Προς το περιεχόμενο

U2: Your Favorite Song


Akujin

U2: Your Favorite Song  

1 μέλος έχει ψηφίσει

  1. 1. U2: Your Favorite Song

    • Beautiful Day
    • Discotheque
    • Hold Me, Thrill Me, Kiss Me
    • New Year's Day
    • Pride (In The Name Of Love)
    • Where The Streets Have No Name
    • Sunday, Bloody Sunday
    • With Or Without You
    • One
    • Άλλο τραγούδι τους


Προτεινόμενες αναρτήσεις

Δημοσ.
Δεν θέλω να απαντήσω όπως εσύ με επιθετικό τόνο στο post σου...
Καμμία τέτοια διάθεση από μέρους μου.. Απλά μου έδωσες την εντύπωση ότι μίλησες "απαξιωτικά" για όσους γουστάρουν να ακούν και τους σύγχρονους U2 και θέλησα να απαντήσω.. nothing more

 

Στην αναφορά σου στις δημόσιες σχέσεις των U2 σαφώς έχεις δίκιο αλλά προσωπικά αυτά τα προσπερνώ όταν είναι να επιλέξω την μουσική που θ'ακούσω

  • Απαντ. 56
  • Δημ.
  • Τελ. απάντηση
Δημοσ.
Στην αναφορά σου στις δημόσιες σχέσεις των U2 σαφώς έχεις δίκιο αλλά προσωπικά αυτά τα προσπερνώ όταν είναι να επιλέξω την μουσική που θ'ακούσω

 

Τα τελευταία χρόνια δεν ξέρω αν όντως εμείς επιλέγουμε τη μουσική ή την επιλέγουν άλλοι πριν από μας για μας. :???:

Τέλος πάντων από U2 επιλέγω ένα από τα πρώτα τους τραγούδια και ειδικότερα το a day without me B)

Δημοσ.
Τα τελευταία χρόνια δεν ξέρω αν όντως εμείς επιλέγουμε τη μουσική ή την επιλέγουν άλλοι πριν από μας για μας. :???:

 

Νομίζω πως αυτό αφορούσε τη λιγότερο προσαρμοσμένη στα διαδικτυακά πράγματα εποχή. Τότε κυρίως η κάθε δισκογραφική σου πάσαρε τον Κακοφωνίξ για αηδόνι και δέσμευε την καλλιτεχνία στα στενά οικονομικά πλαίσια. Πλέον ο κάθε καλλιτέχνης μπορεί να γράψει εκεί που δεν πιάνει μελάνι τον τάδε παραγωγό και να στραφεί στο MySpace ή σε όποια άλλη υπηρεσία για να προβάλλει και να διακινήσει τη μουσική του.

Δημοσ.

this song is not a rebel song, this song is sunday bloody sunday

 

φοβερό κομμάτι, εμπνευσμένοι στίχοι...

όλα τα λεφτά η ιρλανδέζικη προφορά του Bono όταν λέει "Sunday Bloody Sunday"

και ο στρατιωτικός ρυθμός που χτυπάνε τα ντραμς του Mullen...

και κοιμισμένος να'σαι σε ξυπνάει για να σου περάσει το μήνυμά του

 

προτείνω ανεπιφύλακτα όποιος θέλει να ψάξει και να κατεβάσει το συγκεκριμένο τραγούδι από τη live εμφάνιση στο Red Rock (περίπου 60ΜΒ)

Δημοσ.
Πλέον ο κάθε καλλιτέχνης μπορεί να γράψει εκεί που δεν πιάνει μελάνι τον τάδε παραγωγό και να στραφεί στο MySpace ή σε όποια άλλη υπηρεσία για να προβάλλει και να διακινήσει τη μουσική του.

 

Αυτό με τη σειρά του προϋποθέτει ότι:

1. ο καλλιτέχνης θα πρέπει να είναι συνειδητοποιημένος σε αρκετά μεγάλο βαθμό για να απορρίψει τις δισκογραφικές.

Αυτό το λέω με την έννοια ότι όταν θα παραχθεί μία "καλή" δουλειά, θα πέσουν σαν τα κοράκια επάνω του οι δισκογραφικές για συμβόλαιο δίνοντας του κάποια χρήματα και αυτός θα αρνηθεί... Δηλαδή κάτι σαν τον Άσιμο...

