ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ - Ούτε μια συγνώμη για το λάθος τους!!!

[dpsycho]

Λοιπόν, ξεκινάω την αφήγηση της περιπέτειας μου για να βγάλω Ελληνικό διαβατήριο, εδώ στην Αμερική. Η περιπέτεια ακόμα δεν έχει τελειώσει και είμαι σε αναμονή χωρίς διαβατήριο σε ξένη χώρα και προσεύχομαι να μην χρειαστεί αυτόν τον καιρό να κάνω κάποιο επείγον ταξίδι (χτύπα ξύλο).

 

Μια ωραία πρωία του Απριλίου 2006, λοιπόν, λέω να ανανεώσω το διαβατήριο μου έχοντας τη λίστα με τα ζητούμενα έγγραφα. Μεταξύ άλλων υπάρχουν στις οδηγίες τα εξής

 

3. Δυο πρόσφατες έγχρωμες φωτογραφίες, διαστάσεων 40*60 mm, (1,6″ * 2,3″).

και

5. Πιστοποιητικό στρατολογικής κατάστασης για όσους έχουν εκτελέσει τις στρατολογικές τους υποχρεώσεις, ή για όσους τελούν νόμιμα εκτός στράτευσης ως μόνιμοι κάτοικοι εξωτερικού, και για όσους τελούν υπό το καθεστώς της ανυποταξίας όπου απαιτείται σχετικό πιστοποιητικό ανυποταξίας.

 

Φωτογραφίες

 

Ας ξεκινήσουμε από το πρώτο λοιπόν που, ναι μεν μου προκάλεσε κάποια ταλαιπωρία και χάσιμο κάποιων χρημάτων, αλλά εν τέλει θα μπορούσε να πει κανείς ότι εγώ είχα κάνει το λάθος.

 

Όπως βλέπετε από τις οδηγίες δεν δίνεται ιδιαίτερη προσοχή στη ποιότητα/ακρίβεια για τις φωτογραφίες. Παρόλα αυτά, έχοντας ακούσει τον σχετικό ντόρο με αυτές, προέβλεψα και έψαξα να δω τις ακριβείς διαστάσεις (Link εδώ). Πήγα σε έναν φίλο εδώ στο Ανν Αρμπορ του Μίσιγκαν που έχει μαγαζί και βγάζει φωτογραφίες για Διαβατήρια Αμερικάνικα και παιδευτήκαμε ένα πρωινό ώσπου ικανοποιημένος πλέον είπα εντάξει είναι μια χαρά. Η όλη υπόθεση μου κόστισε ένα πρωινό και $0 καθότι μου τις έδωσε δώρο τις φωτό. Μέχρι εδώ ωραία αλλά αμφέβαλα ότι όλα θα πήγαιναν στο τέλος καλά (κακομελετά και έρχεται...)

 

Μετά από μερικές μέρες ήρθε η μέρα που είχα κλείσει ραντεβού (2-3 βδομάδες μετά από το αρχικό μου τηλεφώνημα στο Προξενείο του Σικάγο). Ξεκινάω λοιπόν από το Κολόμπους του Οχάιο αγρία μεσάνυχτα (3 το πρωί) για το Σικάγο (οι μεσοδυτικές πολιτείες όλες εξυπηρετούνται από το προξενείο του Σικάγο) καμιά 4-5 ώρες δρόμο με το αυτοκίνητο. Φτάνω (πριν ανοίξουν) πίνω και ένα καφεδάκι στο δρόμο (παρεπιπτώντος όσοι βρεθείτε κατά δω το Σικάγο αξίζει να το δείτε είναι πανέμορφη μεγαλούπολη) και καταθέτω τα χαρτιά μου.

