freedubus Δημοσ. 30 Οκτωβρίου 2009 Δημοσ. 30 Οκτωβρίου 2009 ΙΙΙΙ!! ΩΜΗ την τρωει τη μπριτζόλαααα!! Θα σε πάει αίμα ρεεεεεε!!
Toufas Δημοσ. 30 Οκτωβρίου 2009 Δημοσ. 30 Οκτωβρίου 2009 ε ναι αν δεν ειναι γκρι να μασας μια ωρα δεν λεει ΩΡΕ ΑΝΤΕ ΑΠΟ ΕΔΩ
evabb Δημοσ. 31 Οκτωβρίου 2009 Δημοσ. 31 Οκτωβρίου 2009 ε ναι αν δεν ειναι γκρι να μασας μια ωρα δεν λεει ΩΡΕ ΑΝΤΕ ΑΠΟ ΕΔΩ ελα τουφα μου τι περιμενεις.... μια χαρα η μπριζολα απο θεμα ψησιματος ισως οριακα να ηθελε λιγο παραπανω αλλα με τπτ να γκαγκανιασει οπως το κανουν στην ελλαδα
De@th L0rd Δημοσ. 2 Νοεμβρίου 2009 Δημοσ. 2 Νοεμβρίου 2009 Toufas το παρθένο ελαιόλαδο Αγγλία πόσο έχει το λίτρο;Εδώ έχει 5-6 ευρώ ένα παρθένο.
leftermann Δημοσ. 17 Νοεμβρίου 2009 Δημοσ. 17 Νοεμβρίου 2009 Τσιπουράκιον το ευλογημένο, τσιπουράκιον το άγιον, το κύριον, το ζωοποιόν. Το τσίπουρο λοιπόν είναι προϊόν της απόσταξης των στέμφυλων, δηλαδής των σταφυλιών. Προσωπικά το θεωρώ κορυφαίο ανάμεσα σε όλα τα πνεύματα, και το συγκρίνω μόνο με την βότκα (από την οποία πλέον το αγαπώ περισσότερο καθόσον το φτιάχνω με τα χεράκια μου, ενώ την βότκα την φτιάχνω με τα λεφτάκια μου), ενώ και τα δύο μαζί τα τοποθετώ λίιιγο πιό κάτω από την μεγάλη αδυναμία, την μπύρα. Αυτά είναι προσωπικά γούστα βεβαίως βεβαίως... ...αλλά όποιος δεν συμφωνεί, απλά δεν ξέρει να πίνει Το λοιπόν, το πρώτο που χρειαζόμαστε είναι σταφύλια. Υπάρχουν ποικιλίες σταφυλιών που είναι καλές για τσίπουρο, ή καλύτερες, ή κακές. Εμείς προτιμάμε την δικιά μας παραγωγή, η οποία δεν είναι μεν από την καλύτερη δυνατή ποικιλία, αλλά είναι δικιά μας και 100% καθαρή και αφαρμάκωτη και την αγαπάμε. Επειδή δε δεν μας φτάνει, θα αγοράσουμε και συμπλήρωμα από γνωστό παραγωγό, επίσης καθαρή και αφαρμάκωτη. Το βασικό λοιπόν για εμάς είναι να μην υπάρχει ίχνος χημείας στα σταφύλια μας, και κατ' επέκταση στο τσιπουράκι μας. Τα σταφύλια τα μαζεύουμε αρχές Οκτώβρη, εκεί γύρω. Στο μάζεμα συμμετέχουν τρεις γενιές λεφτερμανναίων . Και γενικά, όλη η φάση είναι υπόθεση της οικογένειας, και λίγο και των φίλων... Τα σταφύλια λοιπόν (στην περίπτωσή μας κάπου 750 κιλά, από τα οποία φιλοδοξούμε να πάρουμε 100 κιλά τσίπουρο), τα πατάμε για να βγάλουμε τον χυμό τους. Μπορούμε να τα πατήσουμε παραδοσιακά σε πατητήρι, ή σε ένα μηχάνημα με κύλιδρους, ή σε ειδική αυτόματη πρέσα. Εμείς επιλέξαμε την μέθοδο 2: ένας χαμάλης ρίχνει τα σταφύλια στο χωνί από πάνω, και ο ίδιος χαμάλης (με λίγη βοήθεια) γυρνάει τον τροχό και τα σπασμένα σταφύλια πέφτουν στο βαρέλι από κάτω. Έτσι λοιπόν έχουμε πλέον βαρέλια (7 την περίπτωσή μας) με πατημένα σταφύλια. Τα βαρέλια δεν τα γεμίζουμε μέχρι πάνω, αλλά περίπου ως τα 2/3, γιατί θα ακολουθήσει ζύμωση που θα παράξει διοξείδιο του άνθρακα που θα φουσκώσει τον μούστο με τα φλούδια και μπορεί να ξεχειλίσει. Επίσης, καθώς τα φλούδια και τα τσαμπιά αρχικά επιπλέουν, λειτουργούν ως τάπα και δεν αφήνουν τον μούστο να πάρει οξυγόνο, οπότε πρέπει κάθε μέρα εμείς να ανακατεύουμε τα κρασιά μας. Τέλος, καθώς ανακατεύουμε αφαιρούμε όσο