Αθάνατα 90's... Η δεκαετία που πέθανε η μουσική

[soko]

Αθάνατα 90's.., η δεκαετία που πέθανε η μουσική... η rock τουλάχιστον..

Ακούω σχεδόν απ'όλα, αλλά η αλήθεια είναι ότι είμαι παιδί της rock και δεν έχω ακούσει ΤΙΠΟΤΑ καλό τα τελευταία χρόνια, έστω και ΕΝΑ hitακι που απλά θα το ακούσεις μια φορά και θα θες να κοπανιέσαι στις ντουλάπες σαν έφηβος.. Όλοι οι System Of A Down κλπ. κάτι προσπαθούν να κάνουν αλλά δεν με αγγίζουν καθόλου.., σχέση με τους RATM για παράδειγμα.. Καλά δεν συζητάω για τους brit φλώρους αλά White Stripes, Gorillaz, Franz Ferdinand που τους αποθεώνουν τα περιοδικά κ τα sites γιατί δεν βγαίνει κανένας άλλος.., ούτε για τους ράπερς- hip-hopers που παρόλο που δεν μ'αρέσει τόσο το είδος οι παλιότεροι (Public Enemy, Cypress Hill κλπ.) πάλι τους τρώνε. Ας παίζανε όλοι αυτοί τα 90's ή παλιότερα με τα συγκροτήματα που υπήρχαν τότε και δεν θα τους ήξερε ούτε η μάνα τους. Και κάποιοι από αυτούς ακούγονται ok εως πολύ καλοί στο studio, αλλά μόλις τους άκουσα live, πχ. στο Live8, γέλαγα και έκλαιγα μαζί με τα χάλια τους. Μηδέν φωνή οι τραγουδιστές, μηδέν σκηνική παρουσία και το κυριότερο ΜΗΔΕΝ μουσική ευρηματικότητα και ταλέντο.. Στο Live8 έπαιξαν πάρα πολλά νέα ονόματα και τελικά αυτοί που έκλεψαν την παράσταση ήταν παλιοί (Annie Lennox, Elton John, Sting, Who, φυσικά Pink Floyd, McCartney, Madonna κ.α.), και καθώς είχαν μεγαλώσει ήταν και σε πολύ πιο κακή φόρμα από τα νιάτα τους, φανταστείτε.., να συγκρίναμε τους νέους με τους παλιούς στις καλές τους.., ΤΟ χάσμα.. Μεγάλη κρίση στην rock, κ γενικότερα στη μουσική, ελπίζω κάποτε να ξεπεραστεί, δύσκολο καθώς είναι πολυπαιγμένο είδος..

Τι να πω, απογοητεύομαι, όταν βλέπω συγκροτήματα όπως τους Green Day να παίρνουν Grammy και να θεωρούνται από τους καλύτερους στο είδος τους, όταν την εποχή που είχαν βγει, με το Dookie που ήταν κατά τη γνώμη μου ο μόνος δίσκος τους που -όχι ότι είχε να πει κάτι- απλά ακουγόταν και είχε πλάκα, θεωρούνταν απλά ένα πολύ μέτριο πιασάρικο συγκρότημα. Ναι, και εγώ τους άκουγα τότε αλλά αν με ρωτούσε κάποιος αν τους θεωρούσα "καλό" συγκρότημα θα έβαζα τα γέλια, και ας ήμουν μικρός και δεν είχα ακόμα πολλά ακούσματα και έψαχνα απλά κάτι να χτυπιέμαι.

Τελοσπάντων, απλά μου ήρθαν κάποιες σκέψεις που ήθελα να γράψω, που μου έρχονται στο μυαλό όποτε τυχαίνει να ακούσω ακόμα και "μέτρια" συγκροτήματα του παρελθόντος και πορώνομαι και λέω τι σκατά, δεν μπορούν να βγάλουν πια ένα τραγούδι της προκοπής που θα σε πορώσει πάνω από μια μέρα?

Γι'αυτό από σύγχρονη μουσική κατέληξα να κατεβάζω μόνο ηλεκτρονική, ή τίποτα άσχετο από rock, πχ. κουβανέζικα κλπ. , και καλό είναι, να έχει κανείς πολλά ακούγματα, και το κάθε είδος σου προσφέρει κάτι διαφορετικό, αλλά ας μου δίνανε έναν πραγματικά καλό σύγχρονο rock δίσκο και θα πέταγα όλη την ηλεκτρονική στα σκουπίδια. (περίπου.. , μην τους αδικούμε και όλους..) Από rock-γιοκ λοιπόν, ξεψαχνίζω μόνο παλιά συγκροτήματα που δεν έτυχε να ακούσω πιο μικρός, όπως πχ. τους τρομερούς Thin Lizzy που άκουσα καλύτερα πρόσφατα.. Ευτυχώς υπάρχουν πολλά, αλλά το θεωρώ κατάντια να αναγκάζεσαι να ψάχνεις μόνο προς τα πίσω..

[Godfath3r]

Mπορώ να σου απαριθμήσω αρκετά συγκροτήματα αξιόλογα late 90s που ακόμη συνεχίζουν να είναι γαμάτα...Επίσης μπορώ να σου απαριθμήσω αρκετούς δίσκους που δείχνουν πως το Rock δεν πέθανε την δεκαετία του 90.Ίσως το κλασσικό (γιαυτό άλλωστε λέγεται κλασσικό) να παρείκμασε αλλά έχουν βγεί σπουδαία πράγματα την δεκαετία που πέρασε...

