Editorial: Ταξιδιωτικό Ταϊπέι (Computex) - Σιγκαπούρη

Η τεχνολογία από την άλλη, ποτέ δε μου είχε περάσει από το μυαλό ότι θα μπορούσε να πραγματοποιήσει με τόσο αναπάντεχο τρόπο το όνειρό μου (όπως και πολλών ανθρώπων) να ταξιδέψω και να γνωρίσω από κοντά τόσο πολλά μέρη.

Computex - Ταϊβάν
Ως γνωστόν, η Κίνα, έχει κατακτήσει σε πολλούς τομείς έναν καίριο λόγο και ρόλο. Η οικονομική αλλά και η πληθυσμιακή πληθώρα, έχει προσκαλέσει στα εδάφη της πολλές επιχειρήσεις, οι οποίες αναζητούν την παραγωγή οικονομικών προϊόντων σε μεγάλη κλίμακα. Διόλου περίεργο λοιπόν, που τα περισσότερα ηλεκτρονικά και μη προϊόντα, κατασκευάζονται σε εργοστάσια παραγωγής που βρίσκονται στα κινεζικά εδάφη, προσφέροντας άμεσα κέρδη αλλά και μία θέση στα τεκταινόμενα παγκοσμίως, στους ιδιοκτήτες αυτών.

Σε αυτό συμβάλει φυσικά και το φτηνό εργατικό κόστος της Κίνας, καθώς και το ιδιαίτερα σφιχτό εργασιακό περιβάλλον. Με άλλα λόγια εκεί δεν ξέρουν τι πάει να πει απεργία και ακόμη και μερικά βασικά εργασιακά δικαιώματα που εμείς τα θεωρούμε (ή τουλάχιστον τα θεωρούσαμε) δεδομένα, στην Κίνα στο πλείστο των περιπτώσεων απλά δεν ισχύουν. Τουλάχιστον στη νότια Κίνα όπου βρίσκονται και τα περισσότερα εργοστάσια, για να είναι κοντά στα λιμάνια και στις γραμμές διακίνησης προϊόντων.

 

Η οικονομική ευμάρεια, αλλά και η τεχνολογική ανάπτυξη, είναι συνώνυμα με ένα από τα κράτη που διατηρούν στενές σχέσεις με την Κίνα, την Ταϊβάν. Στην πρωτεύουσα της Ταϊβάν, την Ταϊπέι, πολλές εταιρείες έχουν τα κεντρικά τους γραφεία, καθιστώντας την Ταϊπέι μια ιδιαίτερα σημαντική πόλη. Με άλλα λόγια οι εργάτες μένουν στην Κίνα κοντά στα εργοστάσια και τα μεγάλα αφεντικά μένουν στην Ταϊπέι και από εκεί ελέγχουν την παραγωγή.

Στα τεχνολογικά δρώμενα η συγκεκριμένη πόλη αποτελεί πόλο έλξης χιλιάδων ανθρώπων τουλάχιστον μία φορά το χρόνο, είθισται προς τα τέλη Μάιου. Τα τελευταία τριάντα περίπου χρόνια η Ταϊπέι παίζει το ρόλο της οικοδέσποινας σε μία από τις μεγαλύτερες τεχνολογικές εκθέσεις ανά τον κόσμο, την Computex, υποδεχόμενη εκατοντάδες εκθέτες, οι οποίοι παρουσιάζουν τεχνολογικά προϊόντα τα οποία θα κυκλοφορήσουν στο άμεσο μέλλον και άλλα τα οποία ήδη κυκλοφορούν στις αγορές, μέσα από εντυπωσιακά περίπτερα και φαντασμαγορικά σόου.



Η άφιξή μας ήταν δύο ημέρες πριν την έναρξη της Computex. Το πρώτο που αποφασίσαμε να κάνουμε ήταν να πάμε σινεμά ( X-Men:Apocalypse). Οι πρώτες δύο ημέρες στην Ταϊπέι συνεχίστηκαν χαλαρά, με πριβέ κοκτέιλ πάρτι σε διάφορα κλαμπ και δείπνα, τα οποία οργανώθηκαν από εταιρίες που ήθελαν να έρθουν σε επαφή με τα άτομα των Μ.Μ.Ε (μέσων μαζικής ενημέρωσης-Τύπος-Press-Reviewers), μέσω των οποίων και θα παρουσίαζαν τα νεώτερα προϊόντα τους στο κοινό. Τέτοιες εκδηλώσεις σε κάνουν να νιώθεις σημαντικός κάποιες στιγμές, ειδικά αν δεν έχεις μεγάλη εμπειρία στο χώρο, αλλά δεν πρέπει να πέσεις στην παγίδα.

