Προς το περιεχόμενο

World Of Warcraft Topic v1


Aias

Προτεινόμενες αναρτήσεις

Εφόσον απέχεις ένα χρόνο μην το σκέφτεσαι καν και μπες στο παιχνίδι, κάνοντας όπως και δήποτε upgrade στο mists of pandaria. Έχεις άπειρο content να βρεις και να γουστάρεις.

 

Στείλε μου και το bnet mail σου αν θες ή όνομα char και realm για να σου στείλω ένα scroll για 7 μέρες δωρεάν gametime να μπεις να πάρεις μια ιδέα πριν ανανεώσεις.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Απαντ. 24,3k
  • Δημ.
  • Τελ. απάντηση

Συχνή συμμετοχή στο θέμα

Εφόσον απέχεις ένα χρόνο μην το σκέφτεσαι καν και μπες στο παιχνίδι, κάνοντας όπως και δήποτε upgrade στο mists of pandaria. Έχεις άπειρο content να βρεις και να γουστάρεις.

 

Στείλε μου και το bnet mail σου αν θες ή όνομα char και realm για να σου στείλω ένα scroll για 7 μέρες δωρεάν gametime να μπεις να πάρεις μια ιδέα πριν ανανεώσεις.

Οκ ηδη το εχω παραγγειλει. Το email μου θα στο στειλω σε pm.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Εφόσον απέχεις ένα χρόνο μην το σκέφτεσαι καν και μπες στο παιχνίδι, κάνοντας όπως και δήποτε upgrade στο mists of pandaria. Έχεις άπειρο content να βρεις και να γουστάρεις.

 

Στείλε μου και το bnet mail σου αν θες ή όνομα char και realm για να σου στείλω ένα scroll για 7 μέρες δωρεάν gametime να μπεις να πάρεις μια ιδέα πριν ανανεώσεις.

 

Τί κάνεις βρε αναίσθητε?  :P  Ο άνθρωπος σου λέει είναι addict και εσύ αμέσως να του δώσεις ναρκωτικά...

Η blizzard μου έστειλε 7 μέρες....κάθε 3 μήνες παίζω για λίγο

Ακόμα παπά παίζεις chill?

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Τί κάνεις βρε αναίσθητε?  :P  Ο άνθρωπος σου λέει είναι addict και εσύ αμέσως να του δώσεις ναρκωτικά...

Η blizzard μου έστειλε 7 μέρες....κάθε 3 μήνες παίζω για λίγο

Ακόμα παπά παίζεις chill?

Αγαπητή και συνάμα εξαφανισμένη από το τόπικ χουζουρόφροστιτιουτ :lol:

ένα χρόνο καθαρός ήταν ο άνθρωπος, αστον να κυλήσει λίγο. Αφού έδειξε ψυχική δύναμη να ξεκολλήσει μια φορά μην τον φοβάσαι, μιλάει η πείρα :)

 

Priest πάντα ως main ναι, αν και τώρα εχω να logάρω κοντά μήνα.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Πλέον είμαι απεξαρτημένη, ούτε νέα δεν διαβάζω. Μπαίνω κάθε 3 μήνες για τη νοσταλγία...όσο να'ναι καλά πέρασα και γνώρισα ανθρώπους που μπορώ να αποκαλώ φίλους :)

 

