Θέματα
Λοιπόν από που να το πιάσω;
Έχει τόσους μύθους το συγκεκριμένο, τόσους εχθρούς, τόσους φανατικούς φίλους, πολύ κόσμο που φοβάται να το δοκιμάσει, πολλούς που πέρασαν και στην 1η εβδομάδα τα παράτησαν....Τόσο αντιφατικό.
Ακόμα δεν έχει αποφασιστεί αν είναι άθλημα ή μέθοδος εκγύμνασης. Ο καθένας έχει και μια άποψη.
Προσωπικά έχοντας ασχοληθεί για 3 χρόνια με το συγκεκριμένο θα πω την άποψή μου, και όσοι θέλουν ας πούνε την δική τους.
Καταρχήν η ιδέα του να καταπιαστείς με τόσα διαφορετικά πράγματα στην γυμναστική σου, πράγματα που μπλέκουν την ενόργανη γυμναστική, την άρση βαρών, πλειομετρικές ασκήσεις, kettlebell, τρέξιμο αντοχής, σπρίντ, κωπηλασία, ασκήσεις με το βάρος του σώματός σου, κολύμπι, άλματα, σκαρφάλωμα, ρίψεις, ε....έλεος, είναι λογικό να τρομάζει.
Και μάλιστα όταν κύρια ιδέα είναι να κάνεις ένα wod μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, δουλεύοντας στα όρια και κυνηγώντας τον χρόνο είτε να κάνεις όσες περισσότερες επαναλήψεις, είτε όσο πιο γρήγορα γίνεται. Και γιατί όλα αυτά; Για να επιτύχεις εκτός του να είσαι δυνατός, να έχεις και ευλυγισία και ταχύτητα και για τον καθημερινό άνθρωπο να έχει καλύτερη ποιότητα ζωής.
Ωραίο φαίνεται ε; είναι όμως για όλους;
Λοιπόν στα Κροσφιτάδικα θα πουν ότι είναι για όλους, ότι γίνεται κλιμάκωση των ασκήσεων, ότι μπορεί ο καθένας να παρακολουθήσει και ότι είναι απόλυτα ελεγχόμενα τα πράγματα. Έχοντας πάει σε 4 διαφορετικά και έχοντας δει τις προπονήσεις σε άλλα τόσα, έχω μια αλλιώτικη άποψη.
Κατ'αρχήν νομίζω ότι πρέπει να διαχωρίσουμε τον κόσμο που θέλει να ασχοληθεί σε αυτούς που έχουν κάποιο αθλητικό υπόβαθρο σε οποιοδήποτε τομέα, και σε αυτούς που δεν έχουν κανένα. Οι πρώτοι θα ανταποκριθούν πολύ πιο εύκολα και θα προοδέψουν πιο γρήγορα. Θα πει κανείς, σιγά το νέο. Λογικό ακούγεται. Δεν είναι όμως έτσι απλό.
Ένας άνθρωπος που δεν έχει γυμναστεί στην ζωή του ή έχει κάνει ήπια γυμναστική, δοκιμάζοντας το crossfit θα πάθει σοκ. Εκτός του ότι τις πρώτες ημέρες έως εβδομάδες δεν θα μπορεί να σηκωθεί από το κρεβάτι από το πιάσιμο και θα ψάχνει την κουπαστή να κατέβει τα σκαλιά του σπιτιού του, όταν με το καλό ξεπεράσει το σοκ, θα κοιτάζει πως να ανταποκριθεί στα wod που θα πρέπει πλέον να συμμετέχει. Αλήθεια πόσο εύκολο είναι ένας άνθρωπος που δεν έχει κάνει ποτέ στην ζωή του κατακόρυφη στήριξη στον τοίχο, να την κάνει; Προφανώς ΠΟΛΥ δύσκολο. Αλλά εξίσου δύσκολες είναι και όλες οι διαβαθμίσεις και προασκήσεις που χρειάζονται για να κάνεις τελικά κατακόρυφο. Πόσο εύκολο είναι για μια γυναίκα που δεν έχει πιάσει ποτέ μπάρα στην ζωή της, να πιάσει μια και να κάνει ολυμπιακές άρσεις; Που εκτός από δύναμη χρειάζονται και απίστευτη εκρηκτικότητα και τεχνική. Προφανώς θα κάνει προσκήσεις και θα δουλεύει με ένα ξύλινο στικ μέχρι να καταλάβει τι και πως είναι αυτό που χρειάζεται.
Και το θέμα είναι ότι δεν είναι μόνο τα παραπάνω που πρέπει να μάθει κάποιος. Είναι όλες οι ασκήσεις, που είναι δεκάδες. Και που για να ανταποκριθείς σωστά, εκτός του να ξέρεις πως γίνονται σωστά στη θεωρία, είναι να έχεις και την κινητικότητα να τις κάνεις σωστά. Για παράδειγμα, το να κάνεις ένα σωστό squat με το βάρος του σώματός σου είναι ένα πράγμα, το οποίο θέλει μια κάποια κινητικότητα. Αν βάλεις και μια μπάρα στην πλάτη αλλάζει το πράγμα. Αν βάλεις την μπάρα σε θέση για front squat αλλάζει, γιατί το βάρος σε τραβάει μπροστά και θα πρέπει αναγκαστικά ο κορμός σου να είναι πολύ κάθετος για να ανταποκριθεί. Έχουν όλοι τέτοια κινητικότητα σε ισχία και αχίλλειο; Για να δοκιμάσουμε και overhead squat , που χρειάζεται να έχεις εκτός της κινητικότητας και πολύ γερό μέσο κορμό ώστε να σταθεροποιείς την μπάρα. Τα πράγματα για εμένα δεν είναι τόσο απλά όσο μπορεί να παρουσιάζονται από τους θιασώτες και από τους προπονητές.
