διαλεξτε!

[Akujin]

asxeto alla god bless fincher pantws.

to se7en na ypothesw oti sou arese omws?

[Επισκέπτης]

Akujin δεν το έχω ξαναναφέρει, αλλά το Fight Club είναι από τις πολύ πολύ πολύ αγαπημένες μου ταινίες. Από αυτές που σε κάνουν να ξανασκεφτείς τη ζωή σου. Και ωφείλω να πω ότι με άλλαξε από τότε που την είδα. Την σκεφτόμουν για 3-4 μήνες, και μετά από αυτούς τους μήνες δεν ήμουν πια ο ίδιος. Γι'αυτό και έλεγα ότι είναι αριστούργημα και όλοι μου οι Ταρκοφσκικοί, Μπεργκμανικοί φίλοι μου, μου επιτέθηκαν ανελέητα και ακόμα μου το κοπανάνε: "ε. Μανώλη; Ποιά ταινία είπες ότι είναι αριστούργημα; Ποιά;;;! ΧΑΧΑΧΑΧΑ! Την τελευταία του Fincher την είδες; Το Panic Room; ΧΑΧΑΧΑ! Κοίτα ποιούς θαυμάζει ο άνθρωπος..." Γιατί δηλαδή ρε παιδιά; Τέλος πάντων, αυτή είναι άλλη κουβέντα.

 

Όσον αφορά τις προτάσεις, ρίχνοντας μια λίστα στις ταινίες που ο Akujin είπε να μην τρελαθείς να δεις και αμέσως, συμφωνώ απόλυτα με τον ομόγουστο (τουλάχιστον έτσι νομίζω γιατί βαριέμαι να ξεδιαλέξω από τις υπόλοιπες - δε θα χάσεις όποια και αν δεις).

 

Akujin με το fight club ισχύει η ομογουστίαση ή κάπου εδώ χωρίζουν οι δρόμοι μας; Καταλαβαίνω βέβαια ότι ο λόγος που μου άρεσε ΤΟΟΟΣΟ πολύ είναι προσωπικός...

[Akujin]

synexizoun +gia ta kala malista...!

 

sta 16,17 tin eida, me allakse ki emena, kai ase pou apo tote ousiastika

(auti tin periodo), arxisa na psaxnomai perissotero ston xwro.

 

gia poly kairo, mono gia fightclub milaga+fincher...

 

to ''asxeto alla god bless fincher pantws'' den to vlepeis??

[Chi Chi]

Oles oi tainies pou anafereis file john1987, einai i mia kalyteri apo tin alli & gia ton logo afto, opos eipan proygoumenos & ta paidia, na tis deis oles oposdipote.

Na deis fysika & to "Fight Club", opos & to "Irreversible" pou prosopika tin 8eoro koryfaia logo Gaspar Noe. Apo tin stigmi pou en8ousiastikes me to "Kourdisto Portokali" & epeidi polles tainies pou proteineis exoun poly via mesa, den pistevo na exeis provlima me tis 2 parapano.

Anyway, oles oi tainies einai poly kales, apla ego 8a sou proteino aftes pou antiprosopevoun to agapimeno mou eidos, to "gangsteriko":

1990-2005

Carlito's Way

Casino

Donnie Brasco

Jackie Brown

Miller's Crossing

Rounders

 

1970-1990

SCARFACE

Scarface

DeerHunter

AngelHeart

Once upon a time in America

Midnight Express

 

Enjoy them...

[john1987]

to panic room mou arese...alla me to se7en ksetrela8hka...!!!

 

eida to fight club sta 16 kai to eida ksana kai prosfata(mhpws allaksw gnwmh)alla kai pali mou fanhke anousio...

 

kala gia to irreversible pisteuw oti einai aparadekto-mporei eidika sthn arxh (dhladh to telos)tou ergou na exei wraia skhno8esia alla me kourase para poly...

eidika sth skhnh tou biasmou kokkinisa,frikara teleiws!den anteksa!

[mert]

Thn syszhthsh gia to Fight Club twra thn eida kai me prolaban oi Akujin kai Manuel poy fysika symfwnw mazi toys.Den moy arese pote to epixeirhma poy xrhsimpopioyn oi perisoteroi poy den toys arese to Fight Club oti "Ti na leei mwre mono bia deixnei".8a mporoysa na grapsw perisotera opote synopsizw thn apopsh moy sto e3hs dia xeiros Tyler Derden "Man, I see in fight club the strongest and smartest men who've ever lived. I see all this potential, and I see squandering. God damn it, an entire generation pumping gas, waiting tables; slaves with white collars. Advertising has us chasing cars and clothes, working jobs we hate so we can buy shit we don't need. We're the middle children of history, man. No purpose or place. We have no Great War. No Great Depression. Our Great War's a spiritual war... our Great Depression is our lives. We've all been raised on television to believe that one day we'd all be millionaires, and movie gods, and rock stars. But we won't. And we're slowly learning that fact. And we're very, very pissed off"

[john1987]

mert:kalytera na mou peis giati to fight club einai toso aristourghma afou yparxoun tainies pou kathgoroun to amerikaniko oneiro....me pio wraio kai eksypno tropo...(px american beauty)...

