμε ότι (ξανα)γίναμε γίγαντες. Και ωραία, την καπάκι χρονιά τα πήγαμε καλά γενικά, αλλά επειδή νικήσαμε τσ' Αμερικάνοι (αυτούς κι αν τους πιάσαμε στον ύπνο.......Απ' την αρχή κοιμόντουσαν), νομίσαμε ότι γίναμε και θεοί. Την απάντηση στα νομίσματά μας την πήραμε στον τελικό από Ισπανούς, τους χωρίς Πάου μάλιστα (και συνεχίσαμε να την παίρνουμε, ειδικά απαφτούς, για σερί χρόνια).

 

Συνεπώς : ποτέ δεν είμασταν χώρα παραγωγής ταλεντάρων. Τέρμα. Χωνεύτε το. Το ότι βγήκαν μερικοί (δαχτυλομετρούμενοι) σποραδικά, επιβεβαίωσε τον κανόνα. Ούτε παράδοση σαν τους Σλάβους έχουμε άλλωστε, ούτε πλάνο σαν τους Ισπανούς, ούτε για το μπάσκετ αναπνέουμε σαν τους Λιθουανούς, ούτε πληθυσμό/κορμάρες σαν τους Γάλλους, ούτε λεφτά (πια) σαν κάποιους άλλους (για υποδομές/κίνητρα κτλ).

 

Μην ψάχνετε λοιπόν να βρείτε "γιατί δεν πάμε πάλι στα ψηλά" - η θέση μας είναι στα μεσαία. Και μόνο μια στο τόσο θα κάνουμε κα'να ξώφαλτσο ξεπέταγμα κτλ.

[FilipposMD]

Καλά, δε νομίζω ότι εγώ έγραψα πως ΟΛΟΙ οι παίκτες αναπτύσσονται σε συγκεκριμένο περιβάλλον, ούτε ότι παράγουμε ταλέντα με το κιλό. Απλώς συζητάμε ποιο είναι το βέλτιστο περιβάλλον ανάπτυξης των όποιων ταλέντων βγαίνουν.

 

YourTrueLegend, δε νομίζω ότι μπορείς να φτιάξεις μεγάλη λίστα με παίκτες αξίας που μεγάλωσαν σε κορυφαία ομάδα. Ο Πρίντεζης έπαιζε λίγο στον Ολυμπιακό μέχρι που πήγε ένα χρόνο στην Ολύμπια, έπαιξε πολύ καλά και αναπτύχθηκε με τον Μπαρτζώκα προπονητή και γύρισε έχοντας δείξει ότι αξίζει να διεκδικήσει πρωταγωνιστικό ρόλο (περίπου ό,τι έγινε με τον Σλούκα πρόσφατα). Ο Αλβέρτης, που επίσης ανέφερες, μεγάλωσε σε μια εποχή που οι ξένοι ήταν 2-3 και όχι 6 που είναι σήμερα. Το 1996 (με τον Αλβέρτη ήδη 22) ο ΠΑΟ χρησιμοποίησε στον τελικό της Ευρωλίγκας μόνο 2 ξένους. Ήταν πολύ ευκολότερο για έναν καλό νέο Έλληνα να έχει χρόνο συμμετοχής και ρόλο. Για τον Φώτση δεν μπορώ να διαφωνήσω, πήγε πιτσιρικάς και αναδείχθηκε σε έναν πολύ καλό ΠΑΟ με πολλούς ξένους, αλλά θεωρώ ότι είναι η εξαίρεση. Άλλος δεν μου έρχεται στο μυαλό τα τελευταία 15 χρόνια

 

Σε κάθε περίπτωση, για να ισχύει αυτό που έγραψα και συνέχισε ο Chris, πρέπει να υπάρχουν καλές ομάδες στο δεύτερο επίπεδο. Το να μείνει ο πιτσιρικάς σε μια ομάδα που μένει χωρίς ξένους στη μέση της χρονιάς λόγω οικονομικών προβλημάτων, που αλλάζει προπονητές συνέχεια και δεν παίζει ποτέ στην Ευρώπη, δεν έχει νόημα. Ο τωρινός Άρης ή -ίσως- η τωρινή ΑΕΚ, για παράδειγμα, είναι καλές περιπτώσεις. Εγώ αν ήμουν πιτσιρικάς με ταλέντο, θα πήγαινα στον Άρη μέχρι τα 22-23.

 

Τέλος, να διευκρινίσω ότι δεν ισχυρίζομαι πως οι παίκτες καταστρέφονται στον ΠΑΟ και τον ΟΣΦΠ. Απλά παίρνουν συγκεκριμένη κατεύθυνση. Φανταστείτε να ερχόταν τώρα στον Ολυμπιακό ή στον ΠΑΟ του Ζοτς ο 18χρονος Σπανούλης. Που προφανώς θα φαινόταν ταλαντούχος, αλλά ποιός θα ανεχόταν έναν 18χρονο με έφεση στην ατομική ενέργεια, μυαλό κυρίως στην επίθεση και επιρρεπή στα λάθη, όταν παίζεται ένα κρίσιμο ματς στην Ευρωλίγκα; Ο προπονητής θα τον δούλευε στην άμυνα, θα τον έκραζε όταν έκανε παρακινδυνευμένες πάσες κτλ. Πιθανώς θα γινόταν ένας διαφορετικός παίκτης, από αυτούς που δεν λείπουν στο ελληνικό μπάσκετ ή έστω θα έκανε το ξεπέταγμα σε μεγαλύτερη ηλικία.

