Προς το περιεχόμενο

Προτεινόμενες αναρτήσεις

Δημοσ.

Για δες...

Απίστευτο μου φαίνεται ότι υπάρχουν ακόμα χρήστες που ασχολούνται με μηχανάκια του στιλ Amiga, Atari "Jackintosh" ST, Sinclair Spectrum, Commodore 64/128 και Amstrad CPC κάτι... Είχα πιστέψει ότι είχαμε απαλλαγεί once and for all από αυτές τις παιχνιδομηχανές... Εμείς οι "Πισάδες" είχαμε στήσει πάρτυ όταν έκλεισε η Commodore και πουλήθηκε στην Escom, την Tulip και εσχάτως σε μια εταιρία που δεν θυμάμαι το όνομά της...

Τραγουδάγαμε μάλιστα το hit της εποχής

"Μέσα στη σάλα του MS-DOS με τα πολλά PCιά..."

 

(Ηρεμα, παιδιά, ήρεμα. Αστειεύομαι...)

 

Λεκό πού είσαι βρε ψυχή; Ούτε που θα μου πέρναγε από το μυαλό ότι θα ερχόταν μια μέρα που θα τα λέγαμε μέσω forums. Και να φανταστείς ότι ανήκουμε και στο ίδιο "συνάφι". Απαράδεκτοι είμαστε.

Karib, όλοι σου χρωστάμε μια τεράστια χάρη, καθώς κατάφερες με ένα απλό post να ξυπνήσεις μνήμες και συναισθήματα που ήταν καλά κρυμμένα πίσω από τον ψευδότοιχο των επαγγελματικών υποχρεώσεων.

Από την άλλη, όμως, σου καταλογίζω κι ένα μερίδιο ευθύνης διότι μας έφερες μπροστά από τους εαυτούς μας, κάτι λιγότερο από 20 χρόνια πριν. Δεν είναι μόνον το Pixel, δεν είναι μόνον οι "παλιοί φίλοι" (που τους αισθάνεσαι ακόμα φίλους κι ας έχεις να τους δείς πάνω από 10 χρόνια), όσο είναι η συνειδητοποίηση ότι "τότε" περνούσες καλύτερα. Πολύ καλύτερα. (Σαν τον πατέρα μου ακούγομαι: "Θυμάμαι τότε...").

Λοιπόν, για να μην παρασυρθώ και με πάρουν τα ζουμιά. Ξέρω ότι είμαστε όλοι πολυάσχολοι, ξέρω ότι έχουμε όλοι πλέον και άλλες κοινωνικές υποχρεώσεις (γυναίκες, παιδιά, σκυλιά, γατιά κ.ο.κ.), δεν θα μπορούσαμε όμως να τα πούμε λίγο face to face; Καλό το posting αλλά απρόσωπο (πώς φαίνεται ότι είμαι της παλιάς σχολής). Δεν θα μπορούσαμε να βρεθούμε σε μια καφετέρια (παραλίγο να γράψω "καφενείο"), σε μια ταβέρνα, σε ένα μπαράκι, κάπου. Οχι μόνον οι παλαίμαχοι αχ-τα-αρθριτικά-μου κομπιουτεράδες, όλοι, όλοι οι "μερακλήδες". Μεγαλόπνοο και ουτοπικό, θα μου πείτε. Μπορεί. Αν δεν το προσπαθήσουμε όμως, δεν θα μάθουμε ποτέ.

Περιμένω προτάσεις για χρόνο και τόπο.

 

Πολύ φιλικά

Γιάννης Πατρίκος

  • Απαντ. 508
  • Δημ.
  • Τελ. απάντηση

Συχνή συμμετοχή στο θέμα

Δημοσ.

Γιαννης καλως ηλθες στην παρεα μας. Απιστευτο που μετα τον Αντωνη εισαι κι εσυ μαζι μας!

 

Δεν το πιστευω οτι με αφορμη το τοπικ που ανοιξα θα γινονταν αυτη η επανασυνδεση.

Ειλικρινα, ταχω χαμενα.

 

Ουτε περιμενα οτι θα βουρκωνα μπροστα στην οθονη μου και σε αυτο το φορουμ.

Ζουμια...

 

Βρε παιδια, ναστε καλα, πεντε κουβεντες μας λετε, ακομη και σημερα, και φαινεται οτι ειστε ανθρωποι που ζησατε εκεινα τα χρονια, που δεν ειναι απλα νοσταλγικα: "ξερεις οτι "τότε" περνούσες καλύτερα. Πολύ καλύτερα."

Thats all.

 

Εδω μεσα νιωθω οτι ζουμε ξανα κατι απο το πνευμα εκεινης της υπεροχης εποχης.

Τοτε που τα μηχανηματα, μπορει κανεις ανετα να πει ότι 'ειχαν ψυχή'.

Ενώ σήμερα...ζουμε σαν σε υπολογιστικη αχρωματοψια.

 

Ξερεις, η βαση μας, ειναι το παρελθον μας.

Οι εμπειριες πολυτιμες και ανεκτιμητες. Εσεις, μας οδηγησατε τοτε, με πολυ μερακι, με πολυ κεφι και παρειστικο κλιμα. Πληροφορικη και αληθινη διασκεδαση, ξεχνιουνται αυτα?

