εργασία στη EUROBANK.....

[MariaTs.]

Οπότε θα πρέπει να είμαι ευτυχισμένη που ζω σε μικρή πόλη!

Αλλά πέραν του ωραρίου, άλλο το να εργάζεσαι μέσα στην δροσιά ή την ζεστή (καλοκαίρι ή χειμώνα αντιστοίχως) κι άλλο να είσαι 12 ώρες μέσα στον καύσωνα ή το χιόνι!

 

Απέναντι μου χτίζεται ένα συγκρότημα πολυκατοικιών... ξέρεις τι είναι να τους βλέπεις μες την βροχή, το χιόνι ή τον καύσωνα να εργάζονται;

Κι ο αδερφός μου με το που τελείωσε το πανεπιστήμιο, έπιασε δουλειά σε οικοδομή, μετά βρήκε σαν αποθηκάριος σε σούπερ-μάρκετ, μετά σε αντιπροσωπεία γνωστής γαλακτοβιομηχανίας, έπειτα σερβιτόρος σε ψησταριά και συγχρόνως έκανε ιδιαίτερα σε μαθητές του δημοτικού. Ποτέ δεν υποτίμησε τα πόστα απ'τα οποία πέρασε... αν και γενικώς περνούσε ώρες μέσα στο αυτοκίνητό του για να πάει στις δουλειές του!

Εδώ και 2 χρόνια είναι διορισμένος, αλλά και πάλι το αυτοκίνητο δεν έπαψε να το χρησιμοποιεί, αλλά ούτε και κατέληξε να μιλά για ψυχολογική φθορά μιας και ξέρει ότι είναι η φύση της δουλειάς του τέτοια κι ότι απ'του χρόνου ίσως του έρθει καμιά μετάθεση σε κάνα άλλο προάστειο της περιοχής μας' είναι δάσκαλος!

[Kandinsky]

Απ' όσα έγραψα βγαίνει το συμπέρασμα ότι η ψυχολογική φθορά είναι μόνο το μποτιλιάρισμα?

[MariaTs.]

Απ' όσα έγραψα βγαίνει το συμπέρασμα ότι η ψυχολογική φθορά είναι μόνο το μποτιλιάρισμα?

 

Συνήθως από εκεί δεν ξεκινά;

Πέρα απ'την πλάκα όμως, αν μία δουλειά την κάνεις επειδή πρέπει να την κάνεις για λόγους βιοποριστικούς εννοείτε ότι θα υποστείς τις πιέσεις της εργοδοσίας με όλα τα συνεπακόλουθα... Όμως στην ουσία αυτό δεν συμβαίνει τις περισσότερες φορές; Ότι αυτό που αγαπάμε κι έχουμε μεράκι να ασχοληθούμε και να αφιερώσουμε και ώρες κι ας μην τις πληρωνόμαστε, συνήθως το κάνουμε σαν χόμπι κι όχι σαν επάγγελμα;

 

Έχεις μια δουλειά στα χέρια σου και δυστυχώς θα πρέπει να πονοκεφαλιάσεις για να τα βγάλεις πέρα κι ας μην σου αρέσει... Και δυστυχώς την όποια ψυχολογική φθορά έχει κανείς στην δουλειά του την πηγαίνει και στο σπίτι. Θα φέρω για παράδειγμα τον άντρα μου: βρήκε δουλειά σε εργοστάσιο σε μια υπεύθυνη θέση. Εμπειρία δεν είχε μιας και με το αντικείμενο δεν είχε ασχοληθεί ποτέ. Είναι ηλεκτρολόγος και το πτυχίο του δεν μετρούσε για την απασχόλησή του σε βιομηχανία (περιοριζόταν μόνο στις ηλεκτρολογικές εγκαταστάσεις σε οικοδομές). Η εργοδοσία του έδωσε την ευκαιρία και τον προσέλαβε, λέγοντάς του πως μετά το πέρας της 3ετίας αυτομάτως "ανεβαίνει βαθμολογικά" αποκτώντας μια επιπλέον βεβαίωση ότι έχει εμπειρία από βαρυά βιομηχανία στην ειδικότητά του.

