Προσθήκη σχολίου (32 σχόλια)

Με αρκετές επιφυλάξεις και αναπόφευκτες προκαταλήψεις αναπτύσσεται το τελευταίο διάστημα ο διάλογος για το θέμα της προστασίας των πνευματικών δικαιωμάτων έργων που διακινούνται στο Διαδίκτυο.

 

Ο προφανής στόχος είναι να γεφυρωθεί το χάσμα μεταξύ των δημιουργών και των χρηστών οπτικοακουστικών έργων. Η διαμάχη, ωστόσο, δεν μπορεί να αφήσει αμέτοχους τους παρόχους υπηρεσιών Ιντερνετ, αφού από αυτούς ζητείται κάθε φορά να παρεμβαίνουν και να επιβάλλουν κυρώσεις στους χρήστες που παραβιάζουν τα δικαιώματα των δημιουργών. Ενα κορυφαίο ζήματα που εγείρεται αφορά αν αυτές οι παρεμβάσεις σημαίνουν παραβίαση των ψηφιακών ελευθεριών των πολιτών.

 

Ο Οργανισμός Πνευματικής Ιδιοκτησίας (ΟΠΙ), φορέας που υπάγεται στο υπουργείο Πολιτισμού, επιχείρησε στις αρχές του χρόνου μια δημόσια διαβούλευση μεταξύ όλων των ενδιαφερομένων για «την πειρατεία στο Διαδίκτυο και τη λήψη μέτρων από τους παρόχους υπηρεσιών Ιντερνετ». Ανάμεσα στις 70 απαντήσεις που έλαβε (είναι ανηρτημένες στο www.opi.gr), μπορεί κανείς να διακρίνει τρεις κατηγορίες τοποθετήσεων, ανάλογα και με τη θέση του καθενός στη διαδικτυακή αλυσίδα παραγωγής και διακίνησης περιεχομένου.

 

* Υπάρχουν οι τοποθετήσεις 6 οργανισμών συλλογικής διαχείρισης πνευματικών ή συγγενικών δικαιωμάτων έργων (μουσικής, κινηματογράφου, λόγου κ.λπ.), δισκογραφικών εταιρειών, εκδοτών και μεμονωμένων καλλιτεχνών, όπως ο τραγουδιστής Γιάννης Κότσιρας και ο συγγραφέας Θανάσης Βαλτινός.

 

* Απόψεις διατυπώνουν οι απλοί χρήστες του Διαδικτύου, εκ των οποίων άλλοι έχουν εξειδικευμένες τεχνολογικές ή επιστημονικές γνώσεις και άλλοι αντιμετωπίζουν το ζήτημα ως απλοί χρήστες του Ιντερνετ.

 

* Ο τρίτος πόλος της διαβούλευσης αποτελείται από εταιρείες πληροφορικής και τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών.

 

Οι δημιουργοί και οι φορείς που τους εκπροσωπούν, δεν κρύβουν την ανησυχία τους για τις ανεξέλεγκτες διαστάσεις που έχει πάρει το φαινόμενο της αναπαραγωγής των έργων τους και ζητούν αυστηρά μέτρα και νομοθετικές ρυθμίσεις για την προστασία τους.

 

«Βλέπουν ότι με τις ψηφιακές τεχνολογίες δεν έχουν πλέον κανέναν έλεγχο του έργου τους: ποιος "κατεβάζει" ένα έργο, τι το κάνει, αν βγάζει λεφτά από αυτό ή όχι», επισημαίνει η διευθύντρια του ΟΠΙ, Ειρήνη Σταματούδη.

 

Όπωςτονίζει η ίδια, «αυτή η ασυδοσία δεν πλήττει μόνο τους δικαιούχους, αλλά και το κράτος που χάνει εισφορές από την παράνομη διακίνηση».

 

Οι χρήστες, από την άλλη πλευρά, υπερασπίζονται την πολιτισμική σημασία της ελεύθερης διακίνησης της πληροφορίας μέσω του Διαδικτύου. Υπενθυμίζουν την διεθνώς εξελισσόμενη νομική διαμάχη περί του αν συνιστά ή όχι πειρατεία η μεμονωμένη αναπαραγωγή ενός έργου για ιδιωτική χρήση. Σοβαρές ενστάσεις διατυπώνονται και για «μεθοδολογικά σφάλματα» του ερωτηματολογίου του ΟΠΙ, όπως η αναφορά της τεχνολογίας διασύνδεσης υπολογιστών «peer 2 peer» ως κατηγορίας πειρατείας, ενώ κατά κύριο λόγο είναι μια πολύτιμη τεχνολογία ανταλλαγής αρχείων, που χρησιμοποιείται τόσο από απλούς χρήστες όσο και από εταιρείες και ακαδημαϊκά ιδρύματα.

 

Μία από τις σοβαρότερες ενστάσεις για το ερωτηματολόγιο του ΟΠΙ διατυπώθηκε από την «Πρωτοβουλία για τα δικαιώματα του πολίτη στον ψηφιακό κόσμο» (www.digitalrights.gr), που διαπιστώνει, πως οι ερωτήσεις ωθούν σε απαντήσεις υπέρ μιας νομοθετικής ρύθμισης. Η Πρωτοβουλία, μάλιστα, προσέφυγε στον Συνήγορο του Πολίτη γιατί οι ενστάσεις της αγνοήθηκαν και ο Συνήγορος απεφάνθη υπέρ της.

 

Και από την πλευρά των παρόχων υπηρεσιών Ιντερνετ, πάντως, διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για το ενδεχόμενο μιας νομοθετικής ρύθμισης που θα τους καθιστά υπεύθυνους για το περιεχόμενο που διακινούν οι χρήστες μέσω των τεχνικών μέσων που εκείνοι παρέχουν. Οπως επισημαίνεται, ενδεικτικά, στην απάντηση του ΟΤΕ, «Ο Πάροχος δεν λαμβάνει, δεν είναι τεχνικά δυνατό αλλά θα ήταν και παράνομο (σύμφωνα με τη νομοθεσία περί απορρήτου των επικοινωνιών) να λαμβάνει γνώση για το περιεχόμενο και την πληροφορία που διακινείται στο Διαδίκτυο».

 

Στόχος της διαβούλευσης και των μελλοντικών κινήσεων του ΟΠΙ είναι να καταγράψει τις διαφορετικές απόψεις και να πετύχει «συναίνεση και σύμπραξη όλων των φορέων, ενδεχομένως ένα μνημόνιο συνεργασίας ή έναν κώδικα δεοντολογίας», εξηγεί η Ειρήνη Σταματούδη.

 

«Σε ό,τι αφορά τους παρόχους, αυτό που ζητούμε -και γίνεται στις περισσότερες περιτώσεις- είναι όταν κάποιος πει ότι είδε να διακινείται παράνομα το έργο του, να ζητάει να ειδοποιεί ο πάροχος αυτόν που το έκανε να σταματήσει να το κάνει (χωρίς να του δοθεί κανένα προσωπικό στοιχείο του)».

 

Source.png Πηγή: inout.gr