Τα καλύτερα ντεμπούτα ever...

[darkkin]

Within Temptation - Enter - και μετά σου λένε αλμπουμάρα το Silent Force...αυτοί κομμάτια όπως Enter, Gatekeeper κτλ ΔΕΝ ξαναγράφουν (δυστυχώς...)

 

Γιατί, δεν σου άρεσε το αλα-Evanesence:evil: Stand My Ground?

 

Πέρα από την πλάκα, τι θα γίνει με αυτούς; Όσο πάνε και popίζουν...

[The_Judas]

Πάρτε και τα δικά μου (ύστερα απο σκέψη μιας μέρας :razz: ). Απαντάω κυρίως στην ερώτηση για γκόλ απο τα αποδυτήρια...

 

Helloween - Walls Of Jericho (1995) *ίσως όχι καλύτερο απο τα Keepers' date=' αλλά φοβερή 1η κυκλοφορία[/size']

Iron Maiden - Iron Maiden (1980) *και αν εξαιρέσουμε το "The Soundhouse Tapes" που ούτος ή άλλος έχει κομμάτια που βρίσκονται στο Iron Maiden

The Prodigy - Experience (1992) *τα υπόλοιπα ήταν απλώς για να πουλίσουν

Labyrinth - Return To Heaven Denied (1998 ) *όσο και να προσπάθησαν μετα δε με έπεισαν οτι θα ξαναδημιουργήσουν τέτοια albumάρα

Enigma - MCMXC a.D. (1991) *τα σχόλια περιτεύουν

Iced Earth - Iced Earth (1991) *δε νομίζω ποτέ να το φτάσουν αυτό το album. μόνο με το "Burnt Offerings πλησίασαν λίγο

Garbage - G (1995) *το 1ο τους και καλύτερο τους

The Cure - Three Imaginary Boys (1979) *μιλάμε για γκόλ απο το ζέσταμα :grin:

DIO - Holy Diver (1983) *no comment

Moby - Moby (1992) *καθαρή techno σε ένα album must για τους fun. σίγουρα το καλύτερό του

 

σταματάω εδώ γιατί δε θα τελειώσω ούτε αύριο

 

Το "Return To Heaven Denied" δεν είναι το πρώτο άλμπουμ των Labyrinth, αλλά το "No Limits".

[The_Judas]

Μερικά ποιοτικά πρώτα άλμπουμ κατά την γνώμη μου :

 

Iron Maiden - Iron Maiden

King Crimson - In the court of the Crimson King

Mike Oldfield - Tubular Bells

Holocaust - The Nightcomers

Diamond Head - Lightning to the Nations

Y.J Malmsteen - Rising Force

[robas]

Το "Return To Heaven Denied" δεν είναι το πρώτο άλμπουμ των Labyrinth, αλλά το "No Limits".

 

Έχεις δίκιο. My mistake :wink:

[AfterForever]

Ωραίο album το Silent Force, δεν είμαι από αυτούς που κράζουν. Ογκώδες, ατμοσφαιρικό, συμφωνικό, με την ωραία φωνή της Sharon να δεσπώζει, ΑΛΛΑ όπως και να το κάνουμε όταν έχεις κυκλοφορήσει το Enter δημιουργείς άλλες προσδοκίες ρε γαμώτο...

[Cristina]

Ωραίο album το Silent Force, δεν είμαι από αυτούς που κράζουν. Ογκώδες, ατμοσφαιρικό, συμφωνικό, με την ωραία φωνή της Sharon να δεσπώζει, ΑΛΛΑ όπως και να το κάνουμε όταν έχεις κυκλοφορήσει το Enter δημιουργείς άλλες προσδοκίες ρε γαμώτο...

Νομίζω πως αυτό που σε κάνει να τα ξεχωρίζεις τόσο, είναι το συναίσθημα.

Το ίδιο ακριβώς είχα (και έχω...) πάθει με τους Tristania. Το «Widow's Weeds» σε σχέση με το «Ashes» (το last album τους) που το περίμενα πως και πως, δεν μπορώ να πω πως με ενθουσίασε (και όμως βρέθηκε άνθρωπος να μου πει πως του άρεσε ). Λίγο ότι έχω απομακρυνθεί από τη metal, λίγο του ότι ηταν το 1ο album που άκουσα και δέθηκα με το group και το album (λόγω καταστάσεων τότε...), με κάνουν να βλέπω αλλιώς τις πρόσφατες δουλειές τους.