Στην αρχή ήταν καλά... Δούλευε και μάθαινε! Ευτυχώς του αρέσει η δουλειά του και γενικώς σε ότι έχει σχέση με καινούρια πράγματα στην δουλειά του απορροφά σαν σφουγγάρι... Στην πορεία τα πράγματα δυσκόλεψαν! Ο παλαιότερος ηλεκτρολόγος πια τον άφηνε να πέρνει πρωτοβουλίες, όμως δεν τον άφηνε εκτεθειμένο σε κάτι που δεν γνώριζε! Αυτό όμως τον άγχωνε τον άντρα μου! Ερχόταν στο σπίτι και γενικά μου έδινε μια πλήρη αναφορά στο τι γινόταν στην δουλειά του μέσα στο 8ωρο που εργαζόταν.

Όλη αυτή η κατάσταση της ...αναφοράς βάραινε και την ατμόσφαιρα στο σπίτι. Δεν άντεξα! Γιατί απλά δεν μπορούσα να δεχτώ ότι το σπίτι μας ξαφνικά μεταλλασόταν σε ...εργοστάσιο! Του τα έσυρα ένα χεράκι! Του ζήτησα τα της δουλειάς θέματα θα τα αφήνει στην δουλειά και το σπίτι μας είναι ο χώρος του για να ηρεμεί και να ξεχνά την δουλειά! Είχε να μου μιλήσει μια βδομάδα, αλλά αυτό το διάστημα το σκέφτηκε καλύτερα και έτσι σταμάτησε να μου αναφέρει το τι γίνεται στο εργοστάσιο!

 

Η κουβέντα μας πια θα περιοριστεί σε υποχρεώσεις μεν της δουλειάς του που έχουν να κάνουν με την μισθοδοσία, τις υπερωρίες (που δυστυχώς τους έκοψαν αλλά ντε και καλά τους ζητούν να δουλεύουν επιπλέον), τα του ΙΚΑ! Αυτά!

 

 

Είμαι της γνώμης πως κάθε νέος άνθρωπος θα πρέπει να ξεκινά από κάπου! Το πέρασμα του χρόνου τον κάνει πιο δυνατό και ώριμο να αντιμετώπισει τις δυσκολίες! Και κάτι άλλο που συνήθως το ξεχνάμε' οι γονείς φταίνε που οι περισσότεροι νέοι θέλουν πως τα θέλουν.... Ποτέ δεν θα ξεχάσω μια θειά μου που έλεγε στον γιο της που του άρεσε η οικοδομή -ναι! υπάρχουν και νέοι που γουστάρουν το σκερπάνι και τα μαδέρια: Δεν θα σε κάνω εγώ οικοδόμο! Θα πας να γίνεις δημοσιογράφος!

 

Το έκανε το χατήρι της μάνας του, αλλά ποτέ δεν ασχολήθηκε με το αντικείμενο γιατί δεν του άρεσε και τελικά εργάζεται μαζί με τον πατέρα του στις οικοδομές!

 

[MariaTs.]

Για να μην το κάνω το κείμενο τεράστιο και κουραστικό συνεχίζω με νέο ποστ: όσον αφορά τις επιπλέον ώρες εργασίας! Είναι μια πολύ σοβαρή κατάσταση! Κατάργησαν τις υπερωρίες με το σκεπτικό να προσληφθεί προσωπικό μερικής απασχόλησης. Οι εργοδότες δεν το βλέπουν έτσι και κοιτάζουν να βολευτούν με το ήδη υπάρχον προσωπικό δίνωντας σαν μπόνους ένα γελοίο ποσό στο μηνιάτικο! Κι επειδή τα πράγματα είναι δύσκολα εκμεταλεύονται την ανεργεία και την ζήτηση για εργασία και σου λέει: αν δεν σου αρέσει, να η πόρτα! Φύγε! Κι άντε μετά να βρεις δουλειά και άντε να πάρεις και χαρτί προϋπηρεσίας από εκεί όπου ήσουν πριν!