 

Για τις εταιρίες ο λόγος του δημοσιογράφου και του αρθρογράφου, δηλαδή του δικού μας, μπορεί να προκαλέσει είτε διαφήμισή είτε δυσφήμιση των προϊόντων τους. Ότι μας μεταφέρουν λοιπόν οι μάνατζερ των εταιρειών, ο τρόπος που θα μας προσεγγίσουν και θα μας μεταλαμπαδεύσουν τις γνώσεις και απόψεις τους γύρω από τα προϊόντα τους, είναι αυτό που θα καταγράψουμε και αυτό που θα μεταφέρουμε σε εσάς, μέχρι τουλάχιστον να έχουμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε με τα δικά μας μέσα τα εκάστοτε προϊόντα. Βλέπετε πολλές φορές άλλα παρουσιάζονται στις εκθέσεις και άλλα είναι τα τελικά προϊόντα (τουλάχιστον στο χώρο των υπολογιστών αυτό ισχύει σε πολλές περιπτώσεις).

Εάν λοιπόν κάποιος είχε το πάσο του δημοσιογράφου (ή άλλο από την επίσημη εταιρία διοργάνωσης Taitra), να κρέμεται στο λαιμό του και την πρόσκληση από την αντίστοιχη εταιρία που πραγματοποιούσε την όποια εκδήλωση, η είσοδος αλλά και τα παρελκόμενα, ήταν δωρεάν αλλά και άφθονα!

Η έναρξη της έκθεσης στις 31 Μαΐου, ήταν και τα προεόρτια για όλους τους επισκέπτες, αλλά και τους εκθέτες, πολύ τρεξίματος και άγχους! Τo Nangang Excibition Center είναι ένα μεγάλο σε έκταση κτίριο το οποίο φιλοξενεί από μεγάλου βεληνεκούς ονόματα εταιριών, έως και εταιρίες που δραστηριοποιούνται μόνο σε κινεζικό έδαφος, με αξιόλογο ορισμένες φορές περιεχόμενο. Η ομώνυμη στάση του μετρό, για δύο ημέρες, ήταν ο κύριος προορισμός μας.

Κατά τις οχτώ το πρωί περνούσαμε στο λαιμό μας το πάσο μας, το οποίο ήταν το εισιτήριό μας για τα πάντα σε όλη την πόλη, παίρναμε στο χέρι μια βαλιτσούλα με σύνεργα φωτογράφισης, σημειωματάρια κλπ, φορούσαμε άνετα παπούτσια για ατέλειωτο περπάτημα και λόγω του κρύου (πολικού κρύου ορισμένες φορές) που επικρατεί στους εσωτερικούς χώρους πάντα μία ζακέτα ήταν απαραίτητη.

Τρώγαμε ένα γερό πρωινό στο ξενοδοχείο και ξεχυνόμασταν στο δρόμο για μία ημέρα γεμάτη νέες πληροφορίες και γνωριμίες με άτομα από όλον τον κόσμο ή για να ξανασυναντήσουμε παλιούς γνωστούς! Η αλήθεια είναι ότι αν έχεις πάει 2-3 φορές στην έκθεση γνωρίζεις πλέον τους περισσότερους εργαζομένους στις εταιρίες, οι οποίοι απλά αλλάζουν ρόλο κάποιες φορές ή παίρνουν μεταγραφή σε άλλες εταιρίες του χώρου.

 

Η ασφάλεια, ήταν το κύριο μέλημα των διοργανωτών της έκθεσης και ταυτόχρονα η άμεση μετακίνηση των επισκεπτών στα γύρω κτίρια. Την πρώτη ημέρα περιμέναμε όλοι οι παρευρισκόμενοι τον έλεγχο χειραποσκευών. Μετά από τον έλεγχο, ένας υπάλληλος σκάναρε κάθε φορά που εισερχόμασταν σε κάποιον όροφο του ιδίου κτιρίου το πάσο μας αλλά και σε οποιοδήποτε άλλο κτίριο που υπήρχε η διοργάνωση υπήρχε ο ίδιος έλεγχος εισόδου. Γνώριζαν ανά πάσα στιγμή που βρισκόταν ο οποιοσδήποτε και αν είχε περάσει τον έλεγχο.

Πολλά τα ραντεβού, λίγος χρόνος για να τα προλάβεις όλα εγκαίρως. Πολλές εταιρίες είχαν να προσφέρουν νέα προϊόντα, οπότε και η καταγραφή αυτών ήταν απαραίτητη. Τα περισσότερα περίπτερα είχαν προσλάβει επαγγελματίες (γυναικεία) μοντέλα, τα οποία σε συγκεκριμένο χρόνο, ημίγυμνα, εκτελούσαν κάποια σώου, προσελκύοντας μεγάλο αριθμό επισκεπτών. Μέσα από κάποιου είδους διαγωνισμό μοίραζαν επίσης και αναμνηστικά δώρα των αντίστοιχων εταιριών. Εκεί βλέπεις και την τρέλα των Κινέζων για τις μικρές σε ηλικία, γυναικείες παρουσίες. Τις περισσότερες φορές νομίζαμε ότι βλέπαμε φωτογράφιση Playboy και όχι έκθεση πληροφορικής μιας και μερικοί ζωηροί επισκέπτες απομόνωναν τα μοντέλα για πιο "προσωπικές" φωτογραφίες.



