Ελαττωματα - Προτερηματα

[paschalia]

Παραμενοντας στον φιλοσοφικο αερα που πνεει στο ΜπλαΜπλα αυτον τον καιρο , σκεφτομουν απο μερες ν'ανοιξω ενα τοπικ σχετικα με τα ελαττωματα κ προτερηματα ( γενικα , ειδικα κ προσωπικα ) .

 

Κ το ανοιγω .

 

Ποιο ελαττωμα - προτερημα θεωρειτε οτι ειναι κυριαρχο στον ανθρωπο , ποιο στους κοντινους σας ανθρωπους κ ποιο σε εσας τον-την ιδιο-α ?

 

Σε ποιο βαθμο θεωρειτε οτι επηρρεαζεται ο ανθρωπος - ο περιγυρος σας - εσεις απο αυτα ?

[DIMERR]

Πιστευω οτι το χειροτερο ελαττωμα του ανθρωπου ειναι η απληστια.Ποτε ο ανθρωπος δεν ειναι ικανοποιημενος με τιποτα.Για παραδειγμα οι περισσοτεροι απο εμας λεμε:μακαρι να ημουν δισεκατομμυριουχος και δεν θα ηθελα τιποτα αλλο στη ζωη μου,βλεπουμε γυρω μας ομως πολλα παραδειγματα ανθρωπων που φαινομενικα εχουν τα παντα(λεφτα,καριερα κτλ) αλλα στην πραγματικοτητα αυτοι καταληγουν στα ναρκωτικα(οπως πολλοι σταρ του χολλυγουντ) καθως νιωθουν πως δεν εχουν βρει αυτο που θελουν στη ζωη τους.Για μενα αυτοι ειναι απληστοι.

 

Η απληστια βεβαια απο την αλλη ειναι και προτερημα.Για σκεφτητε που θα ηταν η τεχνολογια σημερα αν ο ανθρωπος δεν ειχε την ''απληστια'' συνεχως να αναζητα το καλυτερο να εξελισσει την τεχνολογια προς το καλυτερο κτλ.

 

Τωρα αλλα προτερηματα που πιστευω οτι πρεπει να εχει καποιος προς τον συνανθρωπο του ειναι η αλλυλεγγυη(κατι που στις μερες μας τεινει να εξαφανιστει).

[kallair]

Μεγαλύτερα προτερήματα σε έναν άνθρωπο πιστεύω ότι είναι η αυτογνωσία, το φιλότιμο και η ειλικρίνεια.

Όταν κάποιος έχει αυτογνωσία , θα ξέρει που βρίσκεται κ που πάει.

όταν έχει φιλότιμο, θα έχει κ τον σεβασμό της κοινωνίας και του περίγυρού του.

όταν είναι ειλικρινής, θα έχει καθαρή την συνήδηση του πάνω απ' όλα για τον εαυτό του, μετά απέναντι στους άλλους κ τέλος για τις σχέσεις του.

 

Μεγαλύτερα ελλατώματα είναι η απληστεία και ο φθόνος, η ζήλεια. Νομίζω δεν χρειάζεται να εξηγήσω γιατί...

[Cristina]

Είμαι της άποψης πως το προτέρημα και το ελάττωμα είναι κάτι που το βαπτίζουμε εμείς, ανάλογα με τη θέση που βρισκόμαστε, από το πόσο μας «πάει» σε έναν άνθρωπο ένα χαρακτηριστικό του, από την περίοδο της ζωής μας και άλλα τέτοια παρόμοια που καθορίζουν, στην ουσία, τα μάτια του ανθρώπου που κρίνει τα γνωρίσματα ενός άλλου.

 

Παράδειγμα #1:

Η αθωότητα σε έναν άνθρωπο για τον Χ μπορεί να είναι προτέρημα και στοιχείο αγνού ανθρώπου και για τον Υ να είναι αφέλεια και κουταμάρα.

