ΜΑΝΩΛΗΣ Δημοσ. 23 Ιουνίου 2006 Δημοσ. 23 Ιουνίου 2006 Όλοι κατά καιρούς λέμε και ακουμε κάποιες εκφράσεις οι οποίες δεν ξέρουμε τι ακριβώς σημαίνουν και κατά δευτερον πως και πότε βγήκαν.Οσοι ξέρετε τέτοιες εκφράσεις και από που πήραν αυτη την ονομασία κάντε μια αναφορά σε αυτο το thread. Αρχιζω απο εμένα "Πήρε το κριμα στο λαιμο του" Στα βυζαντινα χρονια όταν κάποιος πλούσιος καταδικαζόταν για καποιο παραπτωμα και επρεπε να μπει στην φυλακη για καποιο χρονικο διαστημα , ειχε το δικαιωμα να δωσει ένα ποσο σε οποιον ηθελε ( κατα προτιμηση φτωχο που δεν ειχε στον ηλιο μοιρα ) και αυτος με την σειρα του επρεπε να εκτισει την ποινη του πλουσίου.Ετσι ο φτωχος επαιρνε τα λεφτα και εξέτιε την ποινη φυλακισης του πλουσιου.
Kandinsky Δημοσ. 23 Ιουνίου 2006 Δημοσ. 23 Ιουνίου 2006 Ενδιαφέρον! Ακόμα πιό ενδιαφέρον το κάθε νέο διδακτικό thread που ανοίγει...
Snolly Δημοσ. 23 Ιουνίου 2006 Δημοσ. 23 Ιουνίου 2006 Φημολογείται πως η λέξη fuck προέρχεται από αρχικά την εποχή που η Σκοτία ήταν υπό Αγγλική κατοχή και ίσχυε η "πρώτη νύχτα" όπου όταν παντρευόταν κάποιος Σκοτσέζος ο Άγγλος ευγενής της περιοχής είχε το δικαίωμα να πάει με τη γυναίκα του την πρώτη νύχτα του γάμου ώστε να γεννιούνται ολοένα και περισσότεροι αγγλοαίματοι... Στην πόρτα του ζευγαριού κολλούσαν ένα χαρτί που έγραφε: Fornication Under the Consultancy of the King. Αυτό φημολογείται κανείς δεν ξέρει αν αληθεύει. Δεύτερο "παράξενο" που έχω διαβάσει σε βιβλίο (και πάλι δεν είναι εξακριβομένο πως είναι αληθές) είναι πως η λέξη sincere στα Αγγλικά προέρχεται από το σαν κερ που στα λατινικά σημαίνει χωρίς κερί. Οι γλύπτες στην Ισπανία διόρθωναν τις τυχόν ατέλειες κάποιου αγάλματος βάζοντας κερί στα σημεία αυτά. Τα τέλεια αγάλματα που προορίζονταν για βασιλιάδες ήταν αυθεντικά, αληθινά δηλαδή χωρίς κερί...
Super Moderators paredwse Δημοσ. 23 Ιουνίου 2006 Super Moderators Δημοσ. 23 Ιουνίου 2006 Φημολογείται πως η λέξη fuck προέρχεται από αρχικά την εποχή που η Σκοτία ήταν υπό Αγγλική κατοχή και ίσχυε η "πρώτη νύχτα" όπου όταν παντρευόταν κάποιος Σκοτσέζος ο Άγγλος ευγενής της περιοχής είχε το δικαίωμα να πάει με τη γυναίκα του την πρώτη νύχτα του γάμου ώστε να γεννιούνται ολοένα και περισσότεροι αγγλοαίματοι... Στην πόρτα του ζευγαριού κολλούσαν ένα χαρτί που έγραφε: Fornication Under the Consultancy of the King. Αυτό φημολογείται κανείς δεν ξέρει αν αληθεύει.[...] Μπα' date=' είχα διαβάσει αλλού (και το επιβεβαιώνω και στην Wikipedia) ότι δεν ισχύει αυτή η εκδοχή. Όπως δεν ισχύει και η λανθασμένη εκδοχή για την προέλευση της λέξης γκόμενα. Κυκλοφορούσε ότι το "γκόμενα" είχε βγει μεταπολεμικά από τους ελλιμενισμούς των αμερικάνικων πλοίων του 6ου στόλου, όπου έτρεχαν πολλές κυρίες να... ανταλλάξουν πολιτισμικές εμπειρίες με τους ναύτες και τις αποκαλούσαν (εξυβριστικά) γκόμενες (από το go with men). Λανθασμένο, το επιβεβαιώνει ο Ηλίας Πετρόπουλος, ο Μπαμπινιώτης αλλά και το Μείζον Ελληνικό Λεξικό όπου λένε για τη σωστή εκδοχή. Κατ'αρχήν η λέξη "γκόμενα" προϋπήρχε κατά πολύ του Β' Παγκοσμίου. Γύρω στον Μεσοπόλεμο (1920 νομίζω ότι λέει ο Πετρόπουλος) είχε κυκλοφορήσει στην Ελλάδα μία μπριγιαντίνη για τους άνδρες (για τους νεώτερους, μπριγιαντίνη ήταν ένα είδος σημερινού gel για τα μαλλιά), αργεντίνικης προέλευσης, που λεγόταν... Gomena. Έβαζαν οι τότε νεαροί γόηδες την μπριγιαντίνη να βγούνε για σεριάνι και το όνομα... έμεινε. "Βάζει gomena" = "Πηγαίνει για γυναίκες" = "Πηγαίνει για γκόμενες".