 

2. ο κόσμος θα πρέπει να έχει πρόσβαση στο internet, να έχει χρόνο στη διάθεσή του για να κάνει τις "σωστές" επιλογές ανάμεσα από τους διάφορους καλλιτέχνες και να γνωρίζει σε ποιο σημείο θα αναζητήσει την μουσική του καλλιτέχνη...

Δημοσ.
Αυτό με τη σειρά του προϋποθέτει ότι:

1. ο καλλιτέχνης θα πρέπει να είναι συνειδητοποιημένος σε αρκετά μεγάλο βαθμό για να απορρίψει τις δισκογραφικές.

Αυτό το λέω με την έννοια ότι όταν θα παραχθεί μία "καλή" δουλειά' date=' θα πέσουν σαν τα κοράκια επάνω του οι δισκογραφικές για συμβόλαιο δίνοντας του κάποια χρήματα και αυτός θα αρνηθεί... Δηλαδή κάτι σαν τον Άσιμο...[/quote']

 

Η θέση μου είχε να κάνει με τη σύγκριση εποχών...διαφωνώ ως προς το γεγονός πως σήμερα τα πράγματα είναι περισσότερο ελεγχόμενα σε σχέση με παλαιότερα. Περιπτώσεις τύπου Καζαντζίδη και δεσμευτικών συμβολαίων μακροχρόνιας διάρκειας, πλέον δεν αποτελούν μονόδρομο. Το δικαίωμα της επιλογής στη διαχείριση του υλικού σου έχει γιγαντωθεί για τα καλά. Αν λοιπόν επιθυμείς να κοινωνήσεις την παρουσία σου, μπορείς να το κάνεις χωρίς τις πλάτες της εκάστοτε δισκογραφικής, με σαφώς περισσότερες πιθανότητες μαζικότερης απήχησης σε σχέση με όσες διέθετε ο Άσιμος.

 

Με άλλα λόγια, στην παρούσα φάση, οι εταιρίες παίζουν μικρότερο ρόλο στον καθορισμό της μουσικής κοινής γνώμης, σε αντιδιαστολή με το παρελθόν που έραβαν κι έδεναν.

 

2. ο κόσμος θα πρέπει να έχει πρόσβαση στο internet, να έχει χρόνο στη διάθεσή του για να κάνει τις "σωστές" επιλογές ανάμεσα από τους διάφορους καλλιτέχνες και να γνωρίζει σε ποιο σημείο θα αναζητήσει την μουσική του καλλιτέχνη...

 

Ακόμα κι έτσι, μιλάμε για μια δυνατότητα που πριν δε διέθετε, με αποτέλεσμα να τον εξαπατά πολύ πιο εύκολα ο κάθε πωλητής κι η κάθε διαφήμιση, άρα και το κύκλωμα εν γένει. Κι όσο περνάνε τα χρόνια, θα είναι το Internet εκείνο που θα διαχωρίζει την ήρα από το στάρι (με όση δυσκολία δημιουργεί η υπερπροσφορά) κι όχι το marketing και το hype των διαπλεκόμενων περιοδικών. Σφαιρική άποψη και κυρίως δυνατότητα ολοκληρωμένης ακρόασης είναι παράγοντες που εξαλείφουν τον αποπροσανατολισμό του κόσμου και αποδυναμώνουν την ικανότητα ελέγχου του.

Δημοσ.
Με άλλα λόγια, στην παρούσα φάση, οι εταιρίες παίζουν μικρότερο ρόλο στον καθορισμό της μουσικής κοινής γνώμης, σε αντιδιαστολή με το παρελθόν που έραβαν κι έδεναν.

 

Δεν θα συμφωνήσω μαζί σου στη συγκεκριμένη τοποθέτηση...

Τα τελευταία χρόνια ραδιόφωνα, τηλεοράσεις και λοιπά μέσα προβάλουν διαρκώς και ακαταπαύστως τους καλλιτέχνες που επιθυμούν, ανεξαρτήτως ποιότητας...

Θα έλεγα ότι οι δισκογραφικές εταιρείες ή "τα έχουν τακιμιάσει" με τα ΜΜΕ ή δημιουργούνται απ' τα τελευταία (βλ. heaven)...:-D

 

Κι όσο περνάνε τα χρόνια, θα είναι το Internet εκείνο που θα διαχωρίζει την ήρα από το στάρι (με όση δυσκολία δημιουργεί η υπερπροσφορά) κι όχι το marketing και το hype των διαπλεκόμενων περιοδικών.