 

Μην τα ισοπεδώνεις όλα...Το οτι δεν βρίσκεις τους νέους Thin Lizzy ίσως θα έπρεπε να σε κάνει να σκεφτείς οτι ούτε οι Thin Lizzy κάνανε αυτό που περιμένεις και σύ απο "αξιόλογα" συγκροτήματα.Το να αναγνωριστούν αμέσως μετά την εμφάνισή τους δηλαδή.Σκέψου επίσης οτι οι εποχές και ο τρόπος που ζεί ο σύγχρονος άνθρωπος έχουν αλλάξει...

[blueviper]

Ξεφεύγουμε από τον αρχικό προσανατολισμο του thread (τι ασύνηθες!), αλλά δεν μπορώ να μην συμμετάσχω σε άλλο έναν επικήδειο περί rock.

 

Μάγκες αποφασίστε...ο ένας θεωρεί πως το rock πέθανε στα 70's, ο άλλος πως μας άφησε χρόνους στα 80's, ο δε τρίτος τώρα πως το κηδέψαμε πίσω στα 90's κι έχει ο Θεός. Η αλήθεια είναι πως ποτέ δε φάγαμε κόλυβα...το μόνο που πέθανε ολοκληρωτικά είναι η ανησυχία και το ενδιαφέρον μας να ψάξουμε λίγο βαθύτερα από όσα διαβάζουμε σε 1-2 έντυπα κι ακούμε τυχαία από καμιά TV, γιατί και σπουδαία πράγματα συνεχίζουν να δημιουργούνται και συνεχώς νέες ηχητικές προσμείξεις μπαίνουν στο παιχνίδι ως αιμοδότες ενός ιδιώματος που για να διατηρήσει την παρουσία του, οφείλει να κάνει ανοίγματα και σε άλλες μουσικές αισθητικές. Αυτό λοιπόν που ψυχορραγεί είναι επιθυμία μας να σκάψουμε κάτω από τον συρφετό της μετριότητας και να αλιεύσουμε τα πραγματικά αξιόλογα, που δεν προβάλλονται μέσα από τα μεγάλα media, αλλά από ένα μικρό και λιγότερο δημοφιλές blog φερ΄ειπείν. Κατασταλλάξτε λοιπόν πότε πέθανε το ρημάδι το rock για να ξέρουμε πότε να κάνουμε και τρισάγιο.

 

Καλά δεν συζητάω για τους brit φλώρους αλά White Stripes

 

Καλύτερα που δε συζητάς, γιατί οι White Stripes και Αμερικανάκια είναι και ουδεμία σχέση με brit-pop έχουν. Μάλιστα είναι ό,τι κοντινότερο στην αισθητική των Led Zeppelin σε αρκετά εκ των κομματιών και πραγματικά αναρωτιέμαι πως μπορεί κάποιος ανοιχτόμυαλος fan των δεύτερων, να μην βρίσκει κάτι αξιόλογο να ακούσει στους πρώτους. Προσωπικά δεν τους θεωρώ υπέρτερους, αλλά, διάολε, πρέπει να τραβάς χοντρό ζόρι για να μην μπορείς να εκτιμήσεις τουλάχιστον 1-2 κομμάτια τους που θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι συνθέσεις των παλιοροκάδων.

 

Στο Live8 έπαιξαν πάρα πολλά νέα ονόματα και τελικά αυτοί που έκλεψαν την παράσταση ήταν παλιοί (Annie Lennox, Elton John, Sting, Who, φυσικά Pink Floyd, McCartney, Madonna κ.α.)

 

Δεν είχαν δα και κανένα μεγάλο ανταγωνισμό...προφανώς μιλάς για Λονδίνο από τη στιγμή που αναφέρεις τους παραπάνω. Ας δούμε λοιπόν όλο το line-up:

 

The Who, Velvet revolver, Stereophonics, Travis, Coldplay, Killers, Keanes, Sting, U2, UB40, Snoop Dogg, Snow Patrol, Scissor Sisters, Snoop Dogg, REM, Razorlight, Sir Paul McCartney, Pink Floyd, Ms. Dynamite, Madonna, Mariah Carey, Sir Elton John (with Pete Doherty), Dido & Youssou N'Dour, Richard Ashcroft, Bob Geldof, Annie Lennox. Η αφρόκρεμα της rock σκηνής...τα πλέον ουσιώδη νέα ονόματα (βλέμε Ms. Dynamite) ενάντια στις μεγάλες αξίες του χθες.

 

Έτσι θα βγάλουμε συμπεράσματα για το μουσικό γίγνεσθαι...από το Live8?!

[soko]

Ok παιδιά, δεν διαφωνώ ότι και σήμερα βγαίνουν καλά πράγματα, αλλά προφανώς δεν βγαίνουν στην επιφάνεια όσο παλιότερα, που και τότε τα γνωστά δεν ήταν και τα καλύτερα αλλά άκουγες και κάτι νέο καλό στο ραδιόφωνο.

Έρχεστε στα λόγια μου επίσης όταν λέτε ότι υπάρχουν ακόμα κάποια late 90's συγκροτήματα που παίζουν ακόμα καλά (πχ Porcupine Tree, ίσως οι Placebo, παρόλο που επαναλαμβάνονται), δυστυχώς μόνο ό,τι έχει μείνει από τότε βγάζει ακόμα κανένα καλό τραγούδι, σχεδόν τίποτα εντελώς νέο.