[YourTrueLegend]

@wash: Η Εθνικη την περιοδο του δευτερου Ευρωπαικου εως και το 2011 περιπου ηταν απο τις τοπ στον κοσμο και ηταν σταθερη. Απλα την ιδια περιοδο υπηρχε μια Ισπανια αντικειμενικα καλυτερη που πηρε και μερικα σφυριγματα οταν χρειαστηκε και μειναμε δευτεροι και καταιδρωμενοι. Ημασταν ομως υπερδυναμη εως και την ημερα που ο ΔΔ ανακοινωσε την αποσυρση του. Εκτοτε ειμαστε του κλωτσου και του μπατσου σε σχεση με το τι θα μπορουσαμε να ειμαστε.

 

@Filippos: Βαζετε στη λιστα παιχτες που αγωνιζονταν σε μικρες ομαδες με τα σημερινα δεδομενα, οχι με τα τοτε. Ο ΠΑΟΚ, ο Ηρακλης την εποχη του ΔΔ, η ΑΕΚ και πολλες αλλες ομαδες (Σπορτινγκ, Πανιωνιος κλπ) ηταν εξαιρετικες και ειχαν εξαιρετικο περιβαλλον αναπτυξης οχι μονο νεαρων παιχτων αλλα ακομη και πιο γνωστων. Το αλμα λογικης που κανει ο Chris (και οχι μονο) ειναι να θεωρει τον τοτε Ηρακλη κατι παρομοιο με τον σημερινο Αρη, ενω στην πραξη σημερα πισω απο ΟΣΦΠ-ΠΑΟ δεν υπαρχει καμια σοβαρη ομαδα να αναπτυξει ενα παιχτη ειτε σε προσωπικοτητα ειτε σαν αθλητη.

[washcloud]

Yπερδύναμη δεν ήμασταν ποτέ αδερφέ. Με Μήτσο ή χωρίς. Οι υπερδυνάμεις σαρώνουν εμφατικά, για έστω 2-3 χρονιες και μετά κάνουν κάμψη και μετά ξανά- μανά στα ίδια κτλ.

Το '05 συγκυριακά και ασθμαίνοντας (αν πχ εν ήταν ο βαλταγόρης ούτε τον τελικό δε θα βλέπαμε) φτάσαμε τελικό με την ανύπαρκτη Γερμανία του υπαρκτότατου Ντιρκ, δεν θυμάσαι; Δεν εννοώ πως δεν τ' αξίζαμε - αλλά φαρ φρομ "υπερδύναμη" ήμασταν.

Το '06 κάτσανε όλες οι συγκυρίες (με εξαίρεση του Ζήση) και βγάλαμε τον καλύτερο εαυτό με το καλύτερο δυνατό ρόστερ έβερ, αλλά μια υπερδύναμη όφειλε να πάρει τελικό, έστω άντε και στο νήμα κι όχι να χάσει ντροπιαστικά.

Το '07 πάλι ασθμαίναμε (ΔΕΝ είμαι φίλος με τη μούφα "μας κλέψανε οι βρωμοϊσπανοί" θεωρία συνωμοσίας - έχω δει άπειρες φορές το παιχνίδι και η ΜΟΝΗ φάση που σηκώνει κουβέντα είναι είναι το επιθετικό του Τσάρτσα).

Για το '08, ας το αφήσουμε καλύτερα, ε;

Το '09 μέχρι χαλκό είδαμε, εν είδει ταβανιού.

Και το '10, πούλο χονδρό και μάλιστα μαζί με Μήτσο (δεν διαφωνώ ότι η καπάκι αποχώρησή του μας έκανε αποχωρητήριο).

 

Σούμα, για να μην παρεξηγούμαι (....που σιγά που δεν θα παρεξηγηθώ, αλλά να, λέμε....) :

Άλλο ήμαστε υπερδύναμη - άλλο ήμαστε κατσαπλιάδες, παρτιζάνοι, ηρωικοί εξοδομεσολλογγίτες και πάει λέγοντα...

Την αγάπησα την Εθνική την από το '04 μέχρι το '10, είχα τρελλές προσμονές και εγώ - αλλά σε κάποια φάση, νομοτελειακά, είπα να τα βάλω κάτω και να τη δω με μάτι ουδέτερο και όχι ελληνικό.(και σαφώς ούτε γι' αστείο βαζελίστικο ή γαύρικο). Και τότε χώνεψα ότι ποτέ δεν είχαμε θηρία ψηλούς (αυτό που λέμε ντόμιναντ στη γλώσσα μας...), ποτέ δεν είχαμε τακτικές που υποδηλώνανε ΣΧΟΛΗ μπασκετικής έκφρασης πέραν από το απλοϊκό και προφανές "μην αφήσετε τους οχτρούς να μπουν στην Πόλη", ποτέ δεν είχαμε σουτέρ που από ένστικτο και μόνο να βγάζουν μάτια (μόνο ο Φώτσης, ΑΣ ΠΟΥΜΕ, πλησίασε κάααπως τον όρο. Ο οποίος δεν ήταν και η δουλειά του, αν θέλετε, γιατί αυτά εγώ τα θέλω και τα περιμένω από τους ΚΟΝΤΟΥΣ και όχι από τα ντερέκια τα στρέτσια-φόρια).