 

 

Pixelαδες από ολη την Ελλαδα(οχι απλα Αθηνα), μαζευτειτε!

Ειμαστε ακόμη μια μεγαλη παρεα και αυτο ειναι κατι μοναδικο!

 

 

Γιαννη σε ευχαριστω για τα καλα σου λογια.

Δημοσ.

Γειά σας φίλοι!

Θα πρέπει πραγματικά να ζητήσω συγγνώμη που αργώ τόσο πολύ να γράψω στο thread, όμως πραγματικά περνάω μια φάση με ποοολλλλλήηηηη δουλειά.

Μπαίνω όμως τακτικά και διαβάζω τα ανανεωμένα μηνύματα – και πραγματικά χαίρομαι. Να μην ξαναλέμε όμως τα ίδια....

 

Η ιδέα με την «ανατύπωση» των τευχών του Pixel σε ψηφιακή μορφή, είναι τόσο καταπληκτική είναι όσο και δύσκολη. To δικό μου αρχείο καταστράφηκε σε κάποια πλημμύρα της αποθήκης που το φύλαγα και μου έχουν μείνει το πολύ 1-2 τεύχη (και αν...). Τέλος πάντων, αν κάποιος (-οι) από εμάς αποφασίσουν να το προχωρήσουν, ευχαρίστως να βoηθήσω με ό,τι inside stories θυμάμαι από κάθε τεύχος – έτσι σαν προστιθέμενη αξία – ή τέλος πάντων με οτιδήποτε σκεφτεί η ομάδα ότι χρειάζεται.

Τώρα όμως.....

 

ΠΡΡΡΡΡΡΡΜΠΣΣΣΣΣΣΣ!!!!

 

COMPUTER SHOW: The inside stories

 

Κάποια μέρα των ημερών χτυπάει το εσωτερικό μου τηλέφωνο, στα γραφεία της σύνταξης του Pixel. Ήταν ο Μανούσος «έλα λίγο που σε θέλω».

Το χαμόγελο που αντίκρισα μπαίνοντας στο γραφείο του, έδωσε το σύνθημα στα φίδια ν’ αρχίσουν να με ζώνουν. «Λεκόπουλε παιδί μου, σήμερα είναι η τυχερή σου μέρα».

Αυτή η φράση, ειπωμένη ειδικά απ’ το στόμα του Μανούσου, μόνο κακά προμήνυε. «Θα γίνεις αστέρι».

Ωχ! Και ο Νίκος άρχισε να μου ξεδιπλώνει το όραμα. Ήθελε να φτιάξουμε μια πρόταση για την ΕΤ1, που θα αφορούσε τρεις (!) τηλεοπτικές εκπομπές. Η μία θα ασχολιόταν με τους home micros (το «Computer Show») η άλλη με τους επαγγελματικούς υπολογιστές (το «Computers, τα εργαλεία του 2000» αν τη θυμάστε, με παρουσιαστή τον Δημήτρη Ζερβό) και η τρίτη με τον... τζόγο (νομίζω «Computers και 13άρι» την είπαμε τελικά). Ο Νίκος ήθελε να αναλάβω την μελέτη για το Computer Show, ενώ εκείνος θα έστηνε στο χαρτί τα «Εργαλεία του 2000». Το «13άρι» θα το μοιραζόμασταν.

Για να τοποθετηθούμε και χρονικά, να σας πω ότι βρισκόμαστε στις αρχές φθινοπώρου του 1989 και βεβαίως ο υποφαινόμενος, το μόνο που σκαμπάζει από τηλεοπτικές παραγωγές είναι πώς ν’ αλλάζει κανάλια στην τηλεόραση. Φυσικά η πρόκληση ήταν μεγάλη, οπότε και έκατσα (εννοείται παράλληλα με την – πολλή – δουλειά του περιοδικού) και έστυψα το μυαλό μου για να κατεβάσει ιδέες. Θυμηθείτε ότι βρισκόμαστε στην εποχή που μεσουρανούσε το ΚΛΙΚ στην πρώτη του μορφή, οι ιδιωτικοί τηλεοπτικοί σταθμοί είχαν ήδη ένα χρόνο ζωής και το MTV αναμεταδίδονταν από μια συχνότητα της κρατικής τηλεόρασης.

Εννοείται πως το τελικό αποτέλεσμα παρασάγγας απείχε από τις ιδέες που υπήρξαν στο χαρτί, ειδικά όταν διερευνήσαμε το κόστος για κατασκευή virtual σκηνικού και επεξεργασία όλων των γυρισμάτων σε υπολογιστή (είμαστε στο 1989!). Τότε, στην Ελλάδα υπήρχε μόνο μια τέτοια μονάδα – δεν θυμάμαι σε ποια εταιρεία – και τα κόστη, αλλά και οι χρόνοι παραγωγής και επεξεργασίας ήταν τεράστιοι. Τελικώς τα γυρίσματα άρχισαν σε ένα υπόγειο studio στους Αμπελόκηπους. Την συνολική επιμέλεια και παρουσίαση της εκπομπής την είχα εγώ, με την βοήθεια του Γιώργου Κυπαρίση. Σκηνοθέτης ο Κώστας Στρατουδάκης, ο οποίος δεν είχε την παραμικρή ιδέα από υπολογιστές, πόσο μάλλον από computer games! Έτσι, μοιραία, το βάρος του στησίματος – ιδέας - σκηνοθεσίας έπεφτε στους δικούς μας ώμους.