 

Δυστυχώς όλοι παίζουν με τις ανάγκες μας και τον φόβο μας να διαμαρτυρηθούμε στις ανάλογες υπηρεσίες! Και το πιο ωραίο είναι: να διαμαρτύρεσε εκ των υστέρων και να οφελούνται άλλοι. Προσωπικό παράδειγμα: κυκλοφορούσε στην προηγούμενη εργασία μου η φήμη πως λόγω της φύσης της δουλειάς μας τα ένσημα έπρεπε να είναι βαρέα κι ανθυγιεινά (σε χώρο υγείας εργαζόμουν - ιδιωτικός τομέας) και μας έλεγαν να το ψάξουμε! Πήγα στην επιθεώρηση εργασίας και εκεί μου έλεγαν ότι δεν ίσχυε κάτι τέτοιο. Πήγα στο ΙΚΑ και εκεί η ίδια απάντηση. Όταν πλέον πέρασαν οι μήνες κι εγώ δεν μπορούσα να κάνω κάτι άλλο (λήξη προθεσμίας) έμαθα ότι στον χώρο αυτό είχαν αρχίσει πια να κολλούν ένσημα βαρέα! Και μια συνάδελφος με βρήκε και με ρώτησε αν το είχα ψάξει!

Αυτή την φορά η εργοδοσία είχε προλάβει να κινηθεί αργά και μεθοδικά και υπέρ της (στο παρελθόν άλλοι συνάδελφοι απολυμένοι είχαν κινήσει δικαστικές διαμάχες οι οποίες εξελίχθηκαν υπέρ τους και η εργοδοσία μετά έψαχνε να βρει κονδύλια για να μπορέσει να είναι εντάξει στο προσωπικό της).

 

Όλα αυτά τα αναφέρω για να πάρουν γεύση για το τι συμβαίνει σήμερα στις εργασίες, να τονίσω όμως ότι δεν είναι παντού έτσι. Αλλά σε ένα μεγάλο ποσοστό υπάρχουν προβλήματα και πάντα θα υπάρχουν!

[Kandinsky]

Στην ουσία, με το δεύτερο ποστ σου δίνεις μόνη σου την απάντηση στις αιτίες μεγάλου ποσοστού άγχους στον εργασιακό χώρο.

 

Εννοείται οτι δεν συμβιβάζομαι με το σκεπτικο οτι "παντα θα υπάρχουν δυσκολιες". Άλλο η δυσκολία της δουλειας αυτής καθεαυτής και άλλο το ότι σε βάζουν να κανεις τον Ταρζάν ή το ερπετό για να επιβιώσεις, κι αυτό χωρίς κανέναν έλεγχο απο πουθενά.

 

Όπως έχω πει σε άλλο θέμα, δούλευα για ένα διάστημα στα Carrefour. Για ποιο λόγο εγώ να δουλεύω 12ωρο καθημερινά και 10 ώρες το Σάββατο, ενώ ο Γάλλος ομόλογος μου να δουλεύει 8ωρο? Οι κοπελίτσες που δουλεύουν σε ρουχάδικα, παπουτσάδικά και σε κάθε λογής -άδικα, για ποιο λόγο να ξημεροβραδιάζονται εκεί μέσα?

 

Έχω γνωστή κοπέλα σε εταιρεία που βγάζει εισιτήρια για καράβια. Κατά καιρούς έχει δουλέψει σε αρκετές εταιρείες του χώρου, είτε δελφίνια, είτε ζέμπρες, είτε φάλαινες. Συχνά, συχνότατα, έχει βρεθεί στη θέση να δουλεύει βράδυ-πρωί, βάρδιες, 8 μέρες συνέχεια, κλπ. Κι αυτό όχι μία και δύο φορές.