 

Είμαστε ένα έθνος μπασκετικών ηρώων, που και αυτό την έχει την χάρη του, που εκ νέου προς τη δόξα τραβά μια στο κάθε τόσο (και με συγκεκριμένο ταβάνι - άντε να ξαναχτυπήσουμε μια μέρα Ευρωπαϊκό. Παγκόσμιο όμως, ή Ολυμπιακό, θα έλεγα να μην περιμένουμε πριν τελειώσουμε από μνημόνια).

Πίσω από προφανώς Αμερικάνους, από Σέρβους, Ισπανούς, Γάλλους, Λιθουανούς, ίσως Αργεντίνους/Βραζιλιάνους και δεν έχω ιδέα κι από Κινέζους πια, και ίσως στα ίσια (στο νήμα) με Κροάτες, Ιταλούς, Σλοβένους, Ρώσους και άντε ένα τσικ πιο πάνω από Τούρκους (ακόμη...), Καναδούς, Γερμανούς, Πορτορικανούς, Φινλανδούς, Εσθονούς, Λεττονούς, Ουκρανούς, Τσέχους  και δεν ξέρω αν ξεχνώ και κανέναν αφρικανοασιάτη...

Δεν έχουμε κορμάρες.

Δεν έχουμε σουταράδες.

Δεν έχουμε σωστή μπασκετική παιδεία/παραγωγή.

Δεν έχουμε δυνατά τοπικά πρωταθλήματα (καθόλου πια).

Δεν έχουμε προπονητική τακτική/παρουσία επαρκή.

Δεν έχουμε πλάνο σοβαρό, αναπτυξιακό, ξεκάθαρο, οργανωμένο και περιμένουμε (κατά βάση) από...όλη την οικογένεια Αντετοκούνμπο να μας σώσει στο μέλλον (κι αντιθέτως έχουμε βασιλακοπουλοκατσικαραίους να μας χαντακώνουν με τα κόμπλεξ και τις ιδιοωφελιμιστικές διαπλοκές κι επιλογές τους).

Δεν έχουμε θεμέλια, κι ας έχουμε γεμίσει..................μπάζα (sic).

Και φυσικά, έχουμε μνημόνια ον τοπ.

Όλα τα υπόλοιπα, είναι απλά ονειροβασίες και ευχολόγια με τα μάτια κλειστά.

Αυτά τουλάχιστον βλέπω/πιστεύω εγώ (και πείτε με μηδενιστή - ή και...Ντέμυ :ρ άμα θέλετε).

Επεξ/σία 12 Ιουλίου 2016 από washcloud

[TAKE5]

Αυτή την στιγμή πάντως που μιλάμε έχουμε 3 από τους κορυφαίους στη θέση τους under 20 στην Ευρώπη (ο Παπαγιάννης πιθανά να είναι λίγο χειρότερος από τον Κροάτη αλλά σε σωματοδομή εχει μεγαλύτερες προοπτικές, ο Ντόρσει είναι λίγο χειρότερος σουτερ από τον Τούρκο αλλά σε αθλητικά προσόντα είναι σε άλλο επίπεδο, και τον Χαραλαμπόπουλο που δεν έχει αντίπαλο σε αυτή την ηλικία) και τον Αντετοκούμπο. Δεν είναι τόσο μαυρα τα πράγματα στο προσεχές μέλλον κάπως έτσι έφτασαν οι Ισπανοί να γίνουν υπερδύναμη προ Γκασολ-Ναβαρο δεν ήταν, κάπως έτσι αναγεννήθηκαν οι Σερβοι κλπ

[Ψιτ]

Yπερδύναμη δεν ήμασταν ποτέ αδερφέ. Με Μήτσο ή χωρίς. Οι υπερδυνάμεις σαρώνουν εμφατικά, για έστω 2-3 χρονιες και μετά κάνουν κάμψη και μετά ξανά- μανά στα ίδια κτλ.

Το '05 συγκυριακά και ασθμαίνοντας (αν πχ εν ήταν ο βαλταγόρης ούτε τον τελικό δε θα βλέπαμε) φτάσαμε τελικό με την ανύπαρκτη Γερμανία του υπαρκτότατου Ντιρκ, δεν θυμάσαι; Δεν εννοώ πως δεν τ' αξίζαμε - αλλά φαρ φρομ "υπερδύναμη" ήμασταν.

Το '06 κάτσανε όλες οι συγκυρίες (με εξαίρεση του Ζήση) και βγάλαμε τον καλύτερο εαυτό με το καλύτερο δυνατό ρόστερ έβερ, αλλά μια υπερδύναμη όφειλε να πάρει τελικό, έστω άντε και στο νήμα κι όχι να χάσει ντροπιαστικά.

