Η πειρατεία μουσικής, ταινιών και software είναι εμπορική αποτυχία και όχι νομικό ζήτημα

Γλυκο το τζαμπα γλυκια και η υπερκοστολογηση αγαθων.Γλυκια η υπερκαταναλωση συγκεκριμενων προιοντων-συσκευων που <βασιζονται> στην υπαρξη πειρατιας , πικρη (για αλλους) η διαπιστωση οτι εξαιτιας αυτης αυξανεται ακομα περισσοτερο η πειρατια .Φαυλος κυκλος τι τα ψαχνετε

(ωραιο τραγουδακι digekas )

Δημήτρη +1 για τους Morcheeba και μόνο.

ο αγαπημένος μου RMS έχει πει:

They use smear terms such as "piracy" and "theft" that imply sharing is wrong. Don't believe it. Sharing is friendship; to attack sharing is to attack the basis of society.

 

[...]

 

The real solution is to legalize sharing. This won't affect the record companies much, but if they did go out of business, we could rejoice that they can no longer threaten anyone.

προσωπικά με καλύπτει το jamendo

αλλά βλέπω και τους Radiohead που ανέβασαν όλο το νέο τους άλμπουμ στο youtube.

να θυμηθούμε και τους αρχαίους ημών προγόνους, με τους χορηγούς που πλήρωναν το θέατρο για να δουν όλοι οι πολίτες

ή τα Ομηρικά Έπη που ευτυχώς δεν τα πρόλαβε το copyright.

πόσοι καλλιτέχνες δεν πέθαναν στην ψάθα ενώ -παρά τη φτώχεια τους- συνέχιζαν να παράγουν μ'όλη τους την ψυχή;

δεν είναι τα $ που κάνουν την τέχνη αλλά και πάλι

-όπως αναφέρθηκε- το παρόν σύστημα ευνοεί μάλλον τους διανομείς και τους εκδότες παρά τους δημιουργούς.

---------------

η παράνομη διανομή κλειστού λογισμικού, από την άλλη, imho διαιωνίζει το μονοπώλειο περισσότερο παρά βοηθάει την κοινωνία.

Τι να μην υπάρχει πειράτεία σοβαρολογούμε...είμαι ηλετρονικός και το πρόγραμμα της National Intruments(προσομοιωτής ηλεκτρονικών) έχει αν θυμάμαι καλά ~2,600 δολάρια. Γίνεται σε μια ελλάδα με μισθό ~800€ να το αγοράσεις ποτέ; Η δεν θα το πάρεις ή θα το κατεβάσεις cracked. Το ίδιο ισχύει και για το adobe master collection π.χ. και για άλλα. Δεν είναι πραγματικές οι τιμές αυτές.

Τέτοιες τιμές υπάρχουν συνήθως σε λογισμικά εξαιρετικά επαγγελματικά που υπάρχει έρευνα κτλ πίσω από το προιόν οπότε το θεωρώ πολύ δύσκολο να γίνει προσητό στον βασικό μισθό που λες, δηλαδή δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι να το δώσουν στο κατάστημα με 200 €. Απλά χρειαζόμαστε ειδικά χρηματοδοτικά προγράμματα για επαγγελματίες η κάποιες πρακτικές λύσεις του στυλ υπολογιστή στο πανεπιστήμιο με αυτό το πρόγραμμα ώστε να μπορείς να το δουλέψεις δωρεάν. Τι στο διάολο; έχουμε τεχνολογία και την χρησιμοποιούμε μόνο για facebook και παιχνίδια, έτσι μας καταντήσανε.

@twiner

Πολύ ωραίο το jamendo! Κοίτα να δεις που υπάρχουν λύσεις πέρα από μεγάλες πολυεθνικές...

50% των διαφημίσεων πάει στους artists, και τα προαιρετικά donations από ότι κατάλαβα είναι 100% στους artists. Καμία σχέση με τα νταβατζιλίκια των εταιριών.

Όλα είναι δυνατό να αλλάξουν αν πρώτα εμείς είμαστε διατεθειμένοι να δεχτούμε αλλαγές μετά από ώριμη σκέψη και προβληματισμό.