 

Η γυναικα μου, που δούλευε σε διαγνωστικές εταιρείες, τις μεγαλύτερες μάλιστα του χώρου αυτή τη στιγμή, δούλευε στη γραμματεία σαν το σκύλο. Δεν προλάβαινε ούτε τουαλέτα να πάει, και εννοείται ότι το διάλειμμα για φαγητό ήταν άγνωστος όρος. Είχε τύχει να δουλέψει 14 μέρες συνέχεια, εκ των οποίων κάποιες 3-11 και την επομένη 7-3. Αυτο που κέρδισε ήταν η απόλυση, όταν δήλωσε ότι παντρεύεται. Υπήρχαν από πισω άλλες κοπελίτσες που περίμεναν, γνωστές γιατρών, οι οποίες δεν δικαιούνταν αύξηση λόγω γάμου ούτε φυσικά άλλες ευκολίες που πάνε πακέτο με το γάμο και κατά συνέπεια με μια μελλοντική εγκυμοσύνη. Να προσθέσω εδώ, ότι στο ένα ειδικά διαγνωστικό που δούλευε, στο οποίο την πήγαινα με το αυτοκίνητο κάθε μέρα (Πειραιά-Κηφισιά 7 το πρωί να πιάνει δουλειά), σχεδόν κατηγορούσαν όσες έμεναν έγκυες!

 

Απ' τα παραπάνω, καταλαβαίνουμε νομίζω γιατι ο κόσμος νιωθει κατάθλιψη. Πώς να εισαι ευχαριστημένος με μια δουλειά που σε εξολοθρεύει? Που δεν σε λαμβάνει υπόψη σαν ανθρώπινο ον? Που σε περιμένει στη γωνία μπας και αργήσεις ένα λεπτό το πρωί αλλά το απόγευμα απαιτει να κάτσεις 2ωρο τουλάχιστον παραπάνω? Που δεν σου δίνει δυνατότητα να ζήσεις? ΝΑΙ λοιπόν στη γραψαρχιδινη που διαφημιζοταν κάπου σαν ανέκδοτο. Μπορεις, εφόσον η δουλειά σου σε ξεσκιζει και δεν έχεις δυνατότητα για τον Α ή Β λόγο να φύγεις, να κάνεις αύριο ότι μπορείς να κάνεις σήμερα? Μπορείς να παιζεις ποδοσφαιρακι στην οθονη για 8ωρό? ΚΑΝΤΟ.

 

Αυτή τη στιγμή, οι εργαζόμενοι στα σούπερ μάρκετ δουλεύουν μεχρι Σάββατο 8 το βράδυ. Καταλαβαίνει κανείς τί σημαίνει αυτό? Εγώ είχα τύχει πολλές φορές Σάββατο να γυρίσω 10 ή 11 το βράδυ. Πού κέφι για τίποτα άλλο. Ούτε σεξ δεν έχεις όρεξη να κάνεις και δεν το λέω για πλάκα αυτό. Μένει μια Κυριακή και άντε παλι στο μαγκανοπήγαδο και περνάει ο καιρός και έρχεται μια μέρα που κάθεσαι σε μια καρέκλα και νιώθεις να έχεις τις φυσικές και ψυχολογικές αντοχές 90χρονου. Και μετα πιάνεις καμμια βιταμινη, κανένα αντικαταθλιπτικό, υπόθετα και δεν ξερω και 'γω τί άλλο για να αποδώσεις λίγο παραπάνω, να είσαι λίγο καλύτερος απ' τον καινούριο υπάλληλο που έπιασε δουλειά χτες και είναι πιο νέος, πιο ορεξάτος, εχει ίσως καλύτερο βύσμα!

