Woody Allen - ti na dw??

[konnak]

Είδα χτες το A Midsummer Night's Sex Comedy. Αρκετά καλό, πολύ σαιξπηρικό, δεν ξέρω γιατί αλλά μου θύμισε λίγο το feeling του Love and Death. Θεματική που καλύπτει αγάπη, ερωτισμό, μοίρα, και απίστευτο concept σχετικά με χαμένες ευκαιρίες και την (ίδια) επιθυμία σε συνάρτηση με τον χρόνο. Πραγματισμός (με υλισμό) απέναντι σε μεταφυσική φιλοσοφία (και ρομαντισμό). Τελικά πάντα έχτιζε πολύ καλές και στιβαρές δημιουργίες ο Woody. Και μεσα σε όλα αυτά το πνεύμα του σπινθηροβόλο, οι ατάκες μνημειώδεις, το χιούμουρ ευφυέστατο και το στόρι υπέροχο. Ελπίζω να μην σταματήσει ποτέ να βγάζει μια ταινία τον χρόνο...

 

- I don't know what's wrong...

- What's wrong is that we have a bad sex life, that's very simple.

- But why?

- I think it's because we never sleep together any more, that's why...

 

[Akujin]

ζήλεψα, πρέπει να πάρω δόση γούντι εδώ και τώρα.

που έχω αυτή την αφροδίτη?

cheers konnak!

[Επισκέπτης]

Με βλέπω σήμερα το βράδυ να βλέπω το Crimes And Misdemeanors!

[the_end]

να γραψω κι εγω μια γνωμη για το ΜΕΓΙΣΤΟ Woody Allen.

Σε γενικες γραμμες ο Woody ειναι love him or hate him οποτε αν καποιος εχει δει 2-3 ταινιες του και γουσταρει, τοτε ανεπιφυλακτα να δει και ολες τις υπολοιπες(so simple).

οι 2 πιο αγαπημενες μου ταινιες του ειναι τα Deconstructing Harry και Αnnie Hall.

Kαι αμεσως μετα θα μπει το θρυλικο Manhattan το οποιο ομως για καποιους λογους δε μπορω να το βαλω στη κορυφη. Ισως μου φαινεται οτι δεν ειναι οσο Woody Allen θα ηθελα, αλλα κι αυτο δεν ειναι απολυτα ακριβες. Για να μην το αδικω ομως, θα πω οτι ειναι η καλυτερη του ταινια (για παρα πολλους λογους, το ασπρομαυρο, τον Gershwin, το θρυλικο πλανο με τη γεφυρα, τη σαφεστατη και οριστικη πλεον αλλαγη πλευσης σε πιο "σοβαρους" δρομους εκφρασης και πολλα άλλα)......

αλλα οι πιο αγαπημενες μου ειναι οι 2 που ανεφερα στην αρχη.

και αν για το Annie Hall οι λογοι ειναι προφανεις, να πω οτι το Deconstructing Harry το θεωρω ο,τι πιο αυτοβιογραφικο εχει γραψει/σκηνοθετησει ποτε, το επιστεγασμα μιας πορειας 40 ετων (σχεδον) μεσα στη νευρωση και την αναζητηση, ισως το τελειοτερο μιγμα αστειου και σοβαροτητας που εχει γραψει/σκηνοθετησει ever και τελος αυτην την αποδοχη των ελαττωματων του που με εκανε να τον συμπαθησω σαν ανθρωπο- μεχρι τοτε δε με ειχε απασχολησει ποτε κατι τετοιο, απλα θεωρουσα τον σκηνοθετη/σεναριοατακογραφο/ηθοποιο Woody θεο. Πλεον τον θεωρω θεο καλλιτεχνη και συμπαθη ανθρωπο.

 

και 2 πραγματακια κλεινοντας.

1)το τελος του mighty aphrodite. Ισως το πιο ομορφο, γλυκοπικρο ending που εχει γραψει ποτε(πανω κι απ'το Manhattan)

2)το Match Point. ειναι αξιοθαυμαστο πώς ενας με αυτην την πορεια, κανει μια ταινια σαν κι αυτη στα 70 του. Αδιαφορει για τα παντα εκτος απ'την καλλιτεχνικη του ανησυχια και το καλλιτεχνικο του ονειρο. Ενα ρισκο που οι περισσοτεροι δε θα επαιρναν ποτε, οχι στα 70 τους.

 

WoodyAllenικα δικος σας

[konnak]

Last night's addition: Broadway Danny Rose (1984).