Αρκετοί από το guild μου σταμάτησαν πριν από ένα μήνα. Σύμπτωση? Δεν νομίζω :P

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Γεια σας. Πρώτη φορά γράφω σε αυτό το νήμα. WoW παίζω σχεδόν από τότε που ξεκίνησε. Ήμουν τυχερός γιατί έζησα τη γλύκα του vanilla, κι ας είχε ένα σωρό στραβά και ζόρικα πράγματα. Ήταν και η πρώτη μου επαφή με τον κόσμο των MMORPG και το παιχνίδι με μάγεψε. Δε θα ξεχάσω ποτέ τη λαχτάρα που ένιωσα (nerdchills) όταν έκανα για πρώτη φορά login ως human mage στο αβαείο του Northshire (αν το θυμάμαι καλά το όνομα) και το πόσο πολύ μου έκανε εντύπωση ότι ο κόσμος του ήταν "πραγματικός", με τον ήλιο να γυρίζει στον ουρανό ανάλογα με τη δική μας ώρα. Έπαιξα ατελείωτες ώρες, κυρίως έλιωσα στο pvp και τις μάχες του Alterac Valley που δεν είχαν τελειωμό! Εξίσου ωραία ήταν και η εμπειρία του TBC, την πρώτη φορά που διέσχισα το Dark Portal (nerdchills και πάλι) και βρέθηκα στα κόκκινα Outlands. Έκτοτε, με τον καιρό η όρεξή μου για WoW καταλάγιασε και έκανα μεγάλα διαλείμματα αποχής, τα οποία έσπαγα για 1-2 μήνες προκειμένου να παίξω κάθε καινούριο expansion που έβγαινε. Το τελευταίο expansion με τα Panda δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε τρελά και είναι αυτό με το οποίο ασχολήθηκα το λιγότερο, είναι ζήτημα αν έπαιξα 1 μήνα. Ίσως απλώς να βαρέθηκα. Πάντως, όσο και να έχουν βελτιώσει τα γραφικά και να έχουν κάνει ακόμα πιο εντυπωσιακά τα spells και τα dungeons, εκείνη η ηρωική αίσθηση που ένιωσα την πρώτη φορά που πάτησα πόδι στα Deadmines δε θα τη ζήσω ποτέ ξανά σε κανένα game.

 

Nerdchills...  B)

  • Like 5
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δε θα ξεχάσω ποτέ τη λαχτάρα που ένιωσα (nerdchills) όταν έκανα για πρώτη φορά login ως human mage στο αβαείο του Northshire (αν το θυμάμαι καλά το όνομα) και το πόσο πολύ μου έκανε εντύπωση ότι ο κόσμος του ήταν "πραγματικός", με τον ήλιο να γυρίζει στον ουρανό ανάλογα με τη δική μας ώρα

 

Αααααχ, τι μου θύμησες τώρα. Καλοκαίρι του 2007, όταν πρωτοέπαιξα WoW... :fear:

  • Like 1
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Γεια σας. Πρώτη φορά γράφω σε αυτό το νήμα. WoW παίζω σχεδόν από τότε που ξεκίνησε. Ήμουν τυχερός γιατί έζησα τη γλύκα του vanilla, κι ας είχε ένα σωρό στραβά και ζόρικα πράγματα. Ήταν και η πρώτη μου επαφή με τον κόσμο των MMORPG και το παιχνίδι με μάγεψε. Δε θα ξεχάσω ποτέ τη λαχτάρα που ένιωσα (nerdchills) όταν έκανα για πρώτη φορά login ως human mage στο αβαείο του Northshire (αν το θυμάμαι καλά το όνομα) και το πόσο πολύ μου έκανε εντύπωση ότι ο κόσμος του ήταν "πραγματικός", με τον ήλιο να γυρίζει στον ουρανό ανάλογα με τη δική μας ώρα. Έπαιξα ατελείωτες ώρες, κυρίως έλιωσα στο pvp και τις μάχες του Alterac Valley που δεν είχαν τελειωμό! Εξίσου ωραία ήταν και η εμπειρία του TBC, την πρώτη φορά που διέσχισα το Dark Portal (nerdchills και πάλι) και βρέθηκα στα κόκκινα Outlands. Έκτοτε, με τον καιρό η όρεξή μου για WoW καταλάγιασε και έκανα μεγάλα διαλείμματα αποχής, τα οποία έσπαγα για 1-2 μήνες προκειμένου να παίξω κάθε καινούριο expansion που έβγαινε. Το τελευταίο expansion με τα Panda δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε τρελά και είναι αυτό με το οποίο ασχολήθηκα το λιγότερο, είναι ζήτημα αν έπαιξα 1 μήνα. Ίσως απλώς να βαρέθηκα. Πάντως, όσο και να έχουν βελτιώσει τα γραφικά και να έχουν κάνει ακόμα πιο εντυπωσιακά τα spells και τα dungeons, εκείνη η ηρωική αίσθηση που ένιωσα την πρώτη φορά που πάτησα πόδι στα Deadmines δε θα τη ζήσω ποτέ ξανά σε κανένα game.

