Προς το περιεχόμενο

"Εφυγε" ο Μπομπαν Γιανκοβιτς


k_w_t

Προτεινόμενες αναρτήσεις

Δημοσ.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάζει.

 

Μακάρι τώρα να αναπαυτεί και να βρει την ηρεμία και τη γαλήνη.

 

Αντίο Boban

  • Απαντ. 30
  • Δημ.
  • Τελ. απάντηση
Δημοσ.

Αντίο Μπόμπαν...

Θα σε θυμόμαστε γιατί ήσουν ένας απο τους καλύτερους παίκτες (και δεν το λέω έτσι ) που πέρασε απο τα ελληνικά γήπεδα και που η μοίρα του επαιξε το πιο άσχημο παιχνίδι. Θυμάμαι οτι παρακολουθούσαμε με κάτι φίλους το παιχνίδι και κανένας τότε δεν φαντάστηκε πόσο σοβαρό ήταν το χτύπημα. Απο τις συγκλονιστικότερες για μένα στιγμές στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού

Δημοσ.

Ήταν άνθρωπος με Ήθος και αξιοπρέπεια και πάνω από όλα "αθλητής στον στίβο της ζωής" , γιατί κακά τα ψέματα όλοι ξέρουμε πως συμπεριφέρεται / βλέπει η ελληνική κοινωνία τα άτομα με αναπηρία.

 

Καλή ανάπαυση εκεί που πηγές Μπόμπαν.

Δημοσ.

Δεν ξερω ρε παιδιά. Και στην δική του περίπτωση όπως και του "Σουπερμαν", ίσως να ειναι καλύτερα έτσι. Πολλή ταλαιπωρία ρε παιδί μου, πόση υπομονή να δείξει κανεις πια....

Δημοσ.

Καλο ταξιδι Μπομπαν...

και κακως το εχουν γραψει με μικρα γραμματακια στις εφημεριδες,ντροπη.

Δημοσ.

Aντίο...

 

Μένουμε δίπλα στον Πανιώνιο και πριν από 5 μέρες που περάσαμε μπροστά από το πρακτορείο του ήταν εκεί έξω και καθόταν με φίλους...

Μου το είπαν εχθές το απόγευμα και δεν το πίστευα. :(

Δημοσ.

Εκεινη την στιγμη το 1993 αποδειχθηκε ποσο γελια ειναι η διαιτησια στην Ελλαδα. Θυμαμαι που εβλεπα το ματς και αν κ δεν ειμαι Πανιωνιος ειχα βγει απο τα ρουχα μου. Η ανθρωπινη υπομονη εχει και τα ορια τις και εγω ριχνω το φταιξιμο 80% στον διαιτητη. Μια απο τις πιο συγκλονιστηκες και δραματικες στιγμες στον αθλητισμο ηταν.

Μεγαλος παιχτης ο Μπομπαν, ενας απο τους λιγους ξενους που πραγματικα αγαπησε την Ελλαδα και ειχε αριστη συμπεριφορα εντος κ εκτος τον γηπεδων.

RIP

Δημοσ.

Koίτα φίλε μου, όσο κι αν ήτο λάθος ο διαιτητής, δεν φταίει κανείς στον Μπόμπαν παρά μόνον ο εαυτός του.

 

Για να σου δώσω παράδειγμα, πριν 5-6 χρόνια, σε κάποια φάση με τρομερά νεύρα είχα κάνει ακριβώς το ίδιο, σε μια πόρτα. Δεν ξέρω πως με έπιασε, δεν ξέρω τί έγινε, μου τη βάρεσε και πήρα φόρα και έδωσα κεφαλιά. Σε 2 δευτερόλεπτα ένιωσα να πιάνομαι όλος απ' το σβέρκο και μέχρι και τη μέση, δεν μπορούσα να κουνηθώ καθόλου!

 

Μου έφυγε η ψυχή, νόμισα ότι έπαθα ότι αυτός αλλά ευτυχώς όχι. Ποιός μου έφταιγε λοιπόν εκτός απ' τον εαυτό μου και το ότι δεν μπόρεσα να ελέγξω τα νεύρα μου?

Δημοσ.
Koίτα φίλε μου' date=' όσο κι αν ήτο λάθος ο διαιτητής, δεν φταίει κανείς στον Μπόμπαν παρά μόνον ο εαυτός του.

 

Για να σου δώσω παράδειγμα, πριν 5-6 χρόνια, σε κάποια φάση με τρομερά νεύρα είχα κάνει ακριβώς το ίδιο, σε μια πόρτα. Δεν ξέρω πως με έπιασε, δεν ξέρω τί έγινε, μου τη βάρεσε και πήρα φόρα και έδωσα κεφαλιά. Σε 2 δευτερόλεπτα ένιωσα να πιάνομαι όλος απ' το σβέρκο και μέχρι και τη μέση, δεν μπορούσα να κουνηθώ καθόλου!