Δεν ξέρω για εσάς, εγώ ήδη τρώω κόλυβα εδώ και χρόνια για το rock. Τώρα για το πότε πέθανε, για τους σκληροπυρηνικούς κλασικοροκάδες πέθανε τα 70's, για αυτούς που τους άρεσε η hard-rock-metal εξέλιξη πέθανε τα 80's, αυτοί που βρήκαν κάτι ωραίο στο grunge-alternative τα 90's. Τώρα δεν βλέπω καν κάποιο νέο trend να υπάρχει, μία φλωρο-ανούσια κατάσταση. Βλέπω μόνο χαζόπαιδα με μηδενική φωνή και μια κιθάρα στο χέρι, που θέλουν να είναι οι rock star της εβδομάδας, και μόνο αυτό καταφέρνουν, άντε να ξεχωρίσει ένα τραγούδι καλό. Αλλά με ένα συμπαθητικό τραγούδι από τους Muse, ένα από τους άλλους κτλ. δεν θεωρώ ότι πάμε καλά όταν κάποτε, όχι πολύ παλιότερα κυκλοφορούσαν τους καλύτερους δίσκους τους ταυτόχρονα οι Pearl Jam, Nirvana, R.E.M, Guns N Roses, Radiohead, Red Hot Chili Peppers κ.α. και υπήρχαν άπειροι ακόμα καλοί για αυτούς που ήθελαν να το ψάξουν πιο πολύ, και τώρα πρέπει να σκάβεις μέχρι το κέντρο της γης να βρεις κάτι καλό.

Μάλλον είναι αυτό που είπε ο Godfath3r:

"Σκέψου επίσης οτι οι εποχές και ο τρόπος που ζεί ο σύγχρονος άνθρωπος έχουν αλλάξει..."

 

Όσο για το Live8, το αναφέρω γιατί έπαιξε, όχι μόνο στο Λονδίνο, η πλειοψηφία της υποτιθέμενης "αφρόκρεμας" της σύγχρονης "rock" σκηνής, και έτυχε να δω αρκετούς από αυτούς, κάποιους ίσως να μην τους είχα ξανακούσει ποτέ, και ήθελα πραγματικά με πολύ θετική διάθεση να δω τι έχουν να πούνε, γιατί τόσος σαματάς γι'αυτούς και απογοητεύτηκα πλήρως γιατί ήταν το λιγότερο αχρηστοιι, ανύπαρκτοι... Ο Robby Williams ήταν πολύ πιο rock από αυτούς.. Και κάποιοι που ήταν καλοί όπως είπα στο studio, live, που εκεί φαίνεται μια μπάντα, ήταν για τα μπάζα, πχ. Coldplay που έσπασαν κ ρεκόρ πωλήσεων..

Εγώ χαίρομαι να βλέπω καλά νέα rock συγκροτήματα, δεν είμαι προκατειλημένος να λέω ότι μετά τους Black Sabbath το τίποτα. Ένα πολύ μεγάλο ποσοστό "ροκάδων" δεν παραδέχονται καν την alternative-grunge των 90's, στην Ελλάδα τουλάχιστον, έγω βρίσκω στον καθένα κάτι καλό αλλά δυστυχώς όχι πια. Προφανώς πρέπει να την ψάξω πολύ περισσότερο για να βρω κάτι να μου αρέσει τώρα και δεν είχα ίσως τον χρόνο και την όρεξη όταν υπάρχουν τόσοι θρύλοι του παρελθόντος που δεν έχω ανακαλύψει. Με την παρούσα κατάσταση δηλαδή γιατί να μην κατεβάσω έναν ακόμα δίσκο των Floyd πχ. (πες ότι δεν τους έχω όλους) και να κατεβάσω ένα χαζο-ροκ νέο δίσκο που θα τον ακούσω μια φορά και 90% θα τον ακούσω μόνο μια φορά? Εντάξει πάντα ρισκάρεις όταν αγοράζεις ή κατεβάζεις κάτι νέο αλλά εκεί καταλήγω με όλα αυτά, ότι η ποιότητα έχει πέσει. Δεν γινεται στο κάτω κάτω να πρέπει να ακούσεις 30 δίσκους για να βρεις κάτι καλό, κάπου αγανακτείς όπως εγώ και λες, χέστο, το ρίχνω στην ηλεκτρονική που είναι φρέσκια κ σε εξέλιξη ή στην παλιά rock-blues που λόγω ηλικίας έχω χάσει (δεν είχα σχεδόν γεννηθεί όταν έπαιζαν οι Lizzy που ανέφερα) και ευχαριστιέται τ'αυτί μου..

 

Sorry που βγάζω το thread εκτός θέματος, δεν το συνηθίζω απλά μου ήρθαν κάποιες σκέψεις και ήθελα να δω εσείς τι πιστεύετε. Θα έπρεπε να ανοίξω νέο thread αλλά μου ήρθαν μαζί με τις προτάσεις προς τον 4saken και τα έγραψα από κάτω..

[blueviper]

Ok παιδιά, δεν διαφωνώ ότι και σήμερα βγαίνουν καλά πράγματα, αλλά προφανώς δεν βγαίνουν στην επιφάνεια όσο παλιότερα, που και τότε τα γνωστά δεν ήταν και τα καλύτερα αλλά άκουγες και κάτι νέο καλό στο ραδιόφωνο.

 

Καταστάλλαξε όπως είπα γιατί δε βγαίνει νόημα. "Και σήμερα βγαίνουν καλά πράγματα"..."εγώ ήδη τρώω κόλυβα εδώ και χρόνια για το rock". Αρχίζω και σε χάνω...