 

Nerdchills...  B)

 

Έτσι είναι αυτά φίλε και είναι λογικό. Το wow είναι σαν μια μακροχρόνια ερωτική σχέση. Στην αρχή λες ότι βρήκες την τέλεια κοπέλα αλλά παρόλα τα καλά της, κάποια στιγμή βαριέσαι. Είναι πολύ λογικό. Διότι (για να συνεχίσω) την παρομοίωση, ακόμα και την ομορφότερη γυναίκα, κάποιος έχει βαρεθεί να τη ....

  • Like 1
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Μαύρε Σκορπιέ, μου άρεσε η παρομοίωση που έκανες για την μακροχρόνια ερωτική σχέση, μόνο που στο WoW με τα τελευταία 2 expansions μάλλον η σχέση μοιάζει πια με έναν κουρασμένο, βαλτωμένο γάμο.

 

Ταιριάζει όμως σε μερικές περιπτώσεις εξίσου γάντι και η γνωστή διαφημιστική ατάκα "η πρώτη σου αγάπη και παντοτινή".  :-D

 

Το WoW είναι από τα μετρημένα στα δάχτυλα παιχνίδια που μου έχουν αφήσει χαρακτηριστικές "αναμνήσεις". Τα άλλα δύο games είναι το πρώτο Civilization και το Railroad Tycoon 3.

 

Πράγματα που π.χ. θα θυμάμαι για πάντα από το WoW είναι:

 

α) Το πρώτο μου login, στον Silvermoon και το πόσο μαγικός φαίνονταν ο κόσμος. Είχε αρχίσει να βραδιάζει, άναψαν τα φώτα στο αβαείο και υπήρχε τριγύρω διάχυτη μια μαγική ατμόσφαιρα από ένα σωρό toons που πηγαινοέρχονταν. Το ίδιο βράδυ με έκαναν invite στους Greek Legion, ένα αμιγώς ελληνικό guild που σήμερα έχει συγχωνευτεί στους Hellenic Pantheon.

 

β) Αφού τέλειωσα τα πρώτα quests στο αβαείο, πήρα ένα quest που με έστελνε στο Goldshire. Όταν πέρασα την πέτρινη πύλη ένιωθα έναν παράξενο φόβο ότι θα με περιμένουν οι κακοί Horde (από αυτά που είχα διαβάσει στο manual) κρυμμένοι σε θάμνους για να με σκοτώσουν. Τελικά τίποτε δε συνέβη και σε μερικά λεπτά είχα φτάσει στο γραφικό Goldshire όπου έκαναν duels ένα σωρό παράξενοι τύποι.

 

γ) Η πρώτη μου φορά στα Deadmines. Κάποια στιγμή πέθαναν όλοι στο instance κι εγώ έτρεξα προς τα πίσω να κρυφτώ και περίμενα με χτυποκάρδι. Δεν ήξερα τότε ότι τα mobs στο instance σε κυνηγάνε μέχρι να βγεις από αυτό ή να πεθάνεις.

 

δ) Η πρώτη φορά που είδα από κοντά έναν Horde. Ήταν στο Westfall, ήμουν 20 lvl κι αυτός, ένα μεγάλο Tauren, είχε μια νεκροκεφαλή στο πορτραίτο του και ήταν "κόκκινος". Συνάμα φαινόταν τόσο εντυπωσιακός με αυτά που φορούσε. Ασυναίσθητα του επιτέθηκα, αυτός έγραψε κάτι παράξενα "bur bur" και με μια σπαθιά με έστειλε να δαγκώσω το χώμα. Έμεινα εκεί και ξαφνικά κάποιος δίπλα μου έκανε ένα spell και με... ανάστησε!!!

