Προσθήκη σχολίου (9 σχόλια)

Πριν από λίγο καιρό, χρειαζόμουν κάποια συμβουλή για τη δουλειά μου και βέβαια τον πρώτο που σκέφτηκα να ρωτήσω ήταν τον φίλο μου, το συγγραφέα του «Friday Night Lights» και του «Α Prayer for the City» Μπαζ Μπίσινγκερ. Το μόνο πρόβλημα, βέβαια, ήταν πως δεν είχαμε ιδωθεί ποτέ.

 

Αν και στο παρελθόν εργαζόταν ως δημοσιογράφος, δεν θα μπορούσα να ισχυριστώ ότι υπήρξαμε συνάδελφοι. Ο Μπαζ έχει γράψει ένα από τα καλύτερα αθλητικά βιβλία που διάβασα ποτέ και ένα από τα διασκεδαστικότερα για τη δημοτική διοίκηση. Το πρώτο του βιβλίο έγινε ταινία και στη συνέχεια τηλεοπτική σειρά. Πέρα, όμως, από τον θαυμασμό που ένιωθα για το πρόσωπό του, δεν είχαμε κανένα άλλο κοινό σημείο.

 

Η αλήθεια, βέβαια, είναι ότι στο Facebook συγκαταλέγεται στη λίστα των φίλων μου, καθώς μου τον πρότεινε ένας κοινός μας γνωστός. Και βέβαια εκμεταλλευόμενος τη «φιλική» μας, έστω και κατά Facebook, σχέση, σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να απευθυνθώ σε αυτόν για να μάθω όσα ήθελα. Κι έτσι έγινε: Μιλήσαμε στο τηλέφωνο και πήρα ακριβώς τις πληροφορίες που ζητούσα.

 

Δεν είναι πραγματικά η «φιλία» θείο δώρο;

 

Διπλή χρησιμότητα

 

Το Facebook, όπως φαίνεται, έχει κοινωνική και επαγγελματική χρησιμότητα.

 

Τον περασμένο μήνα διέθετε 123,9 εκατομμύρια χρήστες ανά τον κόσμο οι οποίοι «επισκέπτονταν» 50,6 δισεκατομμύρια διαδικτυακών σελίδων, ενώ το MySpace είχε 114,6 εκατομμύρια επισκέπτες που «κοιτάζαν» 45,4 δισεκατομμύρια σελίδες.

 

Σύμφωνα με τα διοικητικά στελέχη του Facebook, που διαθέτει 80 εκατομμύρια συνδρομητές ανά τον κόσμο, διπλασίασε τους μεγαλύτερους από 35 ετών χρήστες και ταυτόχρονα τριπλασίασε τους συνδρομητές της ηλικιακής ομάδας από 35 έως 54 ετών. Μέχρι το 2006, το Facebook δεν ήταν παρά κτήμα του φοιτητόκοσμου. Κάποιος, όμως, άνοιξε την πόρτα και στους μεσήλικες.

 

Ηδη, στη σελίδα μου στο Facebook, την οποία απέκτησα μόλις πριν από δύο μήνες, έχουν καταγραφεί περισσότεροι από 200 φίλοι. Κάποιους από αυτούς τους γνώριζα από τότε που ήμασταν παιδιά και κάποιους αλλούς δεν θα τους αναγνώριζα ακόμα και αν βρισκόμασταν πρόσωπο με πρόσωπο και είχαν κάρτες με το όνομά τους καρφιτσωμένες στο πέτο τους. Αλλά έχουμε κοινούς γνωστούς και κατά κάποιο τρόπο, όπως λένε σε αυτές τις ιστοσελίδες κοινωνικού περιεχομένου, συνδεόμαστε.

 

Η αξία της φωτογραφίας

 

Οι «αμφισβητίες» κοροϊδεύουν το Facebook ως ένα είδος ηλεκτρονικού ταχυδρομείου με φωτογραφίες. Μην υποτιμάτε, όμως, την αξία της φωτογραφίας, γιατί αν μας απεικονίζει ελκυστικούς βοηθάει τους τρίτους να μας προσθέσουν στη λίστα των «φίλων». Αν, ο άνθρωπος που σας ζητάει να τον κάνετε φίλο είναι «φίλος» με τρεις ακόμα «φίλους» σας, δεν σας φαίνεται αυτονόητο ότι θα έπρεπε να τον κάνετε και εσείς «φίλο»;

 

Οταν -με το καλό- ενταχθείτε στην κοινότητα του Facebook θα δείτε ότι θα καταληφθείτε, όπως και όλοι οι συνοδοιπόροι σας, από τα ίδια πάθη που «γεννάει» αυτός ο διαδικτυακός τόπος. Γιατί, μέσα στα άγρια μεσάνυχτα, ανεβάζω φωτογραφίες από το τελευταίο ταξίδι με την οικογένειά μου στο Αντιρόντακ; Προφανώς διότι θέλω κάποιος, οποιοσδήποτε, να τις δει.