Super Moderators paredwse Δημοσ. 23 Ιουνίου 2006 Super Moderators Δημοσ. 23 Ιουνίου 2006 Προσκυνώ το μεγαλείο του Πετρόπουλου... Φυσικά προτείνω όλα του τα βιβλία. Αλλά για περισσότερο λαογραφία: το Υπόκοσμος Και Καραγκιόζης, τον Κουραδοκόφτη, το Μπουρδέλο και το Άγιο Χασισάκι έχουν μεγάλη ποικιλία. Υπάρχουν φυσικά και οι "μονογραφίες": Ο Μύσταξ, Εθνική Φασολάδα, Τραγιάσκα, Φουστανέλα, Ο Τούρκικος Καφές Εν Ελλάδι, η Ιστορία της Καπότας. Αλλά επικεντρώνονται σε ένα θέμα - υποτίθεται, καθώς ο Πετρόπουλος βρίσκει πάντα ευκαιρία να βγει offtopic.
Rising1980 Δημοσ. 23 Ιουνίου 2006 Δημοσ. 23 Ιουνίου 2006 Εντάξει, ξέχασες το magnum opus του: Το εγχειρίδιο του καλού κλέφτη. Ευαγγέλιο. ΥΓ. Προς τους φίλους που δεν ξέρουν τον Ηλία Πετρόπουλο, να πούμε ότι έχει κάνει ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΕΣ κι ενδελεχείς έρευνες στα βιβλία που προαναφέρθηκαν.
tsipouro Δημοσ. 23 Ιουνίου 2006 Δημοσ. 23 Ιουνίου 2006 Έχω ακούσει πως το γκόμενα έχει σχέση με ναυτική ορολογία, και πως έτσι λέγεται το μπροστινό μέρος του πλοίου. Επίσης, το "από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα", έχει και συνέχεια.. "..και βγάζω τα παπούτσια μου να μη βραχεί η ομπρέλα".