Το '07 πάλι ασθμαίναμε (ΔΕΝ είμαι φίλος με τη μούφα "μας κλέψανε οι βρωμοϊσπανοί" θεωρία συνωμοσίας - έχω δει άπειρες φορές το παιχνίδι και η ΜΟΝΗ φάση που σηκώνει κουβέντα είναι είναι το επιθετικό του Τσάρτσα).

Για το '08, ας το αφήσουμε καλύτερα, ε;

Το '09 μέχρι χαλκό είδαμε, εν είδει ταβανιού.

Και το '10, πούλο χονδρό και μάλιστα μαζί με Μήτσο (δεν διαφωνώ ότι η καπάκι αποχώρησή του μας έκανε αποχωρητήριο).

 

Σούμα, για να μην παρεξηγούμαι (....που σιγά που δεν θα παρεξηγηθώ, αλλά να, λέμε....) :

Άλλο ήμαστε υπερδύναμη - άλλο ήμαστε κατσαπλιάδες, παρτιζάνοι, ηρωικοί εξοδομεσολλογγίτες και πάει λέγοντα...

Την αγάπησα την Εθνική την από το '04 μέχρι το '10, είχα τρελλές προσμονές και εγώ - αλλά σε κάποια φάση, νομοτελειακά, είπα να τα βάλω κάτω και να τη δω με μάτι ουδέτερο και όχι ελληνικό.(και σαφώς ούτε γι' αστείο βαζελίστικο ή γαύρικο). Και τότε χώνεψα ότι ποτέ δεν είχαμε θηρία ψηλούς (αυτό που λέμε ντόμιναντ στη γλώσσα μας...), ποτέ δεν είχαμε τακτικές που υποδηλώνανε ΣΧΟΛΗ μπασκετικής έκφρασης πέραν από το απλοϊκό και προφανές "μην αφήσετε τους οχτρούς να μπουν στην Πόλη", ποτέ δεν είχαμε σουτέρ που από ένστικτο και μόνο να βγάζουν μάτια (μόνο ο Φώτσης, ΑΣ ΠΟΥΜΕ, πλησίασε κάααπως τον όρο. Ο οποίος δεν ήταν και η δουλειά του, αν θέλετε, γιατί αυτά εγώ τα θέλω και τα περιμένω από τους ΚΟΝΤΟΥΣ και όχι από τα ντερέκια τα στρέτσια-φόρια).

 

Είμαστε ένα έθνος μπασκετικών ηρώων, που και αυτό την έχει την χάρη του, που εκ νέου προς τη δόξα τραβά μια στο κάθε τόσο (και με συγκεκριμένο ταβάνι - άντε να ξαναχτυπήσουμε μια μέρα Ευρωπαϊκό. Παγκόσμιο όμως, ή Ολυμπιακό, θα έλεγα να μην περιμένουμε πριν τελειώσουμε από μνημόνια).

Πίσω από προφανώς Αμερικάνους, από Σέρβους, Ισπανούς, Γάλλους, Λιθουανούς, ίσως Αργεντίνους/Βραζιλιάνους και δεν έχω ιδέα κι από Κινέζους πια, και ίσως στα ίσια (στο νήμα) με Κροάτες, Ιταλούς, Σλοβένους, Ρώσους και άντε ένα τσικ πιο πάνω από Τούρκους (ακόμη...), Καναδούς, Γερμανούς, Πορτορικανούς, Φινλανδούς, Εσθονούς, Λεττονούς, Ουκρανούς, Τσέχους  και δεν ξέρω αν ξεχνώ και κανέναν αφρικανοασιάτη...

Δεν έχουμε κορμάρες.

Δεν έχουμε σουταράδες.

Δεν έχουμε σωστή μπασκετική παιδεία/παραγωγή.

Δεν έχουμε δυνατά τοπικά πρωταθλήματα (καθόλου πια).

Δεν έχουμε προπονητική τακτική/παρουσία επαρκή.

Δεν έχουμε πλάνο σοβαρό, αναπτυξιακό, ξεκάθαρο, οργανωμένο και περιμένουμε (κατά βάση) από...όλη την οικογένεια Αντετοκούνμπο να μας σώσει στο μέλλον (κι αντιθέτως έχουμε βασιλακοπουλοκατσικαραίους να μας χαντακώνουν με τα κόμπλεξ και τις ιδιοωφελιμιστικές διαπλοκές κι επιλογές τους).

Δεν έχουμε θεμέλια, κι ας έχουμε γεμίσει..................μπάζα (sic).

Και φυσικά, έχουμε μνημόνια ον τοπ.

Όλα τα υπόλοιπα, είναι απλά ονειροβασίες και ευχολόγια με τα μάτια κλειστά.

Αυτά τουλάχιστον βλέπω/πιστεύω εγώ (και πείτε με μηδενιστή - ή και...Ντέμυ :ρ άμα θέλετε).

 

δεν ισχύουν πολλά από αυτά που γράφεις. Με χαρακτηριστικότερο τον τρόπο που μαθαίνουμε (ως παίκτες) να σκεφτόμαστε από τα 10 και πάνω σε αυτό πως έχουν εξελιχθεί οι ελληνες προπονητές. Το πρόβλημα των ελληνων προπονητών είναι πως το μυαλό τους είναι πιο μπροστά από αυτά που μπορεί να κάνει το σώμα των ελλήνων παικτών. 