 

Το σενάριο αυτό μάλλον με οδηγεί σε καταστάσεις επιστημονικής φαντασίας παρά σε καταστάσεις ρεαλισμού...

Αλλά πάλι ποτέ δεν ξέρεις...:mrgreen:

Δημοσ.
Δεν θα συμφωνήσω μαζί σου στη συγκεκριμένη τοποθέτηση...

Τα τελευταία χρόνια ραδιόφωνα' date=' τηλεοράσεις και λοιπά μέσα προβάλουν διαρκώς και ακαταπαύστως τους καλλιτέχνες που επιθυμούν, ανεξαρτήτως ποιότητας...

Θα έλεγα ότι οι δισκογραφικές εταιρείες ή "τα έχουν τακιμιάσει" με τα ΜΜΕ ή δημιουργούνται απ' τα τελευταία (βλ. heaven)...:-D [/quote']

 

Για να παρέμβω, η διαπλεκόμενη σε επίπεδο ΜΜΕ καλλιτεχνία δεν είναι νέο φαινόμενο. Απλώς έχει κορυφωθεί γιατί μυρίστηκαν χρήμα αμφότεροι και φροντίζουν να συνδυάσουν τα μετερίζια. Δε νομίζω πάντως κι ο ίδιος πως σε προηγούμενες δεκαετίες διέφεραν και πολύ τα πράγματα.

 

Επειδή όμως το θέμα αφορούσε το ποιος επιλέγει τη μουσική που ακούμε, άρα καταλήγουμε στην πηγή που είναι οι δισκογραφικές και πιο πριν ακόμα, η προτίμηση του καλλιτέχνη, για το μέσο και τις συνθήκες διασποράς της μουσικής του, τώρα τα πράγματα είναι σαφώς καλύτερα. Κάποτε είχες 2 κανάλια τηλεοπτικά, από τα οποία περνούσαν κι όλα. Πλέον, άμα δε γουστάρεις τιβι και ραδιόφωνο για την ενημέρωση, έχεις το διαδίκτυο για να κάνεις τη δουλεια σου. Κι άσ' τους άλλους να κουρεύονται με το Γεωργαντά.

Δημοσ.

Έτσι ακριβώς Kandinsky. ;)

 

Η τηλεόραση και το ραδιόφωνο ανέκαθεν προέβαλλαν αυτούς που προηγουμένως επέλεγαν ως ικανότερους για το πάλκο οι δισκογραφικές. Πάλι λοιπόν στα χέρια των τελευταίων ήταν τα πράγματα κι αυτές καθόριζαν τι θα ακουστεί και τι όχι.

 

Το σενάριο αυτό μάλλον με οδηγεί σε καταστάσεις επιστημονικής φαντασίας παρά σε καταστάσεις ρεαλισμού...

Αλλά πάλι ποτέ δεν ξέρεις...

 

Προς το παρόν πάντα, ένα από τα καλά (μαζί και κακά) του Internet είναι η αδυναμία να το ελέγξεις πλήρως. Καμία δισκογραφική δεν μπορεί να το χαλιναγωγήσει ως μέσο, προκειμένου να επιβάλλει τον άλφα ή βήτα μουσικό. Όπως αναγνωρίζεις κι ο ίδιος, αυτό το πέτυχαν ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά...στο διαδίκτυο όμως, όσο χρήμα κι να ρίξουν, πάντα θα υπάρχουν κι ανεξάρτητες φωνές για να ασκούν κριτική. Ακόμα καλύτερα, δε νομίζω να πάψει σύντομα η δυνατότητα να ακούσεις από μόνος σου το εκάστοτε πόνημα, για να διαμορφώσεις άποψη και να προωθήσεια υτό που κρίνεις πως αξίζει. Άνοιξαν τ' αυτάκια μας για τα καλά, κι αυτό δεν υφίστατο σε προηγούμενες εποχές.

Δημοσ.

Ίσως δεν το έθεσα σωστά...

Σαφώς και υπάρχει η δυνατότητα να ακουστούν περισσότεροι σε μία πολυφωνική πραγματικότητα που επικρατεί στις μέρες μας. Δεν το αμφισβητώ αυτό...

Εστιάζω το πρόβλημα στο πόσοι από εμάς έχουν τις ευκαιρίες (π.χ. Η/Υ με internet), το χρόνο, τη γνώση (π.χ. ποια sites) και την όρεξη για να ακούσουν τις δουλειές καλλιτεχνών που δεν εμπλέκονται με δισκογραφικές...

