Αναζητώντας ευκαιρίες στο gaming στην εποχή του eBay

Για όσους αναρωτιούνται ποια είναι αυτή, πρόκειται για μία συνοικία που θεωρείται ως η “παγκόσμια πρωτεύουσα” των απανταχού λατρών των anime, των manga, του gaming και γενικώς της ανατολικής “geek” κουλτούρας. Εκτός των άλλων, στην Ακιχαμπάρα συναντά κανείς καταστήματα που εδώ και χρόνια αγοράζουν και πωλούν παιχνίδια, κονσόλες και πάσης φύσεως αξεσουάρ, δοκιμάζοντας τις αντοχές και τις… πιστωτικές όλων όσοι διαβούν το κατώφλι τους.

 

Βολτάροντας λοιπόν στην Τσουό Ντόρι, την κεντρική λεωφόρο της Ακιχαμπάρα, τα στενάκια και τις αλέες που καταλήγουν σε αυτή, είχαμε την ευκαιρία να “εξερευνήσουμε” ουκ ολίγα τέτοια καταστήματα. Δεν θα σας πούμε ψέματα: για ευκαιρίες ψάχναμε κι εμείς, όπως όλος ο κόσμος. Δεδομένου ωστόσο του ότι ήμασταν “δυτικοί” σε ανατολικό έδαφος, αντιλαμβανόμασταν διαφορετικά τις “ευκαιρίες” σε σχέση με τους Ιάπωνες φερ’ ειπείν: η ιαπωνική έκδοση ενός τίτλου, ας πούμε, πέραν του ότι στη δύση είναι αρκετά πιο δυσεύρετη σε σχέση με την Ιαπωνία, συχνά-πυκνά εμπεριέχει έξοδα αποστολής και ενδεχομένως τελωνείο, οπότε η αγορά της ενόσω κάποιος βρίσκεται ήδη στη χώρα του “Ανατέλλοντος Ηλίου”, συμφέρει. Βρήκαμε όμως κάτι “χτυπητό”, κάτι που να μας έκανε να το… σηκώσουμε χωρίς δεύτερη σκέψη;

 

 

Υποθέσεις εργασίας

 

Λυπούμεθα αν θα σας απογοητεύσουμε αλλά οι αναζητήσεις μας απέβησαν άκαρπες: οι πραγματικές ευκαιρίες, τα αντικείμενα που θα μπορούσε επί παραδείγματι να αγοράσει κάποιος σε τιμή πολύ χαμηλότερη απ’ αυτές που βρίσκει στη δύση, ήταν άφαντα. Οι πραγματικά αξιόλογες περιπτώσεις, ήταν μετρημένες στα δάχτυλα. Το συλλεκτικό χειριστήριο του Gears of War για το Xbox 360, ας πούμε, πωλείτο έναντι ¥1.500 (13,29€) τη στιγμή που η μέση τιμή του στο βρετανικό eBay σε δημοπρασίες και πωλήσεις είναι στις £34,79 (40,11€). Εξίσου καλή περίπτωση ήταν και η αντίστοιχη έκδοση της ίδιας της κονσόλας που προσφερόταν “σκέτη”, άνευ κουτιού, καλωδίων και χειριστηρίου στα ¥4.400, ήτοι 38,96€, όταν στο eBay τη βρίσκει κανείς ακριβώς στην ίδια κατάσταση προς £42,99 ή 49,56€.