Latinos Δημοσ. 24 Ιουνίου 2006 Δημοσ. 24 Ιουνίου 2006 "Κάνει την πάπια" Στη βυζαντινή εποχή, αυτός που κρατούσε τα κλειδιά του παλατιού - ο κλειδοκράτορας δηλαδή - ονομαζόταν Παπίας. "Ο Παπίας μετά του Εταιριάρχου αυτοπροσώπως ήνοιγον και έκλεινον άπασας τας εις το παλάτιον εισόδους". Τώρα για ποιο λόγο τον έλεγαν έτσι, παραμένει άγνωστο. Ωστόσο με τον καιρό, το όνομα αυτό έγινε τιμητικός τίτλος, που δινόταν σε διάφορους έμπιστους αυλικούς. Ο Παπίας είχε το δικαίωμα να παρακάθεται στο ίδιο τραπέζι με τον αυτοκράτορα, να κουβεντιάζει μαζί του και να διασκεδάζει στα συμπόσιά του. Κάποτε - όταν αυτοκράτορας ήταν ο Βασίλειος Β΄ - Παπίας του παλατιού έγινε ο Ιωάννης Χανδρινός, άνθρωπος με σκληρά αισθήματα, ύπουλος και ψεύτης. Από τη στιγμή που ανέλαβε καθήκοντα κλειδοκράτορα, άρχισε να διαβάλει τους πάντες - ακόμη και τον αδερφό του Συμεώνα - στον αυτοκράτορα. Έτσι, κατάντησε να γίνει το φόβητρο όλων. Όταν κανείς του παραπονιόταν πως τον αδίκησε, ο Χανδρινός προσποιούταν τον έκπληκτο και τα μάτια του … βούρκωναν υποκριτικά. "Είσαι ο καλύτερός μου φίλος, του έλεγε. Πώς μπορούσα να πω εναντίων σου στον αυτοκράτορα;" Η διπροσωπία του αυτή έμεινε κλασική στο Βυζάντιο. Γι' αυτό, από τότε, όταν κανείς πιανόταν να λέει ψέμα στη συντροφιά του ή να προσποιείται τον ανήξερο, οι φίλοι του του έλεγαν ειρωνικά: "Ποιείς τον Παπίαν"…Φράση που έμεινε ως τα χρόνια μας με μια μικρή παραλλαγή. "Ξυπόλυτος στ' αγκάθια" - "Πού πας ξυπόλυτος στ' αγκάθια;" Λαϊκή φράση με τη σημασία: "πού πας απαρασκεύαστος, άοπλος, ανίσχυρος". Ο Θεόκριτος στο Ειδύλλιο "Βάτος και Κορύδων" συνιστά να μην περπατάμε χωρίς παπούτσια στ' αγκάθια. (Από το βιβλίο του Τάκη Νατσούλη "Λέξεις και φράσεις παροιμιώδεις")
Latinos Δημοσ. 24 Ιουνίου 2006 Δημοσ. 24 Ιουνίου 2006 «Έγινε στο πι και φι» Τα σχολεία του Μεσαίωνα ήταν αληθινά καταναγκαστικά έργα. Οι δάσκαλοι ήταν αυστηροί σε αφάνταστο βαθμό. Πολλά παιδιά, μάλιστα, τρελαίνονταν από τα χτυπήματα, όπως ο γιος του Βυζαντινού χιλίαρχου Φριλάκη. Τέτοια όμως ήταν η αγανάκτηση του πατέρα του, που μπήκε μια μέρα μέσα στο σχολείο και τρύπησε το δάσκαλο με το σπαθί του. Για την πράξη αυτή ο χιλίαρχος, παρόλο που ήταν αγαπητός φίλος του αυτοκράτορα Μανουήλ Κομνηνού, καταδικάστηκε στην τιμωρία της τύφλωσης. Οι δάσκαλοι της εποχής εκείνης, ήταν παντοδύναμοι και κανείς δεν μπορούσε να τους πειράξει. Όταν μάθαιναν στα παιδιά τα χειλόφωνα σύμφωνα – δηλαδή το πι, το βήτα και το φι – τους έλεγαν ότι έπρεπε να τ’ απαγγέλλουν γρήγορα και με καθαρή άρθρωση. Οι μαθητές όμως, από τον τρόμο τους σάστιζαν και δεν μπορούσαν να τα προφέρουν, όπως έπρεπε. Φυσικά, το αποτέλεσμα ήταν να τρώνε ξύλο της χρονιάς τους. Έγινε γλέντι τρικούβερτο Δηλαδή, έγινε γλέντι εξαίσιο, υπέροχο. Αυτή η φράση προέρχεται από τα μεγάλα καράβια. Είχαν αυτά μόνο τρεις κουβέρτες (καταστρώματα). Έτσι στη φράση μας «ξεχάσαμε τα καράβια» και για να δηλώσουμε ότι το γλέντι μας ήταν μεγάλο, το παρομοιάσαμε με το μεγάλο καράβι που είχε τρεις κουβέρτες. Άρα θα ήταν πολύ μεγάλο. * * * «Καλή σταδιοδρομία» Αυτή η φράση έχει την προέλευσή της από το δρόμο του ενός Σταδίου των αρχαίων στην Ολυμπία, εκεί που γινόντουσαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες. This post has been edited by latinos: 9 Apr 2006, 01:31 -------------------- «Είναι τύπος και υπογραμμός» Επειδή οι Βυζαντινοί έδιναν μεγάλη σημασία στην καλλιγραφία, ο δάσκαλος έγραφε τον υπογραμμό, δηλαδή μια λέξη ή μια σειρά με καλλιγραφικά γράμματα. Τα παιδιά έπειτα προσπαθούσαν να μιμηθούν τα γράμματα του δασκάλου. Από την προσπάθεια αυτή των μαθητών, δηλαδή να μιμηθούν τον υπογραμμό, έμεινε μέχρι τις μέρες μας η φράση: «Είναι τύπος και υπογραμμός», που σημαίνει αυτό που αξίζει κανείς να μιμηθεί. «Η καρδιά σου είναι πέτρα» Τη φράση αυτήν την πρωτοβρίσκουμε στον Όμηρο. Πριν να πεθάνει ο Έκτορας, λέει στον Αχιλλέα: « Η καρδιά σου είναι από πέτρα. Να θυμάσαι, λοιπόν, πως εξαιτίας μου οι θεοί θα είναι οργισμένοι εναντίον σου, την ημέρα που ο Πάρις και ο Απόλλων, παρ’ όλη τη γενναιότητά σου, θα σε σκοτώσουν δίπλα στις Σκαιές Πύλες». «Ό,τι πράξεις θα εισπράξεις» Οι περισσότερες από τις «Παροιμιώδεις Εκφράσεις» μας έχουν την προέλευσή τους από τα πολύ παλιά, τα αρχαία χρόνια. Ο Αρίσταρχος Γραμματικός λέει κάπου: «Πεπραγμένα Ζευς αποδίδει». Με την πάροδο του χρόνου, τη φράση αυτή τη συναντάμε σε διάφορους τύπους: «Μάχαιραν έδωσες μάχαιραν θα λάβεις» ή «Βουλγάροις βουλγαριστί Βασίλειος φέρεται» ή «ό,τι κάμεις θα λάβεις» κ.ο.κ Λίγο πριν την Επανάσταση του 1821, ο φιλικός Γαλάτης, επειδή πρόδωσε μυστικά της Φιλικής Εταιρείας, αποφασίστηκε να θανατωθεί. Τον πήραν, λοιπόν, μια μέρα και τον πήγαν έξω από την πόλη περίπατο κι εκεί του είπαν: - Γαλάτη, ό,τι έπραξες θα λάβεις … Και τον εξετέλεσαν. Από το περιστατικό αυτό, που είναι και το πιο σημαντικό για τη ζωή των προγόνων μας, έμεινε ο λόγος, για να λέγεται μέχρι σήμερα.
Latinos Δημοσ. 24 Ιουνίου 2006 Δημοσ. 24 Ιουνίου 2006 «Τα βρήκε μπαστούνια» Εκατό χρόνια μετά το πάρσιμο του φρουρίου της Ακροκόρινθου από το Λέοντα το Σγουρό, οι Φράγκοι γιόρταζαν στην Κόρινθο με μεγάλη τελετή αυτή την επέτειο. Οι ευγενείς έκαναν ιππικούς αγώνες κάτω από τα ερωτικά βλέμματα των γυναικών. Νικητές στους αγώνες αυτούς ξεχώρισαν δύο: Ο Ελληνογάλλος δούκας των Αθηνών Γουίδος –μόλις 20 χρόνων- και ο Νορμανδός Μπουσάρ, φημισμένος καβαλάρης και οπλομάχος. Εκείνη την ημέρα κάλεσε σε μονομαχία ο «μπάιλος» του Μορέα, Νικόλας ντε Σαιντομέρ, τον παλατίνο της Κεφαλληνίας Ιωάννη, που φοβήθηκε τη δύναμη του αντίπαλού του κι αρνήθηκε να χτυπηθεί, με την πρόφαση ότι το άλογό του ήταν αγύμναστο. Αλλά ο Μπουσάρ τον ντρόπιασε μπροστά σε όλους, γιατί ανέβηκε πάνω σ’ αυτό το ίδιο άλογο κι έκανε τόσα γυμνάσματα, ώστε