 

Έρχεστε στα λόγια μου επίσης όταν λέτε ότι υπάρχουν ακόμα κάποια late 90's συγκροτήματα που παίζουν ακόμα καλά (πχ Porcupine Tree, ίσως οι Placebo, παρόλο που επαναλαμβάνονται), δυστυχώς μόνο ό,τι έχει μείνει από τότε βγάζει ακόμα κανένα καλό τραγούδι, σχεδόν τίποτα εντελώς νέο.

 

Προσωπικά δεν ήρθα ποτέ στα λόγια σου αγαπητέ μου φίλε...και είμαι ευτυχής που συνεχίζω να βρίσκω όμορφα rock (και μη rock) ακούσματα εκεί έξω, ίσως γιατί ποτέ δεν παραιτήθηκα από το ψάξιμο. Όταν λοιπόν δεν μπαίνουμε στη διαδικασία της αναζήτησης, μην παραπονιόμαστε που δε μας τα φέρνουν και στην πόρτα του σπιτιού μας. Καμία μουσική δεν μπορεί να νεκρωθεί, όσο υπάρχει έστω κι ένα συγκρότημα που αναπαράγει την ηχητική του φόρμα.

 

Δεν ξέρω για εσάς, εγώ ήδη τρώω κόλυβα εδώ και χρόνια για το rock. Τώρα για το πότε πέθανε, για τους σκληροπυρηνικούς κλασικοροκάδες πέθανε τα 70's, για αυτούς που τους άρεσε η hard-rock-metal εξέλιξη πέθανε τα 80's, αυτοί που βρήκαν κάτι ωραίο στο grunge-alternative τα 90's.

 

Με άλλα λόγια δεν μπορούμε να μιλάμε για ένα αντικειμενικά απτό κι άνευ αμφισβήτησης γεγονός, αλλά για μια υποκειμενική θέαση που έχει να κάνει με προσωπικές επιλογές και μόνο...αν κι εμενα φερ' ειπείν μου άρεσε μονάχα το πρώτο άλμπουμ των Beatles, τότε θα είχα θάψει την pop στα 60's...κι άντε να βρείτε μετά λογική βάση για συζήτηση. Πάντως στα 80's μπορεί να είχε πεθάνει μαζί με το darkwave, το post-punk και πάει λέγοντας. Λυπάμαι που το λέω κυνικά, αλλά τις θεωρώ επιφανειακά ανόητες προσεγγίσεις και αναγωγή του μέρους στο όλο.

 

Τώρα δεν βλέπω καν κάποιο νέο trend να υπάρχει, μία φλωρο-ανούσια κατάσταση. Βλέπω μόνο χαζόπαιδα με μηδενική φωνή και μια κιθάρα στο χέρι, που θέλουν να είναι οι rock star της εβδομάδας, και μόνο αυτό καταφέρνουν, άντε να ξεχωρίσει ένα τραγούδι καλό.

 

Για trend ψάχνεις? Τι είμαστε...το Cosmopolitan? Κατά τα άλλα, ισοπέδωση, γενίκευση και στερεότυπα περί μάτσο-ροκάδων σκληρών αγοριών. Ξέρεις, δεν είναι όλα εκεί έξω Fame Story...

 

Αλλά με ένα συμπαθητικό τραγούδι από τους Muse, ένα από τους άλλους κτλ. δεν θεωρώ ότι πάμε καλά όταν κάποτε, όχι πολύ παλιότερα κυκλοφορούσαν τους καλύτερους δίσκους τους ταυτόχρονα οι Pearl Jam, Nirvana, R.E.M, Guns N Roses, Radiohead, Red Hot Chili Peppers κ.α. και υπήρχαν άπειροι ακόμα καλοί για αυτούς που ήθελαν να το ψάξουν πιο πολύ, και τώρα πρέπει να σκάβεις μέχρι το κέντρο της γης να βρεις κάτι καλό.

 

Φάσκεις κι αντιφάσκεις...είτε δεν υπάρχει πλέον rock, είτε χρειάζεται να ψάξεις βαθύτερα όπως ομολογείς. Τι να κάνουμε, μερικές φορές πρέπει να κουραστούμε λίγο περισσότερο για να βρούμε τα αξιόλογα πράγματα. Αυτό όμως δεν ακυρώνει την ύπαρξή τους. Επειδή δηλαδή εσύ παραιτήθηκες της αναζήτησης, πάει πέθανε το rock κι άλλες τέτοιες εύκολες υπερβολές για να καταδειχθεί πως δεν φταις εσύ που εγκατέλειψες?

 

Μάλλον είναι αυτό που είπε ο Godfath3r:

"Σκέψου επίσης οτι οι εποχές και ο τρόπος που ζεί ο σύγχρονος άνθρωπος έχουν αλλάξει..."

 

Φυσικά και ισχύει αυτό...έχουμε περάσει σε μια ατομοκεντρική κοινωνική θεώρηση, γι' αυτό κι η μαζικότητα δε λειτουργεί όπως και παλαιότερα. Τα ίδια δε τα μέσα προβολής έχουν αλλάξει. Είναι τουλάχιστον αστείο να προσδοκάς ανάλογες μουσικές συνθήκες με αυτές που επικρατούσαν κάποτε. Δεν παίζουν Woodstock πλέον, γιατί έχουν αλλοιωθεί άρδην οι κοινωνικές συνιστώσες. Κι αυτό δεν είναι μονάχα αρνητικό...