Και αναφερόμενος σε προπονητές το άλλο μεγάλο, τεράστιο κεφάλαιο στο θέμα. Όπως και σε όλα τις υπηρεσίες έτσι και εδώ υπάρχει πολύ σαβούρα η οποία δυστυχώς φταίει για το κακό όνομα που έχει πάρει το crossfit. Μιλάμε για κάτι που ξεκίνησε το 2007 με τα πρώτα crossfit games/ δηλαδή είναι πολύ φρέσκο. Και είναι φυσικό να έχουν ασχοληθεί ένα σωρό άσχετοι ή τύποι που υποτίθεται ότι το κατέχουν. Σε αυτό φταίει και η Crossfit και εξηγούμε: είδαν ότι έχει πολύ ψωμί το θέμα και άρχισαν να δίνουν πιστοποιήσεις. Και την πιστοποίηση την παίρνεις δίνοντας online εξετάσεις με ένα κάποιο ποσό και μια αντίστοιχη ύλη. Και μετά μπορείς να πεις ότι είσαι πιστοποιημένος και ουαου και μπράβο. Τώρα αν έχεις σχέση με αθλητισμό γενικά, αν έχεις σπουδάσει προπονητική, αν έχεις γνώσεις ανατομίας και εργοφυσιολογίας, αν είσαι από ΤΕΦΑΑ, δεν παίζει ρόλο. Αρκεί η πιστοποίηση της Crossofit Και αυτή είναι η καλή πλευρά. Η κακή είναι ότι είσαι ένας που έχει κάνει 2-3 χρόνια, το κάνεις σχετικά καλά, έχεις κατέβει και σε 5-6 αγώνες, ανοίγεις ένα box και το πουλάς. Προσωπικά πέτυχα έναν τύπο που προπονούσε κόσμο, και η δουλεία του ήταν μεταφορά κρεάτων με φορτηγό.
Και να που έρχονται οι τραυματισμοί. Και είναι και πολλοί. Και μπορεί να είναι και σοβαροί. Γιατί; επειδή αν μαζέψεις όλα τα παραπάνω τί έχεις; μια συνεχώς μεταβαλλόμενη προπόνηση,με πολλές διαφορετικές ασκήσεις να αφομοιώσεις, με μεγάλη ένταση, με τεχνική που πιθανότατα να πάει περίπατο στην διάρκεια της άσκησης λόγω έντασης ή κούρασης ή κακού προπονητή που δεν στην έδειξε σωστά/δεν ενδιαφέρεται/δεν γνωρίζει και...αντίο στον ώμο που έπαθε ρήξη τένοντα ή στα γόνατα που διαλύθηκαν.
Δηλαδή να μην κάνουμε crossfit? Δεν λέω αυτό. Το 1ο και κύριο είναι να βρούμε ένα σωστό box με ανθρώπους που είναι γυμναστές, το έχουν σπουδάσει. Ότι και αντίλογος να υπάρχει, αν έχεις τελειώσει προπονητής είναι σίγουρο ότι θα έχεις πιο σοβαρό backround. Γιατί άλλο είναι να περιγράφεις μια ενόχληση που έχεις σε έναν που έχει και γνώσεις φυσιολογίας και άλλο σε έναν που δεν έχει. Ο 1ος θα σου υποδείξει και θα σε γλυτώσει από στραβά. Ο 2ος θα σου πει "δεν έχεις κάτι, όλοι πονάμε". Επίσης πολύ σημαντικό είναι να βλέπεις και πως συμπεριφέρονται στα wod οι προπονητές. Αν δει κάποιος 40 άτομα με έναν προπονητή, καληνύχτα. Ανά 10-12 πρέπει να υπάρχει και ένας να ελέγχει . Είναι αδύνατον να βλέπεις σε 30-40 άτομα και να είσαι ένας. Κάτι δεν πάει καλά με το box. Επιπλέον ο προπονητής δεν πρέπει να σε πορώνει να πας πιο γρήγορα και πιο δυνατά. Δεν έχει ουσία σε απλά ασκούμενους. Να προπονηθούμε θέλουμε, όχι να πάρουμε μετάλλιο. Μια χαρά φτάνει η ένταση του wod από μόνη της. Να έχεις τον άλλον να σου ουρλιάζει "πάμε και δώσε" σε κακό θα βγει. Προφανώς και θα πρέπει ο προπονητής να θέλει να ασχοληθεί και να στο δείχνει, όχι να σε αγνοεί. Τέλος θα πρέπει πρώτα να μην παρασυρόμαστε οι ίδιοι από τους άλλους γύρω μας.Τι να γίνει πάντα θα υπάρχει καλύτερος. Λελογισμένο ρίσκο χρειάζεται από πλευράς μας, όχι τρέλες. Με τα παραπάνω πραγματικά μπορείς να το απολαύσεις και να δεις συγκλονιστικές διαφορές στο σώμα σου, στην ζωή σου. Γιατί το ρημάδι έχει αποτελέσματα.....