 

Βλέπουν τις φωτογραφίες (για το πιστοποιητικό στρατολογικής κατάστασης βλ. παρακάτω) και βγάζουν μια διαφάνεια με τις διαστάσεις τις φωτογραφίας και όλα τα σχετικά μεγέθη κεφαλιού, λαιμού, ώμων κτλ κτλ διαγεγραμμένα έτσι ώστε βάζοντας τη διαφάνεια πάνω από τη φωτογραφία έβλεπες αν ήταν σύμφωνη με τις προδιαγραφές ή όχι. Προς κακή μου τύχη, στη δική μου φωτογραφία το πρόσωπό μου ήταν για ένα χιλιοστό (κυριολεκτικά) πιο αδύνατο. Η κλασσική δικαιολογία (μου την ξαναείπαν δηλαδή και αργότερα) για να απορρίψουν κάτι τέτοιο είναι "θα μας στείλουν την αίτηση πίσω από την Ελλάδα". Τέλος πάντων, αφού με έπεισαν (καλά όχι ότι μπορούσα να κάνω και αλλιώς) πηγαίνω σε ένα φωτογραφείο (δικής τους επιλογής) όπου δίνω φωτοτυπία της διαφάνειας με σημείωμα από τους υπαλλήλους του προξενείου και λέω στον υπάλληλο του φωτογραφείου να βγάλει τις διαστάσεις βάσει αυτού του πρότυπου. Μόλις το βλέπει ο υπάλληλος μου λέει "από το Ελληνικό Προξενείο έρχεσαι;", "ναι" του λέω, "δεν ξερόυν τι τους γίνεται εκεί", μου λέει "εχτές μου έφερε κάποιος αυτό το χαρτί" και βγάζει πίσω από την ταμιακή ένα άλλο χαρτί με σχήματα και διαστάσεις, "προχτές μου έφεραν αυτό, προ-προχτές αυτό ....κ.ο.κ." και μου έβγαλε ο άνθρωπος ίσα με 6-7 χαρτιά από το προξενείο. Λύθηκα στο γέλιο βεβαία αλλά, περιττό να σας πω, έπρεπε να ξεσπάσω και κάπου (ήμουν ταλαιπωρημένος, άυπνος και αγανακτισμένος) και όσο περίμενα τις φωτογραφίες πήρα ένα τηλέφωνο τη μάνα μου στην Ελλάδα όπου κατέβασα γενεές 14 όλη την Ελλάδα και την ελληνική κρατική μηχανή. Όσο για τις φωτογραφίες, μια χαρά βγήκαν, μια χαρά τις δεχτήκαν και στο προξενείο και μια χαρά έσταξα $54 για κάτι που αν το έκανα στο σπίτι μου θα το έκανα ΤΖΑΜΠΑ.

 

Πιστοποιητικό Στρατολογικής Κατάστασης

 

Ερχόμαστε τώρα στο δεύτερο θέμα αγανάκτησής μου που είναι το πιστοποιητικό στρατολογικής κατάστασης. Όπως βλέπετε και στη παραπάνω παράθεση από τις οδηγίες, δεν αναφέρεται πουθενά ποιος το εκδίδει αυτό το πιστοποιητικό και από όσο θυμάμαι (μέχρι τώρα ως ανυπότακτος ανανέωνα κάθε χρόνο το διαβατήριο) πάντα ζητούσαν κάτι παρόμοιο και το τελευταίο έγγραφο από τη στρατολογία που είχα είναι το χαρτί που με κάλεσαν και πάντα έκανα δήλωση ότι ήμουν ανυπότακτος και ζούσα στο εξωτερικό. Έτσι θεώρησα, εσφαλμένα, και χωρίς να ζητήσω περαιτέρω οδηγίες ότι αυτό το χαρτί το χρειαζόντουσαν όσοι είχαν αναβολή ή όσοι είχαν εκπληρώσει τις στρατολογικές τους υποχρεώσεις. Που να φανταστώ ότι ήταν κάτι καινούριο (έπρεπε βεβαία) και ότι εκδίδεται από μια άλλη κρατική υπηρεσία (τη Στρατολογία) και ότι ήταν δικιά μου η ευθύνη να κάνω τις απαραίτητες ενέργειες να επισυνάψουν αυτό το έγγραφο με την υπόλοιπη αίτησή μου για διαβατήριο.