 

Παράδειγμα #2:

Η φιλοδοξία κάποιου να αποκτήσει την πιο καλή θέση σε μια εταιρεία, κατά συνέπεια και χρήματα, ο Χ το θεωρεί στοιχείο δυναμικού χαρακτήρα που αγωνίζεται για το αύριο και προσπαθεί να εξασφαλήσει το μέλλον του και για τον Υ να είναι η απληστία προσωποποιημένη επειδή με τα λεφτά που παίρνει αυτός ο κάποιος, να μπορούσε να ζήσει αυτός άνετα και κάθε τι επιπλέον να το θεωρεί περιττό.

 

Παράδειγμα #3:

Γνωρίζει ο Χ μία γυναίκα η οποία αρέσκεται να συζητά με τις ώρες για τα πάντα και να εξωτερικεύει κάθε της συναίσθημα, με κάθε τρόπο και ειδικά μιλώντας. Δεν την αντέχει ούτε μια στιγμή! Δεν μπορεί να φανταστεί πως θα μπορούσε να μείνει μαζί της πάνω από 10' και να ανεχτεί την πολυλογία της και τον γελοίο αυθορμητισμό της.

Ο Υ γνωρίζει την ίδια και χαίρεται που επιτέλους γνωρίζει μια γυναίκα τόσο εξωστρεφή όσο ο ίδιος. Που μπορεί να συζητά ότι τον απασχολεί και να κάνουν την καλύτερη παρεά. Τελικά την ερωτεύεται.

 

Θα μπορούσα να γράφω με τις ώρες παραδείγματα για το πόσο υποκειμενικά είναι τα ελαττώματα και τα προτερήματά μας.

Εδώ, πολλές φορές το ίδιο γνώρισμα σε έναν άνθρωπο αρχικά μας γοητεύει, μας κάνει να τον ερωτευόμαστε και στη συνέχεια μας εκνευρίζει, μας εκνευρίζει πολύ και τελικά ίσως να είναι και αιτία χωρισμού...

 

Γενικά μιλώντας, λοιπόν και έχοντας κατά νου την υποκειμενικότητα του πράγματος:

 

Στον άνθρωπο... Μάλλον βλέπω πολλά σαν ελαττώματα. Τον ζαμανφουτισμό, την απολυτότητα, την κακεντρέχεια, την έπαρση, τον εγωισμό, την ανωριμότητα.

Πολλά... Αλλά είναι τόσο γενικά. Δεν θα μπορούσα να χαρακτηρήσω ένα ολόκληρο είδος, έτσι απλά, βάζοντας μια ταμπέλα.

Άλλωστε, αυτά όλα είναι στοιχεία που είδα κάποια στιγμή γύρω μου, στον περιορισμένο αριθμό ανθρώπων που έχω συναναστραφεί (1000; 2000; Όσοι και να είναι, είναι λίγοι).

 

Στον περίγυρώ μου... Δύσκολο αυτό. Οι άνθρωποι που με περιστοιχίζουν είναι πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους και δεν θα μπορούσα να τους προσδώσω κάποια συγκεκριμένα.

 

Για τη Χριστίνα... Θα έλεγα πως το πιο μεγάλο μου ελάττωμα/γνώρισμα (κάτι που με κάνει δυστυχισμένη), είναι ο σοβαρός τρόπος που αντιμετωπίζω τα πάντα γύρω μου. Από μικρό παιδί.

Από το πιο ασήμαντο γεγονός μέχρι και το πιο σοβαρό που πράγματι απαιτεί μια τέτοια αντιμετώπιση.

Επίσης, η εμμονή μου με τη λεπτομέρεια των καταστάσεων. Με εκνευρίζει απίστευτα πολύ αυτό το πράγμα. Με κουράζει τρομερά. Δεν με αντέχω πολλές φορές όταν συνειδητοποιώ πως πάλι έχω πέσει στον φαύλο κύκλο της.

 

Θα μπορούσα να μιλάω ώρες για τα ελαττώματά μου...

Για προτερήματα... Δεν ξέρω... Δεν βλέπω κανένα...