[washcloud]

....σα να λέμε ότι είναι αστέρια οι προπονητές μας, γεννήθηκαν πολύ νωρίς σ' έναν κόσμο πολύ αρχαίο γι' αυτούς (κλεμμένο από Αστερίξ αυτό), και γι' αυτό δεν συντονιζόμαστε/πάμε καλά. Ε;

Ε λοιπόν, αν ΑΥΤΟ είναι το πρόβλημα (ούτε που περίμενα μια τέτοια θεωρία, αλλά οκ), δεν παύει να είναι ΠΡΟΒΛΗΜΑ. Διαφωνείς;

 

Κατά τ' άλλα, θα ήθελα να ήξερα ποιά ΑΚΡΙΒΩΣ από όσα είπα "δεν ισχύουν".

Το ότι δεν είχαμε ΠΟΤΕ τοπ ψηλούς; Μιλάω για σωρεία, για "σχολή", για υπερεπάρκεια κτλ. Ένα κάρο άλλες χώρες έχουν (πλέον) παραδοσιακά εξωγωγή ψηλών-πρωταγωνιστών σε ΝΒΑ ας πούμε. Εμείς τί έχουμε; Έναν Παπαγιάννη, με τον οποίον χεστήκαμε (από τη χαρά μας) φέτος κι αγναντεύουμε ψηλά.

 

Το ότι εκτός που είμαστε λειψοί από κορμιά, δεν έχουμε σουτέρ; Μέχρι και οι Φινλανδοί έχουν να δείξουν έναν Κοπόνεν. Εμείς πάλι, έναν Κώστα Βασιλειάδη...

 

Το ότι ποτέ δεν γίναμε υπερδύναμη = αδιαμφισβήτητοι κυρίαρχοι για συναπτά έτη, αλλά παίζαμε στην καλύτερη "κοντά στα μετάλλια", και κάποιες στιγμές καταφέραμε και αγγίξαμε και ολίγον-τι την κορυφή σε Πανευρωπαϊκό και ΜΙΑ φορά φτάσαμε 2οι σε Παγκόσμιο (άουαρ φάινεστ άουαρ και δεν διαφωνώ - μόνο που αυτό ήταν το πηκ και όχι η συνήθεια); Το ότι ακόμη και μεταξύ '05 και '10, ψιλοσερνόμασταν σε διάφορες φάσεις, ΑΛΛΑ με ξεθεωτικά γιουρούσια καταφέρναμε και "κλέβαμε" νίκες, αντί να πατάμε κόσμο κάτω εμφατικά; Το είπα και πριν, και τα γιουρούσια έχουν τη χάρη τους, αλλά υπερδυναμικό στάτους, ΔΕΝ υποδηλώνουν.

Υπολογίσιμοι πάντα ήμασταν. Σαρωτικοί, όχι.

 

Ή μήπως ότι είμαστε σε συνεχές μνημονιακό γονάτισμα από την αρχή της τρέχουσας δεκαετίας, πράγμα που αυτοννόητα έχει το κόστος του και στον αθλητισμό.

 

Ή το γεγονός ότι μια πλειάδα άλλων εθνικών μας είχαν πάντα, μας έχουν, και διαφαινόμενα ΘΑ συνεχίσουν να μας έχουν, με αποτέλεσμα να είμαστε πάνω-κάτω και περίπου γύρω στο 10 στο παγκόσμιο ράνκινγκ (ενώ την περασμένη δεκαετία παίξαμε γύρω στο 5).

 

Ή κάτι άλλο ξερωγώ;

 

Λοιπόν. Καλοί οι αφορισμοί, αλλά παιδιά : συντονιστείτε με την πραγματικότητα.

[Ψιτ]

Ο Έλληνας παίκτης είναι χαμάλης. Πόσους Έλληνες Ναβαρο, Ντιρξ κλπ ξέρεις; 

 

Ακόμα και οι ΔΔ και Παπαλουκάς που ήταν παικταράδες, θα μπορούσες άνετα να τους χαρακτηρίσεις χαμάληδες εντός γηπέδου, το εγώ κάτω από το εμείς ακόμα και όταν χάνουμε, προσύλωση στο πλάνο, υπομονή, πολλή δουλειά, κλπ κλπ. Αλλά δεν ξέρω πόσες ιδιοφυιες σαν τους δυο τους, που δούλευαν ασταμάτητα μπορεί η ελλάδα να έχει. 

 

Στην ανάγκη να βρούμε κάποιον παίκτη να "Κουβαλήσει" την ομάδα, ο Αντετοκουμπο βαφτίστηκε σταρ στα 21 του! Και αυτό το λέει κάποιος που λατρεύει το Γιάννη και πιστεύω πως θα κουβαλήσει την ομάδα αλλά στα 25 του. 