Αποφασίσαμε πως, για να μην είναι βαρετή η εκπομπή, θα έπρεπε να υπάρχει ένα σκετσάκι – παρωδία για κάθε παιχνίδι, ανάλογα με το θέμα του, αλλά και για την συνολική παρουσίαση της εκπομπής. Οπότε με είχατε δει ντυμένο συνεργειατζή, λαδωμένο (ο Αντρέας ο Σκαρίμπας από τις Τρεις Γέφυρες, στη δεύτερη από κάτω είναι το συνεργείο μου), καρατέκα (αυτό ήταν για το full contact αν θυμάμαι) και πολλά άλλα. Φυσικά πολλά απ’ τα gags έβγαιναν την τελευταία στιγμή, ήταν αυτοσχεδιαστικά και περιττό να σας πω πόσες φορές «ξαναπηγαίναμε» το πλάνο επειδή διακόπταμε απ’ τα γέλια – κάτι σαν τα παραλειπόμενα που βλέπαμε στο Α.Μ.Α.Ν.

Τώρα που το καλοσκέφτομαι, πολλές σατυρικές εκπομπές, αλλά και πολλοί παρουσιαστές – χαρακτήρες που βγήκαν μετέπειτα, είχαν αμέτρητα κοινά στοιχεία με τις τρέλες που κάναμε στo Computer Show. Φυσικά παρθενογέννηση στην τέχνη (αν υποθέσουμε ότι η τηλεόραση είναι τέχνη) δεν υπάρχει – και ούτε βέβαια εννοώ ότι ο Κανάκης και ο Καλυβάτσης ήταν θεατές του Computer Show (που μπορεί και να ήταν...) πάντως τα κοινά στοιχεία υπάρχουν. Πάντως το δικό μου είδωλο ήταν και θα παραμείνει ο Γιάννης Ζουγανέλης. Τότε ήταν η εποχή των «Κουφωμάτων» με τα άπαιχτα και πρωτοποριακά, για τα ελληνικά δεδομένα, gags.

Την παραγωγή της εκπομπής έκανε ο Μάρκος Χολέβας (πριν μερικά χρόνια σκηνοθέτησε και την ταινία «e-mail») μαζί με την γυναίκα του, την Όλγα. Ενδυματολόγος ήταν η Σοφία (ή Σίσσυ) Ζούμπερη, το όνομα της οποίας έχω συναντήσει έκτοτε πολλές φορές σε credits ταινιών και τηλεοπτικών σίριαλ. Τί ενδυματολόγος δηλαδή, που φορούσαμε τα συνηθισμένα μας ρούχα, οπότε η Σίσσυ ήταν κάτι σαν γενική διευθύντρια – επιμελήτρια πλατό, ενώ μας έβαφε κιόλας. Μοντάζ κάναμε στον Μπασκάκη.

Μια απ’ τις πιο μεγάλες τεχνικές δυσκολίες που είχαμε, ήταν πώς να περάσουμε σε κάμερα αυτό που έδειχναν στην οθόνη οι υπολογιστές, για να καταγράφουμε και να δείχνουμε πλάνα από τα games. Έννοιες όπως «composite video out» ήταν επιστημονική φαντασία ακόμα και για την Amiga, φανταστείτε για τον Amstrad και τους υπόλοιπους! Μετά από πολύ παίδεμα λύσαμε το πρόβλημα με κάποια περιφερειακή συσκευή genlock που, αν θυμάμαι καλά, είχαμε πάρει από την Unibrain.

Το σκηνικό τώρα. Είχαμε δύο πλατό (χλιδή!!!). Το ένα είχε για πλάτη ένα novopan ζωγραφισμένο μα κάποια πλανητική διάταξη. Υπήρχε επίσης και ένα τραπέζι και ένα αναλόγιο από plexiglass (πρέπει να ξαναδώ τις VHS για να τα θυμηθώ ακριβώς...). Σε αυτό το πλατό κάναμε τις συνεντεύξεις, κάποιες παρουσιάσεις, τις κόντρες και τα hints ‘n’ tips. Το δεύτερο πλατό βρισκόταν 2-3 μέτρα πιο δίπλα και παρουσίαζε ένα εφηβικό δωμάτιο, με έπιπλα δανεισμένα απ΄ τον «Οίκο» και πολλά δικά μας αντικείμενα.

Τί μου έχει μείνει απ’ την εκπομπή;

- Καταρχήν γνώρισα, έμαθα (όσο έμαθα) και αγάπησα την τηλεόραση από μέσα. Η δημιουργική διαδικασία ενός οπτικοακουστικού αποτελέσματος είναι απίστευτα... δημιουργική και πιστεύω ότι εμπλέκει συνδυαστικά πολλά ταλέντα.

- Η συνέντευξη με τον Αντώνη Τουρκογιώργη, ο οποίος είναι και κουμπάρος του Γιάννη Γκόλφη, που είχε το «Computer Market» στην Μπόταση.

- Οι κόντρες στο studio και οι ζωντανές περιγραφές στο Kick Off και στα άλλα παιχνίδια. Πολύ γέλιο.