 

Αφού, λοιπόν, είδαν ότι αυτό το χαρτί μου έλειπε από όλα όσα χρειαζόντουσαν, μου είπαν ότι αυτό το χαρτί το βγάζει το στρατολογικό γραφείο στο οποίο υπάγομαι (Κοζάνης στην προκειμένη περίπτωση) και ότι θα πρέπει να κάνω αίτηση για αυτό το χαρτί και ότι αποστέλλεται από το Στρατολογικό γραφείο στο προξενείο μέσω Φαξ. "Εντάξει", απαντώ και μου κάνουν επίσης τη χάρη να κρατήσουν την αίτηση μου "σε εκκρεμότητα" Μέχρι να τους αποστέλλει το πιστοποιητικό. Τους ευχαριστώ και μαζεύω τα μπογαλάκια μου και γυρίζω στο σπίτι (άλλες 4-5 ώρες δρόμο).

 

Την ιδία κιόλας μέρα (12 Απριλίου 2006) έχω επικοινωνήσει με τους γονείς μου στη Θεσσαλονίκη και τους δίνω τις σχετικές οδηγίες για την έκδοση του πιστοποιητικού. Την επόμενη, ο πατέρας μου οδηγεί από τη Θεσσαλονίκη στη Κοζάνη, κάνει την αίτηση και του λένε ότι το πιστοποιητικό θα το στείλουν με email την ιδία (13/4) ή την επόμενη (14/4). Πράγματι, παίρνω εκείνες τις μέρες τηλέφωνο (από το γραφείο στο Οχάιο την Παρασκευή 14/4 πριν του Λαζάρου) και μου επιβεβαιώνουν ότι έχει πάει αλλά ότι θα πρέπει να πάρω ξανά τηλέφωνο για να τους θυμίσω να επισυνάψουν το email με την υπόλοιπη αίτηση (αν είναι δυνατόν!!!). Παίρνω στις 20/4 πριν το Πάσχα, και μου λένε ότι θα γίνει και ότι την επόμενη βδομάδα (μετά το Πάσχα) θα έχει σταλεί η αίτηση στην Ελλάδα και ότι καλό είναι να ξαναπάρω τηλέφωνο να το επιβεβαιώσω (πράγμα που ΔΕΝ έκανα. Μεγάλο μου λάθος, το οποίο έχω μετανιώσει οικτρά).

 

Περνούν 2 μήνες από τότε χωρίς καμία επικοινωνία (επίσης σφάλμα μου) και πώς σκέφτομαι πριν 2 βδομάδες περίπου να ξαναπάρω τηλέφωνο. Παίρνω ένα πρωί τηλέφωνο για να μάθω πότε εστάλη η αίτησή μου (δεν έχω ακριβή ημερομηνία ακόμη αφού δεν έχουν περαστεί στο αρχείο της τηλ. εταιρίας μου) και μου λένε να πάρω λίγο πριν κλείσουν γιατί τώρα έχουν δουλειά (λες και εγώ τους έπαιρνα να μάθω τα αποτελέσματα του Προ-Πο και ότι η δικιά μου αίτηση δεν είναι δουλειά τους). Αυτό επαναλαμβάνεται μια φορά ακόμη μιας και δεν έχουν αρχίσει να μου μπαίνουν υποψίες και μου λένε να πάρω τηλέφωνο σε κάποια υπηρεσία στην Καισαριανή. Βάζω έναν φίλο μου να πάρει και του λένε ότι δεν υπάρχει τίποτα με το όνομά μου.

 