 

Η εθνική άνετα μπορεί να έχει 25 μάντζαρηδες, εξαιρειτικοι γαμπροί, καλά παιδιά, γυμνασμένα στα ελληνικά πρότυπα, αλλά είναι 2016 και το μπάσκετ είναι πιο γρήγορο και οι παίκτες μας το ίδιο μπουμπούνες. Επομένως, γρήγοροι (αθλητικότεροι γενικότερα) δεν είμαστε, οι έξυπνοι παίκτες είναι σπάνιοι, οι δουλευταράδες είναι σπανιότεροι. Τι ακριβώς έχουμε μέσα στο γήπεδο; Τον Μπουρούση, τον Καλάθη και τον Περπέρογλου. Οι 2 στους 3 δεν μπορούν να παίξουν το μπάσκετ του 2016 (είναι αργοί και στατικοί) και ο τρίτος σκοράρει μόνο με μπάσιμο και αίτηση. 

 

Εν κατακλείδι, ο Κατσικάρης έχει αποτύχει, όχι γιατί δεν είχε αγωνιστικό πλάνο [αν και στο σετ παιχνίδι είναι συζητίσιμες οι στρατηγικές του], αλλά επειδή το πλάνο του ήταν για μία ομάδα που μπορεί να τρέξει (πρεσάρει) 40 λεπτά και σκοράρει γύρω στους 80 [μπάκετ του σήμερα]. 

 

Έλληνες προπονητές και ταχύτητα: 

 

Πεδουλάκης: Πότε πήρε απότελέσματα; 

Ιτούδης: Με ποιους το σήκωσε φέτος;

Μπαρτζώκας: Με τι κριτήρια διαλέγει παίκτες;

Κατσικάρης: στο χωριό του, με ποιους παίζει;

Πρίφτης: Πως πνίγει τους αντιπάλους;

 

Το πιάσαμε το υπονοούμενο;

 

Γιατί στην Α1 επιτρέπονται 6 ξένοι; Γιατί φέρνουμε παιδιά από την Αμερική; Γιατί ο Μαλκοβιτς έχει να σηκώσει κούπα 2 δεκαετίες;

[washcloud]

...αδερφέ, για κάποιο λόγο απαντάς λες και πιο πάνω εγώ είπα "ο Κατσικάρης φέτος δεν είχε προπονητικό πλάνο".

Αυτό όμως που είπα είναι ότι γενικά η ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ/το μπάσκετ σε εθνικό επίπεδο είναι που δεν έχει πλάνο.

Όταν παίρνουμε αγριοκάρτες, όταν κοιτάμε να γλύψουμε τον Κoufos, όταν παραγκωνίζουμε διαφόρους (είτε ως Βασιλακόπουλοι είτε ως Κατσικοποδαρόπουλοι παίζουμε το πουλί μας με προσωπικά κριτήρια), όταν βάζουμε χαράτσια στα δελτία για να αποπληρώσουμε τις αγορασμένες συμμετοχές μας, όταν γενικά η όλη εικόνα είναι ένα κωλοβάρεμα χωρίς εθνικό σχεδιασμό σοβαρό με βραχυπρόθεσμο βάθος πεντο-δεκαετίας και μακροπρόθεσμο βάθος αέναο. Κι όταν λέω πλάνο, εννοώ πλάνο που θα μας έχει σε μια δεκαετία ΑΝΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΗ δύναμη μέσα στις 5 πρώτες παγκοσμίως. Ό,τι καταφέρνουν οι παίκτες μας -αυτά τα "λίγα" που έχουν καταφέρει τα τελέ 5 χρόνια- εγώ βλέπω να τα έχουν καταφέρει γιατί είναι αυτοί που ούτως ή άλλως θα ήταν, και όχι γιατί έτσι χτίστηκαν να είναι μέσα από κάποιο συγκεκριμένο πλάνο.

 

Γενικά εν τω μεταξύ μου τα γράφεις μπερδεμένα και να πω την αλήθεια δεν σε πολυπιάνω, αλλά οκ...

[Ψιτ]

Ok, ας αποσαφηνίσω καναδυο πραγματάκια.

 

Η διαφορά μας είναι πως πιστεύω πως υπάρχει πλάνο από την ομοσπονδία: Δημιουργία εργατών του αθλήματος, ΔΔ, Παπαλουκάδων. Το πρόβλημα του σχεδίου είναι πως και οι τρεις (μαζί με ΒΣπαν) ήταν λαχεία [Λαχεία ήταν και οι Ζήσης / Χατζηβρέτας]. Επομένως, αυτήν τη στιγμή, έχουμε φτάσει να έχουμε καμιά 25-30αριά εργάτες του αθλήματος, που κανείς δεν μπορεί να πάρει την ομάδα πάνω του.

 

Δεν μπορεί να πάρει την ομάδα, διότι η ελληνική παραγωγή δε βοηθάει να εξελιχθεί ο κάθε παίκτης ατομικά (Δες πως πήγε ο Σπανούλης στο ΝΒΑ και πως γύρισε). Δες τον Καλάθη πως βγήκε στα 22 του από το κολλέγιο (ανταγωνιστικός παίκτης για λίγα λεπτά στην ευρωλίγκα), πως έφυγε για ΝΒΑ (mvp eurocup) και πως γύρισε: πυραυλοκίνητος. 