Μια από τα ίδια και για τους Lacuna Coil. Το ομώνυμο EP τους το βρίσκω καλύτερο από το 1ο τους album αν και αρκετός κόσμος που άρχισε να τους μαθαίνει το 2002 με το «Comalies» τους άρεσε πιο πολύ αυτό.

Και φυσικά τα ίδια και με τους Draconian που αν και το «Where Lovers Mourn» είχε αρκετά τραγούδια από τα demos και τα promos τους, τα προτιμούσα από του album που είχαν υποστεί λουστράρισμα.

Γενικώς, αγαπάμε πιο πολύ τον πρώτο ήχο που θα ακούσουμε από ένα συγκρότημα που θα μας κάνει κλικ. Στη συνέχεια όλα τα υπόλοιπα περιμένουμε να μας βγάλουν το ίδιο συναίσθημα, αλλά μάλλον δύσκολο είναι να γίνει αυτό γιατί έχει μεσολαβήσει χρόνος. Και τί έχει κάνει αυτός ο χρόνος; Μας έχει αλλάξει. Δεν είμαστε ίδιοι όπως όταν ακούσαμε αυτό που μας άγγιξε. Ε, λοιπόν είναι μάλλον θέμα τύχης αν η μουσική συνέχεια ενός group θα μας αγγίξει το ίδιο.

 

Προσωπική γνώμη βέβαια όλα αυτά.

Κάπως έτσι αντιλαμβάνομαι το θέμα, αυτήν τη στιγμή που γράφω. Την επόμενη μπορεί να τα αντιλαμβάνομαι αλλιώς.

[yiah]

aporo pos den exei grapsei kapios

 

to Kill 'em all ton Metallica!!

 

xoris auto to album polla apo ta parapano de 8a ipirxan

mporei na min einai opos itane palia alla kai pios einai, mi 3exname oti den einai pia 18

[darkkin]

Ωραίο album το Silent Force, δεν είμαι από αυτούς που κράζουν. Ογκώδες, ατμοσφαιρικό, συμφωνικό, με την ωραία φωνή της Sharon να δεσπώζει, ΑΛΛΑ όπως και να το κάνουμε όταν έχεις κυκλοφορήσει το Enter δημιουργείς άλλες προσδοκίες ρε γαμώτο...

 

Συνολικά σαν album και εμένα μου αρέσει, απλώς δεν μπορώ να χωνέψω "εμπορικά εύκολες" λύσεις σαν το Stand My Ground. Πάντως μετά από το Mother Earth όλοι ψιλοπεριμέναμε το καινούριο να είναι κάπως έτσι, αν εξαιρέσεις το συγκεκριμένο κομμάτι. Ήταν και το single στη μέση...

Συμφωνώ πάντως με την Cristina, εκτός από κάποιες εξαιρέσεις (δλδ κολλήματα), καλή ώρα εμένα με τους Radiohead, που ακόμα και ένα "άχρηστο" σαν το Pablo Honey να ξαναβγάζανε θα το αγόραζα...

[hugelacky]

Γενικώς, αγαπάμε πιο πολύ τον πρώτο ήχο που θα ακούσουμε από ένα συγκρότημα που θα μας κάνει κλικ. Στη συνέχεια όλα τα υπόλοιπα περιμένουμε να μας βγάλουν το ίδιο συναίσθημα, αλλά μάλλον δύσκολο είναι να γίνει αυτό γιατί έχει μεσολαβήσει χρόνος. Και τί έχει κάνει αυτός ο χρόνος; Μας έχει αλλάξει. Δεν είμαστε ίδιοι όπως όταν ακούσαμε αυτό που μας άγγιξε. Ε, λοιπόν είναι μάλλον θέμα τύχης αν η μουσική συνέχεια ενός group θα μας αγγίξει το ίδιο.

Straight to the point! Τα είπες όλα! Συμφωνώ απόλυτα! :wink:

[TheBoyFromSalina]

Γενικώς' date=' αγαπάμε πιο πολύ τον πρώτο ήχο που θα ακούσουμε από ένα συγκρότημα που θα μας κάνει κλικ. Στη συνέχεια όλα τα υπόλοιπα περιμένουμε να μας βγάλουν το ίδιο συναίσθημα, αλλά μάλλον δύσκολο είναι να γίνει αυτό γιατί έχει μεσολαβήσει χρόνος. Και τί έχει κάνει αυτός ο χρόνος; Μας έχει αλλάξει. Δεν είμαστε ίδιοι όπως όταν ακούσαμε αυτό που μας άγγιξε. Ε, λοιπόν είναι μάλλον θέμα τύχης αν η μουσική συνέχεια ενός group θα μας αγγίξει το ίδιο.