 

Όσο για το Live8, το αναφέρω γιατί έπαιξε, όχι μόνο στο Λονδίνο, η πλειοψηφία της υποτιθέμενης "αφρόκρεμας" της σύγχρονης "rock" σκηνής, και έτυχε να δω αρκετούς από αυτούς, κάποιους ίσως να μην τους είχα ξανακούσει ποτέ, και ήθελα πραγματικά με πολύ θετική διάθεση να δω τι έχουν να πούνε, γιατί τόσος σαματάς γι'αυτούς και απογοητεύτηκα πλήρως γιατί ήταν το λιγότερο αχρηστοιι, ανύπαρκτοι... Ο Robby Williams ήταν πολύ πιο rock από αυτούς.. Και κάποιοι που ήταν καλοί όπως είπα στο studio, live, που εκεί φαίνεται μια μπάντα, ήταν για τα μπάζα, πχ. Coldplay που έσπασαν κ ρεκόρ πωλήσεων..

 

Κι αν ρωτήσουμε χίλιους άλλους, μπορεί να πούνε πως οι Coldplay τα έσπασαν κανονικά (λέμε τώρα!). Ποια αφρόκρεμα της σύγχρονης rock...ποιος τα λέει αυτά, πέραν ίσως των διοργανωτών προκειμένου να τραβήξουν κόσμο και των ανίδεων? Λυπάμαι που απογοητεύθηκες φίλε soko, αλλά κακώς ανέμενες να συναντήσεις εκεί την "αφρόκρεμα", όταν μάλιστα ομολογείς πως τα ωραία είναι καλά κρυμμένα.

 

Δεν γινεται στο κάτω κάτω να πρέπει να ακούσεις 30 δίσκους για να βρεις κάτι καλό, κάπου αγανακτείς όπως εγώ και λες, χέστο, το ρίχνω στην ηλεκτρονική που είναι φρέσκια κ σε εξέλιξη ή στην παλιά rock-blues που λόγω ηλικίας έχω χάσει (δεν είχα σχεδόν γεννηθεί όταν έπαιζαν οι Lizzy που ανέφερα) και ευχαριστιέται τ'αυτί μου..

 

Η ηλεκτρονική μουσική χάνεται στις ρίζες των Kraftwerk, για να μη σε στέλνω στα mid-50's και τον Vladimir Ussachevsky...τα 'χει τα χρονάκια της το ιδίωμα. Άσε που έχω ξεχάσει πόσους κλώνους των Boards Of Canada έχω ακούσει στο μεταξύ. Τέλμα, προοδευτικότητα, έμπνευση, καλλιτεχνική ανομβρία κοκ υπάρχουν παντού.

 

Και μερικά συγκροτήματα του είδους που ο ίδιος θεωρώ αξιόλογα και με λόγο ύπαρξης...το σε ποια έκφανση του rock ανήκουν εναπόκειται στον καθένα να το ανακαλύψει:

 

GY!BE, Red Sparowes, Dead Meadow, White Stripes (γνωστοί κι ως brit-pop φλώροι/μπούληδες), Dungen, LCD Soundsystem, Explosions In The Sky, Dreamend, The Wind-Up Bird, M83, Mogwai, Tarantula A.D. και τόσοι άλλοι που είναι άσκοπο που μπαίνω και στη διαδικασία.

[soko]

Για trend ψάχνεις? Τι είμαστε...το Cosmopolitan?

Όταν λέω trend εννοώ γενικά είδος μουσικής. Μέχρι τώρα κάθε δεκαετία κυριαρχούσαν κάποια είδη μουσικής στα οποία κάποια συγκροτήματα έβγαλαν διαμάντια. Συνήθως έτσι γίνεται, η κάθε εποχή έχει τον χαρακτήρα της, τα συγκροτήματα έχουν κάποια βασική κατεύθυνση και εξελίσσονται πάνω σε αυτή, όχι επειδή το λέει κάποιος, είναι συνήθως αυθόρμητο. Το ζητούμενο δεν είναι βεβαια να υπάρχει απαραίτητα κάποιο είδος, αλλά σήμερα δεν βλέπω να υπάρχει κάτι το οποίο εξελλίσεται και δείχνει ότι έχει να δώσει πολλά, κυρίως για τη rock μιλάω. Βλέπουμε συνεχώς αναμασήματα του παρελθόντος και αυτό δεν είναι τυχαίο.

 

Το ότι σε κάποια σημεία δείχνουν τα λεγόμενα μου να έρχονται σε αντίθεση συμβαίνει γιατί προσπαθώ να δείξω ότι δεν το βλέπω εντελώς στενόμυαλα το ζήτημα, αναγνωρίζω ότι πάντα θα υπάρχουν κάποιοι που θα βγάζουν καλή μουσική. Το θέμα είναι ότι στις μέρες μας αυτό έχει καταλήξει να είναι πολύ πιο σπάνιο σε σχέση με το παρελθόν, και αυτό ισχύει πιο έντονα σε κάποια είδη μουσικής, όπως η rock. Όταν πρέπει να ψάξεις πάρα πολύ για να βρεις κάτι καλό σημαίνει για μένα ότι η ποιότητα έχει πέσει, χαίρω πολύ, αν ψάχνεις σαν τρελός πάντα θα βρεις κάτι καλό, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η μουσική πάει καλά. Εγώ γενικεύω για να δείξω ότι ο μέσος όρος έχει πέσει πολύ και δεν υπάρχει η πληθώρα των συγκροτημάτων που υπήρχε παλιότερα, που απλά άνοιγες το ραδιόφωνο και άκουγες όντως καλή νέα μουσική, δεν χρειαζόταν να ψάχνεις με τις ώρες στα δισκάδικα.