 

και βεβαιως η βια δε συνιστα ποτε λυση!

[Akujin]

yparxoune apeira pragmata na latrepsei kaneis sto fight club, pantws.

i ilikia den ftaiei, polloi tin eidame 17,18 xronwn.

ftaiei i epoxi? dil. to oti eides to fightclub prin 2 xronia(2003) ?

ti na pw... de nomizw. (i tainia tha ''zei''+th'agapietai gia polla perissotera xronia)

den kserw ti ftaiei den mporw na to entopisw, den xreiazetai allwste, milame

gia texni, dil. ypokeimenika, alla einai anisixitiko na mi sou aresei.

isws na einai i kontra sou. dil. okay akouses ta myria gia auti ti tainia kai tis doksasies tis, kai tin eides ligo sceptistic. einai kati anagnwrismeno kai isws to kontrareis auto.

hell, isws kai o idios o Tyler na min goustare to fight club twra, mias kai vlepei

oti to goustaroune tosoi. an kati ginei eyrews apodekto/aresto, xanetai i aigli tou na eisai stin elit twn ligwn pou to goustaroun/prwtoektimisan.

could be that... either way, den se sygxwroume man.

-my 2 freakin cents-

[mert]

Sorry αλλα αν δεν ειναι πανεξυπνο το Fight Club εμενα να μην με λενε mert.Anyway ο ανταγωνισμος δεν θα μας βγαλει πουθενα οποτε μην το συνεχισουμε γουστα ειναι αυτα και ειναι σεβαστα ;-)

[Επισκέπτης]

mert:kalytera na mou peis giati to fight club einai toso aristourghma afou yparxoun tainies pou kathgoroun to amerikaniko oneiro....me pio wraio kai eksypno tropo...(px american beauty)...

 

και βεβαιως η βια δε συνιστα ποτε λυση!

 

Ίσως θα σε βοηθούσε να δεις την ταινία λίγο πιο συμβολικά στο θέμα της βίας. Στην ουσία, η ίδεα είναι ότι για να γίνεις ένας ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ άνθρωπος, ο μόνος τρόπος που σου προσφέρεται (κοινωνικά), είναι να πιάσεις πάτο. Δηλαδή να μην έχεις τίποτα να χάσεις παρά μόνο τις αλυσίδες σου (όπως θα έλεγε και ένας μεγάλος κάποιος).

 

Απο κει και έπειτα (πιο κυριολεκτικά), το να χτυπηθείς με κάποιον, είναι κάτι που δε θα το έκανες, και αυτό σε εμποδίζει να δράσεις. Είσαι στο σπιτάκι σου, καλύπτεις τη δίψα σου για ζωή με τα υλικά αγαθά και δε θέλεις τίποτα να σε χαλάσει. Ίσως όμως απλά αναπνέεις. Ή καλύτερα επιβιώνεις αντι να ζεις.

 

Δεν είναι μόνο το αμερικάνικο όνερο για μένα. Δηλαδή οι Ελληνες δεν είναι ωχαδελφιστές; "Έλα μώρε τώρα που θα ασχοληθούμε κιόλας; Εγώ βολεύτηκα, έχω τη δουλίτσα μου και είμαι άρχοντας"

 

Εγώ μετά την ταινία, ένιωσα ότι λόγω της δειλίας που μου φυτέψανε, έχω χάσει τη μισή ζωή μου. Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν ένα παγωμένο ντους (αλλά τόσο που μου είχε κοπεί η αναπνοή και δε μπορούσα να αναπνεύσω). Το ξέρω ότι δεν είναι τίποτα ιδιαίτερο, αλλά όταν το έκανα (που αν δεν είχα δει την ταινία δεν θα το έκανα ποτέ) ένιωσα απίστευτα. Δεν μπορώ καν να το περιγράψω.

 

Ίσως αυτός ο φόβος και η τυπική συμπεριφορά, σε συγκρατούν από το να κάνεις πράγματα που θα ήταν εκπληκτικά. Θα πω άλλη μια ιστορία που είχε γίνει σε εποχή fight club:

 

Είμαι σε μια κατασκήνωση σε ένα βουνό. Ξαφνικά αρχίζει να βρέχει με τρελούς ρυθμούς. Εγώ ήμουν μέσα σε σπιτάκι εκείνη την ώρα. Όσοι ήταν έξω, έτρεξαν να προφυλαχτούν κάτω από τις τέντες. Εγώ πετάχτηκα από το κρεβάτι και βγήκα έξω στη βροχή. Σε 5 δευτερόλεπτα είχα γίνει μούσκεμα. Μετά από αυτό, μπορούσα πλέον να απολαύσω άνετα αυτό που συνέβαινε, χωρίς να φοβάμαι μη βραχώ. Αρχικά οι άλλοι γελούσαν. "Χαχα! Κοίτα τον τρελό που βγήκε στη βροχή. Μούσκεμα έγινε." Μετά άρχισα αν τους λέω "Και τι έγινε; Εγώ θα κάνω ένα μπάνιο μετά και θα είμαι εντάξει. Εσείς τώρα έχετε υπ'όψη σας τι χάνετε που δεν είστε εδώ;". Πρώτα λοιπόν ένας καλός μου φίλος και σιγά σιγά και άλλοι, το 80% των ανθρώπων που ήταν εκεί και γελούσαν βγήκαν στη βροχή και έγιναν μούσκεμα! Χορεύαμε και τραγουδάγαμε μέσα στις λάσπες και είχαμε λιώσει στα γέλια! Αποτέλεσματα: Μερικά λερωμένα ρούχα, ένα ντους, ένα ζευγάρι λασπωμένα παπούτσια και μια μέρα που δε θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου. Το μόνο που έχει να φοβάται κανείς είναι ο φόβος.