 

ε) Η πρώτη φορά που έπαιξα με horde warrior σε pvp server (εποχές 2005 με άγριο ganking, φάσεις tarren mill - southshore κλπ). Ήμουν μικρό σχετικά lvl, μόλις βγήκα από την "προστατευμένη" περιοχή των Barrens (τότε που τα Barrens ήταν ωραία και είχανε γαμάτο τσατ, σήμερα είναι ένα αδιάφορο, κυριολεκτικά barren μέρος) και μπήκα στο μαγεμένο δάσος του Ashenvale. Ακούστηκε ένας ήχος από τύμπανα και το πορτραίτο μου κοκκίνησε... ήμουν για πρώτη φορά pvp flagged. Η αδρεναλίνη μου χτύπησε κόκκινο και το αίμα μου ανέβηκε στο κεφάλι. Έπρεπε να διασχίσω το δάσος και να πάω στην άλλη άκρη, προς τα δυτικά, τη θάλασσα. Για καλή μου τύχη, συνάντησα παραδίπλα έναν μικρό lvl caster undead που ήθελε να κάνει το ίδιο. Συμφωνήσαμε να πάμε μαζί, η ισχύς εν τη ενώσει. Πεζοί φυσικά, αφού τότε για να πάρεις mount έπρεπε να πας 40 lvl... Αλλά για καλό και για κακό, είπαμε να αποφύγουμε τη "δημοσιά" και να πάμε από τα "χωράφια" για να μη μας την πέσουν οι alliance. Φυσικά ήταν γεμάτα από λύκους, αρκούδες και ανατριχιαστικές τεράστιες ταραντούλες! Προχωρούσαμε με κόπο, σκοτώναμε τα mobs και σιγά σιγά πλησιάζαμε το στόχο μας. Περάσαμε από απόσταση ασφαλείας από ένα μικρό χωριό των night elves και λίγο πριν βγούμε στην παραλία, συναντήσαμε ένα φαλακρό γουλί gnome warrior, 2-3 lvl μεγαλύτερο από μας!

 

Εγώ, το mighty tauren, είδα το κοντορεβυθούλη gnome και πάγωσα επί τόπου. Το ίδιο και ο undead φίλος μου, αλλά και το gnome που θα υπολόγιζε ότι παρά το γεγονός ότι ήταν μεγαλύτερο lvl από μας δε θα μπορούσε να τα βάλει εύκολα και με τους δύο μας. Μας έκανε /bow ευγενικά και έφυγε διακριτικά προς μεγάλη μου ανακούφιση. "What a kind gnome" είπε ο undead και συνεχίσαμε το δρόμο μας. Μόλις βγήκαμε από το δάσος κι ενώ είχα απομακρυνθεί λιγάκι από τον undead, ακούω ένα "φςςςςς" και βλέπω το θρασύδειλο φαλακρό gnome να έχει κάνει charge τον undead. Προφανώς νόμισε ότι είχαμε χωρίσει. Αυτό ήταν. Τον σημάδεψα και chaaaarge όρμησα κι εγώ καταπάνω του, αλλά τότε ο μικρός θρασύδειλος πρόλαβε και εξαφανίστηκε ξανά μέσα στο δάσος. Ένιωσα τόσο epic εκείνη τη μέρα.  :-D



Ξέχασα να προσθέσω στα παραπάνω το πόσο θεϊκοί φαίνονταν σε εμάς τους newcomers οι ήδη 60άρηδες, με τα άλογά τους, τις ωραίες τους πανοπλίες - ρούχα και τα πανίσχυρα spells που ξάπλωναν στο χώμα με 1 hit τα mobs που εμείς οι μικρότεροι ιδρώναμε να σκοτώσουμε. Σήμερα, το lvling είναι πανεύκολο, σε 3 μέρες μπορείς άνετα να φτάσεις 60 lvl κάνοντας μόνο LFG random instances. Λέγαμε με περηφάνια στο υπόλοιπο party που περίμενε υπομονετικά στο Gnomeregan επειδή το tank είναι βγει offline "w8, i will bring a 60 lvl friend to help us" και σε κοιτούσαν με δέος.  :-D

