Αυτοκτόνησε ο χάκερ και ακτιβιστής για τα ψηφιακά δικαιώματα Άαρον Σβαρτς

καλα ναι πολλες φορες καποια πραγματα λεγονται σαν αυτοκτονια και στην πραξη δεν ειναι ετσι.μου θυμιζει περιπτωσεις και σε φυλακες που λενε αυτοκτονησε ο αλλος και στην πραξη οπως ειπες τους εχουν αυτοκτονησει.

Κρίμα να χάνονται τέτοια άτομα. Πάντως και γω είμαι της άποψης ότι δεν αυτοκτόνησε οικειοθελώς.

Παιδιά δεν ξέρω για εσάς ,αλλά εγώ πιστεύω πως τον αυτοκτονήσανε !!!!

http://youtu.be/v1_yL9dZ8uk

Δεν είναι δύσκολο στις μέρες μας να σκηνοθετήσεις κάτι ώστε να φανεί ως ατύχημα, ιατρικό επεισόδιο ή αυτοκτονία.

Το θέμα με αυτά τα "χαρισματικά" άτομα είναι οτι το χάρισμα τους δεν αναλώνεται μόνο στο πως θα λύσουν μια εξίσωση ή να γράψουν έναν τρελό κώδικα προγ/σμού. Απο κάποια στιγμή και μετά, αντιλαμβάνονται τον κόσμο διαφορετικά. Και δεν μιλάω για φιλμο-περιπτώσεις J. Nash με παραισθήσεις κλπ, αλλά τρόπους που πραγματικά μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο προς το καλύτερο.

Αν βλέπουν συνέχεια όμως, οτι οι προσπάθειες τους πέφτουν στο κενό, απογοητεύονται. Μην ξεχνάτε οτι δεν μιλάμε για τους υπεράνθρωπους του Νίτσε, αλλά για άτομα με απλά περισσότερο iq που κουβαλούν όμως μέσα τους τις αδυναμίες λιγο πολύ όλων των ανθρώπων.

Αν έρθει τώρα καποιος εκείνη την στιγμή και τους πει πχ οτι οι περισσότερες μορφές ακτιβισμόυ, συνήθως καθοδηγούνται απο τους ίδιους ανθρώπους που πολεμάς (θεωρία που παρεμπιπτόντως την πιστεύω και εγώ ακράδαντα) ή τελος πάντων κάτι που μπορεί να τους αναιρέσει όλη την προσωπικότητα, τότε είναι ουσιαστικά σαν να του χαρίζει το σχοινί με την θηλιά.

Γνώμη μου είναι οτι έπρεπε να το τελειώσει το Stanford και να αποκτήσει μια νέα "ταυτότητα". Το αίσθημα της παρανομίας (γιατί ανεξάρτητα αν κάνεις καλό, για το σύστημα είσαι παράνομος)  είναι αίσθημα δυσβάσταχτο και δεν είναι για όλους.

μπορει τα συμφεροντα να ηταν εναντιον του

Παιδιά δεν ξέρω για εσάς ,αλλά εγώ πιστεύω πως τον αυτοκτονήσανε !!!!

αυτο λεω και εγω.

Αυτό μάλλον τα εξηγεί όλα (από τη σελίδα του http://www.aaronsw.com/):

Aaron Swartz is the founder of Demand Progress, which launched the campaign against the Internet censorship bills (SOPA/PIPA) and now has over a million members. He is also a Contributing Editor to The Baffler and on the Council of Advisors to The Rules.

Όσο αντί να "ακολουθούμε" τα μυαλά "ακολουθούμε" τις τσέπες τέτοια τραγικά πράγματα θα συνεχίζουν να συμβαίνουν προκειμένου να φιμώνονται οι αντίθετες απόψεις και λογικές και να εξακολουθούν ορισμένοι να πουλάνε τα παραμύθια τους και να παρανομούν νόμιμα!

Όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω πολλές φορές τα ακτιβιστικά κινήματα υποκινούνται από τους ίδιους που εκείνα "πολεμάνε". Είναι η λεγόμενη τακτική του "ξεφουσκώματος των αντιδράσεων". Το ίδιο γίνεται παντού. Λέμε λέμε, κάνουμε κάνουμε μέχρι να παγιώσουμε αυτό που θέλουμε να πετύχουμε και όταν έρθει η ώρα το τελειώνουμε το παραμύθι με τον ακτιβισμό και οι αντιδράσεις τους κόσμου εξαφανίζονται. Πολιτικά κόμματα εφαρμόζουν ανάλογες πρακτικές...

Παλιά υπήρχε ο πόλεμος με το σώμα, μετά ο πόλεμος με τα σπαθιά, μετά με τα τουφέκια, με τα κανόνια, με πλοια, με αεροπλάνα, με βόμβες, με "κουμπάκια", πιο πρόσφατα ο οικονομικός πόλεμος και εδώ και μερικά χρόνια πλέον αρχίζει να κάνει την εμφάνισή του και ο "πόλεμος των μυαλών".