Καλά το θέμα χωράει ατελείωτες αναλύσεις, που καλύτερα να γίνονται από κοντά παρά να καθόμαστε να γράφουμε με τις ώρες στα forum.

Χάρηκα πάντως που άκουσα τη γνώμη σας, η μουσική ευτυχώς είναι ανεξάντλητη, απλώς κάποια συναισθήματα που γεννούσαν συγκροτήματα του παρελθόντος που έπαιζαν συγκεκριμένο είδος μουσικής μου έχουν λείψει κ δεν βρίσκω συνεχιστή τους. Και δεν εννοώ ότι ψάχνω τον νέο Hendrix, ok οι εποχές έχουν αλλάξει, αλλά κάτι φρέσκο και δυνατό, με ΨΥΧΗ που θα έχει κάτι να πει..

[Godfath3r]

Eνδιαφέρουσες απόψεις παραθέτετε και οι δύο.Ας κάνει ένα Split στο τόπικ η Christina ή άλλος moderator για να συνεχιστεί αλλού η συζήτηση γιατί πράγματι είναι ενδιαφέρουσα!!

 

Blueviper, ωραία συγκροτήματα δίνεις...(Ελπίζω να έχεις πάρει χαμπάρι οτι έρχονται οι Red Sparowes ε?Θα πάς?:-P)

[Cristina]

Eνδιαφέρουσες απόψεις παραθέτετε και οι δύο.Ας κάνει ένα Split στο τόπικ η Christina ή άλλος moderator για να συνεχιστεί αλλού η συζήτηση γιατί πράγματι είναι ενδιαφέρουσα!!

 

Blueviper' date=' ωραία συγκροτήματα δίνεις...(Ελπίζω να έχεις πάρει χαμπάρι οτι έρχονται οι Red Sparowes ε?Θα πάς?:-P)[/quote']

Και ήθελα να το κάνω χθες και ξεχάστηκα.

 

Btw... Όχι άλλο H!

 

 

Edit:

 

Μπορείτε να συνεχίσετε την ενδιαφέρουσα συζήτηση σε αυτό το θέμα.

[mandate]

βασικά soko τα τελευταία χρόνια συμβαίνει το εξής υπάρχουν καλοί ηχολήπτες

παραγωγοί ,μουσικά προγράμματα και δεν υπάρχουν καλλιτέχνες [ως επί το

πλείστον] αυτό τα λέει όλα.

[Diomedes]

βασικά soko τα τελευταία χρόνια συμβαίνει το εξής υπάρχουν καλοί ηχολήπτες

παραγωγοί ' date='μουσικά προγράμματα και δεν υπάρχουν καλλιτέχνες [ως επί το

πλείστον'] αυτό τα λέει όλα.

 

Όντως. Τελευταία έχει πέσει πολύ έμφαση στα μέσα και όχι στους σκοπούς της μουσικής, ή στο ταλέντο. Αλλά και που δεν συμβαίνει αυτό;

 

Πάντως το rock δεν είναι απλά κάποια συγκροτήματα, αλλά ένας τρόπος ζωής και αυτό δεν πεθαίνει τόσο εύκολα. Σίγουρα αυτή τη δεκαετία περνάει κρίση αλλά όπως λέει και ο blueviper παραπάνω, κόλυβα δεν είδαμε (και μάλλον δεν θα δούμε - είναι ακριβά βλέπεις!).

 

Ίσως απλά δεν πουλάει τόσο γιατί διανύουμε τη δεκαετία της μαλ... Όταν οι άνθρωποι συνέλθουν ξανά (σε 1, 2 ,3, 10 δεκαετίες) θα δούμε πάλι καλά συγκροτήματα όπως παλιότερα.

[TheBoyFromSalina]

Φταιει κι η ηλικια πιστευω - οσο μεγαλωνεις τα βλεπεις αλλιως τα πραγματα.

[blueviper]

Όταν λέω trend εννοώ γενικά είδος μουσικής. Μέχρι τώρα κάθε δεκαετία κυριαρχούσαν κάποια είδη μουσικής στα οποία κάποια συγκροτήματα έβγαλαν διαμάντια. Συνήθως έτσι γίνεται, η κάθε εποχή έχει τον χαρακτήρα της, τα συγκροτήματα έχουν κάποια βασική κατεύθυνση και εξελίσσονται πάνω σε αυτή, όχι επειδή το λέει κάποιος, είναι συνήθως αυθόρμητο. Το ζητούμενο δεν είναι βεβαια να υπάρχει απαραίτητα κάποιο είδος, αλλά σήμερα δεν βλέπω να υπάρχει κάτι το οποίο εξελλίσεται και δείχνει ότι έχει να δώσει πολλά, κυρίως για τη rock μιλάω. Βλέπουμε συνεχώς αναμασήματα του παρελθόντος και αυτό δεν είναι τυχαίο.

 

Δεν υπάρχει τίποτα επιλήψιμο σε αυτό. Είναι αυτονόητο πως δεν μπορούμε να μιλάμε για επ' άπειρον πρωτοτυπία στις εκφραστικές δομές από τη στιγμή μάλιστα που τα ίδια τα μέσα δεν έχουν μεταλλαχθεί. Εκ των πραγμάτων θα υπάρχει και κάποια εξάντληση της ίδιας της ηχητικής φόρμας κι από εκεί κι έπειτα θα επιδιωχθεί η βελτίωση των κατακτηθέντων, μια και δεν μπορούμε να μιλάμε για παρθενογένεση. Ξέχασες να αναφέρεις την ύπαρξη του "post rock" χώρου (ίσως γιατί στο μεταξύ το γύρισες σε electronica κι έχασες τις εξελίξεις), που ανεξάρτητα από το αν υπήρξε και κατασκεύασμα των ανεξάρτητων εταιριών, δεν έπαψε να αποτελεί ένα μουσικό πυρήνα που είχε πράγματα να πει. Μήπως δα από το grunge θυμούνται πολλοί παραπάνω ονόματα από τίποτα Nirvana, Pearl Jam, Screeming Trees και 2-3 ακόμα? Αμφιβάλλω...