Για κάποιους, αυτά ακριβώς που βλέπω ως ελαττώματα σε μένα, εκείνοι τα βρίσκουν ως θετικά γνωρίσματά μου.

 

Τώρα που το σκέφτομαι... Είναι φυσιολογικό να τα βλέπω όλα τόσο υποκειμενικά ή είναι ακόμα ένα μου ελάττωμα...;

[Pablo_Hasan]

οι συμβιβασμενοι και οι χεστηδες.

 

νομιζω οτι αυτα τα δυο χαρακτηριστικα καθηστερουν την αναπτυξη του ανθρωπινου ειδους...

[Επισκέπτης]

Τα μεγαλύτερα ελάττωματα που έχουν οι άνθρωποι στην εποχή μας;

 

Αυτόν τον καιρό θα έλεγα δύο:

 

1) Η αντικοινωνικότητα τους. Κανείς δεν εμπιστεύεται κανέναν και το 95% από αυτούς που γνωρίζουν φοβούνται να πλησιάσουν άλλους ανθρώπους για να μην πληγωθούν. Έτσι έχουν χτίσει (συντριπτική πλειοψηφία) ένα τείχος γύρω τους και δεν αφήνουν κανέναν μέσα. Αυτό έχει χαλάσει και τις περισσότερες σχέσεις, ερωτικές αλλά κυρίως φιλικές. Για το ερωτικό ευτυχώς που υπάρχει και το βασικό ένστικτο γιατί θα είχαν χαλάσει εντελώς και αυτές άμα δεν υπήρχαν οι σεξουαλικές ανάγκες. Από φιλίες όμως, βράστα κι άστα.

 

2) Όλοι παίρνουν στα πολύ σοβαρά την ύπαρξη τους. Το μόνο που τους απασχολεί είναι "να μην χάσουν τη ζωή τους" και γενικά όλες αυτές οι ατάκες αυτού του είδους μ'ενοχλούν τρομερά. "Εγώ έχω βρει τον εαυτό μου και έτσι είμαι", "Εγώ έτσι ζω τη ζωή μου και σ'όποιον αρέσω", "δεν έχω χρόνο ν'ασχοληθώ με τον τάδε ή τα τάδε πράγματα" κτλ κτλ.

 

Πιστεύω ότι έχουμε φιλοσοφήσει τις υπάρξεις μας με λάθος τρόπο.

 

εδιτ: μάλλον ο εγωισμός είναι το πρόβλημα.

[Forensick]

κοιτα, για το 2 που λες, δεν διαφωνω, αλλα απο την αλλη, αν οντως ο αλλος ειναι πραγματικα ετσι? δηλαδη οντως τα εχει βρει με τον εαυτο του και δεν τον απασχολει αν τον δεχονται οι αλλοι, τοτε δεν βρισκω το προβλημα(φυσικα εχει και φιλους, γιατι αλλιως υπαρχει προβλημα...). ειναι θεμα του ποσο "true" εισαι και δεν "παιζεις θεατρο" για να εισαι αρεστος. τωρα το "δεν έχω χρόνο ν'ασχοληθώ με τον τάδε ή τα τάδε πράγματα", περναει ασχολιασto;-)

[Επισκέπτης]

κοιτα, για το 2 που λες, δεν διαφωνω, αλλα απο την αλλη, αν οντως ο αλλος ειναι πραγματικα ετσι? δηλαδη οντως τα εχει βρει με τον εαυτο του και δεν τον απασχολει αν τον δεχονται οι αλλοι, τοτε δεν βρισκω το προβλημα(φυσικα εχει και φιλους, γιατι αλλιως υπαρχει προβλημα...). ειναι θεμα του ποσο "true" εισαι και δεν "παιζεις θεατρο" για να εισαι αρεστος. τωρα το "δεν έχω χρόνο ν'ασχοληθώ με τον τάδε ή τα τάδε πράγματα", περναει ασχολιασto;-)

 

Έχω την πίστη ότι ο άνθρωπος είναι πολύ εύπλαστο ον. Πιστεύω ότι θα έπρεπε να τιμάει αυτήν του την πολυπλοκότητα αντί να τον τρομάζει και να το αναγκάζει να προσπαθεί απεγνωσμένα να βρει ένα ανύπαρκτο "εγώ".