 

Αλλά, από την επιχειρηματική οπτική, αυτό δημιουργεί περισσότερες επιπλοκές. Ας πούμε ότι ο διευθυντής μίας εταιρείας ΜΜΕ -που καλύπτω με τα άρθρα μου- θέλει να με προσθέσει στη λίστα των φίλων του. Ναι, ας το κάνει, γιατί όχι; Είναι, όμως, ανάγκη να με δει -στις φωτογραφίες μου- χωρίς πουκάμισο και με στενό μαγιό;

 

Δεν επιθυμώ να ακολουθήσω καμία στρατηγική στα σχόλια που κάνω στο Διαδίκτυο ούτε θέλω να κάνω επιλογές μεταξύ όσων θέλω για φίλους και αυτών που δεν θέλω. Είναι, όμως, βέβαιο, ότι θα πρέπει να επιλέξω ένα από τα δύο. Επίσης, δεν ανανεώνω διαρκώς το προφίλ μου, εν μέρει επειδή δεν έχω γραμματέα να ασχολείται με αυτό, όπως κάνουν κάποια στελέχη επιχειρήσεων που γνωρίζω.

 

Οι συνέπειες όλων αυτών μπορεί να είναι σοβαρές. Ο Πίτερ Σάνκμαν, ιδρυτής του Ηelp a reporter Out (βοηθήστε έναν ρεπόρτερ) ξεκίνησε το εγχείρημά του στη σελίδα που άνοιξε στο Facebook τον Νοέμβριο του 2007. H επιτυχία του, όμως, ξεπέρασε τις προσδοκίες και τις δυνατότητες εκείνης της σελίδας και γεννήθηκε εκ νέου μερικούς μήνες αργότερα στο helpareporter.com που προσφέρει πηγές σε δημοσιογράφους. Ξεκίνησε με 694 μέλη και σήμερα έχει περισσότερα από 15 χιλιάδες.

 

Πιστεύω ότι το Facebook αποτελεί μία τομή, ένα κοινό πεδίο ανάμεσα στην επιχειρηματικότητα και την αναψυχή. Πρόκειται, δηλαδή, για ένα είδος MySpace για ανθρώπους που έχουν περάσει τα εφηβικά τους χρόνια ή για LinkedIn που αποτείνεται σε επαγγελματίες που άργησαν να προσαρμοστούν στην νέα τους ιδιότητα. Το Facebook, το οποίο αξίζει να σημειωθεί ότι δημιουργήθηκε όταν φοιτητές του Χάρβαρντ προσπάθησαν να βρουν ένα τρόπο για να διατηρήσουν την επαφή μεταξύ τους, απλώθηκε στον υπόλοιπο κόσμο το 2004 και σιγά σιγά τον κατέκτησε.

 

Κάποιοι βέβαια -όχι άδικαιολόγητα- δεν θέλουν να αναμιγνύουν τη διασκέδαση με τη δουλειά.

 

«Οι ιστοσελίδες μοιάζουν με την τηλεόραση και τους ραδιοφωνικούς σταθμούς: ο κόσμος αναζητεί ένα πρόγραμμα με σαφή μορφή», έγραφε ο Τάιλερ Ντε Αντζελο, διευθυντής της DeVito/Verdi. «Δεν θέλω να ακούω κλασική μουσική σε ένα σταθμό ροκ. Γιατί, λοιπόν, να θέλω να σας ακούω να συζητάτε για οικονομικές εκθέσεις και χρηματοδοτήσεις στον ίδιο χώρο όπου έγω προσπαθώ να κάνω νέες γνωριμίες;», λεει.

 

Είναι, εξάλλου, βέβαιο, ότι και εσείς δεν θέλετε ο συνάδελφός σας να απολαμβάνει τη γοητευτική σας θυγατέρα στην παραλία με ένα απειροελάχιστο μπικίνι.