Αμέσως μόλις το μαθαίνω αυτό παίρνω τηλέφωνο στο προξενείο και μαθαίνω ότι η αίτησή μου είναι ακόμα εκεί σε εκκρεμότητα γιατί λείπει το πιστοποιητικό από τη στρατολογία. Επίσης μου λένε ότι πήραν τηλέφωνο και ότι άφησαν μήνυμα στον τηλεφωνητή το οποίο ποτέ δεν έλαβα (θα είναι ίσως η μοναδική φορά που έχει γίνει κάτι τέτοιο). Τους λέω ότι είναι εκεί και ότι το έχουν σε email από τις 14/4. Κλείνουν για να το ψάξουν (μου λένε πάρε αύριο). Παίρνω αργότερα την ίδια μέρα και μιλάω με μια κυρία (μάλλον πιο υπεύθυνη - Θεός να την κάνει) και μου λέει ότι ποτέ δεν έλαβαν τέτοιο email. "Μα", τους λέω, "είχα επικοινωνήσει μαζί σας τον Απρίλη και μου είπαν ότι όλα ήταν εντάξει". Λένε θα ξαναψάξουν και ότι θα με πάρει τηλέφωνο. Αυτό έγινε λίγη ώρα πριν κλείσουν, αλλά μάταια περίμενα τηλέφωνό τους. Εν τω μεταξύ, παίρνω τον πατέρα μου τηλέφωνο και τον λέω να πάρει την Στρατολογία στην Κοζάνη και να τους πει αν μπορούν να το ξαναστείλουν. Τους στέλνει με Φαξ την παλιά αίτηση και τους συμπληρώνει άλλη μια. Τους παίρνει έπειτα τηλέφωνο και τον λένε ότι δεν χρειάζεται να ξαναπάει και ότι αυτή τη φορά θα το στείλουν με φαξ. Το κάνουν. Παίρνω την επόμενη τηλέφωνο στο προξενείο να μου πουν ότι το Φαξ ήρθε αλλά δεν έχει πάνω το ID του στρατολογικού γραφείου και ότι δεν φαίνεται καλά η σφραγίδα και ότι αν το στείλουν έτσι "θα τους το στείλουν πίσω". Εκεί τα παίρνω στο κρανίο και τους αποκαλώ ανίκανους στη δουλειά τους αφού πριν, εμμέσως πλην σαφώς, με κατηγόρησαν για πλαστογραφία. Είπε η κυρία, δηλαδή, ότι έβαλα τάχα μου κάποιον δικό μου να στείλει αυτό το φαξ. Εν τέλει, μου είπε να στείλω ταχυδρομικώς αυτό το έγγραφο.

 

Την επόμενη (Παρασκευή 30/6) ο πατέρας μου ξαναέκανε το ταξίδι στη Κοζάνη για να παραλάβει το έγγραφο και να το στείλει. Του είπα να τους πει να το στείλουν ξανά με email και να κάνουν και CC σε μένα. Αυτό δεν έγινε αλλά ξαναέστειλαν το φαξ και αυτή τη φορά είχε το χαρτί αριθμό πρωτοκόλλου (την προηγούμενη δεν είχε). Ο πατέρας μου τους είδε ότι το έστειλαν και αμέσως μετά το παρέλαβε. Όταν έφτασε στη Βέροια το έβγαλε 2 φωτοαντίγραφα τα οποία επικύρωσε στην εκεί Νομαρχία. Το πρωτότυπο το έστειλε στο προξενείο συστημένο και επείγον. Αργότερα την ίδια μέρα τους παίρνω τηλέφωνο να μάθω αν παραλάβανε το καινούριο φαξ και μου είπαν πάλι να πάρω σε δυο ώρες (τόσο φαίνεται κάνει να δεις αν έχεις λάβει φαξ). Ξαναπαίρνω και μου λένε ότι δεν έχουν λάβει τίποτα!!! Ύποπτο; Τέλος πάντων, τους είπα ότι έχει αποσταλεί και ταχυδρομικώς και εκεί έχει μείνει το θέμα.

 

Σχόλια

 

Ενώ γενικά με τις ελληνικές δημόσιες υπηρεσίες, παρόλα τα προβλήματα, ποτέ δεν είχα ουσιαστικό παράπονο και γενικώς τις υπερασπιζόμουν, από αυτό το περιστατικό και συγκεκριμένα από τότε που έμαθα ότι έχασαν το πρώτο πιστοποιητικό έχω αλλάξει εντελώς γνώμη. Μάλιστα και που το έχασαν δεν είχα νευριάσει τόσο γιατί στο κάτω-κάτω τα λάθη ανθρώπινα είναι. Η μικρότητα φαίνεται στο γεγονός ότι δεν ζήτησαν ούτε μια συγνώμη για το λάθος τους και μάλιστα υπονόησαν ότι ποτέ δεν εστάλη τέτοιο email.