 

Μου έφυγε η ψυχή, νόμισα ότι έπαθα ότι αυτός αλλά ευτυχώς όχι. Ποιός μου έφταιγε λοιπόν εκτός απ' τον εαυτό μου και το ότι δεν μπόρεσα να ελέγξω τα νεύρα μου?[/quote']

 

Σωστος ρε φιλε... Ετσι εχω σπασει κ εγω καποια δαχτυλα του χεριου μου μικροτερος... Δεν εφταιξε κανενας Αλβερτης,Κουκουλεκιδης κλπ για οτι εγινε... Το τραγικο που διαβασα ειναι οτι η γυναικα του μετα το περιστατικο εγκατελειψε τον Μπομπαν και τον γυιο τους και εφυγε για την πατριδα της... Απιστευτο!

Δημοσ.

ενα μικρο αφιερωμα που εκανε αθλητικο site...

 

 

 

 

 

H καταραμένη στιγμή

 

Μέσα σε μια νύχτα η ζωή του άλλαξε... Μέσα σε λίγες στιγμές, όσο διαρκεί ένα "φρρρ" από τον διαιτητή. Ήταν η 28η Απριλίου του 1993 και το ματς του Πανιωνίου με τον Παναθηναϊκό. Ο Γιάνκοβιτς μαρκάρει τον Αλβέρτη κι ο διαιτητής Κουκουλεκίδης του καταλογίζει 5ο φάουλ. Ποιος να περιμένε μια τέτοια αντίδραση;

 

Για να δείξει την απογοήτευση και τη δυσαρέσκεια του ο Γιάνκοβιτς παίρνει φόρα και χτυπά το κεφάλι του στη βάση της μπασκέτας, που ήταν καλυμμένη με προστατευτικά μαξιλάρια. Μόνο σε ένα σημείο είχε "γυμνωθεί" μια βίδα, που αποδείχτηκε μοιραία. Και καταραμένη...

 

Αμέσως ο Σέρβος γκαρντ έπεσε στο πάτωμα με τα χέρια "μαγκωμένα". "Γιατρέ βοήθησε με, δεν νιώθω τα πόδια μου" έλεγε στον γιατρό του Πανιωνίου, κ. Κατσιφαράκη, για να μεταφερθεί αμέσως στο νοσοκομείο.

 

Η γνωμάτευση επιβεβαίωσε το κακό: "Διατομή του πέμπτου αυχενικού, τομή νωτιαίου μυελού". Ο Μπόμπαν δεν θα έπαιζε μπάσκετ ξανά. Δεν θα περπατούσε ποτέ.

 

Μια παιδαριώδης και τραβηγμένη αντίδραση. Η κακιά στιγμή. Κι όλα άλλαξαν. Η γυναίκα του τον εγκατέλειψε, ο ίδιος πήρε απότομα βάρος και έγινε έρμεο στα χέρια των κακόβουλων. Του έμεινε μόνο η αγάπη του κόσμου, που στο μεταξύ είχε γίνει πιο δυνατή!

 

Παρότι ο Γιάνκοβιτς έζησε στη χώρα μας μερικούς μήνες, αγκαλιάστηκε από όλους. Δεν ήταν μόνο οι εκατοντάδες πόντοι του ή τα περίφημα μακρινά του τρίποντα. Ούτε κυρίως ο παθιασμένος -και παράλληλα βιρτουόζικος- τρόπος που έπαιζε! Ήταν ο ατόφιος χαρακτήρας του.

 

Κι ο ίδιος έλεγε με καμάρι ότι οι Έλληνες του στάθηκαν πολύ περισσότερο από τους συμπατριώτες του, Σέρβους. Για αυτό κι επέλεξε να μείνει για πάντα στην πλατεία. Έστω κι αν αυτό ήταν μόνο 13 χρόνια.

 

Από το βράδυ της Τετάρτης το ταλαιπωρημένο σώμα του άτυχου Σέρβου άφησε την τελευταία του πνοή. Παρόλα αυτά ο Μπόμπαν ζει ακόμη ανάμεσα μας. Ζει μέσα στα μάτια του 16χρονου γιου του, Βλαδίμηρου, που αγωνίζεται στον Πανιώνιο και στην Εθνική Ελλάδος. Μα πάνω από όλα ζει μέσα στις καρδιές μας.

Αρχειοθετημένο

Αυτό το θέμα έχει αρχειοθετηθεί και είναι κλειστό για περαιτέρω απαντήσεις.

  • Δημιουργία νέου...