 

Ξέρω ότι τα παραδείγματα μου δεν είναι τίποτα ιδιαίτερο, αλλά baby steps και θα φτάσουμε ίσως λίγο πιο κοντά σε αυτό που θέλουμε.

[mert]

Ίσως θα σε βοηθούσε να δεις την ταινία λίγο πιο συμβολικά στο θέμα της βίας. Στην ουσία' date=' η ίδεα είναι ότι για να γίνεις ένας ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ άνθρωπος, ο μόνος τρόπος που σου προσφέρεται (κοινωνικά), είναι να πιάσεις πάτο. Δηλαδή να μην έχεις τίποτα να χάσεις παρά μόνο τις αλυσίδες σου (όπως θα έλεγε και ένας μεγάλος κάποιος).

 

Απο κει και έπειτα (πιο κυριολεκτικά), το να χτυπηθείς με κάποιον, είναι κάτι που δε θα το έκανες, και αυτό σε εμποδίζει να δράσεις. Είσαι στο σπιτάκι σου, καλύπτεις τη δίψα σου για ζωή με τα υλικά αγαθά και δε θέλεις τίποτα να σε χαλάσει. Ίσως όμως απλά αναπνέεις. Ή καλύτερα επιβιώνεις αντι να ζεις.

 

Δεν είναι μόνο το αμερικάνικο όνερο για μένα. Δηλαδή οι Ελληνες δεν είναι ωχαδελφιστές; "Έλα μώρε τώρα που θα ασχοληθούμε κιόλας; Εγώ βολεύτηκα, έχω τη δουλίτσα μου και είμαι άρχοντας"

 

Εγώ μετά την ταινία, ένιωσα ότι λόγω της δειλίας που μου φυτέψανε, έχω χάσει τη μισή ζωή μου. Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν ένα παγωμένο ντους (αλλά τόσο που μου είχε κοπεί η αναπνοή και δε μπορούσα να αναπνεύσω). Το ξέρω ότι δεν είναι τίποτα ιδιαίτερο, αλλά όταν το έκανα (που αν δεν είχα δει την ταινία δεν θα το έκανα ποτέ) ένιωσα απίστευτα. Δεν μπορώ καν να το περιγράψω.

 

Ίσως αυτός ο φόβος και η τυπική συμπεριφορά, σε συγκρατούν από το να κάνεις πράγματα που θα ήταν εκπληκτικά. Θα πω άλλη μια ιστορία που είχε γίνει σε εποχή fight club:

 

Είμαι σε μια κατασκήνωση σε ένα βουνό. Ξαφνικά αρχίζει να βρέχει με τρελούς ρυθμούς. Εγώ ήμουν μέσα σε σπιτάκι εκείνη την ώρα. Όσοι ήταν έξω, έτρεξαν να προφυλαχτούν κάτω από τις τέντες. Εγώ πετάχτηκα από το κρεβάτι και βγήκα έξω στη βροχή. Σε 5 δευτερόλεπτα είχα γίνει μούσκεμα. Μετά από αυτό, μπορούσα πλέον να απολαύσω άνετα αυτό που συνέβαινε, χωρίς να φοβάμαι μη βραχώ. Αρχικά οι άλλοι γελούσαν. "Χαχα! Κοίτα τον τρελό που βγήκε στη βροχή. Μούσκεμα έγινε." Μετά άρχισα αν τους λέω "Και τι έγινε; Εγώ θα κάνω ένα μπάνιο μετά και θα είμαι εντάξει. Εσείς τώρα έχετε υπ'όψη σας τι χάνετε που δεν είστε εδώ;". Πρώτα λοιπόν ένας καλός μου φίλος και σιγά σιγά και άλλοι, το 80% των ανθρώπων που ήταν εκεί και γελούσαν βγήκαν στη βροχή και έγιναν μούσκεμα! Χορεύαμε και τραγουδάγαμε μέσα στις λάσπες και είχαμε λιώσει στα γέλια! Αποτέλεσματα: Μερικά λερωμένα ρούχα, ένα ντους, ένα ζευγάρι λασπωμένα παπούτσια και μια μέρα που δε θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου. Το μόνο που έχει να φοβάται κανείς είναι ο φόβος.