 

Για να κλείσω, προσωπικα όσο περνα ο καιρός λυπάμαι όλο και περισσότερο αυτούς που καλούνται να μπουν στον εργασιακό στίβο, διότι υπάρχει όλο και περισσότερο το μότο ότι επειδή είναι καποιος νέος, πρέπει να τον πάμε καροτσάκι (για να το πω κόσμια) μέχρι να ψοφήσει. Διαφωνω καθετα με το ότι πρέπει ο καθένας να χαραμίσει κάθε ικμαδα ζωής ακολουθώντας το μοντέλο "κλέψε, άρπα, βούτα, κοροιδεψε, χτύπα για να ανέβεις" αλλά στην ουσία το μόνο που κάνει ειναι να δίνει σε κάποιον πούστη τη δυνατότητα να αγοράσει καλύτερο μοντέλο Mercedes. Καλύτερα πάγκο στο Μοναστηράκι.

 

ΥΓ

Βλέπω τα υπαλληλάκια με τη γνωστή "φόρμα εργασίας" σκούρο ή γκρι παντελόνι και μπλε/γαλάζιο πουκάμισο σε κάτι Κορασίδηδες, Κωτσόβολους, Πράκτικερ, Καρφούρ, και άλλες αλυσίδες που "φροντίζουν για εμάς, τους καταναλωτές" και τα λυπάμαι. Ιδρωμένα, με τσαλακωμένα πουκάμισα, έπειτα από ατέλειωτες ώρες δουλειάς, να εχουν μάτι κοκκινο ή/και θολό απ' την κούραση.

[MariaTs.]

Συμφωνώ με αυτά που σημειώνεις! Και να συμπληρώσω στο υστερόγραφό σου... "και που πληρώνονται τον κατώτερο μισθό ενός ανειδίκευτου εργάτη"!

 

Kandinsky άραγε σε 10 χρόνια από τώρα, πως θα σκεφτόμαστε;

[nmtray2]

Σε τι χωρα ζουμε...

Ελαχιστοι ειναι στο αντικειμενο τους και σχεδον ολοι δεν αμοιβονται οπως θα επρεπε. Σε συγκριση δε με τα εξωτερικα, αστα να πανε...

Καμμια προταση να καλυτερεψουν τα πραγματα?

Δεν εχω δει κανενα να ειναι ευχαριστημενος...Αρα μαλλον πλησιαζουμε στο πατο.

[MariaTs.]

Και έτσι για να το υπενθυμίζουμε σε τι χώρα ζούμε, στην Γερμανία ο κατώτερος μισθός είναι γύρω στα 1500 ευρώ! Θα μου πείτε: άλλα μέτρα κι άλλα σταθμά εκεί, παρά το γεγονός ότι η ανεργεία την έχει ήδη επισκεφθεί!

[louben]

Παιδια απο οτι βλεπω συμφωνουμε στο θεμα του ψυχικου κοστους που προανεφερα.Για να αλλαξουν τα πραγματα πρεπει βασικα να αλλαξουμε πρωτα εμεις.Ολοι εχουμε αναγκη(νομιζω) αλλοι μεγαλυτερη και αλλοι μικροτερη ομως οταν οικειοθελως στριμοχνωμαστε σε εργασιες στις οποιες ξερουμε εξαρχης οτι θα μας ξεζουμισουν ειμαστε αξιοι της τυχης μας,οπως επισης ειμαστε αξιοι της τυχης μας οταν δεν καταγγελουμε τα κακως κειμενα(ασχετο αν δεν γινει κατι-απο αποψη νοοτροπιας).Με τις πλατες ολων μας πχ οι τραπεζες εμφανιζουν κερδη 110%(Πειραιως) σε μια χρονια.

[nmtray2]

Οχι με τις πλατες ολων μας. Με τα επιτοκια τους εμφανιζουν τετοια κερδη και τις κατασχεσεις.