 

Θα μπορούσατε να ονοματίσετε ανεξάρτητους καλλιτέχνες που να τους γνωρίζει ένας σεβαστός αριθμός ακροατών και να πωλούν τις δουλειές τους ως επί το πλείστον διαδικτυακά;

Δημοσ.
Εστιάζω το πρόβλημα στο πόσοι από εμάς έχουν τις ευκαιρίες (π.χ. Η/Υ με internet), το χρόνο, τη γνώση (π.χ. ποια sites) και την όρεξη για να ακούσουν τις δουλειές καλλιτεχνών που δεν εμπλέκονται με δισκογραφικές...

 

Μα αυτό ακριβώς λέω κι ο ίδιος Σκύμνος. Εναπόκειται από εκεί κι ύστερα στο ίδιο το άτομο να αφιερώσει τον απαραίτητο χρόνο, προκειμένου να ανακαλύψει τα σπουδαία που συντελούνται καθημερινά. Κανείς δεν ισχυρίστηκε πως τα πράγματα είναι ιδανικά, αλλά μονάχα πως μιλάμε για ευνοϊκότερες συνθήκες σε σχέση με το παρελθόν που οι δισκογραφικές έραβαν κι έδεναν, χωρίς καμία ουσιαστική εναλλακτική δυνατότητα. Κάποτε απλώς ανέμενες τι θα ανακαλύψουν οι εταιρίες και βασιζόσουν αποκλειστικά στο κριτήριό τους. Σήμερα η συνεχής εξάπλωση του Internet (και είναι πράγματι συνεχής) βελτιστοποιεί τις δυνατότητες ανακάλυψης νέων αξιόλογων καλλιτεχνών. Ουδείς χρειάζεται να περιμένει τις διαφημίσεις της Heaven και του Star. Από αυτήν λοιπόν την άποψη, σίγουρα τα πράγματα είναι καλύτερα.

 

Θα μπορούσατε να ονοματίσετε ανεξάρτητους καλλιτέχνες που να τους γνωρίζει ένας σεβαστός αριθμός ακροατών και να πωλούν τις δουλειές τους ως επί το πλείστον διαδικτυακά;

 

Μάλλον παρεξήγησες...δεν είμαι ενάντια στις δισκογραφικές εταιρίες εν γένει, ούτε τις θεωρώ εκ προοιμίου τροχοπέδη στη δημιουργική έκφανση. Γνωρίζω αρκετές που δεν έχουν ως μοναδικό στόχο τα μπικικίνια και μόνο, αλλά προάγουν εξόφθαλμα αντιεμπορικούς, με βάση τα γνώριμα πρότυπα, καλλιτέχνες, μόνο και μόνο επειδή γουστάρουν οι ίδιες πρώτες. Χαρακίρι ενδεχομένως, αλλά ουδόλως με αφορά ως ακροατή.

 

Το Internet σου παρέχει τη δυνατότητα, αν το θελήσεις, να διευρύνεις το "πελατολόγιό" σου...μια ιστοσελίδα αποτελεί ικανότερο μέσο προσέλκυσης μουσικόφιλων, από οποιοδήποτε άλλο. Θες να θυμηθούμε τι γινόταν στα μέσα των 80's, όπου η μοναδική σου δυνατότητα να εξετάσεις τι παίζει στην indie φερ' ειπείν μουσική κοινότητα της Ινδίας και τις νέες τάσεις που διαμορφώνονται, επαφιόταν στο αν βρισκόταν κανένας παλαβός κι έφτιαχνε άρθρο στο Ποπ & Ροκ ή προέβαλλε κανένα ντοκιμαντέρ η ΕΡΤ; Τώρα επισκέπτεσαι 50 ezines άμεσα και τέλειωσε η υπόθεση.

 

Δεν είναι απαραίτητο πάντως να γυρίσεις την πλάτη στις δισκογραφικές. Απλώς πλέον σου παρέχεται η έξτρα δυνατότητα να πουλήσεις την "πραμάτεια" σου άμεσα και χωρίς μεσολάβηση.

Αρχειοθετημένο

Αυτό το θέμα έχει αρχειοθετηθεί και είναι κλειστό για περαιτέρω απαντήσεις.

  • Δημιουργία νέου...