 

Ο αντιπρόεδρος του Facebook, Τσαμάθ Παλιαπιτίγια, επισημαίνει ότι η ιστοσελίδα δεν πρέπει να θεωρείται επιχειρηματικό εργαλείο. «Δεν πρόκειται να σας βοηθήσουμε να υπογράψετε συμφωνίες. Το Facebook ευνοεί την κοινωνική επαφή μεταξύ ανθρώπων και κατά συνέπεια κάποιες εκδηλώσεις της ζωής τους και ανάμεσα σε αυτές και την επιχειρηματικότητα.

 

Ο Μπιλ Γκέιτς

 

Πολλές φορές η χρησιμότητα του Facebook χάνεται. Ο Μπιλ Γκέιτς δεν διατήρησε την σελίδα του στο Facebook. Λάμβανε οκτώ χιλιάδες αιτήματα ημερησίως από ανθρώπους που ήθελαν να γίνουν «φίλοι» του. Βλέπετε και στο Facebook ισχύουν ορισμένες μεγάλες αλήθειες της ζωής. Οι πλούσιοι είναι πάντα πιο δημοφιλείς.

 

Η κομβικής σημασίας ερώτηση είναι: όταν ένα νέο μέσο όπως το Facebook έρχεται στον ορίζοντα, ποιος χάνει; Μάλλον οι πραγματικοί μου φίλοι, αυτοί που έχουν σάρκα και οστά. Ως δημοσιογράφος, δεν πλησιάζω το τηλέφωνο όλη την ημέρα, αλλά όταν έρχεται το βράδυ θέλω να περάσω μερικές ώρες με φίλους. Δυστυχώς, σήμερα χάνω όλο μου τον ελεύθερο χρόνο να διαβάζω τι κάνουν στο Facebook αντί να σηκώσω το τηλέφωνο και να τους μιλήσω.

 

Αποζημίωση 22.500 ευρώ για συκοφαντική δυσφήμηση

 

Το Facebook δημιουργεί φιλίες αλλά ως φαίνεται μπορεί και να τις διαλύσει για τα καλά. Βρετανός επιχειρηματίας αποζημιώθηκε από το δικαστήριο του Λονδίνου με 19 χιλιάδες ευρώ επειδή ένας παλιός του γνωστός άνοιξε λογαριασμό στο όνομά του και σε αυτό της εταιρείας του στο Facebook προκαλώντας του ηθική βλάβη. Το βρετανικό δικαστήριο επιδίκασε στον Μάθιου Φιρστ αποζημίωση 19 χιλιάδων ευρώ την οποία κατέβαλε ο παλαιός συμμαθητής του Γκραντ Ράφαελ, καθώς κρίθηκε ένοχος για συκοφαντική δυσφήμιση και παραβίαση προσωπικών δεδομένων, ενώ επιδικάστηκαν άλλες τρεισήμισι χιλιάδες ευρώ στην εταιρεία για συκοφαντική δυσφήμηση.

 

Ο Φιρστ, ιδιοκτήτης εταιρείας που βρίσκει κοινό για τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές κ,ατηγόρησε τον Ράφαελ, εικονολήπτη, ότι δημιούργησε ψεύτικο λογαριασμό στο Facebook στο όνομά του όπου αναφέρονταν με κάθε λεπτομέρεια πληροφορίες για τον ιδιωτικό βίο του, τις συνήθειες και ασχολίες του, πότε ήταν τα γενεθλιά του. Περιλαμβάνονταν, επίσης, ψευδή στοιχεία για τον σεξουαλικό του προσανατολισμό και τα πολιτικά του πιστεύω.

 

Στον εταιρικό λογαρισμό αναφερόταν ότι η εταιρεία χρωστούσε μεγάλα ποσά, ότι απέφευγε παντοιοτρόπως να καταβάλλει τα χρεωστούμενα και ότι ήταν αναξιόπιστη.

 

Ο κ. Φιρστ υποστηρίζει ότι ο Ράφαελ τού κρατούσε κακία από το 2000 επειδή δεν κατάφεραν να φτιάξουν από κοινού επιχείρηση, ενώ ο κ. Ράφαελ υποστηρίζει πως η όλη υπόθεση δεν ήταν παρά μια πλάκα. Facebook, είπατε για φιλίες; Ναι ή ίσως και όχι.

 

Source.png Πηγή: kathimerini.gr