Τα χειροτερα επιτοκια στην Ευρωπη για καταθεσεις (χωρια οι μιζες) και τα χειροτερα για δανεια/καρτες.

[nmtray2]

Και έτσι για να το υπενθυμίζουμε σε τι χώρα ζούμε, στην Γερμανία ο κατώτερος μισθός είναι γύρω στα 1500 ευρώ! Θα μου πείτε: άλλα μέτρα κι άλλα σταθμά εκεί, παρά το γεγονός ότι η ανεργεία την έχει ήδη επισκεφθεί!

 

Κατωτατος τα 990 ευρω. Αλλα ολοι πληρωνονται παραπανω.

Στην Ιταλια ερωτηση υπουργου:

"Πως ειναι δυνατον να επιβιωσει καποιος με 1500 ευρω?"

Ελα ντε.

[Kandinsky]

Αυτό στο οποίο φταίμε είναι οτι συντηρούμε αυτή την τραβεστί σχέση κράτους-πολίτη και επιτρέπουμε να μας δουλεύουν.

 

Υπεύθυνες για την εφαρμογή των νόμων είναι οι υπηρεσίες του κράτους. Ακόμα κι αν εγώ παω και καταγγείλω πρόσωπα και πράγματα, αν ο εργοδοτούλης τα σκάει στην Επιθεώρηση (που αυτό συμβαίνει), και το δίκιο μου δεν θα βρω και θα μείνω χωρίς δουλειά.

 

Εδώ ρε παιδια δεν έχουν τιμωρήσει εταιρείες για μεγάλα σκάνδαλα, δεν έχει τιμωρηθεί κόσμος και κοσμάκης για εγκλήματα που έχουν γίνει και θα ρισκάρω εγώ να μείνω χωρίς δουλειά για απεριόριστο χρονικό διάστημα, ειδικά αν έχω και οικογένεια? Δε γίνονται αυτά τα πράγματα στην Ελλάδα. Όπως βλέπετε, αν είσαι οδηγός νταλίκας (όχι ότι είναι αμοιροι ευθυνων) και θα το διπλοφορτώσεις και θα πεις κι ένα τραγούδι διότι διαφορετικά θα πέσει σύρμα στην πιάτσα και άμα ξαναβρείς δουλειά σφύρα μου. Αν είσαι καπετάνιος σε σκυλοπνίχτη, και θα βάλεις διπλάσιους επιβάτες και θα πεις κι εκεί ένα τραγούδι. Ο καπετάνιος του πλοίου που βυθιστηκε έξω απ' τη Ν. Αφρική, ήταν θείος μου. Εννοείται ότι ήξερε τί συμβαίνει και σε τί κατάσταση ήταν το πλοίο του.

 

Αφού όμως ΚΑΝΕΙΣ απ' το κράτος δεν ενδιαφέρεται να αλλάξει η κατάσταση και υπάρχει σαπίλα και διαφθορά, πώς θα βρεις το δίκιο σου? Εδώ, η γνωστή μου που ανεφερα και παραπάνω, άφησε κάποιες αιχμές ότι θα διαμαρτυρηθεί και βάλανε τα γέλια. Στ' αρκίδια τους, όλα με το μερος της εργοδοσίας είναι.

[kirimis]

Το γεγονος ειναι ενα... πως οι υπηρεσιες του κρατους δεν κανουν ελεγχους με αποτελεσμα να εχουν ξεσαλωσει οι ιδιωτικες εταιριες.