 

Πολύ καλό, αν και σε διαφορετική κατεύθυνση από τις περισσότερες ταινίες του. Αστείο και νοσταλγικό ταυτόχρονα, μπορεί να μην είναι πνιγμένο στις ατάκες όπως π.χ. το Annie Hall (αν και στην αρχή υπάρχουν 2-3 απανωτές μίνι ιστοριούλες καταπληκτικές) αλλά παραμένει αστείο. Ηθικοδιδακτικό, αλλά όχι δημαγωγικό. Μιλά για τις αξίες και το ήθος, αλλά με έναν έμμεσο τρόπο. Όμορφη η αφήγηση (παρόμοια με το Melinda & Melinda, κάποιοι φίλοι συζητούν σε ένα εστιατόριο), διαφορετικός ο Allen, και μία sad but true ιστορία. Πιστεύω ότι είναι από τις ταινίες του που πρέπει να ξαναδείς μια δεύτερη φορά. Εικαστικά, το B&W δίνει πολλά στην ταινία από καλλιτεχνικής άποψης, η σκηνοθεσία είναι πολύ προσεγμένη, σε επίπεδα Manhattan, η μουσική υπόκρουση υπέροχη, και οι ηθοποιοί, με πρώτους τους Allen, Farrow, δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό. Μια δημιουργία που φαίνεται ότι έχει ξεπηδήσει από την ωριμότερη περίοδό του.

 

- I saw an accident. Two taxi cabs collided. 30 scotchmen were killed.

 

 

 

Next stop: The Purple Rose of Cairo (1985)

[Akujin]

τελικά είδα το Manhattan Murder Mystery

 

δεν είναι top-notch-allen, αλλά έχει diane+woody ξανά μαζί,

και οι 2 σε καλή φόρμα, έχει ένα ωραίο detective στορυ, πρόφαση βέβαια

γι' άλλη μία μικρή ''βουτιά'' στις modern ΝΥ urban relationships.

η ταινία είναι αρκετά light αλλά και διασκεδαστική ταυτόχρονα, έχει επίσης καλό supporting cast.

Aξίζει να την δείτε, +αν έχετε τελειώσει πρώτα τον βασικό κορμό του γούντι, ακόμη καλύτερα...

 

next stop: definetely Αφροδίτη

[Akujin]

This night's addition: Mighty Aphrodite

 

Ωραία η ταινία, η χρήση του αρχαίου χορικού είναι έξυπνη,

η μίρα σορβίνο μόλις μου ''μίλησε'', την βρήκα πολύ καλή,

αρκετές ωραίες γουντο-ατάκες μα όλο το ζουμί εδώ είναι

η σχέση γούντι+μίρα που είναι τόσο γλυκόπικρη+εξωτική

που απλά σε αφήνει μαγεμένο. γι' αυτό ίσως και στο τέλος

σου δημιουργείται κι ένα παράπονο:

όσο+αν εξυπηρετεί τα πάντα το happy ending και η όλη τραγική ειρωνία,

εγώ θα ήθελα να διατηρηθεί με κάποιο τρόπο αυτό το γλυκόπικρο feeling

της σχέσης γούντι+μίρα, το οποίο νιώθω ότι χάνεται κοντά στο φινάλε.

(προσωπική εκτίμηση βέβαια)

 

nevertheless, από τους απαραίτητους σταθμούς

στην φιλμογραφία του γούντι, τλχ. από την 90s+μετά περίοδό του.

 

*

next stop: propably Zelig

[the_end]

κριμα που διαφωνουμε σχετικα με το τελος του mighty aphrodite.

γρηγορα στο zelig, θελω ν'ακουσω τη γνωμη σου γι'αυτη τη "ντοκιμαντεροειδη παλαβομαρα"(sic)

[Επισκέπτης]

κριμα που διαφωνουμε σχετικα με το τελος του mighty aphrodite.

γρηγορα στο zelig' date=' θελω ν'ακουσω τη γνωμη σου γι'αυτη τη "ντοκιμαντεροειδη παλαβομαρα"(sic)[/quote']

 

μην ανησυχείς. Είναι της στιγμής (μόλις την είδε την ταινία το παιδί και είναι σε ψυχολογική φόρτιση). Θα του περάσει με τον καιρό και θα εκτιμήσει ότι το τέλος δεν μπορούσε να είναι άλλο...

[Akujin]

ακριβώς. το τέλος δεν θα μπορούσε να είναι άλλο. deal.