Πέρυσι στη συγκεκριμένη έκθεση αρκετά περίπτερα παρουσίαζαν drones. Για όσους δεν έχουν ασχοληθεί με αυτά, είναι κάποιο είδους τηλεχειριζόμενου ιπτάμενου ελικόπτερου, το οποίο μπορεί με την προσθήκη κάμερας να παρέχει βίντεο ή φωτογραφικό υλικό καθώς και να αναλάβει τη μεταφορά αντικειμένων (βλέπε Amazon). Φέτος, νέα τρέλα! Αφού επενδύσατε (όσοι) το λιγότερο 400€ για να αποκτήσετε ένα drone, εφέτος οφείλετε να αποκτήσετε και VR (Virtual Reality) για να συμπληρώσετε τη συλλογή σας! Τι είναι τώρα πάλι αυτό; Με δύο λέξεις: εικονική πραγματικότητα.

Ένας συνδυασμός συσκευών (hardware) αλλά και προγραμμάτων (Software) τα οποία αναπαριστούν ένα περιβάλλον, πραγματικό είτε φανταστικό. Ο χειριστής, μεταφέρεται και αλληλεπιδρά, δηλαδή, βλέπει νοιώθει και βιώνει ό, τι συμβαίνει κατά τη διάρκεια της παρουσίασης- παιχνιδιού.

Όλες σχεδόν οι εταιρείες προτείνουν την αγορά της συγκεκριμένης τεχνολογίας, μιας και φαίνεται να είναι τουλάχιστον για τους λάτρεις παιχνιδιών (και όχι μόνο) το βέβαιο μέλλον. Το δοκιμάσαμε σε διάφορα περίπτερα και σχηματίσαμε και εμείς άποψη. Σίγουρα, η συγκεκριμένη τεχνολογία, έχει ακόμη μέλλον. Καταρχήν, θα πρέπει να σιγουρέψουν οι εταιρίες ότι δε θα υπάρχει κίνδυνος για την όραση, καθότι άπαντες οι οφθαλμίατροι ανά τον κόσμο προειδοποιούν για τη βλάβη που προκαλεί ο εξοπλισμός VR στα μάτια, ιδιαιτέρως στα παιδιά, κάτω των 12 ετών! Δεύτερον, ο χρήστης δεν έχει επαφή με τον εξωτερικό κόσμο οπότε και ο ίδιος αλλά και οι γύρω του, διατρέχουν μεγάλο κίνδυνο να τραυματιστούν. Όπως είναι αυτή τη στιγμή τα δεδομένα, είναι απαραίτητο να διαμορφωθεί κάποιος χώρος στην οικία του καθενός, ώστε να περιοριστεί ο χειριστής και να αποφευχθεί ο όποιος τραυματισμός.

Επιπλέον του VR, αρκετές εταιρίες παρουσίασαν και διαφόρων ειδών ρομπότ, τα οποία είχαν εμφυτευμένη, τεχνητή νοημοσύνη. Δυστυχώς καμία εταιρία δεν κατάφερε να μας πείσει για τη λειτουργικότητα των συγκεκριμένων ρομπότ ως αυτόνομα, αλλά ούτε και για την χρησιμότητά τους στην καθημερινή μας ζωή εντός του σπιτιού χωρίς να τύχουν προβλήματα.

Αφού καταφέραμε να αποτυπώσουμε στη φωτογραφική μας κάμερα αλλά και στο χαρτί τις πληροφορίες που θέλαμε από την έκθεση, τις υπόλοιπες ημέρες έως το πέρας της Computex, λόγω του ότι αρκετές εταιρίες είχαν ενοικιάσει σουίτες σε πολυτελή ξενοδοχεία με πριβέ παρουσίαση για συγκεκριμένα προϊόντα, εγκαταλείψαμε το κτίριο στη Nangang, με κατεύθυνση κυρίως το ξενοδοχείο Hyatt. Εδώ να σημειώσουμε ότι οι Κινέζοι πιστεύουν πολύ στο μεταφυσικό και το Hyatt στην Ταιπέι το αποφεύγουν οι περισσότεροι μιας και θεωρείτε ένα από τα πιο στοιχειωμένα κτήρια της πόλης!