τσαμπιά μπορούμε, γιατί τα τσαμπιά (και τα ξύλα γενικότερα) στην απόσταξη θα δώσουν ξυλόλη, μεθυλική αλκοόλη δηλαδή, η οποία είναι τοξική και θα μας κάνει κουδούνια το πρωί μετά την τσιπουροκατάνυξη. Η ζύμωση θέλει περίπου 1 μήνα για να ολοκληρωθεί. Όταν γίνει αυτό, τα φλούδια και τα τσαμπιά ( το οποία τα ονομάζουνε "τσάπουρα" ή "τσάμπουρα" ή "τσίπουρα" ή και αλλιώς) θα πέσουν στον πάτο του βαρελιού. Οπότε έχει έρθει η ώρα να πάμε στο καζάνι. Έχουμε κλείσει από νωρίς μέρα και ώρα με την ιδιοκτήτη (ραντεβού, όπως στους γιατρούς), για να μας βγάλει και άδεια (ναι, για να φτιάξεις τσίπουρο πρέπει να πάρεις άδεια από τον μέγιστο των νταβατζήδων, το κράτος). Επίσης έχουμε αγοράσει από νωρίς και ξύλα, φλούδες καστανιάς κατά προτίμηση, από το πριονιστήριο, που καίνε καλά, και τα έχουμε αφήσει να στεγνώσουν. Όταν έρθει η μεγάλη μέρα φορτώνουμε τα ξύλα και τα κουβαλάμε στο καζάνι, φορτώνουμε και τα κρασιά μας (εδώ προσοχή μην μας πέσουν τα @@, κάθε βαρέλι ζυγίζει κοντά στα 100 κιλά) και τα κουβαλάμε κι αυτά στο καζάνι. Το καζάνι είναι ένα χάλκινο πράγμα, σαν καζάνι, που από κάτω καίει φωτιά, και από πάνω είναι κλειστό με έναν σωλήνα που παίρνει τους ατμούς, τους περνάει από τον υγροποιητή, που είναι βυθισμένος σε κρύο νερό, ώστε αυτοί να υγρποποιηθούν ξανά και να τρέξουν από μια βρυσούλα στον κουβά που έχουμε από κάτω. ανοίγουμε το καζάνι και το γεμίζουμε με κρασί, βάζουμε φωτιά από κάτω, και περιμένουμε. Το πρώτο που θα βράσει και θα αρχίσει να εξατμίζεται είναι οι αλκοόλες, λόγω χαμηλού σημείου ζέσης. Οι ατμοί υγροποιούνται στον υγροποιητή και το πρώτο τσίπουρο αρχίζει να τρέχει: αμέσως εμείς αρχίζουμε να μετράμε την περιεκτικότητα σε ακλοόλ, με ένα πυκνόμετρο. Ξεκινάει από περίπου 23 βαθμούς (οι βαθμοί είναι τα γράδα τα λεγόμενα, καμία σχάση με το %vol, αλλά δεν θυμάμαι με τίποτα πόσο % είναι τα 28 γράδα γαμώ, αλλά είναι πολλά όμως...). Συνεχίζουμε την απόσταξη, προσέχοντας την φωτιά να μην είναι πολύ δυνατή αλλά να κρατάει μια σταθερή και χαμηλή ροή στο τσίπουρο, και μετρώντας τακτικά με το πυκνόμετρο. Σιγά σιγά τα γράδα πέφτουν. Όταν φτάσουμε στα 14, σταματάμε την απόσταξη, γιατί από εκεί και πέρα έρχονται αλκοόλες που δεν θέλουμε. Οι επαγγελματίες βέβαια συνεχίζουν και λίγο παραπάνω, είναι ασφαλές, αλλά εμείς έχουμε πολύ υψηλά στάνταρντς Έτσι τελειώνει η πρώτη απόσταξη, την οποία επαναλαμβάνουμε όσες φορές χρειαστεί, ανάλογα με το πόσα κρασιά έχουμε. Εμείς το κάναμε 4 φορές. Κάθε καζανιά διαρκεί περίπου 3 ως 3,5 ώρες. Κατά την διάρκεια κάποιας από τις καζανιές, επιβεβλημένο είναι να αρχίσει η κατανάλωση ποσοτήτων της περυσινής παραγωγής μας συνοδεία ψητής σάρκας. Συνήθως μαζεύεται η σάρα και η μάρα, συγγενείς, φίλοι, περαστικοί, ο καζανοκτήτης και άλλοι: ανάβουν οι φουφούδες, αρχίζουν οι παρεκτροπές συνοδεία μουσικών εκ του αυτοκινήτου, όπως η "Ζαΐρα", η "μαντουβάλα" και άλλες, και οι πάντες τριγυρνάνε με το ποτηράκι τους στο χέρι Σε αυτό το στάδιο προσέχουμε να μην γίνουμε εντελώς ντίρλα, γιατί έχουμε