 

[/quote']

 

Συμφωνω σε γενικες γραμμες. Και εμεις οι ιδιοι αλλαζουμε σιγουρα. Αλλα προσωπικα δεν περιμενω απο εναν καλλιτεχνη να μου βγαζει το ιδιο συναισθημα με καθε αλμπουμ του, αλλα κατι αναλογα δυνατο. Θελω να με εκπλησσει, να αλλαζει, να προχωρα, να βελτιωνεται.

Δε θα αναλυσω για πολλοστη φορα τις περιπτωσεις των Daft punk και Fischerspooner, αλλα θα πω για τους Air που ξεκινησαν ηρεμα και ονειρικα με το Premieres symptomes, εμπλουτισαν τον ηχο με δυνατα ηλεκτρονικα στοιχεια στο Moon safari, εκαναν καποια βηματα προς τα πισω με το Virgin suicides και μετα η εμπορικοποιηση τους εκανε να επαναλαμβανονται και να κανουν ολο και πιο pop τις συνθεσεις τους. Ε, εκει απογοητευεσαι.

 

Βασικα ισως λεμε το ιδιο πραγμα με αλλα λογια. :-|

[Cristina]

Συμφωνω σε γενικες γραμμες. Και εμεις οι ιδιοι αλλαζουμε σιγουρα. Αλλα προσωπικα δεν περιμενω απο εναν καλλιτεχνη να μου βγαζει το ιδιο συναισθημα με καθε αλμπουμ του' date=' αλλα κατι αναλογα δυνατο. Θελω να με εκπλησσει, να αλλαζει, να προχωρα, να βελτιωνεται.

Δε θα αναλυσω για πολλοστη φορα τις περιπτωσεις των Daft punk και Fischerspooner, αλλα θα πω για τους Air που ξεκινησαν ηρεμα και ονειρικα με το [i']Premieres symptomes[/i], εμπλουτισαν τον ηχο με δυνατα ηλεκτρονικα στοιχεια στο Moon safari, εκαναν καποια βηματα προς τα πισω με το Virgin suicides και μετα η εμπορικοποιηση τους εκανε να επαναλαμβανονται και να κανουν ολο και πιο pop τις συνθεσεις τους. Ε, εκει απογοητευεσαι.

 

Βασικα ισως λεμε το ιδιο πραγμα με αλλα λογια. :-|

 

Κοίτα να δεις... Από προσωπική εμπειρία πάλι (με συγχωρείτε που έμμεσα μιλώ για μένα, αλλά μάλλον δεν μπορούμε να το αποφύγουμε αυτό ), οι Madrugada δε μου άρεσαν ποτέ. Πρώτη φορά είχα ακούσει πριν από 4 χρόνια περίπου και αν εξαιρέσουμε το Electric που μου φάνηκε συμπαθητικό, κατα τα άλλα μου ήταν βαρετοί και αδιάφοροι (μπορεί να έφταιγε που τότε την έβρισκα με Dimmu και Samael ).

Πριν λίγους μήνες που έβγαλαν το last τους, όχι απλώς μου άρεσαν, αλλά είπα να δώσω μια ακόμη ευκαιρία και στα παλιότερα μήπως και κάτι είχα παρεξηγήσει. Και ναι... Τελικά όχι απλώς μου άρεσαν, αλλά τους βρήκα τόσο σπουδαίους όσο ανιαρούς τους είχα βρει την πρώτη φορά που τους άκουσα.

Μετά από αυτήν την έκπληξη, νομίζω πως είναι δύσκολο να πω με την ίδια ευκολία (για ένα album/τραγούδι/καλλιτέχνη) πως δεν είναι καλό γενικώς. Το πιο πιθανό είναι να φταίει η στιγμή, η περίοδος, η φάση που βρίσκομαι παρά το ίδιο το άκουσμα. Για μένα φυσικά, έτσι;

Άλλοι μπορεί να λειτουργούν διαφορετικά.