Έχοντας επισκεφτεί την Ταϊβάν πάνω από τέσσερις φορές στα πλαίσια της Computex, σχηματίσαμε μια σφαιρική άποψη για το νησί αυτό. Σε μία από τις επισκέψεις μας διανύσαμε το διάστημα της εβδομάδας επισκεπτόμενοι διάφορα σημεία, προσπαθώντας να απορροφήσουμε όσα περισσότερα μπορούσαμε. Με έκταση 35.980 τ.χλμ. και πληθυσμό 23.445.534 η Ταϊβάν, προσφέρεται για εξερεύνηση. Το κλίμα που επικρατεί στο νησί είναι τροπικό, οπότε αν δεν τύχει νεροποντή, κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού οι υψηλές θερμοκρασίες και η υγρασία, κυριαρχούν.

 

Με σιγουριά, μπορούμε να πούμε ότι η Ταϊπέι, εκτός από πλούσια και πολυτελή διαβίωση, προσφέρει και φιλοξενία στους τουρίστες της. Όλοι οι πολίτες προσπαθούν να εξυπηρετήσουν ακόμη και αν δε τους ζητηθεί βοήθεια, χωρίς να γίνονται όμως ενοχλητικοί. Η εξυπηρέτηση στα καταστήματα αξιοσημείωτη. Η κίνηση στους δρόμους δε σταματάει ποτέ. Άνετοι δρόμοι, τεράστια κτίρια, μεγάλα εμπορικά κέντρα (Shopping Malls) διαφόρων ειδών, μεγάλα κλαμπ και αξιομνημόνευτες παραλίες.

Το μόνο πρόβλημα που αντιμετωπίσαμε προερχόμενοι από ένα μέρος που η διασκέδαση, είτε φαγητού, είτε ποτού, δε σταματάει μόλις δύσει ο ήλιος, ήταν ότι τα εστιατόρια, τουλάχιστον ένα μεγάλο ποσοστό αυτών, κλείνουν περί της 10:30 ενώ τα κλαμπ στις 02:00 (τις καθημερινές).

 

Η Στουρνάρη της Taipei βρίσκεται μεταξύ των συνοικιών Zhongzheng και Daan. Εκτός από το ολοκαίνουριο Guang Hua Digital Plaza και ένα ακόμη παλιότερο εμπορικό κέντρο δίπλα ακριβώς σε αυτό, στη γύρω περιοχή υπάρχει μια πληθώρα μαγαζιών στα οποία μπορεί να βρει κανείς τα πάντα όσο αφορά το υλικό (hardware) υπολγιστών. Αν ποτέ επισκεφτείτε την Taipei πρέπει οπωσδήποτε να κάνετε μια βόλτα σε αυτή την περιοχή. Οι τιμές πάντως δεν είναι και τόσο χαμηλές όσο θα περίμενε κανείς.

Βγαίνοντας λίγα χιλιόμετρα έξω από την πρωτεύουσα ερχόμαστε αντιμέτωποι με μία ευχάριστη αντίθεση, την παραδοσιακή ασιατική καθημερινότητα. Τα τροπικά δάση, οι ναοί, η ηρεμία που απορρέει από τη παραδοσιακή μουσική που αντηχεί ευχάριστα από διάφορα καταστήματα αλλά και η απλοϊκή ζωή των πολιτών στα προάστια αυτόματα σε βάζουν στη διαδικασία εσωτερικής αναζήτησης και γαλήνης. Τι καλύτερο για έναν δυτικό, προερχόμενο από μία χώρα που κουβαλάει τόσο άγχος;



Μετά, και από ένα υπέροχο τελευταίο γεύμα σε ένα Ιταλικό εστιατόριο στο κέντρο της Ταϊπέι, οι βαλίτσες μας ήταν έτοιμες και στην πόρτα, για τον επόμενο προορισμό την κοσμοπολίτικη, από όλες τις απόψεις, Σιγκαπούρη!

Σιγκαπούρη


Έχοντας ακούσει τόσα πολλά για αυτόν μας τον προορισμό, αδημονούσαν να φτάσουμε! Ήταν η ώρα των διακοπών και της χαλάρωσης (σημείωση αρχισυντάκτη: όχι για μένα μιας και είχα τρομερό όγκο δουλειάς για πολλές μέρες ακόμη, λόγω Computex). Η πτήση μας από Ταϊπέι διήρκεσε περί τις 5,30 ώρες. Για πρώτη φορά, σε ταξίδι εξωτερικού αποφασίσαμε να πετάξουμε με μια οικονομική εταιρία (low budget). Η εμπειρία αυτή θα μας μείνει αξέχαστη. Φοβόσουν ακόμη και να μιλήσεις στις αεροσυνοδούς, με την υποψία, ότι μπορεί να σου χρέωναν το διάλογο!