δουλειά ακόμα, πολλές ώρες. Σταματάμε την κατάνυξη οριακά. Λοιπόοον, με το τέλος της πρώτης απόσταξης έχουμε τσίπουρο περίπου 18 βαθμών, εμείς κάπου 180 κιλά. Αυτό θα πρέπει να το ξαναματααποστάξουμε όπως είναι, για να βγει το υγρό πυρ. Πλένουμε πολύ σχολαστικά το καζάνι και όλα τα τσιμπράγγαλά του, να μην μείνει τίποτα από υπολείμματα σταφυλιών. Ρίχνουμε το τσίπουρο, και μαζί και τα αρωματικά μας. Ο καθείς βάζει ότι γουστάρει, γλυκάνισο, σύκα, κυδώνια, μαστίχα χίου, το λιλί του. Εμείς βάζουμε 10 κιλά γλυκάνισο, ένα κυδώνι, και ένα κλαδί λεμονιάς (μικρό ε). Επίσης και 1,5 φλυτζάνια αλάτι χοντρό, δεν ξέρω γιατί, αλλά έτσι πρέπει. Ανάβουμε φωτιά και αναμένουμε. Σε λίγο αρχίζει και πάλι να ρέει, τσίπουρο βαθμών αυτήν την φορά περίπου 34. Το πρώτο που θα βγει θα είναι η ξυλόλη, για τη οποία είπαμε παραπάνω, και η οποία έχει το χαμηλότερο σημείο ζέσης και εξατμίζεται πρώτη. Για την ακρίβεια δεν το πετάμε, αλλά το βάζουμε σε μπουκάλια και το δίνουμε στην γιαγιά που τρελαίνεται από την χαρά της να κάνει εντριβές με αυτό, είναι σχεδόν καθαρό οινόπνευμα. Κανονικά πρέπει να πετάξουμε 1 λίτρο, εμείς πετάμε 2, αφενός γιατί είμαστε κιμπάρηδες και κουβαρντάδες, αφεδύο γιατί έχουμε θέσει πολύ υψηλά στάνταρντς, είπαμε. Εδώ η φωτιά πρέπει να είναι χαμηλή, η ροή πολύ μικρή. Αυτή η καζανιά τραβάει και 4 και 5 και 6 ώρες. Και το υγρό πυρ ρέει, και μοσχοβολάει, και μπουρμπουλιθρίζει στον κουβά συνεχίζουμε, μετρώντας και πάλι τακτικά με το πυκνόμετρο. Σταματάμε την απόσταξη όταν το τσίπουρο φτάσει τους 18 βαθμούς. Μπορούμε και παραπέρα, αλλά μην τα ξαναλέμε. Κρατάμε μόνο το καλύτερο, το καλυτερότερο. Έχουμε πλέον 90 κιλά καθαρό, καθαρότατο τσίπουρο 28 βαθμών. Το πόσο πολύ τσίπουρο θα πάρουμε, και σε τι βαθμούς, εξαρτάται από πολλά και διάφορα. Από τα σταφύλια κυρίως, αλλά και από άλλες λεπτομέρειες, όπως την σωστή ροή - ταχύτητα απόσταξης, την σωστή ψύξη του νερό στον υγροποιητή, ακόμα και από το τι ξύλα χρησιμοποιήσαμε. Τέλος, αραιώνουμε το τσίπουρο με νερό για να φτάσουμε στους επιθυμητούς για πόση βαθμούς. Άλλοι το θέλουν στους 18 για να μπορούν να το πιούν σκέτο. Εμείς το θέλουμε στους 22,5 γιατί είμαστε πολύ άντρες ναούμ. Ρίχνουμε νεράκι σιγά σιγά, ανακατεύουμε και μετράμε με το πυκνόμετρο. Νερό δεν βάζουμε από την βρύση, αυτό δεν κάνει ούτε για να πλένουμε τον λούτσο μας. Έχουμε πάει στο βουνό και έχουμε πάρει αγνό καθαρό νεράκι, αχλωρίωτο. Δεν θέλουμε ίχνος χημείας στο τσιπουράκι μας, είπαμε. Δυστυχώς δεν ήμουν παρών στην υδροληψία για να παραθέσω φωτογραφίες... Τέλος. Έχουμε 110 κιλα τσίπουρο. Το μοιραζόμαστε και το βάζουμε σε γυάλινες νταμιτζάνες. Πρέπει να το αφήσουμε 20-30 μέρες τώρα να ηρεμήσει. Δεν έχω ιδέα τι θα ηρεμήσει, και τι εξελίσσεται σε αυτές τις 30 μέρες, αλλά το λένε οι παλιοί, οπότε είναι νόμος και παίρνουμε ντο μπούλο και το τηρούμε ευλαβικά. Ιδού το μερτικό μας: 30 ωραία λιτράκια. Ελπίζω να βγάλουμε την χρονιά, μην αρχίσουμε να αγοράζουμε αηδίες προς το τέλος... Αυτά. Εις υγείαν. Και του χρόνου πάλι.