Άλλη μία σχετική είδηση και πρόσφατη μάλιστα είναι και η εκπροσώπηση της ανοικτής και ελεύθερης μουσικής Jamendo από την Ελληνική εταιρεία fairmusic τα παιδιά τα οποία βρίσκονται πίσω από την εταιρεία κατάφεραν σήμερα να δώσουν επιλογή σε καταστήματα που έχουν μουσική να επιλέξουν να παίζουν ανοικτή και ελεύθερη μουσική με ένα πολύ μικρότερο αντίτιμο σε σύγκριση με τα όσα θα πλήρωναν στην ΑΕΠΙ.

http://www.insomnia.gr/topic/402566-%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%AF%CF%89%CE%BC%CE%B1-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%B3%CE%AE%CF%82-%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%8D%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%B7%CF%82-%CE%BC%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1/

Το θέμα ποιο είναι; Όταν ακούσεις σε ένα κατάστημα μουσική που σου αρέσει και ρωτώντας μάθεις ότι αυτή η μουσική είναι ελεύθερη και δωρεάν και είναι πρωταρχική επιθυμία των δημιουργών να την αποκτήσει όλο και περισσότερος κόσμος και να χαίρονται τα δημιουργήματά τους τότε αλλάζει και η διάθεση του κόσμου, βλέπουν με άλλο μάτι την προσφορά και το έργο του δημιουργού και το σέβονται και το εκτιμούν σε άλλο βαθμό, σεβασμός και εκτίμηση που τελικά αντανακλά στο πρόσωπο του ίδιου του δημιουργού.

Εκεί έκαναν λάθος όλες αυτές οι εταιρίες που χαρακτήριζαν το file sharing πειρατεία. Γιατί από ένα σημείο και μετά, ασυνείδητα, τα παιδιά αποδεχόντουσαν τους χαρακτηρισμούς, τις ταμπέλες, οι οποίες ανέδυαν μία δυσωδία, είχαν μία κατακριτέα χροιά στον όποιο βαθμό κάποιος έβρισκε ένα δίκιο στα όσα υποστήριζαν οι εταιρίες.

Το ίδιο ισχύει στο ίδιο ψυχολογικό επίπεδο και με την ευρύτερη συμπεριφορά μας. Όταν αισθανόμαστε και λειτουργούμε αποξενωμένοι από το σύνολο, αποξενωμένοι από τους συνανθρώπους μας, σε ένα κλίμα φοβίας, απομόνωσης, αποξένωσης, τελικά, αποδεχόμαστε την λογική που δικαιολογεί το ένστικτο της αυτοσυντήρησης μας και που μας θέλει να είμαστε αρπακτικά, να στηριζόμαστε μόνο στις δικές μας δυνάμεις, να μην εμπιστευόμαστε κανένα και με την πρώτη ευκαιρία να εκμεταλλευόμαστε όσο περισσότερο μπορούμε τον συνάνθρωπό μας αφού αν δεν το κάνουμε εμείς, θα το κάνουν άλλοι ή ακόμα χειρότερα θα το κάνει εκείνος οπότε αν δεν τους φάμε θα μας φάνε.

Έτσι λοιπόν μπαίνουμε σε μία αδηφάγα λογική, σε μία ζούγκλα όπου ο μόνος κανόνας επιβίωσης είναι αυτή του ισχυρού, αποδεχόμαστε το ότι το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό, προσπαθούμε να ζήσουμε τρώγοντας μικρότερα ψαράκια και αποφεύγοντας να γίνουμε λεία των μεγαλύτερων νομίζοντας ότι οι δυνάμεις μας είναι αρκετές για να επιτρέψουν κάτι τέτοιο. Αυτή λοιπόν την λογική την πέρασαν οι καρχαρίες στα χρυσόψαρα (του ενός δευτερολέπτου μνήμη) και εκεί ποντάρουν, στην απομόνωση, στην αποξένωση, στον κανιβαλισμό των μικρότερων και πολλών ψαριών που αν έχετε δει ποια είναι η συμπεριφορά μεγάλων κοπαδιών ψαριών από ντοκιμαντέρ στην θάλασσα, εκεί συσπειρώνονται, γίνονται ένα σώμα στην προσπάθειά τους να προστατευθούν.