 

Δεν πιστεύω ότι κάποιος είναι αληθινός όταν είναι "κάπως" ενώ όταν είναι αλλιώς είναι ψεύτικος. Ο καθένας μας είναι αλλιώς υπό συνθήκες. Αλλιώς είμαι με τον Α φίλο μου, αλλιώς με τον Β και αλλιώς με τον Α και τον Β μαζί. Καμία σχέση μάλιστα. Δε θεωρώ όμως ότι κάποια από αυτές τις πλευρές μου είναι η αληθινή και πρέπει να την ανακαλύψω. Μου θυμίζει εκείνη την ιστορία με τα BigBrother που συζητάγαν "ποιός είναι πιο αληθινός". Μα φυσικά κανένας τους. Όλοι αν βρεθούν σε μια τέτοια συνθήκη συμπεριφέρονται διαφορετικά. Εγώ στις κατασκηνώσεις πάντα φερόμουν αλλιώς απ'ότι στην καθημερινότητα μου.

 

Για τον εαυτό μου, θα μπορούσα μάλιστα να πω ότι έχω συνεχώς την αίσθηση ότι παίζω θέατρο. Όλη την ημέρα. Όχι για κάποιον άλλο λόγο, αλλά γιατί έτσι πιστεύω ότι δείχνω σωστά στους άλλους τι σκέφτομαι. Είμαι τσατισμένος; Για να το καταλάβει ο άλλος, θα σηκώσω το φρύδι μου. As simple as that.

 

Απλά ίσως κάποιοι άνθρωποι παίζουν περισσότερους από έναν ρόλους. Κάποιοι παίζουν μονίμως τους ίδιους ρόλους. Δεν θεωρώ ότι αυτοί είναι πιο ειλικρινής από τους υπόλοιπους. Παράδειγμα, κάποιος παίζει το ρόλο του σοβαρού και είναι έτσι όλη μέρα. Και τι να λέει; Και εγώ υπάρχουν περίοδοι μηνών που μπορεί να είμαι σοβαρός. Θ'αλλάξω όμως ρόλο σε κάποια στιγμή (μόλις έρθει το καλοκαιράκι ας πούμε).

 

Για να γυρίσω στο θέμα, μάλλον αυτό που μ'ενοχλεί τελικά, είναι οι άνθρωποι που έχουν ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ποιός είναι ο σωστός τρόπος για να φέρονται και αυτό τους κάνει ρατσιστές. Ίσως είναι αυτό που λέει η Χριστίνα, απολυτότητα.

 

By the way, Χριστίνα φοβερή ανάλυση!

[Malkolm^X]

Το κυριαρχο ελαττωμα στους ανθρωπους ειναι η αχαριστια.Το κυριαρχο προτερημα τους ειναι πως ξερουν να ξεχνανε και να προχωρανε μπροστα (μεσα στα φυσιολογικα πλαισια).Το ελαττωμα των κοντινων μου ανθρωπων ειναι το οτι με ανεχονται και το προτερημα τους πως ειναι αληθινοι (λιγοι και καλοι παντα!).Το χειροτερο δικο μου ελαττωμα ειναι πως ειμαι απολυτος και το προτερημα μου..δεν εχω ιδεα

[paschalia]

Το μεγαλυτερο ελαττωμα που εχει ο ανθρωπος , κατ'εμε , ειναι η διψα για δυναμη .

Το μεγαλυτερο του προτερημα ειναι οτι ειναι αγωνιστης .

Δεν το βαζει κατω αλλα προχωραει .

 

Για εμενα σαν ελαττωμα θα πω την ταση μου να κολλαω λιγο ή πολυ σε μικρης ή μεγαλης σημασιας λεπτομερειες .

Για προτερηματα δεν λεω για να μη φανω ψωναρα .. :Ρ