Lucifer Δημοσ. 17 Νοεμβρίου 2009 Δημοσ. 17 Νοεμβρίου 2009 Ψάρωσα άσχημα ε. Εκεί στο τέλος μόλις βγαίνει το καλό πράμα πριν το νερώσεις, τελικά στα πόσα γράδα βγαίνει, 28 ή 18;
paschalia Δημοσ. 17 Νοεμβρίου 2009 Δημοσ. 17 Νοεμβρίου 2009 Πρέπει να είναι απίστευτη φάση. Όχι τόσο για το τσίπουρο -μιας και δεν πίνω- αλλά για την όλη διαδικασία.
freedubus Δημοσ. 17 Νοεμβρίου 2009 Δημοσ. 17 Νοεμβρίου 2009 Κανονικά είναι μόνο για άντρες αυτή η δουλειά.
Super Moderators Snoob Δημοσ. 17 Νοεμβρίου 2009 Super Moderators Δημοσ. 17 Νοεμβρίου 2009 Η όλη διαδικασία είναι πολύ όμορφη (ειδικά αν δε συμμετέχεις ουσιαστικά και είσαι απλά εκεί για τα κοψίδια και το πρώτο τσιπουράκι). Εξαιρετικό μήνημα.
gf030 Δημοσ. 17 Νοεμβρίου 2009 Δημοσ. 17 Νοεμβρίου 2009 @leftermann τα συγχαρητηρια μου για την ολη παρουσιαση. >Τσιπουράκιον το ευλογημένο, τσιπουράκιον το άγιον, το κύριον, το ζωοποιόν. + 100000000000000000000000000.......
Garnele Δημοσ. 17 Νοεμβρίου 2009 Δημοσ. 17 Νοεμβρίου 2009 Κανονικά είναι μόνο για άντρες αυτή η δουλειά. Ναι, εμείς οι ΚΙΟΥΡΙΕΣ φτιάχνουμε λικέρ πορτοκάλι. Ξύσμα πέντε (καλά πλυμένων) πορτοκαλιών 500 τζι οινόπνευμα ποτοποιίας 500 τζι ζάχαρη Ξυλάκι κανέλα (αν, καλό θα ήταν όμως) Το οινόπνευμα με το ξύσμα το ρίχνουμε σε ένα μπουκάλι και το αφήνουμε πέντε μέρες (βολική συνταγή, τα πάντα είναι με 5) στον ήλιο και όχι τέλεια κλεισμένο. Μετά φτιάχνουμε σιρόπι στην κατσαρόλα με μισό κιλό νερό, τη ζάχαρη και την κανέλα. Σουρώνουμε το οινόπνευμα από το ξύσμα και ανακατεύουμε με το (κρύο πλέον) σιρόπι. Αυτά. Στη συνέχεια μαζεύουμε τις φιλενάδες στο σπίτι, πίνουμε γαλλικό με λικέρ και μετά σκέτο λικέρ, δίνουμε τη συνταγή από το ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ματινοστιμοπουτοεκανεσκαλε-ναιθαηθελελιγηζαχαρηακομα λικέρ, ξύνουμε τα νύχια μας και μιλάμε για γκόμενους και συζητάμε για διάφορα ενδιαφέροντα θέματα γενικοτερα (κουτσομπολίρεν). Λέει πάντως, αλήθεια.
Lucifer Δημοσ. 17 Νοεμβρίου 2009 Δημοσ. 17 Νοεμβρίου 2009 (...) 500 τζι ζάχαρη 2 κιλά ινσουλίνη . . . . .
Προτεινόμενες αναρτήσεις