- Έβαλα για πρώτη φορά φακούς επαφής – και make up!

- Το τεράστιο πάρτι που κάναμε μετά το τέλος των γυρισμάτων στο studio, όπου μαζεύτηκαν πάνω από 500 άτομα (φίλοι, φίλοι φίλων κ.λπ.).

- Η πρόκληση. Μπείτε στη θέση ενός 22άχρονου παιδιού που του ζητούν να στήσει κάτι τόσο μεγάλο, από λευκό χαρτί.

- Η απίστευτη συγκίνηση την ώρα που παρακολουθούσαμε, μαζί με την μισή Compupress, στην τηλεόραση το πρώτο επεισόδιο.

 

Αυτά προς το παρόν φίλοι! Υπόσχομαι να επανέλθω όταν δω ξανά τις VHS με τα επεισόδια και θυμηθώ περισσότερα παραλειπόμενα.

Να είμαστε καλά!!!

 

ΜΕΓΑΛΟ ΥΓ

 

Την ώρα που ετοιμαζόμουν να κάνω paste το κείμενο, είδα το post του Γιάννη Πατρίκου (σπάνιο προστατευόμενο από την WWF είδος συντάκτη περιοδικών πληροφορικής). Γιάννη μου να είσαι πάντα καλά – και εννοείται ότι είμαι μέσα για την συνάντηση. Όμως διάβασα και τον πρώτο στίχο από τα MSDOSεια – και επειδή με προκάλεσες, ιδού:

 

Μέσα στη σάλα του C.Γ.Ο. με τα πολλά πισιά

Καθόνταν οι Ντοσάδες μας και κλαίγαν γοερά.

Ολημερίς δουλεύανε σε drive πεντεμισάρι

Κι ένα sub-directory δεν βγάζει το π@π@ρι.

 

(χορός)

Για να ριζώσει το MD DOS, να βγάλει ωραία graphics

Δατσέρη να φορμάρετε σε drive τρισημισάρι.

 

(Ζερβός)

Δατσέρη, ένα δω να δεις το drive που δε δουλεύει

Δεν βγάζει sub-directory κι όλο μας κοροϊδεύει

 

Σκύβει ο Δατσέρης βλοσυρός επάνω από το drive

Του χώνει μια κλωτσιά ο Ζερβός – και ο Δατσέρης πάει!

 

Μα ξάφνου, μπαίνει ο Καρατζιάς την τραγωδία βλέπει

Πιάνει τοπν Νίκο απ’ το μαλλί και τη ζωή του σώζει!

 

(Καρατζιάς)

Ζερβέ, να φύγεις απ’ το DOS, στα Τλαρταρα να φτάσεις

Με τη βλακεία σου κόντεψες το drive να χαλάσεις!

 

(χορός)

Αν πάει στα Τάρταρα ο Ζερβός το CΓΟ να κλείσει

Να μαραζώσει το MS DOS, το δίκτυο να τα φτύσει

 

(εδώ μπαίνει ο Κυριάκος Μακαρονίδης και λέει δύο στίχους που δεν τους θυμάμαι – να μην φύγει ο Ζερβός κ.λπ. και καταλήγει)

 

... εγώ θα φύγω από το DOS, το μαγαζί να σώσω!

 

(Καρατζιάς)

Κυριάκο πολυστόλιστε, χιλιοτραγουδισμένε

Κρύο νεράκι της πηγής, συντάκτη τιμημένε

Με τη θυσία σου έκανες τα μάτια μου ν’ ανοίξουν

Να μη μας φύγετε’ απ το DOS

Ούτε εσύ, ουτ’ ο Ζερβός

 

 

Τώρα, θα μου πείτε τί είναι αυτό; Πρόκειται για τα περίφημα MS-DOSεια ’88, που γράψαμε με την Χρήστο Κυριακό, στα πλαίσια των πειραγμάτων και του πολέμου που υπήρχε ανάμεσα σε εμάς και στους φίλους των επαγγελματικών Η/Υ, τους αποκαλούμενους και «DOSάδες» (απ’ το λειτουργικό MS DOS που έτρεχαν τότε οι ΙΒΜ συμβατοί – Windows; Τί είναι αυτό;;;). Οι συμβατοί είχαν απαίσια γραφικά (τότε) αφού το καλύτερό τους ήταν οι κάρτες γραφικών EGA (με 8 ή 16 χρώματα, δεν θυμάμαι, και 640Χ480 νομίζω;) και αστείο ήχο από το μεγαφωνάκι του υπολογιστή (κάρτα ήχου; Τί ειν΄τουτ;). Απ’ την άλλη «εμείς» (οι «παιχνιδάδες») είχαμε ν’ αντιπαρατάξουμε Amiga, Atari ST, ακόμα και τους «ταπεινούς» οκτάμπιτους Spectrum και Amstrad. Οπότε καταλαβαίνετε τί γέλιο έπεφτε (από αμφότερες τις πλευρές...)

C.Γ.Ο.: τ’ αρχικά του Computer Για Όλους

Καρατζιάς (Φώτης): Ο διευθυντής σύνταξης του C.Γ.Ο.