(άλλωστε είπα ''όσο+αν εξυπηρετεί τα πάντα

το happy ending και η όλη τραγική ειρωνία...''μπλα μπλα)

however,

η γνώση/συνειδητοποίηση μου αυτή

με στέλνει σε mode ειρωνίας,

επειδή δεν θα ήθελα να είναι έτσι το φινάλε όμως. χεχε

(για τον απλό συναισθηματικό λόγο που εξήγησα)

αλλά πιθανότατα είμαι απλά φορτισμένος.

-φταίει μάλλον που είδα και την σιωπή του μπέργκμαν

πριν δω τον γούντι... say no more, χεχε

*

cheers2all woodyalleniacs/good night

[the_end]

δεν ειναι παντως πολυ καλη επιλογη ο woody για αργα το βραδυ, πριν κοιμηθεις.

μπορει το πρωι να ξυπνησεις μετα απο ανησυχο υπνο και να "hijack an elevator and fly it to Cuba."

 

cheers

[Akujin]

Τί έκανε ο Woody αμέσως μετά το κορυφαίο ''Manhattan''?

Stardust Memories

 

Παίδες, δεν ξέρω την γνώμη σας γι' αυτό, αλλά εμένα μου άρεσε πολύ.

Ηomage στο 8 1/2 του Fellini, υπέροχη B&W φωτογραφία του Gordon Willis,

γλυκόπικρες στιγμές, ωραίο OST, ο γούντι σαν άλλος φεντερίκο αναρωτιέται:

κάνω ταινίες, είναι μήπως ρηχό πράγμα? τι θα έπρεπε όμως να κάνω αντί αυτού?

αν στο deconstructing harry φοράει τα μπεργμανικά του, ε εδώ φοράει

τα φελινικά του and they look good...

 

* Δηλώνω αιχμάλωτος της Charlotte Rampling

 

 

next stop: Zelig or Love and Death

[john1987]

Κι εγω αρχισα να εξερευνω λιγο τον Woody τελευταια...

 

Ειδα προσφατα τα:

Small Time Crooks(το ειχα δει παλια στην τηλεοραση)

Anything Else

Hannah And Her Sisters

 

Ενταξει,τα 2 πρωτα διασκεδαστικες,αλλα οχι σπουδαιες ταινιες...

 

Αυτο που μου αρεσε πολυ ηταν το τελευταιο...Πολυ καλο...

 

Ρε παιδια οταν λετε "μπεργκμανικο υφος" τι εννοειται?

Ενημερωστε και μας τους αδαεις που δεν εχουν δει μπεργκμαν..

[konnak]

Akujin, το Stardust Memories δεν το έχω δει ακόμα. Αλλά το έχω και θα το δω σύντομα.

Βασικά, είδα Woody χτες, αλλά έβαλα και είδα πάλι μία από τις πιο αγαπημένες μου, το Everyone Says I Love You, το οποίο είναι η πρώτη ταινία του που έχω δει ποτέ. Είναι υπέροχη και μου αφήνει πάντα μια καταπληκτική διάθεση όταν τελειώνει. Ε, και όταν συνυπάρχουν στην ίδια ταινία Νέα Υόρκη, Παρίσι και Βενετία, τι άλλο θες;

Anyway, επόμενοι προορισμοί Stardust Memories και The Purple Rose of Cairo το οποίο μου παρουσίασε πρόβλημα...υποτιτλισμού, οπότε αναβλήθηκε η προβολή του.

[Akujin]

πριν λίγο είδα και το Zelig

 

ή αλλιώς τα 20s/30s, μέσα από το χαρισματικό+ιδιοφυές πρίσμα του Woody.

 

Μετά το Zelig, θα έβλεπες με άλλο μάτι το Forrest Gump,

αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Ο Woody είχε μια έξυπνη ιδέα

πριν 23 χρόνια+την έκανε+μία πολύ καλή ταινία.

Στον τεχνικό τομέα το φιλμ πέρνει άριστα και σε κάνει ν'αναρωτιέσαι C.G.I. τι?

Αυτή η ταινία είναι πρωτότυπη, όχι τόσο αστεία όσο άλλες δουλειές του,

αλλά σου δίνει την αίσθηση ότι έχει αφομοιωμένο όλο το χιούμορ/κλίμα/αισθητική των 20s.

(μέσα από το φίλτρο που λέγεται γούντι)

Ενα τελείως ξεχωριστό mockumentary(?),

έχει την αγωνία της προσωπικότητας του Γούντι, της θέσης/ένταξης της διαφορετικότητάς του

στο κοινωνικό περιβάλλον του και γιατί όχι και στην ίδια του την εποχή, θα μπορούσε να πει κανείς...

*

 

 

NEXT STOP: Love and Death