 οι περισσότερες μορφές ακτιβισμόυ, συνήθως καθοδηγούνται απο τους ίδιους ανθρώπους που πολεμάς (θεωρία που παρεμπιπτόντως την πιστεύω και εγώ ακράδαντα)

Άρα, επειδή το χεις πιάσει το κρυφό νόημα, ο ακτιβισμός είναι εξ ορισμού "στημένος", δεν μπορεί να λύσει προβλήματα και συνεπώς είμαστε κορόιδα αν συμμετέχουμε σε/υποστηρίζουμε τέτοιες δράσεις, οπότε αφήνουμε το σύστημα να κάνει τη δουλειά του ανενόχλητο.

Κοιτα να δεις όμως που ακριβώς έτσι θα ήθελε να σκέφτεται ο κόσμος η ελίτ που τον εκμεταλεύεται.. Σύμπτωση ε?

Πιο on topic φοβερή η κίνηση του παλικαριού με το JSTOR, είμαι σίγουρός ότι έχει περάσει από το μυαλό πολλών που έχουν περάσει από τον ακαδημαικό χώρο όταν μαθαίνουν πόσο χρεώνεται η πρόσβαση στη γνώση από το σύστημα των εκδοτικών οίκων που την "προάγει" (από το προαγωγός, aka νταβατζής). Κρίμα που δεν έχουν πιό πολλοί τις γνώσεις του.

Κομμάτι απο την περιγραφή του torrent που εξηγεί κάπως την κατάσταση:

I've had these files for a long time, but I've been afraid that if I

published them I would be subject to unjust legal harassment by those who

profit from controlling access to these works.

 

I now feel that I've been making the wrong decision.

 

On July 19th 2011, Aaron Swartz was criminally charged by the US Attorney

General's office for, effectively, downloading too many academic papers

from JSTOR.

 

Academic publishing is an odd system—the authors are not paid for their

writing, nor are the peer reviewers (they're just more unpaid academics),

and in some fields even the journal editors are unpaid. Sometimes the

authors must even pay the publishers.

 

And yet scientific publications are some of the most outrageously

expensive pieces of literature you can buy. In the past, the high access

fees supported the costly mechanical reproduction of niche paper journals,

but online distribution has mostly made this function obsolete.

 

As far as I can tell, the money paid for access today serves little

significant purpose except to perpetuate dead business models. The

"publish or perish" pressure in academia gives the authors an impossibly

weak negotiating position, and the existing system has enormous inertia.

 

Those with the most power to change the system--the long-tenured luminary

scholars whose works give legitimacy and prestige to the journals, rather

than the other way around--are the least impacted by its failures. They

are supported by institutions who invisibly provide access to all of the

resources they need. And as the journals depend on them, they may ask

for alterations to the standard contract without risking their career on

the loss of a publication offer. Many don't even realize the extent to

which academic work is inaccessible to the general public, nor do they

realize what sort of work is being done outside universities that would

benefit by it.

 

Large publishers are now able to purchase the political clout needed

to abuse the narrow commercial scope of copyright protection, extending

it to completely inapplicable areas: slavish reproductions of historic

documents and art, for example, and exploiting the labors of unpaid

scientists. They're even able to make the taxpayers pay for their

attacks on free society by pursuing criminal prosecution (copyright has

classically been a civil matter) and by burdening public institutions

with outrageous subscription fees.

RIP Aaron

Επειδή έγραψα κι εγώ κάτι παρόμοιο με αυτό που έγραψε ο trek στο δικό του μήνυμα, να συμπληρώσω πως η προσωπική μου άποψη δεν είναι "αφού είναι υποκινούμενες οι ακτιβιστικές δράσεις άρα να μην συμμετέχουμε", όχι. Απλά εκτός από το να συμμετέχουμε, με όποιο τρόπο μπορεί να συμμετέχει κανένας, το ακόμα σπουδαιότερο είναι να υιοθετούμε όσα πιστεύουμε ως λογική και ως στάση ζωής γιατί αυτό θα έχει δύναμη ακόμα και αν κάποιες από τις ακτιβιστικές δράσεις είναι υποκινούμενες, γιατί δεν είναι όλες.

Πάντως στην τελευταία του καταχώρηση στο blog του μιλάει για σκηνοθέτηση αυτοκτονίας σε στυλ "μπάτμαν".

Και η κίνησή του με το JSTOR, δεν είναι ακριβώς "φοβερή". Αυτό που κάνει το JSTOR είναι να ψηφιοποιεί άρθρα και να τα αποθηκεύει (κάτι σαν τη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας). Πολλοί συγγραφείς πλέον ίσως να μη δίνουν την έγκρισή τους να συνεχίσει να το κάνει, και αρκετή έρευνα ίσως χαθεί.

Η ελεύθερη πρόσβαση στην γνώση είναι αναμφισβήτητα καλή, αλλά να γίνεται με τον σωστό και τον ωφέλιμο τρόπο.

Να μην μπλεκόταν εκει που δεν ηταν η δουλεια του. Ακου εκεί αυτοκτονησε, ναι σιγα, και εγω πεταω. Σιγουρα τον φαγανε, αλλα δεν παιζουν με αυτά. Και στο κατω κατω τι ειναι το MIT για να δινει δωρεαν δεδομένα? Φιλανθρωπικο ίδρυμα? ελεος.