Δίπλα μας, καθόταν ένας νεαρός σε ηλικία ασιάτης, ο οποίος ήταν τόσο άρρωστος που ειλικρινά πιστέψαμε ότι δε θα βγάλει την πτήση. Περίεργως δε φορούσε μάσκα όπως είθισται. Επιπλέον, ο χώρος ενδιάμεσα από τα καθίσματα, ήταν τόσο στενός με αποτέλεσμα ο συνεπιβάτης μας από το πίσω κάθισμα να σπρώχνει την καρέκλα μας όλη την ώρα! Ευτυχώς που είχαμε προνοήσει και προμηθευτήκαμε εκ των προτέρων ένα - δυο μπουκαλάκια με νερό, αλλιώς θα πληρώναμε το μικρό μπουκαλάκι 5€! Το μόνο σίγουρο είναι ότι με οικονομική εταιρία δεν ξαναταξιδεύουμε!



Ήταν νύχτα όταν φτάσαμε πάνω από τη Σιγκαπούρη. Όλα τα φώτα της πόλης συνέθεταν ένα απέραντο χρωματιστό χαλί. Πολλά αγκυροβολημένα πλοία περιμετρικά του λιμανιού, με τα φώτα τους να αντανακλούν στα γαλήνια νερά. Στο βάθος μπορούσες να διακρίνεις τις γέφυρες καθώς και μερικούς ουρανοξύστες. Η στιγμή της προσγείωσης πλησίαζε και εμείς δεν βλέπαμε την ώρα!

Οι πινακίδες ήταν στα αγγλικά και έτσι η άφιξη και η περιήγηση μας στο τεράστιο αεροδρόμιο πανεύκολη. Οι υπάλληλοι, εκτός από αυτούς στον έλεγχο διαβατηρίων, ήταν εξυπηρετικοί και ευγενικοί. Όλα ήταν πεντακάθαρα και ό, τι χρειαζόσουν σαν τουρίστας ήταν στην έξοδο από τον χώρο αποσκευών. Γραφεία τουρισμού, πώληση καρτών κινητής τηλεφωνίας και δεδομένων, ενοικίαση αυτοκινήτου κ.α.

Προμηθευτήκαμε μια κάρτα κινητής τηλεφωνίας και ίντερνετ και κατευθυνθήκαμε στο MRT (Μετρό) του οποίου οι αποβάθρες, ήταν εντός του αεροδρομίου. Πολύ γρήγορα, φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας, διασχίζοντας την πόλη στην πορείας μας. Τα λεγόμενα Night Markets, (υπαίθρια απογευματινή αγορά) έκαναν την εμφάνισή τους στο παράθυρο του βαγονιού μας. Οι γέφυρες με τα τουριστικά πλοιάρια φωταγωγημένα να διασχίζουν τα κανάλια θύμιζαν Βενετία και φυσικά το κύμα ζέστης κάθε φορά που άνοιγε η πόρτα, ήταν τα πρώτα στιγμιότυπα που αποκομίσαμε.



Η Σιγκαπούρη ή επίσημα Republic of Singapore ή και Lion City, έχει μικρή έκταση, μόλις 719 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Πληθυσμό έχει 5,5 εκατομμύρια κατοίκους και πολλούς τουρίστες. Η οικονομία της είναι αναπτυσσόμενη και θεωρείται από πολλούς, μία υποδειγματική πόλη, ενώ το λιμάνι της Σιγκαπούρης, έχει την μεγαλύτερη κίνηση πλοίων παγκοσμίως. Όλα τα παραπάνω, είναι εξαιτίας ενός Άγγλου, του Sir Stamford Raffles. Το 1819 ο προαναφερόμενος κύριος, οραματίστηκε και συνειδητοποίησε τις δυνατότητες αυτού του μικρού γραφικού ψαροχωριού.

Έκτοτε, η Σιγκαπούρη ακολουθώντας το δρόμο που χάραξε για αυτήν ο Sir Stamford Raffles, είναι σε ανοδική πορεία σε όλους τους τομείς. Το ονοματεπώνυμο Stamford Raffles κοσμεί πολλούς δρόμους, πλατείες, κρατικά κτίρια αλλά κυρίως τις καρδιές των κατοίκων της Σιγκαπούρης. Εξαιτίας του, η Σιγκαπούρη αφήνει άναυδο κάθε είδους επισκέπτη και εξαιρετικά υπερήφανους τους κατοίκους της.



Η Σιγκαπούρη έχει πολλές διαφορές σε σχέση με όλα τα μέρη που έχουμε επισκεφτεί έως τώρα. Καταρχήν, αποτελείται από τρεις κυρίως διαφορετικής καταγωγής κατοίκους, με διαφορετικές συνοικίες, κουλτούρα και έθιμα. Κάθε ημέρα είναι και μία γιορτή, κάποιο έθιμο. Βλέπουμε την Ινδία, την Κίνα και την Μαλαισία σε μία πόλη. Είναι τόσο μικρή η Σιγκαπούρη, αλλά έτοιμη να προσφέρει κάθε είδους συγκίνηση σε όλων των ειδών τους επισκέπτες ενώ κατέχει και πολλές πρωτιές!