 

Έλα όμως πως το μπάσκετ εχει εξελιχθεί και παίζεται πιο γρήγορα, πιο σκληρά, πιο δυνατά. Αυτό οι ελληνες προπονητές το ξέρουν, σηκώνουν κούπες επειδή εξέλιξαν το ξυλίκι του περάσμένου αιώνα, σε αυτό το uptempo, με κλείσιμο χώρου, με εναλλάγές στην άμυνα κλπ κλπ παιχνίδι, που γα να τον εξυπηρετήσουν εισάγουν παίκτες από την αμερική. 

 

Για να παίξεις αυτό το είδος μπάσκετ ή πρέπει να σκέπτεσαι 2 φορές πιο γρήγορα από τον αντίπαλο ή πρέπει να είσαι πραγματικός αθλητής (πόσοι έλληνες είναι τέτοιοι!;!). 

 

Συνοψίζοντας, το πρόβλημα είναι πολυδιάσατο, φτιάχνουμε επαγγελματίες (όχι να πληρώνονται αλλά να είναι συνεπείς) αθλητές του 2020, που έχουν τις βάσεις του ελληνικου μπάσκετ του 1990 αλλά μπορούν να παίξουν σήμερα, με προπονητές που συνεχίζουν να εξελίσσονται αλλά να μπορούν να εφαρμοσουν / προσαρμόσουν τις ιδέες τους, στους διαθέσιμους παίκτες. 

 

Το να δείχνουμε το Βασιλακόπουλο ή τον Κατσικάρη ή τον Αντετοκούμπο ή δεν ξέρω ποιον και να τους κατηγορούμε πως δεν είναι ο Βασιλακόπουλος της Στανκοβιτς εποχής, ο Γιαννάκης του 2005 και του 2006, ο Παπαλουκάς αντίστοιχα, είναι απλά ανικανότητα να δούμε πως το άθλημα το 2016, μας (ως ελληνική σχολή των εργατών) μας έχει ξεπεράσει. 

[washcloud]

Αδερφέ δεν ξέρω. "Περίεργα" μου τα λες. Σα να έχω πάει σε συνέδριο θεωρητική Φυσικής, μου φαίνονται κάποια που ακούω ότι δεν κολλάνε, αλλά δεν μπορώ να πιάσω ακριβώς το πνεύμα και είμαι λίγο οφσάιντ.

 

Αλλά τεσπα :

Λοιπόν, εγώ δεν βλέπω "πλάνο (εργατών ή γουατέβερ) από την Ομοσπονδία. Βλέπω και ακούω και διαβάζω, όχι τόσο απόψεις "ειδικών" και σχετικών, αλλά πραγμάτων που είναι ενδεικτικά ότι η ΕΟΚ είναι ένα ξεχαρβάλωμα (συγκριτικά τουλάχιστον με άλλες άλλων χωρών). Καταλαβαίνω ότι υπάρχει εκεί περισσότερο για να επωφεληθεί από τους όποιους παίκτες, παρά να να φτιάξει παίκτες, και μιλάμε για ηλικίες φυσικά όπου σηκώνει φτιάξιμο ο παίκτης.

Αυτό σε συνδυασμό με την παρόμοιας λογικής λειτουργία των επιφανών ΚΑΕ, μιας και κοιτάνε προς τις κάθε είδους κούπες και όχι στο να αναπτύξουν τα ταλέντα που φτάνουν στα χέρια τους, αλλά να έχουν ρολίστες που θα τους πλαισιώσουν ικανοί αλλοδαποί από όλη την οικουμένη, συν το γεγονός ότι πλέον είμαστε μπουρδέλο οικονομικά, φτιάχνει μια κατάσταση (σε εθνικό επίπεδο) αρπακολατζίδικη.

Αν προσθέσεις και αυτο που είπα (και δεν ξέρω ποιός διαφωνεί και ποιός όχι, αλλά εγώ βλέπω μια πραγματικότητα μέσα στις δεκαετίες) ότι ούτε ταλαντούχα κορμιά-θηρία είχαμε ποτέ (όπως οι Σλάβοι πχ), ούτε ενστικτώδεις μέγκα-σούτερ (όπως οι Λιθουανοί πχ), τότε για 'μένα δεν είναι ανάγκη να το ψάχνει κανείς αλλού για εξηγήσεις, καθώς το δάσος είναι προφανές, όπως γενικά είναι τα δάση στην Ελλάδα : καμμένα, άναρχα δομημένα, εκμεταλλευμένα, πετσοκομμένα, λίγα και σε κίνδυνο και επαφιέμεθα στην τύχη για το μέλλον τους.

 

Έχω δε ενστάσεις για τα παραδείγματα "ατομικής εξέλιξης" Σπανούλη/Καλάθη άφτερ ΝΒΑ : Τους θυμάμαι (και τους ξαναβλέπω) πιο συγκροτημένους/πιο εύστοχους τότε στα παλιά. Για τον "πυραυλοκίνητο" δε Καλάθη, απορώ για τον όρο, αφού και πριν γρήγορος ήτανε - άσε που στο λίγο που βρέθηκε στο ΝΒΑ, δεν έπαιξε και πολύ.