να κινήσει το θαυμασμό των θεατών. Ύστερα, καλπάζοντας γύρω από την κονίστρα, φώναξε δυνατά: «Να το άλογο που μας παρέστησαν για αγύμναστο». Αυτό, βέβαια, ήταν αρκετό, για να ξυπνήσει το θανάσιμο μίσος του Ιωάννη, ο οποίος έστειλε κρυφά έναν υπηρέτη του, για ν’ αλλάξει τα δύο ξίφη του Μπουσάρ με δύο πανομοιότυπα ξύλινα, αυτά, δηλαδή, που τα είχαν, για να γυμνάζονται οι αρχάριοι. Τα ξύλινα αυτά ξίφη ονομάζονταν «μπαστέν» και οι Έλληνες τα έλεγαν «μπαστούνια». Όταν ο υπηρέτης κατάφερε να τ’ αλλάξει, ο Ιωάννης κάλεσε τον Μπουσάρ αμέσως με μονομαχία. Ανύποπτος εκείνος, τράβηξε το πρώτο ξίφος του και το βρήκε ξύλινο. Τραβά και το δεύτερο κι αυτό «μπαστούνι». Και τα δύο τα βρήκε «μπαστούνια». Ο Ιωάννης κατόρθωσε τότε να τον τραυματίσει θανάσιμα στο στήθος. Από τότε έμεινε η φράση «τα βρήκε μπαστούνια» –που δεν έχει καμιά σχέση με τα τραπουλόχαρτα- και που τη λέμε για εκείνους που βρίσκουν εμπόδια στις δουλειές τους. «Κάλλιο αργά παρά ποτέ» Παροιμία και σύγχρονα παροιμιακή, αυτή η φράση, θέλουμε να πιστεύουμε πως μας την άφησε ο Σωκράτης. Όταν, λοιπόν, ο φιλόσοφος, σε περασμένη ηλικία αποφάσισε να μάθει κιθάρα, τον πείραξαν οι φίλοι του, λέγοντάς του: «Γέρων ών κίθαριν μανθάνεις;…» (« Τώρα που γέρασες μαθαίνεις κιθάρα;»). Κι ο Σωκράτης τότε απάντησε: «Κάλλιον οψιμαθής ή αμαθής (παραμένειν)» («Καλύτερα να μάθω αργά παρά να παραμείνω αμαθής»). Δε νομίζω ότι διαφέρει σε τίποτα από αυτό το «κάλλιο αργά παρά ποτέ», που μεταχειρίζεται σήμερα ο λαός μας. Έκανε μια … μετάφραση. Κατ’ άλλους, προέρχεται η φράση από κάποιον αρχαίο συγγραφέα, που είπε: «Του μεν ουν μηδ’ όλως το βραδίον αφικέσθαι άμεινον». Δηλαδή, «Αν δεν μπορέσει κανείς να κάνει στο χρόνο που πρέπει τη δουλειά που του ανέθεσαν, είναι προτιμότερο να την κάνει έστω αργότερα, παρά να μην την κάνει καθόλου». «Φτου κι απ’ την αρχή» Όταν, στα βυζαντινά χρόνια, τελείωναν τα παιδιά την καλλιγραφία τους, έδιναν στο δάσκαλο την πλάκα, για να τη διορθώσει. Μετά τη διόρθωση ο δάσκαλος ζητούσε από τα παιδιά να την ξαναγράψουν. Επειδή πολλές φορές δεν είχαν σφουγγάρι, έσβησαν την πλάκα με τα δάχτυλα, αφού προηγουμένως τα έφτυναν. Από τότε επικράτησε η φράση: «Φτου κι απ’ την αρχή». «Απ’ έξω και ανακατωτά» Τα παιδιά μάθαιναν να δείχνουν και να λένε απ’ έξω την αλφαβήτα. Οι δάσκαλοι, για να πεισθούν πως τα παιδιά την ξέρουν καλά, τους έδειχναν τα γράμματα ανακατωμένα. Από τότε επικράτησε να λέμε γι’ αυτόν που γνωρίζει κάτι καλά ότι το ξέρει «απ’ έξω και ανακατωτά». (Από το βιβλίο του Φαίδωνα Κουκουλέ «Βυζαντινών βίος και πολιτισμός») « Θα το κάνεις και θα πεις κι ένα τραγούδι» Λέγεται για κάποιον που πεισματώθηκε, βλέποντας τον άλλο να του φέρνει αντίρρηση σε κάτι που του ζητάει κάνει. Η φράση ξεκίνησε από τα γλέντια, τα συμπόσια. Σ’ αυτά πολλές φορές βλέπουμε κάποιον, που τα έχει «τσούξει», να επιμένει να πιει ο σύντροφός