Το εθνικό σπορ της Σιγκαπούρης να σημειώσουμε ότι είναι τα ψώνια! Παντού, απίστευτα μεγάλα εμπορικά κέντρα (η χαρά των γυναικών δηλαδή και η λύπη αυτού που πληρώνει το λογαριασμό στο τέλος). Όλοι είναι εισοδηματίες και το μότο τους είναι: Όσο περισσότερο ψωνίζω, τόσο υπάρχω! Εδώ θα δείτε δύο από τα πιο ακριβά κτίρια στον κόσμο! Οι ουρανοξύστες που δεσπόζουν στο κέντρο της Marinas Bay, σε αποστομώνουν! Το όλο θέαμα έχει συνδυαστεί κατά τέτοιο τρόπο, ώστε από όπου και να βγάλεις μία αναμνηστική φωτογραφία, το αποτέλεσμα να είναι απλά σουρεαλιστικό.

Ο απίστευτα εντυπωσιακός τριώροφος ουρανοξύστης που στην κορυφή του έχει ένα τεράστιο κτίριο-πλοίο το οποίο φιλοξενεί την μεγαλύτερη πισίνα οροφής στον κόσμο! Το ξενοδοχείο Marina Bay Sands. Απλά, δεν χορταίνεις να το βλέπεις και να απορείς, μα πως το έφτιαξαν!



Ένα ακόμη υπέροχο κτίριο βρίσκεται στην περιοχή της Marinas Bay που εμπεριέχει το μουσείο καλών τεχνών με πολλούς να το περιγράφουν σα λουλούδι και άλλους σαν ρομποτικό χέρι.



Το έμβλημα δε της πόλης, απέναντι από το μεγαλειώδης ξενοδοχείο, είναι ένα υβρίδιο, θα λέγαμε συνδυασμός ουράς ψαριού με κεφάλι λιονταριού το οποίο είναι ταυτόχρονα και σιντριβάνι. Τέτοιου είδους μνημεία υπάρχουν άλλα τρία διάσπαρτα σε όλη την Σιγκαπούρη.



Από άποψη φυσικής ομορφιάς, πίσω από το Marina Bay Sands βρίσκονται οι απίστευτοι κήποι Gardens by the Bay. Η γαλήνη διακατέχει όλο το τοπίο ακόμη και εντός των δύο τεράστιων γυάλινων θερμοκηπίων. Στο ένα θερμοκήπιο, βρίσκεται και ο μεγαλύτερος στον κόσμο εσωτερικός καταρράκτης. Ένα παιχνίδι - σώου χρωμάτων και λέιζερ γινόταν κάθε μέρα στις 19:45 μεταξύ των κήπων και του ξενοδοχείου Marina Bay Sands.



Κάθε γωνία της Σιγκαπούρης είναι γεμάτη από ορχιδέες, πολύχρωμα φυτά και δέντρα καθώς και φρεσκοκομμένου γκαζόν. Επίσης, όπου και αν περπατήσαμε ήταν πεντακάθαρα και προσεγμένα. Το άξιον απορίας, ήταν το πώς το κατάφερναν, αφού σπανίως βλέπαμε οδοκαθαριστές ή κηπουρούς. Σε κάθε δημόσιο κτίριο δε, από εκκλησία έως διάφορους κήπους, έβλεπες κόσμο να κάνει πικ- νικ και μετά ούτε σκουπίδι.



Ένας τεράστιος ζωολογικός κήπος με απίστευτα μεγάλη λίμνη, και με τα ακίνδυνα ζώα (τα επικίνδυνα τα έχουν κλειδωμένα!) να κυκλοφορούν ανάμεσα στα πόδια σου. Στον συγκεκριμένο κήπο, είδαμε επίσης και μια τεράστια πολική αρκούδα, ενώ έχει και έναν τρομερό παιδότοπο για τα μικρά αλλά και τα μεγάλα παιδιά της παρέας!



Επισκεφτήκαμε ένα μεγάλο ενυδρείο το οποίο βρίσκεται εκτός πόλης και είναι πάνω στο νησί Σαμόσα, ανάμεσα σε ένα Water Park,το μουσείο της Madame Tussuad και τις ξέγνοιαστες τροπικές παραλίες. Το νησί μεταξύ των άλλων φιλοξενεί πολυτελείς ξενοδοχειακές μονάδες, τα Universal Studios, τελεφερίκ και μια πλειάδα επιλογών για περιπετειώδης ταξιδιώτες αλλά και ακόμη για αυτούς που ψάχνουν απλά ένα ησυχαστήριο. Η παραμονή τουλάχιστον δύο ημερών στο νησί Σαμόσα πιστεύουμε ότι είναι θεμιτή και επιβεβλημένη!

Σε αντίθεση με τα ησυχαστήρια, στη Σιγκαπούρη υπάρχουν μερικά από τα καλύτερα κλαμπ στον κόσμο, αν και με τις τιμές των ποτών, δεν τολμήσαμε να τα επισκεφτούμε. Επιπλέον θέλαμε να ηρεμήσουμε λίγο μετά από την χαοτική βδομάδα που πέρασε κατά τη διάρκεια της Computex.