(...συγκεκριμένα για τον Νικ, αυτό που βλέπω εγώ είναι έναν "μπερδεμένο" άνθρωπο που αντί να μακροημερεύσει στην πατρίδα του, τις ΗΠΑ δηλαδή, του τα έφερε έτσι η ζωή που βρίσκεται και εργάζεται "με το στανιό" σε μια άλλη ήπειρο από αυτήν που πραγματικά θα ήθελε. Με αποτέλεσμα αυτό το "ντεμί" που βλέπουμε από έναν εργαζόμενο, αντί για έναν αθλητή με φιλοδοξία. Οπότε, ειδικά αυτουνού η φάση, είναι εντελώς άλλο πράγμα για να την αναλύσουμε/συγκρίνουμε με-κι-εγώ-δεν-ξέρω-τί.)

 

...όσο για τους προπονητές, πραγματικά δεν καταλαβαίνω την οπτική του "προσπαθούν να κάνουν θαλάσσιο σκι με σανίδες χιονιού". Ο οποιοσδήποτε λογικός, νομίζω θα προσαρμοζόταν στα δεδομένα που έχει στα χέρια του, αντί να "κάνει τα δικά του". Δε νομίζω πως στέκει λοιπόν αυτή η θεωρία, και μου ακούγεται ως η υπέρτατη απόπειρα δικαιολόγησης αδικαιολογήτων, όταν πχ στην περίπτωση Κατσικάρη έχουμε έναν τύπο, που κάνει ρεκρούτινγκ εμφανώς για μπάτσες, αφήνοντας απ' έξω κόσμο ζωτικό, ακόμη και ως μπακάπ, για να τραβήξει μια ομάδα (δηλαδή έλεος, ένας Καλάθης να είχε πάθει ζημιά, έστω μικρή -όπως έπαθε ο Μάντζαρης μάιντ γιου- έπαιζε να μην κερδίζαμε ούτε Ιράν και Μεξικό). Άσε πια το ότι όταν ήπιαμε θάλασσα με το καλημέρα ή κολλήσαμε στην 4η περίοδο, δεν έκανε και καμμιά ιδιαίτερη κίνηση για να αλλάξει τα δεδομένα. Με άλλα λόγια, ο Φωτάκης τραβάει πολύ πιο αρχέγονα ζόρια, και εμείς καθόμαστε και συζητάμε ότι είναι πολύ μπροστά ενώ οι παίχτες είναι πολύ πίσω.......; Έλεος.

 

Συνεπώς, και για να το κλείσω, όταν ο Βασιλακόπουλος αφήνει να γίνονται/μεθοδεύει πράγματα ενάντια στο προφανές εθνικομπασκετικό συμφέρον, τί μου λες "μα να μην τον κρίνουμε με βάση τα καλά του παρελθόντος";

Όταν ο Κατσικάρης μαλακίζεται (και αφήνω την "στρατηγική του ιδιοφυία" απ' έξω), πώς να μην του καταλογίσω αυτά που φαίνονται με απλό/γυμνό μάτι;

Όσο για τον Γ. Αντετοκούνμπο, δεν νομίζω να τον "κατηγόρησε" κανείς! Το να κάνουμε διαπίστωση πως το παιδί είναι ΑΚΟΜΑ ΠΑΙΔΙ, δεν πα' να πει πως δεν εκτιμάμε αυτά που έχει/δίνει (...τα μισά εν τω μεταξύ φτηνά λάθη που έκανε να μην έκανε και τα μισά ελεύθερα σουτ που δεν έβαλε να έβαζε, θα τους είχαμε καταπιεί τους Κροάτες...), ούτε σημαίνει πως ψάχνουμε για αποδιοπομπαίους τράγους.

[YourTrueLegend]

Αυτή την στιγμή πάντως που μιλάμε έχουμε 3 από τους κορυφαίους στη θέση τους under 20 στην Ευρώπη (ο Παπαγιάννης πιθανά να είναι λίγο χειρότερος από τον Κροάτη αλλά σε σωματοδομή εχει μεγαλύτερες προοπτικές, ο Ντόρσει είναι λίγο χειρότερος σουτερ από τον Τούρκο αλλά σε αθλητικά προσόντα είναι σε άλλο επίπεδο, και τον Χαραλαμπόπουλο που δεν έχει αντίπαλο σε αυτή την ηλικία) και τον Αντετοκούμπο. Δεν είναι τόσο μαυρα τα πράγματα στο προσεχές μέλλον κάπως έτσι έφτασαν οι Ισπανοί να γίνουν υπερδύναμη προ Γκασολ-Ναβαρο δεν ήταν, κάπως έτσι αναγεννήθηκαν οι Σερβοι κλπ

Μαυρα δεν ειναι, αλλα ολοι αυτοι που αναφερεις οπως ειπα και πριν, θελουν 5ετια plus. Η τωρινη γενια ειναι ΜαντζαροΚαλαθηδες και προφανως δεν πας πουθενα με αυτους. Οχι επειδη ειναι κακοι παιχτες απαραιτητα, αλλα επειδη με τετοιο mentality δεν μπορεις να αγορασεις ουτε τσιγαρα απο την περιπτερου της γειτονιας. Ταβανιασμενοι μεχρι αηδιας λογω mentality. Ολη η συγκεκριμενη γενια, πλην Σλουκα ισως.