Σήμερα τα χαστούκια πέφτουν απανωτά και απορούμε γιατί ο κόσμος δεν αντιδρά. Αφού είναι (είμαστε) ένα σκορποχώρι, δεν γνωρίζουμε τον διπλανό μας και το χειρότερο δεν θέλουμε να τον μάθουμε, δεν ξέρουμε ποιες μπορεί να είναι οι προθέσεις του, είμαστε μόνοι μας, στηριζόμαστε μόνο στις δικές μας δυνάμεις και αυτές δεν είναι αρκετές για να μας προστατέψουν, οπότε, κρατάμε αποστάσεις, αποστάσεις ασφαλείας...

Βλέπετε τώρα γιατί όλος ο κόσμος περπατάει με σκυμμένο το κεφάλι, γιατί δεν χαμογελάει, γιατί δεν καλημερίζει τον συνάνθρωπό του; Μας αρέσει αυτή η τακτική; Μας αρέσει αυτή η συμπεριφορά; Γινόμαστε έτσι βορρά στα θηρία; Έχουμε λόγους να αλλάξουμε; Θέλουμε να αλλάξει η κατάσταση; Θέλουμε εμείς να αλλάξουμε;

Όταν λοιπόν έλεγα ότι από αυτό τον χώρο θα έρθει η αλλαγή δεν χαριτολογούσα ούτε ήταν αποκύημα μίας φαντασιοπληξίας. Στον συγκεκριμένο χώρο της μουσικής τελικά αναδεικνύεται αυτό που προβάλλεται, αυτό που ακούγεται περισσότερο και όταν εμείς έχουμε περισσότερες επιλογές οι οποίες είναι ανοικτές, ελεύθερες και δωρεάν (όχι με την λογική της τσάμπα αρπαγής αλλά της δωρεάν προσφοράς) και οι καταστηματάρχες έχουν ένα αξιόλογο (που είναι αξιόλογο) υλικό για να παίξουν στο μαγαζί τους τότε μπαίνει σε κίνηση ένας μηχανισμός διάδοσης αυτού του υλικού προς όλες τις κατευθύνσεις και το σημαντικότερο ο ίδιος ο δημιουργός χαίρεται που σου το πρόσφερε και εσύ επέλεξες να ακούσεις το έργο του και χαίρεται που έχει πόρους για να ζήσει και που ακόμα και αν τα έσοδά του σήμερα είναι τα ίδια που θα του έδινε μία δισκογραφική, τουλάχιστον ξέρει ότι από τα έσοδα της δουλειάς του δεν θα πάρει ψίχουλα, δημιουργεί επειδή έχει ανάγκη να εκφραστεί, επειδή θέλει το έργο του να φτάσει στον κόσμο και αυτό γίνεται και ο κόσμος ακούει την μουσική του ελεύθερα και δωρεάν χωρίς να σκέφτεται ότι είναι άλλη μία αρπαχτή.

Ο εφιάλτης λοιπόν των εταιριών δεν θα πρέπει να είναι η ύπαρξη της πειρατείας σήμερα αλλά θα πρέπει να αρχίσουν να ανησυχούν πραγματικά πάρα πολύ όταν αυτή θα αρχίσει να μειώνεται, όταν πλέον ο κόσμος θα σταματήσει να ακούει τα προϊόντα τους και με την στάση που ακολουθούν εκεί οδηγούνται τα πράγματα.

Ένας λοιπόν λόγος που έβαλα παραπάνω το κομμάτι των Morcheeba ήταν και αυτός, για να επισημάνω το link στο οποίο αναφέρεται ποια χρήση είναι παράνομη και ποια νόμιμη και γιατί (τουλάχιστον μέχρι να περάσει στην νομοθεσία μας η διακρατική συμφωνία acta που θέλει και το linking παράνομο) δεν είναι παράνομο για ιδιωτική χρήση να πατήσετε το κουμπάκι του προηγούμενου ποστ μου και να ακούσετε την μουσική ή να την κατεβάσετε, αλλά παράνομη είναι η εταιρία που σας το παρέχει δημόσια χωρίς άδεια.