 

Το θέμα είναι ότι στις μέρες μας αυτό έχει καταλήξει να είναι πολύ πιο σπάνιο σε σχέση με το παρελθόν, και αυτό ισχύει πιο έντονα σε κάποια είδη μουσικής, όπως η rock.

 

Το πρόβλημα συνήθως δεν είναι αυτό, αλλά η παρελθοντολαγνεία κι η προγονοπληξία που μας διακατέχει και μας εξωθεί να απαξιώνουμε οτιδήποτε παροντικό. Λες και τότε δεν υπήρχε σαβούρα, δεν υπήρχε μετριότητα, αλλά κάθε συγκρότημα και καλλιτέχνης που προέκυπτε ήταν διαχρονικός κι άλλαζε το ρου της μουσικής ιστορίας. Φυσικά δεν παραγνωρίζω τα μεγέθη που δημιουργήθηκαν τότε. Το αν σήμερα δεν μπορεί να υπάρξουν φαινόμενα τύπου Pink Floyd φερ' ειπείν, δεν έχει να κάνει με τη χαμηλή μουσική στάθμη που βιώνουμε, αλλά με τις κοινωνικές συνιστώσες και τις ανάλογες δισκογραφικές επιλογές που προβάλλουν τη μετριότητα. Αξιόλογες αναφορές υπάρχουν, το πρόβλημα είναι πως δεν προωθούνται από τις κοινωνικές ανάγκες. Για να το περιορίσω και υφολογικά, το γεγονός πως στις μέρες μας το πολιτικό τραγούδι στην Ελλάδα δεν ανθεί σε σχέση με το '74, δε σημαίνει πως έχει πεθάνει, αλλά πως περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να εκφράσει τις συγκεκριμένες κοινωνικοπολιτικές αξιώσεις, τον παλμό και το νεύρο ενός κινήματος. Το rock συνδέθηκε αρχικώς με μια επαναστατική διάθεση, χωρίς να είναι μονάχα αυτό. Δεν μπορούμε όμως να μιλάμε για νέκρωση, όσο υποβόσκει ανά πάσα στιγμή το στοιχείο της "εξέγερσης" σε οποιαδήποτε μορφή.

 

Όταν πρέπει να ψάξεις πάρα πολύ για να βρεις κάτι καλό σημαίνει για μένα ότι η ποιότητα έχει πέσει, χαίρω πολύ, αν ψάχνεις σαν τρελός πάντα θα βρεις κάτι καλό, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η μουσική πάει καλά. Εγώ γενικεύω για να δείξω ότι ο μέσος όρος έχει πέσει πολύ και δεν υπάρχει η πληθώρα των συγκροτημάτων που υπήρχε παλιότερα, που απλά άνοιγες το ραδιόφωνο και άκουγες όντως καλή νέα μουσική, δεν χρειαζόταν να ψάχνεις με τις ώρες στα δισκάδικα.

 

Διαφωνώ...δε σημαίνει αυτό. Προσωπικά την ποιότητα τη βρίσκω μια χαρά και μάλιστα χαίρομαι που σήμερα υπάρχουν περισσότερες επιλογές ακρόασης από παλαιότερα κι έχουμε αποδεσμευθεί από τις επιταγές των δισκογραφικών. Δεν υπάρχει όμως καλό χωρίς κακό και vice versa. Η πληθώρα των πληροφοριών μας έχει μετατρέψει σε επιφανειακούς αποδέκτες της μουσικής. Δεν υπάρχει ο χρόνος της εμπέδωσης, όπως παλαιότερα που έπαιρνες ένα δίσκο και τον έλιωνες για 1 μήνα πριν τον επόμενο. Τώρα κατεβάζουμε μουσική ταχύτερα από ότι μπορούμε να την ακούσουμε, πόσο μάλλον "κατακτήσουμε". Και πάλι όμως είναι στο χέρι μας να λειτουργήσουμε με πιο ορθολογιστικό τρόπο. Το ραδιόφωνο πάλι δεν έχει σχέση με το αν υπάρχει καλή μουσική ή όχι, αλλά με οικονομικά συμφέροντα και διαφημιστικές τακτικές...το ίδιο το ραδιόφωνο έχει μαραζώσει, αλλά αυτό είναι μεγάλο θέμα συζήτησης και κανένας δεν μπορεί να βγάλει την ουρά ευθυνών του απ' έξω.

 

 

Blueviper, ωραία συγκροτήματα δίνεις...(Ελπίζω να έχεις πάρει χαμπάρι οτι έρχονται οι Red Sparowes ε?Θα πάς?)

 

Ναι το έμαθα...χαρμόσυνα μαντάτα! Ελπίζω μέχρι τότε να είμαστε υγιείς και να έχουμε τη χαρά να τους δούμε από κοντά.

[Godfath3r]

Ti ακριβώς εννοείς TheBoyFromSalina?Πάντα δεν υπάρχουν έφηβοι?