Το περπάτημα στην πόλη είναι ο καλύτερος ξεναγός, αφού όλα είναι σχετικά κοντά. Η ζωή άλλωστε μιας πόλης, φαίνεται μόνο αν ζήσεις μέσα σε αυτήν, την περπατήσεις και γίνεις ένα με τους κατοίκους της. Αν πάλι δεν σας αρέσει το περπάτημα, δοκιμάστε να ανεβείτε στον τεράστιο τροχό που βρίσκεται στο Marinas Bay, το Singapore Flyer. Όλα, σε θέα 360 μοιρών με δείπνο ή κοκτέιλ.

 

Αν ακόμη δεν είστε ικανοποιημένοι νοικιάστε μια Lamborghini και γυρίστε τη Σιγκαπούρη σε χρόνο μηδέν. Προσοχή όμως, η οδήγηση είναι ανάποδα σε σχέση με την Ευρώπη! Δηλαδή η οδήγηση εδώ γίνεται όπως στην Αγγλία. Το εντελώς αξιοπερίεργο που δοκιμάσαμε από άποψη ξενάγησης, ήταν να επιβιβαστούμε σε ένα τέως Βιετναμέζικο πολεμικό αμφίβιο, το οποίο μας έκανε περιήγηση σε στεριά αλλά και στο νερό!




Επίσης, για κάποιον που θέλει να μάθει την ιστορία της πόλης, τα Hippo λεωφορεία, με την ατομική ηχητική ξενάγηση σε όποια γλώσσα ήθελες, ήταν ο καλύτερος τρόπος για να ανακαλύψεις όλη την πόλη από άκρη σε άκρη οικονομικά αλλά και ανέμελα, αφού δεν υπήρχε κάποιο σχεδιάγραμμα για να ακολουθήσεις.

 

Η Σιγκαπούρη τον ερχόμενο Σεπτέμβρη ετοιμάζεται να υποδεχτεί και την Formula 1! Η πίστα ετοιμαζόταν με τις εργασίες να μην σταματούν καθόλου. Όλο το εικοσιτετράωρο οι εργάτες έδιναν τον καλύτερο τους εαυτό για να είναι όλα έτοιμα εγκαίρως. Υπήρξαμε τυχεροί και πλησιάσαμε τα γκαράζ αλλά περπατήσαμε και στην πίστα που θα αγωνιστούν σύντομα όλοι οι αστέρες της ταχύτητας.

Ήταν τόσα πολλά αυτά που μας έκαναν εντύπωση, τόσες φορές που είπαμε ότι αυτό το μέρος είναι υποδειγματικό. Νομίζαμε ότι στην Ευρώπη είναι οι κυβερνήσεις οργανωμένες και οι κοινωνίες δομημένες έως ότου ζήσαμε μία εβδομάδα εδώ. Βέβαια δεν είναι όλα τέλεια. Για παράδειγμα ο Δάγκειος πυρετός είναι ένα από τα μεγάλα προβλήματα σε αυτή τη χώρα, πέρα από την υπερκατοίκηση. Κάθε απόγευμα πραγματοποιούνταν όμως ψεκασμοί από υπαλλήλους της πολιτείας, τόσο παραλιακά, όσο και στη στεριά, ενώ υπήρχαν συχνές προειδοποιήσεις προς τους κατοίκους και τους επισκέπτες για το τι να αποφεύγουν ώστε να προλαμβάνουν την εμφάνιση των κουνουπιών. Η μέριμνα σε διάφορους τομείς και κυρίως στο σεβασμό της διαφορετικότητας του διπλανού σου, ήταν ολοφάνερη.

Από την άλλη, εντοπίσαμε και κάνα-δυο πραγματάκια, τα οποία μας προκάλεσαν λίγο αρνητικά το ενδιαφέρον.



Το κρύο που επικρατούσε στους εσωτερικούς χώρους ήταν τραγελαφικό! Η θερμοκρασία έξω, λόγω του τροπικού κλίματος ήταν περί τους 36 βαθμούς Κελσίου ,ενώ σε λεωφορεία και μετρό έπρεπε να φοράς το λιγότερο ζακέτα. Το χειρότερο δε, επήλθε όταν αποφασίσαμε να πάμε στο σινεμά για να παρακολουθήσουμε σε πρώτη προβολή την 9η Ιουνίου την ταινία Warcraft. Η θερμοκρασία εντός της αίθουσας ήταν κάτω από τους 16 βαθμούς! Οι διπλανοί μας φορούσαν ζακέτες και κουκούλες! Η εμπειρία όμως από την IMAX αίθουσα η οποία είχε και πολύ καλής ποιότητας 3D ευτυχώς μας αποζημίωσε!