Δείτε λοιπόν και την άλλη πλευρά της μουσικής, αυτή που στηρίζεται και εκφράζει ευγενικότερα συναισθήματα, ας την ασπαστούμε και ας την κάνουμε μέρος της καθημερινότητάς μας και ας ελπίσουμε ότι μέρος αυτής της ευγένειας θα περάσει στην καρδιά και το μυαλό μας οπότε και εμείς σιγά σιγά θα αρχίσουμε να αλλάζουμε και θα αρχίσουμε με διαφορετικό μάτι να βλέπουμε τον κόσμο αλλά προπάντων τον εαυτό μας.

Με ιδιαίτερα εγκάρδιους χαιρετισμούς, Δημήτρης.

Υ.Γ. Το σημαντικότερο ξέχασα... http://www.jamendo.com/en/top (το τρίτο στο top 100 είναι Ελληνικό όπως και το όγδοο)

Τι να μην υπάρχει πειράτεία σοβαρολογούμε...είμαι ηλετρονικός και το πρόγραμμα της National Intruments(προσομοιωτής ηλεκτρονικών) έχει αν θυμάμαι καλά ~2,600 δολάρια. Γίνεται σε μια ελλάδα με μισθό ~800€ να το αγοράσεις ποτέ; Η δεν θα το πάρεις ή θα το κατεβάσεις cracked. Το ίδιο ισχύει και για το adobe master collection π.χ. και για άλλα. Δεν είναι πραγματικές οι τιμές αυτές.

Παρόλο που ΔΕΝ είμαι αντιπειρατής (καμία σχέση) το παράδειγμά σου είναι δεν είναι σωστό. Ένας προσομοιωτής ηλεκτρονικών δεν είναι συνηθισμένο καθημερινό προγραμματάκι. Αν είσαι επαγγελματίας είναι έξοδο της δουλειάς, αν είσαι χομπίστας είναι άλλο ένα ακριβό hobby. Και εγώ στη θέση σου το ίδιο θα έκανα, αλλά δεν θα κατηγορούσα την εταιρία για την τιμολογιακή πολιτική της. (θα μπορούσε να έχει ποιο φτηνές - private use only χρήσεις τις οποίες και θα ήθελα, αλλά δεν μπορείς και να το απαιτείς). Υστερα μπορούμε να περάσουμε σε ζητήση free software, αλλά...

...για να μην είμαστε εκτός θέματος, η έρευνα πιστεύω ότι ουσιαστικά δείχνει το "προφανές", μάγκες δεν μπορείτε να πουλάτε ένα αντικείμενο πραγματικής αξίας μερικών e σε δεκαπλάσιες τιμές. Θυμάμαι πολύ καλά λίγο πριν το 2000 τις "προσφορές" των 3500δρχ (~10-11e - αλλά με τελείως διαφορετική αξία όπως θα θυμάστε) σε remaster παλιών κυκλοφοριών που τα μέλη των συγκροτημάτων μπορεί και να μην ζούσαν (τουλάχιστον όχι όλα ) Με τις τιμές των δίσκων είτε κάποιοι βγάζουν νταβατζιλίδικα λεφτά (γιατί οι εισπράξεις πάνε σε μεσάζοντες και όχι σε δημιουργούς που υποτίθεται ότι είναι το νόημα των πνευματικών δικαιωμάτων) είτε πάνε μεν σε δημιουργούς που είναι άπληστοι/αλλαζόνες/κλπ, και εκεί πιστεύω ότι ειναι η αποτυχία που περιγράφει η μελέτη.

Φυσικά με 454σελίδες, κάτι παραπάνω από μένα θα λέει .

το cd των maiden 20 euro

το cd της σουλας μουλας 20 euro

μετα φταιει ο πειρατης.

ειναι οπως καποια πραγματα που λες ουτε τσαμπα δε τα παιρνα.