 

Ξέρω ότι τα παραδείγματα μου δεν είναι τίποτα ιδιαίτερο, αλλά baby steps και θα φτάσουμε ίσως λίγο πιο κοντά σε αυτό που θέλουμε.[/quote']

 

 

Το ανελυσες πολυ ωραια το θεμα.Πραγμα που δεν εκανα(αποδεικνυει οτι δεν ειχα την υπομονη και τα κοτσια).Δεν εχω τπτ αλλο να πω με καλυψες.

[john1987]

"Στην ουσία, η ίδεα είναι ότι για να γίνεις ένας ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ άνθρωπος, ο μόνος τρόπος που σου προσφέρεται (κοινωνικά), είναι να πιάσεις πάτο. Δηλαδή να μην έχεις τίποτα να χάσεις παρά μόνο τις αλυσίδες σου (όπως θα έλεγε και ένας μεγάλος κάποιος)."

 

 

 

 

πραγματι ο φιλος μας το ανελυσε ωραια το θεμα...

 

και δεν ειμαι ανταγωνιστικος,απλα διαφωνω,δε θα ηταν βαρετο να συμφωνουσα αλλωστε???

 

η εννοια της ελευθεριας εχει εντελως παραφθαρει...ελευθερια δεν ειναι να κανει ο καθενας ο,τι θελει,αυτο ειναι η ασυδοσια...

ελευθερια ειναι ο αυτοκαθορισμος,ο αυτοελεγχος ο οποιος διεπεται ομως απο μια ισχυρη ηθικη συνειδηση,μια εσωτερικη αξιοπρεπεια,ενα υψηλο φρονημα...η συναισθηση των οριων του καθε ανθρωπου...

 

επισης η ελευθερια ειναι αν θελετε και η ελευθερη αναπτυξη των δυνατοτητων,των ιδιαιτερων κλισεων,των ταλεντων του ανθρωπου-αρα προαγεται η υγεια,η ζωη...

 

η αποψη οτι αν πιασεις πατο εισαι ελευθερος δεν ειναι σωστη-δηλαδη δεν πρεπει να αναζηταμε το ωραιο,το υψηλο αλλα πρεπει να ειμαστε "καμμενοι" για να ειμαστε ελευθεροι???

 

μια ζωη υψηλου επιπεδου συνεπαγεται παντα υποχρεωσεις,ευθυνες-αλλιως ο ανθρωπος ειναι η θηριο η θεος(οπως λεει και ο σοφοτερος απο τον fincher πλατωνας)...

 

οποτε οποιες υποχρεωσεις σου επιβαλλει η κοινωνια(δε μιλαω για τον καταναλωτισμο,δεν ειναι υποχρεωση,ειναι επιλογη...)το χρεος σου σαν ελευθερος ανθρωπος ειναι να αναζητας την ελευθερια-σιγουρα σε ενα βαθμο θα τη βρεις,αλλα ποτε δε θα τη βρεις στον εξευτελισμο και στη βια...

 

 

"Απο κει και έπειτα (πιο κυριολεκτικά), το να χτυπηθείς με κάποιον, είναι κάτι που δε θα το έκανες, και αυτό σε εμποδίζει να δράσεις"

 

με εμποδιζει να δρασω για ποιο πραγμα?δηλαδη τι θα επιτυχω με το να πλακωνομαι?μονο σε ακραιες περιπτωσεις πρεπει να καταφευγουμε στη βια(οταν απειλειται η ζωη μας,η ζωη των οικειων μας κτλ)

 

τωρα οσον αφορα τη γενικοτερη βελτιωση της ζωης η την επιλυση των προβληματων η βια δεν ωφελει σε τιποτα-σε αποκτηνωνει,σε υποδουλωνει ακομα περισσοτερο...

 

"Είσαι στο σπιτάκι σου, καλύπτεις τη δίψα σου για ζωή με τα υλικά αγαθά και δε θέλεις τίποτα να σε χαλάσει. Ίσως όμως απλά αναπνέεις. Ή καλύτερα επιβιώνεις αντι να ζεις."

 

συμφωνω απολυτα!αλλα η αφυπνιση θελω να ελπιζω πως δεν επερχεται με τη βια!

 

"Δεν είναι μόνο το αμερικάνικο όνερο για μένα. Δηλαδή οι Ελληνες δεν είναι ωχαδελφιστές; "Έλα μώρε τώρα που θα ασχοληθούμε κιόλας; Εγώ βολεύτηκα, έχω τη δουλίτσα μου και είμαι άρχοντας" "

 

μα μας εχει επιβληθει και μας εχει διαβρωσει αφανταστα το αμερικανικο ονειρο-το ονειρο μας ειναι να "βολευτουμε,να φτιαχουμε"αδιαφορωντας για τους γυρω μας...για την κοινωνια...κι ομως οτι συμβαινει στο διπλανο σου θα συμβει και σε εσενα...(για αυτο οι αρχαιοι πιστευαν οτι οποιος δεν ασχολειται-οχι ως πολιτικος-για τα κοινα δεν ειναι φιλησυχος αλλα αχρηστος)...