 

Εγω προσωπικα στην μεγαλοιδιωτικη που δουλευω (και καλα σοβαρη και μεγαλη τεχνολογικη εταιρια) μας υποχρεωνουν σε 10ωρο και 11ωρο, χωρις να πληρωνουν επιδοματα πτυχιων παρα μονο τον βασικο, φυσικα την καρτα την βαρας μονο οταν μπαινεις και αν αργησεις 3-5 λεπτα σου την λενε... χωρις να σε ρωτουν ποτε φευγεις φυσικα, αν ξαποστασεις να πιεις μια coca θα σε στραβοκοιταξουν, φυσικα καμια υπερωρια δεν πληρωνεται, διοικειται απο ηλιθιους με ακαδημαικο background ενος delivery boy... και το κερασακι στην τουρτα... σε εχουν φυσικα παντα υπο το καθεστως της απολυσης και σου λενε ΑΜΑ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙΣ.

 

Μια φορα παντως, μπορει να γλυτωσαν 5 φραγκα απο την μισθοδοσια μου και αλλων τοσων παιδιων εκει μεσα... θα φροντισω μεσω του ΙΚΑ και της Επιθεωρησης Εργασιας να τους βολεψω καταλληλα λιγο πριν την κανω. Η μαγκια πληρωνετε...

[danton]

Συμφωνω απολυτα με τα λεγομενα του Kandinsky.Περιγραφει την κατασταση που επικρατει στον εργασιακο χωρο ακριβως οπως εινα.

 

Οπότε θα πρέπει να είμαι ευτυχισμένη που ζω σε μικρή πόλη!

Αλλά πέραν του ωραρίου' date=' άλλο το να εργάζεσαι μέσα στην δροσιά ή την ζεστή (καλοκαίρι ή χειμώνα αντιστοίχως) κι άλλο να είσαι 12 ώρες μέσα στον καύσωνα ή το χιόνι!

 

Απέναντι μου χτίζεται ένα συγκρότημα πολυκατοικιών... ξέρεις τι είναι να τους βλέπεις μες την βροχή, το χιόνι ή τον καύσωνα να εργάζονται;

Κι ο αδερφός μου με το που τελείωσε το πανεπιστήμιο, έπιασε δουλειά σε οικοδομή, μετά βρήκε σαν αποθηκάριος σε σούπερ-μάρκετ, μετά σε αντιπροσωπεία γνωστής γαλακτοβιομηχανίας, έπειτα σερβιτόρος σε ψησταριά και συγχρόνως έκανε ιδιαίτερα σε μαθητές του δημοτικού. Ποτέ δεν υποτίμησε τα πόστα απ'τα οποία πέρασε... αν και γενικώς περνούσε ώρες μέσα στο αυτοκίνητό του για να πάει στις δουλειές του!

Εδώ και 2 χρόνια είναι διορισμένος, αλλά και πάλι το αυτοκίνητο δεν έπαψε να το χρησιμοποιεί, αλλά ούτε και κατέληξε να μιλά για ψυχολογική φθορά μιας και ξέρει ότι είναι η φύση της δουλειάς του τέτοια κι ότι απ'του χρόνου ίσως του έρθει καμιά μετάθεση σε κάνα άλλο προάστειο της περιοχής μας' είναι δάσκαλος![/quote']

 

Οι παραπανω δουλειες που αναφερεις οτι εκανε ο αδερφος απλα δεν ειναι θεσεις ευθυνης και αρα δεν εχουν καμμια κοινωνικη αναγνωριση.Αυτα δεν τις υποβιβαζει ουτε και σημαινει οτι ειναι πιο δυσκολες.Το προβλημα που βλεπω εγω στην συγκεκριμενη περιπτωση ειναι μια προκαταλψη που εχεις οσον αφορα τι δουλειες θα επρεπε να κανει ο αδερφος σου αφου ειναι πτυχιουχος.

 

 

Το θεμα ειναι τι επιρροη εχει στην ψυχικη υγεια μας η εργασια που κανουμε.Ειτε σκαβεις ειτε οργανωνεις καποιο project η ψυχικη φθορα που προκαλειτε απο την εργασια εξαρταται απο τις απαιτησεις της εργοδοσιας.Γιατι αλλο να σκαβεις εχοντας καποιον απο πανω σου να ελεγχει την προοδο της εργασιας συνεχως και να σε πιεζει για ολο και μεγαλυτερη αποδοση και αλλο να σκαβεις με τον τροπο που σκαβουν οι εργατες στα δημοσια εργα.

