Τιτανικός: Νέες ψηφιακές σαρώσεις αποκαλύπτουν το διάσημο ναυάγιο όπως δεν το είχαμε δει ποτέ πριν

Η πρώτη ψηφιακή σάρωση σε πλήρες μέγεθος του Τιτανικού, ο οποίος βρίσκεται σε βάθος 3.800 μέτρων στον Ατλαντικό, δημιουργήθηκε με τη χρήση χαρτογράφησης σε μεγάλα βάθη. Η μέθοδος παρέχει μια μοναδική τρισδιάστατη άποψη ολόκληρου του πλοίου, επιτρέποντας να το δούμε σαν να μην βρίσκεται μέσα στο νερό. 

Η ελπίδα για την αρμόδια ομάδα, είναι ότι οι νέες σαρώσεις θα ρίξουν νέο φως στο τι ακριβώς συνέβη στο υπερωκεάνιο, το οποίο βυθίστηκε το 1912. Περισσότεροι από 1.500 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους όταν το πλοίο προσέκρουσε σε παγόβουνο στο παρθενικό του ταξίδι από το Σαουθάμπτον στη Νέα Υόρκη.

«Υπάρχουν ακόμη ερωτήματα, βασικά ερωτήματα, που πρέπει να απαντηθούν σχετικά με το πλοίο», δήλωσε στο BBC News ο Parks Stephenson, αναλυτής του Τιτανικού. Ο ίδιος αναφέρει ότι το μοντέλο ήταν «ένα από τα πρώτα σημαντικά βήματα για να οδηγηθεί η ιστορία του Τιτανικού προς μια έρευνα που βασίζεται σε στοιχεία - και όχι σε εικασίες».

Ο Τιτανικός έχει διερευνηθεί εκτενώς από τότε που ανακαλύφθηκε το ναυάγιο το 1985. Όμως το μέγεθός του είναι τόσο μεγάλο που στο σκοτάδι του βυθού, οι κάμερες δεν μπορούν ποτέ να μας δείξουν παρά μόνο ελάχιστα στιγμιότυπα του ετοιμόρροπου πλοίου και ποτέ ολόκληρο.

Η νέα σάρωση αποτυπώνει το ναυάγιο στο σύνολό του, αποκαλύπτοντας μια ολοκληρωμένη εικόνα του Τιτανικού. Αυτό βρίσκεται σε δύο μέρη, με την πλώρη και την πρύμνη να χωρίζονται από περίπου 800 μέτρα. Ένα τεράστιο πεδίο συντριμμιών περιβάλλει το διαλυμένο πλοίο.

Η σάρωση πραγματοποιήθηκε το καλοκαίρι του 2022 από τη Magellan Ltd, μια εταιρεία χαρτογράφησης σε μεγάλα βάθη, και την Atlantic Productions, η οποία γυρίζει ένα ντοκιμαντέρ για το έργο. Τα υποβρύχια, τα οποία ελέγχονταν εξ αποστάσεως από μια ομάδα που επέβαινε σε ένα εξειδικευμένο πλοίο, πέρασαν περισσότερες από 200 ώρες ερευνώντας το μήκος και το πλάτος του ναυαγίου.

Κατέγραψαν περισσότερες από 700.000 εικόνες από κάθε γωνία, δημιουργώντας μια ακριβή τρισδιάστατη αναπαράσταση. Ο Gerhard Seiffert της Magellan, ο οποίος ηγήθηκε του σχεδιασμού της αποστολής, δήλωσε ότι ήταν το μεγαλύτερο έργο υποβρύχιας σάρωσης που είχε αναλάβει ποτέ.

«Το βάθος του, σχεδόν 4.000 μέτρα, αποτελεί μια πρόκληση, ενώ υπάρχουν και ρεύματα στην περιοχή ενώ δεν μας επιτρέπεται να αγγίξουμε τίποτα για να μην προκαλέσουμε ζημιά στο ναυάγιο», εξήγησε.

«Και η άλλη πρόκληση είναι ότι πρέπει να χαρτογραφήσεις κάθε τετραγωνικό εκατοστό, ακόμη και τα αδιάφορα μέρη, όπως στο πεδίο των συντριμμιών πρέπει να χαρτογραφήσεις τη λάσπη, όμως κάτι τέτοιο είναι απαραίτητο για να συμπληρώσεις ανάμεσα σε όλα αυτά τα ενδιαφέροντα αντικείμενα».

Η σάρωση δείχνει τόσο την κλίμακα του πλοίου, όσο και κάποιες μικρολεπτομέρειες, όπως ο σειριακός αριθμός σε μία από τις προπέλες. Η πλώρη, που τώρα καλύπτεται από σταλακτίτες σκουριάς, εξακολουθεί να είναι άμεσα αναγνωρίσιμη ακόμη και 100 χρόνια μετά την απώλεια του πλοίου. Στην κορυφή βρίσκεται το κατάστρωμα του πλοίου, όπου μια τρύπα που ανοίγει, δίνει μια ματιά στο κενό όπου κάποτε βρισκόταν η μεγάλη σκάλα, την οποία είδαμε και στην ταινία.

Η πρύμνη όμως, είναι ένα χαοτικό χάος από μέταλλο. Το τμήμα αυτό του πλοίου κατέρρευσε καθώς έπεσε με δύναμη στον πυθμένα της θάλασσας.

Ανάμεσα στα συντρίμμια διάφορα αντικείμενα είναι διάσπαρτα, μεταξύ των οποίων περίτεχνα μεταλλικά έργα από το πλοίο, αγάλματα και κλειστά μπουκάλια σαμπάνιας. Υπάρχουν επίσης προσωπικά αντικείμενα, συμπεριλαμβανομένων δεκάδων παπουτσιών.

Ο Parks Stephenson, ο οποίος μελετά τον Τιτανικό εδώ και πολλά χρόνια, δήλωσε ότι "έμεινε άναυδος" όταν είδε για πρώτη φορά τις σαρώσεις.

«Σας επιτρέπει να δείτε το ναυάγιο όπως δεν μπορείτε να το δείτε ποτέ από ένα υποβρύχιο, με πλήρη προοπτική και πως είναι τώρα ακριβώς η κατάστασή του. Η μελέτη των σαρώσεων θα μπορούσε να προσφέρει νέες πληροφορίες για το τι συνέβη στον Τιτανικό εκείνη τη μοιραία νύχτα του 1912».

«Πραγματικά δεν καταλαβαίνουμε τον χαρακτήρα της σύγκρουσης με το παγόβουνο. Δεν ξέρουμε καν αν το χτύπησε κατά μήκος της δεξιάς πλευράς, όπως φαίνεται σε όλες τις ταινίες ή απλά προσέκρουσε πάνω του», εξήγησε.

Η θάλασσα και τα μικρόβια συγκεκριμένα επιβαρύνουν το ναυάγιο, με πολλά τμήματά του να αποσυντίθενται. Οι ιστορικοί γνωρίζουν καλά ότι ο χρόνος τελειώνει για την πλήρη κατανόηση της ναυτικής καταστροφής. Όμως η σάρωση παγώνει τώρα το ναυάγιο στο χρόνο και θα επιτρέψει στους ειδικούς να μελετήσουν κάθε μικροσκοπική λεπτομέρεια με την ελπίδα ότι ο Τιτανικός μπορεί ακόμη να αποκαλύψει τα μυστικά του.

• Τιτανικός