Η Σιγκαπούρη είναι από τα λίγα πλέον κράτη που έχουν εφαρμόζουν τη θανατική ποινή, ειδικά σε περιπτώσεις εμπόρων ναρκωτικών! Επίσης μη ψάξετε για τσίχλες, δε θα βρείτε. Ακόμη και η εισαγωγή τους από την χώρα σας στην τσάντα σας, αποτελεί παράπτωμα το οποίο τιμωρείται με πρόστιμο. Αν έχετε κακοσμία, σπρέι! Η αγορά δε του αλκοόλ, η πώληση και κατανάλωση, ήταν επίσης απαγορευμένη βάση νομικού καθεστώτος. Μετά από κάποια ώρα, απαγορευόταν η πώληση αλκοόλ, πέρα φυσικά από τα μπαράκια. Η κατανάλωσή του δε, απαγορεύεται σε δημόσιο χώρο. Η τιμή του από την άλλη υπερβολική. Το μπουκάλι βότκας, αγορά από σούπερ μάρκετ, στοίχιζε $99 (δολάρια Σιγκαπούρης, γύρω στα 65 ευρώ). Το ατομικό κρασάκι $10. Απαγορεύεται να κυκλοφορείς στο σπίτι σου γυμνός μήπως και σε δει κάνα μάτι γείτονα. Φυλακή δύο χρόνια! Έπαιξες κάποιο παιχνίδι, μουσικό όργανο ή τόλμησες να πετάξεις χαρταετό και ενόχλησες… πλήρωνε! Αν τολμήσεις να ταΐσεις περιστέρια και άλλου είδους ανδραγαθίες που δεν τις βάζει το μυαλό σου, καλά είναι να έχεις φροντίσει να κερδίσεις το τζόκερ πρωτίστως!

Φυσικά, δεν είδαμε κάποιον να τολμήσει κάποιο από τα παραπάνω, αλλά ούτε και νοιώσαμε ουδέποτε ασφυκτικά παρακολουθούμενοι. Ήταν όλα άνετα και ήρεμα.



Η πολυκοσμία που υπήρχε, πιστεύαμε ότι θα μας προκαλέσει μεγάλη ταλαιπωρία. Παρόλα αυτά για κάποιον περίεργο λόγο, δεν συναντήσαμε ουρά πουθενά, αλλά ούτε και συνωστισμό σε κάποιο κλειστό χώρο ή σημαντικό αξιοθέατο. Όπως προαναφέραμε όμως, είναι τόσες πολλές οι δραστηριότητες που μπορεί κάποιος να απασχοληθεί με αποτέλεσμα ο κόσμος να καταμερίζεται σε πολλά διαφορετικά σημεία της πόλης.


Μερικές από τις λιχουδιές που μπορεί να βρει κανείς στην Κινέζικη συνοικία της Σιγκαπούρης. Ούτε για αστείο δε δοκιμάσαμε κάτι από αυτά που φαίνονται στη φωτογραφία.

Επίλογος

 

Μία ακόμη εμπειρία, μία ακόμη περιπέτεια. Νέες στιγμές ήρθαν να προστεθούν στο βιβλίο της ζωής μας, γεμίζοντας άλλη μία σελίδα. Το νόημα της ζωής δημιουργείται από τον καθένα με διαφορετικό τρόπο για τον εαυτό του. Εμείς, έχουμε επιλέξει να ζούμε κάθε φορά και κάτι διαφορετικό ώστε να γεμίζουμε τον εαυτό μας με νέες ιδέες και εικόνες.

Αν μπορέσαμε να περιγράψουμε ένα μικρό κομμάτι αυτής της αξέχαστης εμπειρίας μας σε κάποιους αναγνώστες, τότε είναι μία ευχάριστη προσφορά και ένα έναυσμα θα είναι τα σχόλια σας για να μεταφέρουμε και τις επόμενες εμπειρίες στο χαρτί.

 

Τα νέα τεχνολογικά επιτεύγματα, ο μόχθος τόσων ανθρώπων και η χαρά τους όταν μας παρουσιάζουν το τελικό προϊόν σε συνδυασμό με την εξέλιξη που θα έχουν μέχρι την επόμενη έκθεση στην Ταϊβάν είναι ανεκτίμητη. Η εξερεύνηση από την άλλη ενός καινούριου για εμάς πολιτισμού, μιας διαφορετικής κουλτούρας, η αποκάλυψη ενός νέου για εμάς τοπίου, ανεβάζει την αδρεναλίνη, δίνει φτερά και ίσως και ελπίδα. Ίσως να μπορέσουμε για μια ακόμη φορά να αναδυθούμε, να προσφέρουμε και εμείς μέσα από τον παράδεισο που ζούμε και λέγεται Ελλάδα κάτι νέο, κάτι ελπιδοφόρο.


Σύνταξη: Erasmia394
Επιμέλεια κειμένου: crmaris, Γιάννης Καραγιάννης