[-nick-]

Η ηλεκτρονική μουσική χάνεται στις ρίζες των Kraftwerk, για να μη σε στέλνω στα mid-50's και τον Vladimir Ussachevsky...τα 'χει τα χρονάκια της το ιδίωμα. Άσε που έχω ξεχάσει πόσους κλώνους των Boards Of Canada έχω ακούσει στο μεταξύ. Τέλμα, προοδευτικότητα, έμπνευση, καλλιτεχνική ανομβρία κοκ υπάρχουν παντού.

 

hmm

sto eidos IDM/ambient yparxei arketa megalh dynatothta peiramatismoy kai prototypias..

klonoys ton BoC, den tha to elega akribos..

yparxoyn polloi poy paizoyn me to diko toys styl..

pare gia paradeigma toys AUTECHRE...ta kainouria toys meta to 2000-2001 einai teleios protognoro.. [kai arketa dyspepta kai "amfilegomena"]

 

 

pantos ontos ta mid90s htan h xrysh epoxh arketon eidon [ p.x psychedelic goa]

 

 

ego pantos akoyo kai den teleiono me moysikh,kyrios hlektronikh apo ta telh 80/arxes 90 mexri shmera...

ambient/chill/dnb/dub/idm/breacore/psychedelic trance[goa,dark psy klp]

 

 

aksiologes moysikes yparxoyn para polles, kai tha yparxoyn, akoma kai se eidh poy theoroyntai paroximena k kseperasmena pleon[p.x oi hiphopades, akoyste Aesop Rock h Atmosphere]

 

 

Το θέμα είναι ότι στις μέρες μας αυτό έχει καταλήξει να είναι πολύ πιο σπάνιο σε σχέση με το παρελθόν, και αυτό ισχύει πιο έντονα σε κάποια είδη μουσικής, όπως η rock. Όταν πρέπει να ψάξεις πάρα πολύ για να βρεις κάτι καλό σημαίνει για μένα ότι η ποιότητα έχει πέσει, χαίρω πολύ, αν ψάχνεις σαν τρελός πάντα θα βρεις κάτι καλό, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η μουσική πάει καλά. Εγώ γενικεύω για να δείξω ότι ο μέσος όρος έχει πέσει πολύ και δεν υπάρχει η πληθώρα των συγκροτημάτων που υπήρχε παλιότερα, που απλά άνοιγες το ραδιόφωνο και άκουγες όντως καλή νέα μουσική, δεν χρειαζόταν να ψάχνεις με τις ώρες στα δισκάδικα.

 

en merei symfono kai μπορω να ταυτιστω μαζι σου[επιτελους ξεφυγα απο τα greeklish] ως τρελος με την old school psychedelic...

ομως βλεπω σε αλλα ειδη υπαρχουν αξιοι συνεχιστες του και παραμενουν σταθερα σε θεμα ποιοτητας μεχρι σημερα [π.χ Ambient .. Απο το 1970 μεχρι σημερα αυτο το ειδος μουσικης παριστανεται με γνησιως αυξουσα συναρτηση

σε σχεση με το χρονο #]

 

Ισως η ποιοτητα του "τι παιζεται στο ραδιο" εχει πεσει, οχι ομως τοσο η ποιοτητα της μουσικης σκηνης γενικοτερα.

 

 

Ασχετο

Shaolin Wooden Men - Supermindway

post-rock ηλεκτρονικη με φουτουριστικους ηχους

[για αυτο το ποστ-ροκ δεν ειμαι σιγουρος, ακουστε και πειτε μου :S ]

 

cya around

[blueviper]

sto eidos IDM/ambient yparxei arketa megalh dynatothta peiramatismoy kai prototypias..

klonoys ton BoC' date=' den tha to elega akribos..

yparxoyn polloi poy paizoyn me to diko toys styl..

pare gia paradeigma toys AUTECHRE...ta kainouria toys meta to 2000-2001 einai teleios protognoro.. [kai arketa dyspepta kai "amfilegomena"']

 

Φυσικά και υπάρχουν και αξιόλογοι καλλιτέχνες με όραμα που υπερβαίνουν τα εσκαμμένα και τα κατακτηθέντα, προτείνοντας και προχωρώντας τα. Δεν είναι όλοι έτσι όμως...όπως σε κάθε χώρο υπάρχουν εκείνοι που αρκούνται στη μίμηση, ελέω ανυπαρξίας ταλέντου κι έμπνευσης. Η δική μου θέση δεν είχε να κάνει με το γεγονός πως στην idm ή στην ambient δεν υπάρχουν ενδιαφέρουσες αναφορές που έχουν να πουν πολλά, αλλά πως σε κάθε ιδίωμα μπορείς να βρεις λίγο πολύ τα πάντα...αν μάλιστα δεν ψάξεις, δεν πρόκειται να βρεις και τίποτα. Δεν υπάρχουν όμως μόνο οι Colleen και Minotaur Shock εκεί έξω, αλλά και πολύ σαβούρα επίσης.

 

Το καλό με αυτούς τους χώρους είναι πως εκ της φύσεώς τους δεν περιχαρακώθηκαν σε στυλ από τους ίδιους τους ακροατές, σε αντιδιαστολή με άλλους που δυστυχώς η στενομυαλιά είναι κοινός τόπος. Οποιαδήποτε πρόσμειξη με άλλο είδος θεωρείται ανίερη κι ανήθικη από τους θιασώτες της αυθεντικότητας και της καθαρότητας του ήχου. Προδοσία ολκής. Κι αυτό το πληρώνουν με το αναμάσημα και την επανάληψη.