 

Επίσης, για να πάρεις το πρώτο mount σου έπρεπε να είσαι 40 lvl και να πληρώσεις 100g που ήταν μεγάλη υπόθεση. Εγώ κατάφερα με κόπο να φτάσω τα 100g μόνο αφότου έφτασα 43 lvl. Σήμερα, με τον πληθωρισμό που υπάρχει στο WoW, τα 100g είναι για πασατέμπο και το mount μόνο ταχυδρομικώς δε στο στέλνουν!

  • Like 2
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

@ erevus

1. good read! νομίζω όλοι θυμόμαστε τέτοιες στιγμές, ιδίως από το πρώτο toon που lvl-αραμε (από το δεύτερο δε θυμάμαι τίποτα - τρίτο δεν είχα ΠΟΤΕ την υπομονή να ανεβάσω)

 

2. Παρομοιάζεις το wow με βαλτωμένο γάμο αλλά απ' ότι βλέπω όλο τις καλές στιγμές θυμάσαι!

3. Όπως όλα τα πράγματα, έτσι και το wow εξελίσσεται. Δε θα ήταν δυνατόν να μείνει στάσιμο. Σίγουρα η εξέλιξη δε αρέσει σε όλους αλλά δυστυχώς έτσι έχουν τα πράγματα. Αν δεν εξελισσόταν τότε ακόμα λιγότερος κόσμος θα έπαιζε και είναι μαγκιά των developers που ακόμα και σήμερα, τόσα χρόνια μετά υπάρχει κόσμος που γνωρίζει για πρώτη φορά τον κόσμο του wow και αισθάνεται όπως εσύ όταν πρωτοξεκίνησες! Σίγουρα κάποια στιγμή και αυτό θα ξεφτίσει καθώς θα δημιουργούνται καινούριες ανάγκες και το wow θα είναι αδύνατο να προσαρμοστεί αλλά απ' ότι φαίνεται αυτή η στιγμή δεν έχει έρθει ακόμα. Ίσως δεν έχει έρθει επειδή ο ανταγωνισμόςκοιμάται κανονικότητα και αδυνατεί να πιάσει τον παλμό της εποχής.

4. Σίγουρα λοιπόν οι παλιές καλές στιγμές ήταν μαγικές αλλά τίποτα στη ζωή δε μένει το ίδιο και, κατά τη γνώμη μου, πρέπει να προσαρμοζόμαστε στα νέα δεδομένα. ΠΧ άλλους φίλους είχες ως παιδί και άλλους ως ενήλικας. Σίγουρα κάποιοι παιδικοί φίλοι μπορεί να παρέμειναν αλλά αξίζει να αναρωτηθείς: οι ίδιοι δεν άλλαξαν; κάνατε πάντα την ίδια κολλητή παρέα; δεν έκανες ΚΑΙ καινούριους φίλους; κοκ...

έτσι και με το wow, αρχικά κολλητή παρέα, μετά μπορεί να βαρέθηκες λίγο, το παράτησες, πήγες αλλού που μπορεί να πέρασες καλύτερα, μπορεί να ξαναγύρισες στο wow κοκ

 

αυτό που δεν καταλαβαίνω με τα nostalgia posts είναι ότι συνήθως υπάρχει μια υποβόσκουσα "ενοχή" από το γράφοντα που παράτησε το wow. Σα να θέλει να δικαιολογηθεί θαρρείς και έκανε κάτι κακό, σα να έχει ενοχές και πολλές φορές (όχι εσύ) κρίνουν πολύ άσχημα όσους συνεχίζουν να παίζουν ενώ δε χρειάζεται! Ο καθένας τραβάει το δρόμο του! (κι άλλο παράδειγμα fuck yea) κάποιοι ακούνε metal και μόνο metal από το γυμνάσιο μέχρι να πεθάνουν. αυτό τους γεμίζει, τι να κάνουμε. κάποιοι τη βρίσκουν κι αλλιώς αλλά έχουν ως βάση, ως "σπίτι" το metal. Κάποιοι άλλοι όταν μεγαλώνουν αφορίζουν το metal και γενικώς τις παλιές μουσικές επιλογές και πάνε αλλού. Κανένας δεν είναι λάθος, ο καθένας όπως τη βρίσκει!