 

Τα παραπάνω αν και συνιστούν ελκυστικές περιπτώσεις, δεν θα πρέπει να σας ξεγελούν: Xbox και Ιαπωνία ποτέ δεν τα πήγαν καλά με αποτέλεσμα η προσφορά να είναι ανάλογη της ζήτησης. Ένα Super Famicom “κουτάτο” και σε πάρα πολύ κατάσταση, ας πούμε, έπαιζε στα ¥7.800 ή αν προτιμάτε, τα 69,07€. Καταφεύγοντας και πάλι στη βρετανική έκδοση του eBay, το βρίσκουμε (πάντα στην ιαπωνική του βερσιόν ως Super Famicom και όχι SNES) με £58,99, ποσό που αντιστοιχεί σε 68€. Ο προκάτοχός του βέβαια, το Famicom, με καλώδια και χειριστήριο αλλά χωρίς κουτί βρισκόταν στα ¥9.600 (85,02€) όταν η χαμηλότερη τιμή που έχει ανέβει στο eBay είναι οι £25 (28,81€). Φυσικά στις τιμές που σας αναφέρουμε από το eBay, θα πρέπει να προστεθούν τα έξοδα μεταφοράς και βέβαια τυχόν κόστη εκτελωνισμού (στην τελευταία περίπτωση, ας πούμε, το προϊόν βρίσκεται στην Ιαπωνία).

 

 

Το Dreamcast (κονσόλα μόνο) επίσης, αποτελεί το καλύτερο σουβερνίρ με τιμή που κυμαίνεται γύρω στα ¥2.950 (26,19€) όταν στο eBay μιλάμε μέσες-άκρες για AU$60 (40,65€) χωρίς τα έξοδα αποστολής. Τα ¥4.480 (39,68€) που ζητούν, τέλος, οι Ιάπωνες για ένα PlayStation (το πρώτο, το ορίτζιναλ μοντέλο) επίσης δεν προκαλούν αίσθηση μπροστά στις £22,99 (26,50€) του eBay.

 

Σημειώστε ότι οι προαναφερθείσες τιμές είναι ενδεικτικές αφού αφ’ ενός παρατηρούνταν διαφορές από κατάστημα σε κατάστημα και βέβαια τα πάντα εξαρτιόνταν από την κατάσταση της κονσόλας, λειτουργική και αισθητική. Οι σοβαροί “traders” μάλιστα κολλούσαν μια ειδική σήμανση στο σελοφάν που “έντυναν” την κάθε κονσόλα, με την οποία αξιολογούσαν εμφάνιση και λειτουργία.

 

Μία από τα ίδια και σε ό,τι αφορούσε τους τίτλους. Πετύχαμε ουκ ολίγες ιαπωνικές εκδόσεις παιχνιδιών που με μια γρήγορη αναζήτηση στο eBay δεν μας φάνηκαν ακριβώς “κοψοχρονιά”. Ήταν πλέον ξεκάθαρο ότι ειδικά στο software, τα πάντα είχαν να κάνουν με την ευκολία απόκτησης ενός τίτλου στη δύση. Δεν είχε σημασία η πλατφόρμα: από SNES και Nintendo 64 μέχρι Game Boy, DS και PS3, όλα είχαν να κάνουν με τη σπανιότητα μιας έκδοσης, καθώς οι τιμές σε πολλές περιπτώσεις ήταν οι ίδιες με το eBay –με μόνη διαφορά τα μεταφορικά φυσικά. Εδώ λοιπόν το ζήτημα ήταν καθαρά υποκειμενικό αφού ο καθένας αξιολογούσε διαφορετικά ό,τι έβλεπε μπροστά του, με βάση βέβαια και τη συλλογή του. Κάποιος π.χ. θα θεωρούσε “deal” τα ¥500 (4,44€) του Donkey Kong 64, τη στιγμή που κάποιος άλλος θα εντυπωσιαζόταν από τη σπανιότητα των ιαπωνικών εκδόσεων των δύο Baldur’s Gate (από τη SEGA PC παρακαλώ!) στα περίπου ¥6.000 (53,30€) συνολικά.