Δατσέρης (Νίκος), Ζερβός (Δημήτρης), Μακαρονίδης (Κυριάκος): Συντάκτες του C.Γ.Ο.

To δίκτυο: Το Novell που είχαμε στήσει στην Compupress (Γιάννη θυμάσαι το NS-Nipes;)

 

:grin:

Δημοσ.

δεν τα ξερω καλα αυτα μαγκες μου, τοτε ημουν πολυ πιτσιρικι. αλλα καπου στο πατρικο μου υπαρχει ενα χρεπι (δε νομιζω οτι δουλευει καν) που ελεγα να το στειλω στο λαογραφικο. δουλευε με εντολες τυπου dir κλπ. παντως ολα αλλαζουν. εξελισσονται...

Δημοσ.

Sorry, αλλά θυμάται κανένας τον ιο που είχαν γράψει σε BASIC? Και μετά από 2-3 τεύχοι έιχαν δώσει και το listing για την απενεργοποίηση...

Τι θυμήθηκα τώρα το άτομο...

Δημοσ.

...κατ'αρχήν ενα ΠΟΛΥ μεγάλο "ευχαριστώ" στον Αντώνη, για τις εξαιρετικές απο κάθε άποψη "inside stories" του. Χιουμοριστικές, αλλά και πολύ... διαφωτιστικές !! (ακούς εκεί ο Τουρκογιώργης κουμπάρος του Γκόλφη !! Σίγουρα η συμπάθεια πολλών μουσικών της "νεότερης γενιάς" προς τους υπολογιστές ήταν δεδομένη -ειδικά όσον αφορά τον ST, λόγω MIDI- , αλλά δεν γνώριζα ότι είχε προχωρήσει και σε επίπεδο.... "κουμπαριάς" !!!). :D

 

Επίσης πολύ διαφωτιστική η περιγραφή του Αντώνη για την προσπάθεια να στηθεί μία τέτοια εκπομπή με τα τότε διαθέσιμα τεχνικά μέσα.

Οσο για το σκηνικό με τον Ν. Μανούσο που "έριξε την ιδέα" της εκπομπής στον Αντώνη, ήταν το κάτι άλλο !! ...διάβαζα εκείνη την ώρα το post στην δουλειά, και είχα σκάσει ένα χαμόγελο μέχρι τ' αυτιά !!

 

...για να μην αρχίσω τώρα να σχολιάζω για τον "Αντρέα Σκαρίμπα απο τις Τρείς Γέφυρες", ή το σκετς για το Full Contact, όπου νομίζω στο τέλος ο Γιώργος έφαγε και ξύλο !! :) ...να 'σαι καλά Αντώνη που μου τα θύμησες !!

...μιά που λέμε για σκετς και μεταμφιέσεις, θυμάμαι και τον Γιώργο σε ρόλο... μικροπωλητή αξεσουάρ υπολογιστών !! Μάλιστα καθώς διαφήμιζε την πραμάτεια του, είχε πετάξει και ένα φοβερό "περιφερακά" (το οποίο μάλλον σημαίνει "περιφερειακά", στην γλώσσα των μικροπωλητών !!).

 

Οσο για το... "βουκολικό" ποίημα "MS-DOSεια '88", αυτό ήταν πιά το αποκορύφωμα - εκεί πραγματικά "λύθηκα" στα γέλια. :D

Αν μη τι άλλο, ήταν η καταλληλότερη απάντηση στον κατά τα άλλα συμπαθέστατο ισόβιο PC-Masterά, Γιάννη Πατρίκο. :)

Τώρα, πέρα απο την πλάκα, το πως καταλήξαμε όλοι να χρησιμοποιούμε PC, τα οποία ουδέποτε προορίζονταν για user-friendly παραθυρικά περιβάλλοντα, για multimedia, ή παιχνίδια με -πραγματικά- γραφικά και ήχο, είναι μία άλλη (πονεμένη) ιστορία, γι' αυτό σταματάω εδώ.

 

Αντώνη, Γιάννη, ή όποιος άλλος παλιός του χώρου παρακολουθεί αυτό εδώ το φοβερό thread, περιμένουμε ό,τι υπόλοιπες ανέκδοτες ιστοριούλες και περιστατικά μπορείτε να θυμηθείτε. Είστε φοβεροί !! :)

Δημοσ.
Sorry' date=' αλλά θυμάται κανένας τον ιο που είχαν γράψει σε BASIC? Και μετά από 2-3 τεύχοι έιχαν δώσει και το listing για την απενεργοποίηση...

Τι θυμήθηκα τώρα το άτομο...[/quote']

 

Tον "ιό" τον είχε γράψει ο Ερρίκος Νασούφης και - αν δεν με απατά η μνήμη μου - δεν ήταν σε basic, αλλά σε C; Ο Ερρίκος κατόπιν πήγε στην Nixdorf στην Γερμανία και έκτοτε αγνοείται η τύχη του.

Δημοσ.