 

TL / DR: περί ορέξεως κολοκυθόπιτα :D

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Φίλε Μαύρε Σκορπιέ, καμία απολύτως ενοχή δεν κρύβουν τα νοσταλγικά ποστ μου, ίσα ίσα μια απέραντη αγάπη για τον κόσμο του Warcraft. Μεγάλωσα παίζοντας Warcraft II: Orcs vs Humans κι αργότερα το Warcraft III, έχοντας τερματίσει το campaign mode του 5-6 φορές τουλάχιστον. Για αυτό είχα μια ιδιαίτερη αδυναμία στην ιστορία του WoW, κυρίως όμως πριν τα expansions, γιατί το αυθεντικό vanilla ήταν κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του Warcraft III και της ιστορίας του που τόσο πολύ με είχε ενθουσιάσει.

 

Φυσικά και τα επόμενα expansions είχαν μπόλικα στοιχεία από αυτή την ιστορία (π.χ. τα Outlands και η επιστροφή του Lich King), αλλά το Cataclysm και η Pandaria απομακρύνθηκαν αρκετά και δημιούργησαν καινούρια ιστορία. Και δυστυχώς, η ιστορία σε ένα MMORPG δεν είναι ακριβώς γραμμική όπως σε ένα RTS οπότε χάνει αρκετά κατά την "αφήγησή" της. Εκείνα τα χαριτωμένα cinematics του Warcraft III (δεν ξεχνώ π.χ. τον Mannoroth να κόβει τις φλέβες του και να ποτίζει με αίμα το πηγάδι στο Ashenvale γελώντας υστερικά muahahahaha) για μένα είναι ανυπέρβλητα από άποψης gaming και δυστυχώς το WoW δεν μπορεί να τα υποκαταστήσει, κι ας έχουν προσθέσει και ήχο σε πολλά quests. Π.χ. εκείνα τα quests με τον Thrall να προσπαθεί να αντιμετωπίσει τον Κατακλυσμό με άφηναν παγερά αδιάφορο, φαινότανε τόσο κακοσκηνοθετημένα.

 

Δεν έχω παρατήσει το WoW, κάθε φορά που βγαίνει ένα καινούριο expansion παίζω περίπου 1-2 μήνες και μετά σταματώ. Ούτε νιώθω πως έκανα κάτι κακό που έπαιξα (ίσα ίσα χαίρομαι που είχα την τύχη να ασχοληθώ σχεδόν από την αρχή του και να ζήσω από πρώτο χέρι τις παιδικές του αρρώστιες) και κυρίως ουδέποτε θα έφτανα στο σημείο να κρίνω κάποιον που συνεχίζει να παίζει.

 

Και σημειωτέον, όποιο άλλο MMORGP δοκίμασα (Lotro, Aion, Star Trek Online και 2-3 άλλα) δεν έφταναν ούτε μια τρίχα από τα μουστάκια του Malfurion στην απλότητα και τη χάρη του WoW.  :-D

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

 

Για να νιώσετε λίγο και πάλι το "feeling" οι παλιοι καμμένοι του Vanila :D

 

Eιδικά το soundtrack όταν εμπαινες στο Stormwind Μπορει να χαρακτηριστει ως ο ορισμός του EPIC

  • Like 1
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Επισκέπτης
Αυτό το θέμα είναι πλέον κλειστό για περαιτέρω απαντήσεις.
  • Δημιουργία νέου...