 

Συγκρινοντας τις δικες μου εμπειριες σαν μηχανολογος μηχανικος μπορω να πω οτι ειτε δουλευα σε εργοταξιο ολη μερα(τουλ 10 ωρες) στον ηλιο οπως λες με κρανος,τζακετ,μποτες κ.τ.λ ειτε δουλευοντας σε γραφειο με συγκεκριμενα χρονοδιαγραμματα και με σταθερο φορτο εργασιας η ψυχικη φθορα ειναι ιδια και μπορω να πω οτι στο σπιτι γυρναω το ιδιο ανορεχτος για οτιδηποτε εκτος απο υπνο.Στην πρωτη περιπτωση επειδη ημουν και σωματικα κουρασμενος ευχαριστιομουν πιο πολυ τον υπνο.Και οταν λεω εργοταξιο εννοω στον Εβρο μεσα σε βουνα που δεν υπαρχουν δρομοι και να κυκλοφορεις με ενα Land Rover με τεραστιες ροδες και να σου βγαινει η ψυχη να ανεβαινεις στις βουνοκορφες.Υποψιν γεννηθηκα και μεγαλωσα σε μεγαλοπολεις.Και αυτο το λεω για να μην νομιζεις οτι μονο ο αδερφος σου κανει υποχωρησεις

[MariaTs.]

danton δεν έχω καμία προκατάληψη στο θέμα της εργασίας, ίσα-ίσα! Το παράδειγμα με τον αδερφό μου το αναφέρω, εννοώντας ότι επειδή τελειώνει κάποιος μια σχολή δεν σημαίνει ότι κάθεται να περιμένει πότε θα ασχοληθεί με το αντικείμενο που σπούδασε, αλλά αντίθετα βρίσκει έστω κάποια άλλη εργασία για αρχή...

 

Δέχομαι την ψυχική φθορά με το πέρασμα του χρόνου, αλλά δεν δέχομαι όταν πρόκειται για έναν νέο άνθρωπο που βγαίνει τώρα στην αγορά εργασίας να μιλά για την ψυχική του υγεία! Με την λογική αυτή τότε όλοι δεν θα εργαζόμασταν, θα προφασιζόμασταν ψυχολογικά προβλήματα και θα καθόμασταν στα σπίτια μας. Ή έχεις όρεξη να δουλέψεις λοιπόν ή δεν έχεις. Το κέρδος δεν έρχεται στην τσέπη σου από μόνο του, παρά την σκληρότητα που ίσως βρει κανείς σε έναν χώρο εργασίας.

 

Εκεί που θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για ψυχική κατάπτωση είναι όταν έχεις φτάσει τα 40 για παράδειγμα και σε αποκλείουν από πολλές δουλειές. Να πηγαίνεις στον ΟΑΕΔ να βλέπεις τις θέσεις εργασίας και να υπάρχει σημειωμένο όριο ηλικίας τα 30! Κι ακόμη σκληρότερο όταν πρόκειτε για γυναίκα! Ή να μην σε δέχονται σε χώρο εργασίας γιατί έχεις κάποιο πτυχίο και εσύ να θες απλά μια θέση εργάτη!

 

Όταν ξεκίνησες να εργάζεσαι κάθησες να ψάξεις σε τι συνθήκες θα εργαζόσουν; Ή απ'την στιγμή που βρήκες την θέση άδραξες την ευκαιρία; Γιατί εδώ που τα λέμε η θέση σε τράπεζα που έλαχε στο φίλο μας που ξεκίνησε το θέμα αυτό, είναι για μένα μια καλή ευκαιρία και απλά την πιάνεις 'απ΄τα μαλλιά'!