 

 

"Εγώ μετά την ταινία, ένιωσα ότι λόγω της δειλίας που μου φυτέψανε, έχω χάσει τη μισή ζωή μου. Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν ένα παγωμένο ντους (αλλά τόσο που μου είχε κοπεί η αναπνοή και δε μπορούσα να αναπνεύσω). Το ξέρω ότι δεν είναι τίποτα ιδιαίτερο, αλλά όταν το έκανα (που αν δεν είχα δει την ταινία δεν θα το έκανα ποτέ) ένιωσα απίστευτα. Δεν μπορώ καν να το περιγράψω.

 

Ίσως αυτός ο φόβος και η τυπική συμπεριφορά, σε συγκρατούν από το να κάνεις πράγματα που θα ήταν εκπληκτικά. Θα πω άλλη μια ιστορία που είχε γίνει σε εποχή fight club:

 

Είμαι σε μια κατασκήνωση σε ένα βουνό. Ξαφνικά αρχίζει να βρέχει με τρελούς ρυθμούς. Εγώ ήμουν μέσα σε σπιτάκι εκείνη την ώρα. Όσοι ήταν έξω, έτρεξαν να προφυλαχτούν κάτω από τις τέντες. Εγώ πετάχτηκα από το κρεβάτι και βγήκα έξω στη βροχή. Σε 5 δευτερόλεπτα είχα γίνει μούσκεμα. Μετά από αυτό, μπορούσα πλέον να απολαύσω άνετα αυτό που συνέβαινε, χωρίς να φοβάμαι μη βραχώ. Αρχικά οι άλλοι γελούσαν. "Χαχα! Κοίτα τον τρελό που βγήκε στη βροχή. Μούσκεμα έγινε." Μετά άρχισα αν τους λέω "Και τι έγινε; Εγώ θα κάνω ένα μπάνιο μετά και θα είμαι εντάξει. Εσείς τώρα έχετε υπ'όψη σας τι χάνετε που δεν είστε εδώ;". Πρώτα λοιπόν ένας καλός μου φίλος και σιγά σιγά και άλλοι, το 80% των ανθρώπων που ήταν εκεί και γελούσαν βγήκαν στη βροχή και έγιναν μούσκεμα! Χορεύαμε και τραγουδάγαμε μέσα στις λάσπες και είχαμε λιώσει στα γέλια! Αποτέλεσματα: Μερικά λερωμένα ρούχα, ένα ντους, ένα ζευγάρι λασπωμένα παπούτσια και μια μέρα που δε θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου. Το μόνο που έχει να φοβάται κανείς είναι ο φόβος.

 

Ξέρω ότι τα παραδείγματα μου δεν είναι τίποτα ιδιαίτερο, αλλά baby steps και θα φτάσουμε ίσως λίγο πιο κοντά σε αυτό που θέλουμε."

 

μπραβο φιλε μου,σε ταρακουνησε η ταινια-δειχνοντας σου το αισχρο σε παρακινησε να ξεφυγεις λιγο...

 

αυτου του ειδους οι δειλιες,οι φοβιες ειναι προφανως καταλοιπα της οικογενειακης ανατροφης(ισως και παιδικων τραυματων πιο σπανια)και ειναι πολυ δυσκολο να τις υπερνικησει κανεις!μου δινεις ιδεες!(και εγω δεν κανω κρυο ντους...μμμμ...)

 

σε αυτο το σημειο με βρισκεις απολυτα συμφωνο...

 

βεβαια οπως ευστοχα ειχε πει ο καβαφης..."τους λαιστρυγονας και τους κυκλωπας δε θα τους συναντησεις αν δεν τους κουβανεις στην ψυχη σου..."

 

οποτε,σα συμπερασμα πιστευω οτι πρεπει να αγωνιζομαστε για την ελευθερια σε καθε εκφανση της ζωης μας,να αντιμετωπισουμε τις μικροδειλιες και φοβιες μας και να αναζητησουμε-οχι με τη βια βεβαια-μια καλυτερη ζωη...

 

σορυ αν σας κουρασα...

 

περιμενω απαντηση!

[Επισκέπτης]

Αρχικά να πω ότι δε διαφωνώ απόλυτα μαζί σου. Προσωπικά θαυμάζω και την άποψη του Charlie Chaplin για τη ζωή και την άποψη του fight club και πολλές άλλες ίσως ακόμα. Απλά δεν παίρνω κυριολεκτικά αυτές τις απόψεις. Κάπου μπαίνει και ο ρομαντισμός σε όλα αυτά. Πιστεύω ότι η μέθοδος για να χτιστεί ένας άνθρωπος, είναι να μάθει να σκέφτεται μέσα σε όλες τις απόψεις (νομίζω ότι αυτό προσπαθεί να διδάξει η διαλεκτική, αλλά δεν είμαι σίγουρος). Δηλαδή να αποκτήσει μια εικόνα για τον κόσμο μέσα από όλα αυτά, που να μπορεί να εξηγήσει κάθε άποψη. Δεν μου αρέσει η λογική "αυτό είναι καλό, αυτό είναι κακό, αυτός που το είπε αυτό είναι μαλ@λας" κτλ. Θέλω να πιστεύω ότι οι απόψεις των ανθρώπων κάτι λένε. Και η υποκουλτούρα κάτι λέει για την κοινωνία και τη ζωή και τα πάντα.