Καλά, Αντώνη δεν το πιστεύω ότι θυμάσαι όλο το ποιηματάκι από μνήμης. Εγώ θυμάμαι μόνο το πρώτο στιχάκι και πολύ μου είναι (ξέρεις, μέχρι το "γοερά" :grin: )

Τρία πράγματα μου έρχονται στο μυαλό όταν ακούω τη λέξη "Pixel": ο χαβαλές εν ώρα εργασίας (ο οποίος ενίοτε παράσερνε και τον κατα τα άλλα "μετρημένο" εκδότα), το Sensible Soccer (ή μήπως ήταν το Kick off?) και το... "δούλεμα". Μάλιστα, όταν είχα πρωτοέρθει στην Compupress το '86 (φαντάζεστε σε ποιά ηλικία βρισκόμασταν όλοι), τα γραφεία του Computer Για Ολους (του περιοδικού από το οποίο ξεκίνησα, δεν υπήρχε τότε PC Master) ήταν δίπλα-δίπλα με τα γραφεία του Pixel και της Παραγωγής - με τον Δόγα και τον Κορμπάκη (μέγιστοι αφάσιοι αμφότεροι). Στο Pixel ήταν ο Χρήστος (Κυριακός), ο Αντώνης (Λεκόπουλος) και, αν δεν απατώμαι, ο Αυγουστίνος (Cyrus-Mocus). Από καιρού εις καιρόν έσκαγε μύτη και ο Εκτωρας (Χαραλάμπους), υπεύθυνος για τα περισσότερα εξώφυλλα του περιοδικού, καθώς και ο Κώστας Ελευθεράκης, ο φωτογράφος της εταιρίας. Θυμάσαι Αντώνη που ο Ελευθεράκης κάποια στιγμή μας κοίταζε στον... ποπό για να βρεί τον κατάλληλο για εξώφυλλο στο Pixel; Το σλόγκαν του εξωφύλλου το θυμάμαι, "Born in the USA" ή κάπως έτσι, αλλά δεν θυμάμαι για ποιό μηχάνημα ήταν. Ηθελε η φωτογράφηση να θυμίζει το εξώφυλλο από τον ομώνυμο δίσκο του Bruce Springsteen που είχε κάνει πάταγο τότε. Νομίζω ότι τον δικό σου πισινό διάλεξε τελικά :) ).

Τεσπα, δεν ξέρω πώς είχε "δέσει" έτσι η ομάδα του Pixel, αλλά λες και ήταν όλοι διαλεγμένοι ένας προς ένας ώστε να ταιριάζουν με το "προφιλ" του περιοδικού. Ολοι ανεξαιρέτως.

Ηταν Καλοκαιράκι, κοντά στις διακοπές (η Compupress έκλεινε για το καλοκαίρι για έναν ολόκληρο μήνα!) και το κλίμα ήταν κάπως χαλαρό. Ξάφνου, από την πόρτα του Pixel σκάει ένας χαμογελαστός Λεκό και τοποθετεί σε ένα ψηλό ράφι στο κέντρο της σύνταξης του CΓΟ (που ήταν πιο ευρύχωρη) ένα από αυτά τα... Recycle Bins που έχουμε δίπλα στα γραφεία μας, σαν να ήταν το φυσικότερο πράγμα στον κόσμο. Ψαρωμένος ων, μη έχοντας κλείσει μήνα ακόμα στη δουλειά, παρατηρούσα με απορία τη σκηνή. Αμέσως μετά, μπαίνουν στη σύνταξη του CΓΟ και άλλοι πιξελάδες, εφοδιασμένοι με τσαλακωμένα χαρτιά στα χέρια τους και άρχισαν να παίζουν... μπάσκετ χρησιμοποιώντας το καλάθι των αχρήστων (το Recycle bin που λέγαμε) σαν μπασκέτα. Ετσι απλά...

Σε μεταγενέστερη εποχή, καθώς είχα είδη πάρει "μετάταξη" στο PCM και συστεγαζόμουνα πια με τους Pixelάδες, ήρθε το Sensible Soccer. Το τι γινόταν κάθε μέρα, ανεξαρτήτως ώρας, δεν περιγράφεται. Ολη η Compupress είχε περάσει από αυτή τη δύστυχη την Amiga για να κοντράρει κάποιον συνάδελφο στο "ποδοσφαιράκι" (συμπεριλαμβανομένου και του εκδότα...). Εγώ, βεβαίως, τα είχα πάρει στο κρανίο, διότι οι αθεόφοβοι δεν σεβόταν τίποτα. Δεν πα να είχες κλείσιμο τεύχους και να θέλεις μια κάποια ησυχία για να γράψεις τα κείμενά σου... Χαμπάρι. Πρώτα το game και μετά όλα τα άλλα.

Ως gamer, ποτέ δεν συμπάθησα αυτού του είδους τα παιχνίδια. Ημουν χοντρά κολλημένος με τα adventures, τα οποία, πολύ συχνά, τα έπαιζα παράλληλα με τον Τσουρινάκη. Κάποιο από αυτά μάλιστα, το τελειώσαμε εν μία νυκτί στο σπίτι μου στο Παγκράτι. Αλλά κυριολεκτικά "εν μία νυκτί". Δεν κοιμηθήκαμε καθόλου.

Το "δούλεμα", φυσικά, αφορά στην σύγκριση των χαρακτηριστικών των PCs και των Amiga/ Atari στο θέμα των γραφικών και του ήχου. Πού να συγκριθεί το μπιπ μπιπ των PCιών με τους πολυκάναλους ήχους των home... Οσο για τα γραφικά... Θυμάμαι το κλασικό δούλεμα με την κάρτα Hercules η οποία έβγαζε... εκατομμύρια χρώματα: άσπρο/μαύρο, άσπρο/μαύρο, άσπρο/μαύρο, άσπρο/μαύρο κ.ο.κ.