του, ο οποίος όμως δε θέλει. Αυτός όμως επιμένει με τη φράση: «μα δεν μπορείς, θα το πιεις». και ενώ ο άλλος συνεχίζει να αρνιέται, εκείνος με φιλική πάντοτε διάθεση του ξαναλέει: «έλα, θα το πιεις και θα πεις κι ένα τραγούδι». Σε μερικά, μάλιστα, μέρη λένε: θα το κάνεις και θα χορέψεις. "Λαγός τη φτέρη έσειε, κακό του κεφαλιού του" Η έκφραση αυτή ξεκίνησε από το περιστατικό, ότι ο λαγός προσπαθεί να κρυφτεί, την ώρα που τον κυνηγάνε, μέσα στις φτέρες. Αλλά πολλές φορές, βόσκει μέσα σ' αυτές. Όταν, λοιπόν, ο κυνηγός παρατηρήσει ότι κουνιέται η φτέρη, χωρίς δεύτερη διαπίστωση ρίχνει επάνω της και είναι σίγουρος, πως κάποιο λαγό θα βάρεσε. Γι' αυτό, λοιπόν, αν ο λαγός κουνήσει τη φτέρη … κακό του κεφαλιού του. Μερικοί την έκφραση αυτήν τη λένε, από λάθος βέβαια: "λαγός πιπέρι έτριβε κ.λπ.". "Ό,τι έγινε, έγινε" Ο Ησίοδος λέει ότι: "Ούτε οι θεοί δεν μπορούν να κάνουν το παρελθόν να μην … υπήρξε ποτέ". Οι παλιοί έλεγαν: "Τα γινόμενα (ή γεγενημένα) ουκ απογίνονται". Οι Ρωμαίοι έλεγαν: "Facta semper facta", δηλαδή: "Τα γεγονότα είναι πάντα γεγονότα", που πάει να πει: "έχουν συμβεί, έστω και αν μετέπειτα αλλάξουν οι καταστάσεις". Το 1862 - 63, στην πλατεία Ομονοίας (γι' αυτό την ονόμασαν έτσι), ο Κανάρης, γέροντας πια, πέτυχε να συμφιλιώσει με το κύρος του τις αλληλομαχόμενες φατρίες και να ξαναενώσει το λαό, λέγοντας: "Ό,τι έγινε, έγινε, περασμένα ξεχασμένα και να δώσουμε όλοι τα χέρια". Από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα" Ο Γιάννης Βλαχογιάννης (Άπαντα τόμ. 3) γράφει τα εξής: "Ίσαμε το σωτήριο έτος 1486 (που άνοιξε ο δρόμος της Καλής Ελπίδας) τα μυρουδικά των Ινδιών, πιπέρια, γαρούφαλα, κανέλες και η άλλη συντροφιά τους η μπαχαρική, είχε ένα μοναχό λιμάνι στη Μεσόγειο, κι αυτό ήταν η Αλεξάντρεια και σ' αυτό πλήρωναν το κουμέρκι τους. εδώ ίσα - ίσα αρχίζει ο μύθος, που επιμύθιο θα 'χει την παροιμία της Πόλης και την κανέλα της. Ένας κάποιος έμπορος ή εφοπλιστής - συχνά οι δύο κάνουν ένα πρόσωπο, και Χιώτης αυτός θα ήταν, αφού η μαρτυρία θέλει την παροιμία Χιώτικη και οι Χιώτες είναι πονηροί μα και τρελοί, ποιος λίγο, ποιος πολύ, μπορεί να 'τανε και Γενοβέζος, ή ό,τι άλλο θέλετε, πάντα όμως ναυτικός που πρώτη φορά έκανε το εμπόριο των μπαχαρικών και πρώτη φορά έπιανε στο λιμάνι της Αλεξάντρειας, - με το καράβι του φορτωμένο την Ινδιάνικη πραμάτεια του, φουντάρισε στη Χίο: με το αρίβο του, ο κουμερκιάρης του νησιού (τελώνης) άνοιξε τ' αμπάρι, εξέτασε το φορτίο, είδε απάνω - απάνω την κανέλα και κατάλαβε. ρώτησε αθώα τον καπετάνιο… "Από πού έρχεσαι; Από την Πόλη;" Ο Κουμερκιάρης γέλασε, γύρισε στους άλλους γύρω και είπε, σαν να το 'λεγε στον εαυτό του: "Ορίστε, από την Πόλιν έρχομαι και στην Κορφή κανέλα". Ο καπετάνιος, δηλαδή, για να γλιτώσει το τελώνιο της εισαγωγής από το εξωτερικό, τέλεια άπειρος του Μεσογειακού εμπορίου, νιόβγαλτος