 

Αυτό συνήθως καταλήγει στο να πιστεύουν οι άνθρωποι για μένα ότι δεν έχω προσωπικότητα (γιατί δεν μπορώ να επιλέξω), αλλά δεν είναι αλήθεια. Απλά φοβάμαι τον ελιτισμό και τον ρατσισμό και οτιδήποτε νιώθω ότι με απομονώνει από τους ανθρώπους. Είναι επιλογή μου το να μην επιλέγω.

 

Κατα τα άλλα, η βία βγάζει μια πλευρά του ανθρώπου πιο ενστικτώδη και κοντά στη φύση. Γι'αυτό και με συγκινεί κάπως σαν ιδέα. Νιώθεις πραγματικά πολύ ζωντανός όταν ρίξεις και μια μπουνιά με έναν φίλο σου. Το έχω κάνει. Δεν έχω σπάσει φυσικά και δόντια ή μύτες. Αλλά μερικές μελανιές τις είχα τότε. Δεν είναι τίποτα. Μην ανυσηχείς. Πιο ωραίο είναι το συναίσθημα που σου προκαλεί.

 

Και με αυτά τα λόγια, κατάλαβα ποιά είναι η μεγαλύτερη μεταμόρφωση που μου προκάλεσε το fight club:

 

Από τότε που το είδα, μετράω τα πάντα και δε θεωρώ τίποτα δεδομένο. Όπως η ιστορία που είπα με τη βροχή. Έγινε ότι έγινε γιατί απλά μέτρησα τα αρνητικά και τα θετικά, και βρήκα ότι τα θετικά είναι περισσότερα. Και ADSL κάπως έτσι έβαλα. Μετρώντας θετικά και αρνητικά. Οι πιο πολλοί άνθρωποι, όταν τους είπα, μου έλεγαν " Καλά, θα δώσεις 60ευρώ το μήνα για internet; " Τώρα πολλοί από αυτούς ζήλεψαν και θα βάλουν και αυτοί. Αλλά δεν το είχαν κάνει, γιατί ποτέ δεν έκατσαν να σκεφτούν.

 

Δηλαδή, υπάρχουν κάποια αρνητικά που τους έχουμε κολλήσει την ταμπέλα "αυτό δε γίνεται" ενώ θα έπρεπε να τα μετράμε. "Δεν γίνεται να φάω 10 χρόνια από τη ζωή μου για να μάθω πιάνο" ή "Δεν πληρώνω 60 ευρώ το μήνα για οτιδήποτε" και άλλα τέτοια. Κι όμως, καταντάς μια στατιστική στο τέλος...

 

αυτου του ειδους οι δειλιες,οι φοβιες ειναι προφανως καταλοιπα της οικογενειακης ανατροφης(ισως και παιδικων τραυματων πιο σπανια)και ειναι πολυ δυσκολο να τις υπερνικησει κανεις!μου δινεις ιδεες!(και εγω δεν κανω κρυο ντους...μμμμ...)

 

Δεν θα έλεγα ότι είναι οικογενειακή ανατροφή, αλλά κοινωνική. Βασικά ο πατέρας μου (όσον αφορά την οικογενειακή ανατροφή), πάντα πίστευε ότι δε σε μεγαλώνουν οι γονείς σου, αλλά η κοινωνία. Γι'αυτό και δεν προσπαθούσε να περάσει στα παιδιά του τις ιδέες του ή να τα χτίσει με τους δικούς του κανόνες. Αυτό είναι που μου έχει περάσει και την έχθρα προς τον ελιτισμό και τον ρατσισμό. Αλλά οι φόβοι μου, είναι καθαρά αποτέλεσμα της κοινωνίας. Είδες το bowling for columbine; Να πώς διαχειρίζεται ένα κράτος τους πολίτες του. Τους κρατάει φοβισμένους (ώστε να μην διαμαρτύρονται όταν παίρνει δραστικά μέτρα ενάντια στην, ας πούμε, τρομοκρατία) και να καταναλώνουν. Φόβος και κατανάλωση.

 

ΑΛΛΑ: Να σου πω γιατί δεν συμβιβάζομαι με αυτό; Για δύο πράγματα που είναι πιθανό να συμβούν:

 

α)Να ξεσηκωθούν κάποτε τις γης οι πεινασμένοι και να με σφάξουν. Ο κόσμος αλλάζει συνεχώς όπως αποδεικνύει η ιστόρια. Σίγουρα θα γίνουν αλλαγές και επαναστάσεις. Δεν υπάρχει περίοδος της ιστορίας που να μην έγιναν, όσο και αν σήμερα μας περνάνε την αίσθηση ότι ο κύκλος έχει κλείσει και δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι.