 

 

Μα πού πήγαν οι ευκαιρίες;

 

Να μην ψάξαμε καλά; Ίσως, αλλά με δύο μέρες στη διάθεσή μας για να γυρίσουμε την Ακιχαμπάρα και καλή πληροφόρηση από άτομα που την επισκέπτονται συχνά-πυκνά, δεν θα ποντάραμε σε αυτό το ενδεχόμενο –δεν ισχυριζόμαστε φυσικά ότι βρήκαμε τα πάντα αλλά αν μη τι άλλο, η συντριπτική πλειοψηφία της πραμάτειας των καταστημάτων της ιστορικότερης “geek” συνοικίας του πλανήτη, παρέλασε μπροστά μας. Η εξήγηση πάντως είναι αρκετά απλή: στην εποχή του eBay όπου με μερικά “κλικ” μπορεί κανείς να βρει τα πάντα online, ακόμα και τις τιμές πώλησης της ιαπωνικής έκδοσης μιας κονσόλας ή ενός παιχνιδιού, θα ήταν τουλάχιστον ουτοπικό αν κάπου στον κόσμο επαγγελματίες του είδους πωλούσαν έναντι ενός x ποσού κάτι που online προσφέρεται δύο και τρεις φορές τα λεφτά του.

 

Η παγκόσμια διείσδυση του διαδικτύου και η ολοένα αυξανόμενη εμπιστοσύνη του κοινού, όχι στις online αγορές γενικότερα αλλά στο eBay ειδικότερα (η ίδια η πλατφόρμα άλλωστε, σε συνεργασία με το “αδερφό” PayPal, προστατεύουν κατά βάση τους αγοραστές) έχουν παίξει τον ρόλο τους ως προς τη ρύθμιση τόσο της παγκόσμιας όσο και των κατά τόπους αγορών. Με τις διαφορές στις τιμές να είναι σχετικά μικρές συγκριτικά με την online προσφορά, εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι τυχόν αγορές που θα πραγματοποιήσει από μία τόσο ιστορική συνοικία όπως η Ακιχαμπάρα, έχουν να κάνουν ξεκάθαρα πλέον με παράγοντες “δευτερεύοντες” όπως λόγου χάρη την ευκολία απόκτησης ενός αντικειμένου, το κόστος των μεταφορικών εξόδων, ακόμα και τις πιθανότητες να πάθει αυτό κάτι κατά τη μεταφορά.

 

 

Φυσικά τα παραπάνω δεν αφορούν μόνο τους καταστηματάρχες αλλά και τους ίδιους τους καταναλωτές: όταν στο Τόκιο βολτάραμε έχοντας στις τσέπες μας Mi-Fi που μας εξασφάλιζαν ταχύτητες πρόσβασης στο διαδίκτυο 75 Mbps (ναι, δεν πρόκειται για σφάλμα), το ευκολότερο που μπορούσαμε να κάνουμε ανά πάσα στιγμή, ήταν να τσεκάρουμε αν το οτιδήποτε είχαμε μπροστά μας, ήταν φθηνό ή ακριβό σε σχέση με τα μέρη μας ή τέλος πάντων την τιμή στην οποία μπορούσε να έρθει στην πόρτα μας. Λογικό δεν είναι λοιπόν ένας καταναλωτής υπό αυτές τις συνθήκες να συμπεριφέρεται αρκετά πιο “έξυπνα” σε ό,τι αφορά τα αντικείμενα που αγοράζει και πουλά;

 

Ακόμα κι έτσι όμως, η βόλτα σε καταστήματα όπως αυτά της Ακιχαμπάρα στο Τόκιο, εκείνα στο Χάμερσμιθ και το Στρίτχαμ του Λονδίνου, το A&J Games λίγο έξω απ’ το Λος Άντζελες και το VideoGamesNewYork στη Νέα Υόρκη, αξίζει τον κόπο μόνο και μόνο για το οφθαλμόλουτρο: όλα τα άλλα είναι στη διακριτική σας ευχέρεια και εξαρτώνται μονάχα από την αυτοσυγκράτησή σας, τον χώρο στη βαλίτσα και το όριο της πιστωτικής σας.