θαλασσοπόρος, άπραγος πραματευτής, καπετάνιος του γλυκού νερού, την έπαθε Χιώτικη. Μπορεί να ήτανε και Χιώτης, καθώς είπα, που πρώτη φορά καταπιανόταν με εμπόριο των μπαχαρικών. Οι Χιώτες οι τετραπέρατοι σ' αυτές τις δουλειές, θα γελάσανε με την καρδιά τους για το πάθημα του ανόητου πατριώτη τους, κατάσχεση φορτίου και του καραβιού, ακόμη και φυλάκιση". "Ο Ι. Βαλαβάνης προσπάθησε να την εξηγήσει τη φράση αυτή πλάθοντας ολάκερο μύθο, πως τάχα ένα παλικάρι, γυρίζοντας από τα ξένα, έγραψε στην αγαπημένη του τα λόγια αυτά: "Από την Πόλιν έρχομαι και στην κορφή καν' έλα". Αυτή η ανοησία η καλαμπουρική θυμίζει την άλλη, που άλλος λογιότατος θέλοντας να εξηγήσει τη φράση "και πράσινα άλογα", έπεσε και αυτός στο λάκκο του καλαμπουριού, εξηγώντας (πρασιν άλογον). Έτσι, ο Γιάννης Βλαχογιάννης παραδέχεται, λοιπόν, πως η φράση είναι Χιώτικη και δεν παραδέχεται την εξήγηση του Ιωακείμ Βαλαβάνη ("καν έλα"). Βγήκε, λέει, από ιστορικό περιστατικό που λησμονήθηκε. «Καλό κουμάσι είσαι» Γύρω στα 1895, η Αγγλία είχε κατορθώσει να φτιάξει τα καλύτερα υφάσματα που υπήρχαν ως τότε και όλες οι αγορές του κόσμου είχαν πλημμυρίσει απ’ αυτά. Δυο ανατολίτες έμποροι – που είχαν το μαγαζί τους στο Γαλατά της Πόλης – σκέφτηκαν τότε, να πλουτίσουν με δικό τους τρόπο. Ο ένας από τους δυο συνεταίρους ταξίδεψε στην Αγγλία και αγόρασε μια μεγάλη ποσότητα από ρετάλια που τα μετέφερε στην Κωνσταντινούπολη. Τα ρετάλια αυτά, είχαν βέβαια τη σφραγίδα μιας φημισμένης βιομηχανίας, αλλά ήταν από το χειρότερο είδος που υπήρχε στις αποθήκες. Φυσικά, οι έμποροί μας τα παρουσίασαν για πράγματα πρώτης τάξης και οι αφελείς έτρεχαν να τ’ αγοράσουν σε τιμή … ευκαιρίας. Όταν ανακαλύφθηκε η απάτη, ήταν αργά. Οι δύο συνεταίροι είχαν εξαφανιστεί. Από το περιστατικό, όμως αυτό έμεινε και η φράση: «είσαι καλό κουμάσι», που τη λέμε όταν θέλουμε να υποτιμήσουμε κάποιον. Γιατί «κουμάσι» στα τούρκικα σημαίνει κομμάτι υφάσματος. Δηλαδή ρετάλι. (Και το «κοτέτσι» σε πολλά μέρη το λένε «κουμάσι». Ο Ησύχιος αναφέρει ότι σημαίνει ορνιθώνας – κοτέτσι). «Πετάει ο γάιδαρος; Πετάει» Είναι ένα παιδικό παιχνίδι. Τα κάθονται όλα γύρω γύρω και ένα από αυτά ρωτάει αν πετάει κάποιο ζώο ή πράγμα. Αν πετάει, τότε σηκώνουν τα χέρια, αν, όμως, δεν πετάει το ζώο ή το πράγμα που θα πει και σηκώσει κανένα από τα παιδιά το χέρι του, τότε χάνει και σκύβει και τρώει μερικές καρπαζιές. Τώρα αυτός που ρωτάει, για να τους ξεγελάσει, λέει γρήγορα ένα πουλί και μετά αμέσως ένα πράγμα, που να του μοιάζει στην εκφώνηση. Π. χ. Πετάει, πετάει το λελέκι, το λελέκι, το γελέκι. Τότε ξεγελιούνται και σηκώνουν το χέρι τους και χάνουν. Υπάρχει παραπλήσια παροιμία στους αρχαίους «Λ ύ κ ο υ π τ ε ρ ά» Τη φράση αυτήν τη μεταχειριζόμαστε, για να πούμε πως κάποιος είναι κουτός, και όταν δηλώνουμε ότι συμφωνούμε σε κάτι εν γνώσει μας λάθος, από υστεροβουλία, βαριεστιμάρα κ.λπ.