 

β)Θα χρησιμοποιήσω τα λόγια ενός θεατρικού έργου του Μπρεχτ (από το ρόλο μου που έπαιξα πριν από κανα μήνα ;-) )

 

"Στην αρχή, ήρθανε για τους κομμουνιστές. Δεν μίλησα, γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής. Μετά ήρθαν για τους Εβραίους. Πάλι δε μίλησα, γιατί δεν ήμουν Εβραίος. Μετά ήρθαν για τους εργάτες, τα μέλη των συνδικάτων. Πάλι δεν μίλησα, γιατί δεν ήμουν σοσιαλιστής. Στο τέλος όμως, όταν ήρθαν να πιάσουν εμένα, δεν είχε απομείνει κανένας για να μιλήσει..."

 

Είναι και λίγο πολιτικό το θέμα τελικά...

[john1987]

μα ουτε εγω διαφωνω απολυτα-απλως πιστευω οτι το να θεωρει καποιος μια ταινια ως αριστουργημα σημαινει οτι παραδεχεται τα μηνυματα που προβαλλει η ταινια σε μεγαλο βαθμο...

δηλαδη,ολοι μας παιρνουμε κατι απο καποια ταινια αλλα μας συγκλονιζει μονο οταν σε μεγαλο βαθμο συμφωνουμε με τα μηνυματα που προβαλλει αυτη η ταινια...

χαιρομαι που εσυ δε συμφωνεις απολυτα με τα μηνυματα του fight club-απλως εντασσονται σε μια διαθεση αφυπνισης και επαναστασης που εχεις,που ελπιζω οτι ολοι την εχουμε...

 

βεβαια εχω παρατηρησει μια λιγακι αρνητικη διαθεση απο εσενα,και απο πολλους απεναντι σε αυτο που λεμε "κοινωνια",ειναι κατι απροσωπο και αοριστο...

 

η κοινωνια δημιουργηθηκε απο τον ανθρωπο για να υπηρετει τον ανθρωπο...

 

ας μην ειμαστε αρνητικοι απεναντι σε αυτην-ας προσπαθησουμε ομως να καταστησουμε τον ανθρωπο το μοναδικο σκοπο σε ολα και οχι το μεσον....

 

η αρνηση απεναντι στην κοινωνια(και απεναντι στο πολιτικο συστημα)ειναι αρνηση στον εαυτο μας...

 

ειδα to bowling for columbine...πραγματικα με αγγιξε...

 

μπορει να ηταν λιγακι παρατραβηγμενη,μπορει να ηταν λιγο μελο αλλα ηταν μια καταγγελια για το ανελευθερο καθεστως των ΗΠΑ(land of free και καλα)...

 

αυτα που περιγραφει(τουλαχιστον για τα ΜΜΕ)νομιζω οτι συμβαινουν και εδω...

 

φοβος και καταναλωση-λεξεις κλειδια!με αυτα τα δυο καθιστουν τον κοσμο ανικανο για επανασταση,για αυτο φαινεται αδυνατη η επανασταση τωρα...

 

"Απλά φοβάμαι τον ελιτισμό και τον ρατσισμό και οτιδήποτε νιώθω ότι με απομονώνει από τους ανθρώπους. Είναι επιλογή μου το να μην επιλέγω."

 

η επιλογη αναφερεται σε τι?

εγω προτιμω να επιλεξω γενικα παρα να ειμαι αρεστος στους γυρω μου..

 

"Κατα τα άλλα, η βία βγάζει μια πλευρά του ανθρώπου πιο ενστικτώδη και κοντά στη φύση. Γι'αυτό και με συγκινεί κάπως σαν ιδέα. Νιώθεις πραγματικά πολύ ζωντανός όταν ρίξεις και μια μπουνιά με έναν φίλο σου. Το έχω κάνει. Δεν έχω σπάσει φυσικά και δόντια ή μύτες. Αλλά μερικές μελανιές τις είχα τότε. Δεν είναι τίποτα. Μην ανυσηχείς. Πιο ωραίο είναι το συναίσθημα που σου προκαλεί."

 

ναι σε καποιες περιπτωσεις σε κανει να νιωθεις ζωντανος-αλλα ζωντανος δεν εισαι καθως η βια οδηγει παντα στην ανελευθερια...

 

το ξερω οτι δεν κανει κακο,ισως ορισμενες φορες να ριξει τον εγωισμο του ανθρωπου...

 

και γενικα οποιος δε φοβαται ειτε ειναι τρελος ειτε εχει αγνοια μιας καταστασης...

το κλειδι ειναι οχι να μη φοβασαι αλλα ακομα και αν φοβασαι να επιλεγεις αυτο που προαγει την υγεια,την ελευθερια,τη ζωη...

 

δυστυχως τετοιου ειδους συζητησεις δεν εμπιπτουν στα ενδιαφεροντα των συνομιληκων μου(17-18+)...για αυτο σε ευχαριστω-μου εδωσες τροφη για σκεψη...

[Επισκέπτης]

Να διορθώσω απλά κάποιες παρεξηγήσεις:

 

βεβαια εχω παρατηρησει μια λιγακι αρνητικη διαθεση απο εσενα,και απο πολλους απεναντι σε αυτο που λεμε "κοινωνια",ειναι κατι απροσωπο και αοριστο...