 

Όταν αυτοί μου ζητούν ένα χαρτί από μια άλλη κρατική υπηρεσία και τους το στέλνω μέσα σε 24 ώρες παρόλο που εγώ βρίσκομαι Αμερική και τα χαρτιά αυτά εκδίδονται στην Ελλάδα και όταν αυτοί δεν μπορούν να πάρουν ένα email και να το τυπώσουν και να το βάλουν σε έναν φάκελο που βρίσκεται 2 μέτρα από τον υπολογιστή τότε το μόνο που μπορεί να πει κανείς είναι ότι είναι ΑΝΙΚΑΝΟΙ.

 

Όταν περνάει τόσος καιρός και, όπως λένε, παίρνουν ένα τηλέφωνο και δεν με βρίσκουν (αλλά ούτε μήνυμα βρίσκω ποτέ εγώ) και δεν επιμένουν Μέχρι να με βρουν (δεν ήμουν και εξαφανισμένος) τότε το μόνο που μπορώ να υποθέσω είναι ότι είναι ΤΕΜΠΕΛΗΔΕΣ.

 

Όταν ζητείται από μένα να κάνω τη δουλειά τους και να αναλάβω εγώ να μαζέψω χαρτιά από 25 δημόσιες υπηρεσίες διασκορπισμένες σε 35 χωριά και 72 χώρες τότε το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι το σύστημα είναι ΑΧΡΗΣΤΟ.

 

Όταν λαμβάνουν ένα Φαξ και υποψιάζονται ότι μπορεί να είναι πλαστό τότε είναι δουλειά τους να δουν το caller ID και να δουν από που είναι σταλμένο για να επαληθεύσουν την εγκυρότητα του. Όταν το πρώτο που κάνουν είναι να σε παίρνουν τηλέφωνο και να σε κατηγορούν για πλαστογραφία (αφού πρώτα τους είπες ότι έχουν σφάλει) τότε αυτό είναι ΜΙΚΡΟΤΗΤΑ και ΑΝΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ.

 

Όταν, τέλος, ενώ σου έχει πει ο πατέρας σου ότι είδε σε ένα γραφείο να στέλνουν το φαξ και αυτοί στο προξενείο σου λένε ότι ποτέ δεν έλαβαν φαξ, τότε το μονό που μπορείς να υποθέσεις είναι ότι σου λένε ΨΕΜΑΤΑ και ότι ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΟΥΝ δηλαδή ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ.

 

Έχουν έναν Έλληνα πολίτη σε ξένη χώρα χωρίς διαβατήριο, στο κάτω-κάτω δική τους ευθύνη είμαι. Εγώ θα αναλάβω όποιες συνέπειες των ενεργειών μου, αυτοί θα αναλάβουν τι δικές τους, που ούτε μια συγνώμη δεν μπορούν να ζητήσουν;

 

Δόξα τω Θεώ, οι δικοί μου είναι μια χαρά στην υγεία τους και δεν είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου να ταξιδέψω. Είμαι σίγουρος ότι αυτοί από θέση ισχύος θα κάθονται σε μια καρέκλα και θα λένε, αυτός δεν πρόκειται να βγάλει ποτέ διαβατήριο από μας. Είμαι πεπεισμένος ότι μου είπαν ψέματα ότι ποτέ δεν έλαβαν το φαξ και είμαι σίγουρος ότι αν δεν βρω τρόπο να επιβεβαιώσω ότι θα λάβουν το γράμμα τότε μπορούν να μη μου πουν πότε ότι το έλαβαν και το γράμμα. Αλλά περιμένω να δω αν μπορώ να κάνω tracking ένα συστημένο και αν μπορώ τότε θα ξέρω αν το έλαβαν η όχι. Αν τότε μου πουν ότι δεν το έλαβαν, θα έχω και τις αποδείξεις.

 

Το μόνο που έχω να πω είναι ΑΙΣΧΟΣ!

[Narayan]

Πραγματικά είναι απαράδεκτη η ταλαιπωρία που πέρασες από το προξενείο στο Σικάγο.

 

Ελπίζω μόνο να πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό, ή έστω το συγκεκριμένο προξενείο να είναι "ελαττωματικό", καθότι με το προξενείο της Νέας Υόρκης προ πολλών ετών δεν είχα κανένα πρόβλημα (πάλι για θέμα διαβατηρίου). Βέβαια έχει περάσει αρκετός καιρός από τότε και έχει αλλάξει και κυβέρνηση, μπορεί να είναι πλέον μαύρο χάλι παντού.