Πως τα φέρνει όμως η ζωή... Ο Πατρίκος, ο πωρωμένος κομπιουτεράς, με το programming σε Pascal (Turbo, από την Borland), Assembly αλλά και Clipper/dBase III, με το Lotus 1-2-3 και τον VolksWriter, να έχει πλέον τον υπολογιστή του κυρίως για παιχνίδια. Για programming ούτε λόγος πια... Μόνο λίγο authoring σε VBScript/ASP για να μην ξεχνιόμαστε...

Δημοσ.

kalimera se olous ... perito na sas po oti gia tis teleytaies 2 ores diabazo 13 selides thread gia to theiko pixel.... den eixa polla teyxi alla exo ena anexitilo trayma stin psyxi... den thymamai poios, antonis i giorgos kanei parousiasi sto computer games enos paixnidiou gia amiga me kati proistorikous typous.. kai ekei pou ginetai i parousiasi parousiazetai o allos parousiastis ntymenos neaderdal kai trabaei mia ropalia ston allo kai fonazei gryliszontas!!! AAAA... MMIII....GAAAAAA!!! pantelos soureal skiniko eixa lythei gia mia ora...episis na prostheso ta goal by butragenio!!!!! kai canasta!!! (giati ligoi eixane tin aggliki version tou basket master ston theiko CPC 6128!!!!) katara stous amigakides pou mas prizane gia ta superior grafika!!!!! :) exo katebasei edo kai kamposa xronia ena emulator gia ton 6128 kai termatisa epitelous to batman the movie!!! kai to polyagapimeno mou target renegade, poly kalytero tou double dragon an thelete tin gnomi mou... perito na anafero paixnidia apo tin epoxi... kick-off, sensible, bombjack, north and south, pirates!!! (ti les tora!) defenders of the crown, wonderboy, International Karate + , kung-fu master (to opoio os coin-op (os ti??) :grin: yparxei kai os tainia , galliki malista alla oxi tainia drasis) crazy cars, enduro, atv (yeah!) robocop (apexo ta eixa mathei , serve the public trust, protect the innocent, uphold the law kai oloi mazi... classified!!!! (tin touto to claspos to lene re mitso?) apeira games alla kai ekstasi na blepo stous filous mou amigades ta lotus, final fight, MOONSTONE (thee mou paixnidara!!!) silkworm, nitro!!!! (trelo racing paixnidi me tis fatses stalone , eastwood kai apisteyti mousiki) kai alla polla... paidia sorry pou to leo alla prin 2 ebdomades ekana bolta sti glyfada kai brika se sakoula skoupidion toulaxiston 30 teyxi pixel .... den ta pira!!!! den xero giati theoreisa oti tha bromane den xero... piga ti epomeni kai den itan ekei.... anyway ta sebi mou xana se olous edo mesa eidika stous syntelestes tou periodiou , opoia kinisi kai an kanete eidika oson afora to scanarisma ton periodikon kai antigrafes ton ekpompon exete tin ypostirixi mou, makari na briskotan enas papaxelas na kanei ena afieroma sto pixel, sta games tis epoxis kai sto computer show alla pou...

 

ps... einai toso dyskolo na metaferei kapoia etairia ta amstrad games sta kinita neas genias??? fantazeste.??? :grin:

Δημοσ.

Χα, χα , χα - Γιάννη γιατί, δεν θυμάσαι τί έγινε μια φορά, τον καιρό που τα PCs ήταν desktop και τα κουτιά οριζόντια και τοποθετημένα πάνω στα γραφεία; Βγαίνω από την σύνταξη του ΜΟΤΟ και θέλοντας να πειράξω τον Γιάννη, του πετάω μια γομολάστιχα. Εκείνος την αποφεύγει (αίλουρε!!!) και εκείνη κάνει γκελ στον τοίχο πίσω του και προσγειώνεται πάνω στο κόκκινο κουμπί που έκανε reset στον υπολογιστή :mrgreen:

 

Για να εξηγήσουμε όμως και λίγο στους υπόλοιπους:

Ο Δόγας ήταν υπεύθυνος παραγωγής (τυπογρφεία, βιβλιοδετεία κ.λπ.) της Compupress, αλλά και σκιτσογράφος στο Pixel. Ο Κορμπάκης ήταν βοηθός παραγωγής και μέγας ρεμαλοξενύχτης. Δεν ήταν λίγες οι φορές που ερχόταν στο γραφείο κατευθείας από κάποιο παραλιακό μπαράκι και κοιμόταν πάνω στην μονταζιέρα, στα κλεφτά. Ο Δόγας φυσικά γινόταν πυρ και μανία. Και μια και γινόταν πυρ, έριχνε ένα γύρο οινόπνευμα στο πάτωμα δίπλα στην καρέκλα του Κορμπάκη και έβαζε φωτιά! Χα χα.