 

Ουπς! Πώς έδωσα εγώ τέτοια αίσθηση; Αντιθέτως, όχι απλά δε θεωρώ την κοινωνία αρνητικό, αλλά θεωρώ ότι είναι ότι σημαντικότερο φυσικά. Κοινωνία=άνθρωπος. Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον, χωρίς κοινωνία δεν είναι τίποτα.

 

Θα προσπαθήσω να γράψω κάτι που είπαν κάποτε αυτοί που κάνουν το South Park (σε περίπτωση που δεν ξέρεις τι είναι, θα πω πολύ απλά ότι είναι ένα καρτούν με τέσσερα αθυρόστομα 8χρονα, και θα σου έλεγα να το ψάξεις γιατί είναι μοναδικό χιούμορ) :

 

Τους ρώτησαν λοιπόν κάποτε γιατί μισούν τους hippies. Απάντησαν λοιπόν, ότι οι hippies που γνωρίζουν, έχουν πάντα μια λογική του τύπου "Η κοινωνία καταρρέει. Η μόνη μας ελπίδα είναι η αγνότητα και η αθωότητα των παιδιών" κτλ. Και αυτοί απαντούσαν "Όχι όχι, τα έχετε μπερδέψει εντελώς. Είναι ακριβώς το ανάποδο. Η κοινωνία είναι η μόνη μας ελπίδα. Τα παιδιά όταν γεννιούνται είναι σκ@τοχαρακτήρες και εγωιστές. Σιγά σιγά, μεγαλώνουν και μαθαίνουν να συμπεριφέρονται μέσα από την κοινωνία."

 

Κάπου εκεί ήταν που ένιωσα και ένα βαθύτερο νόημα σε αυτό που έκαναν. Πράγματι λοιπον, τα μικρά παιδιά τα έχω στο μυαλό μου σαν "Το παιχνίδι μου, το παγωτό μου, μου το πήρε". Δεν έχουν κοινωνική συμπεριφορά. Η κοινωνία τους μαθαίνει ότι όταν βλέπουμε θέατρο δεν φωνάζουμε και δεν ενοχλούμε τους γύρω μας κτλ. It's all about society. Συγγνώμη που δεν κατάφερα να το περάσω. Είναι ο πρώτος μου κανόνας. Συμφωνώ ότι οι περισσότεροι έχουν μια αρνητική στάση, αλλά αυτό είναι ανωριμότητα για μένα. Σαν τους τύπους που κάνουν θόρυβο με τα μηχανάκια ή που αγνοούν τους κανόνες γιατί νομίζουν ότι είναι μαγκιά. "Αντε ρε που θα ακούμε τους μ@λ@κες. Εγώ θα κάνω ότι γουστάρω. Γιατί δηλαδή να εργάζομαι εγώ για τους άλλους;" Ε, το κακό είναι ότι αμα φτάσει σε κάποια ηλικία και δεν έχει πήξει το μυαλό του άλλου, πρέπει να το ανεχτείς... Τέλος πάντων, συγχύστηκα λίγο...

 

"Απλά φοβάμαι τον ελιτισμό και τον ρατσισμό και οτιδήποτε νιώθω ότι με απομονώνει από τους ανθρώπους. Είναι επιλογή μου το να μην επιλέγω."

 

η επιλογη αναφερεται σε τι?

εγω προτιμω να επιλεξω γενικα παρα να ειμαι αρεστος στους γυρω μου..

 

Όταν δεν επιλέγεις, δεν είσαι αρεστός στους γύρω σου. Αντίθετα, όλοι θεωρούν ότι δεν έχεις προσωπικότητα (σχεδόν όλοι - πάντα υπάρχουν άνθρωποι και για σένα). Το ότι δεν επιλέγω, έχει λοιπόν το αποτέλεσμα όλοι όσοι αγαπάνε κάτι να μου το δείχνουν (γιατί ξέρουν ότι δε θα το κριτικάρω αλλά θα ψάξω τα θετικά του) και γενικά να τα έχω καλά με όλους (δεν έχω "εχθρούς") ΑΛΛΑ μου ήταν πάντα δύσκολο να κάνω κολλητούς φίλους. Αλλά όπως είπα και πριν, κάποιοι πάντα υπάρχουν και για σένα. Απλά οι πιο πολλοί με υποτιμάνε. Μάλιστα, οι συζητήσεις που γίνονται τετ-α-τετ, έχουν το κακό, ότι δεν προλαβαίνεις να ολοκληρώσεις τις σκέψεις σου. Λες ένα πράγμα, και αμέσως πετάγονται 3 άνθρωποι να σου πουν τι αποτελέσματα βγάζει αυτό που είπες. Είναι δυνατόν να ξέρει ο άλλος καλύτερα από σένα, που έχεις ζήσει με αυτές τις σκέψεις, τι αποτελέσματα βγάζουν; Γι'αυτό μου αρέσει το φόρουμ και το θέατρο. Κανείς δε σε διακόπτει.

 

By the way, καλως ήρθες στο insomnia, και να είσαι σίγουρος ότι εδώ μέσα θα κάνεις πολλές ωραίες συζητήσεις, και με ανθρώπους πολύ πιο ενδιαφέροντες από μένα. Έχει καλό κόσμο. You'll see... Welcome!