[MariaTs.]

Ελλάς το μεγαλείο σου... για ακόμη μια φορά!

Τελικά δεν μας είπες τι έγινε! Το έβγαλες το διαβατήριο ή ακόμη περιμένεις εκείνα τα χαρτιά;

[greekboy]

χαρα στην υπομονη σου να καθεσαι να γραφεις ολα αυτα....παντως εχεις δικιο...

 

Maria Ts. διαβασε την τελευταια σειρα πριν τα σχολια

[dpsycho]

Ακομα περιμενω παιδια. Στο τέλος αυτης της εβδομάδας θα παρω τηλέφωνο να δω αν ελαβαν το πιστοποιητικό.

[MariaTs.]

Πάντως και στην πατρίδα να ήσουν, τα ίδια θα περνούσες! Άστα να πάνε...

Την γραφειοκρατία σε όλο της το μεγαλείο το περάσαμε πρόσφατα με ένα τροχαίο που είχαν οι γονείς μου και δεν υπήρχε ενημέρωση από αστυνομικό τμήμα χωριού στην διεύθυνση τροχαίας της περιοχής μου και έπρεπε να ταξιδέψουμε για να επιβέβαιωσουμε ιδίοις όμασι ότι το συμβάν έχει καταγραφεί για να μπορέσουν οι ασφάλειες των αυτοκινήτων να προχωρήσουν στις λοιπές διαδικασίες... Κι είναι αρχή ακόμη!

[subdee]

αδερφέ dpsycho, όπως και πολλές άλλες περιπττιώσεις, αυτές είναι μεμονωμένες. Και εγώ τώρα μένω στο Σικάγο (όντως είναι όμορφη πόλη μέχρι να τη βαρεθείς) και διαβατήριο έβγαλα αμέσως χωρίς πολλά πολλά. Φωτο οκ, πιστοποιητικά αμέσως και έχω το διαβατήριο στα χέρια μου έτοιμο για του χρόνου που θα φύγω οριστικά απο αυτή την καταραμένη χώρα.

 

Απλά θέλω να σημειώσω πως δεν είναι ούτε το Ελληνικό δημόσιο ούτε το κράτος, είναι όλες οι δημόσιες υπηρεσίες όλου του δημοκρατικού κόσμου που λειτουργούν έτσι και είναι άδικο αλλά και μέγα λάθος να αραδιάζουμε βρισιές και χαρακτηρισμούς τυχαία και γενικά.

 

Αλήθεια, ο συγκατοικός μου ήρθε απο το Detroit, Βασίλης Ιωάννου, μήπως τον ξέρεις;

[dpsycho]

Φιλε μου subdee, δεν εβρισα κανεναν, στηριγμένος στις προσωπικες μου εμπειρίες και απο οτι μου εχουν πει κατηγορισα για ανικανοτητα, αναξιοπρέπεια, μικρότητα και οκνηρία όσους ανέλαβαν την υποθεσή μου. Γράφω παραπάνω ΄γιατί τους κατηγορώ. Μεχρι τωρα και εγω δεν ειχα κανενα παράπονο, ελπίζω και εσυ ποτέ να μην έχεις.

 

Τον συγκατοικο σου δεν τον γνωρίζω, εγω στο Ανν Αρμπορ σπουδασα. Hταν στο UoM τα τελευταία χρονια?

[xardas]

AΘΑΝΑΤΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΕΒΕΝΤΙΑ8-)

[dpsycho]

μπορουμε να πουμε οτι το θεμα εχει καπως ληξει αφου το πηρα το διαβατηριο μεσα Αυγουστου (12 Απριλιου εγινε η αιτηση) και μαλιστα πηγα Σεπτεμβριο στην Ελλαδα και γυρισα. Ειπα να βγαλω και την κορη μου ενα διαβατηριο (οσο ημουν στην Ελλαδα) και πανε 2 βδομαδες και ακομα δεν εχει ερθει (στο ΑΤ Βολου οχι Αμερικη). Ισως ειναι κληρονομικο. (Η γυναικα μου το εβγαλε σχετικα γρηγορα και αναιμακτα)