dioptra999 Δημοσ. 24 Ιουνίου 2006 Δημοσ. 24 Ιουνίου 2006 παιδια εγω εχω ακούσει για το αρουτ που ειναι πλαγιο αουτ στο ποδόσφαιρο και το χρησιμομποιούμε! Όταν ο αγγλικός στόλος καποτε ειχς ερθει οι αγγλοι παίζαν ποδόσφαιρο και όταν εβγαινε η μπ΄λα εξω φώναζαν our out και εμεις επείδη δεν ξέρεμε τι σημαινε οταν εβγαινε η μπάλα εξω και ήταν δική μας φωνάζαμε αρουτ!
Snolly Δημοσ. 24 Ιουνίου 2006 Δημοσ. 24 Ιουνίου 2006 παιδια εγω εχω ακούσει για το αρουτ που ειναι πλαγιο αουτ στο ποδόσφαιρο και το χρησιμομποιούμε! Όταν ο αγγλικός στόλος καποτε ειχς ερθει οι αγγλοι παίζαν ποδόσφαιρο και όταν εβγαινε η μπ΄λα εξω φώναζαν our out και εμεις επείδη δεν ξέρεμε τι σημαινε οταν εβγαινε η μπάλα εξω και ήταν δική μας φωνάζαμε αρουτ! Μήπως πολύ απλά είναι το around; Γύρω από το γήπεδο δηλαδή;
MariaTs. Δημοσ. 25 Ιουνίου 2006 Δημοσ. 25 Ιουνίου 2006 Η παροιμία: ¨Όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα και μικρό καλάθι", από που προήλθε;
Arioch79 Δημοσ. 25 Ιουνίου 2006 Δημοσ. 25 Ιουνίου 2006 Αυτό με το "αράουτ" πρέπει να ισχύει, τουλάχιστον το είχε αναφέρει ο πανούτσος στην εκπομπή στο ραδιόφωνο. Πριν λίγο καιρό μου εξήγησε ο πατέρας μου τι σημαίνει ο στίχος "έχει ντούγκλας το μουστάκι" που ακούγεται στο γνωστό τραγούδι. Υπήρχε, μου είπε, εκείνη την εποχή ένας διάσημος αμερικανός ηθοποιός ονόματι Douglas. Αυτός είχε πολύ λεπτό μουστάκι, μόνο μια λεπτή γραμμή ακριβώς πάνω από το χείλος. Σαν τον Errol Flynn ένα πράγμα. Φυσικά οι Έλληνες βλέποντας τη λέξη "Douglas" τη προέφεραν "Ντούγκλας" και αν κάποιος είχε τέτοιο μουστάκι έλεγαν ότι "έχει μουστάκι ντούγκλας"... ό,τι να 'ναι δηλαδή. Επίσης για την έκφραση "της πουτάνας το κάγκελο" έχω ακούσει ότι προέρχεται από τη γερμανική κατοχή. Οι γερμανοί "τοποθετούσαν" τις ιερόδουλες μπροστά από ένα κάγκελο με αριθμημένα τα κενά ανάμεσα στις σιδεριές, για να επιλέξει ο καθένας αυτή που ήθελε. Αλλά επειδή οι μεν δεν ήξεραν τη γλώσσα των δε, γινόταν μεγάλο μπέρδεμα, της πουτάνας το κάγκελο δηλαδή... αυτό όμως δεν το έχω διασταυρώσει αν αληθεύει...
Προτεινόμενες αναρτήσεις
Αρχειοθετημένο
Αυτό το θέμα έχει αρχειοθετηθεί και είναι κλειστό για περαιτέρω απαντήσεις.