Ο Κώστας Ελευθεράκης ήταν ο φωτογράφος του περιοδικού. Τα screenshots απ' τα παιχνίδια που έμπαιναν στο περιοδικό τα φωτογραφίζαμε κανονικά (με αναλογική μηχανή εννοείται - μιλάμε για τα early 90's) την οποία στήναμε απέναντι απ' την οθόνη, πάνω σε τριπόδι. Η φωτογράφιση έπρεπε να γίνει σε πολύ μικρή ταχύτητα κλείστρου - άρα σκοτάδι. Οπότε πηγαίναμε το παιχνίδι στο σημείο που θέλαμε, πατούσαμε pause, κλείναμε φώτα - πόρτα και... voila. Η πλάκα είναι ότι κάποτε η Αγάπη Λαλιώτη (υποδιευθύντρια της Compupress) θέλωντας να μας συνετίσει λίγο για να μην κάνουμε φασαρία (αλλά μιλάμε για πολλή φασαρία στο Pixel) έβαλε και... ξήλωσαν την πόρτα των γραφείων της σύνταξης (ναι, καλά έδεσε τώρα...) Δεν υπολόγισε όμως τί θαγινόταν με την φωτογράφηση! Ούτε τις μαύρες σακκούλες σκουπιδιών που σκίζαμε και κολλάγαμε με ταινία στην κάσα της πόρτας για να κάνουμε την απαραίτητη συσκότιση. Αν αναλογιστεί κανείς ότι τα γραφεία της σύνταξης ήταν δίπλα απ' την είσοδο της εταιρείας, μπορεί εύκολα να καταλάβει ότι η πόρτα επέστρεψε στη θέση της σε χρόνο dt (η φασαρία πάντως δεν έφυγε ποτέ...)

Ο Ελευθεράκης λοιπόν δεν ήταν αφάσιος. Ήταν φεύγα, άντε γειά, γειά σου, τζαζ κ.λπ. Είχε ένα studio κάπου στα Εξάρχεια και πολλές φορές ξενυχτούσαμε εκεί για να φωτογραφίσουμε περιφερειακά, υπολογιστές κ.λπ. Με τον Κυριακό του είχαμε βγάλει το ποίημα "αρτίστα - τεκνάκι - Ελευθεράκη" και εκείνος είχε σκαρώσει το γηπεδικό "αγγούρι - αγγούρι στον κ#λο του Βουδούρη" ο οποίος ήταν εκδότης του Micromad αν θυμάμαι. Το τί γέλιο έπεφτε δεν σας περιγράφω.

 

Μας ξέφευγαν όμως και πράγματα: Τεστ Atari 520ST - το γράφει ο υποφαινόμενος - και στην τρίτη σελίδα του άρθρου υπάρχει μια φωτογραφία μου μπροστά στον υπολογιστή, δήθεν ότι δούλευα. Με μια λεπτομέρεια: Είχαμε ξεχάσει να βάλουμε το καλώδιο ρεύματος και η θυληκή υποδοχή της πρίζας ήταν πρώτο πλάνο στο φωτογραφία. Φυσικά κάποιος παρατηρητικός αναγνώστης έστειλε γράμμα και μας έκανε ρόμπα κανονικότατα.

Ο Έκτορας Χαραλάμπους ήταν τύπος, καλλιτέχνης φεύγα καθηγητής στη Βακαλό, και σχεδιαστής γραμματοσειρών. Ήταν δε, τόσο κοκκινοτρίχης που είχε ποζάρει σε ένα εξώφυλλο αφιερψμένο στην πειρατία με καπέλλο και νεκροκεφαλή, γάντζο στο χέρι και καλυμμένο το ένα μάτι.

 

Όσο για το ρεπορτάζ που είπε ο TargetRenegade - και δεν το κάνουμε μόνοι μας; Εξοπλισμός υπάρχει...

Δημοσ.

Τι ωραία που τα λέτε..! Είμαι (σε παρένθεση) μέσα στο χώρο

αλλά τώρα καταλαβαίνω τους λόγους που όλοι έλεγαν από

την αρχή του topic οτι δεν έχουν καμμία σχέση τα περιοδικά

του τότε με τα περιοδικά του τώρα..και εγώ δυστυχώς ανοίκω

στην δεύτερη κατηγορία και σίγουρα με αρκετή απειρία...

Είναι όμορφες οι αναμνήσεις, ειδικά εαν είναι τέτοιες!

 

Friendly :)

Δημοσ.

Αυτή τη στιγμή δεν έχω αρκετό χρόνο για μακροσκελή posts...

Απλά αγωνιστικούς χαιρετισμούς στον αξεπέραστο Λεκό και στον master Πατρίκο... (ναι, ναι, Γιάννη, εγώ είμαι ο spock... μεταξύ μας!)

  • 2 εβδομάδες αργότερα...
Δημοσ.

TargetRenegade, οτι γινει, δεν θα ειναι για πουλημα! Δεν θα ειναι για να το αγορασει καποιος. Ειναι μονο απο μερακι για μια μοναδικη εποχη που ζησαμε και δυστυχως εχει περασει ανεπιστρεπτι...

Δημιουργήστε ένα λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργία λογαριασμού

Εγγραφείτε με νέο λογαριασμό στην κοινότητα μας. Είναι πανεύκολο!

Δημιουργία νέου λογαριασμού

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Συνδεθείτε τώρα

  • Δημιουργία νέου...