 

Σχετικά με τους Air και το Virgin suicides, είμαι της γνώμης πως δεν θα έπρεπε να το συγκρίνουμε με τις υπόλοιπες δουλειές τους επειδή ντύνει μουσικά μια ταινία και το ύφος του θα ήταν διαφορετικό εκ των πραγμάτων.

Η εμπορικοποίηση που αναφέρεις, είναι το σαράκι που τρώει τους πιο πολλούς. Αυτό το «λουστράρισμα» που υπέστει και ο ήχος των Draconian στα albums, που τελικά άρεσε στον κόσμο που δεν τους είχε ακούσει πρωτύτερα.

Και νομίζω πως το ότι δεν αρέσει σε μας αυτό έχει να κάνει κυρίως με την εξοικίωσή μας με τον ήχο που ακούσαμε 1η φορά.

 

Τρανταχτά παραδείγματα μεγάλης αλλαγής (και όχι τα μόνα, φυσικά) στον ήχο από τα πρώτα albums είναι των Gathering και των Therion (με συγχωρείτε που αναφέρομαι στη metal διαρκώς ) οι οποίοι ξεκίνησαν πολύ σκληρά και με δύσκολο ήχο για πολλούς και η πορεία τους δεν είχε καμιά σχέση με το πως ξεκίνησαν. Για μένα, πολύ καλά έκαναν και αυτό το λέω μάλλον γιατί δεν τους γνώρισα στα πρώτα τους albums, αλλά πολύ αργότερα (και το πιο πιθανό είναι να μην τους έδινα καν σημασία). Όμως για εκείνους που τους γνώρισαν τότε, ήταν μόνο απογοήτευση.

Εγώ θα έλεγα πως εξελίχθηκαν κι εκείνοι πως κατάντησαν.

Αν μάλιστα ακούσετε το τελευταίο album των Gathering, δεν θα καταλάβεται πως είναι metal group. Τέτοια μετάλλαξη.

Κι επειδή πολλά έγραψα, αυτό που ουσιαστικά θέλω να πω είναι πως το θέμα είναι υποκειμενικό και εξαρτάται από πολλούς παράγοντες για το πως και πότε θα βαφτίσουμε ένα album ως «Καλύτερο».

[hugelacky]

Up, up.... :razz:

 

Για να βλέπω και άλλες προτάσεις... ;-)

[Godfath3r]

Oasis - Definitely Maybe (αν και το (What's The Story)Morning Glory? είναι και αυτό δισκάρα...)

Slipknot - Slipknot

Pearl Jam - Ten (Δεν γίνεται να μην έχει αναφερθεί αυτή η δισκάρα!!!!)

 

Aυτά προς το παρών, αν μου έρθει και τίποτα αλλο...

[Akujin]

egw eimai poly AIR-fan.

to premieres symptomes itane katapliktiko album, kai to moon safari apsogo.

akomi kai twra ta akouw syxna, den ta exw varethei katholou.

to virgin suicides ti ki an entyne tainia, mono vima pros ta pisw den itane,

min leme asteia twra. eixe ekpliktika kommatia kai atmosfaira+xarize tin misi aigli

se mia outws i allws katapliktiki tainia.

to epomeno album tous, nai auto itane vima pros ta pisw.einai me diafora

to xeirotero tous+krima.

to latest album, den einai moon safari, alla asfalws den exei kamia sxesi me to proigoumeno, oi Air mathainoune ap'ta lathi tous: einai para poly kalytero ap'to proigoumeno+exei kai 3,4 kommatares. pop-izei alla oxi dramatika. i atmosfaira tou

einai poly kali, akouste px. to venus,alone in kyoto,cherry blossom girl,alpha beta gaga

[TheBoyFromSalina]

Mαλλον παρεξηγηθηκα.

Οταν λεω οτι το Virgin suicides ηταν ενα βημα προς τα πισω δεν το λεω απαραιτητα αρνητικα. Απλως μοιαζει περισσοτερο ηχητικα με το 1ο τους δισκο παρα με το 2ο.

 

To 10000 Hz legend μπορει κανεις να πει οτι ηταν "ενα βημα μπροστα" (=εξελιχτηκε ο ηχος) αλλα τι να κανεις την παραγωγη αν δεν εχεις καλα κομματια... Αρα ηταν "ενα βημα πισω" ποιοτικα. :?

[/Johnnie Walker mode]